آیا میدانستید که ایران هم یکروزی تایتانیک داشته؟
سرنوشــت غم انگــیز کشتــی رافــائل (تایتانــیک ایـــرانی) را بخوانید...
محمدرضا شاه دو کشتی به نام های رافائل و ميکلانژ از ايتاليا را خرید. ميکل انژ برای سربازان نیروی دریایی شاهنشاهی و کوچتر از رافائل بود. ولی رافائل برای تفریح مردم و جذب گردشگر برای ایران و يک کشتی با شکوه با همه امکانات تفريحي که در زمان خود نظير نداشت ...
کشتی رافائل در سال 1344 تا 90 میلیون دلار قیمت گذاری شد ، اما ایتالیا با توجه به شرایط اقتصادی 10 سال بعد آن را به مبلغ فقط 2 میلیون دلار به ایران فروخت . نخستين طرح كشتی "رافائل" در سال 1337 توسط ایتالیایی ها كشيده شد و رافائل به طول 276 متر و عرض 31 متر در کشور ایتالیا ساخته شد . در كشتی رافائل 850 خروجی راديو تلفنی ، 6 استخر شنا ، 750 كابين (در هر كابين يك حمام و توالت شيك و لوكس كه با مرمرهای ايتاليايی تزيين شده بود وجود داشت) ، 18 آسانسور ، 30 سالن اجتماعات ، تالار نمايشی با 500 صندلی و باشگاه های ژيمناستيك و پرورش اندام ساخته شده بود .
رافائل بزرگ بود و با عظمت ؛ یک کشتی با شکوه با همه امکانات تفریحی که در زمان خود نظیر نداشت . هیچ یک از کشورهای پیشرفته آن زمان نظیر آن را نداشتند. روزی که رافائل از ایتالیا به سوی ایران در حرکت بود ، مردم ایتالیا با اشک رافائل را بدرقه کردند . چون رافائلی را که خودشان ساخته بودند ، مجبور بودند به ایران بفروفشند. رافائل در میان اشک و اندوه ایتالیا را ترک کرد و زیبا و خرامان به سوی ایران پیشرفت .
در بهار 1356 رافائل با 50 خدمه ايتاليايی و با افزايش ظرفيت در حد سكنای 1800 نفر در بندر بوشهر پهلو گرفت . کشتی ميكل آنژ هم در بندرعباس مستقر شدند و از كابين های متعدد آن براي اسكان پرسنل نيروی دريايی شاهنشاهی استفاده شد . موج ها ی دریا بوق بلند و غریبی را به گوش اهالی شهر بوشهر می رساند . مردمان بندر بوشهر وقتی از پنجره ی خانه های بافت قدیم به بیرون نگاه انداختند حیرت زده ، غول سفید و باشکوهی را دیدند که به ساحل بوشهر نزدیک می شد .
کسی خبر نداشت که این کشتی بزرگ و سفید که تراکم دود از دودکش های عقبش به هوا بر می خاست و بدنه اش این چنین سفید و درخشان بود ، قرار است سال ها مهمان ذهن و جان مردمان این شهر شود .
بوشهری ها که تا به حال کشتی های زیادی را دیده بودند فوج فوج می آمدند ، در ساحل جمع می شدند و با اشتیاق این کشتی زیبا را می دیدند و با زمینه ای از این کشتی عکس می گرفتند . اواخر سال ۵۷ خدمه ایتالیایی کشتی رافائل کم کم به کشورشان برگشتند.
بعد از انقلاب، طولی نکشيد که ايران درگير جنگ با عراق شد . در سال 1362 دو هواپیمای عراقی با چند موشک آن را هدف قرار دادند . رافائل در این حمله صدمه زیادی دید و در آب زمین گیر شد. این کشتی که تا نیمه ای از بدنه در آب فرو رفته بود ، چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام ایران سلام با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند.
در همان سالها ، ايتاليا ، کشتی ميکلانژ را خريد و به ايتاليا برگرداند ...
بدین ترتیب کشتی اقیانوس پیمای رافائل نتوانست بیشتر از تقریبا 7 سال در کنار سواحل بوشهر دوام بیاورد و خیلی زود به افسانه ای غریب و زیستگاه آبزیان دریایی تبدیل شد .
در حال حاضر کشتی رافائل در ساحل بوشهر ديده نمی شود و زير 7 متر آب ، در فاصله ی 2 كيلومتری نيروگاه اتمی قرار گرفته است.
تصاویری که در ادامه ملاحظه می کنید مربوط به روزهای قبل و بعد از نابودی
.
.
.
سرنوشــت غم انگــیز کشتــی رافــائل (تایتانــیک ایـــرانی) را بخوانید...
محمدرضا شاه دو کشتی به نام های رافائل و ميکلانژ از ايتاليا را خرید. ميکل انژ برای سربازان نیروی دریایی شاهنشاهی و کوچتر از رافائل بود. ولی رافائل برای تفریح مردم و جذب گردشگر برای ایران و يک کشتی با شکوه با همه امکانات تفريحي که در زمان خود نظير نداشت ...
کشتی رافائل در سال 1344 تا 90 میلیون دلار قیمت گذاری شد ، اما ایتالیا با توجه به شرایط اقتصادی 10 سال بعد آن را به مبلغ فقط 2 میلیون دلار به ایران فروخت . نخستين طرح كشتی "رافائل" در سال 1337 توسط ایتالیایی ها كشيده شد و رافائل به طول 276 متر و عرض 31 متر در کشور ایتالیا ساخته شد . در كشتی رافائل 850 خروجی راديو تلفنی ، 6 استخر شنا ، 750 كابين (در هر كابين يك حمام و توالت شيك و لوكس كه با مرمرهای ايتاليايی تزيين شده بود وجود داشت) ، 18 آسانسور ، 30 سالن اجتماعات ، تالار نمايشی با 500 صندلی و باشگاه های ژيمناستيك و پرورش اندام ساخته شده بود .
رافائل بزرگ بود و با عظمت ؛ یک کشتی با شکوه با همه امکانات تفریحی که در زمان خود نظیر نداشت . هیچ یک از کشورهای پیشرفته آن زمان نظیر آن را نداشتند. روزی که رافائل از ایتالیا به سوی ایران در حرکت بود ، مردم ایتالیا با اشک رافائل را بدرقه کردند . چون رافائلی را که خودشان ساخته بودند ، مجبور بودند به ایران بفروفشند. رافائل در میان اشک و اندوه ایتالیا را ترک کرد و زیبا و خرامان به سوی ایران پیشرفت .
در بهار 1356 رافائل با 50 خدمه ايتاليايی و با افزايش ظرفيت در حد سكنای 1800 نفر در بندر بوشهر پهلو گرفت . کشتی ميكل آنژ هم در بندرعباس مستقر شدند و از كابين های متعدد آن براي اسكان پرسنل نيروی دريايی شاهنشاهی استفاده شد . موج ها ی دریا بوق بلند و غریبی را به گوش اهالی شهر بوشهر می رساند . مردمان بندر بوشهر وقتی از پنجره ی خانه های بافت قدیم به بیرون نگاه انداختند حیرت زده ، غول سفید و باشکوهی را دیدند که به ساحل بوشهر نزدیک می شد .
کسی خبر نداشت که این کشتی بزرگ و سفید که تراکم دود از دودکش های عقبش به هوا بر می خاست و بدنه اش این چنین سفید و درخشان بود ، قرار است سال ها مهمان ذهن و جان مردمان این شهر شود .
بوشهری ها که تا به حال کشتی های زیادی را دیده بودند فوج فوج می آمدند ، در ساحل جمع می شدند و با اشتیاق این کشتی زیبا را می دیدند و با زمینه ای از این کشتی عکس می گرفتند . اواخر سال ۵۷ خدمه ایتالیایی کشتی رافائل کم کم به کشورشان برگشتند.
بعد از انقلاب، طولی نکشيد که ايران درگير جنگ با عراق شد . در سال 1362 دو هواپیمای عراقی با چند موشک آن را هدف قرار دادند . رافائل در این حمله صدمه زیادی دید و در آب زمین گیر شد. این کشتی که تا نیمه ای از بدنه در آب فرو رفته بود ، چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام ایران سلام با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند.
در همان سالها ، ايتاليا ، کشتی ميکلانژ را خريد و به ايتاليا برگرداند ...
بدین ترتیب کشتی اقیانوس پیمای رافائل نتوانست بیشتر از تقریبا 7 سال در کنار سواحل بوشهر دوام بیاورد و خیلی زود به افسانه ای غریب و زیستگاه آبزیان دریایی تبدیل شد .
در حال حاضر کشتی رافائل در ساحل بوشهر ديده نمی شود و زير 7 متر آب ، در فاصله ی 2 كيلومتری نيروگاه اتمی قرار گرفته است.
تصاویری که در ادامه ملاحظه می کنید مربوط به روزهای قبل و بعد از نابودی
.
.
.
