[h=1][/h] |
فلسفه و کلام اسلامی |
مقاله 2، دوره 46، شماره 2، زمستان 1392، صفحه 21-40 اصل مقاله (364 K) |
نوع مقاله: مقاله پژوهشی |
نویسندگان |
رضا اکبری http://journals.ut.ac.ir/?_action=article&au=113656&_au=%D8%B1%D8%B6%D8%A7++%D8%A7%DA%A9%D8%A8%D8%B1%DB%8C |
استاد گروه فلسفه وکلام؛ دانشکدۀ الهیات، معارف اسلامی، و ارشاد؛ دانشگاه امام صادق(ع) |
چکیده |
توجه ملا صدرا به حکم فلسفی ابنسینا دربارۀ نحوۀ ادراک وحدت و کثرت و بهکارگیری اصولی همچون اصالت وجود، وحدت وجود، اشتداد وجود، مساوقت صفات کمالی و وجود سبب شده است که ملا صدرا در عرصۀ زیبایی به اصولی همچون اصالت زیبایی، وحدت زیبایی، و اشتداد زیبایی، اگرچه بدون نام بردن صریح از آنها، پایبند گردد. سنخشناسی ملا صدرا از انسانها و توجه به رابطۀ سنخیت میان علت و معلول این اجازه را به ما میدهد که از چهار سنخ هنرآفرینی سخن بگوییم و دیدگاه نانوشتۀ ملا صدرا را بازسازی کنیم. هنر واقعی صرفاً هنر الهی است و در کنار آن هنرنماهای شهوی، غضبی، و شیطانی قرار دارد. در گرفتار آمدن انسان در هنرنماهای شهوی، غضبی، و شیطانی نقش اصلی بر عهدۀ وساوس شیطانی بهمنزلۀ عامل بیرونی، و قوۀ واهمه بهمنزلۀ عامل درونی است. |