[تجهیزات عکاسی] وسایل عکاسی

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
فیلتر :
انواع فیلتر:


  • فیلترهای اصلاح‌کننده
  • فیلترهای ایجاد کنتراست
  • فیلترهای پولاریزاتور
  • فیلترهای خاکستری
  • فیلترهای رنگی در عکس سیاه و سفید


چشم انسان در برابر رنگ‌هاى مختلف داراى حساسيت‌هاى متفاوت است و آنها را با روشنى‌هاى کم و زياد احساس مى‌کند. در عکاسى سياه و سفيد رنگ‌هاى گوناگون به خاکسترى‌هاى روشن و تيره تبديل مى‌شود. در ساخت فيلم‌ها تلاش مى‌شود که ارزش برابر با اصل رنگ‌ها حفظ شود؛ اما گاهى اختلاف‌هايى ديده مى‌شود. مخصوصاً در رنگ آبى که تبديل به خاکسترى خيلى روشن و گاهى سفيد مى‌شود. هرگونه تغييرى در شرايط نورى موجب تغيير رفتار امولسيون فيلم شده و نتايج متفاوتى ببار مى‌آورد. در اين موارد فيلترها مى‌توانند راه‌حل مناسبى براى رفع اين نقيصه باشند و حاصل کار عکاسى را بهبود بخشند. علاوه بر اين جلوه‌هاى ويژهٔ مختلفى را مى‌توان با استفاده از فيلترهايى که به‌طور ويژه براى اين کار طراحى شده‌اند بدست آورد.


فيلترها اين امکان را فراهم مى‌سازد تا نور مشخص و انتخاب شده‌اى از آن عبور کند؛ دوم اينکه فيلتر از عبور برخى از نورهاى مشخص و انتخاب‌شده جلوگيرى مى‌کند. اما اين عبور و جذب نور بستگى به رنگ نور و نيز رنگ و نوع فيلتر خواهد داشت.


هر فيلترى داراى ضريب خاصى است که در نورسنجى بايد در نظر گرفته شود تا آن مقدار نورى که در موقع عبور از فيلتر جذب مى‌شود، جبران گردد. فيلترها هر چه تيره‌تر باشد، ضريب آن بالاتر خواهد بود. طرز بکار بستن فيلتر به اين صورت است که سرعت فيلم مورد استفاده را به ضريب فيلتر بايد تقسيم کرد و حاصل تقسيم را به‌عنوان سرعت فيلم، پايهٔ محاسبه قرار داد. فيلترها از سه ماده اصلى ساخته مى‌شوند: شيشه، ژلاتين و پلاستيک. بهترين ماده براى ساخت فيلتر شيشه است. فيلترهاى ژلاتينى نازک و انعطاف‌پذيرند و فيلترهاى پلاستيکى محکم و بادوام‌اند.

فيلترها را با استفاده از حروف، اعداد و اسم مشخص مى‌کنند.

به هر شکل فيلتر هنگامى مؤثر واقع مى‌شود که نورسنجى درست انجام شده باشد و ضريب فيلتر رعايت شده باشد.

فيلترهاى اصلاح‌کننده

در عکاسى سياه و سفيد، فيلترهاى اصلاحي، عبارت است از فيلتر زرد و فيلتر زرد - سبز. هدف از آنها کاستن اثر اشعهٔ آبى بنفش است. وقتى اين اشعه زياد باشد، در نواحى موجود باعث کمرنگ شدن تصوير مى‌شود. مانند دريا، آسمان و کوهستان.
فيلترهاى ايجاد کنتراست

وظيفهٔ اين نوع فيلترها جداسازى در ناحيهٔ همجوار موضوع است که با وجود رنگ‌هاى متمايز در تصوير سياه و سفيد،به دو خاکسترى همرنگ و يکسان تبديل مى‌گردد. مثلا‌ً يک گل‌ سرخ پررنگ بر زمينه‌اى از برگ‌هاى سبز در عکس سياه و سفيد بدون اختلاف رنگى تبديل به تصويرى مسطح خواهد شد و جداسازى اين دو رنگ اتفاق نخواهد افتاد. پس لازم است اين کنتراست ايجاد شود. در اينجا يا از فيلتر قرمز استفاده مى‌کنيم و رنگ گل روشن و برگ‌ها تيره مى‌شوند؛ و يا از فيلتر سبز استفاده مى‌کنيم و گل را تيره و برگ‌ها را روشن‌تر مى‌کنيم؛ که مورد اول صحيح‌تر بنظر مى‌آيد. در هر عکس فيلتر رنگى اشياء همرنگ خود را روشن‌تر مى‌کند و رنگ مکمل آن را تيره‌تر مى‌سازد. گاهى نيز عکاس به عمد قصد دارد تا در تصوير ايجاد تضاد نمايد.
فيلترهاى پولاريزاتور

اين فيلترها براى حذف تأثير پرتوهاى نورى منعکس از اجسام براق يا آسمان روشن استفاد مى‌شود. همينطور براى حذف انعکاس‌هاى نامطلوب روى شيشه بکار مى‌رود. اين فيلتر در عکاسى رنگي، رنگ آسمان را تيره‌تر مى‌کند، بى‌آنکه در ساير رنگ‌ها تغييرى بدهد. اين فيلتر به رنگ خاکسترى خنثى است.
فيلترهاى خاکسترى

اين نوع فيلترها براى کاهش نور بکار مى‌روند؛ و در موارد بسيارى که مى‌خواهند ديافراگم را باز نموده ولى سرعت شاتر را اضافه ننمايند، مورد استفاده قرار مى‌گيرد. در مواردى که نور شديد باشد، مورد استفاده دارد. اين فيلترها نه در رنگ تأثير دارند و نه در کنتراست؛ و در غلظت‌هاى مختلف ساخته مى‌شوند.
فيلترهاى رنگى در عکس سياه و سفيد

فيلتر زرد

اين فيلتر نور آبى را جذب مى‌کند؛ از اين‌رو در عسکبردارى از آسمان يا در روز موجب مى‌وشد ابرها برجسته‌تر شده و تضاد خوشايندى بين ابرها و آسمان ايجاد شود. در مناظر نيز پوشش سبز زمين را روشن‌تر نشان مى‌دهد. در عکاسى چهره نيز رنگ موها و پوست را روشن‌تر مى‌کند.
فيلتر نارنجى

اين فيلتر رنگ‌هاى آبي، بنفش و تا حدودى سبز را جذب مى‌کند و رنگ‌هاى حدفاصل زرد تا قرمز را روشن‌تر مى‌نمايد. آبى آسمان را خاکسترى تيره و ابرها و ساختمان‌هاى سفيد را برجسته‌تر نشان مى‌دهد.
فيلتر قرمز

با اين فيلتر رنگ‌هاى آبى و سبز صحنه به‌صورت خاکسترى تيره جلوه‌گر مى‌شوند. نارنجى‌ها و قرمزها روشن‌تر مى‌شوند. اين فيلتر شفافيت تصوير را به نحو چشمگيرى حتى در فواصل دور حفظ مى‌کند.
فيلتر سبز

اين فيلتر موجب تفکيک رنگ‌ها مى‌شود. اين فيلتر آسمان را تيره‌تر مى‌کند.
فيلتر آبى

از اين فيلتر در عکسبردارى تک چهره و براى مشخص کردن چهره بکار مى‌رود. و رنگ چهره را مطلوب‌تر و طبيعى‌تر نشان مى‌دهد.
منبع:aftabir
 

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
فيلم‌ها

فيلم‌ها

کارکرد فيلم‌هاى امروزى با فيلم‌هاى عکاسى در قرن نوزدهم شباهت زيادى دارد. نور به‌وسيلهٔ بلورهاى ريزى به‌نام برومور نقره که معمولاً اندکى يدورنقره هم در آن موجود است، ضبط مى‌شود. اين بلورها در قشرى از ژلاتين شفاف که از پوست و استخوان حيوانات بدست مى‌آيد، قرار دارند. اين قسمت که امولسيون يا لايهٔ حساس گفته مى‌شود، به‌صورت ورقهٔ نازکى روى قشرى از مواد پلاستيکى که نگهدارندهٔ آن است، کشيده شده است.


فيلم‌ها يا سياه و سفيد هستند يا رنگى و فيلم‌هاى رنگى يا نگاتيفند يا پوزتيف (اسلايد).

درجه‌بندى فيلم‌ها براساس ميزان سرعت يا حساسيت فيلم است. هر چه حساسيت فيلم بيشتر باشد (ASA)، دانه‌هاى نقره درشت‌تر است؛ در نتيجه وقتى عکس بزرگ شود، دانه‌هاى درشت چاپ مى‌شوند و هر چه حساسيت کمتر باشد، مثلاً ۲۵ASA ، دانه‌ها ريزترند. در درجهٔ بالاى ASA (معيار مؤسسه استاندارد امريکا)، عکاس مى‌تواند در نور کمتر عکس بگيرد.

فيلم کند درجه حساسيت ۲۵ تا ۵۰ ASA دارد؛ فيلم متوسط ۱۰۰ASA تا ۲۰۰ دارد و در فيلم سريع حساسيت ۴۰۰ تا ۱۲۵۰ ASA است. بسته به نياز عکاس اين فيلم‌ها کاربرد پيدا مى‌کنند.
[h=3]فيلم‌هاى سياه و سفيد[/h] هر فيلمى داراى اين خواص است: سرعت که ويژگى مهم فيلم است؛ دانه‌بندى و قدرت تفکيک، حساسيت در برابر رنگ‌ها، دامنهٔ عمل و کنتراست.

روى جعبهٔ فيلم تنها سرعت و اندازه فيلم نوشته مى‌شود. اما قدرت تفکيک، دامنهٔ عمل و کنتراست فيلم هم به سرعت فيلم بستگى دارد.

هرچه‌ فيلم کندتر باشد قدرت تفکيک بيشترى دارد. سرعت، دانه‌بندى و قدرت تفکيک ويژگى‌هايى است که ارتباط متقابل باهم دارند.

هرقدر موضوع داراى کنتراست کمترى باشد، دامنهٔ عمل فيلم وسيع‌تر خواهد بود و بالعکس. اکثر فيلم‌هاى سياه و سيد پان‌کروماتيک هستند. يعنى نسبت به تمامى رنگ‌هاى قابل رؤيت و نيز اشعه ماوراءبنفش حساس مى‌باشند. ويژگى فيلم‌هاى داراى حساسيت متوسط و کم (تا حدود ASA۶۴) گرين بسيار ريز و تضاد سايه روشن زياد آنهاست.

فيلم‌هايى که حساسيت آنها بين ۱۰۰ تا ۲۰۰ ASA باشد، استفاده رايجى دارند. با توجه به حساسيت اين فيلم‌ها عکس‌بردارى در شرايط مختلف به‌راحتى امکان‌پذير است و اندازه‌هاى دانه‌هاى امولسيون آن (گرين) نيز مناسب است و حتى براى بزرگ‌نمايى نيز نتيجهٔ خوبى بدست مى‌دهد. فيلم‌هاى با ASA۴۰۰ (سريع يا حساس) نيز امروزه به دليل دقت در ساختار، انعطاف‌پذيرى و نتيجه مطلوب کاربرد زيادى دارند.
[h=3]فيلم‌هاى رنگى[/h] فيلم‌هاى رنگى معمولاً در دو نوع ساخته مى‌شوند: فيلم‌هاى براى نور روز يا نور طبيعى و فيلم‌هاى براى نور مصنوعى يا نور چراغ.

در دوربين‌هاى کوچک و متوسط که از فيلم‌هاى حلقه‌اى استفاده مى‌شود، اين امکان وجود ندارد و بايد با استفاده از فيلتر مخصوص در هر موقعيت اين امکان را بوجود آورد.
[h=3]فيلم‌هاى رنگى نگاتيو[/h] رنگ‌هاى تصويرى که در روى اين فيلم‌ها ظاهر مى‌شود برعکس رنگ‌هاى موضوع است. سياهى‌ها سفيد و سفيدى‌ها سياه، سبزها ارغوانى و آبى‌ها زرد و سرخ‌ها فيروزه‌اى خواهد بود. وقتى از اين نگاتيو روى کاغذ حساس رنگى چاپ مى‌کنيم، رنگ‌ها دوباره معکوس مى‌شوند و رنگ اصلى موضوع پديدار مى‌شود.
[h=3]فيلم‌هاى رنگى پوزيتيوا (اسلايد)[/h] اين فيلم‌ها را برگردان (ريورسال) مى‌گويند. زيرا در موقع ظهور از نگاتيو به وضع پوزيتيو برمى‌گردند. فيلم‌هاى رنگى پوزيتيو يا فيلم اسلايد را بايد بعد از ظهور بريد و عکس‌ها را تک‌تک در قاب گذاشت تا براى نشان دادن با پروژکتور آماده شود.از اسلايدها به دو روش مى‌توان عکس رنگى تهيه کرد:

۱. چاپ مستقيم روى کاغذهاى برگردان.

۲. تهيهٔ نگاتيو رنگى از آن و چاپ به روش نگاتيو - پوزيتيو.

فيلم‌هاى رنگى قبل از گرفتن عکس و بعد از آن نياز به نگهدارى و مراقبت دارد. فيلم‌ خام بايد در جاى خشک و خنگ نگهدارى شود و دو ساعت پيش از عکس‌بردارى در حرارت عادى محيط قرار گيرد. پس از عکس‌بردارى نيز در اولين زمان ممکن ظاهر شود.
منبع:aftabir
 

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
فلاش

فلاش



يک عکس خوب نياز به نور کافى و مؤثر دارد و اين انگيزه موجب ساخت فلاش شد. احتراق فلز منيزيم با ايجاد نورى خيره‌کننده اولين گام در اين مسير بود.

بعدها به‌جاى گرد منيزيم، آن‌را به‌شکل سيم نازکى در آوردند که پس از آتش گرفتن مى‌سوخت و نور سفيد و خيره‌کننده‌اى پخش مى‌کرد. و بعد سيم‌ها را خيلى باريک کردند و داخل حبابى قرار دادند، مثل لامپ‌هاى معمولى و با اتصال سيم به يک باترى معمولي، جرقه‌اى در نوک سيم ايجاد مى‌شد و سيم مشتعل شده و تارهاى منيزيم را فرا مى‌گرفت. همهٔ اين اعمال در مقابل چشم، تنها يک جرقه ديده ميشد. اين لامپ‌ها يک بار مصرفند.


لامپ فلاش منيزيم ، يا لامپ فلاش يک بار مصرف

دو نوع فلاش الکترونيک ، متوسط و کوچک
در فلاش‌هاى امروزي، مقدار نورى که ساطع مى‌شود، از قبل انداز‌ە‌گيرش شده و بايد هماهنگى دقيقى بين شاتر و فلاش وجود داشته باشد.

- فلاش‌هاى الکترونيک: اين نوع فلاش‌ها از سال ۱۹۴۵ م به بازار آمد. اين نوع فلاش‌ها از محفظه‌اى پرگاز تشکيل شده که نور زيادى ساطع مى‌کند و هزاران عکس را مى‌توان با آنها تهيه کرد. منبع تغذيهٔ اين فلاش‌ها يا برق شهرى است يا باترى.

معمولاً در پشت فلاش‌ها، جدول تنظيم ميزان صحيح نوردهى با توجه به فاصلهٔ فلاش تا موضوع قيد شده است.

- فتوفلاد: اين نور مصنوعى برخلاف فلاش که لحظه‌اى و موقت است، مى‌تواند به‌طور مداوم و ساعت‌ها صحنه را روشن کند. منبع اين نورها، برق شهرى است.
منبع:aftabir
 

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
دوربين عکاسى

دوربين عکاسى

دانشمندان نخستين بار در جعبهٔ تاريک بود که موفق به ديدن تصوير شدند و براى ثبت و ضبط آن کوشيدند. جعبه تاريک محفظه‌اى است که يک سمت آن سوراخ ريزى دارد که نور را به داخل جعبه هدايت مى‌کند. شعاع‌هاى نور وقتى به ديوارهٔ انتهاى جعبه که روبروى سوراخ است، مى‌تابند، تصوير معکوسى تشکيل مى‌شود.


دوربين در آغاز چيزى نبود جز همين اتاق تاريک و به‌تدريج پيچيده‌تر و کامل‌تر شد. امروزه دوربين دستگاهى است مکانيکى - الکترونيکى که عمل کنترل و تنظيم نور را انجام مى‌دهد. تمام دوربين‌هاى مختلفى که امروزه در دسترس همگان قرار دارد در اساس با هم مشابه هستند. دوربين‌هاى عکاسى در واقع شبيه چشم انسان کار مى‌کند. در سال‌هاى اخير در ساختمان دوربين پيشرفت‌هاى زيادى حاصل شده است.

انواع دوربین :


دوربين‌هايى که اندازۀ نگاتيو آنها ۱۲٭۹ سانتى‌متر يا بزرگ‌تر است

فيلم اين دوربين‌ها به‌شکل نوار نيست و براى هر عکس‌بردارى از يک قطعه فيلم بريده‌شده استفاده مى‌شود. به اين فيلم‌ها فيلم تخت گفته مى‌شود. مزيت اين دوربين‌ها بزرگى نگاتيو آنهاست که از طرفى روتوش‌هاى دقيق و خوب را ممکن مى‌سازد و از طرفى امکان استفاده از آگرانديسمان‌هاى بسيار بزرگ را با بالاترين کيفيت فراهم مى‌کند.

در نوع ديگرى از اين دوربين‌ها، بخش اصلى (اثرکثيو، فانوس و فيلم) روى يک محور يا ريل يا لوله قرار دارند.
دوربين‌هايى که اندازۀ نگاتيو آنها ۶٭۶ سانتى‌متر است

در اين دوربين‌ها از فيلم‌هايى استفاده مى‌شود که عرض آنها ۶ سانتى‌متر است و هميشه همراه با حفاظى است از نوار کاغذى سياه که روى قرقره پيچانده شده است. هر حلقه فيلم مى‌تواند ۱۲ عکس ۶٭۶ سانتى‌متر بگيرد.

اين نوع فيلم را ”فيلم ۱۲۰“ مى‌گويند. يک نوع ديگر آن که طولش بيشتر و به اندازۀ ۲۴ عکس است ”فيلم ۲۲۰“ گفته مى‌شود. علاوه بر اين، دوربين‌هاى ديگرى نيز وجود دارد که آنها هم از فيلم ۱۲۰ استفاده مى‌کنند ولى ابعاد و تعداد تصاوير آنها متفاوت است. در اين فيلم‌ها هميشه عرض فيلم‌ها ۶ سانتى‌متر است. امتياز اين گروه نيز بزرگى اندازۀ نگاتيو آنهاست که امکان آگرانديسمان‌هاى بزرگ‌تر را با کفيفت بهتر فراهم مى‌آورد.
دوربين‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى

در تمام دوربين‌هاى اين گروه از فيلم‌هايى که در ابتدا براى فيلم‌بردارى ساخته مى‌شده استفاده مى‌شود. اين فيلم‌ها که در دو کنار آنها سوراخ‌هاى منظمى وجود دارد، ۳۵ ميلى‌مترى عرض دارند و عکسى که روى آنها گرفته مى‌شود معمولاً به ابعاد ۳۶٭۲۴ ميلى‌متر است.

نگاتيو اين دوربين‌ها روى فيلمى با عرض ۳۵ ميلى‌متر تهيه مى‌شود و ابعاد تصوير آنها ۲۴٭۱۸ يا ۳۶٭۲۴ ميلى‌متر است و در داخل کاست‌هايى است که در واقع يک ”ماسورۀ“ فلزى است و با عدد ۱۳۵ از آنها نام مى‌برند. وقتى فيلم از کاست خارج شد هيچ‌گونه حفاظى در مقابل نور ندارد. از اين‌رو در پايان عکس‌بردارى بايد آن را دوباره به داخل کاست برگرداند و سپس در دوربين را باز کرد.

فيلم‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى در سه اندازۀ ۱۲، ۲۴ و ۳۶ عکسى بفروش مى‌رسند. دوربين‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى به‌علت کوچکى حجم و سبکى وزن براى عکس‌بردارى سريع و زياد مناسبترند. اين دستگاه‌ها چنان گسترشى در دنيا پيدا کرده‌اند که نسبت به انواع قبلى بسيار متنوع‌ترند و هر سال تعداد زيادى نيز به سازندگان آنها افزوده مى‌شود.
دوربين‌هاى رفلکسى يا انعکاسى

در بعضى دوربين‌ها براى ديدن موضوع و يافتن کادر مناسب از يک پنجرۀ ساده استفاده مى‌شود که در آن چشم مستقيماً موضوع را مى‌بيند. در بعضى دوربين‌هاى ديگر در پشت عدسي، آيينه‌اى وجود دارد که تصوير پس از برخورد با آن منعکس مى‌شود و بر روى يک شيشهٔ مات مى‌افتد. به اين دوربين‌ها رفلکس يا انعکاسى مى‌گويند که بر دو نوع هستند:
رفلکس با دو عدسى

در اين دوربين‌ها بدنه از دو اتاقک کاملاً مجزا تشکيل يافته که هر يک داراى عدسى جدا ولى مشابهى است؛ يکى براى انعکاس تصوير بر روى شيشهٔ مات و ديگرى براى گرفتن عکس
رفلکس تک‌ عدسى

در اين نوع دوربين هر دو عمل با عدسى واحدى انجام مى‌گيرد. اين نوع بيشتر در دوربين‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى وجود دارند و عدسى‌هاى قابل تعويض دارند. در حال حاضر بيشتر دوربين‌هايى که در دنيا ساخته مى‌شود از اين نوع است.

اجزای دوربین :


لنز


مهم‌ترين قسمت هر دوربين عکاسى لنز يا عدسى است. کيفيت هر تصوير از وضوح کامل در تمام نقاط گرفته تا فقدان کچ‌شکلى و هر نوع انحنا و اعوجاج خطوط و غيره بستگى به طرز ساختمان و جنس شيشه و مواد پديد‌آوردندۀ عدسى و وضع قرار گرفتن اجزاء سازندهٔ آن دارد.معمولاً آنچه دانستن آن براى مصرف‌کننده لازم است، شکل اعداد و ارقام روى حلقهٔ جلوى عدسى حک گرديده است. مشخصاتى که روى حلقهٔ هر عدسى ديده مى‌شود عبارت است از:

۱. نام

۲. قدرت

آخرين درجهٔ گشادى ديافراگم هر عدسى معرف قدرت آن است که به اين شکل نشان داده مى‌شود.

۱:۲يا۸/۱:۱يا۲/۱:۱

(f/۱/۲)
(f/۱/۸)
(f/۲)

هرچه عدسى بيرونى لنز بزرگ‌تر باشد، ديافراگم نيز بيشتر مى‌تواند باز شود و در نتيجه لنز از قدرت نورگيرى بيشترى برخوردار خواهد شد. پس يک عدسى f۱/۲ قوى‌تر از يک عدسى f/۱/۸ خواهد بود.

۳. فاصلهٔ کانوني

روى حلقهٔ جلوى لنز در کنار رقم قدرت، عدد ديگرى وجود دارد که نشان‌‌دهندۀ فاصله کانونى آن است.فاصله کانونى فاصله‌اى است ماين نقطهٔ انکسار نور و تصوير واضح موضوعى که در بى‌نهايست واقع شده است.

عدسى‌هاى تشکيل‌دهندهٔ يک لنز که هر يک داراى کانون جداگانه‌اى هستند وقتى با هم ترکيب شوند، کانون مشترکى پيدا مى‌کنند که فاصلهٔ آن از مرکز اُپتيک لنز روى حلقهٔ لنز نوشته مى‌شود. هر لنز زاويه ديد خاصى دارد که هرچه در داخل آن قرار گيرد عکسش گرفته مى‌شود. هرچه فاصله کانونى کوتاه‌تر باشد، زاويه ديد بازتر خواهد بود و هر قدر فاصله کانونى بلندتر باشد زاويه ديد بسته‌تر خواهد شد.اندازه تصوير بستگى به فاصله کانونى دارد و فاصله کانونى و اندازه تصوير با يکديگر رابطه مستقيم دارند.

لنزها برحسب فاصله کانونى آن مشخص مى‌شوند. همهٔ لنزها بسته به رابطهٔ بين فاصله کانونى و قطع فيلم به سه دستهٔ عمده تقسيم مى‌شوند:
لنز نرمال (معمولى)

در لنز نرمال حدود صحنه‌اى که در زاويهٔ ديد قرار مى‌گيرد. تقريباً برابر با ميدانى است که در زاويهٔ ديد مؤثر چشم انسان واقع مى‌شود.
لنز وايد (با زاويهٔ باز)

از لنزهاى وايد براى عکس‌بردارى از مناظر وسيع و گسترده زياد استفاده مى‌شود. همچنين در فضاهاى کوچکى که امکان عکس گرفتن با لنز نرمال نيست از اين نوع لنز استفاده مى‌شود. و عمق ميدان زياد در تصاويرى که با اين نوع لنزها گرفته مى‌شود باعث وضوح تصوير حتى در موقع لرزش دوربين مى‌شود. از اين‌رو استفاده از اين لنز در عکس‌بردارى با دست آزاد بسيار مناسب است.
لنز تله (با زاويهٔ بسته)

به لنزهايى لنز تله مى‌گويند که فاصلهٔ کانونى آنها بيشتر از فاصله کانونى لنزهاى نرمال باشد. اصطلاح تله‌فتو امروزه براى کليهٔ لنزهايى که تصوير آنها ۵۰% بزرگ‌تر از تصوير لنز نرمال باشد، بکار مى‌رود. کار لنز تله حذف فاصله و ايجاد رابطهٔ تنگاتنگ بين دو موضوع و يا بين موضوع و زمينهٔ آن است، يا در واقع فضاى بينابينى را فشرده مى‌کند.

جدا از سه دستهٔ اصلى لنزها برخى لنزهاى مرکب يا لنزهاى با فاصلهٔ کانونى متغير نيز موجود هستند که غالباً لنز زوم ناميده مى‌شود. با اين لنزها مى‌توان فاصله کانونى آنها را تغيير داد و تصاويرى با اندازه‌هاى مختلف بدست آورد. براى بدست آوردن بهترين کيفيت از يک موضوع خاص بايد موقعيت دوربين را در حالت بسته‌ترين زاويه تنظيم نمود.
ديافراگم

در دوربين‌هاى عکاسي، پرده‌اى مانند مردمک چشم مقدار نور را کنترل مى‌کند. اين پرده از تيغه‌هاى فلز ساخته شده و يک حلقهٔ چرخنده که بر روى آن اعدادى نوشته شده کار اين تيغه‌ها را تنظيم مى‌کند و با چرخش به راست يا چپ باعث باز و بسته شدن آن مى‌شود. اعدادى که از برابر يک شاخص ثابت مى‌گذرند، درجه‌هاى ديافراگم را نشان مى‌دهند. درجه‌هاى استاندارد ديافراگم عبارتند از: ۲۲-۱۶-۱۱-۸-۶/۵-۴-۸/۲-۲-۴/۱ کوچک‌ترين عدد اينها نشانهٔ گشادترين دهانه است و هرچه اعداد بزرگتر شوند نشان‌‌دهندۀ ديافراگم بسته‌ترى خواهد بود.

درجه‌هاى ديافراگم چنان محاسبه و تنظيم شده‌اند که اگر ديافراگم يک درجه بسته‌تر شود. مقدار نورى که از آن مى‌گذرد نصف و اگر يک درجه بازتر شود، دو برابر خواهد شد.
تنظيم فاصله (ميزان‌ساز تصوير)

براى اينکه تصوير کاملاً واضح باشد لازم است عدسى دقيقاً براى فاصله‌اى که موضوع را از دوربين جدا مى‌کند تنظيم شود. وجود فاصله‌ياب جفت شده با عدسي، در همهٔ دوربين‌هاى مجهز هدفى جز تسهيل اين عمل ندارد.

در دوربين‌هاى ساده که فاصله‌ياب ندارند بايد فاصله به‌طور تقريبى تعيين و عدسى براى آن تنظيم شود. در اين موارد در فاصله‌هاى نزديک احتمال اشتباه زياد است.

فاصله‌ياب دستگاهى چشمى است که براساس روى‌هم افتادن دو تصوير شناخته شده و سنجش و تعيين فاصله ميان يک شى‌ء و دو دستگاه را امکان‌پذير مى‌سازد. فاصله‌ياب معمولاً از يک آينه و يک منشور تشکيل يافته که آينهٔ آن مى‌تواند دور محور خود بچرخد.

در اکثر دوربين‌هاى رفلکس ۳۵ ميلى‌مترى مزاياى تنظيم فاصله با فاصله‌ياب و مشاهدۀ تصوير بر روى شيشهٔ مات باهم وجود دارد.
فاصلهٔ هيپرفوکال

پيش از ”بى‌نهايت مطلق“ فاصله‌اى وجود دارد که در آنجا اجسام نابى‌نهايت وضوح دارند. به تعريف ديگر فاصلهٔ ميان عدسى و اولين نقطهٔ وضوح هنگامى که عدسى با بازترين ديافراگم براى بى‌نهايت تنظيم شده باشد.
منظره‌ياب

منظره‌ياب به عکاس امکان مى‌دهد تا صحنهٔ موردنظر خود را از قبل مشاهده نمايد. برخى منظره‌ياب‌ها بسيار ساده و برخى بسيار پيچيده‌اند.
مسدودکننده

در دوربين‌هاى عکاسى جديد از دو نوع مسدودکننده استفاده مى‌شود:
مسدود‌کنندهٔ مرکزى-تيغه‌اى

که از تيغه‌هاى فلزى تشکيل شده و در ميان عدسى‌هاى لنز با چند ميلى‌متر فاصله از ديافراگم جاى دارد و از مرکز به طرف خارج باز مى‌شود. اين مسدود‌کننده‌ها به سرعت‌هاى مختلفى از يک ثانيه تا ۵۰۰/۱ ثانيه عمل مى‌کنند. در هر يک از درجه‌هاى سرعت مقدار نورى که به دوربين راه مى‌يابد نسبت به درجهٔ بالاتر و پايين‌تر نصف يا دو برابر است. اين مسدود‌کننده‌ها جزئى از لنز هستند و در داخل آن جاى دارند. لذا در دوربين‌هايى بکار مى‌روند که لنزهاى ثابت و غيرقابل تعويض دارند.
مسدود‌کننده‌هاى کانونى - پرده‌اى

اين مسدود‌کننده‌ها در سطح کانونى عدسى جاى دارند. متداول‌ترين نوع اينها از دو پردهٔ پارچه‌اى سياه ساخته مى‌شود که به هنگام عمل به موازات هم با فاصله‌اى متغير از يک طرف سطح تصوير به طرف ديگر آن حرکت مى‌کند. در اينجا فيلم به نسبت تغيير مکان پرده‌ها اندک اندک نور مى‌بيند. در سرعت‌هاى کم (تا ۳۰/۱ ثانيه در بيشتر دوربين‌ها) فاصلهٔ بين دو پرده به اندازه تمام سطح فيلم است. يعنى پرده کاملاً کنار رفته درحالى‌که پرده دوم هنوز به دنبال آن راه نيفتاده است.

حداکثر سرعت عمل مسدود‌کننده‌هاى کانونى - پرده‌اى معمولاً ۱۰۰۰/۱ ثانيه است. ولى در برخى به ۲۰۰۰/۱ ثانيه نيز رسيده است. تمام دوربين‌هاى رفلکس که عدسى قابل تعويض دارند، از اين مسدود‌کننده‌ها استفاده مى‌کنند.
منبع:aftabir
 
آخرین ویرایش:

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
نورسنج

نورسنج

اختراع نورسنج بعد از دوربين عکاسى اتفاق افتاد. نورسنج اوليه يک پرتوسنج واين بود؛ که در آن يک تکهٔ کوچک کاغذ حساس در ميان ناحيه‌هاى قياسى خاکسترى مايل به سبز مى‌چرخيد. که يکى براى نور خورشيد و ديگرى براى روشنايى کم ساخته شده بود. اين نورسنج بسيار دقيق بود.



نورسنج دستگاهى است که کمّيت نور را مى‌سنجد و برحسب قدرت فيلم، سرعت / دياگرام مناسب و قابل استفاده را نشان مى‌دهد.

در نورسنج‌هاى مستقل باترى‌دار،حساسيت خيلى زياد است؛ حتى در نورهاى ضعيف‌تر از يک لوکس نيز مى‌توانند عمل نمايند. مزيت اين نورسنج‌ها حساسيت زياد آنهاست و مشکل آنها تنها لزوم تعويض باترى است.

نوع ديگر نورسنج‌هاى مستقل، نورسنج‌هاى سِلِنيوم است که کاربرد کمترى نسبت به نورسنج‌هاى باترى‌دار دارد.


نورسنج باترى دار،نماى بيرونى آن و آنسان که راديوگرافى درون آن را ديده است.
امروزه غالب دوربين‌ها مجهز به سيستم نورسنجى خودکار هستند که در بدنهٔ دوربين قرار دارد و ميزان دقيق نوردهى را تشخيص مى‌دهند. نورسنجى در اين نوع هميشه به روش نور منعکس صورت مى‌گيرد که بعد از گذشتن از عدسى انجام مى‌شود. در دوربين‌هاى پيشرفته‌تر، محاسبهٔ نور در کناره‌هاى تصوير نيز انجام مى‌شود. در دفترچهٔ راهنماى دوربين‌ها معمولاً توضيحات مفصلى راجع به طرز استفاده از نورسنج نوشته شده که بايد مورد توجه قرار گيرد. اين نوع نورسنج‌ها به نورسنجى از داخل عدسى معروفند. نحوهٔ کار اين نورسنج‌ها به اين ترتيب است که نور منعکس‌ شده از صحنه را دريافت مى‌کنند و براساس يک تن مايهٔ خاکسترى رنگ متوسط براى عکس نهايي، درجاتى را مشخص مى‌کنند.

نورسنجى يکى از عوامل مهم در هنر عکاسى است. دستگاه‌هايى که مجهز به نورسنج داخلى هستند با انتخاب يک عامل، عامل دوم را تنظيم مى‌نمايند. فرضاً اگر دياگرام قبلاً انتخاب شود، دستگاه نورسنج، سرعت شاتر را تنظيم مى‌کند.

در گذشته نورسنج‌هاى مستقل بکار مى‌رفتند ولى امروز حتى بعضى از دستگاه‌هاى عکاسى حرفه‌اى نيز مجهز به نورسنج داخلى هستند. اما عکاسان حرفه‌اى ترجيح مى‌دهند که وقتى از دستگاه‌هاى بزرگ استفاده مى‌کنند از نورسنج جداگانه استفاده کنند.

هنگامى‌که از تلاش الکترونيک به‌عنوان منبع نور در عکاسى استفاده مى‌شود، با عاملى به‌نام عدد راهنما سروکار خواهد بود که اين عدد براى هر فلاش با در نظر گرفتن حساسيت فيلم مورد استفاده داراى مقدار ثابتى است. اين اعداد توسط کارخانه سازنده دستگاه فلاش به‌صورت جدول در اختيار مصرف‌کنندگان قرار مى‌گيرد و با يک روش ساده، به‌کمک اين عدد و يک عمل تقسيم، ديافراگم مورد لزوم به‌دست مى‌آيد.
منبع:aftabir
 

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
لوازم جانبى ديگر

لوازم جانبى ديگر

در عکسبردارى شرايط مختلف، براى نتيجه‌گيرى بهتر، استفاده از وسايلى ضرورت مى‌يابد که بسيار متعدد و متنوع هستند.


آفتابگير يا سايه‌بان عدسى

آفتابگير حلقه‌اى است از جنس پلاستيک يا فلز که بر روى عدسى بسته مى‌شود و از تابش پرتوهاى مزاحم به سطح خارجى عدسى جلوگيرى مى‌کند.

دکلانشور

زمانى که عکاسى با سرعت کمتر از ۳۰/۱ ثانيه گرفته شود براى جلوگيرى از تأثير لرزش دست، دوربين را روى سه‌پايه سوار مى‌کنيم و از يک دکلانشور بلند و نرم بمنظور اطمينان بيشتر استفاده مى‌کنيم. براى مصارف عادي، يک دکلانشور ۲۵ سانتى‌مترى کفايت مى‌کند، ولى براى موارد خاص از دکلانشورهاى تا چندين متر نيز مى‌توان بهره برد. دکلانشور بلند سيمى است در ميان يک غلاف فنري.

سه‌پايه

در سرعت‌هاى کمتر از ۳۰/۱ ثانيه دوربين را بايد روى سه‌پايه سوار کرد. مخصوصاً اگر اسلايد گرفته شود. سه‌پايه بايد محکم، سبک و قدرت نگهدارى متناسب با وزن دوربين را داشته باشد.
منبع:aftabir
 
آخرین ویرایش:

Similar threads

بالا