تقدیم به وطنم . . .

Sinai

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
هر صبح ، چون زبان تر و خشک برگ ها
از نیش ناگهانی زنبور آفتاب
آماس می کند
تهران چو کرم پیر
در پیله ای تنیده ز ابریشم غبار
دار می شود
دردی نهفته در دلش احساس می کند
هر ظهر ، چون زبان تب آلود برگ ها
طعم شراب تلخ و گس آفتاب را
احساس می کند
من همچو کرم پیر
در پیله ای تنیده ز ابریشم خیال
از هوش می روم
شعری نگفته در دلم آماس می کند
 

zahra97

عضو جدید
کاربر ممتاز
ای رنجبر فقير معصوم، تا چند ز حق خويش محروم؟

بيدار بشو، بس است غفلت! تا کی به مرارت و مذلت؟
ابوالقاسم لاهوتی
 

zahra97

عضو جدید
کاربر ممتاز
دوباره میسازمت وطن اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو میزنم اگر چه با استخوان خویش
 

zahra97

عضو جدید
کاربر ممتاز
ایران ما افتخار جهان
سالها مشعل ما پیشرو دنیا بود چشم دنیا همه روشن به چراغ ما بود
درج دارو همه در حکم حکیم رازی برج حکمت همه با بوعلی سینا بود
با حکیمان جهان مشق خطی خوانا بود عطر عرفان همه با نسخه شعر عطار بود
اوج فکرت همه با مثنوی مولانا بود داستانهای حماسی به سرود و بسزا
خاص فردوسی و آن همت بی همتا بود پند سعدی کلمات ملک العرش علا
عزل حواجه سرود ملا اعلا بود کاوه ماست که بر قاف قرون عنقا بود
"تاج تاریخ جهان کوروش بزرگ هخامنش است" کز قماشی و منشی محتشم و والا بود
عدل کسری چه همایی است همایون سایه که نه بر صحنه تاریخ چنین سیما بود
شاه شطرنج فتوحات همانا نادر کز سلحشوری و لشگر شکنی غوغا بود
خاتم گمشده را باز بجو ای ایران "که بدان حلقه جهان زیر نگین ما بود"

استاد شهریار شاعری نامی ایران
 

Mitra_Galaxy

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
اي غايت ايمان هر فرهيخته
خاک رهت با هر گُلي آميخته
با هر چراغ روشنت صد نورعشق آويخته
بر هر گُل پيراهنت خونِ عزيزي ريخته
نام يلا نت در جهان، افسانهً عالم شده
سوداي عشق تو شَرَر، در عالم و آدم زده
در هر کتاب و دفترت بسيار ياد و يادگار
اي سرزمين آفتاب، اي تا هميشه ماندگار
با هر دَم گرم نفس، عشق تو مي ماند و بس
يک دّم جدا از يادِ تو دنياي پهناور، قفس
ايران من، ايران من،اول الف آزادگي
ي- يکصدا ، همبستگي ، ر- راه و رسم، زندگي
دوم الف- انسانيت، نونت- نشانِ مِلييَت
اي مظهر ايمانِ من ، ايران من، ايران من
اي زادگاهِ تَهَمتَن ، اي مرز تو، دشمن شکن
اي خاکِ عاشق آفرين، اي مهر تو آئينِ من
ماهم تويي ، مهرم تويي ، شعرم تويي ، شورم تويي
نارم تويي ،نورم تويي ، گهواره و گورم تويي
ايران من ايران من
 

Mitra_Galaxy

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به نام خداوند مهرآفرین [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]زنم بوسه بر خاک ایران زمین[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]خداوند این سرزمین کهن[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif] خداوند این مردم خوش سخن [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به مرزاندر کشور پرگهر [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif] به نیکی شود روزگاران به سر[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ز کرد و ز ترک و عربهای خوز[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]لر و ترکمن تا دم نیمروز[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]هرآن سر براین خاک می آورند[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ستایند و فرمان یزدان برند[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به رخسار این باغ زار ترنج [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]نخواهم که بینم شکنجی ز رنج[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]نخواهم زنامردمان جهان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]گزندی ببینم بر این مردمان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]نخواهم که چون سالخورده عقاب [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]که نتواند اشکار و جولان و تاب[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ببینم که فرمان زاغی برید [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]و یا شکوه پیش کلاغی برید[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]نخواهم که چون تور صیاد پیر[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]که بر می نیاید پر از آبگیر[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]گسسته شود بند پیوندتان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به زردی گراید شکرخندتان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]نخواهم که دلهای آتشفشان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بخسبند در دخمه ای بی نشان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]زخاکستر سرد تش زادتان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]همی پرورد جان نوزادتان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به آشفته رقصی زیک هرزه باد [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]فروزید و آن روزتان یاد باد[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]تو این راز مانا ز نیکی بدان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]که روزی نپاید بدی در جهان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]کنون ای نژاد بهی ای مهان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]برآرید آه از نهاد کهان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به گوش جهان تا سرت زنده است [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بخوان جشن نوروز پاینده است[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا دماوند برفین کلاه [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]کشد سر به ایوان ناهید و ماه[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا درخشنده ی پارسی [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]خلیج برازنده ی پارسی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بود تخت ایران و تاجش به سر [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ز دریای فیروزه گون خزر [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا ارس کرخه اروند رود [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ز البرز و الوند خواند سرود[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا که آیینه ی زنده رود [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به کارون و دز می فرستد درود[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا ز پندار پاسارگاد [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]رها بردگان و جهان پر ز داد[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا مهین تخت جمشیدمان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بود سنگ دلهای نامهربان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا ز «نغمه سرای امید» [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]رسد بانگ «ایران سرای امید»[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگوتا که آواز گلپونه ها [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ز آوار ارگم رسد تا خدا[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا دل عاشق زردکوه [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ز هی جار بهمن شود پرشکوه[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا که سیمرغ خوش پروبال [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]چو پروانه چرخد بر پور زال[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا سر ناسری سروراست [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]پریش از چپکچاک آهنگر است[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا سیاوش غمش تازه است [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]کماندار آرش پرآوازه است[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا که ختم پیام آوران [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]شوند بن آرای هفت آسمان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بود رهگشاینده اعجاز او [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]جهانی فرومانده در راز او[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا که فرنام شیرخدا [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]نگردد دمی از زبان ها جدا[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا که سالار آزادگان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بود چشمه ی نوش دلدادگان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا که آرام این مردمان [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بود سایه سار امام زمان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به فر فروزنده ی کردگار [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بود نام ایران زمین ماندگار[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif] کرم قلاوند[/FONT]
 

Mitra_Galaxy

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
وطن يعني ...

وطن يعني ...

وطن یعنی همه آب و همه خاک وطن یعنی همه عشق و همه پاک
به گاه شیرخواری گاهواره به روز و درد پیری ، عین چاره
وطن یعنی پدر ، مادر ، نیاکان به خون و خاک بستن عهد و پیمان
وطن یعنی هویت ، اصل ، ریشه سرآغاز و سرانجام همیشه
وطن یعنی محبت ، مهربانی نثار هر که دانی و ندانی
وطن یعنی نگاه هموطن دوست هر آنجایی که دانی هموطن اوست
وطن یعنی قرار بیقراری پرستاری ، کمک ، بیمارداری
وطن یعنی هوای کوچه ی یار در آن کو دل شکستن های بسیار
نگاهی زیرچشمی ، عاشقانه به کوچه آمدن با هر بهانه
وطن یعنی غم همسایه خوردن وطن یعنی دل همسایه بردن
وطن یعنی زلال چشمه ی پاک وطن یعنی درخت ریشه در خاک
ستیغ و صخره و دریا و هامون ارس ، زاینده رود ، اروند ، کارون
دنا ، الوند ، کرکس ، تاق بستان هزار و قافلانکوه و پلنگان
وطن یعنی بلندای دماوند شکیبا ، دل در آتش ، پای در بند
وطن یعنی شکوه اشترانکوه به دریای گهر استاده نستوه
وطن یعنی سهند صخره پیکر ستیغ سینه در سنگ تمندر
وطن یعنی وطن استان به استان خراسان ، سیستان ، سمنان ، لرستان
کویر لوت ، کرمان ، یزد ، ساری سپاهان ، هگمتانه ، بختیاری
طبس ، بوشهر ، کردستان ، مریوان دو آذربایجان ، ایلام گیلان
اراک ، فارس ، خوزستان و تهران بلوچستان و هرمزگان و زنجان
وطن یعنی سرای ترک با پارس وطن یعنی خلیج تا ابد فارس
بهشتی چشم را گسترده در پیش ابوموسی و مینو ، هرمز و کیش
وطن یعنی همه سازندگی ها رهایی از تمام بندگی ها
بریدن دست غیر از گردن نفت صلای صبح ملی نفت
وطن یعنی ز هر ایل و تباری وطن را پاسبانی ، پاسداری
وطن یعنی دلیر و. گرد با هم وطن یعنی بلوچ و کرد با هم
وطن یعنی سواران و سواری لر و کرد و یموت و بختیاری
همه یک جان و یک دل بودن ما به دامان وطن آسودن ما
وطن یعنی دلی از عشق لبریز گره باف ظریف فرش تبریز
وطن یعنی هنر یعنی سپاهان حریر دستباف فرش کاشان
وطن یعنی کتیبه در دل سنگ تمدن ، دین ، هنر ، تاریخ ، فرهنگ
وطن یعنی همه نیک و بهنجار چه پندار و چه گفتار و چه کردار
وطن یعنی شب رحمت ، شب قدر شب جوشن ، شب روشن ، شب بدر
وطن یعنی هم از دور و هم از دیر سده ، نوروز ، یلدا ، مهرگان ، تیر
وطن یعنی جلال مانده جاوید ستون و سر ستون تخت جمشید
هزاران نقش و خط مانده در یاد صبا ، کلهر ، کمال الملک ، بهزاد
نکیسا ، باربد ، افسانه و چنگ سرود تیشه ی فرهاد در سنگ
سر و سرمایه های سرفرازی ابوریحان و خوارزمی و رازی
به اوج علم و دانش رهنوردی ابونصر ، ابن سینا ، سهروردی
به بحر عشق و عرفان ناخدایی عراقی ، رودکی ، جامی ، سنایی
وطن یعنی به فرهنگ آشنایی در لفظ دری را دهخدایی
وطن یعنی جهانی در دل جام وطن یعنی رباعیات خیام
وطن یعنی همه شیرین کلامی عفاف عشق در شعر نظامی
وطن یعنی نگاه مولوی سوز حضور نور در شمس شب و روز
وطن یعنی پیام پند سعدی زبان پیوسته در پیوند سعدی
وطن یعنی هوا و حال حافظ شکوه باور اندر فال حافظ
وطن یعنی تبیره ، دمدمه ، کوس طلوع آفتاب شعر از طوس
وطن یعنی شب شهنامه خواندن سخن چون رستم از سهراب راندن
وطن یعنی رهایی زآتش و خون خورش کاوه و خشم فریدون
وطن یعنی زبان حال سیمرغ حدیث یال زال و بال سیمرغ
وطن یعنی امید نا امیدان خروش و ویله گرد آفرینان
وطن یعنی لگام و زین و مهمیز سواران قران و رخش و شبدیز
وطن یعنی گرامی مرز تا مرز وطن یعنی حریم گیو و گودرز
وطن یعنی دل و دستی در آتش روان و تن ، کمان و تیر آرش
وطن یعنی شبح یعنی شبیخون وطن یعنی جلال الدین و جیحون
وطن یعنی به دشمن راه بستن به اوج آریو برزن نشستن
وطن یعنی دو دست از جان کشیدن به تنگشتان و دشتستان رسیدن
زمین شستن ز استبداد و از کین به خون گرم در گرمابه ی فین
وطن یعنی اذان عشق گفتن وطن یعنی غبار از عشق رفتن
نماز خون به خونین شهر خواندن مهاجم را ز خرمشهر راندن
سپاه جان به خوزستان کشیدن شهادت را به جان ارزان خریدن
وطن یعنی هدف یعنی شهامت وطن یعنی شرف یعنی شهادت
وطن یعنی شهید ، آزاده ، جانباز شلمچه ، پاوه ، سوسنگرد ، اهواز
وطن یعنی شکوه سرفرازی وطن یعنی ز عالم بی نیازی
وطن یعنی گذشته ، حال ، فردا تمام سهم یک ملت ز دنیا
وطن یعنی چه آباد و چه ویران وطن یعنی همین جا ، یعنی ایران
 

Mitra_Galaxy

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
من ایران ام.
با شانه های ستبر البرز و زاگروس
سینه وسیع فلات
پارچ پرآب خزر
دامن خیس خلیج فارس
در کاروان ازل تا ابد

نیاز دارم به:
گندمزار کردستان
آرامش روان کارون
شب و روز گیلاس مشهد و اصفهان
نخلهای غرور بلوچ
پهنه ی پر پلیکان آبهای زابل
سواد سبز ساحل مازندران
خواهران ابدیی سهند و سبلان
چشمه های لرستان
کویر داغ لوت و مرکزی
هندسه هوشمند گلیم و سفال
بادگیرهای کهن یزد
یال سفید دماوند

دستان زحمت کهکیلویه
پاهای استوار سواران و ستوران هزاره های دور
پایکوبی در پاوه
دستافشانی در سرخس
خنیاگران انزلی
سازندگان گلبوته های کهن
بر باغ پر بوته ی قالی
از تبریز، هریز، نایین، کاشان
باغهای نخل و لیموی بم
یالهای سفید همدان
دره های سبز همیشه جاری
یاسهای معطر شیراز
ناظران حاضز تاریخ: 33پل زاینده رود
ستونهای کرور غرور شیراز
سنگنگاره های بیستون
قلاع دفاع الموت
ستیغ شجاعت بابک
شعار عدالت سرخ مزدک

من ایران ام.
گاتهای سپیده تمدن
کوزههای شهر سوخته
جام طلای مارلیک
آتشکدههای 3گانه کاریان، ارومیه، نیشابور
گنبدهای کاشی فیروزه فلات
چشمه های پرآب فین و گلستان محلات

من ایران ام.
زادگاه کودکان باهوش و فرز
بر گستره فلات باستانی پر چین
در کنار کار دستان سبدبافان آینده
عشق، علم، عرفان
با شوکت گذشته
کار امروز
امید به فردای آباد و شکوفان

من ایران ام.
از هزاره های دور آمده ام.
من می مانم.

بیژن باران
 

Mitra_Galaxy

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
ز عهد باستان باشد خلیجی بس قدیمی کان

خـلیج فـارس بـد نـامـش جنوب پهنه ی خوبان


اگـــر ایـــران مـــا بــاشــد قـــریــن نــیـلــگون آن

سزد جز این مگر باشد خلیج فارس ای جانان؟


تـو ای تـازی کـه می تـازی حریم نام ایـن وادی

ز بهر حرمت نامش بسی خون شد دل یاران


نگر آن شیرمرد حق نوشت آن با دم خود که

خلیج فارس است اینجا دلیرانی ز تنگستان


تو ای همسایه عاقل باش پیامم صلح است ارچه

گـــلــوی دشــمـنــان آن درم بـا پنجه و دندان


نـگـر تـاریـخ گیـتـی را همه از آن ایران اسـت

ز بر از تازی و هندو به ترک و کرد و هم افغان


کجایی کورش ای والی نگر از بخت نا میمون

که روبـه با مـگـس سازد جدال گله ی شیران


خـداوندا تواش گردان مصون از فتنه و آسـیـب

پــس ایــران و ایــرانــی خـلــیــج فـارس ایـران






شعر از متین اسعد-سوخته دل
 

م.سنام

عضو جدید
دارا جهان ندارد،
سارا زبان ندارد

بابا ستاره ای در
هفت آسمان ندارد

کارون ز چشمه خشکید
البرز لب فرو بست

حتا دل دماوند،
آتش فشان ندارد

دیو سیاه دربند
آسان رهید و بگریخت

رستم در این هیاهو
گرز گران ندارد

روز وداع خورشید،
زاینده رود خشکید

زیرا دل سپاهان،
نقش جهان ندارد

بر نام پارس دریا
نامی دگر نهادند

گویی که آرش ما
تیر و کمان ندارد

دریای مازنی ها
بر کام دیگران شد

نادر ز خاک برخیز
میهن جوان ندارد

دارا ! کجای کاری
دزدان سرزمینت

بر بیستون نویسند
دارا جهان ندارد

آییم به دادخواهی
فریادمان بلند است

اما چه سود،
اینجا نوشیروان ندارد

سرخ و سپید و سبز است
این بیرق کیانی

اما صد آه و افسوس
شیر ژیان ندارد

کو آن حکیم توسی
شهنامه ای سراید

شاید که شاعر ما
دیگر بیان ندارد

هرگز نخواب کوروش
ای مهرآریایی

بی نام تو ، وطن نیز
نام و نشان ندارد

سیمین بهبهانی
 

HaQiQaT

عضو جدید
کاربر ممتاز
به کوروش به آرش به جمشيد قسم
به نقش و نگار تخت جمشيد قسم
که ايران همی قلب و خون من است
گرفته ز جان از وجود من است
بخوانیم این جمله در گوش باد
...چو ایران نباشد تن من مباد
 

redonly

کاربر فعال
کاربر ممتاز
براي ايران از ته دل بنويس

براي ايران از ته دل بنويس

ین شعر رو دکتر خسرو فرشید ورد سرودند ، در غربت سروده شده . خیلی قشنگه

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست

آن دختـــــــــــر چشم آبی گیسوی طلایی
طناز سیه چشــــــــــم چو معشوقه من نیست

آن کشور نو آن وطــــن دانش و صنعت
هرگز به دل انگیــــــــــزی ایران کهن نیست

در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان
لطفی است که در کلگری و نیس و پکن نیست


در دامن بحر خزر و ساحل گیلان
موجی است که در ساحل دریای عدن نیست

در پیکر گلهای دلاویز شمیران
عطری است که در نافه ی آهوی ختن نیست

آواره ام و خسته و سرگشته و حیران
هرجا که روم هیچ کجا خانه من نیست

آوارگی وخانه به دوشی چه بلاییست
دردی است که همتاش در این دیر کهن نیست

من بهر که خوانم غزل سعدی و حافظ
در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست.

هرکس که زند طعنه به ایرانی و ایران
بی شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست.

پاریس قشنگ است ولی نیست چو تهران
لندن به دلاویزی شیراز کهن نیست.


هر چند که سرسبز بود دامنه آلپ
چون دامن البرز پر از چین وشکن نیست

این کوه بلند است ولی نیست دماوند
این رود چه زیباست ولی رود تجن نیست


این شهرعظیم است ولی شهرغریب است
این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
 

NEGINNN اخراجی

اخراجی موقت
در راه تـــــــــــــــــــــــــو کی ارزشی دارد این جان من؟!

پاینده باد خاک ایران من........................

چی بودی چی شدی؟!:cry: اما من دوست دارم هوارتا!!!
 

shokraneh.28

عضو جدید
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم! تو را دوست دارم، اگر دوست دارم!
ایکاش آدمی وطنش را همچون بنفشه ها می شد با خود ببرد هرکجا که خواست......
 

kadoo

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
هــی وطن این روزهایت خیلی غمگین است به کجا میبرندت آخر بگو لحظه ای درنگ کنند!
 
بالا