خصوصيات عمومي وموقعيت جغرافيايي:
مختصات : E 57 و53 N, 11 و 37
مساحت : 17700 هكتار
ارتفاع : 27 متر پايين تر از سطح آبهاي آزاد
موقعيت : تالاب گميشان به صورت نوار نسبتاً باريكي است كه با جهت شمالي جنوبي در امتداد سواحل جنوب شرقي درياي خزر قرار دارد. تالاب گميشان با بندر تركمن در حدود 24 کیلومتر فاصله دارد.
معیار : بخشي از تالاب به وسعت 14 هزار هكتار از سال 1376 به عنوان منطقه ي شكار ممنوع مديريت مي شوند اين تالاب به علت داشتن معيارهاي 1, 2, 5, 6, 8 (معيار قديم 1a, 2a, 3a, 3c) در سال 1380 به عنوان تالاب با اهميت بين المللي در كنوانسيون جهاني حفاظت از تالابها (رامسر 1971) به ثبت كلاس هاي آب هاي لب شور طبقه بندي مي شود.
اهميت تالاب:
تالاب گميشان منطقه ي وسيعي از اراضي غير قالبي شور و كم عمق مي باشد كه در دسته ي تالاب هاي دريايي ساحلي قرار مي گيرد و از نوع تالاب هاي J مي باشد. تالاب گمیشان براي طيف وسيعي از پرندگان مهاجر آبزي زمستان گذران و جوجه آور اهميت بسيار زيادي دارد. صيد ماهيان و شكار پرندگان آبزي از عمده فعاليت هاي اقتصادي اجتماعي برخي از ساكنين مجاور منطقه مي باشد كه در فصل پاييز و زمستان صورت مي گيرد و بخشي از درآمد آنها را تشكيل مي دهد. چراي دام ها از گياهان حاشيه اي و بن در آب و كشت محصولات كشاورزي، نظير گندم و پنبه در اراضي اطراف، تالاب از ديگر فعاليت هاي اقتصادي اجتماعي در منطقه مي باشد. ساير ارزش هاي غير مستقيم اين تالاب عبارتند از پتانسيل بالاي گردشگري علمي و طبيعت گردي و كنترل سیلابهاي دريايي.
خصوصیات اکولوژیکی و بیولوژیکی:
عمق آب كاملاً متغير و وابسته به نوسانات آب درياي خزر مي باشد ولي عموماً داراي عمق حداقل يك متر در جنوب تا حداكثر 5/2 متر در نزديكي حاشيه ي درياست كه داراي عمق كم و لب شور مي باشد.
اين منطقه به دليل استعداد و پنانسيل بالاي خود در جذب پرندگان مهاجر، گذرگاهي مطمئن براي مهاجرت پرندگان و تخم ريزي ماهيان و جذب گونه هاي نادر و كمياب مي باشد. پوشش گياهي منطقه را اكثراً گياهان تالابي و شور پسند مي باشد اين منطقه به دليل استعداد و پنانسيل بالاي خود در جذب پرندگان مهاجر ، گذرگاهي مطمئن براي مهاجرت پرندگان و تخم ريزي ماهيان و جذب گونه هاي نادر و كمياب مي باشد. پوشش گياهي منطقه را اكثراً گياهان تالابي و شور پسند تشكيل مي دهند. به طور كلي تابستان هاي گرم و مرطوب و زمستان هاي ملايمي دارد.
تنوع زیستی:
گیاهان:
پوشش گياهي منطقه اكثراً به صورت گياهان هالوفيت و شور پسند نظير Hatostachy Salicorncia و Holocnemum مي باشد.
جانوران :
اين تالاب زيستگاه مناسبي براي جوجه آوري غاز پيشاني سفيد كوچك و انواع پرستوهاست در گميشان تاكنون 22 گونه پرنده شناسايي شده اند كه به جز يك گونه ي آن بقيه مهاجر هستند. از گونه هاي پرندگان اين تالاب مي توان فلامينگو، غاز خاكستري و پليكان سفيد را نام برد. از پستانداران حاشيه ي تالاب مي توان گراز ، روباه ، شغال و فك درياي خزر و برخي از جوندگان را نام برد.
وضعيت حفاظتي و مديريتي :
بخشي از تالاب گمیشان به وسعت 14 هزار هكتار در سال 1376 به عنوان منطقه ي شكار ممنوع اعلام شده است طرح هايي نيز براي ارتقاء سطح تالاب به منطقه حفاظت شده در دست اقدام است. اين تالاب از سال 1380 به عنوان يكي از تالاب هاي ثبت شده در كنوانسيون رامسر تحت مقررات اين كنوانسيون قرار دارد. گميشان از سوي سازمان بين المللي حيات پرندگان به عنوان يكي از زيستگاههاي مهم براي پرندگان شناخته شده است.
مخاطرات و عوامل تهديد كننده تالاب :
شكار پرندگان در زمستان و تخريب و تبديل علفزارهاي طبيعي منطقه به ويژه در بخش شرقي تالاب به زمين هاي كشاورزي و فعاليت هاي آبزي پروري از عمده عوامل تهديد كننده تالاب محسوب مي گردند. از عوامل ديگر مي توان چراي دام هاي اهلي، ورود گونه هاي آبزيان و صيد ماهيان را نام برد.
مختصات : E 57 و53 N, 11 و 37
مساحت : 17700 هكتار
ارتفاع : 27 متر پايين تر از سطح آبهاي آزاد
موقعيت : تالاب گميشان به صورت نوار نسبتاً باريكي است كه با جهت شمالي جنوبي در امتداد سواحل جنوب شرقي درياي خزر قرار دارد. تالاب گميشان با بندر تركمن در حدود 24 کیلومتر فاصله دارد.
معیار : بخشي از تالاب به وسعت 14 هزار هكتار از سال 1376 به عنوان منطقه ي شكار ممنوع مديريت مي شوند اين تالاب به علت داشتن معيارهاي 1, 2, 5, 6, 8 (معيار قديم 1a, 2a, 3a, 3c) در سال 1380 به عنوان تالاب با اهميت بين المللي در كنوانسيون جهاني حفاظت از تالابها (رامسر 1971) به ثبت كلاس هاي آب هاي لب شور طبقه بندي مي شود.
اهميت تالاب:
تالاب گميشان منطقه ي وسيعي از اراضي غير قالبي شور و كم عمق مي باشد كه در دسته ي تالاب هاي دريايي ساحلي قرار مي گيرد و از نوع تالاب هاي J مي باشد. تالاب گمیشان براي طيف وسيعي از پرندگان مهاجر آبزي زمستان گذران و جوجه آور اهميت بسيار زيادي دارد. صيد ماهيان و شكار پرندگان آبزي از عمده فعاليت هاي اقتصادي اجتماعي برخي از ساكنين مجاور منطقه مي باشد كه در فصل پاييز و زمستان صورت مي گيرد و بخشي از درآمد آنها را تشكيل مي دهد. چراي دام ها از گياهان حاشيه اي و بن در آب و كشت محصولات كشاورزي، نظير گندم و پنبه در اراضي اطراف، تالاب از ديگر فعاليت هاي اقتصادي اجتماعي در منطقه مي باشد. ساير ارزش هاي غير مستقيم اين تالاب عبارتند از پتانسيل بالاي گردشگري علمي و طبيعت گردي و كنترل سیلابهاي دريايي.
خصوصیات اکولوژیکی و بیولوژیکی:
عمق آب كاملاً متغير و وابسته به نوسانات آب درياي خزر مي باشد ولي عموماً داراي عمق حداقل يك متر در جنوب تا حداكثر 5/2 متر در نزديكي حاشيه ي درياست كه داراي عمق كم و لب شور مي باشد.
اين منطقه به دليل استعداد و پنانسيل بالاي خود در جذب پرندگان مهاجر، گذرگاهي مطمئن براي مهاجرت پرندگان و تخم ريزي ماهيان و جذب گونه هاي نادر و كمياب مي باشد. پوشش گياهي منطقه را اكثراً گياهان تالابي و شور پسند مي باشد اين منطقه به دليل استعداد و پنانسيل بالاي خود در جذب پرندگان مهاجر ، گذرگاهي مطمئن براي مهاجرت پرندگان و تخم ريزي ماهيان و جذب گونه هاي نادر و كمياب مي باشد. پوشش گياهي منطقه را اكثراً گياهان تالابي و شور پسند تشكيل مي دهند. به طور كلي تابستان هاي گرم و مرطوب و زمستان هاي ملايمي دارد.
تنوع زیستی:
گیاهان:
پوشش گياهي منطقه اكثراً به صورت گياهان هالوفيت و شور پسند نظير Hatostachy Salicorncia و Holocnemum مي باشد.
جانوران :
اين تالاب زيستگاه مناسبي براي جوجه آوري غاز پيشاني سفيد كوچك و انواع پرستوهاست در گميشان تاكنون 22 گونه پرنده شناسايي شده اند كه به جز يك گونه ي آن بقيه مهاجر هستند. از گونه هاي پرندگان اين تالاب مي توان فلامينگو، غاز خاكستري و پليكان سفيد را نام برد. از پستانداران حاشيه ي تالاب مي توان گراز ، روباه ، شغال و فك درياي خزر و برخي از جوندگان را نام برد.
وضعيت حفاظتي و مديريتي :
بخشي از تالاب گمیشان به وسعت 14 هزار هكتار در سال 1376 به عنوان منطقه ي شكار ممنوع اعلام شده است طرح هايي نيز براي ارتقاء سطح تالاب به منطقه حفاظت شده در دست اقدام است. اين تالاب از سال 1380 به عنوان يكي از تالاب هاي ثبت شده در كنوانسيون رامسر تحت مقررات اين كنوانسيون قرار دارد. گميشان از سوي سازمان بين المللي حيات پرندگان به عنوان يكي از زيستگاههاي مهم براي پرندگان شناخته شده است.
مخاطرات و عوامل تهديد كننده تالاب :
شكار پرندگان در زمستان و تخريب و تبديل علفزارهاي طبيعي منطقه به ويژه در بخش شرقي تالاب به زمين هاي كشاورزي و فعاليت هاي آبزي پروري از عمده عوامل تهديد كننده تالاب محسوب مي گردند. از عوامل ديگر مي توان چراي دام هاي اهلي، ورود گونه هاي آبزيان و صيد ماهيان را نام برد.