فنجون
عضو جدید
اول بگم که نمیدونستم این تاپیکو باید تو کدوم بخش بذارم که بهش مربوط باشه
اگر اشتباهه پیشاپیش از مدیران محترم تالار عذر میخوام.
واما...
دیروز، 16 مهر 1389، روز بتن و بزرگداشت مرحوم استاداحمد حامی، بنیانگذار مهندسی نوین و پدر مهندسی عمران ایران بود.
به این مناسبت، هرساله برنامه های متعددی جهت معرفی طرحهای برتر بتنی،در این زمینه ها برگزار میشه :
ساختمانی : عمومی، مسكونی، صنعتی / پل ها و تونل ها: راه آهن ، قطار شهری / سازههای آبی : سدها ، تونلهای آب بر، تاسیسات آبرسانی / سازههایی كه در آنها نوعی نوآوری در ساخت و تكنولوژی بتن به كار گرفته شده باشد.
و البته معیارهای چندگانهای هم در انتخاب طرح ها مدنظر قرار میگیرند؛ مانند: نوآوری در طراحی و ساخت، نوآوری در تكنولوژی بتن، زیبایی و هم آهنگی معماری سازه، خلاقیت، دقت و مهارت خاص به كار گرفته شده در انجام طرح و ...
خلاصه باران تقدیر و تشویقه که از در و دیوار واسه نوآوران این رشته (بخصوص دانشجویان) میباره ... اما محض شادی روح استاد حامی هم که شده، واقعا در پیش پا افتادهترین بخش مهندسی راهسازی که مربوط به آسفالت کردن خیابونها میشه، چرا از این کارشناسان مجرب و نمونه خبری نیست؟
این حرفو از خودم درنیاوردما! رئیس مؤسسه قیر و آسفالت تهران گفتن: «عمده ترین مشكل و معضل در این زمینه، بهره نبردن از نیروی پیمانكار متخصص آسفالت است و متأسفانه گذرهای شهری و بزرگراه های ما به دست آسفالت كاران پشتبامی انجام میشود.(!)» (به نقل از سایت آفتاب)
نمونش همین ایستگاههای BRT که الحق و الانصاف آبروی هرچی آسفالت کاره تو تهران برده!
من تخصصی در این زمینه ندارم و نمیدونم ایراد کار از کجاست؟ اما عدهای معتقدن:
محدود بودن منابع و بودجه که منجر به پایین آمدن کیفیت آسفالت میشود، پیچیدگی روابط با متولیان امر، نبود فناوری و ماشینآلات به روز این صنعت در دست پیمانکار، مشکل مدیریتی(که بیشتر متوجه شهرداری است)، انجام نشدن زیرسازی قوی و مستحكم، عدم انجام آزمایشات لازم بعد از اتمام آسفالتریزی، عبور تأسیسات شهری آب و برق و گاز و تلفن از زیر خاك که بهانهای برای حفاریهای پیدرپی از سوی این نهادهای دولتی است، روش سنتی، قدیمی و مخرب پاشیدن شن درشت و نمك روی آسفالت برای زدودن برف و ...
البته بعضیهام میگن مسئله سیاسیه و در بسیاری از موارد مدیران ما برای جلب رضایت شهروندان و جلوگیری از ناراحتی آنها، طرحها را بسیار سریع و در کوتاه مدت انجام میدهند که در این میان زیرسازی بیشترین آسیب را میبیند...(برگرفته از همشهری آنلاین)
من نمیدونم برگزاری این جور مراسما و پردهبرداری از این منابع عظیم خلاقیت و نوآوری کجای مملکت به کار میاد و این همه تقدیر و تشکر آیا فایده ای هم به حال کسی داره؟!
به هر حال این روزو به دوستان عمرانی تبریک میگم و امیدوارم طرحای عالیشون به زودی زود به مرحله اجرا دربیاد. البته اگر ما تا اون موقع زنده باشیم که ببینیم.
!...

واما...
دیروز، 16 مهر 1389، روز بتن و بزرگداشت مرحوم استاداحمد حامی، بنیانگذار مهندسی نوین و پدر مهندسی عمران ایران بود.
به این مناسبت، هرساله برنامه های متعددی جهت معرفی طرحهای برتر بتنی،در این زمینه ها برگزار میشه :
ساختمانی : عمومی، مسكونی، صنعتی / پل ها و تونل ها: راه آهن ، قطار شهری / سازههای آبی : سدها ، تونلهای آب بر، تاسیسات آبرسانی / سازههایی كه در آنها نوعی نوآوری در ساخت و تكنولوژی بتن به كار گرفته شده باشد.
و البته معیارهای چندگانهای هم در انتخاب طرح ها مدنظر قرار میگیرند؛ مانند: نوآوری در طراحی و ساخت، نوآوری در تكنولوژی بتن، زیبایی و هم آهنگی معماری سازه، خلاقیت، دقت و مهارت خاص به كار گرفته شده در انجام طرح و ...
خلاصه باران تقدیر و تشویقه که از در و دیوار واسه نوآوران این رشته (بخصوص دانشجویان) میباره ... اما محض شادی روح استاد حامی هم که شده، واقعا در پیش پا افتادهترین بخش مهندسی راهسازی که مربوط به آسفالت کردن خیابونها میشه، چرا از این کارشناسان مجرب و نمونه خبری نیست؟
این حرفو از خودم درنیاوردما! رئیس مؤسسه قیر و آسفالت تهران گفتن: «عمده ترین مشكل و معضل در این زمینه، بهره نبردن از نیروی پیمانكار متخصص آسفالت است و متأسفانه گذرهای شهری و بزرگراه های ما به دست آسفالت كاران پشتبامی انجام میشود.(!)» (به نقل از سایت آفتاب)
نمونش همین ایستگاههای BRT که الحق و الانصاف آبروی هرچی آسفالت کاره تو تهران برده!
من تخصصی در این زمینه ندارم و نمیدونم ایراد کار از کجاست؟ اما عدهای معتقدن:
محدود بودن منابع و بودجه که منجر به پایین آمدن کیفیت آسفالت میشود، پیچیدگی روابط با متولیان امر، نبود فناوری و ماشینآلات به روز این صنعت در دست پیمانکار، مشکل مدیریتی(که بیشتر متوجه شهرداری است)، انجام نشدن زیرسازی قوی و مستحكم، عدم انجام آزمایشات لازم بعد از اتمام آسفالتریزی، عبور تأسیسات شهری آب و برق و گاز و تلفن از زیر خاك که بهانهای برای حفاریهای پیدرپی از سوی این نهادهای دولتی است، روش سنتی، قدیمی و مخرب پاشیدن شن درشت و نمك روی آسفالت برای زدودن برف و ...
البته بعضیهام میگن مسئله سیاسیه و در بسیاری از موارد مدیران ما برای جلب رضایت شهروندان و جلوگیری از ناراحتی آنها، طرحها را بسیار سریع و در کوتاه مدت انجام میدهند که در این میان زیرسازی بیشترین آسیب را میبیند...(برگرفته از همشهری آنلاین)
من نمیدونم برگزاری این جور مراسما و پردهبرداری از این منابع عظیم خلاقیت و نوآوری کجای مملکت به کار میاد و این همه تقدیر و تشکر آیا فایده ای هم به حال کسی داره؟!
به هر حال این روزو به دوستان عمرانی تبریک میگم و امیدوارم طرحای عالیشون به زودی زود به مرحله اجرا دربیاد. البته اگر ما تا اون موقع زنده باشیم که ببینیم.
