بيماري هاي کشنده در سگها

[scorpion_tur]

● ويروس پاروا در سگها

ويروس پاروا يکي از بيشترين و مهمترين ويروسهايي است که در دينا سلامت سگها را تهديد مي کند. اين ويروس موجب التهاب و زخم در روده و ايجاد اسهال شديد در سگ مبتلا مي شود. اين اسهال مي تواند خوني باشد و به شدت جان حيوان را تهديد مي کند. متأسفانه هيچ درمان موثري براي مقابله با اين ويروس وجود ندارد و تنها مي توان با واکسيناسيون تا درصد بالايي از مبتلا شدن حيوان جلوگيري نمود. اگرچه هنوز هم سگهايي با وجود واکسينه شدن درگير مي شوند.

▪ شناسايي اين ويروس:

پاروا ويروس ، ويروسي است کاملاً سرسخت ، بادوام ، مقاوم و پايدار. اين ويروس مي تواند براي مدتهاي طولاني بر روي زمين ، غذا و ساير لوازم زنده بماند. فرش و قاليچه ها جهت ضدعفوني کردن بسيار دشوارند. حتي اين ويروس مي تواند از طريق حشرات و جانواران موذي مانند سوسکها منتقل شود. اين ويروس حتي در مقابل اسيد فنيک و حرارت مقاوم است. تنها مي توان با وايتکس مخلوط با آب ( به نسبت ۱ به ۲۰) اين ويروس را غير فعال کرد ، نور مستقيم آفتاب نيز موجب کشتن اين ويروس مي شود. اگرچه حدود يک تا دو هفته طول مي کشد تا علائم بيماري در حيوان ظاهر شود ، علائم اين ويروس از روز سوم در مدفوع قابل مشاهده است. اين بدان معناست که حتي سگي با ظاهري کاملاً سالم مي تواند ناقل اين ويروس به منزل شما باشد.

▪ علائم ويروس پاروا:

جالب توجه است که اين ويروس مي تواند کاملاً مخفي باشد و يا با علائم کشنده همراه باشد که اين نشانه ها به چها عامل بستگي دارد:

۱) سن سگ مبتلا

۲) جثه حيوان

۳) وجود پادتن در بدن حيوان

۴) نژاد حيوان درگير

معمولاً توله سگها پادتن را توسط شير مادر (آغوز) دريافت مي کنند و حتي اگر در محيط آلوده قرار گيرند به ندرت تا ۱۴-۲۰ هفتگي درگير مي شوند اما به محض اينکه مدت پادتن آنها به انتها برسد مبتلا مي شوند. معمولاً توله هاي بالاي ۶ ماه به اين بيماري مقاومند و تنها به يک اسهال زود گذر مبتلا مي شوند و معمولاً بعد از سن ۲-۱ سالگي آنقدر اين بيماري کمرنگ و زود گذر مي شود که حتي صاحب حيوان متوجه نخواهد شد. بدون هيچ دليل علمي معمولاً نژادهاي دوبرمن (Doberman) ، رتوايلر (Rottweiler) و پيت بول تريرآمريکايي (American Pit Bull Terrier) بيشتر درگير اين بيماري مي شوند. معمول ترين فرم اين ويروس التهاب و عفونت روده کوچک است که با ناراحتي ، افسردگي ، استفراق و کم شدن آب بدن حيوان همراه است. برخي توله ها به محض بروز اسهال مي ميرند و برخي ديگر بين ۶-۴ روز مقاومت مي کنند. آنهايي که تا ۸ روز دوام بياورند معمولاً زنده مي مانند. از بين رفتن سلولهاي خوني و زخم شدن روده حيوان باعث بوجود آمدن عفونت هاي باکتريايي ثانوي مي شود. بايد توجه داشت که بسياري ديگر از باکتريها و ويروسها مي توانند موجب اسهال خوني شوند و حتماً هر اسهال خوني مبني بر ويروس پاروا نمي باشد.

▪ راه تشخيص:

شما مي توانيد تنها از طريق کيت هاي مخصوص اين ويروس به بيماري پي ببريد.

▪ درمان:

درمان اين ويروس مي تواند با جبران آب از دست رفته از رگها که به دليل اسهال صورت گرفته انجام پذيرد ( استفاده از سرم رينگر بهمراه بي کربنات). در روز اول ۴۰-۱۰ ميلي ليتر براي هر ۴۵۴ گرم وزن بدن که در روزهاي بعد مقدار آن کمتر مي شود. به محض جبران کمبود آب مي توان از سرم هاي غذايي زير پوست حيوان تزريق نمود. ما همچنين از دارو براي آرام نمودن التهاب روده حيوان استفاده مي کنيم مانند مترو کلروپراميد (۲.۵-۱ ميلي گرم ۴-۳ بار در روز). معمولاً در ابتدا در سگهاي بالغ يک تب زود گذر اتفاق مي افتد که اين امر در توله ها برعکس مي باشد و حرارت بدنشان کم مي شود و اين توله ها به گرماي محيطي بيشتري احتياج دارند. به محض اينکه سگ بتواند مايعات مصرف کند مي توان به او داروي pyrantel pamoate خوراند. برخي از دامپزشکان نيز براي کاهش درد حيوان از butorphanol tartrate استفاده مي کنند. اگر توله بصورت ثابت شروع به خوردن غذا به ميزان کم کند و يا دم خود را تکان دهد نشانه بهبودي است. با وجود اين بسياري از توله ها جان سالم به در نمي برند.

 

[scorpion_tur]

درسگهاي مبتلا اکثراً

درسگهاي مبتلا اکثراً

▪ مصونيت از اين ويروس:

امروزه انواع مختلفي از واکسن ها که ويروس زنده و ضعيف شده پاروا را شامل مي شوند در بازار موجود است. اکثراً واکسنهايي که قبل از اتمام پادتن در بدن حيوان تزريق مي شوند اثر نمي کنند. معمولاً واکسنها در دو مرحله ۱۴-۱۲ هفتگي و ۱۸ هفتگي تکرار مي شود.

● ويروس ديستمپر در سگها

ديسمپر يک ويروس چندگانه شايع در ميان سگها است. ويروس ديستمپر باعث ايجاد يک بيماري بسيار شديد و مسري در بسياري از گونه هاي حيوانات مي شود و در بيش از نيمي از حيوانات درگير باعث تلفات مي شود. ويروس ديستمپر اغلب از راه ترشحات تنفسي منتقل مي شود.در تماس بودن با ادرار و مدفوع حيوان مبتلا نيز موجب انتقال اين ويروس مي شود. اين بيماري بيشترين و کشنده ترين بيماري در بين سگها در نيمه قرن بيستم بوده است. اولين واکسن عليه اين بيماري در سال ۱۹۴۰ ميلادي کشف شد و در سال ۱۹۶۰ ميلادي براي اولين بار از ويروس زنده و ضعيف شده جهت ساختن واکسن استفاده کردند.

▪ علت:

اين ويروس به سرعت در اثر نور آفتاب ، حرارت و مواد ضد ويروسي از بين مي رود. اين ويروس با حمله به گلبولهاي سفيد و تأثير گذاشتن بر روي سيستم لمفافي باعث ازپا افتاده حيوان مي شود. در سرما بخوبي دوام مي آورد و اکثراً در فصول پاييز و زمستان پديدار مي شود.

▪ ميزبان بيماري:

ويروس ديستمپر در تمامي جهان مشاهده مي شود. غالباً توله هاي ۳ تا ۶ ماه را درگير مي کند و بيشترين آمار مرگ و مير را مي دهد. اما سگهاي مسن تر که واکسيناسيون نشده اند نيز در خطر ابتلا هستند. در سگهاي مسن تر اغلب موارد خفيف تر رخ مي دهد. اين ويروس ساير حيوانات از دسته سگ سانان را نيز مانند راکون ها ، پانداهاي قرمز ، راسوها و گورکن ها درگير مي کند. اخيراً شناسايي شده که اين ويروس در بدن گربه سانان بزرگ جثه مانند شير نيز نوسعه داده مي شود. گرازهاي وحشي نيز اين بيناري ديده مي شود. گزارش شده که اين ويروس مي تواند در بدن انسان نيز بدون هيچ علامت و بيماري دوام بياورد. اين بيماري در گربه ها وجود ندارد. اما ويروس مشابه آن به نام پانلوکوپنيا (Panleukopenia) در گربه ها ديده مي شود.

▪ جريان انتقال بيماري:

ويروس ديستمپر به سرعت از طريق ذرات دفع شده در عطسه و سرفه انتقال مي يابد و بعد غدد لمفافي را تحت تأثير قرار مي دهد. در مدت ۲ تا ۵ روز کل بدن گرفتار مي شود و در روز ۶ تا ۹ ويروس در خون ديده مي شود. سيستم تنفسي ، گوارشي و در آخر سيستم عصبي حيوان را درگير مي کند. اين بيماري غالباً در توله هاي مسن تر که مدت پادتن مادري در بدن آنها به اتمام رسيده ، ديده مي شود. ويروس همه سيستم بدن را درگير م يکند. يک هفه بعد از ابتلا به بيماري ريزش موي شديد شروع مي شود. اين ويروس بيرون از بدن ميزبان در محيط به سرعت از بين مي رود و در عرض ۳ الي ۶ روز از شروعش ، علائمش ظاهر مي شود. در روز هفتم تب و افسردگي شديد در حيوان ظاهر مي شود. اگر حيوان حدود ۲ هفته دوام بياورد ، کم کم بدن آنتي ويروسي بر عليه اين بيماري تشکيل مي دهد و احتمال زنده ماندن بيشتر وجود دارد. از ديگر علائم آن چرک در اطراف چشم ، بي اشتهايي و پوسته پوسته شده کف پاها مي باشد. ديستمپر بيماري هزار چهره است و در هر حيوان به يک نوع ظاهر مي شود. حتي ممکن است در سگهاي مسن بسيار خفيف باشد و علائمش روئيت نشود. درسگهاي مبتلا اکثراً حمله به سيستم عصبي موجب مرگ مي وشد. کم شدن آب بدن ، بي اشتهايي و اسهال از ديگر علائم ديستمپر است. تلو تلو خوردن و عطسه هاي شديد علائم انتقال اين ويروس به سيستم عصبي است. بعضي سگها در اثر حمله ويروس به شبکه چشم نابينا مي شوند. برخي دچار مشکل در را رفتن مي شند. پوسته پوسته شدن و خشکي بيني نيز ديگر علائم است. بدن حيوان درگير بعد از روز دهم شروع به توليد آنتي بادي و مبازه با اين ويروس مي کند و حيواني که مقاوم بادش و دوام بياورد براي سالها حتي تا آخر عمر نسبت به اين بيماري مقاوم مي شود.

 

[scorpion_tur]

▪ درمان:

متأسفانه هيچ دارويي بر عليه بيماري ديستمپر وجود ندارد. اين ويروس تمامي سطوح ريه ها و امعاء و روده را تحت تأثير قرار مي دهد. داروهايي براي کاهش اسهال در حيوان تجويز مي شود. کمبود آب بدن که به دنبال آسهال به وجود مي آيد را مي توان توسط سرم هاي وريدي تا حدي کنترل نمود. همچنين مي توان از ويتامينهاي تزريقي و سرم هاي غذايي براي سگهاي ضعيف شده که توانايي خوردن غذا را ندارند ، استفاده نمود.

▪ پيشگيري و کنترل بيماري:

بهترين راه پيشگيري ، واکسيناسيون مي باشد. امروزه واکسن هاي بسيار خوبي از ويروس زنده ضعيف شده ديستمپر تهيه مي شود که ماندگاري طولاني دارند. واکسيناسيون توله ها نبايد خيلي زود انجام شود. بهترين زمان براي اين کار زماني است که مدت پادتن جذب شده توسط آغور (شير مادر) به اتمام رسد (۱۰-۶ هفتگي). ويروس ديستمپر هم خانواده ويروسي است که در انسان موجب بيماري سرخک مي شود.

▪ زمان واکسيناسيون:

سگي که از اين بيماري جان سالم بدر برد تا آخر عمر نسبت به ديستمپر مصون مي ماند. معمولاً توله ها را بايد در سن ۷-۶ هفتگي واکسيناسيون کرد (واکسني که از ترکيب ويروس زنده ضعيف شده ديستمپر و سرخک بوجود مي آيد).

▪ راههاي ديگر کنترل بيماري:

بايد سگهاي مبتلا را کاملاً از سايرين جدا نگهداري کرد و محيط را با مايع سفيد کننده (وايتکس) به نسبت ۱ به ۲۰ ضد عفوني کرد. سالها پيش نظريه عمومي براين بود که ويروس ديستمپر مي تواند انسان را نيز درگير نمايد. اما تحقيقات طي ۱۵ سال گذشته کاملاً اين نظريه اشتباه را رد نمود.

● ويروس هاري

در کشورهايي مانند کانادا که ويروس اين بيماري وجود دارد ، سگها بطور منظم واکسيناسيون مي شوند. ويروس هاري مي تواند به تمامي پستانداران منتقل شود و عقلب کشنده است. اين بيماري از طريق بزاق دهان حيوان آلوده به اين بيماري منتقل مي شود، معمولاً ناشي از گاز گرفتن است. اين ويروس مي تواند توسط بزاق دهان از طريق چشم ، دهان ، بيني يا زخم پوستي وارد بدن شود.

در اروپا ، روباه ها منشع اصلي انتقال اين ويروس هستند ، در مکزيک و ديگر کشوهاي لاتين و شهرهاي مرکزي آمريکايي ، سگها منتقل اين ويروس مي باشند. در کانادا و ايالات متحده آمريکا منشع انتقال اين بيماري اکثراً روباه ها ، راسوها ، خفاش ها ، راکون ها و گرگهاي صحرايي مي باشند ، که اغلب نزديک انسانها زندگي مي کنند. اين نزديکي باعث مي شود که اين ويروس به حيوانات مزرعه ، حيوانات خانگي و انسانها نيز سرايت کند.

دوره پنهان اين بيماري مي تواند از ۲ هفته تا ۶ ماه باشد. در مراحل ابتدايي ، هاري معمولاً باعث تغيير اخلاق و رفتار مي شود. بطور مثال حيوانات عشائي ( حيواناتي که در شب فعاليت مي کنند) در روز ديده مي شوند. پرندگان وحشي ممکن است ديگر از انسانها نترسند و حيوانات ساکت و آرام ممکن است پر تحرک يا حتي پرخاشگر شوند. سگهاي آلوده شده به اين بيماري از روشنايي دوري مي کنند.

وقتي اين بيماري گسترش پيدا کند ، حدود ۲۵ درصد از سگهاي آلوده ، چهره ;عصبي; پيدا مي کنند و بدون هيچ دليلي به ديگران حمله مي کنند. حيوانات آلوده به هاري که چهره ;عصبي; پيدا مي کنند بسيار خطرناک مي باشند. ۶ روز بعد از نمايان شدن علائم مرض آنها معمولاً به کما رفته و مي ميرند.

دسته ديگر چهره اي;گنگ; پيدا مي کنند ، عضلات دهان و گونه از کار مي افتند و ديگر قادر به قورت دادن چيزي نمي باشند و اين امر باعث مي شود که آب از دهانشان بيرون بريزد. اين حيوانات بندرت تا ۲ هفته بيشتر زنده نمي مانند.

▪ پيشگيري:

براي اينکه در کنادا اکثراً هاري از طريق حيوانالت وحشي منتقل مي شود ، کنترل آن دشوار مي باشد. انداختن طعمه واکسينه شده از هوا ، به دام انداختن ، واکسيناسيون کردن و سپس رها کردن رکون ها و واکسيناسيون منظم حيوانات خانگي باعث کم شدن اين بيماري مي شود. هرکسي بخواهد از آمريکا سگي را وارد کانادا کند بايد مدرکي جهت نشان دادن واکسيناسيون شدن حيوان جهت هاري در ۳۶ ماه گذشته داشته باشد ، تنها مدرک واکسيناسيون برضد بيماري هاري کافي نمي باشد. همچنين هر کسي از کانادا بخواهد سگ خود را به آمريکا ببرد به مدارک واکسيناسيون حيوان احتياج دارد.

هرکسي که بخواهد حيوان خود را به کشوري ببرد ، اول بايد قوانين کشور مقصد را بررسي کند. بسياري از کشورهاي جزيره اي مانند (هاوايي ، استراليا و نيوزلند) داراي قوانين محکمي جهت قرنطينه کردن حيوان براي جلوگيري از ورود بيماري به کشور دارند.

 

[scorpion_tur]

▪ احتياط:

▪ احتياط:

▪ احتياط:

اگر سگ شما با حيواني که حامل بيماري هاري است درگير شد ، بزاق دهان حيوان آلوده به بيماري ممکن است روي پوشش يا زخم سگ شما باشد. اين اقدامات را انجام دهيد:

ـ هرگز سعي نکنيد حيواني که حمله کرده است را بگيريد.

ـ براي گرفتن حيوان خود از دستکش يا حوله استفاده کنيد.

ـ حيوان خود را نزد دامپرشک ببريد.

ـ اگر حيوان شما جهت بيماري هاري واکسيناسيون شده است ، بهتر است در مدت ۷۲ ساعت دوباره جهت اطمينان به او واکسن هاري زده شود.

اگر شما توسط حيواني که حامل بيماري هاري است گاز گرفته و زخمي شده ايد يا بزاق دهان آن حيوان وارد زخم باز شما يا بيني ، چشمها يا دهانتان شده است ، زخم را با صابون يا ماده ضدعفوني کننده بشوئيد. اين کارها باعث مي شود که ويروس سريعتر بميرد ، بعد از آن بسيار حياطي است که هر چه سريعتر به دکتر مراجعه کنيد. مداواي آن واکسيناسيون مي باشد.

▪ پيشگيري هاي دائمي براي جلوگيري از ويروس هاري:

ـ به خاطر داشته باشيد که هر سال به حيوان خود واکسن هاري بزنيد.

ـ به حيوان خود اجازه ندهيد که آزادانه همه جا برود. بخصوص در شب.

ـ هرگز به حيواناتي که نمي شناسيد دست نزده و بازي نکنيد.

ـ به حيواناتي که به نظر مريض مي آيند دست نزنيد ، حتي اگر مي خواهيد به آنها کمک کنيد. هرگز به جسد حيوانات مرده دست نزنيد.

ـ هرگز به حيوانات وحشي در حياط خود غذا نداده و آنها را جلب خودتان نکنيد. هرگز سعي نکنيد حيوانات وحشي را بگيريد.

ـ اگر در محل سکونت شما خفاش وجود دارد آنها را از آنجا بيرون کنيد.