ورزشگاه سرپوشیده بسکتبال 2012 لندن از سینکلر نایت مِرز
ورزشگاه سرپوشیده بسکتبال 2012 لندن از سینکلر نایت مِرز
آخرین محل تکمیل شده برای بازی های المپیک 2012 لندن ، ورزشگاه سر پوشیده بسکتبال می باشد ، یک طراحی با چادر PVC از سینکلر نایت مِرز Sinclair Knight Merz با ویلکنیسون ایر و KSS . الگوی نما در سطح خارجی بوجود آمده که پوسته ، بیش از فریم های قوسی کشیده شده . این تالار سرپوشیده ، در طول بازی های المپیک سال آینده ، میزبان بازی های هندبال و بسکتبال و همچنین بازی های بسکتبال و راگبی با ویلچیر در مسابقات پارا المپیک است . دو سوم از ساختار بعد از پایان بازی ها ، هنگامی که ساختمان به طور کامل برچیده شود ، قابل استفاده مجدد خواهد بود .
ورزشگاه سرپوشیده بسکتبال 2012 لندن از سینکلر نایت مِرز
مراسم افتتاحیه و اختتامیه ی جام جهانی آفریقای جنوبی ، در استادیوم ساکرسیتی در شهر جوهانِسبرگ برگزار خواهد شد. این استادیوم را ، با گنجایش 88460 جایگاه ، گروه معماری بوگـِـرتمن بازسازی کرده اند تا میزبان مهم ترین رقابت های جام جهانی در آفریقای جنوبی باشد. در بازسازی این مجموعه ، معماران بوگـِـرتمن سعی داشتند در طرح خود شمایلی از ظروف سنتی آفریقایی ( کالاباش ) را به نمایش بگذارند : کالاباش ، نمادی مختص قاره ی آفریقا و به عنوان ظرفی برای ذوب فرهنگ های آفریقایی ، قرار گرفته بروی سکویی مرتفع .در ساخت جداره ی محدب بنا از صفحات بتنی و چندلایه ی فیبر مسلح ، در هشت رنگ و دو بافت مختلف استفاده شده است ؛ پنل های شفاف هم در قسمت هایی از جداره روزن هایی ایجاد کرده اند. این جداره توسط ستون های بتنی مدور و مورب که از یک مرکز منشعب شده اند ، مهار شده است. دوازده ستون بتنی ، جهت دفع نیروهای عظیم تنشی و فشاری ، به ارتفاع چهل متر ، تا بستر سنگی زمین تعبیه شده اند. فضای گسترده ای که این خرپاهای مثلث شکل در آن قرار گرفته اند را سقفی محدب با پوسته ای از جنس PTFE ( پلی تترا فلورو اتیلن ) پوشش داده است. استادیوم ساکر سیتی مبتنی بر ساختار باقی مانده از استادیومی قدیمی مربوط به اواسط دهه ی هشتاد ، بازسازی شده و در این پروژه هشت هزار متر مکعب بتن ، نه هزار تن فولاد مسلح و هشت هزار تن فولاد سازه ای ابه کار رفته است.
استادیوم زاگرب ، برندۀ جشنواره جهانی معماری 2009 در بخش سازه
استادیوم زاگرب ، برندۀ جشنواره جهانی معماری 2009 در بخش سازه
استادیوم زاگرب، یک سالن سرپوشیدۀ چند منظوره است، که در قسمت جنوب غربیِ زاگرب-کرواسی- در یکی از ورودی های اصلی شهر، واقع و به نماد این شهر تبدیل شده. معمار آن، آلن لئو پلستینا اهل کرواسی است.شکل منحصر به فرد این ساختمان ، به شدت از بافت شهر و خصوصیات سازه کلان، الهام میگیرد. ظاهر پوسته از منطق ساختار پیروی کرده و تا حدی فضای داخلی را با ستون های قوسی شکل پوشش می دهد.شکل پایه و عنصر ساختاری این استادیوم ، از ستون های قوسی شکلِ بتنی پیش ساخته و از پیش تنیده و مستحکم شده، با ارتفاع 39 متر هستند. ستون ها در محدودۀ سایت و با استفاده از بتن آرمه، در حالت افقی، درون قالب هایی پیش ساخته و با طراحی مخصوص،به منظور فراهم کردن سریعترین امکانِ استخراج از قالب ها، تولید می شوند.
سالن ورزشی موسسه ی نور مبین؛ شی منفی و هرمنوتیک هبوط
سالن ورزشی موسسه ی نور مبین؛ شی منفی و هرمنوتیک هبوط
سالن ورزشی نور مبین برای موسسه ی آموزشی نور مبین که یکNGO است ،طراحی شده است.این مجموعه موسسه ای خیریه است که به منظور آماده کردن دانش آموزان با جو متفاوت آموزشی برپایه ی آخرین متدهای روزدنیا بدون هیچ هزینه ای ساخته شده است. این مرکز دارای یک جو آموزشی شاد و صمیمی است که دانش آموزان آن بسیار سخت کوش و خلاق هستند .موسسه ی نور مبینبه یک سالن ورزشی برای مجتمع آموزشی نیازداردکه در آینده ساخته خواهد شد که نه تنها مطابق با جو مجتمع آموزشی نور مبین است ومتفاوت با دیگر مدارس معمولی است بلکه ارزان تر از آن ها نیز است وبا بودجه ی 400,000دولاری به کار خود ادامه می دهد. سایت پروژه در حومه ی شهر بسطام(یکی از شهرهای قدیمی ایران,از توابع شهرستان شاهرود،سمنان )است.نزدیک به 28 هکتار برای مجتمع آموزشی نور مبین در نظرگرفته شده است. اندازه ی سالن ورزشی براساس اندازه ی زمین بسکتبال طراحی شده و همچنین امکان بازی ورزش های دیگر هم در نظر گرفته شده است.فضای پروژه که بستگی به زمین ان داشته وبه همراه تجهیزات ویک طبقه نیم لول برای تنیس روی میز مساحتی برابر 1400متر مربع را اشغال خواهد کرد. در این سایت ،چشم اندازی پانارامیک از ابرها،کوه هاودشت ها وجود دارد.این فکر باعث ایجاد ساختمانی شد که جزئی از یک اتفاق طبیعی است نه فقط به عنوان ساختمان تلقی شود بلکه خود یک منظر شهری(مانند یک ابر) به حساب آید.این موضوعی بسیار مهم بود که چگونه یک فرم طبیعی می تواند برگرفته از طبیعت باشد درحالی که وقتی این برنامه به آن اضافه شودوکشیده شود؛ باز هم یک طبیعت خوانده می شود. سازه ی این کار به شکل یک فریم باریک تیپ طراحی شده است که معمولا به عنوان سازه های ارزان قیمت در ایران به حساب می آید ولی با تغییرات مختصری در اجرا همراه است که این اثر را به ساختی جذاب تبدیل می کند.پوشش بیرونی دیوارها ازساندویچ پنل های آلومینیومی ساخته شده است که این امر خود باعث ایجاد ساختی سریع تروارزان تر می شود که عایق خوبی نیز به حساب می آید.
سالن ورزشی موسسه ی نور مبین- باز پردازش طبیعت
سالن ورزشی موسسه ی نور مبین- باز پردازش طبیعت
دید ی از مجموعه به فضای اطراف
بازی نور وسایه توسط فرم فریم های
هماهنگی مجموعه با فضای اطراف
فضای داخلی سالن ورزشی
فضای داخلی سالن ورزشی
فضای داخلی سالن ورزشی
هماهنگی ساختمان با فضای اطراف به عنوان منظری طبیعی
هماهنگی ساختمان با فضای اطراف به عنوان منظری طبیعی
هماهنگی ساختمان با فضای اطراف به عنوان منظری طبیعی
هماهنگی ساختمان با فضای اطراف به عنوان منظری طبیعی
میدان اسکیت روی یخ، اثر دیوید س.اینگالس که مهم ترین مشخصه ی آن سقف گنبدی شکل و معلق آن است، در سال 1958 توسط یال طراحی و توسط ایروسارینن تکمیل شد، و به عنوان Yale Whale شناخته و معروف شد. این میدان متشکل از یک محوطه ی 200 فوتی، به عرض 85 فوت می باشد، که محوطه ایی کاملاطبیعی، صیغلی و روان دارد. علارغم اینکه این میدان سخت و خشن به نظر می رسد، اما یک ساختار بسیار انعطاف پذیر دارد. ساختار اصلی آن برگرفته از یک طاق مرکزی، به بلندی 290 فوت که توسط ساختاری بتنی حمایت می شود، می باشد. سقف بزرگ چوبی، با این ستون های مرکزی بر روی ساختاری از شبکه های سیمی، آویخته شده که انحنا و گودی آن را دو برابر جلوه می دهد. علاوه بر این کابل هایی از جنس آهن از مرکز طاق به لبه ی خارجی ساختمان کشیده شده اند و به استحکام ساختمان در مقابل فشار باد کمک شایانی می کنند.
زیبایی حقیقی این طرح را می توان در سادگی و بی آلایشی آن یافت. اگرچه این ساختمان تا حدی حتی از نظر تقارن پیچیده به نظر می رسد، اما میدان اصلی آن ها فرمی مستطیل شکل با لبه هایی نواری شکل از تسمه های آهنی، دارد. این امر اهمیت به سزایی در ساختار این ساختمان دارد و سقف آن را تا حدود بسیار بالایی، هم از لحاظ دقت و هم از لحاظ تمثیلی، برجسته جلوه می دهد. قسمت بتونی ناتمام ساختمان، اصلی رنگ و بافت سقف چوبی "بلوطی" را که از میان طاق به صورت آویزان پایین آمده، را کاملا نشان می دهد. مصالح و مواد ساختمانی به وسیله ی دیواری پوشده از شیشه، که در واقع مدخل ورودی محسوب می شود، نشانه گذاری شده اند. بررسی های تجربی بر روی فضای داخلی، تصویر فضای خارجی را بازتاب و منعکس می کند. بخش زیرین سقف ساخته شده از چوب بلوط، حسی از ملایمت و وسعت را به آن می افزاید. فرم کلی رمپ یا نمای بام اهمیت پارچه های نشانه گذاری شده از طریق نفوذ و مداخله ی بتون های حامی آ ن ها، را دنبال می کند.
رمپ ها فضای درونی پیرو خط سقف بیرونی می باشند، و بیننده را در درک فرم و احساسات ساختمان هدایت و راهنمایی می کند. عریض بودن گنبد مرکزی، که در ارتفاع 75 فوتی بالای میدان یخی قرار گرفته است، یک محوطه ی تقریبا غار مانند در زیر طبقات، فضای نشیمن را تعریف کرده است، و به سوی مرکز گشاده شده است. همین طور که سقف بالا پیش می رود، فضای نشیمن به سمت پایین می آید. معمار: ایروسارینن موقعیت: هاوین جدید/ ایالت کانیکتیکات/ آمریکا سال اجرای پروژه:1958 تصاویر: دالتون/ لیان کانگ/ لیزویت کاس
مأموریت طراحی معماری استادیوم محلی آنتو فگستا بر اساس انتظام و فرم ساختمان موجود می‌‌باشد.
مأموریت طراحی معماری استادیوم محلی آنتو فگستا بر اساس انتظام و فرم ساختمان موجود می‌‌باشد. در این پروژه، ساختمان استادیوم محلی و محوطه عمومی‌اش و عملیاتی که بر روی آن انجام می‌‌دهد، باعث ایجاد تغییر و تحول در موقعیت قبلی خواهد شد در حالی که مزّیت پتانسیل‌های موجود را میگیرد و معماری و زیبایی شناسی‌‌اش را بهبود می‌‌بخشد.
در مورد استادیوم محلی آنتو فگستا، این عملیات در جستجوی احترام به سازه موجود به عنوان یک لندمارک شهری قابل تشخیص می‌‌باشد و وحدت معماری در کلّ بخش‌هایش به وجود می‌‌آورد؛ وحدتی که اخیرا به دلیل مداخلات متفاوت در ساختمان طی دوران مختلف، مشاهده نمی‌‌شود.
این پروژه از نیاز به ایجاد خوانایی جدید از استادیوم به عنوان یک کلّ درک شده است. عملیات معماری متشکل از ایجاد یک فرم، ساده، تمیز، زیبا، پیوسته در سرتاسر محیط پیرامون خود می‌‌باشد که عناصر موجود را در بر گرفته، احاطه کرده و ظاهری تازه به استادیوم محلی نسبت به شهر می‌‌دهد.
فرمی مانند یک نوار، حصاری از ساختمان، که پیوستگی ایجاد نموده و همچنین ساختارهای جدید را حمایت میکند، در حالی که خوانایی نقاط دسترسی را تقویت میکند، ارتباط به وسیله شیب راه صورت می گیرد، در حالی که به ارزش زیبایی شناسی و به معماری سکوی تماشاچیان احترام می‌‌گذارد و رنگ و تصویر محیط شهری را بهبود می‌‌بخشد.
این فرم به همراه عملیات طراحی در محوطه‌های عمومی ساختمان کامل می‌‌شود؛ جایی که ما یک طراحی لنداسکیپ و معماری مهم را پیشنهاد می‌‌کنیم که سیرکولاسیون را سازمان دهی کرده و بر محوطه‌های ملاقات و پر جمعیت تاکید میکند.
این عملیات توسط کار به سمت طراحی داخلی ساختمان ورزشی، محوطه‌های عمومی و سطوح مسابقه شکل می گیرد، جایی که این فرم در سقف حلقوی شکل درک می‌‌شود که وحدت ساختمان را به عنوان رویدادی ورزشی میسازد. سقفی که ساده و پناهی برای عموم می‌‌باشد؛ در حالی که حفره‌ای در آسمان و لنداسکیپ تپّه‌ها در بالای سکو‌های تماشاچیان را قاب میگیرد.
در رابطه با پیش زمینه کناری، ما چالش طراحی محوطه‌های دید و بازدید استادیوم با آونیدا آنگاموس را پذیرفتیم.
این محوطه کمبود فضا دارد و مواجهه‌ای با سیرکولاسیون و تراکم ترافیکی را در مسافت بین استادیوم و پیاده روی عمومی ایجاد میکند.
فرم طراحی سازماندهی دسترسی از دو میدانگاه در دو انتهای استادیوم می‌‌باشد؛ در حالی که سیرکولاسیون را به جایگاه تماشاچیان از طریق یک پیاده راه موازی با Calle Angamos هدایت میکند.
این پیاده راه به یک بالکن شهری بزرگ استادیوم در شهر تبدیل میکند؛ در حالی که سیرکولاسیون را به عنوان بخشی از رویداد ورزشی آشکار میکند.
کار بر روی میدان‌های دسترسی و سیرکولاسیون خارجی دارای سهمی اساسی در بهبود خوانایی استادیوم می‌‌باشد، چنان که طراحی شده بود تا محوطه‌های دارای سایه فراهم آورد و در محیط شهری با طرح پیشنهادی لنداسکیپ شرکت میکند.
معماران: معماران واله و کرنجو، نیکولاس لیپ تی
محل سایت: آنتو فگستا، شیلی
همکاران: خوان دوارته، کاتالینا دونزه، اسکار کانتراس، ماریا خوزه یوری سیچ
مساحت پروژه: ۳۰۰۰۰ متر مربع
سال ساخت: ۲۰۱۳
عکاس: آندرس واله
منظر: معماران رنکورت و روتیمان
گنجایش استادیوم: ۲۱۱۰۰ تماشاچی
زمین این پروژه مدور و مایع مانند و سمبلی از یخ می باشد و ساختمان آن نیز همانند یک وال می باشد که از 200000قطعه آلومینیومی پوشیده شده است .این مجموعه یک مکان ورزشی برای ورزش هاکی روی یخ می باشد که گنجایش 1200تماشاچی را دارد این مجموعه زیا از لحاظ معماری بسیار پیشرفته و بی نظیر می باشد .ازجمله ویژگی های آن می توان به بکاربردن مصالح کدروتار در آن اشاره کردکه از باز تابش نور خورشید جلوگیری می کند و همچنین باعث می شود تا دمای داخل همیشه ثابت بماند و مانع از ذوب شدن یخ ها می شود دسترسی بسیار آسان به پارکینگ خودروها،نورپردازی زیبا وجود کافه تریا و... از دیگر ویژگی های آن می باشد
معمار :L.Escaut Architecture+BEweinand
مکان :Liege ,Belgium
فضا : 7410مترمربع
سال : 2012
مترجم : حسین مطلبی
گروه معماری BIG کار ساخت یک ورزشگاه پایدار ورزشی را برای دبیرستان قدیمی hellerup در دانمارک به پایان رساند. این ساختار دارای یک سقف بزرگ مورب می باشد که مناسب انجام ورزش های مفرح می باشد. در قسمت سقف این ساختار سلولهای خورشیدی متعددی وجود دارند که علاوه بر تولید گرمای مورد نیاز، به تولید انرژی الکتریکی نیز کمک می کنند. این سقف کارآیی دیگری نیز دارد و به دلیل قرار گرفتن در حیاط مرکزی تبدیل به یک محل ملاقات برای دانش آوزان شده است. در ضمن صندلی های نیز برای همین منظور روی سقف تعبیه شده است.
در این روزها، در ایران ما، صحبت از ساخت ورزشگاه‌ها و به خصوص استادیوم‌های فوتبال داغ است. به دلایل متعدد فنی و غیر فنی، هر وقت صحبت از ساخت استادیوم تازه پیش آمده، بلافاصله بحث مکانی «دنج و فراخ و دور از شهر» مطرح شده‌است. از دید مدیران ما استادیوم باید دور از مراکز جمعیتی شهر باشد. طبیعتاً، حوصله این نوشته آنقدر نیست که به علت غیرفنی چنین نگرشی بپردازد.
این همان تفکری است که دانشگاه‌ها را هم از شهر خارج میکند و مراکز تولید را هم تبدیل به گتوهایی برای کارگران میسازد. در نگاهی متفاوت، در جهان امروز و پیشرفته، تامل و درنگی جدی بر سر اصل تفکیک کاربری‌ها در شهر جریان دارد. شاید سردمدارانِ این نهضت فکری جدید بزرگانی چون «یان گل» باشند که بحث «آمیختگی رفتاری» را در شهر مطرح می‌کنند. در این تفکر، اصولاً، کلیۀ فعالیت‌های انسانی در شهر می‌تواند در کنار هم و آمیخته باهم صورت گیرد. نمونۀ جدید آنچه که ما در شهرهای قدیم‌مان داشتیم. دکانی بود و کارگاهی پشت آن و خانه همان مغازه‌دار هم بعد از کارگاه و یا همان نزدیکی‌ها. به عنوان تلنگری به این موضوع ساخت ورزشگاهی در شمال اسپانیا را بهانه کردم و متنی را با استفاده از سایت معماری Archi.ru تنظیم کردم.
مطلب بسیار خلاصه و ساده است. ولی نگاهی که پشت این ساخت و ساز است آن را تبدیل به نمونه‌ای با مبانی نظری نوین کرده‌است. ورزشگاهی در دل شهر و بدون حریم‌های ساختگی. بگذریم که معماری استادیوم هم حرف‌های خوبی برای گفتن دارد. ضمن مینی‌مال بودن، بازی‌های زیبایی در حجم و فرم دارد. ساختمانی ساده با بتن درجا، ولی با تعلیق‌ها و کنسول‌های شاداب و راحت. عکس‌ها، گویا هستند و متن می‌تواند کمکی حاشیه‌ای برای درک عکس‌ها باشد. همین. استادیوم قدیمی فوتبال «پاراسون» در شهر «پونته ودرا» در شمال اسپانیا، درست در نزدیکی و روبروی رودخانه «له رس» قرارداشت.
سال‌ها بود که نیاز به بازسازی این ورزشگاه و آزادکردن اراضی اطراف آن مطرح بود. اراضی‌ای که می‌توانست برای ساخت خانه‌ها و میدانگاه‌ها و عرصه‌های شهری استفاده شود. از سوی دیگر، اینکه بشود بازی‌ها را تعطیل یا به ورزشگاهی دیگر منتقل کرد، اصلاً ممکن نبود. پس باید عملیات ساختمانی به مرور، مرحله‌بندی‌شده و بدون اخلال در برنامه بازی‌ها انجام می‌شد. استادیوم جدید برای 11 هزار تماشاگر پیش‌بینی شده‌است. جایگاه تماشاچی‌ها در دو تراز طراحی شده که تراز پایینی به عنوان جایگاه اصلی، به گونه‌ای است که از فضاهای خالی پشت آن هم بشود به عنوان فضاهای عمومی و تجاری استفاده نمود. جایگاه با سقف سبک نیمه شفاف پوشیده شده‌است. اطراف استادیوم معابری دو طبقه است که هم به عنوان بخش‌هایی از استادیوم عمل می‌کنند و هم به عنوان بخشی از شهر. تمام فضاهای رو به بیرون طبقه همکف، تا حد ممکن با پوشش شیشه و شفاف طراحی و اجرا شده تا از صلابت و حریمی که ورزشگاه‌ها دارند دوری شود. ورزشگاه بخشی از اندام شهر است و خود را از محیط جدا نمی‌کند.
تحریریه آرشیتکت : ورزشگاه المپیک آمستردام سال 1928 در اواخر دهه نود به طور کامل بازسازی شد و با استانداردهای آن زمان تطابق یافت در حالی که به روح اصلی آن که توسط Jan Wils انجام شده بود، توجه ویژه ای شد. امروزه این مکان نه تنها یک ورزشگاه المپیک بلکه میزبان وقایع مختلف فرهنگی و ورزشی نیز می باشد. دو قسمت این ورزشگاه توسط یک پل به یکدیگر مرتبط می شوند. عابران در حال عبور از روی این پل می توانند روی عرشه بزرگ پل قرار بگیرند و مناظر زیبای اطراف را مشاهده نمایند. دهانه اصلی پل 40 متر می باشد و قسمت عبور عابران پیاده و خودرو ها از یکدیگر جدا شده است.
معمار : René van Zuuk Architects b.v
مکان : Amsterdam, The Netherlands
فضا : 940مترمربع
سال : 2013
مأموریت طراحی معماری استادیوم محلی آنتو فگستا بر اساس انتظام و فرم ساختمان موجود می‌‌باشد.
از جانب معمار: مأموریت طراحی معماری استادیوم محلی آنتو فگستا بر اساس انتظام و فرم ساختمان موجود می‌‌باشد. در این پروژه، ساختمان استادیوم محلی و محوطه عمومی‌اش و عملیاتی که بر روی آن انجام می‌‌دهد، باعث ایجاد تغییر و تحول در موقعیت قبلی خواهد شد در حالی که مزّیت پتانسیل‌های موجود را میگیرد و معماری و زیبایی شناسی‌‌اش را بهبود می‌‌بخشد.
اختصاصی معماری نیوز: در مورد استادیوم محلی آنتو فگستا، این عملیات در جستجوی احترام به سازه موجود به عنوان یک لندمارک شهری قابل تشخیص می‌‌باشد و وحدت معماری در کلّ بخش‌هایش به وجود می‌‌آورد؛ وحدتی که اخیرا به دلیل مداخلات متفاوت در ساختمان طی دوران مختلف، مشاهده نمی‌‌شود..
این پروژه از نیاز به ایجاد خوانایی جدید از استادیوم به عنوان یک کلّ درک شده است. عملیات معماری متشکل از ایجاد یک فرم، ساده، تمیز، زیبا، پیوسته در سرتاسر محیط پیرامون خود می‌‌باشد که عناصر موجود را در بر گرفته، احاطه کرده و ظاهری تازه به استادیوم محلی نسبت به شهر می‌‌دهد.
فرمی مانند یک نوار، حصاری از ساختمان، که پیوستگی ایجاد نموده و همچنین ساختارهای جدید را حمایت میکند، در حالی که خوانایی نقاط دسترسی را تقویت میکند، ارتباط به وسیله شیب راه صورت می گیرد، در حالی که به ارزش زیبایی شناسی و به معماری سکوی تماشاچیان احترام می‌‌گذارد و رنگ و تصویر محیط شهری را بهبود می‌‌بخشد.
این فرم به همراه عملیات طراحی در محوطه‌های عمومی ساختمان کامل می‌‌شود؛ جایی که ما یک طراحی لنداسکیپ و معماری مهم را پیشنهاد می‌‌کنیم که سیرکولاسیون را سازمان دهی کرده و بر محوطه‌های ملاقات و پر جمعیت تاکید میکند.
این عملیات توسط کار به سمت طراحی داخلی ساختمان ورزشی، محوطه‌های عمومی و سطوح مسابقه شکل می گیرد، جایی که این فرم در سقف حلقوی شکل درک می‌‌شود که وحدت ساختمان را به عنوان رویدادی ورزشی میسازد. سقفی که ساده و پناهی برای عموم می‌‌باشد؛ در حالی که حفره‌ای در آسمان و لنداسکیپ تپّه‌ها در بالای سکو‌های تماشاچیان را قاب میگیرد.
در رابطه با پیش زمینه کناری، ما چالش طراحی محوطه‌های دید و بازدید استادیوم با آونیدا آنگاموس را پذیرفتیم.
این محوطه کمبود فضا دارد و مواجهه‌ای با سیرکولاسیون و تراکم ترافیکی را در مسافت بین استادیوم و پیاده روی عمومی ایجاد میکند.
فرم طراحی سازماندهی دسترسی از دو میدانگاه در دو انتهای استادیوم می‌‌باشد؛ در حالی که سیرکولاسیون را به جایگاه تماشاچیان از طریق یک پیاده راه موازی با Calle Angamos هدایت میکند.
این پیاده راه به یک بالکن شهری بزرگ استادیوم در شهر تبدیل میکند؛ در حالی که سیرکولاسیون را به عنوان بخشی از رویداد ورزشی آشکار میکند.
کار بر روی میدان‌های دسترسی و سیرکولاسیون خارجی دارای سهمی اساسی در بهبود خوانایی استادیوم می‌‌باشد، چنان که طراحی شده بود تا محوطه‌های دارای سایه فراهم آورد و در محیط شهری با طرح پیشنهادی لنداسکیپ شرکت میکند.
سلام به اعضای محترم تالار معماری...
به منظور دسترسی بهتر به مطالب، جستجوی راحت تر و جلوگیری از افزایش حجم پستای تاپیک مرجع از شما دوستان تقاضا دارم زین پس تاپیک های مربوط به این مضمون را به صورت تک تاپیک در تالار معماری جهان،قرار دهید. و برای آن از برچسب [ورزشی] استفاده نمایید.
