اون شعر معروف یادتونه ؟ میگه به عمل کار برآید به سخنرانی نیست.
ولی من بنظرم میاد که سخنرانی پایه عمل و اقدام هست. به من بگید منظور شعر چه جور سخنرانیه که به درد نمیخوره ؟
و سخنرانی مفید لازمه ش چه چیزایی است ؟
اون شعر معروف یادتونه ؟ میگه به عمل کار برآید به سخنرانی نیست.
ولی من بنظرم میاد که سخنرانی پایه عمل و اقدام هست. به من بگید منظور شعر چه جور سخنرانیه که به درد نمیخوره ؟
و سخنرانی مفید لازمه ش چه چیزایی است ؟
درنظرمن
مفهوم این شعر با صحبت های شما تفاوت داره ...
این شعر بیشتر میخواد به افرادی اشاره کنه که کاری رو پشت گوش می اندازند و یا به نوعی تنبل هستند ....
شاید اینگونه افراد مدام داخل صحبت هاشون،به بیان کردن موضوع و تایید اون بپردازند اما در عمل کردن ،هیچ پیشینه ای ندارند ....
بنظرم اینگونه افراد که کاری رو خودشون انجام ندادند و لمس نکردند ،نمیتوانند راجع به اون موضوع "سخنرانی" کنند ...
کاری سهل نیست راجع به موضوعی سخنرانی کردن .
سخنرانی با حرف متفاوت هستش ...!
شخصی که کاری رو درک کرده ،میتونه راجع بهش سخنرانی کنه... البته نظر من اینه...
اما مفهوم حرف زدنه طوطی وار متفاوت هستش ...
بسیار راحت میتوان از روی دروغ و حفظ کردن موضوعی اون رو بیان کرد...