[h=1]
[/h] [h=1]بیمارستان توانبخشی | هرزوگ و دمورون[/h]
کریدورهای احاطه شده توسط تعداد بیشماری در به فضاهای گوناگون، فضای انتظار در انتهای سالنی بزرگ و باالگوی تکرار فضاها در طبقات متعدد همانگونه که قوانین حیطه بندی به عنوان یک راه حل اقتصادی تجویز می کنند تصاویری متداول از طرح یک بیمارستان است که هرزوگ و دمورون در طراحی بیمارستان بازپروری (ریهاب بازل) سعی کرده اند از آن اجتناب کنند. این بیمارستان جاییست که افراد دچار سانحه تصادف و صدمات مغزی و نخاعی را به مدت ۱۸ ماه پذیرا خواهد بود تا بیاموزند که چگونه با شرایط جدید خود کنار آمده و استقلال هرچه بیشتر خود را دوباره به دست آورند. به دلیل شرایط سخت روحی و جسمی و همچنین اجبار بیماران به اقامت طولانی مدت معماران طرح یک ساختمان را با کاربری ها و فضاهای متنوع با روحیه ای همچون یک دهکده دارای خیابان، میدان، باغ، فضاها و امکانات عمومی و بخش های اقامتی مستقل که ساکنان ان برای رسیدن از یک نقطه به نقطه دیگر گزینه های متنوع و امکان انتخاب مسیر داشته باشند پیشنهاد کردند. طرح پیشنهاد شده توانست برنده مسابقه طراحی بیمارستان در سال ۱۹۹۸ گردد.
این ساختمان افقی دو طبقه طوری طراحی شده که دسترسی به تمام فضاها توسط ویلچر امکان پذیر است. در طبقه همکف بخش های درمانی، معاینات و اداری و درسمت شمال فضای بازی و تمرین برای ورزش درمانی قرار گرفته و اتاق های بیماران در طبقه اول در محیط پیرامون چیده شده و به همراه عملکرد های خدماتی و درمانی جانبی و فضاهای مختص کارکنان توسط پنج حیاط داخلی یکسان دسته بندی شده اند. در بالای این طبقه یک تراس بام بزرگ با منظری از یک سو به شهر و از سوی دیگر به کوهستان برای استفاده بیماران و همراهانشان. همچنین سالن کنفرانس و اتاق ورزش کارکنان، کتابخانه و امکانات اقامت شبانه برای ملاقات کنندگان قرار گرفته است.
اتصال میان داخل و خارج هدف اولیه و پایه ای طراحی بود که از دو طریق محقق گردید: شفاف سازی جداره ها و حیاط های مرکزی، مصالح سبک و جداره های نازک شفافیتی بی نظیر به بنا داده است. تراس چوبی پیوسته کنسول شده در پیرامون ساختمان امکان دسترسی مستقیم بیماران به فضای بیرونی را از طریق درهای کشویی شیشه ای فراهم میکند. حدفاصل این تراس و فضای اتاق جداره ای تمام شیشه ای است که حداکثر نور و دید به بیرون را فراهم می کند. یک گنبد کره ای شفاف به قطر دو متر برروی سقف اتاق ها علاوه بر تامین نور طبیعی فرصت تماشای اسمان را به بیماران روی تخت می دهد در حالی که بخش های ورزشی، کارگاهی و اتاق های پرنور بیماران رو به منظره بیرونی دارند کلیت فضا با استفاده از حیاط های متعدد با هندسه های متفاوت بنایی درونگرا می سازد. حیاط های حاصل از برش های نامنظم این توده وسیع راست گوشه علاوه بر جهت یابی و هدایت نور طبیعی و هوای تازه را برای بخش های داخلی فراهم می کنند. این ساختمان جعبه مانند طوری طراحی شد که فضاهای بیرون به درون کشیده شوند. این موضوع به همراه ارتفاع کم آن سبب پیوند گسست ناپذیر بنا با محیط اطراف و زمینه ان شده است، کیفیتی که به ارامش هرچه بیشتر کمک می کند.
کاربردهای متنوع چوب در ترکیب با پارچه مصالح غالب نماها و فضاهای داخلی را شکل می دهد. پوشش نما از میله هایی با چوبی بلوط تابش را کنترل کرده اما مانع دید به بیرون نمیشوند و به همراه لبه افقی معلق بالای آن که از مواد نیمه شفاف ساخته شده به کیفیت خطی و افقی بودن بنا تاکید می کند. سطح چوبی تراس بام علاوه بر ایجاد عایق حرارتی اب باران را جمع اوری کرده که برای استفاده مجدد در فضای سبز سایت تصفیه می شود. فضای سبز با گیاهان و درختان بومی که نیاز به مراقبت های خاص و ابیاری زیاد ندارند در قالب باغ های زینتی و باغچه های سبزیکاری شده در جنوب مجموعه طراحی شده اند.
منبع: معمارفا
[/h] [h=1]بیمارستان توانبخشی | هرزوگ و دمورون[/h] کریدورهای احاطه شده توسط تعداد بیشماری در به فضاهای گوناگون، فضای انتظار در انتهای سالنی بزرگ و باالگوی تکرار فضاها در طبقات متعدد همانگونه که قوانین حیطه بندی به عنوان یک راه حل اقتصادی تجویز می کنند تصاویری متداول از طرح یک بیمارستان است که هرزوگ و دمورون در طراحی بیمارستان بازپروری (ریهاب بازل) سعی کرده اند از آن اجتناب کنند. این بیمارستان جاییست که افراد دچار سانحه تصادف و صدمات مغزی و نخاعی را به مدت ۱۸ ماه پذیرا خواهد بود تا بیاموزند که چگونه با شرایط جدید خود کنار آمده و استقلال هرچه بیشتر خود را دوباره به دست آورند. به دلیل شرایط سخت روحی و جسمی و همچنین اجبار بیماران به اقامت طولانی مدت معماران طرح یک ساختمان را با کاربری ها و فضاهای متنوع با روحیه ای همچون یک دهکده دارای خیابان، میدان، باغ، فضاها و امکانات عمومی و بخش های اقامتی مستقل که ساکنان ان برای رسیدن از یک نقطه به نقطه دیگر گزینه های متنوع و امکان انتخاب مسیر داشته باشند پیشنهاد کردند. طرح پیشنهاد شده توانست برنده مسابقه طراحی بیمارستان در سال ۱۹۹۸ گردد.
این ساختمان افقی دو طبقه طوری طراحی شده که دسترسی به تمام فضاها توسط ویلچر امکان پذیر است. در طبقه همکف بخش های درمانی، معاینات و اداری و درسمت شمال فضای بازی و تمرین برای ورزش درمانی قرار گرفته و اتاق های بیماران در طبقه اول در محیط پیرامون چیده شده و به همراه عملکرد های خدماتی و درمانی جانبی و فضاهای مختص کارکنان توسط پنج حیاط داخلی یکسان دسته بندی شده اند. در بالای این طبقه یک تراس بام بزرگ با منظری از یک سو به شهر و از سوی دیگر به کوهستان برای استفاده بیماران و همراهانشان. همچنین سالن کنفرانس و اتاق ورزش کارکنان، کتابخانه و امکانات اقامت شبانه برای ملاقات کنندگان قرار گرفته است.
اتصال میان داخل و خارج هدف اولیه و پایه ای طراحی بود که از دو طریق محقق گردید: شفاف سازی جداره ها و حیاط های مرکزی، مصالح سبک و جداره های نازک شفافیتی بی نظیر به بنا داده است. تراس چوبی پیوسته کنسول شده در پیرامون ساختمان امکان دسترسی مستقیم بیماران به فضای بیرونی را از طریق درهای کشویی شیشه ای فراهم میکند. حدفاصل این تراس و فضای اتاق جداره ای تمام شیشه ای است که حداکثر نور و دید به بیرون را فراهم می کند. یک گنبد کره ای شفاف به قطر دو متر برروی سقف اتاق ها علاوه بر تامین نور طبیعی فرصت تماشای اسمان را به بیماران روی تخت می دهد در حالی که بخش های ورزشی، کارگاهی و اتاق های پرنور بیماران رو به منظره بیرونی دارند کلیت فضا با استفاده از حیاط های متعدد با هندسه های متفاوت بنایی درونگرا می سازد. حیاط های حاصل از برش های نامنظم این توده وسیع راست گوشه علاوه بر جهت یابی و هدایت نور طبیعی و هوای تازه را برای بخش های داخلی فراهم می کنند. این ساختمان جعبه مانند طوری طراحی شد که فضاهای بیرون به درون کشیده شوند. این موضوع به همراه ارتفاع کم آن سبب پیوند گسست ناپذیر بنا با محیط اطراف و زمینه ان شده است، کیفیتی که به ارامش هرچه بیشتر کمک می کند.
کاربردهای متنوع چوب در ترکیب با پارچه مصالح غالب نماها و فضاهای داخلی را شکل می دهد. پوشش نما از میله هایی با چوبی بلوط تابش را کنترل کرده اما مانع دید به بیرون نمیشوند و به همراه لبه افقی معلق بالای آن که از مواد نیمه شفاف ساخته شده به کیفیت خطی و افقی بودن بنا تاکید می کند. سطح چوبی تراس بام علاوه بر ایجاد عایق حرارتی اب باران را جمع اوری کرده که برای استفاده مجدد در فضای سبز سایت تصفیه می شود. فضای سبز با گیاهان و درختان بومی که نیاز به مراقبت های خاص و ابیاری زیاد ندارند در قالب باغ های زینتی و باغچه های سبزیکاری شده در جنوب مجموعه طراحی شده اند.
منبع: معمارفا
