[تاریخ هنر ایران] - دوران پس از اسلام > خوارزمشاهیان

ahoo_fr

عضو جدید
کاربر ممتاز
خوارزمشاهیان
(491-616 ه.ق)




  • آغاز کار خوارزمشاهیان
  • معماری
  • کاشیکاری


خوارزمشاهیان نام خاندان شاهنشاهی ترک‌تبار-ایرانی است که از سال ۴۹۱ تا سال ۶۱۶ ه.ق، برابر با ۱۰۹۸ تا ۱۲۱۹ میلادی بر ایران فرمانروایی کردند.

آغاز به کار خوارزمشاهیان

نوشتکین غرچه
نیای بزرگ خوارزمشاهیان، غلامی بود از اهالی غرجستان که توسط سپهسالار کل سپاه خراسان در زمان سلجوقیان خریداری شد.

این غلام رفته رفته در دوران فرمانروایی سلجوقیان به سبب استعداد سرشار و کفایتی که از خود نشان داد به زودی مدارج ترقی را طی کرد و به مقامات عالی رسید تا این که سرانجام به امارت خوارزم برگزیده شد.
نوشتکین صاحب ۹ پسر بود که بزرگ‌ترین آنها، قطب الدین محمد نام داشت.
پس از نوشتکین، فرزندش محمد از جانب برکیارق به ولایت خوارزم رسید «۴۹۱ ق / ۱۰۹۸ م» و سلطان سنجر نیز بعدها او را در آن سمت ابقاء کرد.
بدین ترتیب دولت جدیدی بنیانگذاری شد که بیش از هر چیز برآورده و دست پرورده سلجوقیان بود. قطب الدین محمد به مدت سی سال تحت قیومیت و اطاعت سلجوقیان امارت کرد.
پسرش اتسز هم که بعد از او در ۵۲۲ ق / ۱۱۲۸ م به فرمان سنجر امارت خوارزم یافت، از نزدیکان درگاه سلطان سلجوقی بود. هر چند بعدها کدورتی بین وی و سلطان سنجر پدید آمد که به درگیریهای متعددی هم منجر شد، اما تا زمان حیات سلطان سنجر، اتسز نتوانست به توسعه قلمرو خوارزمشاهیان کمک چندانی بکند.
چون اتسز پیش از سنجر وفات یافت، پسرش ایل ارسلان «۵۵۱ ق / ۱۱۵۶ م» امیر خوارزم شد. اما در زمان او که سلطان سنجر نیز وفات یافته بود، نزاع داخلی سلجوقیان، امکانی را فراهم آورد تا ایل ارسلان به قسمتی از خراسان «۵۵۸ ق / ۱۱۶۳ م» و ماوراءالنهر «۵۵۳ ق / ۱۱۵۸ م» که هر دو در آن ایام دچار فترت بودند، دست یابد و به این ترتیب نزدیک به پانزده سال به عنوان خوارزمشاه حکومت کند.



از جمله دولت هايى كه به واسطه ى خدمت به دولت سلجوقيان ، به وجود آمد و نام و نشانى كسب كرد. دولت خوارزمشاهى است . انوشتكين ، در نتيجه خدماتى كه به نضج دولت سلجوقى انجام داد از طرف ملكشاه ، به حكومت خوارزم منصوب شد. (خوارزم منطقه اى است بين رودخانه جيحون و كرانه ى شمالى درياى خزر) و پس از مرگ انوشتكين به ترتیب ، سنجر، اتسز، ارسلان ،تكش ، علاء الدين محمد و آخرین آنان جلال الدین منکبرتی زمام امور را در دست گرفتند که اتسز، موسس واقعى حكومت خوارزمشاهيان نامیده شده است . در حقيقت بعد از سلجوقيان ، خوارزمشاهيان موفق به ايجاد نيرومندترين امپراتورى غرب آسيا گرديدندنكته ى قابل ذكر آن است كه ، گرچه خوارزمشاهيان ، داراى بسيارى از خصوصيات اقوام ترك بوده اند، ولى به احتمال بسيار قوى ، اينان از نژاد ايرانيان شمال شرق بوده و از قرن ها پيش از زمان پارتيان ، در اين ناحيه سكونت داشتند و مانند بعضى از ايرانيانى ديگر، در اثر تماس و اصطكاك با اقوام ترك نژاد، يك سلسله از مشخصات اجتماعى و زبان آنان را فرا گرفته بودند.اغلب محققان، در تقسيم بندي تاريخي، دوره ي خوارزمشاهي را ادامه ي عصر سلجوقي شمرده و ويژگيهاي هنري اين دوره را با عصر سلجوقي يکسان دانسته اند.
در سالهاي اخير، با بررسي هنرهاي گوناگون اين دوره، چون سفالگري، فلزکاري و معماري، مشخص شده که بايد ويژگيهاي هنري اين دوره را جداگانه مطالعه کرد؛ زيرا زيباترين سفالها و کاشيهاي اين دوره که اغلب تاريخ دار هستند ويژگيهايي دارند که در هنر عصر سلجوقي و يا قبل از آن ديده نمي شود. از نمونه ي معماري اين دوره مساجد زوزن و فرومد و گناباد است.

هنر در دوره خوارزمشاهیان


نوآوری‌های هنرمندان و معماران ایرانی در دورانسلجوقی و خوارزمشاهیان از هند تا آسیای صغیر نتایج و پی‌آمدهای وسیعی در برداشت؛ و هنرمندان در گسترهٔ وسیعی از هنرها، شامل نساجی و سفالگری، عاجکاری، فلزکاری با ویژگی‌های منطقه‌ای آثار ماندگاری را خلق کردند.

در عصر سلجوقیان هنر معماری به شکوفایی و کمال نسبی رسید و هنرمندان و معماران آثار فراوانی بوجود آوردند. در اواخر عهد سلجوقی ترئینات گچبری و رنگ اهمیت زیادی یافت. کاشی لعابدار فیروزه‌ای در تزئین معماری بکار گرفته شد. سلجوقیان در بکارگیری گنبد دوپوسته سعی زیادی داشتند. نمونهٔ چشمگیر در این مورد گنبد مسجد جامع اصفهان است. بنای مدرسه از جمله بناهای مذهبی این دوران بود. معماری غیرمذهبی نیز همدوش معماری مذهبی بکار می‌رفت.
انواع متنوعی از سفالینه‌ها کمی پس از روی کار آمدن سلجوقیان در ایران ظاهر شد. همچنین در این دوره هنر و فن فلزکاری نیز به شکوفایی و توسعه ویژه‌ای دست یافت. در خوشنویسی خطی که قرآن به آن نوشته می‌شد هنوز خط کوفی بود اما رشد خط کوفی ایرانی در عهد سلجوقی به شیوایی خاصی رسید و شیوه ایرانی خط کوفی را پدید آورد. در همین عصر هم شاهد تذهیب در لابه لای حروف خطوط و سطرها نیز هستیم. شکل‌هایی که در تذهیب استفاده می‌شود بیشتر شامل نقش‌های گیاهی و بخصوص نقوش معروف به اسلیمی است.

منبع :ویکی پدیا
http://ara781781.blogfa.com/

 
آخرین ویرایش:

ahoo_fr

عضو جدید
کاربر ممتاز
معماری

معماری

مسجد زوزن

اين مسجد در دشت زوزن، نزديک مرز کنوني ايران و افغانستان که در گذشته ناحيه اي آباد و شهري معروف بود، قرار دارد. مسجد زوزن با طرح دو ايواني ساخته شده و اين طرح اولين بار در خراسان مورد استفاده قرار گرفته است. گرچه مسجد زوزن روبه ويراني است ولي آنچه از ايوانها و تزيينات آن باقي مانده از عظمت بنا در گذشته حکايت مي کند.
نکته ي جالب توجه در خصوص مساجد زوزن، گناباد و فرومد- این است که هر سه با نقشه ي مشابهي در استان خراسان واقع شده اند و از اولين بناهايي هستند که در آنها تزيين کاشي فيروزه اي را با تلفيق آجر به کار برده اند..



مسجد فرومد
مسجد فرومد يا فريومد در روستايي به همين نام که زماني از آباداني و اهميت برخوردار بوده- در خراسان، بين سبزوار و نيشابور واقع شده است. اين مسجد نيز مانند مسجد زوزن با طرح دو ايواني ساخته شده بيشتر کتيبه هاي آجري و گچي مسجد متأسفانه خراب شده و يا به سرقت رفته است.


تنها در کتيبه ي بخش فوقاني محراب نام استادکار و سازنده ي مسجد يعني «علي حاجي السنائي سمناني» ثبت شده است.
مسجد جامع فرومد در قرون بعد بويژه در عهد ايلخاني مرمت و بازسازي و ايوان شمالي آن دوباره ساخته شده است.


مسجد گناباد

مسجد گناباد نيز از ديگر مساجد ناحيه ي خراسان است که با نقشه ي دو ايواني بنا شده است. گرچه اين مسجد در اثر زلزله هاي متعدد تخريب شده، ولي بقاياي آن از اهميتش هنگام آباداني در عصر خوارزمشاهي حکايت مي کند.




مجموعه میرعماد کاشان، اثری ارزش‌مند از دوره خوارزمشاهیان



مسجد میرعماد از بناهای زمان ترکان قراقویونلو در زمان سلطان جهانشاه می‌باشد و به احتمال زیاد بر بنای مسجدی از دوران خوارزمشاهی احداث شده است.
مهران سرمدیان ضمن بیان ارزش تاریخی این مسجد افزود: بنا دارای سر در رفیع و معروف و صحن مربع شکل و چهار ایوان بر پیرامون آن و گنبدخانه و دو شبستان جنوب غربی و جنوب شرقی می باشد. در ضمن در جنب شبستان جنوب‌شرقی راسته گذر مسقفی که قبلاً به دارالایتام باز می‌شده وجود دارد که در قرون گذشته آب انباری بجای آن بنا شده است. منبر کاشی‎کاری با مصالح بنایی که در گنبدخانه مسجد قرار دارد که از قرن نهم بوده و متعلق به زمان سلطان ابوسعید گورکانی است.
وی افزود: مسجد میرعماد که در جنوب میدان فیض (میدان سنگ سابق) و در کنار بازار بزرگ شهر واقع شده در زمان احداث آن مکان کنونی مقابل (دروازه سوق) و مجاور بارو و خندق قدیم شهر و در مدخل بازار مسگرهای معروف کاشان بوده است.
به گفته وی: مسجد میرعماد دارای سر در عالی و زیبایی است که بواسطه نمایش فنون معماری اصیل ایرانی در بنای آن بسیار جالب و قابل توجه واقع گشته زیرا که در قرینه سازی نمای سر در مسجد ابتکاری بکار برده شده که انحراف جهت بنا را نسبت به محور جلوخان و میدان مقابل مسجد با وضع غیر محسوسی بر طرف ساخته است. بر جداره‌های اطراف و حوالی سر در نیز مجموعه سودمندی از کتیبه و سنگ نبشته‌ها و فرامین پادشاهان قراقویونلو و صفویه تا قاجاریه ثبت و ضبط شده که علاوه بر محتوی بودن بر اطلاعات مهم تاریخی و آداب و رسوم زمان و سنن اجتماعی تا حدی هم راه و روش فرمانروایان گذشته را منعکس می سازد.
سرمدیان، راجع به سوابق تاریخی این مسجد که تا بحال کمتر مورد توجه باستان شناسان قرار گرفته اظهار داشت: اصل بنای اولیه آن متعلق به دوره سلجوقی بوده که بر اثر ویرانی‌های عهد مغول، بعدها خواجه عمادالدین آن را از نو مرمت و تجدید بنا کرده است. زیرا محراب قدیمی آن که تا اوایل قرن حاضر هم در محل خود بوده و اکنون در موزه اسلامی برلین نگاهداری می شود، به طوریکه در کتیبه آن نوشته شده است : « در سال ۶۲۳ هجری توسط حسن بن‌عربشاه در کاشان ساخته شده است.» بنابراین جای تردید نیست که باید لااقل از سده هفتم هجری مسجدی با این محراب باقی و بجا مانده باشد تا آنکه پس از دویست و پنجاه سال بعد به عصر خواجه عمادالدین اصابت نماید. این محراب از جهت ظرافت و زیبایی و دقایق فنی منحصر به فرد می باشد چنانکه اکثر سیاحان و ایران شناسانی که به کاشان سفر کرده و محراب عظیم این مسجد را از نزدیک دیده اند از آن به زیبایی و شگفتی یاد کرده‌اند.




سرپرست اداره میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری کاشان هزینه اختصاص داده شده به مسجد میرعمادکاشان را در سال گذشته بالغ بر یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال اعتبار ذکر کرد و گفت: این مسجد تاریخی به شماره ۱۱۷ در تاریخ ۱۶/۱۰/۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
وی، سبک سازی بام شامل کندن لایه های فرسوده بام و حمل آوار به بیرون مسجد، استحکام بخشی سقف‌ها شامل در اوردن بندهای فرسوده گچی و اجرای دوغاب گچ به صورت کف مال بر روی آن‌ها، اجرای پالانه آجری به همراه دوغاب ریزی مجدد، اجرای دیواره‌ها و سقف قید بندی جهت تسطیح بام، اجرای شیب بندی با پوکه معدنی مرغوب، اجرای پلاستر و ایزوگام و در نهایت اجرای آجر فرش سنتی روی بام و بندکشی آن از اقداماتی است که در بازسازی و مرمت این مسجد تاریخی در سال گذشته انجام شده است.
همچنین آب انبار این مسجد با اعتباری بالغ بر ۳۵۰ میلیون ریال مرمت شد که شامل سبک سازی سقف آب انباراستحکام بخشی گنبدهای آب انبار اجرای دیواره های محافظ و اجرای سقف دوم با تیر آهن روی آب انبار جهت محافظت و تسطیح مکان و در نهایت اجرای پلاستر و ایزو گام و همچنین آجرای آجر فرش سنتی روی بام آب انبار از جمله اقدامات انجام شده در این آب اب انبار تاریخی می باش


معماری مساجد دوره خوارزمشاهی در خراسان( فایل پی دی اف)

20120329103932-2082-47.pdf
(نوع: PDF حجم: 420KB)






منابع:
http://kashannews.net/
http://ara781781.blogfa.com/

 
آخرین ویرایش:

ahoo_fr

عضو جدید
کاربر ممتاز
کاشیکاری

کاشیکاری

کاشیکاری :

ارزش و اعتبار معماري ايران تا حدود زياد ي به تزينات ان بستگي دارد 0كاشي كاري از مهم ترين خصوصيات معماري بوده ،و بسياري را عقيده بر اين است كه ايران اولين كشوري بوده كه از كاشي به عنوان عاملي براي تزئين و سپس استحكام بنا از ان بهره گرفته است0قبل از رواج كاشي كاري در معماري تقريبا"از اوايل دوره سلجوقيان اغاز مي شود ،"اجركاري "و "گچ كاري"دو عنصر مهم در تزيينات بودند0شيوه اجركاري در معماري ايران منجر به "كاشي كاري گرديده است 0
از اوايل دوره اسلامي تا قرن چهارم هجري، گچبري ، " نقاشي" و " سنگ كاري " بيشترين تزئينات بناهاي مذهبي و غير مذهبي را در بر گرفته ، به نظر مي رسد بهره گيري از تزئينات اجر تا قبل از حدود سال سيصد هجري چندان متداول بوده است.


خوارزمشاهیان، دوره کاشی سنجری

در دوره
خوارزمشاهیان، کاشی‌ کاری در حرم رنگ و بوی بیشتری یافت. در اوایل قرن هفتم هـ.ق بار دیگر ازاره حرم مطهر با کاشی‌‌های ممتاز معروف به کاشی سنجری تزیین شد. اکنون این کاشی ‌‌ها با تاریخ اثنی عشر و ست مائه (612) در حرم موجود است.
به‌ علاوه در این دوره، اطراف در پیش روی مبارک، در ضلع
شمالی رواق دار الحفاظ، با کتیبه ‌ای از کاشی چینی مانند ممتاز تزیین شد. در این کتیبه به خط ثلث برجسته، نام و نسب حضرت امام رضا (علیه السلام) تا حضرت امیرالمؤمنین
(علیه السلام) مکتوب شده ‌است.

انواع کاشی و کاربرد آن :


در واقع رنگ آمیزی به روی لعاب زرین فام، رایج ترین و معروف ترین تکنیک در تزئینات کاشی بود. مراحل کار به این شرح بوده که پس از به کارگیری لعاب سفید بر روی بدنة کاشی و پخت آن، کاشی با رنگدانه های حاوی مس و نقره رنگ آمیزی می شده و مجدداً در کوره حرارت می دیده و در نهایت، به صورت شیء درخشان فلز گونه ای در می آمده است. با توجه به مطالعات پیکره شناسی که بر روی نخستین کاشیهای معروف به زرین فام انجام گرفته و نیز از آنجائی که در این نوع از کاشی ها بیشتر طرحهای پیکره ای استفاده می شده تا الگوهای گیاهی؛ می توان گفت این نوع از کاشی ها به ساختمانهای غیر مذهبی تعلق داشته اند. از دیگر کاشیهایی که می توان به آنها اشاره کرد کاشیهای کوچکتر به شکل ستاره های هشت گوش بوده که اندازة آنها بین 10 تا 15 سانتی متر است و تصاویر حیوانات و انسانهایی را به حالت نشسته به نمایش می گذارند.



در بعضی از این کاشی ها، امضای فردی به نام «ابوزید» دیده می شود. با توجه به اطلاعات موجود در منابع مکتوب، وی با همکاری «محمدابن ابی طاهر» در زیارتگاههای امامان شیعه - سلام الله علیهم - فعالیت هنری داشته و استاد کار دیگری از خاندان سرشناس «ابوطاهر» بوده است. از این روی، با کمک و همکاری یکدیگر تزئین ازاره ها و محرابهای زیارتگاه حضرت فاطمه معصومه (س) – خواهر امام هشتم، امام رضا (ع) – را در سال 1206/603 و زیارتگاه امام علی بن موسی الرضا (ع) را در سال 1215/612 به انجام رساندند.در کاشیهای این زیارتگاه ها به نحوی شایسته تنها از الگوهای گیاهی، هندسی و کتیبه های مذهبی استفاده شده که در تقابل با تزئینات پیکره ای کاشیهای بناهای غیر مذهبی قرار دارد.نقطة افتراق نوع تزئینات درون عماراتهای مذهبی و غیرمذهبی همین استفاده از طرحهای گیاهی و هندسی یا عناصر پیکره ای است. زیرا تفکر خاص مذهبی؛ تنها استفاده از موضوعات غیر پیکره ای را برای بناهای مذهبی مجاز می دانسته است.



ویرانی حاصل از تهاجم اقوام مغول به سرزمین ایران در اواسط قرن سیزدهم / هفتم تنها مدت اندکی بر روند تولید کاشی تأثیر گذاشت. و در واقع، هیچ نوع کاشی از حدود سالهای1255-1243/654-642 بر جای نمانده است. پس از آزادی شهرهای ایران، حکام ایلخانی اقدام به ایجاد بناهای یاد بود کرده و به مرمت نمونه های پیشین پرداختند. نتیجه چنین اقداماتی، احیای صنعت کاشی سازی بود و از این عصر می توان به عنوان پر بارترین دورة تولید کاشی در ایران یاد نمود. تعداد بی شماری کاشی برای کتیبه ها و ازاره های اماکن مذهبی و غیرمذهبی تولید شدند. تکنیک مینایی از بین رفت و گونة دیگری از تزئین سفال که بعدها عنوان «لاجوردینه» را به خود گرفت جانشین آن شده و به تکنیکهای رنگ آمیزی تکرنگ، چند رنگ و شفاف اضافه گشت.
لوازمی که توسط تکنیک لاجوردینه تزئین می یافته پس از قالبریزی با رنگهای سفید، لاجوردی و در مواردی نادر، فیروزه ای لعاب داده می شدند و پس از اضافه شدن رنگهای قرمز، سیاه یا قهوه ای بر روی لعاب، برای بار دوم در معرض حرارت قرار می گرفتند. همچنین در برخی موارد طلاکاری بر روی این لوازم انجام پذیرفته است.
این گونه کاشی ها غالباً با یک رنگ واحد لعاب دیده و سپس به صورت شفاف یا با استفاده از تکنیک لاجوردینه رنگ آمیزی شده اند.



منابع :
http://www.safarpedia.com/
تبیان
ویکی پدیا
 
آخرین ویرایش:
بالا