[h=1][/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
تاریخ نابودی بالقوه زمین 16 مارس سال 2880 و زمانی خواهد بود که یک سیارک سرگردان در فضا احتمالا به سیاره خاکی برخورد کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان با مطالعه این صخره دریافته‌اند بدنه آن به حدی سریع می‌چرخد که باید از هم متلاشی شود اما در مسیر خود به سوی زمین سالم باقی مانده است.
گفته می‌شود مولفه‌های این جرم کیهانی توسط نیروهای منسجم‌کننده واندروالس به یکدیگر گره خورده‌اند و گرچه کشف این موضوع در نوع خود موفقیتی بزرگ به شمار می‌آید، دانشمندان هنوز نمی‌دانند چگونه حرکت سیارک را متوقف کنند.
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند سیارک‌ها مجموعه‌ای از مولفه‌های سست هستند که توسط اصطکاک و گرانش به هم گره خورده‌اند. با این حال بر اساس بررسی‌های تیم دانشگاه تنسی، سیارک 1950 DA به اندازه‌ای سریع می‌چرخد که این نیروها را نادیده می‌گیرد.
قطر این صخره آسمانی یک کیلومتر اعلام شده و هر دو ساعت و شش دقیقه یک بار حول محور خود می‌چرخد.
با محاسبه دما و تراکم آن، تیم تحقیقاتی نیروهای واندروالس را که از تجزیه‌شدن سیارک جلوگیری می‌کنند، شناسایی کرده‌اند. این سیارک با سرعت 15 کیلومتر در ثانیه به سمت زمین در حرکت است و شاید به اندازه‌ای به سیاره خاکی نزدیک شود که با سرعت 61 هزار و 160 کیلومتر در ساعت در اقیانوس اطلس سقوط کند.
گفته می‌شود 1950 DA احتمالا با نیروی حدود 44 هزار و 800 مگاتن تی‌ان‌تی به زمین برخورد می‌کند. گرچه احتمال چنین برخوردی فقط 0.3 درصد اعلام شده، این امر 50 درصد خطر بیشتری را نسبت به امکان برخورد دیگر سیارک‌ها به زمین ایجاد می‌کند. سیارک مزبور در 23 فوریه سال 1950 کشف و به مدت 17 روز مشاهده شد؛ سپس برای نیم قرن از دیدگان پنهان ماند.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature منتشر شد و دارای مضامینی بالقوه برای حفاظت از زمین در مقابل برخورد سیارک‌های عظیم است.
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93052612904
یکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۰:۳۴
یکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۰:۳۴
تاریخ نابودی بالقوه زمین 16 مارس سال 2880 و زمانی خواهد بود که یک سیارک سرگردان در فضا احتمالا به سیاره خاکی برخورد کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان با مطالعه این صخره دریافته‌اند بدنه آن به حدی سریع می‌چرخد که باید از هم متلاشی شود اما در مسیر خود به سوی زمین سالم باقی مانده است.
گفته می‌شود مولفه‌های این جرم کیهانی توسط نیروهای منسجم‌کننده واندروالس به یکدیگر گره خورده‌اند و گرچه کشف این موضوع در نوع خود موفقیتی بزرگ به شمار می‌آید، دانشمندان هنوز نمی‌دانند چگونه حرکت سیارک را متوقف کنند.
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند سیارک‌ها مجموعه‌ای از مولفه‌های سست هستند که توسط اصطکاک و گرانش به هم گره خورده‌اند. با این حال بر اساس بررسی‌های تیم دانشگاه تنسی، سیارک 1950 DA به اندازه‌ای سریع می‌چرخد که این نیروها را نادیده می‌گیرد.
قطر این صخره آسمانی یک کیلومتر اعلام شده و هر دو ساعت و شش دقیقه یک بار حول محور خود می‌چرخد.
با محاسبه دما و تراکم آن، تیم تحقیقاتی نیروهای واندروالس را که از تجزیه‌شدن سیارک جلوگیری می‌کنند، شناسایی کرده‌اند. این سیارک با سرعت 15 کیلومتر در ثانیه به سمت زمین در حرکت است و شاید به اندازه‌ای به سیاره خاکی نزدیک شود که با سرعت 61 هزار و 160 کیلومتر در ساعت در اقیانوس اطلس سقوط کند.
گفته می‌شود 1950 DA احتمالا با نیروی حدود 44 هزار و 800 مگاتن تی‌ان‌تی به زمین برخورد می‌کند. گرچه احتمال چنین برخوردی فقط 0.3 درصد اعلام شده، این امر 50 درصد خطر بیشتری را نسبت به امکان برخورد دیگر سیارک‌ها به زمین ایجاد می‌کند. سیارک مزبور در 23 فوریه سال 1950 کشف و به مدت 17 روز مشاهده شد؛ سپس برای نیم قرن از دیدگان پنهان ماند.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature منتشر شد و دارای مضامینی بالقوه برای حفاظت از زمین در مقابل برخورد سیارک‌های عظیم است.
خدا رو شکر من که اصلا باور نکردم، چون هیچ کدوم از دلایلشون منطقی نبود. شاید باورتون نشه ولی اونشبِ نابودی زمین، یکی از راحتترین خوابهای عمرم رو داشتم
