شايد شما همهي نکات فراگيري زبان را بدانيد، ولي اگر آنها اجرا نکنيد، چيزي زيادي ياد نخواهيد گرفت. واقعيت اين است که اگر ميخواهيد به خوبي انگليسي صحبت کنيد، بايد کمي زندگي روزمرهتان را تغيير دهيد. در اينجا چند نمونه از کارهايي که ميتوانيد انجام دهيد آورده شده است:
ميتوانيد روزي يک ساعت يک کتاب انگليسي را مطالعه کنيد و ساختارهاي گرامري جملات را بررسي کرده و کلمات جديد را در يک ديکشنري جستجو کنيد.
ميتوانيد به يک منبع شنيداري (مثلاً يک نوار کاست يا يک سيدي mp3 و...) گوش کنيد و آن قسمتهايي که متوجه نميشويد را آنقدر تکرار کنيد تا آنچه گفته ميشود را کاملا درک کنيد.
ميتوانيد يک ايميل به انگليسي بنويسيد و مرتباً از يک ديکشنري استفاده کنيد و يا در اينترنت به جستجو بپردازيد تا مطمئن شويد تمام کلمات به درستي به کار برده شدهاند.
هنگاميکه در خيابان مشغول قدم زدن هستيد درباره آن چيزهايي که ميبينيد با خودتان به انگليسي صحبت کنيد.
به نظر شما چه کسي ميتواند اين کارهاي ظاهراً عجيب و غيرعادي را انجام دهد؟ فقط کسي که از انجام دادن آنها لذت ميبرد. اگر ميخواهيد به خوبي انگليسي بياموزيد، بايستي به همين شکل عمل کنيد. مشکل اينجاست که همهي زبانآموزها ميخواهند خيلي خوب به انگليسي صحبت کنند، اما بيشتر آنها نميخواهند براي فراگيري آن (در تنهايي) وقت صرف کنند. کمبود انگيزه باعث ميشود که زبانآموز حاضر نشود از وقت آزاد خود براي فراگيري زبان استفاده کند و يا اگر هم وقت ميگذارد، نميتواند بطور پيوسته و منظم آن را ادامه دهد.
تفاوت بين زبانآموزان معمولي و زبانآموزان با انگيزه
يک زبانآموز معمولي (فاقد انگيزهي لازم) روز قبل از يک آزمون يا تست انگليسي، ممکن است تـا 12 سـاعت هم مطالعـه کنـد، امـا (برخلاف زبانآموزان با انگيزه) در روزهاي بعد حاضر نخواهد بود روزي نيم ساعت هم به مطالعهي يک کتاب انگليسي بپردازد. از نظر او آموزش انگليسي چندان لذت بخش نيست، بنابراين تنها زماني که مجبور باشد به مطالعه ميپردازد. مسئله اينست که تنها مطالعهي مستمر و روزمره (حتي اگر کوتاه باشد) باعث پيشرفت سريع شما ميشود. نتيجهي حاصل از يک مطالعهي سخت و بيتداوم (مثلاً دو روز کامل قبل از امتحان) مأيوس کننده است، چونکه 90 درصد آنچه که ياد گرفته شده پس از حدود يک ماه فراموش ميشود. تنها مرور کردن پيوستهي چيزها باعث بخاطر سپردن آنها ميشود و در غير اينصورت شما آنها را فراموش خواهيد کرد.
يک زبانآموز با انگيزه از فراگيري زبان لذت ميبرد و بنابراين وقت بيشتري روي آن ميگذارد و آن را بطور منظم انجام ميدهد. انگيزهي بالا براي او امتياز ديگري هم دارد و آن اينست که بخاطر سپردن کلمات و ساختارهاي گرامري آسانتر ميشود، زيرا مغز انسان اطلاعات مربوط به چيزهاي مورد علاقهاش را به راحتي به خاطر ميسپارد.
منبع : زبان آموزان
ميتوانيد روزي يک ساعت يک کتاب انگليسي را مطالعه کنيد و ساختارهاي گرامري جملات را بررسي کرده و کلمات جديد را در يک ديکشنري جستجو کنيد.
ميتوانيد به يک منبع شنيداري (مثلاً يک نوار کاست يا يک سيدي mp3 و...) گوش کنيد و آن قسمتهايي که متوجه نميشويد را آنقدر تکرار کنيد تا آنچه گفته ميشود را کاملا درک کنيد.
ميتوانيد يک ايميل به انگليسي بنويسيد و مرتباً از يک ديکشنري استفاده کنيد و يا در اينترنت به جستجو بپردازيد تا مطمئن شويد تمام کلمات به درستي به کار برده شدهاند.
هنگاميکه در خيابان مشغول قدم زدن هستيد درباره آن چيزهايي که ميبينيد با خودتان به انگليسي صحبت کنيد.
به نظر شما چه کسي ميتواند اين کارهاي ظاهراً عجيب و غيرعادي را انجام دهد؟ فقط کسي که از انجام دادن آنها لذت ميبرد. اگر ميخواهيد به خوبي انگليسي بياموزيد، بايستي به همين شکل عمل کنيد. مشکل اينجاست که همهي زبانآموزها ميخواهند خيلي خوب به انگليسي صحبت کنند، اما بيشتر آنها نميخواهند براي فراگيري آن (در تنهايي) وقت صرف کنند. کمبود انگيزه باعث ميشود که زبانآموز حاضر نشود از وقت آزاد خود براي فراگيري زبان استفاده کند و يا اگر هم وقت ميگذارد، نميتواند بطور پيوسته و منظم آن را ادامه دهد.
تفاوت بين زبانآموزان معمولي و زبانآموزان با انگيزه
يک زبانآموز معمولي (فاقد انگيزهي لازم) روز قبل از يک آزمون يا تست انگليسي، ممکن است تـا 12 سـاعت هم مطالعـه کنـد، امـا (برخلاف زبانآموزان با انگيزه) در روزهاي بعد حاضر نخواهد بود روزي نيم ساعت هم به مطالعهي يک کتاب انگليسي بپردازد. از نظر او آموزش انگليسي چندان لذت بخش نيست، بنابراين تنها زماني که مجبور باشد به مطالعه ميپردازد. مسئله اينست که تنها مطالعهي مستمر و روزمره (حتي اگر کوتاه باشد) باعث پيشرفت سريع شما ميشود. نتيجهي حاصل از يک مطالعهي سخت و بيتداوم (مثلاً دو روز کامل قبل از امتحان) مأيوس کننده است، چونکه 90 درصد آنچه که ياد گرفته شده پس از حدود يک ماه فراموش ميشود. تنها مرور کردن پيوستهي چيزها باعث بخاطر سپردن آنها ميشود و در غير اينصورت شما آنها را فراموش خواهيد کرد.
يک زبانآموز با انگيزه از فراگيري زبان لذت ميبرد و بنابراين وقت بيشتري روي آن ميگذارد و آن را بطور منظم انجام ميدهد. انگيزهي بالا براي او امتياز ديگري هم دارد و آن اينست که بخاطر سپردن کلمات و ساختارهاي گرامري آسانتر ميشود، زيرا مغز انسان اطلاعات مربوط به چيزهاي مورد علاقهاش را به راحتي به خاطر ميسپارد.
منبع : زبان آموزان
