خطبه 143 - در طلب باران
خطبه 143 - در طلب باران
در اين خطبه بندگان خدا را به وجوب پناهجويى به رحمتخداوندى،هنگامى کهرحمتباران از آنان قطع شده باشد آگاه مىسازد
آگاه باشيد،زمينى كه شما را بر روىخود حمل مىكند و آسمانى كه بر شما سايه مىاندازد، مطيع پروردگار شما هستند، وآنها در تلاش مستمر خود كه بركتخود را بشما مىرسانند،نه براى دلسوزى دربارهشما است، و نه براى توسل و تقرب به شما، و نه براى اميد خير از شما، بلكه آسمان وزمين مامور رساندن منفعتبراى شما گشتهاند و اطاعت امر مىنمايند، و آن دو براىبرآوردن حدود مصالح شما بر پا داشته شدهاند،و باين ماموريت تن در دادهاند.
خداوند سبحان بندگان خود را در هنگام ارتكاب اعمال زشت مبتلا مىسازد بهكاهش ميوهها، و حبس بركات، و بستن در خزانههاى خيرات، تا كسى كه بخواهد،بطرف خدا برگردد، و گنهكار دل از گناه بركند، و كسى كه مىخواهد،بياد خدابيفتد، و كسى كه مىخواهد بجهت نهى از لغزشها،از آنها امتناع بورزد، و خداوند سبحان توبه را سبب فراوانى روزى و رحمتبر مخلوقات خود قرار داده، فرموده است:
«استغفروا ربكم انه كان غفارا.يرسل السماء عليكم مدرارا.و يمددكمباموال و بنين و يجعل لكم جنات و يجعل لكم انهارا، [نوح آيه 10 تا 12]
[با آنانگفتم (حضرت نوح عليه السلام) ]: طلب بخشايش كنيد،از پروردگارتان،زيرا او بسياربخشاينده است.آسمان را براى شما پرباران نمايد (روزى شما را فراوان مىسازد) وبوسيله اموال و فرزندان شما را يارى كند.و براى شما باغها و چشمهسارها قرار دهد.
پس خدا رحمت كند كسى را كه روى به توبه آورد، و طلب عفو از گناهان خودنمايد، [و با احساس و انجام تكاليف و ايفاى حقوق مقرره]آماده پيشباز از مرگباشد.
خداوندا،ما از زير پوششها (مساكن) و آشيانههاى خود بيرون آمده، در حاليكهچارپايان و فرزندان ما همگى در اضطراب و ناله و فرياد بودند،بسوى تو پناهآورديم، [پروردگارا]در اين تلاش و پناهندگى طمع در رحمت تو داريم و اميد دركرامت نعمت تو بستهايم.و از عذاب و نقمت تو ترسانيم، خداوندا،ما را از بارانتسيراب فرما، و ما را از نا اميدان از لطف و عنايتت قرار مده، و ما را با خشكسالىهاهلاك مفرما، و ما را به كردار زشت نابخردان مؤاخذه مفرما، اى خداوندارحم الراحمين، خداوندا،ما به سوى تو آمدهايم از رويدادى شكوه داريم كه بر مقامشامخ تو پوشيده نيست، [پروردگارا،]پناه بتو آوردهايم از تنگناهاى سخت و دشوار، و بىبارانىها كه خشكسالى بوجود آورده، و از حوادث بسيار سخت و ناگوار كه ما راناتوان ساخته، و فتنهها و آشوبهاى بسيار دشوار كه ما را به ستوه آورده است، خداوندا،از تو مسئلت داريم كه ما را مايوس بر مگردانى، و ما را در حاليكه از شدتاندوه زبان در دهانمايمان از حركت افتاده است،نوميدمان مفرما، بار الها،ما را بهگناهانى كه مرتكب شدهايم مؤاخذه مفرما، و ما را با كردارهايمان محاسبه مفرما
خداوندا،باران و بركتت، و روزى و رحمت را بر ما بگستران، و ما را با آب شيرين وگوارا و سيراب كننده و روياننده سيراب فرما كه آن روييدنىها را كه از دست مارفته است،بار ديگر زنده كند، و آنچه را كه مرده است احياء نمايد، -آب گوارايى كهسودمند باشد، و داراى محصولى فراوان، دشتهاى هموار را با آن سيراب فرمايى، و در درهها و پستىهاى زمين سيل جارى كنى، و درختان را پر برگ، و قيمتها راارزان فرمايى، قطعا تو بر همه چيز توانايى.
از ترجمه علامه محمد تقی جعفری
