تصویر بخش‌های مختلف نانچاکو
هیمو (Himo): طنابی که دو دسته نانچاکو را به هم متصل می‌کند.
آنا (Ana): سوراخی که طناب (Himo) از آن رد می‌شود و در دسته نانچاکو قرار دارد.
کوساری (Kusari): زنجیری که دو دسته نانچاکو با آن به بسته متصل شده‌اند. (بعضی از نانچاکوها دارای طناب و بعضی، زنجیر هستند)
کونتوه (Kontoh): جایی که زنجیر یا طناب به بدنه متصل می‌شود.
جوکونبو (Jukon-bo): قسمت بالایی دسته (نزدیک به دسته)
چوکونبو (Chukon-bu): قسمت مرکزی دسته
کیکونبو (Kikon-bu): قسمت پایینی دسته
کونته‌ای (Kontei): انتهای دسته‌هادر چین به چوب حمله‌کننده، چوب اژدها (به چینی: 龍棍) و به چوب دسته، چوب یانگ (به چینی: 陽棍) می گویند. دسته نانچاکو چینی گرد است اما نانچاکو اوکیناوایی هشت‌وجهی است که باعث وارد کردن جراحات بیشتری به هدف می شود. بلندی آن باید به حدی باشد که بتواند در هنگام بالا گرفتن از بازو محافظت کند. بلندی طناب یا زنجیر هم باید به حدی باشد که بتوان دسته ها را بتوان به راحتی بدور کف دست قرار داد. یکسان بودن اندازه دو دسته و داشتن تعادل آن‌ها در دقت ضربات بسیار تاثیرگذار و مهم است. تعادل دسته‌ها باید به سمت خارج آن‌ها باشد تا بتوان به راحتی با آن‌ها ضربه زد و در چرخش آن‌ها را کنترل نمود. دسته ها در گذشته از چوب درختان محکمی همچون بلوط ساخته می‌شده است. این دسته ها را چندین سال در یزر گل قرار می‌دادند تا کمبود اکسیژن و ویژگی اسیدی آن باعث محکمتر شدن آن‌ها شده و از پوسیدگی آن‌ها جلوگیری کند. طناب آن نیز از موی اسب درست می‌شده‌است.
