به جهت آزمایش و بررسی ایمنی خودروها دو مجموعه بسیار معتبر در دنیا به نامهای NHTSA و EURO-NCAP تستهای ایمنی مربوط به خودرو را با سختگیریهای خاصی انجام میدهند که در زیر شما میتوانید هم با نحوه آزمایشگیری و هم با تفاوتهای آنها آشنا شوید. تقریباً همه با سطوح مختلف ایمنی خودروها آشنایی کافی دارند. امروزه خودروها برای دریافت استاندارد ایمنی باید یک آزمون استاندارد جادهای را که از 6 مرحله تشکیل شده است، پشت سر بگذارند. در این آزمون، میزان امنیت خودروها سنجیده میشود و از 1 تا 5 ستاره به آنها تخصیص مییابد. نتایج این آزمون در اختیار سازمان بیمه امنیت جادهای قرار گرفته و خودروها از لحاظ میزان امنیت به بخشهای عالی، خوب، متوسط، و ضعیف تقسیمبندی میشوند. در ادامه به بررسی مراحل مختلف این آزمون میپردازیم.
مرحله اول: تست استحکام (برخورد از روبرو)
این آزمون اولینبار در سال 1968 تدوین و اجرایی شده است، اما تاکنون تغییرات زیادی داشته است. در این آزمون، قسمت جلوی اتومبیل که در آن آدمکهایی بدون کمربند تعبیه شده است، با سرعت 48 کیلومتر بر ساعت بهطور کامل به دیواری برخورد میکند. درحالیکه در استاندارد EURO NCAP از آدمکهای مجهز به کمربند ایمنی استفاده میشود و سرعت برخورد خودرو با دیوار 56 کیلومتر بر ساعت است.
مرحله دوم: تست استحکام (برخورد از گوشه جلو - 25%)
در این آزمون خودرو از روبرو با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت به مانعی برخورد میکند که 25% از گوشه جلوی خودرو را دربر گرفته است. از آنجا که در این ناحیه، سیستم تعلیق وجود دارد، خودرو آسیب زیادی نمیبیند. در آزمونهایی که در گذشته انجام میشد، سرنشینان به طرف کیسه هوا پرتاب نمیشدند و در نتیجه خودروها نمره خوبی را کسب نمیکردند. ازاینرو، جهت بهبود امنیت خودروها، ساختار این ناحیه را بیشتر تقویت کردند و کیسههای هوا علاوه بر جلو، در بخشهای جانبی نیز به کار گرفته شدند.
مرحله سوم: تست استحکام (برخورد از گوشه جلو - 40%)
در این مرحله، خودرو با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت به مانعی برخورد میکند که 40% از گوشه جلوی خودرو را دربر گرفته است. قبل از برخورد خودرو با مانع، این بخش را با آلومینیوم انعطافپذیر میپوشانند تا نحوه برخورد و تغییر شکل بدنه، بر روی آن شبیهسازی شود. وقتی این آزمون در سال 1995 انجام شد، بیشتر خودروها نمره خوبی نگرفتند. ازاینرو، از آن سالها به بعد، شرکتهای خودروسازی تصمیم گرفتند تا با تقویت بدنه و قرار دادن دو ضربهگیر در محفظه موتور، این مشکل را تا حد امکان برطرف کنند.
مرحله چهارم: تست استحکام (برخورد جانبی)
در این آزمون، خودرو از کنار با سرعت 57 کیلومتر بر ساعت و با زاویه 60 درجه به خودروی دیگری برخورد میکند (این برخورد در استاندارد EURO NCAP با سرعت 62 کیلومتر بر ساعت انجام میشود). از سال 2003 تاکنون، خودروها نمره خوبی در این آزمون کسب کردهاند. این نشان میدهد که ساختار جانبی آنها مستحکم است و از کیسه هوای جانبی و پرده ای در داخل خودروها استفاده شده است.
مرحله پنجم: تست استحکام (سقف خودرو)
در این آزمون، گوشه سقف خودرو توسط یک سطح صاف فشرده میشود. اگرچه نیروی این فشار تقریباً سه برابر وزن خودروست، اما سقف خودرو چند سانتیمتر بیشتر فرو نمیرود. این آزمون در مورد خودروهای سنگین، با فشاری معادل 15 برابر وزن خود انجام میشود. البته میزان فرو رفتن سقف میتواند بیشتر باشد، به شرطی که فاصله بین سر مسافران تا سقف خودرو از 23 سانتیمتر بیشتر نشود. در پایان خاطر نشان میشود که نمره خودرو در صورتیکه مقاومت سقف آن در برابر نیرویی معادل 2.5 برابر وزن خود به پایین، کمتر باشد، ضعیف است.
مرحله ششم: تست عدم نشت بنزین
هدف از انجام این آزمون این است که در هنگام تصادفات، سوخت خودرو به بیرون نشت پیدا نکند. در این آزمون، خودرو که باک آن تقریباً پر است، از عقب با سرعت 48 کیلومتر در ساعت به یک مانع متحرک به وزن در حدود 1800 کیلوگرم برخورد میکند. در این برخورد نباید حتی یک قطره سوخت از هیچ قسمتی از خودرو به بیرون نشت کند. این آزمون در مورد خودروهای الکتریکی جهت تست عدم نشت مایع الکترولیت نیز انجام میشود. به خاطر داشته باشید که امروزه طراحی خودروها به گونهای است که ضربات را از نواحی مختلف جذب میکنند و به ندرت چنین مشکلاتی بهوجود میآید.
منبع _ Speedbax
مرحله اول: تست استحکام (برخورد از روبرو)
این آزمون اولینبار در سال 1968 تدوین و اجرایی شده است، اما تاکنون تغییرات زیادی داشته است. در این آزمون، قسمت جلوی اتومبیل که در آن آدمکهایی بدون کمربند تعبیه شده است، با سرعت 48 کیلومتر بر ساعت بهطور کامل به دیواری برخورد میکند. درحالیکه در استاندارد EURO NCAP از آدمکهای مجهز به کمربند ایمنی استفاده میشود و سرعت برخورد خودرو با دیوار 56 کیلومتر بر ساعت است.
مرحله دوم: تست استحکام (برخورد از گوشه جلو - 25%)
در این آزمون خودرو از روبرو با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت به مانعی برخورد میکند که 25% از گوشه جلوی خودرو را دربر گرفته است. از آنجا که در این ناحیه، سیستم تعلیق وجود دارد، خودرو آسیب زیادی نمیبیند. در آزمونهایی که در گذشته انجام میشد، سرنشینان به طرف کیسه هوا پرتاب نمیشدند و در نتیجه خودروها نمره خوبی را کسب نمیکردند. ازاینرو، جهت بهبود امنیت خودروها، ساختار این ناحیه را بیشتر تقویت کردند و کیسههای هوا علاوه بر جلو، در بخشهای جانبی نیز به کار گرفته شدند.
مرحله سوم: تست استحکام (برخورد از گوشه جلو - 40%)
در این مرحله، خودرو با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت به مانعی برخورد میکند که 40% از گوشه جلوی خودرو را دربر گرفته است. قبل از برخورد خودرو با مانع، این بخش را با آلومینیوم انعطافپذیر میپوشانند تا نحوه برخورد و تغییر شکل بدنه، بر روی آن شبیهسازی شود. وقتی این آزمون در سال 1995 انجام شد، بیشتر خودروها نمره خوبی نگرفتند. ازاینرو، از آن سالها به بعد، شرکتهای خودروسازی تصمیم گرفتند تا با تقویت بدنه و قرار دادن دو ضربهگیر در محفظه موتور، این مشکل را تا حد امکان برطرف کنند.
مرحله چهارم: تست استحکام (برخورد جانبی)
در این آزمون، خودرو از کنار با سرعت 57 کیلومتر بر ساعت و با زاویه 60 درجه به خودروی دیگری برخورد میکند (این برخورد در استاندارد EURO NCAP با سرعت 62 کیلومتر بر ساعت انجام میشود). از سال 2003 تاکنون، خودروها نمره خوبی در این آزمون کسب کردهاند. این نشان میدهد که ساختار جانبی آنها مستحکم است و از کیسه هوای جانبی و پرده ای در داخل خودروها استفاده شده است.
مرحله پنجم: تست استحکام (سقف خودرو)
در این آزمون، گوشه سقف خودرو توسط یک سطح صاف فشرده میشود. اگرچه نیروی این فشار تقریباً سه برابر وزن خودروست، اما سقف خودرو چند سانتیمتر بیشتر فرو نمیرود. این آزمون در مورد خودروهای سنگین، با فشاری معادل 15 برابر وزن خود انجام میشود. البته میزان فرو رفتن سقف میتواند بیشتر باشد، به شرطی که فاصله بین سر مسافران تا سقف خودرو از 23 سانتیمتر بیشتر نشود. در پایان خاطر نشان میشود که نمره خودرو در صورتیکه مقاومت سقف آن در برابر نیرویی معادل 2.5 برابر وزن خود به پایین، کمتر باشد، ضعیف است.
مرحله ششم: تست عدم نشت بنزین
هدف از انجام این آزمون این است که در هنگام تصادفات، سوخت خودرو به بیرون نشت پیدا نکند. در این آزمون، خودرو که باک آن تقریباً پر است، از عقب با سرعت 48 کیلومتر در ساعت به یک مانع متحرک به وزن در حدود 1800 کیلوگرم برخورد میکند. در این برخورد نباید حتی یک قطره سوخت از هیچ قسمتی از خودرو به بیرون نشت کند. این آزمون در مورد خودروهای الکتریکی جهت تست عدم نشت مایع الکترولیت نیز انجام میشود. به خاطر داشته باشید که امروزه طراحی خودروها به گونهای است که ضربات را از نواحی مختلف جذب میکنند و به ندرت چنین مشکلاتی بهوجود میآید.
منبع _ Speedbax
آخرین ویرایش: