+ - + اخبار فیزیک + - +

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]تصاویر جالب از توفان عجیب و غول‌پیکر سیاره زحل[/h]
یکی از بزرگترین توفان‌های سطح سیاره زحل ممکن است در نهایت در اثر خفگی با دنباله خود آرام شده باشد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که توفان عظیم بهاری که برای 267 روز در سال‌های 2010 و 2011 با سرعت در سطح سیاره زحل حرکت می‌کرد، احتمالا پس از گردش در اطراف این سیاره با دنباله خود برخورد کرده است.

دانشمندان تا پیش از این با چنین پدیده‌ای که یک توفان از خود تغذیه کند، روبرو نشده بودند و هنوز توضیح قابل توجهی در مورد افول توفان در زمان مواجهه سر و انتهای آن با یکدیگر وجود ندارد.

این توفان غول‌پیکر یکی از «نقاط عظیم سفید» سیاره زحل بوده که در هر سال زحل که برابر با 30 سال زمینی بوده، آغاز می‌شود.

جدیدترین توفان این سیاره در اواخر ژانویه 2011 اطراف سیاره را در برگرفته و در نهایت حدود 150 هزار کیلومتر از شمال تا جنوب رشد کرد که در نهایت در اواخر ماه ژوئن همان سال پایان یافت.

این تندباد یکی از طولانی‌ترین توفانهای مشاهده شده در زحل بود و همچنین اولین موردی بود که توسط یک فضاپیمای مداری بطور نزدیک مورد بررسی قرار می‌گرفت.

این پژوهش در مجله Icarus منتشر شده است.
مجموعه تصاویر بزرگترین توفان سیاره زحل از زمان آغاز
لایه‌های ابر متفاوت بزرگترین توفان سیاره زحل
الگوهای باد در یک گردباد چرخشی ساعت‌گرد پس از پایان توفان
تصویر موزائیکی بزرگ از کل توفان در نیمکره شمالی زحل

ایسنا
 

infrequent

عضو جدید
کاربر ممتاز
شناخت دقیق‌تر رفتار بلورهای مایع با کشف جدید محققان ایرانی

شناخت دقیق‌تر رفتار بلورهای مایع با کشف جدید محققان ایرانی

پژوهشگران پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز برای اولین بار در جهان موفق به کشف و ارائه پارامتر ناهمسانگردی برهمکنشی شبکه‌ای در بلورهای مایع شدند.



به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، محمدصادق ذاکرحمیدی، مجری این طرح با بیان این که این دستاورد ارزنده علمی طی سه سال تلاش مستمر ممکن شده است، تصریح کرد: اصلی‌ترین هدف طرح، فرمول‌بندی رفتارهای بلور مایع است و این پارامتر جدید به نام مجری پروژه نامگذاری،

(Z effect (Zakerhamidi effect و در مجله معتبر «بلور مایع» ارائه شده است.

عضو هیات علمی گروه فوتونیک پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز گفت: این دستاورد جدید نشان می‌دهد تفاوت اصلی بلورهای مایع با مواد هم ساختار در پارامتر ناهمسانگردی برهمکنشی شبکه‌ای آنها بوده و مقادیر این پارامتر از الگوی ریاضی خاصی پیروی می کند که می‌توان تمام رفتار ناهمسانگردی مرسوم در بلورهای مایع را به اثر این پارامتر نسبت داد.

ذاکر حمیدی تصریح کرد: بلورهای مایع موادی با رفتار مکانیکی مایعات و رفتار اپتیکی بلورها هستند و به علت کاربرد روزافزون در انواع نمایشگرها، سنسورها، صنایع دارویی و… امروزه مورد توجه بسیاری از محققان قرار دارند.

وی افزود: یکی از مشکلات اساسی در زمینه کاربرد این مواد، نبود شناخت کافی درمورد نوع برهمکنش‌ها و مدل‌های ریاضی مناسب در مورد این مواد است و در این راستا برای انجام تحقیقات بنیادی بر روی این دسته از مواد و دستیابی به مدل مناسب ساختاری در آنها گروه تحقیقاتی بلورهای مایع در پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز طی سه سال به بررسی و مدل بندی مربوط به این مواد پرداخته و با کشف و ارائه پارامتر ناهمسانگردی برهمکنشی شبکه‌ای در بلورهای مایع، کمک شایانی به شناخت دقیق‌تر بلورهای مایع و برهمکنش‌های مرتبط کرده‌اند.

به گفته وی، استفاده در صفحات نمایشگر، رهش دارو و انواع شوینده‌ها از جمله موارد کاربردی این طرح پژوهشی است.

محمد صادق ذاکرحمیدی، استادیار پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز چاپ ۴۵ مقاله ISI، پنج مقاله داغ و ارائه بیش از ۶۰ مقاله در کنفرانس‌های ملی و بین‌المللی را در کارنامه خود دارد.

ثبت دو مورد اختراع با تایید علمی با عناوین «پنجره های نوری هوشمند» و «قطبشگر- چاپر نوری»، کسب عنوان پژوهشگر برگزیده جوان سال ۱۳۸۹ در دانشگاه تبریز، اجرای پنج طرح تحقیقاتی، راهنمایی ۱۴ پایان‌نامه کارشناسی ارشد و مشاوره سه پایان‌نامه دکتری از دیگر کارهای علمی و آموزشی وی در دانشگاه تبریز است.

علم پرس
 

infrequent

عضو جدید
کاربر ممتاز
قوی‌ترین و سبک‌ترین نانوفیبر جهان تولید شد

قوی‌ترین و سبک‌ترین نانوفیبر جهان تولید شد

مرکز تحقیقات اپتوالکترونیک در دانشگاه ساوتهامپتون برای اولین بار قویترین و سبکترین نانوفیبر جهان را تولید کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، تلاشهای جهانی برای یافتن کامپوزیتهای بسیار قوی موجب شد که دانشمندان مرکز تحقیقات اپتوالکترونیک دانشگاه ساوت همپتون در رابطه با نانوسیمهایی با قدرت بالا و وزن سبک تحقیقاتی را آغاز کنند.

اکنون تحقیقات انجام شده توسط دکتر پیلبرتو برامبیلا و دیوید پین از این مرکز تحقیقاتی به تولید قوی ترین و سبک ترین نانوفیبرهای سیلیکا منتهی شده، این نانوفیبرهای سیلیکا، نانوسیمهایی هستند که 15 بار قوی تر از فولاد بوده و می توان آنها را به طول هزاران کیلومتر تولید کرد.

نتایج این تحقیقات تاکنون مورد توجه شرکتهای بسیاری در سراسر دنیا قرار گرفته تا آنها بتوانند صنایع دریایی، هوایی و امنیتی خود را تقویت کنند. درحال حاضر آزمایش روی این محصول جدید در جریان است و پتانسیل کاربردهای آینده این نانوفیبرها به جای نانوسیمها بررسی می شود.

دکتر برامبیلا گفت: با فیبرهای مصنوعی داشتن بیشترین قدرت ضروری است. معمولا اگر قدرت یک فیبر افزایش یابد باید قطر آن و در نتیجه وزن آن نیز افزایش پیدا کند اما این تحقیقات نشان داده است که همزمان با کاهش اندازه نانوفیبرهای سیلیکا، قدرت آنها افزایش پیدا می کند اما آنها همچنان سبک وزن باقی می مانند. ما تنها کسانی هستیم که قدرت این فیبرها را بهینه ساخته ایم.

وی افزود: کشف ما می تواند آینده کامپوزیتها و قدرت بالای مواد در جهان را تغییر دهد و تأثیر چشمگیری روی صنایع امنیتی، هوایی و دریایی داشته باشد. ما می خواهیم نیروی بالقوه آنها را برای استفاده در کامپوزیتها بررسی کنیم.

پین توضیح داد که نانوسیمهای سیلیکا 15 برابر قوی تر از پرقدرت تری فولاد و 10 متربه قوی تر از فایبرگلاس هستند.

نتایج این تحقیق پس از 5 سال تحقیق و بررسی حاصل شده که با بودجه انجمن رویال بریتانیا به پایان رسیده است.

خبرگزاری مهر
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
خلق بلورهای تقریباً زنده توسط دانشمندان

خلق بلورهای تقریباً زنده توسط دانشمندان

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91112112745
شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۴:۲۷



دانشمندان در امریکا موفق به خلق بلورهایی شدند که تقریباً زنده هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بهترین راه برای درک ماهیت حیات این است که خود آن را خلق کنیم.
تیمی از فیزیکدانان دانشگاه نیویورک ذراتی را خلق کرده‌اند که نشان می‌دهند چگونه دسته‌های پرندگان، ماهی‌ها و حتی کلونی‌های باکتری‌ها با یکدیگر حرکت کرده و خود را سازماندهی می‌کنند.
دانشمندان حاضر در این تحقیق، "کریستال‌های زنده‌" دو بعدی خلق کرده‌اند که شکل می‌گیرند، می‌شکنند، منفجر می‌شوند و خود را دوباره در جایی دیگر شکل می‌دهند.
این ذرات خودمتحرک در پاسخ به نور آبی فعال می‌شوند. در صورت وجود این نور، ذرات شناگر به طور تصادفی با هم تصادم پیدا می‌کنند و به دور هم جمع می‌شوند. با این حال، خاموش شدن نور و توقف واکنش‌های شیمیایی موجب متبلور شدن ذرات می‌شوند. در واقع، هنگامی که نور وجود ندارد، ذرات متوقف شده و از یکدیگر جدا می‌شوند.
بلورهای (کریستال‌ها) خلق‌ شده دارای حرکت و متابولیسم هستند و به گفته پاول چایکین یکی از نویسندگان این مقاله، این دو ویژگی از مشخصه‌های کلی برای دسته‌بندی آن‌ها در گروه "زنده" هستند. با این حال، ذرات مزبور فاقد توانایی تولید مثل هستند که از ویژگی‌های اصلی سیستم زنده است.
جرمی پالاچی رهبر تیم تحقیقاتی و همکارانش نشان دادند که با یک سیستم ساده، مصنوعی و فعال می‌توان ویژگی‌های سیستم‌های زنده را بازتولید کرد.
خود وی بر این باور است که سیستم ارائه شده آن‌ها زنده نیست اما بر این واقعیت تاکید می‌کند که حد بین "زنده" و "غیرزنده" قراردادی است.
پالاچی و تیم علمی‌اش هم‌اکنون در حال مطالعه بر روی ذره‌یی هستند که دارای متابولیسم بوده و می‌تواند خود را تکثیر کند اما فاقد تحرک است.
جزئیات این تحقیق علمی در مجله Science انتشار یافت.
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
نظریه جدید درباره نوار اسرارآمیز عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی

محققان آمریکایی نظریه تازه‌ای مطرح کرده اند که نشان می‌دهد، یون‌های باردار در تعامل با میدان‌های مغناطیسی پر قدرت عامل ایجاد نوار عظیم انرژی در لبه منظومه شمسی هستند.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این پدیده اسرارآمیز نخستین بار توسط ماهواره IBEX‌ ناسا در سال 2009 میلادی رصد شد؛ این ماهواره طی سال‌های اخیر تصاویر متعددی از تعامل نامرئی بین کهکشان راه شیری و فضای بین ستاره ای تهیه کرده است.نظریه جدید بر اساس نخستین گزارش کشف نوار عظیم انرژی در سال 2009 و شبیه سازی سال 2010 ارائه شده و مطرح کنندگان معتقدند، این پدیده می تواند به درک بهتر نحوه تعامل هلیوسفر (مرز لبه منظومه شمسی) با بخش‌های دیگر کائنات منجر شود.مدل جدیدی که توسط محققان دانشگاه نیوهمپشایر و موسسه تحقیقاتی ساوث وست آمریکا ارائه شده، نشان می‌دهد ذرات باردار گرفتار شده در این منطقه هنگام فرار از اتم‌های خنثی، این نوار مرموز را تولید می کنند.بر این اساس، نوار عظیم انرژی در محل خاصی که اتم‌های هیدروژن خنثی از بادهای خورشیدی از کنار میدان مغناطیسی محلی کهکشان عبور می کند، بوجود می آید.اتم‌های خنثی تحت تأثیر میدان های مغناطیسی قرار نمی گیرند، اما وقتی الکترون ها از منطقه دور شوند، به یون های باردار تبدیل شده و شروع به چرخش پرسرعت در اطراف خطوط میدان مغناطیسی می کنند.فرایند کلیدی که در این نظریه مطرح شده، نشان می‌دهد چرخش سریع باعث ایجاد امواج یا ارتعاشات در میدان مغناطیسی می شود و در این حالت یون های باردار در منطقه‌ای توسط این امواج گرفتار می شوند که موجب تراکم و تقویت نوار عظیم انرژی می شود.به گفته «کوین شادرون» سرپرست تیم تحقیقاتی، این نوار اسرار آمیز می تواند چگونگی حرکت میدان های مغناطیسی بداخل فضای بین ستاره ای و نحوه اثرگذاری این میدان ها بر محیط فضا را مشخص کند.ایسنا
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
انتخاب فیزیکدان ایرانی به عنوان داور برجسته نشریات انجمن فیزیک آمریکا

انتخاب فیزیکدان ایرانی به عنوان داور برجسته نشریات انجمن فیزیک آمریکا

[h=1] انتخاب فیزیکدان ایرانی به عنوان داور برجسته نشریات انجمن فیزیک آمریکا

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91112313745

دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۷



دکتر «وحید کریمی پور» از اساتید دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف به عنوان یکی از داوران برجسته سال 2013 انجمن فیزیک آمریکا انتخاب و مورد تقدیر قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برنامه انتخاب کارشناسان و داوران برجسته انجمن فیزیک آمریکا (APS)‌ از سال 2008 میلادی با هدف انتخاب و تقدیر از محققان ممتاز دنیا که نقش موثری در ارزیابی و چاپ مقالات در مجموعه نشریات این انجمن دارند، آغاز شده است.

تلاش این گروه از کارشناسان و داوران علاوه بر ارتقاء و بهبود سطح استاندارد مجلات APS به نویسندگان مقالات برای افزایش سطح کیفیت و خوانایی مقالات (حتی مقالاتی که در این مجلات چاپ نشوند) کمک می کند.
در حال حاضر بیش از 60 هزار محقق از سراسر دنیا با انجمن فیزیک آمریکا همکاری دارند که هر سال حدود 150 نفر از این گروه انتخاب و با اهدای بورس تحقیقاتی (فلوشیپ) در APS مورد تقدیر قرار می گیرند.
انتخاب این افراد بر اساس کیفیت، تعداد و زمان ارسال مقالات، بدون در نظر گرفتن عضویت در APS، کشور محل اقامت یا حوزه تخصصی انجام می پذیرد و افرادی که در تماس مستقیم با مرکز مجلات انجمن باشند از جمله سردبیران و اعضای هیأت تحریریه در فهرست برگزیدگان قرار نمی گیرند.
در سال 2013 میلادی 142 نفر از کارشناسان و داوران برجسته دنیا از کشورهای مختلف دنیا از جمله آمریکا، آلمان، انگلیس، فرانسه، کانادا، ایتالیا و ایران مورد تقدیر قرار گرفتند که در این فهرست نام دکتر «وحید کریمی پور» از اساتید فیزیک نظری دانشگاه صنعتی شریف نیز دیده می شود.
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
انتشار اولین اخبار ماده تاریک تا دو هفته آینده



» سرویس: علمي و فناوري - علمي
















رهبر گرانترین تجربه فیزیک ذرات، وعده اعلام خبرهای بزرگ در مورد ماده تاریک تا دو هفته آینده را داد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پروژه طیفسنج مغناطیسی آلفا در مه 2011 برای بررسی ذرات پرانرژی یا پرتوهای کیهانی بر روی ایستگاه فضایی بینالمللی مستقر شد.
به گفته ساموئل تینگ، پژوهشگر اصلی این تجربه، این اخبار در حقیقت اولین نتایج این پروژه دو میلیارد دلاری خواهد بود که در مجلات علمی منتشر خواهد شد.
این گردآورنده ذرات از قابلیت شناسایی ماده تاریک برخوردار بوده که به گفته تینگ در نشست سالانه انجمن آمریکایی برای پیشرفتهای علمی، گویای اخبار بزرگی در این زمینه به جهان خواهد بود.

بر اساس نظریهها، ماده تاریک از ذراتی با همراهی ضد ماده تشکیل شده است. هنگامی که دو طرف ماده و ضد ماده با هم برخورد میکنند، یکدیگر را نابود کرده و ذرات جدید پوزیترون و الکترون را تولید میکنند. این مواد، ذرات سنگین با تعامل کم نام دارند.


اگرچه این دانشمند موسسه فناوری ماساچوست اخبار بیشتری را در اختیار نگذاشته، اما خاطرنشان کرد که این یافتهها تنها بخش کوچکی از رمزگشایی ماده تاریک است.


اطلاعات مربوط به حدود هشت میلیارد پوزیترون و الکترون شناسایی شده توسط طیفسنج مغناطیسی آلفا مانند انرژی آنها و تعداد ذرات کشف شده در این گزارش خواهد بود. اگر تعداد پوزیترون کافی که به یک میزان انرژی خاص اشاره داشته، کشف شده باشد، بر ماده تاریک دلالت خواهد داشت چرا که با وجود فراوانی الکترون در جهان، فرآیندهای کمتری شناخته شده که پوزیترون تولید کنند.
علاوه بر طیف سنج آلفا، تجارب دیگر مانند برخورد دهنده بزرگ هادرونی در سوئیس و آشکارسازهای زیرزمینی ماده تاریک ممکن است در آینده نزدیک به کشفی در این زمینه نائل شوند.

 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]جیغ انسان به فضا رفت![/h]
روز گذشته، یک موشک از مرکز پروازی هند به فضا ارسال شد که حامل محموله‌های ارزشمند از جمله یک گوشی هوشمند حاوی جیغ انسان به فضا بود.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) این پروژه، محصول کار دانشمندان دانشگاه سوری بوده که قصد دارند با آن، این نظریه را که هیچ کس در فضا صدای جیغ شما را نخواهد شنید، آزمایش کنند.

تلفن هوشمند STRaND-1 قرار است 10 ویدیو از جیغ انسان را که از میان 100 ویدئوی ارسالی مردم از سراسر جهان برای انتشار در فضا انتخاب شده، پخش کند.

طبق این نظریه از آن جایی که فضا دارای خلأ بوده و هیچ مولکولی وجود ندارد، صدا نمی‌تواند حرکت کند چرا که ارتعاشات حمل نمی‌شوند.

این آزمایش بر دوام قطعات استاندارد تجاری در فضا نظارت خواهد کرد. از دیگر آزمایشات این پروژه، بررسی دو سیستم نیروی محرکه نوآورانه خواهد بود.

اولین سیستم موسوم به WARP DriVE از یک ترکیب آب و الکل به عنوان نیروی محرکه استفاده کرده و دومین فناوری نیروی رانشی پلاسما تکانشی است که از یک جریان الکتریکی برای گرم کردن و تبخیر ماده و ایجاد یک گاز باردار برای سرعت بخشیدن در یک جهت میدان مغناطیسی و حرکت ماهواره در جهتهای دیگر بهره می‌برد.

این ماموریت اولین ماهواره کنترل شده با تلفن هوشمند بوده و برای شش ماه در مدار زمین باقی خواهد ماند.

این ماهواره با وزن 4.3 کیلوگرم و اندازه 10 سانتیمتر در 30 سانتیمتر از بلندگو و میکروفون برخوردار بوده که ماهواره‌های رایج دیگر فاقد آن هستند، از این رو محققان تصمیم گرفتند برنامه «جیغ در فضا» را که محصول برنده دانشمندان کمبریج در رقابت 2011 برای طراحی برنامه ویژه برای STRaND-1 بود، بر روی آن استفاده کنند.

در ابتدا این ماهواره با یک رایانه استاندارد آنبرد کنترل شده اما در مرحله دوم ماموریت گوشی هوشمند نکسوز گوگل بوده، با برنامه‌های خاص کنترل را در دست خواهد گرفت.

یکی از این برنامه‌ها موسوم به iTesa قرار است بزرگی میدان مغناطیسی اطراف گوشی را در مدار ثبت کند.

این برنامه 360 با استفاده از دوربین داخلی پنج مگاپیکسلی گوشی تصاویر را ثبت کرده و به عنوان یک شیوه سازماندهی موقعیت ماهوراه عمل خواهد کرد.

ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]ابر باکتریهای فضا، تهدید کننده سلامت فضانوردان[/h]
تحقیقات جدید نشان می‌دهد، حالت بی وزنی خارج از جو زمین باعث تقویت ابر باکتری ها شده و سلامت فضانوردان را با مخاطرات جدی مواجه می‌سازد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در نشست سالانه انجمن پیشرفت علم (AAAS)‌ در بوستون آمریکا، روش های کاهش خطرات ابر باکتری های فضا مورد بررسی قرار گرفت؛ این نشست بخشی از برنامه آتی در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ برای استفاده از میکروگرانش در رمزگشایی از اسرار میکروب ها محسوب می‌شود.

«شریل نیکرسون» میکروبیولوژیست موسسه «بیودیزاین» دانشگاه ایالتی آریزونا تأکید می کند: بدنبال یافتن مکانیسم های سلولی و مولکولی مرتبط با پیشرفت بیماری های عفونی هستیم که در زمین دیده نمی شوند تا بتوانیم استراتژی مناسب برای پیشگیری و درمان اتخاذ کنیم.

کاهش چشمگیر جاذبه در فضا در برخی موارد با گرانش صفر اشتباه گرفته می شود؛ این حالت نزدیک به بی وزنی اثرات نامطلوبی روی بدن فضانوردان از جمله ضعف استخوان و ماهیچه ها در پی دارد.

در روش های متداول بررسی میکروب ها روی زمین بدلیل وجود نیروی جاذبه، تغییرات زیادی در عملکرد و رفتارهای سلول روی می دهد که نتایج کاملا متفاوتی از فضا حاصل می شود؛ اما در شرایط میکروگرانشی نیازی به مانع شدن سلول ها از تجمع وجود ندارد که این امر منجر به کسب نتایج بهتر از وضعیت طبیعی باکتری ها و سلول ها در داخل بدن می شود.

دستگاه مخاطی، گوارش و ادرار رایج ترین بخش های ابتلا به عفونت در انسان محسوب می شوند.

در مجموعه نخست برنامه شاتل فضایی ناسا و آزمایشات زمینی مشخص شد که پروازهای فضایی باعث تقویت ویرولانس یا پتانسیل بیماری زا سالمونلا (باکتری مواد غذایی) می شوند.

بیش از 94 میلیون نفر در جهان دچار عفونت ناشی از باکتری سالمونلا هستند که منجر به مرگ سالانه 155 هزار نفر می شود.

با بررسی اثر پروازهای فضایی بر روی پتانسیل های بیمار زا بویژه پاتوژن های مهمی مانند سالمونلا می توان بینش دقیقی از مکانیسم های بیمارهای عفونی در فضا و خارج از جو بدست آورد که می تواند سلامت فضانوردان را در سفرهای فضایی نسبتا طولانی تضمین کند.

ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]عبور توپ آتشین در آسمان کالیفرنیا[/h]
صدها کالیفرنیایی، روز پنج‌شنبه گذشته (سوم اسفند) از مشاهده عبور یک نور درخشان در آسمان خبر دادند که به باور مقامات یک بارش شهابی بوده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، چندین شاهد از مشاهده یک توپ آتشین سبز رنگ در ساعت 22:35 به وقت محلی خبر دادند در حالیکه سایرین رنگ آنرا سفید و حتی آبی توصیف کرده بودند.

ساکنان مناطقی با فاصله 643 کیلومتری موفق به مشاهده این گلوله آتشین در یک آسمان شده بودند.

این مشاهدات تقریبا یک هفته پس از عبور یک شهاب سنگ از آسمان روسیه و برخورد آن با زمین با قدرت مشابه 20 بمب هیروشیما حاصل شده که منجر به مجروح شدن بیش از 1000 شهروند روس شد.

در همان روز یک سیارک 15 متری با وزن تخمینی 143 هزار تن در یک عبور تاریخی در فاصله بسیار از نزدیک زمین گذشت.

همچنین گزارشات دیگری از مشاهده گلوله‌های آتشین در سان‌فرانسیسکو و فلوریدا در ماه گذشته ثبت شده است. به گفته دانشمندان، فراوانی این شهاب‌سنگها یک امر غیرمعمول نبوده و روزانه یک جسم مانند آن با زمین برخورد می‌کند.

به گفته کارشناسان، شهابی که منجر به نمایش این توپ آتشین در آسمان کالیفرنیا شده احتمالا به اندازه یک توپ بسکتبال بوده که به دلیل حرارت زیاد آن به این شکل قابل مشاهده شده است.

ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]راز صدساله فیزیک حل شد: پرتوهای کیهانی کجا متولد می شوند؟[/h]پرتوهای کیهانی، ذرات باردار بسیار پرانرژی هستند که از همه جای جهان به ما می‌رسند، اما منشأ این انرژی عظیم چیست؟ اکنون شواهد قطعی یافت شد که موج ضربه‌ای انفجارهای ابرنواختری انرژی این ذرات را تامین می‌کند.

به گزارش علم پرس به نقل از خبرآنلاین پروتون‌هایی که دائماً با سرعتی نزدیک به سرعت نور به جو زمین برخورد می‌کنند، انرژی عظیم مورد نیاز برای شتاب گرفتن خود را از ستاره‌های در حال انفجار به دست می‌آورند. دست‌کم فیزیک‌دانان و اختر‌شناسان مدت‌ها بود که چنین تصوری داشتند، اما نمی‌توانستند شاهدی برای آن پیدا کنند.

به گزارش نیچر، پرتوهای کیهانی عبارتند از هر ذره بارداری که از فضا به سمت زمین گسیل می‌شود. تقریباً تمام این ذرات باردار پروتون هستند و برخی از آن‌ها به سرعتی آن‌قدر نزدیک به نور دست می‌یابند که ما در هیچ شتاب‌دهنده‌ای روی زمین نمی‌توانیم چنین سرعتی بهشان بدهیم. گرچه از سال ۱۹۱۲/۱۲۹۱ درباره پرتوهای کیهانی می‌دانیم، اما منشاء آن‌ها برای ما تا اندکی پیش یک راز بود. رازی صد ساله!

استیفن فانک از آزمایشگاه شتاب‌دهنده ملی SLAC در کالیفرنیا این راز صدساله را این گونه وصف می‌کند: «راز این‌جاست که این همه انرژی از کجا می‌آید؟»

فیزیک‌دان‌ها به عنوان یکی از مظنونین، انگشت اتهام را به سوی انفجارهای ابرنواختری گرفته بودند. موادی که طی فرایند انفجار ابرنواختر به بیرون پاشیده می‌شود، آن‌قدر سریع هستند که یک موج ضربه‌ای کیهانی ایجاد می‌کنند. هر پروتونی که در مسیر این موج ضربه‌ای قرار بگیرد، سوار موج می‌شود و با لگد موج انرژی می‌گیرد. از آن‌جا که پروتون‌ها باردارند، می‌توانند درون میدان‌های مغناطیسی ابرنواختر به دام بیافتند و همراه با موج به جلو و عقب بروند، درست همان طور که یک توپ تنیس در برخورد با تور تنیس گیر می‌کند و برمی‌گردد.
یک تقلای تمام عیاربا این وجود میدان‌های مغناطیسی می‌توانند باعث منحرف‌شدن پرتوهای کیهانی بر سر راهشان تا گیرنده‌های ما در زمین هم بشوند، بنابراین این که در چه مسیری به زمین می‌رسند، نشانه‌ای بر جهت شروع سفرشان به همراه ندارد، چراکه ممکن است بارها و بارها طی مسیر تغییر جهت داده باشند.
بنابراین دانشمندان باید طور دیگری به این معما نگاه می‌کردند؛ شاید به کمک امواج گاما. می‌دانیم که پروتون‌های پرانرژی در مسیر حرکتشان با پروتون‌های کند برخورد می‌کنند و از برخورد آن‌ها امواج گاما ایجاد می‌شود. خوشبختانه امواج گاما از جنس نور هستند، یعنی تحت تأثیر میدان مغناطیسی مسیرشان را عوض نمی‌کنند.
فانک و همکارانش با استفاده از تلسکوپ فضایی امواج گامای فرمی، به دو بازمانده بسیار درخشان از ابرنواخترهای تازه منفجرشده در کهکشان نگاه کردند تا ببینند آیا امواج گامای رسیده از این ابرنواخترها دارای شناسه‌ای هست که نشان دهد از برخورد پروتون‌های سریع و کند منشاء گرفته است یا نه.
به خاطر قانون بقای انرژی، امواج گامای ناشی از برخورد پروتون‌ها دارای دست کم ۱۵۰ تا ۲۰۰ مگاالکترون‌ولت انرژی به ازای هر برخورد خواهد بود. اگر تعداد زیادی پروتون سریع در اطراف ابرنواختر دچار برخورد شوند و امواج گاما ساطع کنند، امواج گامای رسیده از آن ناحیه باید دست کم همین مقدار انرژی داشته باشند و آن طور که فانک می‌گوید «این دقیقاً همان چیزی بود که ما توانستیم ببینیم». این امضای پروتون‌هایی است که دارند با پروتون‌های کندتر برخورد می‌کنند و انرژی تابشی شدیدی از خودشان ساطع می‌کنند، درست مثل دودی که از دهانه یک شش‌لول تازه شلیک شده برمی‌خیزد.
این بقایای ابرنواختری همان جایی هستند که تابش‌های کیهانی زائیده می‌شوند، شتاب می‌گیرند و البته تا مدت‌ها برای این ادعا چیزی به جز شواهد غیرمستقیم نداشتیم. نتایج تلسکوپ فرمی اما دقیقاً همان چیزی است که ما برای تبدیل یک فرضیه ذهنی به یک نظریه محکم نیاز داشتیم.
این کشف البته منشاء همه پرتوهای کیهانی را توضیح نمی‌دهد. برخی از پرتوهای کیهانی پروتون نیستند. برخی از آن‌ها میون هستند (ذره‌ای شبیه الکترون اما با جرم بسیار بیشتر و عمر بسیار کوتاه‌تر) یا حتی پوزیترون (همان پادذره الکترون، یعنی با جرم مساوی الکترون، با بار الکتریکی مثبت ۱ و از جنس ضدماده) و یک رده از تابش‌های کیهانی، یعنی تابش‌های کیهانی بسیار پرانرژی شاید حتی از خارج کهکشان ما منشاء گرفته باشند.

علم پرس
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]موفقیت محققان دانشگاهی در تولید نانوکاتالیزور اصلاح‌کننده الکترود[/h]
پژوهشگران دانشگاه شهید بهشتی موفق به ساخت کاتالیزور ناهمگن نانوذرات پالادیم تثبیت شده بر روی نانولوله‌های کربن شدند.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، این کاتالیزور بر اساس نانوذرات پالادیم محصور شده در نانولوله‌های کربنی چند‌دیواره عامل دار شده با دندریمر پلی‌آمیدوآمین (PdNPs / PAMAM-نانولوله) به عنوان یک اصلاح‌کننده الکترود تولید شده است. این الکترود در صنایع مختلفی از جمله صنعت کاتالیست، باتری‌ها و پیل‌های سوختی، سلول‌های خورشیدی، حسگرهای الکتروشیمیایی و استخراج فاز جامد فلزات گوناگون دارای کاربرد است.

در سال‌های اخیر استفاده از بسترها و پایدارکننده‌های مناسب در تهیه کاتالیزورها و الکتروکاتالیزورها مورد توجه بسیاری واقع شده است. کنترل اندازه و مورفولوژی، تولید نانوذرات پایدار و دارای سطح موثر زیاد از مهمترین اهداف در استفاده از بسترها و پایدارکننده‌ها هستند. در این راستا استفاده از سورفکتانت‌ها، نانولوله‌های کربنی، پلیمرها و اخیراً دندریمرها به‌ عنوان پایدارکننده گزارش شده است. اما به تازگی توجه ویژه‌ای به نانوذرات تثبیت شده به‌ وسیله‌ی دندریمرها شده است. چرا که این ماده قادر به، به دام انداختن و تشکیل نانوذرات فلزی پایدار با اندازه‌های بسیار کوچک (nm 1-3) است.

از سوی دیگر، استفاده از بسترهای جامد برای تثبیت نانوذرات مزایای مهمی همچون دستیابی به سطح موثر بالا، پایداری بیشتر نانوذرات و امکان بازیابی آن را خواهد داشت. از این رو با توجه به خواص منحصربه‌ فرد نانولوله‌های کربنی و اصلاح سطح آن به‌ وسیله‌ی دندریمرها، بستری بسیار مناسب برای تهیه نانوذرات فلزی با هدف کاربردهای کاتالیزوری و الکتروکاتالیزوری ایجاد خواهد کرد.

حمید احمر، دانشجوی دوره دکتری شیمی تجزیه، به سرپرستی دکتر علیرضا فخاری زواره، دکتر محمدرضا نبید و سایر همکارانشان از دانشگاه شهید بهشتی، کاتالیزور نانوذرات پالادیم تثبیت شده بر روی نانولوله‌های کربنی عامل‌دار شده با دندریمر پلی‌آمیدوآمین را تولید کرده‌اند. این امر با توجه به خواص منحصربه‌ فرد نانولوله‌های کربن نظیر پایداری شیمیایی بالا، هدایت الکتریکی بسیار خوب و سطح موثر بالا به عنوان گزینه‌ی مناسب در تهیه الکتروکاتالیزورهای ناهمگن، صورت گرفته است.

احمر در رابطه با مراحل انجام این پروژه اظهار کرد: ابتدا، نانولوله‌های کربنی چند‌دیواره کربوکسیله شده از طریق واکنش استری شدن با پروپارژیل الکل و متعاقباً واکنش کلیک با ۳-آزیدوپروپیل آمین به‌ وسیله‌ی گروه‌های NH2 عامل دار شد. سپس دندریمر پلی‌آمیدوآمین در سطح نانولوله‌های کربنی چنددیواره عامل دار شده با گروه NH2 از طریق روش واگرا (divergent method) که توالی دو واکنش آمیدی شدن با متیل آکریلات و واکنش مایکل با اتیلن دی‌آمین است، رشد داده شد.

وی افزود: در مرحله دوم یون‌های فلزی در حفرات دندریمر قرار گرفتند و در مرحله پایانی یون‌های به دام افتاده به‌ صورت شیمیایی احیا شدند تا نانوذرات پالادیم در سطح بستر PdNPs/PAMAM–MWCNTs تولید شدند. در ادامه بررسی جامعی بر روی رفتار الکتروشیمیایی این نانوکامپوزیت صورت گرفته و همچنین خواص کاتالیزوری نانوکامپوزیت در اکسایش الکتروشیمیایی اگزالیک اسید مورد مطالعه قرار گرفت.

احمر با بیان این که در این پژوهش، نانوذرات پالادیم تثبیت شده بر روی نانولوله‌های کربنی چنددیواره عامل‌دار شده با دندریمر پلی‌آمیدوآمین تولید شده و کارایی کاتالیزوری و الکتروکاتالیزوری آن مورد بررسی قرار گرفت، ادامه داد: نتایج این پژوهش بیانگر این است که الکترود اصلاح شده دارای خواص ویژه‌ای از قبیل سطح موثر بالا، کاهش اورولتاژ و افزایش جریان مربوط به اکسایش اگزالیک اسید است و همچنین با استفاده از این الکترود راندمان فرایندهای کاتالیزوری و الکتروکاتالیزوری افزایش می‌یابد.

محقق این طرح خاطرنشان کرد: حسگر پیشنهادی، مزایایی همچون تکرارپذیری بسیار خوب، زمان پاسخ سریع و پایداری عالی را دارد. در نهایت الکترود اصلاح شده با PdNPs/PAMAM–MWCNTs در اندازه‌گیری الکتروشیمیایی اگزالیک اسید در اسفناج به عنوان نمونه حقیقی استفاده شد.

این پژوهش در حال حاضر بر روی سنتز نانوکاتالیست‌های دوفلزی تثبیت شده و بررسی عملکرد کاتالیزوری و الکتروکاتالیزوری آن در حال پیگیری است.

نتایج این تحقیقات در دو مقاله جداگانه در مجله «Sensors and Actuators B: Chemical» (جلد ۱۷۱، ماه آگوست سال ۲۰۱۲، صفحات ۶۱۱ الی ۶۱۸) و «Applied Catalysis A: General» (جلد ۴۰۶، شماره ۱-۲، ۱۸ اکتبر ۲۰۱۱، صفحات ۱۲۴ الی ۱۳۲) منتشر شده است.

علم پرس
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]برنده نوبل فیزیک ۱۹۹۶ درگذشت[/h]
برنده جایزه نوبل فیزیک برای تبدیل هلیوم به حالت گازی شکل، در سن 75 سالگی درگذشت.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، رابرت کلمن ریچاردسون که در سال ۱۹۹۶ جایزه نوبل فیزیک را برای کشف ابرشاره بودن اتمهای هلیوم ۳ دریافت کرده بود، در اثر حمله قلبی در گذشت.

دانشگاه کورنل که ریچاردسون از 1968 در آن به تدریس فیزیک پرداخته بود، مرگ وی را روز پنج‌شنبه در نیویورک در اثر عوارض ناشی از حمله قلبی که سه هفته پیش به آن دچار شده بود، اعلام کرد.

ریچاردسون به همراه دیوید لی، به عنوان محققان ارشد و سپس داگلاس اوشراف، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه کورنل در سال 1971 آزمایشاتی را برای بررسی ویژگیهای اتمها در کسری از یک درجه بالای صفر مطلق انجام دادند. آنها در زمان سردسازی هلیوم تا چند هزارم یک درجه از صفر مطلق توانستند ابرسیالی را بسازند که بدون اصطکاک جریان پیدا می‌کند.

این کشف به دانشمندان در بررسی چندین مسأله علمی از جمله تعاملات پایه کوانتونی در سطح اتمی کمک کرده و منجر به کسب جایزه نوبل برای این سه تن شد.

ریچاردسون در سال 1937 در واشنگتن به دنیا آمده و مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در موسسه پلی‌تکنیک ویرجینیا گرفت. وی در سال 1996 به عنوان یک محقق پسادکترا به دانشگاه کورنل رفته و دو سال بعد به عنوان دانشیار انتخاب شد.

ریچاردسون از سال 1998 تا 2003 به عنوان معاول اول رئیس دانشگاه کورنل برای تحقیقات فعالیت داشته و همچنین یکی از اعضای آکادمی ملی علوم بود.

ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
ظهور یک جدول جدید تناوبی با نانوساختارها

ظهور یک جدول جدید تناوبی با نانوساختارها




یک محقق ارشد نانو فناوری و کاربردهای آن در دانشگاه نیووسترن موفق به ایجاد مجموعه جدیدی از اجزای سازنده شده که بر اساس نانوذرات و دی‌ان‌ای است و می‌توان با استفاده از آنها ساختارهای جدید و مفید ساخت.


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چاد میرکین این دستاورد خود را در نشستی با عنوان «ساختار اصلاح شده اسید نوکلئیک به عنوان معادلهای قابل برنامه‌ریزی اتم: ظهور یک جدول تناوبی جدید» در نشست سالانه انجمن آمریکایی برای پیشرفت علوم ارائه کرده است.

میرکین اظهار کرد: مجموعه جدیدی از اجزای سازنده را خواهیم داشت. بجای استفاده از آنچه طبیعت داده می‌توان تمام ویژگیهای ماده جدیدی را که ساخته‌ایم، کنترل کنیم. ما همیشه از این تصور ساخت ماده و کنترل ساختار آن به شکل «از جزء به کل» را داشته‌ایم و اکنون آن را به ظهور رسانده‌ایم.

میرکین و همکارانش با استفاده از نانوذرات و دی‌ان‌ای بیش از 200 ساختار بلوری متفاوت با 17 چیدمان ذرات مختلف ساخته است. برخی از انواع شبکه‌بندی‌ها در طبیعت وجود داشته اما وی همچنین ساختارهای جدیدی را تولید کرده که از هیچ همتای معدنی طبیعی برخوردار نیست.

محققان توانسته‌اند مواد و چیدمانهای جدید از ذرات را با کنترل اندازه، شکل و محل نانودرات در یک شبکه‌بندی ذره مشخص ایجاد کنند. آنها مجموعه‌ای از مقررات طراحی را ایجاد کرده‌اند که به آنها در کنترل تقریبا تمام ویژگیهای یک ماده کمک می‌کند.

این مواد جدید می‌تواند به ارتقای بهره‌وری اپتیکها، دستگاههای الکترونیکی و فناوریهای ذخیره انرژی کمک کنند.

با این پیشرفت کنونی‌، میرکین از نانوذرات به عنوان اتم و از دی‌ان‌ای به عنوان پیوند استفاده کرده است. وی کار خود را با یک نانوذره آغاز کرده که می‌تواند برای مثال طلا، نقره، پلاتینیوم یا یک نقطه کوانتوی باشد. ماده هسته اصلی بر مبنای ویژگیهای فیزیکی که ساختار باید در نهایت از آن برخوردار باشد، انتخاب می‌شود.

سپس صدها رشته دی‌ان‌ای(اولیگونوکلئوتید) به ذره متصل شده که توالی و طول آنها چگونگی شکل‌گیری پیوندها میان نانوذرات را تعیین کرده و ساختار شبکه‌های بلوری خاص را هدایت می‌کند.

این دستاورد به کارشناسان فناوری نانو برای اولین بار این قابلیت را خواهد داد تا ویژگیهای مواد را به یک شکل کاملا قابل برنامه‌ریزی از جزء به کل کنترل کنند.
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]فضاپیماهای آینده با قدرت ذهن هدایت می شوند![/h]
فضانوردان در ماموریت های آینده خود به ماه یا مریخ، فقط با استفاده از نیروی فکر خود فضاپیما را هدایت خواهند کرد.

محققان به سرپرستی "ریکاردو پولی" استاد علوم رایانه دانشگاه ا*** برای نخستین بار از مداخله مغز- رایانه برای کنترل یک شبیه ساز فضاپیما استفاده کردند.

با این حال محققان تایید کردند این آزمایش در محیط بسیار ساده شده ای انجام شده است.

کار در خلا و محیط های بدون گرانش و تلاش برای انجام دادن کاری در حالی که فرد لباس دشوار فضانوردی به تن دارد، برای فضانوردان در فضا بسیار چالش ساز است.

نبود گرانش و جاذبه، مهارت های حرکتی فرد را کاهش می دهد و در حالی که فرد دستکش، کلاه و دیگر تجهیزات دست و پا گیر در اطرافش دارد، کار کردن با تجهیزات فضاپیما کار آسانی به نظر نمی رسد.

این دانشمندان با آزمایش موفق بر روی دو نفر، دریافته اند مداخله مغز- رایانه بسیار موثر واقع شده و این فضانوردان توانستند کاری را در شرایط شبیه سازی شده فضا انجام دهند.

این نوع ارتقای توانایی تصمیم گیری در حالی در فضا خوب به نظر می رسد که در تعدادی از موقعیت های پر استرس بر روی زمین به کار گرفته شود.

این محققان در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا دور هم جمع شدند و کلاهی حاوی 66 الکترود به مغز انسان متصل کردند تا توانایی انسان را در انجام کاری فقط با استفاده از نیروی فکر و ذهن بیازمایند.

کنجکاو
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]اتفاق غیرمنتظره خورشیدی در راه است[/h]
ناسا هشدار داده است که در خورشید اتفاق غیرمنتظره ای در شرف وقوع است.

به گزارش خبرگزاری مهر، امسال قرار است سال اوج فعالیتهای خورشیدی باشد، فعالیتهایی که یک چرخه خورشیدی 11 ساله داشته و طی آن فعالیتهای تنها ستاره منظومه شمسی به اوج می رسد.

اما همچنان که این تصاویر نشان می دهد، فعالیت خورشیدی درحال حاضر نسبتا پایین است.
به رغم این که ناسا طوفانهای شدید خورشیدی را پیش بینی می کند، تعداد لکه های خورشیدی نیز نسبت به سال 2011 کاهش یافته و شراره های قوی خورشیدی هر از گاهی مشاهده شده اند
ناسا اعلام کرد که تعداد لکه های خورشیدی از سال 2011 کمتر شده است و طوفانهای شدید خورشیدی هر از گاهی رخ داده است.

تصویر بالا سطح زمین که رو به خورشید است را در تاریخ 28 فوریه 2013 ( 10 اسفند) نشان می دهد که توسط تصویر بردار مغناطیسی و هلیوسسمیک و در رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا گرفته شده است.

این تصویربردار تنها چند لکه کوچک مشاهده کرده است، درحالی که این سمت از خورشید معمولا در دوره اوج فعالیتهای خورشیدی افزایش می یابند.

کارشناسان نسبت به عدم فعالیت ظاهر خورشید ابراز تعجب کرده و بسیاری گفته اند که شاید ناسا در تخمین دوره های فعالیت شدید خورشیدی اشتباه کرده باشد.

این درحالی است که دین پسنل فیزیکدان خورشیدی از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا اعتقاد دارد که این مسئله یک توضیح متفاوت در بردارد. خورشید درحال حاضر در دوره طولانی فعالیت خود قرار داشته اما به نظر می رسد که این فعالیت با آنچه ما انتظار داشتیم متفاوت است. دو دوره سابق فعالیت خورشید در سالهای 1989 و 2001 نه یک بار بلکه 2 بار اینفعالیتها به اوج خود رسید.

وی افزود: فعالیت خورشیدی در آن دوره افزایش یافت، فروکش کرد و دوباره به اوج خود رسید و یک چرخه کوچک را تشکیل داد که حدود دو سال طول کشید.
محققان اخیرا تصاویری از لکه های بزرگ روی سطح خورشید ارائه کرده و اعتقاد دارند که باید لکه های بیشتری هم مشاهده شود
براساس اظهارات وی، ممکن است همین اتفاق در طول سال جاری نیز رخ دهد به طوری که لکه های خورشیدی در سال 2011 افزایش یافت در سال 2012 کاهش یافت و انتظار می رد که امسال افزایش دوباره ای را تجربه کند و این مسئله تا سال 2014 نیز ادامه داشته باشد.

همچنین گفته می شود که بین چرخه خورشیدی 24 و چرخه خورشیدی 14 شباهتهایی وجود دارد به طوری که هرکدام دارای دو نقطه اوج است.

خبرگزاری مهر
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]تصویر سه بعدی ناسا از کانال آب باستانی در مریخ[/h]
کانال های آب باستانی بر سطح سیاره سرخ با استفاده از تصاویر سه بعدی کاوشگر اکتشافی مریخ (MRO) بازسازی شده‌اند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تصاویر سه بعدی از کانال های باستانی بر سطح مریخ، شواهدی از جریان آب بر سطح سیاره سرخ در 500 میلیون سال قبل را نشان می دهد.

در تصاویر سه بعدی کاوشگر اکتشافی مریخ (MRO) جریان آب بر سطح این سیاره به بزرگی جریان مواد مذاب باستانی در شمال غرب اقیانوس آرام دیده می شود.

«گرت مورگان» از زمین شناسان مرکز تحقیقات زمین و سیارات در موزه ملی هوافضا واشنگتن تأکید می کند: این تصاویر میزان دقیق فرسایش که باعث ایجاد این کانال ها شده اند را نشان می دهد و مشخص می کند که عمق کانال ها دست کم دو برابر بیشتر از محاسبات قبلی است.

این کانال های باستانی در بخش Elysium Planitia‌ بعنوان یک دشت وسیع در امتداد خط استوای مریخ و منطقه آتشفشانی جوان سیاره دیده می شود.

فعالیت آتشفشانی گسترده در طول چندین میلیون سال گذشته، بخش وسیعی از منطقه Elysium Planitia را با مواد مذاب پوشانده و سیستم کانال های آب Marte Vallis بطول 997 کیلومتر را مدفون کرده است.

ناسا برای تهیه نقشه سه بعدی این کانال ها از رادار سطحی مدارگرد مریخ (SHARAD)‌ استفاده کرده است که دو فاز مختلف شکل گیری را نشان می دهد؛ فاز نخست شامل مجموعه ای از شاخه های کوچک تر هستند که در حال حاضر در نزدیکی کانال اصلی قرار دارند و فاز دوم شامل کانال هایی عمیق و پهن است.

«لین کارتر» از محققان مرکز پوراز فضایی گودارد ناسا خاطر نشان می کند: رادار سطحی با بازتاب امواج رادیویی امکان مشاهده لایه های چند گانه عمقی را فراهم کرده است؛ تهیه این نقشه سه بعدی، اهمیت رادارهای مداری برای بررسی میزان جریان آب بر سطح مریخ و مناطق فراتر از دو قطب را نشان می دهد.
تصویر سه بعدی کاوشگر اکتشافی مریخ
تصویر سه بعدی از کانال‌های آب باستانی بر سطح مریخ
ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]لایه سرد عجیب خورشید و خواهر دوقلویش[/h]
دانشمندان سوئدی دریافته اند که خورشید و ستاره «آلفا قنطورس A» در جو داغ و آتشین خود دارای یک لایه خنک عجیب هستند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تفاوت دما در لایه های مختلف خورشید همواره باعث حیرت دانشمندان شده است؛ دمای جو خارجی یا تاج خورشیدی میلیون ها درجه کمتر از سطح خورشید یا فوتوسفر است که دمای آن به حدود پنج هزار و 537 درجه سانتیگراد می‌رسد.

اما با دورتر شدن از سطح، دما افزایش پیدا نمی‌کند که این مسأله ناشی از وجود یک لایه سردتر بین فوتوسفر و تاج خورشیدی موسوم به کروموسفر است که دمای این ناحیه چهار هزار درجه سانتیگراد است.

دانشمندان اخیرا با کمک نور نزدیک مادون قرمز تلسکوپ فضایی هرشل، لایه سرد مشابهی را در اطراف ستاره «آلفا قنطورس A» بعنوان نزدیک ترین ستاره دوقلوی خورشید شناسایی کرده اند.

«رنه لیزو» سرپرست تیم تحقیقاتی رصدخانه فضایی اونسالا تأکید می کند: بررسی این ساختارها تاکنون محدود به خورشید بود، اما نشانه ای از لایه وارونگی دمایی مشابه در ستاره آلفا قنطورس A‌ شناسایی کرده ایم.

دانشمندان معتقدند که دمای فوق العاده بالای تاج خورشیدی با میدان مغناطیسی ستاره دوقلو مرتبط است که باعث افزایش شعله های خورشیدی می شود.

بررسی ستاره آلفا قنطورس A‌ می تواند به دانشمندان برای درک بهتر پدیده جوی بخصوص با توجه به مشابهت از لحاظ جرم، دما، عمر و ترکیبات شیمیایی با خورشید کمک کند.

نتایج این کشف در مجله Astronomy & Astrophysics‌ منتشر شده است .

ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]الحاق موفقیت آمیز کپسول باری دراگون به ایستگاه فضایی[/h]

کپسول باری دراگون با یک روز تأخیر، عصر روز یکشنبه با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی ملحق شد

به گزارش ایسنا،‌ کپسول باری دراگون شرکت اسپیس ایکس در سومین سفر به ایستگاه بین المللی فضایی و دومین مأموریت رسمی انتقال تجهیزات به فضا (CRS-2)، روز جمعه توسط موشک فالکون 9 از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرتاب شد، اما دقایقی پس از پرتاب دچار نقص عملکرد در رانشگرهای فضاپیما شد.

پس از کنترل نهایی توسط ناسا و شرکت اسپیس ایکس، مانور نزدیک شدن و الحاق کپسول باری به ایستگاه فضایی با یک روز تأخیر انجام شد.

دراگون ساعت 10:31 به وقت گرینویچ (14:21 به وقت تهران) یکشنبه سوم مارس (13 اسفند) پس از نزدیک شدن به ایستگاه فضایی، در ارتفاع 391 کیلومتری بالای شمال اوکراین توسط بازوی رباتیک گرفته شد.

کوین فورد، فرمانده ایستگاه فضایی و توماس ماشبرن، مهندس پرواز بر مراحل مانور الحاق نظارت کرده و کریس هدفیلد، فضانورد کانادایی وظیفه هدایت و کنترل بازوی رباتیک را برعهده داشت.

مراحل الحاق نهایی به ISS‌ نیز در ساعت 13:56به وقت گرینویچ ( 17:26 به وقت تهران) در ارتفاع 407 کیلومتری فراز دریای عرب انجام شد.

دراگون در مأموریت CRS-2‌ به ایستگاه فضایی بین المللی 544 کیلوگرم تجهیزات علمی، غذا، اکسیژن و سایر تجهیزات مورد نیاز شش خدمه مستقر در ایستگاه فضایی را با خود به همراه دارد؛ برنامه جدا شدن و بازگشت کپسول باری به زمین با یک هزار و 210 کیلوگرم آزمایشات و تجهیزات مختلف، برای تاریخ 25 مارس (پنجم فروردین) برنامه ریزی شده است.

همشهری
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]سیارکی با فاصله نزدیک از کنار زمین گذشت[/h]

سیارکی که به تازگی با نام 2013 EC شناسایی شده امروز دوشنبه 4 مارس ( 14 اسفند) در ساعت 7:35 صبح به وقت گرینویچ ( 11:05 به وقت ایران) از کنار زمین رد شد و براساس تصدیق دانشمندان در نزدیکترین فاصله خود به زمین اصابت نمی کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، این سیارک با فاصله 396 هزار کیلومتری از زمین عبور کرد. درحالی که فاصله میان ماه و زمین بین 263 هزار و 104 تا 406 هزار و 696 کیلومتر متغیر است.

گفته می شود که سیارک 2013 EC هم اندازه شهاب سنگی بوده که روز 15 فوریه در روسیه منفجر شد. ابعاد این سیارک حدود 10 تا 17 متر در عرض است.

گیانلوکا ماسی از پروژه تلسکوپ مجازی در این رابطه اظهار داشت: این مسئله که ما اخیرا با سیارکهای زیادی رو به رو شده ایم به این معنا نیست که قرار است سیارکهای بیشتری از راه برسد، این مسئله صرفا نشان دهنده توانایی بیشتر ما برای تشخیص آنها است. فناوریهای ما طی دهه های گذشته ارتقا یافته است.

درحال حاضر محققان 95 درصد از 980 سنگ بزرگ فضایی را که انتظار می رود از کنار زمین عبور کنند شناسایی کرده اند و گفته می شود که هیچ کدام از آنها در آینده خطر برخورد با زمین را ندارند.

ناسا نیز به شناسایی خطرات برخورد سیارک ها با زمین در آینده ادامه خواهد داد.

بنیادی با نام B612 قرار است به زودی به شکار سیارکها ملحق شود از سوی دیگر برخی دیگر از شرکتها برای معدن کاری روی سیارکها برنامه ریزی می کنند و قصددارند که زمین را از خطر نزدیک شدن سنگهای فضایی دور نگاه دارند.

یک شرکت با عنوان منابع سیاره ای که لری پیج و اریک اشمیت مورد اجرایی گوگل پشتیبانی مالی آن را برعهده دارد اعلام کرده است که نمونه اولیه از فضاپیمایی که روی سیارکها معدنکاری می کند می تواند پس از پرتاب تلسکوپ Arkyd-100s در سال 2014 یا 2015 به فرآیند شکار سیارکها و شناسایی آنها کمک کند.

شرکت دیگری با نام صنایع اعماق فضا نیز درنظر دارد در سال 2015 یک فضاپیما با نام فایر فلای پرتاب کند تا توسط آن سیارکهای نزدیک زمین که ممکن است خطرساز باشند، شناسایی شوند.

دیوید گامپ مدیر اجرایی شرکت صنایع اعماق فضا طی بیانیه ای اعلام کرد که مستقر کردن 10 فضاپیمای کوچک فایرفلای در جایگاه مدنظر ما در فضا، چهار سال طول می کشد و کمتر از 100 میلیون دلار هزینه در بردارد.

خبرگزاری مهر

 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]اقیانوسی از سنگ‌های مذاب در ۵۸,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتری خورشید[/h]
سطح عطارد اکنون صخره‌ای و خشک است؛ اما بررسی تصاویر ارسالی کاوشگر مسنجر ناسا نشان می‌دهند که شاید در گذشته، گدازه‌های داغ آتشفشانی بر سطح این کوچک‌ترین سیاره منظومه شمسی جریان داشته‌اند.

سطح عطارد اکنون صخره‌ای و خشک است؛ اما نتایج مطالعه جدیدی که بر پایه مشاهدات کاوشگر مسنجر ناسا انجام شده است نشان می‌دهند که شاید در گذشته، گدازه‌های داغ آتشفشانی بر سطح این کوچک‌ترین سیاره منظومه شمسی جریان داشته‌اند.
کاوشگر مسنجر ناسا که نخستین مدارگرد عطارد محسوب می‌شود، اکنون نزدیک به 2 سال است که در اطراف نزدیک‌ترین سیاره منظومه شمسی به خورشید (با فاصله متوسط 0.38 واحد نجومی یا 58 میلیون کیلومتر از خورشید) مستقر شده است. از جایگاه دیدبانی عالی خود، این کاوشگر دو نوع کاملا متمایز صخره را شناسایی کرده بود که سطح سیاره را تشکیل داده‌‌اند؛ موضوعی که دانشمندان نمی‌توانستند توضیحی برای آن پیدا کنند.
اکنون، آزمایش‌های انجام شده در آزمایشگاهی در ام.آی.تی (انستیتو فناوری ماساچوست) نشان می‌دهد که به احتمال زیاد، توضیح ساختار سطح رازگونه عطارد اقیانوس عظیمی از گدازه است که مدت کوتاهی پس از شکل‌گیری این سیاره در 4.5 میلیارد سال قبل در سطح آن وجود داشته است.
تیموتی گرو، استاد زمین‌شناسی دانشگاه ام.آی.تی می‌گوید: «چیزی که واقعا در عطارد شگفت‌انگیز است این است که این اتفاق دیروز رخ نداده است. پوسته این سیاره به احتمال فراوان بیش از 4 میلیارد سال سن دارد، بنابراین اقیانوس گدازه عارضه‌ای واقعا باستانی به شمار می‌رود.»

کاوشگر مسنجر برای شناسایی این دو نوع متمایز صخره‌ها از طیف‌نگار پرتو ایکس خود استفاده کرده که قادر است تا ساختار شیمیایی مواد را در سطح سیاره عطارد تشخیص دهد. دانشمندان در آزمایشگاه‌های خود صخره‌هایی مصنوعی ساختند تا این دو نوع ماده را شبیه‌سازی کنند. برای این کار آنها از مواد شیمیایی پودری ریزی استفاده کردند تا نزدیک‌ترین همتایانی را که می‌شد برای آنچه بر سطح سیاره دیده شده است به یکدیگر بچسبانند. گرو می‌گوید: «ما تنها آنها را با نسبت صحیح با یکدیگر ترکیب کردیم، و نسخه‌ای مصنوعی از آنچه در سطح عطارد وجود دارد ساختیم.»
محققان سپس این نمونه‌ها را در معرض دما و فشار بالا قرار دادند تا شرایطی را باز آفرینی کنند که احتمالا این صخره‌ها در جریان تکامل سیاره عطارد آن را از سر گذرانده‌اند. به گفته آنان، تحلیل‌ها نشان داد که تنها یک منشاء ممکن برای دو نوع مختلف صخره وجود دارد؛ اقیانوس اولیه‌ای از گدازه که باعث خلق دو لایه بلور شده، بلورها منجمد و سپس مجددا ذوب شده، به صورت گدازه درآمده‌اند و طی فوران‌های آتشفشانی در سطح عطارد پراکنده شده‌اند.
این یافته‌ها کمک می‌کند تا قطعات مختلف پازل در کنار یکدیگر قرار گیرند و تاریخچه کامل کوچک‌ترین سیاره منظومه شمسی تکمیل شود. لاری نیتلر، محقق دانشگاه کارنگی واشنگتن و کسی که رهبری گروه شناسایی کننده دو نوع صخره سطح عطارد را بر عهده داشت (اما در تحقیق جدید مشارکت نداشته است) می‌گوید: «ما به تدریج جاهای خالی را پر می‌کنیم. ممکن است طی این فرایند ماجرا به کلی تغییر کند، اما این کار چارچوبی را برای اندیشیدن به داده‌های جدید برپا می‌کند.»

خبرآنلاین

 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]دنباله‌داری که با مریخ برخورد می‌کند[/h]
ستاره‌شناسان از شناسایی یک دنباله‌دار جدید خبر داده اند که در اکتبر 2014 با سیاره مریخ برخورد خواهد کرد

به گزارش ایسنا، دنباله‌دار C/2013 A1 در سوم ژانویه 2013 توسط رابرت مک‌ناوت، شکارچی دنباله‌دار سرشناس در رصدخانه سایدینگ اسپرینگ استرالیا شناسایی شد.

ستاره‌شناسان دیگر در پروژه پژوهش آسمان کاتالینا در آریزونا در هشت دسامبر 2012 تصاویری از این دنباله‌دار را در فهرست خود شناسایی کرده بودند که اطلاعات بیشتری را در مورد حرکات این جسم ارائه می‌کرد.

این مشاهدات به ستاره‌شناسان اجازه داده تا مسیر احتمالی این دنباله‌دار را در اطراف خورشید دنبال کنند. مسیر محاسبه شده نشان داده که C/2013 A1 در 19 اکتبر 2014 به مریخ خواهد رسید.

این امر ضرورتا به معنی بروز یک برخورد نیست. بهترین برآوردها در حال حاضر بر این مبناست که این دنباله‌دار در فاصله ایمن 900 هزار کیلومتری از سطح مریخ عبور خواهد کرد.

در مقایسه، سیارک 2012 DA14 که اخیرا از کنار زمین عبور کرد، از فاصله نزدیک‌تری برخوردار بود اما با اطلاعات کمی که در دست است، این محاسبات از دقت زیادی برخوردار نیستند. امکان دارد که این دنباله‌دار با فاصله 36 میلیون کیلومتری از کنار مریخ عبور کرده یا بالعکس به طور مستقیم با آن برخورد کند.

به گفته ستاره‌شناسان، عبور این سنگ آسمانی از کنار مریخ با تلسکوپ‌های کوچک از زمین قابل مشاهده خواهد بود. همچنین از منظر مریخ نیز این عبور می‌تواند به جذابیت عبور "ابردنباله‌دار آیسون" از زمین باشد که امسال قابل مشاهده خواهد بود.

با فرض اینکه مدار C/2013 A1 به اندازه کافی به مریخ نزدیک باشد، این دنباله‌دار توسط کاوشگرهای حاضر در سطح سیاره مریخ یا ماهواره‌های مداری آن قابل مشاهده خواهد بود.

همشهری
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
ظهور حلقه‌ای تابان و مرموز گرداگرد زمین

ظهور حلقه‌ای تابان و مرموز گرداگرد زمین

حلقه‌ی سومی موقتاً علاوه بر دو حلقه‌ی وان آلن٬ در ماه سپتامبر ظاهر شده و سپس ناپدید گشته است.

بالاتر از سطح زمین دو حلقه پرانرژی از ذرات باردار معلق‌ قرار دارد. این دو حلقه به مدت حدود چهار هفته در ماه سپتامبر به حلقه‌ی سومی پیوستند. چنان‌چه دانشمندان در ۲۸ فوریه در مجله‌ی ساینس گزارش داده‌اند٬ ممکن است حلقه‌ی موقت در پاسخ به یک موج شوکی خورشیدی که از زمین می‌گذرد تشکیل شده باشد.
حلقه‌ای دور دنیا. در ماه سپتامبر یک حلقه‌ی سوم بین دو حلقه‌ی شناخته شده‌ی وان آلن ظاهر شد که از هزاران مایل بالاتر٬ زمین را احاطه کرده بود.
این کشف می‌تواند دانشمندان را به بازنگری چندین دهه از ایده‌ها درباره‌ی ساختار کمربند آلن مجبور کند. این کمربند حلقه‌ای به شکل دونات و تابشی است که توسط میدان مغناطیسیِ زمین در حلقه‌ای به دام افتاده است. چنان بازبینی‌هایی٬ پیش‌بینی‌های آب‌وهوای فضا و درک فضای پیرامونی نزدیک زمین را بهبود می‌بخشد و پیش‌بینی‌های بهتری را برای فضاپیماهای سرنشین‌دار و بدون سرنشین که در آن نواحی حرکت می‌کنند را بدست می‌دهد.
به گفته‌ی یوری اشپریتس (Yuri Shprits) از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس٬ کسی‌که درگیر این مطالعه نبوده است:«کشف بسیار مهمی است.» «بیش از نیم‌قرن پس از کشف کمربندهای تابشی٬ این مهم‌ترین ناحیه‌ی فضا٬ که اغلب ماهواره‌ها در آن فعالیت دارند٬ پازل‌های جدیدی را به ما هدیه می‌دهد.»
قبل از این کشف٬ محققان تصور می‌کردند که کمربندهای وان آلن همیشه شامل دو ناحیه متشکل از ذرات با انرژی بالاست: منطقه‌ی داخلی که غالباً از پروتون‌ها و تعدادی از الکترون‌ها ساخته شده و منطقه‌ی خارجی تحت سلطه‌ی الکترون‌ها قرار دارد و ناحیه‌ای با جمعیت غیرمتراکم این دو منطقه را از هم جدا می‌کند. این کمربندها از بالای جو٬ حدود ۱۰۰۰ کیلومتر بالای سطح زمین٬ شروع می‌شوند و تا پنج یا شش برابر شعاع زمین از سطح زمین فاصله می‌گیرند.
فضاپیماهای پیشرو و اولیه‌ی ناسا این کمربندها را در سال ۱۹۵۸ کشف و از آن‌ها نقشه‌برداری کردند. دانشمندان از آن زمان دریافته‌اند که مخازن این تابش می‌تواند به شکل چشمگیری به ویژه در منطقه‌ی خارجی٬ افت‌وخیز کنند.

اختلالاتی همچون توفان‌های خورشیدی که میدان مغناطیسیِ زمین را مختل می‌کنند، قادرند باعث تغییر شکل منطقه‌ی خارجی٬ بدست‌آوردن یا از دست‌دادن ذرات شوند.
در سی‌ام ماه آگوست٬ ناسا کاوشگرهای دوقلویی را برای مطالعه‌ی جزئیات ریز چنین اختلالاتی به راه انداخت و ترکیب چنین کمربندهایی را بدقت مورد بررسی قرار داد. آن کاوشگرها به شکل مکرری از کمربندها عبور می‌کردند و مداری را حدود هر نه ساعت تکمیل می‌کردند. تنها چند روز از راه‌اندازیِ کاوشگرها نگذشته بود که محققانی که توسط دانیال بیکر (Daniel Bake) از دانشگاه کلرادو بولدر٬ رهبری می‌شدند٬ حلقه‌ی سومی را که بین دو حلقه‌ی موجود و حلقه‌ی خارجی در حال انبساط بود٬ مشاهده کردند. پس از یک ماه این حلقه ناپدید شد٬ طوری که منطقه‌ی خارجی موقتاً با یک حلقه به حال خود رها شده بود. در ماه پس از آن٬ ساختار دوحلقه‌ای عادی تدریجاً به حالت قبلیِ خود بازگشت.
به بیان بیکر:«من از این‌که این مشاهدات٬ که به تازگی در برنامه انجام گرفته می‌تواند از چنین چیزهای جدیدی پرده بردارد٬ لذت بردم.»
محققان پیشنهاد می‌کنند که ممکن است موج شوکیِ خورشیدی که در اوایل ماه سپتامبر از زمین گذشته است٬ عامل ایجاد حلقه‌ی سوم بوده باشد. موج شوکی دیگری در اوایل ماه اکتبر به زمین رسیده منجر به ناپدید شدن دو حلقه‌ی خارجی شده است.
محققان نمی‌دانند که٬ هرچند وقت یکبار حلقه‌ی سوم تشکیل می شود. به گفته‌ی بیکر:«من خیلی شگفت زده خواهم شد اگر در ۴/۵ میلیون سال گذشته این رویداد قبلا اتفاق نیفتاده باشد.» کاوشگرها قادرند پاسخ‌هایی را درباره‌ی بسامد حلقه‌ی سوم فراهم کنند.
به گفته ی جو کانچس (Joe Kunches) از خدمات آب‌وهوای ملیِ مرکز پیش‌بینی آب‌وهوای فضا (National Weather Service’s Space Weather Prediction Center)٬ گزارشی از صدمات وارد بر ماهواره‌ها که ناشی از برقراریِ کوتاه‌مدت حلقه‌ی سوم باشد استخراج نشده است.
دانشمندان به جستجوکردن در میان داده‌هایی که از کاوشگرها بدست آمده به منظور پالایش دانشِ مشاهده‌ای و نظری٬ ادامه خواهند داد. همچنین یافته‌های این کاوشگرها می‌تواند به مهندسان در طراحی هرچه بهتر فضاپیماها برای مقابله با تابش‌های مضر این کمربندها کمک شایانی کند و کسانی که به کار پیش گویی مشغولند قادر خواهند بود از داده‌های زمان-واقعی که از کاوشگرها تغذیه می شوند به اپراتورهای ماهواره٬ اخطار و پیش‌بینی‌های هرچه بهتر درباره‌ی فعالیت چنین کمربندهایی را بدهند. به بیان کانچس:«آن٬ چیزی است که واقعاً ما را هیجان‌زده کرده است.»

psi.ir
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
کشفیات مشهورترین ستاره‌شناسان جهان چه بود؟

کشفیات مشهورترین ستاره‌شناسان جهان چه بود؟

اخترشناسان و فیزیکدانان مشهوری طی چند قرن گذشته موفق به کشف دستاوردهای برجسته ای در حوزه ستاره شناسی و بررسی کائنات شده اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بطلمیوس، کوپرنیک، کپلر، گالیله، نیوتن، کاسینی و آلبرت انیشتین از جمله برجسته ترین اخترشناسان تاریخ محسوب می شوند که دستاوردهای علمی آنها باعث تحول علم ستاره شناسی و نجوم شده است.

کلاودیوس بطلمیوس

فیلسوف، ریاضیدان، جغرافیدان و اخترشناسان یونان باستان که در سال 168 میلادی در مصر درگذشت، دارای رساله جامع در حوزه حرکات ستارگان و سیارات موسوم به Almagest است.

در الگوی ارائه شده توسط بطلمیوس که مشابه سامانه خورشیدی فعلی است، زمین در مرکز گیتی قرار داشته و خورشید، ماه و سایر سیارات بدور زمین در حال چرخش بودند.

تهیه فهرست 48 صورت فلکی که نام آنها همچنان مورد استفاده قرار می گیرد، از دیگر فعالیت های این اخترشناس محسوب می شود.

نیکلاس کپرنیک

ریاضیدان و اخترشناس لهستانی متولد سال 1473 میلادی، از جمله محققانی محسوب می شود که به ناکارآمدی مدل بطلمیوس پی برده و مدل خورشید محوری را توسعه داد؛ در این سیستم بر خلاف تصورات قبلی سایر سیارات از جمله زمین بدور خورشید در حال چرخش هستند.

کتاب On the Revolutions of the Heavenly Spheres (گردش افلاک آسمانی) را پیش از مرگش به رشته تحریر درآورد.

یوهانس کپلر

ریاضیدان و اخترشناس آلمانی متولد 1571 میلادی بعنوان پدر ستاره شناسی نوین شناخته می شود.

این دانشمند با ارائه تغییراتی در دیدگاه کوپرنیک از سیستم منظومه شمسی از جمله وجود مدار بیضوی، قوانین معروف به قوانین سه گانه کپلر را ارائه کرد که ضمن تشریح حرکت سیارات نسبت به خورشید، یک منبع مهم در علم نجوم و ستاره شناسی محسوب می شود.

گالیلئو گالیله

فیلسوف، ریاضیدان و اخترشناس در سال 1564 میلادی در ایتالیا متولد شد؛ این دانشمند بدلیل ارائه نظریات ضد ارسطو و محاکمه در کلیسای کاتولیک از شهرت جهانی برخوردار است.

مطالعات گالیله از مدل کوپرنیک مبنی بر ثابت نبودن زمین و چرخش آن بدور خورشید حمایت می کرد که با حکم کلیسا مجبور به انکار نظریه خود و حدود یک دهه حبس خانگی شد.

گالیله با کمک یک تلسکوپ موفق شد جزئیات بسیار دقیقی از سطح ماه را رصد کند؛ کشف چهار قمر بسیار بزرگ سیاره مشتری موسوم به اقمار گالیله ای (Galilean moons) و توسعه نخستین ساعت پاندول دار از دیگر دستاوردهای علمی این دانشمند ایتالیایی محسوب می شود.

ایزاک (اسحاق) نیوتن

ریاضیدان، فیزیکدان و ستاره شناس سرشناس انگلیسی و بنیانگذار حساب دیفرانسیل و انتگرال در سال 1643 میلادی متولد شد.

قوانین حرکت نیوتن شامل سه قانون فیزیکی است که ارتباط نیروهای وارده بر یک جسم و حرکت آن را نشان می دهد.

سقوط سیب از یک درخت، الهام بخش نظریه معروف گرانش زمین مطرح می شود که بر این اساس، خورشید نیروی کششی به سیارات وارد می‌کند و این نیرو باعث حرکت منظم سیارات در مدارهای پیرامون خورشید می شود.

کریستیان هویگنس

اخترشناس برجسته هلندی دستاوردهای برجسته ای در حوزه ریاضی و فیزیک بدست آورده و تلسکوپ های پیشرفته ای را نیز طراحی کرده است که منجر به اکتشافات مهم در حوزه نجوم و ستاره شناسی شد.

هویگنس در سال 1655 میلادی نظریه ای مبنی بر وجود حلقه نازک و مسطحی بدور سیاره زحل را ارائه کرد؛ کشف نخستین قمر سیاره زحل موسوم به «تیتان» و نخستین تصویر از سحابی جبار (Orion Nebula) از دیگر دستاوردهای این دانشمند محسوب می شود.

کاوشگر قمر تیتان نیز برای گرامیداشت این محقق به نام «هویگنس» نامگذاری شده است.

جیووانی کاسینی

اخترشناس ایتالیایی در سال 1672 میلادی با همکاری «ژان ریشر» از یک روش انطباقی برای تخمین فاصله بین زمین و مریخ استفاده کردند و نخستین برآورد فاصله در منظومه شمسی را ارائه کردند.

با استفاده از روش گالیله، این دانشمند ایتالیایی موفق به انجام نخستین اندازه گیری طول و عرض جغرافیایی شد؛ کشف چهار قمر سیاره زحل شامل یاپتوس، رئا، تیتوس و دیونه نیز از دیگر کشفیات «جیووانی کاسینی» محسوب می شود.

برای گرامیداشت نام این محقق، کاوشگر زحل به نام «کاسینی» نامگذاری شده است.

چارلز مسیه

اخترشناس فرانسوی در سال 1744 میلادی و در سنین نوجوانی دنباله داری با طول شش متر دم را مشاهده کرد و چهار سال بعد خورشیدگرفتگی حلقوی را رصد کرد.

اخترشناس جوان علاوه بر رصد دنباله دارها، سحابی های مختلف را مورد بررسی قرار داد و فهرستی از اجرام اعماق فضا شامل خوشه های ستاره ای و کهکشان ها تهیه کرد.

فهرست تهیه شده توسط «مسیه» بالغ بر 110 جرم آسمانی است که امروزه نیز مورد استفاده محققان نجوم و اخترشناسان سراسر دنیا قرار می گیرد.

آلبرت اینشتین

فیزیکدان برجسته آلمانی بدلیل کشف قانون فوتوالکتریک، جایزه نوبل فیزیک سال 1921 میلادی را از آن خود کرد.

این دانشمند برجسته قرن بیستم اگرچه رصدهای نجومی عملی با تلسکوپ نداشت، اما نظریه های علمی وی بویژه «نظریه نسبیت» انقلاب عظیمی در علم نجوم ایجاد کرد.

نظریه ثابت بودن سرعت نور، نظریه نسبیت عام، نظریه نسبیت خاص، نظریه میدان یکنواخت از جمله مهمترین دستاوردهای علمی اینشتین محسوب می شود.

کارل ساگان

دانشمند آمریکایی که در سال 1996 میلادی درگذشت، از محققان برجسته نجوم و علوم فضا محسوب می شود که اکتشافات مهمی از جمله تعیین دمای بالای زهره و تغییرات فصلی مریخ به نام خود ثبت کرده است.

استفان هاوکینگ

این دانشمند انگلیسی از جمله پیشتازان در حوزه فیزیک نظری و نجوم و یکی از مغزهای بزرگ پس از اینشتین محسوب می شود. «هاوکینگ» از سن 20 سالگی به بیماری ALS مبتلا شد، با این وجود تحصیلات و تحقیقات وسیع خود را در حوزه علم فیزیک ادامه داد.

نظریه شکل گیری فضا همزمان با آغاز شکل گیری کائنات پس از انفجار بزرگ (Big Bang)‌ و کتاب های متعدد در حوزه فیزیک و نجوم از تلاش های علمی این محقق محسوب می شود.

ایسنا
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
توسعه یک مدل ریاضی برای انتقال جرم در فرآیند جداسازی غشایی

توسعه یک مدل ریاضی برای انتقال جرم در فرآیند جداسازی غشایی

یک پژوهشگر کشورمان موفق به توسعه یک مدل ریاضی برای انتقال جرم در فرآیند جداسازی غشایی شد.

سعید شیرازیان که این مدل‌سازی ریاضی را به عنوان بخشی از پایان‌نامه کارشناسی ارشد و دکتری خود انجام داده است در گفت‌گو با خبرنگار پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) گفت: در این طرح با توسعه مدل‌های انتقال جرم حاکم بر فرآیند جداسازی غشایی، با استفاده از معادلات ریاضی که پایه در معادلات پیوستگی و بقا در مهندسی شیمی دارند، رفتار جداسازی مایعات و گازها در فرآیندهای مختلف جداسازی، پیش‌بینی شد.

به گفته این پژوهشگر جوان، غشاهای پلیمری در فرآیند جداسازی استفاده می‌شوند و ممکن است بر حسب ساختار و نوع پلیمر آنها، طیف گسترده‌ای از کاربری‌ها مانند مصارف پزشکی (برای استفاده در جراحی‌های ترمیمی و یا همودیالیز بیماران کلیوی) و یا صنایع (جداسازی هیدروکربن‌های سنگین از گاز طبیعی و یا تولید الکتریسیته) داشته باشند. مهم‌ترین خصوصیت این غشاها از نظر عملکرد در سیستم جداسازی، تراوش‌پذیری و گزینش‌پذیری آنهاست.

وی که با ارائه این طرح رتبه دوم پژوهش‌های بنیادی جشنواره جوان خوارزمی را از آن خود کرده است، گفت: تمرکز اصلی این طرح بر روی غشاهای پلیمری بوده است که در فرآیندهای جداسازی و عمدتاً در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی برای رسیدن به خلوص بالای اجزای مواد به کار می‌روند.

شیرازیان با اشاره به اینکه طرح بر روی غشاهای پلیمری متخلخل و غیرمتخلخل انجام شده است، اظهار کرد: در غشاهای غیر متخلخل مکانیزم اصلی، مکانیزم انحلال- نفوذ است که بر اساس آن ماده هنگام عبور از غشا ابتدا در غشا حل شده و سپس نفوذ مولکولی آن انجام می‌شود.

به گفته وی این نفوذ مولکولی به جزء نفوذکننده و زنجیره پلیمری بستگی دارد که تا چه اندازه نسبت به یکدیگر تمایل و تقارب داشته باشند تا بتوانند از بین اجزای پلیمر نفوذ کنند.

او بر این اساس یک مدل ارائه کرده است که برای پیش‌بینی رفتار جداسازی مایعات و گازها در فرآیند جداسازی، برهم‌کنش مولکول‌ها با یکدیگر و برهم‌کنش مولکول‌ها با زنجیره‌های پلیمری را در نظر می‌گیرد.

این پژوهشگر جوان افزود: در دسته غشاهای متخلخل که در واقع خلل و فرج زیادی دارند، اندازه حفرات غشاها مهم است. هر چه اندازه غشاها به قطر سینتیکی مولکول‌ها نزدیکتر باشد، مکانیزم تغییر می‌کند و از نفوذ مولکولی دور می‌شود. در این زمینه نیز یک مدل ریاضی توسعه داده شده است که می‌تواند برهم‌کنش اجزای نفوذکننده و همین طور برهم‌کنش اجزا با دیواره غشا را به خوبی پیش‌بینی کند.

به گفته وی از این طرح مقالات علمی مختلفی استخراج شده است و مقایسه داده‌های تئوری و عملی آن دقت بالای مدل‌ها را تصدیق می‌کند.

ایسنا

 

Mohsen 89

مدیر تالار فیزیک
مدیر تالار
کاربر ممتاز

سعید شیرازیان که این مدل‌سازی ریاضی را به عنوان بخشی از پایان‌نامه کارشناسی ارشد و دکتری خود انجام داده است در گفت‌گو با خبرنگار پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) گفت: در این طرح با توسعه مدل‌های انتقال جرم حاکم بر فرآیند جداسازی غشایی، با استفاده از معادلات ریاضی که پایه در معادلات پیوستگی و بقا در
مهندسی شیمی دارند، رفتار جداسازی مایعات و گازها در فرآیندهای مختلف جداسازی، پیش‌بینی شد.

درود
وقتی اسم تایپیکو دیدم یاد درس انتقال جرم خودمون افتادم که دیدم خودشه!:surprised:
 

Campus

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]خروج اولین دستگاه ساخت بشر از منظومه شمسی[/h]




برخی از دانشمندان علوم فضایی می گویند فضاپیمای وویجر-۱ احتمالا منظومه شمسی را ترک کرده است که اگر این مطلب تایید شود، وویجر اولین ماشین ساخت بشر است که از منظومه ما بیرون می رود.

وویجر در سال ۱۹۷۷ زمین را ترک کرد و اکنون در فاصله ۱۸ میلیارد کیلومتری ما قرار دارد.

دانشمندان در چند سال اخیر به دنبال جمع آوری شواهد خروج آن از منظومه شمسی بوده اند. این فضاپیما در این مدت ناظر تغییراتی محیطی بوده که حاکی از قرار داشتن آن در منطقه مرزی منظومه است.

اکنون برخی از محققان می گویند به باور آنها این کاوشگر از حیطه نفوذ خورشید موسوم به هلیوسفر خارج شده است- هلیوسفر یک حباب مغناطیسی از ذرات باردار است که منظومه شمسی را احاطه کرده است.

با این حال هنوز برخی دیگر از دانشمندان در این مورد تردید دارند. سوزان داد، مدیر پروژه وویجر گفت: "پنج عدد از ابزارهای فضاپیما هنوز در حال کار است و ما اکنون در داده های دریافتی شاهد این هستیم که درحال ورود به حیطه میان ستاره ها هستیم. شاهد اتفاقاتی هستیم که به این باور دامن می زند که روی چنین مرزی هستیم."

شواهدی که "داد" از آن حرف می زند شامل افت شدت ذرات خورشیدی و شدت گرفتن اشعه های کیهانی است که از فضای میان ستاره ای می آید. شاهدی که به خصوص اساس یافته تازه است به اواخر ماه اوت در تابستان گذشته بازمی گردد.

پروفسور بیل وبر از دانشگاه ایالتی نیومکزیکو در لاس کروسس از نویسندگان مقاله تازه می گوید که ظرف فقط چند روز، شدت تشعشعات هلیوسفری کاهش پیدا کرد و شدت اشعه کیهانی بالا رفت چیزی که نشانه خروج فضاپیما از هلیوسفر است.

ناسا می گوید این برداشت در میان کسانی که روی این پروژه کار می کنند همگانی نیست و پروفسور وبر اذعان می کند که بحث در این مورد ادامه دارد.

هدف اولیه ماموریت این کاوشگر مطالعه سیارات دورافتاده منظومه شامل مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون بود، ماموریتی که در سال ۱۹۸۹ کامل شد، اما همچنان به مسیرش ادامه داد. مسیر کاوشگر بعد از آن تغییر داده شد تا در جهت کلی مرکز راه شیری به حرکت در آید.

تولید الکتریسیته از منبع پلوتونیومی وویجرها ده تا ۱۵ سال دیگر متوقف خواهد شد که در آن مرحله ابزارها و فرستنده های آنها از کار خواهد افتاد.

این ادعا در مقاله ای در مجله "نامه های تحقیقات ژئوفیزیکی" منتشر خواهد شد.
 

Similar threads

بالا