| تحليل رابطه بين مولفه هاي کاربري زمين با کاهش جرايم و ناامني شهري (مطالعه موردي: منطقه 17 شهر تهران) |
| تقوايي علي اكبر,رفيعيان مجتبي,رضوان علي |
| جرم و احساس ناامني ناشي از آن در محله هاي شهري، به ويژه در کلانشهرها از نگراني هاي مهم شهروندان است. امروزه، ناموفق بودن نظام کيفري سنتي (بر پايه مجازات) در مقابله با روند فزاينده جرايم در جوامع مختلف آشکار شده و به همين سبب رويکردهاي فراواکنشي همانند پيشگيري از جرم در سال هاي اخير در کشورهاي توسعه يافته بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مقاله حاضر نيز بررسي رويکردي فراواکنشي با استفاده از سازوکارهاي شهرسازي در پيشگيري از جرم و کاهش احساس ناامني شهروندان در محله هاي شهر است که هشت محله از منطقه هفده شهرداري تهران را به عنوان محدوده مطالعاتي مورد بررسي قرار داده است. روش پژوهش ترکيبي از روش توصيفي (از نوع پيمايشي) و تحليلي است و داده هاي مورد نياز به روش اسنادي و ميداني گردآوري شده است. نتايج بررسي ها نشان داد از بين انواع جرايم، خريد و فروش مواد مخدر با 40% نخستين رتبه را دارد و از نظر زمان وقوع جرم بيشتر جرايم با 35% در غروب و در فاصله زماني آن با شب رخ مي دهد. همچنين نتايج بررسي نشان داد، بين پيشگيري از جرم و نحوه استفاده از اراضي شهري ارتباط وجود دارد و از بين فضاهاي شهري مورد مطالعه، آن دسته که کاربري هاي پيراموني و بدنه آنها از ترکيب و تنوع بيشتري برخوردارند، در سنجش با فضاهاي مشابه که تنوع کاربري کمتري دارند، پتانسيل جرم زايي پايين بوده و کمتر به عنوان محل وقوع جرم شناخته مي شوند؛ همچنين اين گونه فضاها احساس امنيت بيشتري را به شهروندان مي دهد. از نتايج ديگر اينکه با اتخاذ راهبردهاي مناسب در زمينه شهرسازي مي توان به راهکاري ارتقاي احساس امنيت شهروندان و پيشگيري از جرم در محله هاي شهري دست يافت. |
| كليد واژه: شهرسازي، کاربري اراضي شهري، فضاي عمومي، احساس ناامني، پيشگيري از جرم |
