پشت پرده تولید بنزین در پتروشیمی
پتروسان -گفت وگوی با طراح تولید بنزین در واحدهای پتروشیمی: از طرح شدن مسایلی که هر چند کوچک اما بوی سیاست بدهد دوری می کند نه اینکه سعی داشته باشد با سیاستی خاص از زیر سوالاتی که رنگ و لعاب سیاسی دارد فرار کند بلکه به نظر می رسد از این فضا آنچنان دور است که فقط می تواند از پس پاسخ به سوالاتی بر بیاید که رنگ و بوی علمی دارد.
یک پژوهشگر همانند دیگر پژوهشگرهاست با زبانی ساده سعی دارد از روزهایی بگوید که مورد بی مهری وزیر سابق نفت قرار گرفته و این دلخوری خود را تنها با این جمله نشان می دهد که اگر میرکاظمی را در خیابان هم ببینم با او سلام و احول پرسی نخواهم کرد.از طرح تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی به نوعی حرف می زند که انگار در مورد کودکش دلسوزی می کند و نگران است.فریبرز پناهی طراح تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی از روزهایی می گوید که طرحش ناقص اجراشده و برخورد تندی که میرکاظمی با وی داشته و همین امر باعث بی رغبتی خود و همکارانش برای ادامه راه تحقیق و پژوهش شده است.شخصی که مهمان کافه خبر ما بود از چند شرکت معتبر خارجی چون شل پیشنهاد کار دارد اما هنوزهم معتقد است با همه این بی مهری ها باید ماند و ایران را ساخت.وی دلیل آمدنش به کافه خبر و شکستن سکوتش را بی انگیزگی پژوهشگران نفتی دانست و تاکید کرد: وقتی مقام مسوولی را طراح تولید بنزین در کشور می نامند این انگیزه را از ما می گیرد که هر چقدر ما تلاش کنیم به نام دیگرانی تمام می شود که قدرت دارند.وی شکستن سکوتش را که مشروح آن را در ادامه می خوانید تنها در تلاش معاون وزیر برای جا زدن خود به عنوان طراح تولید بنزین در پتروشیمی ها می داند و موج بی انگیزگی که از انتشار همین خبر در میان او و دوستانش ایجاد شده است. البته او مدارک ثبت طرح تولید بنزین به نامش و نیز متن نامه های تشویقی مقام های ارشد وزارت نفت را نیز همراه خود آورده بود.
آقای پناهی؛ فکر می کنم برای آغازاین گفت وگو از سوالی شروع کنیم که بسیاری از کاربران خبرآنلاین در زمان انتشار خبر حضور شما در کافه خبر طرح کرده بودند. اگر شما طراح اصلی تولید بنزین در پتروشیمی هستید پس چرا در تمام این مدت که برخی سعی داشتند این طرح را به نام خود تمام کنند سکوت کردید؟
شاید برای این بود که همیشه بر این باور بودم که برای کشورم و ملتم کاری انجام دادم و نباید انتظاری بیشتر از یک خدمت داشته باشم.اما اخیرا از اینکه برخی در تلاش بودند تا خود را به نام طراح تولید بنزین در پتروشیمی بنامند بسیار ناراحت شدم و اگر این بار سکوت را شکستم تنها برای این بود که ظلمی در حق پژوهشگرها نشود.
شما با معاون وزیر در امور پتروشیمی همکاری مستقیمی داشته اید؟
نه من اصلا ایشان را نمی شناسم و با ایشان به هیچ وجه برخوردی نداشتم.
اما طرح تولید ضربتی بنزین در پتروشیمی ها در زمان ایشان کلید خورد.ایشان با شما در ارتباط نبودند؟
خیر؛چون زمان اجرایی شدن این طرح از من کمکی گرفته نشد.چون آقای میرکاظمی مخالف همکاری من بود.هرچند که من همه مراحل را با جزییات در اختیار آنها قرار داده بودم.
آقای پناهی اصلا چه شد که به فکر تولید بنزین از واحدهای پتروشیمی افتادید؟
سال 1385 که در پتروشیمی برزویه فعال بودم به این فکر افتادم.پتروشیمی برزویه، میعانات گازی را از مجتمع های پارس جنوبی می گیرد و بعد از تفکیک، محصولات سبک، میانی و سنگین تولید می شود که به عنوان مثال می توان از آنها در جهت تولید پلی اتیلن بهره برد. محصول میانی ما برش قلبی محسوب می شود که همان برش پایه بنزین سازی است. اما با توجه به اینکه محصول یک فلش پوینت نزدیک به 37 تا 38 درصد داردنمی تواند استانداردهای سوخت دیزل را پوشش دهد.اما ما طرحی داشتیم که همین برش را می تواند در دو جهت کاربردی اش کند.این فرمول تنها در اختیار آمریکا است و فقط این کشور از آن استفاده می کند اما این فرمول در اختیار من هست و می توان محصول میانی را با چند روش به گازوئیل یا سوخت جت تبدیل کرد.بنابراین از واحدهای آروماتیکی با این فرمول هم می توان بنزین گرفت و هم گازوئیل و سوخت جت.
در آن زمان شما تولید گازوئیل و سوخت جت را هم تست کردید؟
متاسفانه علی رغم محقق بودن این امر اما ما به این سمت پیش نرفتیم.اما می توانند محصول میانی را به پالایشگاه ها بدهند تا به گازوئیل تبدیل شود و یا در طرح توسعه مجتمع پتروشیمی برزویه طراحی واحدی دیده شود که می تواند گازوئیل تولید کند اینطوری سوددهی واحدها هم بالاتر می رود. اگر این برج طراحی شود حتی می توان سوخت جت را هم جدا کرد.
چطور شد که طرح تولید بنزین در واحدهای پتروشیمی به نام شما ثبت شد؟
وقتی شبیه سازی کردیم روی واحدهای اروماتیک سازی از محصولی که بیرون می آمد بنزین تولید می شد و البته تمام استانداردهای یورو را رعایت می کرد. عدد اکتان این بنزین 93 بود در حالیکه در شرایط عادی باید عدد اکتان آن روی 97 باشد.بنابراین با مخلوط شدن با بنزین موجود در پالایشگاه ها مشکل پایین بودن اکتان آن هم حل می شد. ضمن آنکه این بنزین عاری از ترکیبات گوگردی بود و شرایط آلودگی های زیست محیطی را نداشت.به نوعی با این تکنولوژی تقریبا یک محصول با استانداردهای جهانی تولید می شد.بنابراین در سال 86 آقای نوذری وزیر نفت وقت و نجابت مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی دستور تولید آزمایشی بنزین در پتروشیمی ها را دادند و ما در 48 ساعت اینکاررا انجام دادیم و بنزین تولیدی به پالایشگاه شیراز ارسال و تست شد.درآنزمان چون من کارمند شرکت ملی صنایع پتروشیمی بودم این طرح در بخش پژوهش این شرکت به نام بنده ثبت شد و بعد از آن معرف شد به طرح تولید 48 ساعته بنزین!
توان تولید این طرح در هر روز چقدر بود؟
براساس این طرح ما می توانیم روزانه بین 13 تا 14 میلیون لیتر بنزین از واحدهای پتروشیمی تولید کنیم.
در اه اندازی مجدد آن شما دست داشتید؟
نه وقتی بحث تحریم پیش آمد در زمان وزارت آقای میرکاظمی از این طرح استفاده شد.اما شریاط شبیه سازی ما انجام نشد.درواقع درآنزمان آروماتیک ها را گرفتند و در پالایشگاه ها آن را تبدیل به بنزین کردند.
از اینکه این اتفاق افتاد گلایه ای نکردید؟
چرا خیلی ناراحت شدم اما اینطوری خودم را آرام کردم که من کارمند نفت هستم و باید وظیفه ام را به درستی انجام بدهم و مابقی آن به من ربطی ندارد.آنچه که مشخص بود این بود که من نهایت سعی ام را کرده بودم.
طرح اجرا شده چه تفاوتی با طرح شما داشت؟
شاید اگرطرح واقعی اجرا می شد یک دنیای دیگه داشت.لیسانس اولیه طرح مال فرانسوی ها بود اما ما توانستیم از این فناوری به فناوری و دانش جدیدی دست یابیم و آنهم تولید بنزین بود.بنابراین اگر طرح را درست اجرا کرده بودیم می توانستیم این طرح را به فرانسوی ها بفروشیم و یا حتی درخواست کنیم که آنها برای این تکنولوژی بازاریابی کنند به عنوان طراح اولیه این طرح و ما با فروش دانشمان به آنها در فروش این تکنولوژی در بازار جهانی سهیم شویم.یعنی یک دانش فرانسوی- ایرانی را در بازار عرضه کنیم که خودش باعث درآمد زایی بالایی برای کشورمان می شد.
پس از ثبت چنین طرحی که منجر به شکستن تحریم ها شد،برخورد مسوولان نفتی با شما چگونه بود؟
من از همانزمان هم کارمند وزارت نفت بودم و در حال حاضر در شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی در بخش مدیریت پژوهش و فناوری فعال هستم.
دستور بود روی چنین طرحی کارکنید یا خودتان از روی علاقه به سمت تحقیق روی چنین طرحی کشیده شدید؟
شاید باورتان نشود من حتی برای این طرح هزینه شخصی کردم.حتی در زمان تحقیق روی این طرح من 6 ماه از کار منفک شدم.
چرا؟
به دلیل اینکه از بالا گفته بودند در بخش پژوهش و فناوری فعال شوم اما در وزارت نفت نامه نگاری نشده بود همین امر به کمیسیون تخلفات ارسال شد و حتی من تا مرز اخراج هم پیش رفتم.البته شاید علت دیگری هم داشته است.
چه علتی؟
شاید علت اصلی این بود که می خواستم این طرح را به مقامات رده بالا ارائه دهم و عده ای از همکاران از این مساله ناراحت بودند.
این منفک شدن از کار به چه زمانی بر می گردد.
به اواخر وزارت وزیری هامانه و اوایال سرپرستی نوذری که با حضور ایشان در نفت خوشبختانه این مساله حل شد.و این طرح هم در زمان نوذری پروندش بسته شد و برای روزی گذاشته شد که تحریم ها شدت بگیرد که این اتفاق در زمان وزارت میرکاظمی افتاد.
برخورد میرکاظمی با شما چگونه بود؟
از میرکاظمی ناراحتم حتی اگر او را در خیابان هم ببینم ترجیح می دهم راهم را جدا کنم تا کار به سلام و احوال پرسی نرسد.
این اختلاف از کجا شروع شد؟
درزمانی که این طرح قراربود اجرایی شود من گفت وگو با یکی از خبرگزاری ها داشتم و در مورد این تکنولوژی و اینکه می توان سوخت جت هم تولید کرد صحبت کردم.این تکنولوژی در حال حاضر تنها در اختیار آمریکاست و بعد از این کشور تنها ما هستیم که این فرمول را داریم و می توانیم حتی دانش آن را به بازار جهانی عرضه کنیم.پس از آن مورد خشم ایشان قرار گرفتم و حتی در اجرای این طرح هم از من کمکی گرفته نشد.هرچند که من تمام توضیحات اجرایی این طرح را به طور کامل در اختیار آنها قرارداده بودم.نمی دانم شاید فقط باید بگویم آقای میرکاظمی متاسفانه برخورد خوبی با یک پژوهشگر نداشتند.
با توجه به اینکه مدتی است که برخی از کشورها از تحریم سوخت جت برای هواپیماهای ایرانی حرف می زنند، پیشنهاد دادید که سوخت جت تولید کنید؟
روش تولید سوخت جت از واحدهای آروماتیکی تکنولوژی جدیدی است که همانطور که گفتم فقط آمریکا از آن استفاده می کند.البته من روی بخش های دیگر تولید از این واحدها هم در حال تحقیق بودم اما نخواستن که به تحقیقاتم ادامه بدهم.
چرا؟
راستش خودم هم دلیلش را نفهمیدم. اصلا نمی دانم دلیل این سیاست چه بود. من هم وقتی دیدم اینطوریه کار را کنار گذاشتم اگرچه تمام نمونه تحقیقاتم را برای آنها گذاشتم و بعد کنار کشیدم.
بعد از شما تحقیقات در مورد تولید فرآورده های دیگر از واحدهای آروماتیکی ادامه یافت؟
ببینید به نظرم متاسفانه برخورد مناسبی با پژوهشگرها در نفت نمی شود.درزمانیکه آقای نوذری از طرح ما حمایت می کرد واقعا من می دیدم که 400 تا 500 نفر از بچه های خود شرکت ملی صنایع پتروشیمی در تلاشند تا با بررسی و تحقیق بر روی واحدهای آروماتیکی به تولید محصولات جدید دست پیدا کنند به نوعی انگیزه پیدا کرده بودند.اما وقتی مدیری قدر نیروهای کارآمد و باهوش خودش را نمی داند خواه ناخواه انگیزه از میان بچه ها می رود.اما ما واقعا می دیدیم که در زمان وزارت نوذری سیستم رقابتی میان پژوهشگرها بوجود امده بود و شاید همین طرح هم حاصل تشویق های مدیران آنزمان باشد.برای همین پس از نوذری و آمدن میرکاظمی و برخوردهای نامناسب او من کاملا بی انگیزه شده بودم حتی روی این قضیه گرایش تحصیلی ام را عوض کردم و در حال حاضر روی طراحی مخزن کار میکنم تا بتوانم در این بخش یک خدمت دیگر به مملکتم بکنم.
این طرح که اجرا شد چند تا انتقاد مطرح شد از سوی کارشناس ها و برخی از مسوولان سابق وزارت نفت بیشتر به دو نکته تاکید داشت یکی به اقتصادی نبودن این طرح و دیگر آلودگی ناشی از مصرف بنزین تولیدی این مجتمع ها؛ به نظر شما تا چه اندازه تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی اقتصادی است؟
من شخصا می گویم که تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی اگر با خوراک میعانات گازی باشد در همین شرایط فعلی درپتروشیمی های برزویه ،بوعلی سینا و واحد آروماتیک بندرامام باشد بسیار به صرفه تر از تولید محصولات آروماتیکی در آن خواهد بود. اگر واقعا روزی برسد که من مدیریت شرکت ملی صنایع پتروشیمی را در اختیار داشته باشم و مجتمع ها هم به طور کامل خصوصی شده باشند مطمئنا من این سه مجتمع را کاملا به سمت تولید بنزین و گازوئیل خواهم برد.
یعنی از نظر اقتصادی تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی به صرفه تر از تولید دیگر محصولات در این واحدهاست؟
بله البته خیلی ها هم در آن زمان اعتراض داشتند که این طرح توجیه اقتصادی ندارد و من برروی این مساله تحقیقات اساسی انجام دادم و یک طرح اقتصادی کامل ارائه کردم. استدلال روشنی هم این توجیه دارد. از صدردصد میعانات گازی در پتروشیمی ها تقریبا 17 درصد تبدیل به ترکیبات سبک می شود که این 17دصد ثابت است چه تبدیل به بنزین شود چه تبدیل به دیگر محصولات آروماتیکی همچنین 43 درصد هم ترکیبات سنگین تشکیل می دهند که این میزان هم ثابت است. بنابراین تکلیف 60 درصد میعانات گازی ارسالی به واحدهای آروماتیکی کاملا روشن است.40 درصد باقیمانده نفتاست.که البته قیمت جهانی آن کاملا مشخص است.40 درصد نفتا به بنزین سوپر تبدیل می شود که ارزش افزوده نفتا نسبت به بنزین چیزی معادل 200 تا 250 دلار است. یعنی نفتا 700 تا 750 دلاری را تبدیل به محصول بنزین سوپر هزار دلاری می کنیم.الان از همین تکنولوژی در پالایشگاه خلیج فارس استفاده می شود.
یعنی پالایشگاه ستاره خلیج فارس هم به نوعی شبیه طرح شما در حال احداث است؟
بله دقیقا؛ از میعانات گازی بنزین و گازوئیل گرفته می شود.ضمن اینکه ما نباید فراموش کنیم کشور ما نیازمند بنزین و گازوئیل است و باید به سمت افزایش تولید این دو فرآورده باشیم. ضمن اینکه تجربه جهانی نشان داده اگر پالایشگاهی داشته باشید که با خوراک میعانات گازی باشد خریدارها بیشتر راغب هستند به این سمت حرکت کنند تا بازارهای دیگر.
در طرح شما قیمت تمام شده هر لیتر بنزین سوپر چقدر برای ما تمام می شود؟
در آنزمان روی این قضیه خیلی کار کرده ام.اگر میعانات گازی را به قیمت بازارهای جهانی چیزی حدود 800 دلار در هر تن حساب می کنیم با احتساب قیمت روز بنزین و گازوئیل در فوب خلیج فارس مابه التفاوت قیمت میعانات گازی نسبت به بنزین و گازوئیل حدود 200 تا 250 دلار به صورت ناخالص خواهد بوداگربحث انرژی صرف شده و هزینه هارا کم کنید چیزی حدودی 40 تا 45 دلار سود در هر تن است.
یعنی قیمت بنزین و گازوئیل تولیدی در مجتمع های پتروشیمی پایین تر از قیمت جهانی خواهد بود؟
بله هر تن بنزین و گازوئیل 150 دلار زیر قیمت جهانی در می آید.
پس به نظرشما علت عدم استقبال دولت از تولید مستمر از این واحدها چه بود؟
عدم استقبال این بود که این طرح به عنوان یک طرح ضربتی برای تحریم اعلام شد. علتش این بود که در فرآیندهای پتروشیمی،مجتمع ها زنجیروار به هم متصل هستند.اگرپتروشیمی برزویه از چرخه فرآیند آروماتیک سازی خارج شود اگرچه الفین پتروشیمی جم تامین می شود اما نفتایی که باید به آروماتیک تبدیل شود به بنزین تبدیل می شود.در جاییکه از 100 درصد خوراک 16.2 درصد پارازایلین و 8.2 درصد بنزن تولید می شود. این محصولات آروماتیکی که تولید می شود حول و هوش یک دهم آن به مصرف داخلی تخصیص می یابد و مابقی صادر می شود.این یک دهم پارازیلین می رود برای پتروشیمی تندگویان! بنابراین دغدغه اصلی تامین خوراک دیگر مجتمع ها بود.
خب این میزان مصرف داخلی را نمی شود از دیگر پتروشیمی ها تامین کرد؟
یک مثال راحت می زنم . پتروشیمی اراک از نفت سنگین به عنوان خوراک استفاده می کند اما زمانیکه به این خورام نیاز داشت و به دلایلی نیاز کامل این مجتمع تامین نشد این پتروشیمی به دلیل داشتن مدیریت باهوش از کشور همسایه خوراک خودش را وارد کرد.وقتی زمانی حرف از خصوصی سازی می شود دیگر مجتمع ها نباید به انتظار بنشینند که خوراکشان از سوی دیگر مجتمع ها تامین شود.
برهمین اساس این یک دهم که به مصرف داخلی پتروشیمی تندگویان اختصاص می یابد می توان آن را از پتروشیمی اصفهان و یا از کشورهای حوزه خلیج فارس تامین کرد.دولت می تواند این سیاست را به کار بگیرد اما مدیریت چنین کاری نیازمند یک مدیریت کلان و حساب شده است.
خب شاید دغدغه دولت کاهش تولید محصولات پتروشیمی باشد؟
نه فکر نمی کنم چون فعالیت واحدهای پتروشیمی متوقف نمی شود.فقط چالش تامین خوراک اینطوری برطرف می شود.
اگر مثلا در حال حاضر در پتروشیمی برزویه تصمیم گیرنده بودید بنزین تولید می کردید یا محصولات آروماتیکی؟
من اگر تصمیم گیرنده باشم مقطعی کار میکنم نگاه می کنم کجا به صرفه تر است و مشتری بیشتری وجود دارد.هرزمان که لازم باشد محصولات آروماتیکی تولید می کنم و هر زمانیکه لازم باشد بنزین نه اینکه به دلیل دغدغه تاکمین خوراک مجتمع دیگری از کار اقتصادی خودداری کنم.اصلا اصل خصوصی سازی بر همین محور است.
یعنی شما معتقدید باید سیاست اولیه ما صرفه اقتصادی باشد نه احداث واحدهایی برای پوشش کمبود نیاز دیگر واحدها؟
دقیقا؛ متاسفانه در حال حاضر همین اشتباه دارد می شود و خارجی ها هم از این اشتباه ما بسیار سود برده اند.اصلا چرا باید سه تا واحد آروماتیکی ما داشته باشیم آنها با تکنولوژی های منسوخ شده؟ شاید یکی از دلایل اصلی که ما نتوانستیم تولید بنزین در برزویه را ادامه دهیم تعهد این شرکت برای تحویل تولیدات آروماتیکی خود به شرکت صاحب لیسانس بود.
یعنی شما معتقدید این سیاست اجرایی ما بازی است که ما از خارجی ها خورده ایم؟
تاحالا فکر کرده اید ما چرا می آییم سه تا واحد آروماتیکی احداث می کنیم؟ برای اینکه آدمی که در فرانسه نشسته یک دانش قدیمی با یک سری لیسانس های قدیمی داردکه منسوخ شده اند و بسیار پر هزینه و انرژی بر هستند.اینها نگاه می کنند در کشوری مثل ایران می بینند میعانات گازی وجود دارد.با مدیران ما رایزنی می کنند و تلاش می کنند دانش خود را بفروشند.بعد از آن این دانش قدیمی را می فروشند و به جای آن 17 تا 18 سال از ما پارازایلین می گیرند.اما دانش تولید مواد اولیه پتو،قالی و ... از پارازایلین را نمی دهند. در نتیجه آلودگی تولید آروماتیک ها در کشور ماست و آنها تنها پارازایلین را نمی گیرند که تولید مواد اولیه آن ارزش افزوده بسیار بالایی دارد.در اینصورت هم دانش قدیمی خود را با قیمت بسیار بالا به ما فروختند و هم سود برده اند.مثلا در حال حاضر در واحدهای متانول ما 7 تا 8 دانش تقریبا شبیه به هم خریداری و استفاده شده در شرایطی که بچه های ما در مدت کوتاهی به راحتی می توانستند این دانش را مهندسی معکوس کنند.خیلی از تجهیزاتی که فکر می کنیم ساخت آن دشوار باشد واقعا هستند شرکت های گمنامی که اگر طرح را در اختیارشان قرار دهید به راحتی توان ساخت آنها را دارند اما متاسفانه این روش های قدیمی مدیریتی همچنان ادامه دارد.
فکر می کنم سود دلالی این قضیه اینقدر زیاد است که روند پژوهشی را تحت شعاع قرارداده است ؟
دقیقا؛ اما ما نباید به این سمت پیش برویم چرا که سیاست ما خودکفایی است و این خلاف سیاست های اصلی کشور است.کسی باید پیدا شود که واقعا تولید محصولات پتروشیمی را مدیریت کند و حتی صنایع پایین دستی و نیازهای آنها را به خوبی بشناسد.
یعنی معتقدید طی سالهای گذشته احداث مجتمع های پتروشیمی و نوع واحدهای آنها بدون مطالعات دقیق نسبت به نیاز بازارصورت گرفته است؟
شاید یک مثال بتواند حرفم را بهتر برساند.در حال حاضر بنزن در پتروشیمی های برزویه، بوعلی سینا اصفهان، تبریز و بندرامام تولید می شود در حالیکه نیاز داخلی ما بین 200 تا 400 تن در هر روز نیست.هرچند که پتروشیمی تبریز بنزن تولیدی را خود واحدهایش برای تولید محصولات پلاستیکی استفاده می کنند.این درحالی است که فقط یک پتروشیمی پارس بنزن مصرف می کند و مابقی صادر می شود. بنابراین ما باید بیشتر به مسائل اقتصادی مجتمع های پتروشیمی اهمیت دهیم.مساله ای که تا کنون لحاظ نشده است.
بهتر است بپردازیم به دغدغه دیگر ناشی از اجرای این طرح؛ برخی معتقدند تولید بنزین از واحدهای پتروشیمی آلودگی های هوا را دوچندان می کند و عوارض زیادی به همراه دارد.چنین چیزی را شما تایید می کنید؟
متاسفانه طرح به طور کامل اجرایی نشد که اگر این امر صورت می گرفت بنزین تولیدی در مجتمع های پتروشیمی قطعا به استانداردهای روز نزدیک می شد. با اجرای کامل این طرح ما با استانداردهای یورو چندان فاصله نداشتیم چرا که با اجرای آن درصد آروماتیک ها به 39 تا 40 می رسید و اکتان بنزین هم به 93 تا 95 اما روند اجرایی تولید بنزین در پتروشیمی ها به نحو دیگری رقم خورد.
روند اجرایی تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی بدون استفاده از روند اصلاح و بهسازی بود.طرح ما این نبود که استفاده کردند در واقع همان چیزی که در پتروشیمی ها تولید می شد را بدون هیچگونه روند اصلاحی و رساندن آن به استانداردهای روز تجویل پالایشگاه ها می دادند.اگر طرح واقعی تولید ضربتی بنزین در 48 ساعت اجرا می شد قطعا آلودگی در کار نبود.شاید هم به نوعی دلیل اصلی ناموفق بودن طرح به نوعی به نبودن گروه طراحی تولید بنزین از مجتمع های پتروشیمی بر گردد.
الان در حقیقت سرنوشت طرح شما مشخص نیست؟
این طرح اصلا از نظر من مهم نیست اجرا بشود یا خیر! اما معتقدم اگر این پتروشیمی ها خصوصی شوند می توانند از این طرح استفاده کنند.
در این مدت فشار خارجی یا تهدید خارجی نداشتید؟
خارجی ها زرنگ تر از ما هستند.ما می شینیم و حسادت می کنیم و می گوییم نمی شود ولی آنها استفاده می کنند.
مشابه این طرح جایی اجراشده است؟
این طرح بسیار پیچیده و طرح جدیدی نیست.این طرح را شرکت ها یی که برای واحدهای آروماتیکی تحت لیسانس هستند استفاده نکرده اند. من سه تا چهارتا مقاله دارم اما اعتقادی ندارم مقاله ها را ارائه دهیم.خارجی ها از مقاله ها استفاده می کنند جمع آوری می کنند و استفاده لازم را می برند.با چند تا تعریف به شما بورس خارجی می دهند و از مقاله ها و هوش شما استفاده می کنند.درصورتیکه از نظر علمی بچه های ما بسیار قوی تر هستند اما ما مدیریت نمی کنیم متاسفانه چرا ما نتوانیم از این مقاله ها و از بچه هایی که اینها را ارائه می دهند استفاده نکنیم.
گفتید که در حال حاضر روی طرحی برای مدیریت مخزن کار می کنید؟
بله طرحی برای حفظ ذخایر میادین مشترک
بیشتر توضیح می دهید؟
اگر تا چهارسال آینده فکر جدی برای مخزن پارس جنوبی که میان ایرانو قطر مشترک است نشود،این میدان مرده خواهد بود و دیگر امکان برداشت گاز وجود ندارد و این یعنی بیهوده بودن سرمایه گذاری های فعلی و برباد رفتن آنها در سالهای آتی! به نوعی باید گفت میدان مشترک ایران و قطر به شکل گلابی است که متاسفانه سر آن به سمت کشور همسایه ماست و قسمت پایانی آن به سمت ایران و همین امر باعث می شود که در حالت طبیعی شیب منابع هیدروکربوری به سمت قطر باشد.
بر این اساس در حال حاضر قطر با استفاده از روش هایی در تلاش است تا گاز پارس جنوبی را تا چهارسال آینده تماما به سمت خود بکشد که در اینصورت افت چاه سمت ایران به حدی پایین خواهد آمد که امکان برداشت وجود نخواهد داشت.
این مساله تنها مربوط به پارس جنوبی می شود یا در مورد کل میادین مشترک صدق می کند؟
نه در مورد تمام میادین مشترک این نگرانی وجود دارد. باید هشدار دهیم که سرمایه ملی در پارس جنوبی و بسیاری از میادین مشترک در صورت عدم اقدامی جدی کاملا به نابودی خواهد رفت.طرحی که ما در حال حاضر برای جلوگیری از این بحران در سرداریم همان طرحی است که قطر در میدان نصرت مشترک میان ما و آنها پیاده کرده است اما ما هنوز متوجه آن نشده ایم.
اما در خصوص میدان نصرت حرفی از این قضیه به میان کشیده نشده است؟
هنوز ایرانی ها در مطالعات میدانی مخزن به آن نرسیده اند.باید روی میدان های مشترک این طرح مورد بررسی ما اجرایی شود تا مانع مهاجرت ثروت ملی به سمت همسایه ها شویم.متاسفانه این دانش در حال حاضر در اختیار شرکت های آمریکایی وجود دارد که البته بسیار دانش راحت و ساده ای است اما آمریکایی ها با در اختیار قراردادن این دانش به کشورهای عربی کاررا برای ما دشوار کرده اند.
فکر می کنید اجرای این طرح چقدر زمان نیاز دارد؟
فکر می کنم ظرف 7 ماه به توان برخی از مشکلات را مدیریت کرد. باید هر چه زودتر ایران در تلاش باشد تا مانع مهاجرت منابع ملی خود به کشورهای همسایه شود.نمی دانم به یاد می آورید یا خیر در زمان دادگاهی صدام از وی پرسیدند که چرا به کویت حمله کردی و وی جواب ظریفی به این سوال داد که الان باید باعث هوشیاری ما شده باشد.او گفت کویتی ها از روشی در میادین مشترک ما استفاده می کردند که داشت باعث نابودی ذخایر ما می شد.همان کاری که الان قطری ها و عرب ها در میادین مشترک ما با کمک آمریکا دارند انجام می دهند.اما ما به راحتی می توانیم آن را مدیریت کنیم.
منبع : خبرآنلاین
http://www.petroson.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=2770&Itemid=297
