الیاف پلی الفین

M.Deylamian

مدیر بازنشسته
الیاف پلی الفین نسبت به وزن کل خود دارای 85 % در صد,اتیلن,پروپیلن,و یا الفین دیگری می باشند.پلی پروپیلن و سپس پلی اتیلن با اهمیت کمتر مهمترین الیاف الفینی دیگری می باشند . که به گروه الیاف مصنوعی تعلق دارند.اولین الیاف الفینی از پلی اتیلن سبک در اواخر دهه 1930 در انگلستان تهیه گردیدند که به معرف پوشش صندلی اتومبیل می رسید. عدم پایداری ابعاد و مقاومت کم در مقابل نور از مشکلات الیاف الفینی بوده است.
در سال 1957 پلی اتیلن سنگین برای تولید الیاف بکار گرفته شد.پلی اتیلن سنگین به روش فیلیپس ارگانومتالیک تولید گردید . الیاف حاصل دارای خصوصیات بهتری نسبت به نوع حاصل از پلی اتیلن سبک بودند. این الیاف علاوه بر پوشش مبلمان به مصارف صنعتی مثل طناب و کابل هم می رسیدند.
نقطه ذوب پایین (130-135درجه ) و عدم امکان رنگرزی با روش های معمولی و همچنین جهندگی کم از مشکلات الیاف پلی اتیلن می باشد که کماکان تا به امروز هم باقی مانده است.

الیاف پروپیلن که از طریق پلیمرزاسیون پروپیلن به صورت یک پلیمر خطی تهیه می گردند و به اختصار پ-پ نامیده می شود بعد از پیدا شدن کاتالیست زیگلر ناتا تولید شدند.این کاتالیست تولید پلی پروپیلن ایزو تاکتیک که قادر به متبلور شدن می باشد را امکان پذیر ساخت.این الیاف در سال 1960 در ایتالیا با نام تجاری مراکلون به صورت صنعتی تولید شده و به بازار عرضه گردید.
الیاف و نخ های نواری که دو کاربرد پلی پروپیلن را تشکیل می دهند نسبتا به اسانی به روش ذوب ریسی تهیه می گردند.
پلی پروپیلن دارای دمای ذوب بالاتر (165-175 درجه ) در مقایسه با پلی اتیلن می باشد.از نقطه نظر استحکام و مقاومت در مقابل سایش پلی پروپیلن با پلی اتیلن تفاوت زیاد ندارد.پلی پروپیلن هم مانند پلی اتیلن با روش های معمولی قابل رنگرزی نبوده و به روش رنگرزی توده که در ان قبل از تشکیل الیاف به پلیمر مذاب اضافه می شود رنگرزی می گردد.
 

Similar threads

بالا