انواع میوه ها و مزاج آن ها
میوه ها منبع عظیمی از ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها هستند که علیه رادیکال های ازاد موجود در بدن انسان وارد عمل شده و ان را از بین می برند. توصیه می شود میوه هایی را که می توان با پوست خورد به همان شکل مصرف شود. هسته و دانه همه میوه ها ضد انگل بوده که عجایب آفرینش می باشد. البته قابل ذکر است که در استفاده از نعمت های الهی، مزاج آن ها ، مزاج فرد مصرف کننده و مزاج فصل مصرف باید لحاظ گردد تا مفید واقع شده و عوارض جانبی به همراه نداشته باشد.
آلبالو:
قابض، تقویت کننده معده و کبد گرم بر طرف کننده تشنگی و حرارت و استفراغ و اسهال صفراوی می باشد. البالو خشک شده از تازه آن قابض تر است. خوردن شیره هسته آلبالو بارازیانه ی برای خرد کردن سنگ کلیه و مثانه و مجاری ادراری بی نظیر است. خوردن یک مثقال صمغ درخت البالو یا آب سرد در رفع سرفه مزمن مفید است..
آلوبخارا:
طبیعت (آلوی سیاه رسیده شیرین اعلا درجه اول سرد و درجه دوم تر است. برای سردرد گرم و تب های صفراوی و تشنگی و حرارت قلب وخارش بدن مفید است. الو بخارا به سبب خاصیت تقطیع و تلطیف خود اخلاط فاسد را نرم کرده و از معده و روده خارج می کند (ملین می باشد) و اگر خلط فاسد در بدن وجود نداشته باشد ملین نبوده و موجب قبض و حبس می شود. در افراد سرد مزاج یا کسانی که معده سرد دارند بهتر است با اب عسل میل شود. کسانی که از بیماری های طحال رنج میبرند قبل از غذا ان را میل کرده و تا از معده خارج نشده غذای دیگری نخورند. اگر آلوی خشک را با اب پخته و صاف کنند و با عسل یا ترنجبین یا شکر میل کننده مسهل قویتری است. ضماد برگ الو با سرکه در زیر ناف برای کشتن کرم روده مفید است.
انار:
قلیل الغذا، تولید کننده خلط صالح، باز کننده انسداد، مدر ادرار و نفاخ بوده، برای تقویت کبد و طحال، زردی، درد سینه و سرفه گرم، گرفتگی صدا و خارش مفید است در گرم مزاجان موجب تقویت نیروی جنسی می شود. خوردن آن بعد از غذا باعث فساد غذا و ضعف معده شده و مصرف آن برای بیماران تب دار مضر است اگر سر انار شیرین را سوراخ کرده و داخل آن را به دفعات با روغن بادام شیرین یا بنفشه پر کرده تا جایی که دیگر گنجایش نداشته باشد و آن را روی اتش بگذارید تا روغن را جذب کند بعد ان را بمکید برای درد سینه و سرفه مزمن خشک نافع است. هم چنین آب انار را در شیشه کرده، در افتاب بگذارید که غلیظ شود و در چشم بکشید باعث افزایش قدرت بینایی می شود ( هر چه بیشتر بماند بهتر است.)
انجیر:
تازه آن کثیر الغذاتر از سایر میوه ها، لطیف کننده، تحلیل برنده، تسکین دهنده حرارت و تشنگی، عرق آور و ملین و مسهل بوده برای تقویت مغز و کبد، رفع انسداد کبد و طحال، صرع، وسواس و بواسیر مفید است. خوردن آن با انیسون تا 40 روز صبح ناشتا چاق کننده بدن است. در سردمزاجان و بیماری های رطوبی خصوصا درد کمر و مفاصل و بیماری های مجاری ادراری بسیار مفید است. زیاد خوردن انجیر تازه برای دندان و کسانی که کبد و معده ضعیف دارند مضر است. خشک آن در خواص از تازه ضعیف تر می باشد.
انگور:
تولید کننده خون صالح، تعدیل کننده مزاج های غلیظ، دفع کننده اخلاط سوداوی و سوخته و چاق کننده بدن است. آب آن برای بیماری های سینه و ریه مفید می باشد. برای کسانی که معده های مرطوب و انسداد کبد و طحال و کلیه دارند مضر است. اب انگور را جوشانده به طوری که دو سوم ان بسوزد و غلیظ و مایل به ترشی باشد (در گیلان به ان دوشابترش گویند) برای سینه و ریه و کلیه و مثانه مفید، ملین طبع و تحریک کننده نیروی جنسی می باشد. مصرف آن برای سردمزاجان مضر و زیاد خوردن آن در گرم مزاجان تولید صفرای غلیظ می کند.
غوره
تسکین دهنده حرارت خون و صفرا، قطع کننده بلغم معده، مقوی کبد و بدن بوده و موجب ضعف معده های سرد و نیروی جنسی و یبوست می شود.
خرما:
کثیرالغذا و تولید کننده خون متین است. در امراض سرد و بلغمی، کمردرد و سایر بیماری های مفصلی وبیماری های ریوی سرد مفید است. خیساندن آن در شیر تازه همراه با دارچین در تقویت نیروی جنسی مفید است. مداوم خوردن ان با مغز بادام فوق العاده چاق کننده بدن، محرک نیروی جنسی، مقوی کلیه و ملین می باشد. زیاد خوردن ان در گرم مزاجا و سرزمین های گرم برای دندان، چشم،حنجره مضر، باعث تولید خون سوخته و سوداوی و ایجاد سردرد می شود.
زردآلو:
باز کننده انسداد و ملین است اما زود در معده متعفن شده و باعث نفخ، اروغ ترش و تب های عفونی می شود. آشامیدن اب پخته ان مانع جوشش خون و صفرا، تسکین دهنده تشنگی و مسهل صفرا بوده، در رفع آروغ و بوی بد دهان و التهاب معده موثر است. برای سرد مزاجان مضر بوده زیاد خوردن آن موجب برص (ویتیلیگو) می شود. خوردن آن بلافاصله بعد از غذا و هم چنین خوردن اب بعد از آن فوق العاده مضر می باشد.
زرشک:
تسکین دهنده صفرا وخون و تشنگی و حرارت معده و کبد، تقویت کننده قلب وکبد و معده گرم می باشد. به تنهایی یا با داروهای گرم مانند دارچین و عسل و ... برای تقویت کبد سرد و تر و باز کردن انسداد مجاری کبدی و سردی احشا مفید است مصرف زیاد ان برای سردمزاجان بلغمی و سوداوی مضر است.
زیتون:
بهترین آن زیتون سبز رسیده است که در آب و نمک پرورده شده و همراه غذا میل شود که در این صورت تقویت کننده معده است. زیاد خوردن ان در گرم مزاجان باعث سوختن اخلاط می شود. بخور زیتون سیاه رسیده با هسته، جهت تنگی نفس و امراض ریه مفید است. ضماد برگ آن جهت التیام پوست، زخم چشم و ورم های گرم و جویدن برگ ان برای افت دهان مفید است. مضر ریه بوده که برای جلوگیری از ان باید با عسل مصرف شود. روغن ان مسهل قوی بوده و تقیه ان جهت کولیت التهابی و انسدادی، درد کمر و مفاصل مفید است. چرب نمودن بدن (روغن مالی) با آن جهت دردهای سرد مفید است.
شفتالو:
ملین، تسکین دهند خون و صفرا و تشنگی بوده، برای خنک کردن مغز و مرطوب کردن مزاج سودا به خصوص سودای سوخته و تب های صفراوی و دموی و رفع بوی بد دهان مفید می باشد. در مزاج های گرم موجب تحریک اشتها و هم چنین میل جنسی شده و برای سردمزاجان و بیماری های سیستم عصبی مضر است. شفتالوی رسیده را اب گرفته و بگذارید تا ته نشین شود و اب صاف بالای آن را با شکر یا ترنجبین و یا شیر خشت میل کنید و مسهل صفرا بوده و اخلاط سوخته و گرم را دفع می کند.
گلابی
در خواص از سیب بهتر بوده و مفرح، تقویت کننده قلب و معده، تصفیه کننده خون، ملین می باشد. در رفع تشنگی، تنگی نفس و سوزش مثانه موثر است. خوردن ان بعد از غذا مانع صعود بخارهای معده به مغز شده و از بروز بیماری های عصبی جلوگیری می کند. زیاد خوردن آن برای افراد سردمزاج و کسانی که ضعف معده دارند باعث ایجاد نفخ و کولیت می شود (به خصوص نارس آن) خوردن گلابی با معده خالی و نوشیدن آب بعد از خوردن آن برای بدن مضر می باشد.
لیمو شیرین:
لطیف کننده و قطع کننده اخلاط لزج غلیظ می باشد. جهت سردرد گرم و سرگیجه ناشی از صعود بخارات غلیظ به سر، ورم گرم حلق و تنگی نفس سوداوی، جوشش خون و صفرا، التهاب معده و استفراغ صفراوی مفید است. برای تب های دموی و صفراوی مفید بوده و باعث تقویت معده و کبد گرم می شود. برای افراد سردمزاج و سرفه مضر بوده و زیاد خوردن ان با معده خالی باعث ضعف معده می گردد. لیمو را از وسط دو نیم کرده و گرم نمایید و طرف بریده را روی پیشانی بمالید موجب تسکین سردرد گرم می شود.
موز:
کثیرالغذا و چاق کننده، قابض و بر طرف کننده ضعف کلیه بوده، خون غلیظ تولید
می کند. ملین سینه بوده، جهت سرفه خشک و خشونت حلق و رطوبت معده مفید
می باشد. دیر هضم و نفاخ است و زیاد خوردن ان به خصوص در مزاج سرد و مرطوب و در سرزمین های رطوبی، موجب تولید باد در بدن و خون غلیظ بلغمی و کولیت و انسداد عروق می شود. ناشتا خوردن ان بسیار مضر می باشد.
مویز:
هضم کننده غذا، گرم کننده کل بدن بخصوص کلیه و مثانه ، تحلیل برنده باد، تقویت کننده معده و کبد و کلیه و مثانه، باز کننده انسداد عروقی، مدر، ملین ،محرک نیروی جنسی سردمزجان و تولید کننده خون صالح بوده، موجب تنقیه ریه و سینه از اخلاط لزج می شود. خوردن ان با عسل باعث افزایش قدرت نفوذ و رسیدن آن به اعمال بدن
می شود. زیاد خوردن ان در گرم مزاجان و سرزمین های گرم، سوزاننده خون و غلیظ کننده اخلاط، مولد بیماری های سوداوی به خصوص طحال و مغز می باشد. کشمش در خواص مانند مویز بوده و بهترین آن، نوع سبز است که از انگور عسکری تهیه شده باشد.
نارنج:
اشامیدن اب نارنج باشکر مسهل مدر صفرا و تسکین دهنده عطش و حرارت می باشد. پوست زرد آن مفرح بوده و خوردن خشک کرده پوست آن با اب برای رفع استفراغ و درد شکم و روده و اخراج کرم شکم مفید است ولی قبل از آن باید معده را از اخلاط پاک کرد. برای رفع سرفه گرم و نزله ریه نارنج را از وسط دو نیم کرد و تخم های آن را خارج کنید و قدری نبات روی آن پاشیده بر آتش بگذارید تا دو سه جوش بخورد سپس برداشته و نیم گرم بمکید. ضماد پخته پوست و مغز و تخم نارنج با سرکه جهت خارش بدن و جوش های سر و نرم کردن پوست و مو مفید است. ضرر آب نارنج برای اعصاب کمتر از سایر ترشی ها بوده ولی زیاد خوردن ان کبد را ضعیف می کند بخصوص اگر ناشتا مصرف شود.
http://masiid.blogfa.com/
میوه ها منبع عظیمی از ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها هستند که علیه رادیکال های ازاد موجود در بدن انسان وارد عمل شده و ان را از بین می برند. توصیه می شود میوه هایی را که می توان با پوست خورد به همان شکل مصرف شود. هسته و دانه همه میوه ها ضد انگل بوده که عجایب آفرینش می باشد. البته قابل ذکر است که در استفاده از نعمت های الهی، مزاج آن ها ، مزاج فرد مصرف کننده و مزاج فصل مصرف باید لحاظ گردد تا مفید واقع شده و عوارض جانبی به همراه نداشته باشد.
| میوه ها | نوع مزاج | درجه | مصلح |
| آلبالو | سرد و خشک | 2-1 | عسل |
| اناناس | گرم و تر | | آب انار ، آب لیمو، عسل |
| آلو و آلوچه | سرد و تر | | عناب ، گلنگبین، کندر، عسل، زنیان، زیره، روغن زیتون |
| ازگیل | سرد و خشک | 2-1 | انیسون، عسل، عود هندی |
| انار شرین | سرد و تر | 1 | زنجبیل پرورده ، انار ترش |
| انار ترش | سرد و خشک | 2 | عسل |
| انبه | گرم و خشک | 2 | زنجبیل، نمک، مویز، شربت زرشک ،روغن زیتون |
| انجیر تازه | گرم و تر | 1-2 | سکنجبین، شربت ریواس، شربت بالنگ |
| انجیر خشک | گرم و تر | 2-1 | گردو، آویشن، انیسون،بادام |
| انگور | گرم وتر | 1 | تخم کرفس، غذاهای ترش، سکنجبین |
| به | گرم و خشک | 2 | عسل، انیسون، مربا نمودن آن با عسل |
| بالنگ | سرد و خشک | 3 | عسل، بنفشه، شرب انجیزع شربت خشخاش |
| پرتقال | سرد و تر | | عسل، گلنگبین |
| تمر هندی | سرد و خشک | 1-2 | کتیرا، خشخشا، عناب، بنفشه ، لعاب به دانه |
| خرما | گرم و تر | 2-1 | آب انار، بادام، سکنجبین، خشخاش، گلاب، سرکه، کاهو |
| دارابی | سرد و تر | | عسل، گلگبین |
| زالزالک | سردو خشک | | انیسون، عسل ، عود هندی |
| زردآلو | سرد و تر | 2 | عسل، انیسون، زنیان، مصطکی، زیره، روغن زیتون |
| زرشک | سردو خشک | 3 | میخک، شرک سرخ و شیرنی های طبیعی |
| زغال اخته | سرد و خشک | 1 | عسل، گلنگبین |
| زیتون | گرم و خشک | 1 | مغز گردو، مغز بادام، سرکه ، عسل، شیرینی های طبیعی |
| سنجد | سرد و خشک | 1-2 | عسل، شکر سرخ |
| سیب | گرو م تر | 1-2 | دارچین ، گلنگبین، غذاهای لطیف |
| شفتالو | سرد و تر | 2 | عسل، مربای زنجبیل |
| شلیل | سرد و تر | | عسل، گلنگبین، انیسون، زنیان، مصطکی، زیره، روغن زیتون |
| غوره | سردو خشک | 2 | گلنگبین، شربت خشخاش، انیسون |
| قیسی | گرم وتر | | عسل، انیسون، زنیان، مصطکی ، زیره |
| کنار | سرد و خشک | 1-2 | سکنجبین، گلنگبین، مصطکی |
| کیوی | سرد و تر | | عسل، گلنگبین |
| گرپ فرت | سرد و خشک | | عسل، گلنگبین |
| گلابی | گرم و تر | 1 | عسل ،دارچین، هل، رازیانه، مربای زنجبیل، کندر، زیره |
| گلیاس | گرم و تر | 1 | مسهل ها و ملین ها |
| لیمو شیرین | سرد و تر | | عسل، گلنبین |
| لیمو عمانی | سرد و خشک | | عسل، گلنگبین |
| موز | گرم و تر | 2 | نمک، مربای زنجبیل، عسل، سکنجبین نزوری معتدل |
| مویز | گرم و تر | 2-1 | سکنجبین، خشخاش، عناب، آب میوه های ترش |
| نارگیل | گرم و خشک | 2-1 | عسل، میوه های ترش، لیمو، هنداونه |
| نارنگی | سرد و تر | 2 | عسل، گلنگبین |
| نارنج | سرد و خشک | 2-1 | عسل، گلنگبین |
| ولیک | سرد و خشک | | عسل، گلنگبین |
| هلو | سرد وتر | 3 | عسل، مربای زنجبیل |
آلبالو:
قابض، تقویت کننده معده و کبد گرم بر طرف کننده تشنگی و حرارت و استفراغ و اسهال صفراوی می باشد. البالو خشک شده از تازه آن قابض تر است. خوردن شیره هسته آلبالو بارازیانه ی برای خرد کردن سنگ کلیه و مثانه و مجاری ادراری بی نظیر است. خوردن یک مثقال صمغ درخت البالو یا آب سرد در رفع سرفه مزمن مفید است..
آلوبخارا:
طبیعت (آلوی سیاه رسیده شیرین اعلا درجه اول سرد و درجه دوم تر است. برای سردرد گرم و تب های صفراوی و تشنگی و حرارت قلب وخارش بدن مفید است. الو بخارا به سبب خاصیت تقطیع و تلطیف خود اخلاط فاسد را نرم کرده و از معده و روده خارج می کند (ملین می باشد) و اگر خلط فاسد در بدن وجود نداشته باشد ملین نبوده و موجب قبض و حبس می شود. در افراد سرد مزاج یا کسانی که معده سرد دارند بهتر است با اب عسل میل شود. کسانی که از بیماری های طحال رنج میبرند قبل از غذا ان را میل کرده و تا از معده خارج نشده غذای دیگری نخورند. اگر آلوی خشک را با اب پخته و صاف کنند و با عسل یا ترنجبین یا شکر میل کننده مسهل قویتری است. ضماد برگ الو با سرکه در زیر ناف برای کشتن کرم روده مفید است.
انار:
قلیل الغذا، تولید کننده خلط صالح، باز کننده انسداد، مدر ادرار و نفاخ بوده، برای تقویت کبد و طحال، زردی، درد سینه و سرفه گرم، گرفتگی صدا و خارش مفید است در گرم مزاجان موجب تقویت نیروی جنسی می شود. خوردن آن بعد از غذا باعث فساد غذا و ضعف معده شده و مصرف آن برای بیماران تب دار مضر است اگر سر انار شیرین را سوراخ کرده و داخل آن را به دفعات با روغن بادام شیرین یا بنفشه پر کرده تا جایی که دیگر گنجایش نداشته باشد و آن را روی اتش بگذارید تا روغن را جذب کند بعد ان را بمکید برای درد سینه و سرفه مزمن خشک نافع است. هم چنین آب انار را در شیشه کرده، در افتاب بگذارید که غلیظ شود و در چشم بکشید باعث افزایش قدرت بینایی می شود ( هر چه بیشتر بماند بهتر است.)
انجیر:
تازه آن کثیر الغذاتر از سایر میوه ها، لطیف کننده، تحلیل برنده، تسکین دهنده حرارت و تشنگی، عرق آور و ملین و مسهل بوده برای تقویت مغز و کبد، رفع انسداد کبد و طحال، صرع، وسواس و بواسیر مفید است. خوردن آن با انیسون تا 40 روز صبح ناشتا چاق کننده بدن است. در سردمزاجان و بیماری های رطوبی خصوصا درد کمر و مفاصل و بیماری های مجاری ادراری بسیار مفید است. زیاد خوردن انجیر تازه برای دندان و کسانی که کبد و معده ضعیف دارند مضر است. خشک آن در خواص از تازه ضعیف تر می باشد.
انگور:
تولید کننده خون صالح، تعدیل کننده مزاج های غلیظ، دفع کننده اخلاط سوداوی و سوخته و چاق کننده بدن است. آب آن برای بیماری های سینه و ریه مفید می باشد. برای کسانی که معده های مرطوب و انسداد کبد و طحال و کلیه دارند مضر است. اب انگور را جوشانده به طوری که دو سوم ان بسوزد و غلیظ و مایل به ترشی باشد (در گیلان به ان دوشابترش گویند) برای سینه و ریه و کلیه و مثانه مفید، ملین طبع و تحریک کننده نیروی جنسی می باشد. مصرف آن برای سردمزاجان مضر و زیاد خوردن آن در گرم مزاجان تولید صفرای غلیظ می کند.
غوره
تسکین دهنده حرارت خون و صفرا، قطع کننده بلغم معده، مقوی کبد و بدن بوده و موجب ضعف معده های سرد و نیروی جنسی و یبوست می شود.
خرما:
کثیرالغذا و تولید کننده خون متین است. در امراض سرد و بلغمی، کمردرد و سایر بیماری های مفصلی وبیماری های ریوی سرد مفید است. خیساندن آن در شیر تازه همراه با دارچین در تقویت نیروی جنسی مفید است. مداوم خوردن ان با مغز بادام فوق العاده چاق کننده بدن، محرک نیروی جنسی، مقوی کلیه و ملین می باشد. زیاد خوردن ان در گرم مزاجا و سرزمین های گرم برای دندان، چشم،حنجره مضر، باعث تولید خون سوخته و سوداوی و ایجاد سردرد می شود.
زردآلو:
باز کننده انسداد و ملین است اما زود در معده متعفن شده و باعث نفخ، اروغ ترش و تب های عفونی می شود. آشامیدن اب پخته ان مانع جوشش خون و صفرا، تسکین دهنده تشنگی و مسهل صفرا بوده، در رفع آروغ و بوی بد دهان و التهاب معده موثر است. برای سرد مزاجان مضر بوده زیاد خوردن آن موجب برص (ویتیلیگو) می شود. خوردن آن بلافاصله بعد از غذا و هم چنین خوردن اب بعد از آن فوق العاده مضر می باشد.
زرشک:
تسکین دهنده صفرا وخون و تشنگی و حرارت معده و کبد، تقویت کننده قلب وکبد و معده گرم می باشد. به تنهایی یا با داروهای گرم مانند دارچین و عسل و ... برای تقویت کبد سرد و تر و باز کردن انسداد مجاری کبدی و سردی احشا مفید است مصرف زیاد ان برای سردمزاجان بلغمی و سوداوی مضر است.
زیتون:
بهترین آن زیتون سبز رسیده است که در آب و نمک پرورده شده و همراه غذا میل شود که در این صورت تقویت کننده معده است. زیاد خوردن ان در گرم مزاجان باعث سوختن اخلاط می شود. بخور زیتون سیاه رسیده با هسته، جهت تنگی نفس و امراض ریه مفید است. ضماد برگ آن جهت التیام پوست، زخم چشم و ورم های گرم و جویدن برگ ان برای افت دهان مفید است. مضر ریه بوده که برای جلوگیری از ان باید با عسل مصرف شود. روغن ان مسهل قوی بوده و تقیه ان جهت کولیت التهابی و انسدادی، درد کمر و مفاصل مفید است. چرب نمودن بدن (روغن مالی) با آن جهت دردهای سرد مفید است.
شفتالو:
ملین، تسکین دهند خون و صفرا و تشنگی بوده، برای خنک کردن مغز و مرطوب کردن مزاج سودا به خصوص سودای سوخته و تب های صفراوی و دموی و رفع بوی بد دهان مفید می باشد. در مزاج های گرم موجب تحریک اشتها و هم چنین میل جنسی شده و برای سردمزاجان و بیماری های سیستم عصبی مضر است. شفتالوی رسیده را اب گرفته و بگذارید تا ته نشین شود و اب صاف بالای آن را با شکر یا ترنجبین و یا شیر خشت میل کنید و مسهل صفرا بوده و اخلاط سوخته و گرم را دفع می کند.
گلابی
در خواص از سیب بهتر بوده و مفرح، تقویت کننده قلب و معده، تصفیه کننده خون، ملین می باشد. در رفع تشنگی، تنگی نفس و سوزش مثانه موثر است. خوردن ان بعد از غذا مانع صعود بخارهای معده به مغز شده و از بروز بیماری های عصبی جلوگیری می کند. زیاد خوردن آن برای افراد سردمزاج و کسانی که ضعف معده دارند باعث ایجاد نفخ و کولیت می شود (به خصوص نارس آن) خوردن گلابی با معده خالی و نوشیدن آب بعد از خوردن آن برای بدن مضر می باشد.
لیمو شیرین:
لطیف کننده و قطع کننده اخلاط لزج غلیظ می باشد. جهت سردرد گرم و سرگیجه ناشی از صعود بخارات غلیظ به سر، ورم گرم حلق و تنگی نفس سوداوی، جوشش خون و صفرا، التهاب معده و استفراغ صفراوی مفید است. برای تب های دموی و صفراوی مفید بوده و باعث تقویت معده و کبد گرم می شود. برای افراد سردمزاج و سرفه مضر بوده و زیاد خوردن ان با معده خالی باعث ضعف معده می گردد. لیمو را از وسط دو نیم کرده و گرم نمایید و طرف بریده را روی پیشانی بمالید موجب تسکین سردرد گرم می شود.
موز:
کثیرالغذا و چاق کننده، قابض و بر طرف کننده ضعف کلیه بوده، خون غلیظ تولید
می کند. ملین سینه بوده، جهت سرفه خشک و خشونت حلق و رطوبت معده مفید
می باشد. دیر هضم و نفاخ است و زیاد خوردن ان به خصوص در مزاج سرد و مرطوب و در سرزمین های رطوبی، موجب تولید باد در بدن و خون غلیظ بلغمی و کولیت و انسداد عروق می شود. ناشتا خوردن ان بسیار مضر می باشد.
مویز:
هضم کننده غذا، گرم کننده کل بدن بخصوص کلیه و مثانه ، تحلیل برنده باد، تقویت کننده معده و کبد و کلیه و مثانه، باز کننده انسداد عروقی، مدر، ملین ،محرک نیروی جنسی سردمزجان و تولید کننده خون صالح بوده، موجب تنقیه ریه و سینه از اخلاط لزج می شود. خوردن ان با عسل باعث افزایش قدرت نفوذ و رسیدن آن به اعمال بدن
می شود. زیاد خوردن ان در گرم مزاجان و سرزمین های گرم، سوزاننده خون و غلیظ کننده اخلاط، مولد بیماری های سوداوی به خصوص طحال و مغز می باشد. کشمش در خواص مانند مویز بوده و بهترین آن، نوع سبز است که از انگور عسکری تهیه شده باشد.
نارنج:
اشامیدن اب نارنج باشکر مسهل مدر صفرا و تسکین دهنده عطش و حرارت می باشد. پوست زرد آن مفرح بوده و خوردن خشک کرده پوست آن با اب برای رفع استفراغ و درد شکم و روده و اخراج کرم شکم مفید است ولی قبل از آن باید معده را از اخلاط پاک کرد. برای رفع سرفه گرم و نزله ریه نارنج را از وسط دو نیم کرد و تخم های آن را خارج کنید و قدری نبات روی آن پاشیده بر آتش بگذارید تا دو سه جوش بخورد سپس برداشته و نیم گرم بمکید. ضماد پخته پوست و مغز و تخم نارنج با سرکه جهت خارش بدن و جوش های سر و نرم کردن پوست و مو مفید است. ضرر آب نارنج برای اعصاب کمتر از سایر ترشی ها بوده ولی زیاد خوردن ان کبد را ضعیف می کند بخصوص اگر ناشتا مصرف شود.
http://masiid.blogfa.com/
