اخبار از تازه های پلیمر

nicenet1369

عضو جدید
رزین های ترموست با قابلیت شکل دهی پس از پخت

رزین های ترموست با قابلیت شکل دهی پس از پخت

محققین فرانسوی پلاستیک سبکی را کشف کردند که مانند ترموست ها محکم و پایدار بوده (مانند باکلیت) و در عین حال با گرم شدن به آسانی تغییر شکل می دهد. آنان دریافتند که به علت اصلاح پذیری و قابل بازیافت بودن این ماده، در موارد زیادی از جمله هوافضا، الکترونیک و … می توان از آن استفاده کرد.
عموماً اتم ها در پلیمرهای ترموست اتصالات عرضی ثابتی دارند که باعث به وجود آمدن خواص مکانیکی عالی و مقاومت و استحکام در برابر حلال شده است. اما برخلاف ترموپلاستیک ها که می توانند مکرراً ذوب شده و قالب گیری شوند و شکل تازه ای بگیرند، ترموست ها شکل ثابتی داشته و نمی توانند دوباره فرآیند شوند.
محققین موسسه ای در پاریس ماده ترموستی کشف کردند که همانند شیشه با حرارت دادن تغییر شکل پیدا می کند، بدون آنکه خواص اولیه اش را از دست بدهد.
لیبر، سرپرست تیم تحقیقات معتقد است که این مواد رزین های ترموست آلی هستند، اما می توان برای شکل دادن آن ها از تکنیک هایی شبیه به شیشه سازی و آهنگری که سابقاً تنها برای شیشه و فلز کاربرد داشته، استفاده نمود. البته در مقایسه با شیشه و فلز می توان به سبک بودن مواد جدید، سهولت در اجرا و برخورداری از گستره وسیعی از سختی اشاره کرد. همچنین در مقایسه با سایر رزین های ترموست آلی می توان آن ها را دوباره شکل دهی، بازیافت و یا تعمیر نمود. در عین حال که همچنان مقاومت در برابر حلال و خواص مکانیکی خوبی را ارائه می دهند.
این ماده شبیه به یک رزین اپکسی معمولی ساخته می شود. به این صورت که ابتدا رزین، هاردنر، و کاتالیزور را مخلوط می کنند و آن را مابین دوصفحه گرم حرارت می دهند تا به طور کامل پخت شود. سپس این ماده می تواند با گرفتن گرمای کافی مجدداً شکل و قالب دیگری را به خود بگیرد. حتی می توان رزین پخته شده را به صورت پودر درآورد و از آن در فرآیند قالب گیری یا تزریق استفاده نمود.
نحوه عملکرد این رزین بدین صورت است که زمانی که گرم می شود، توانایی آن را دارد که مجدداً جاری شود. این توانایی ناشی از واکنش های تبادلی برگشت پذیر از نوع تبادل استری می باشد. این واکنش ها به بعضی از اتصالات عرضی درون شبکه مولکولی اجازه می دهند که توپولوژی ماده را بدون شکستن پیوندها در شبکه مولکولی، عوض کنند. و بنابراین یکپارچگی ماده به عنوان یک ماده جامد حفظ شده و از وابسپارش آن جلوگیری می شود. در طی خنک سازی این واکنش ها به حدی کند می شوند که به نظر می آید شبکه، یک ماده جامد، مشابه شیشه است.
کریستوفر بومن محقق دانشگاه کلورادو که تحقیقاتی راجع به پلیمرهای مصنوعی داشته، معتقد است که با استفاده از تبادل اتصالات عرضی اتم ها، این محققین یک شبکه پلیمری جدید با ویژگی های منحصر به فرد ایجاد کرده اند که شبیه سایر شبکه های کووالانسی، قابل تغییر می باشد. اما یک مکانیسم واکنشی متفاوت دارد که در آن از یک تبادل غیر رادیکالی استفاده می شود. این واکنش ماده را در حالت پلیمری خود نگه می دارد و در عین حال اجازه فرآوری و بازیابی دوباره آن را به ماده می دهد. بومن انتظار دارد که این مواد در کامپوزیت های قابل ترمیم و قابل بازیافت، به کار خواهد رفت. دیگر کاربردهای این مواد در پوشش ها، ساخت اسباب و وسایل، ملخ هواپیما و به طور کلی هر قطعه پیچیده ای که نیازمند سبکی و مقاومت مکانیکی و شیمیایی می باشند، است.



با حرارت دادن رزین پخت شده، می توان اشکال پیچیده ای به آن داد.
 

nicenet1369

عضو جدید
رایانه ها می توانند خود را دوباره سیم کشی کنند

رایانه ها می توانند خود را دوباره سیم کشی کنند

دانشمندان آمریکایی نانوماده جدیدی را توسعه دادند که قادر است جریانهای الکتریکی را هدایت کند و در ساخت رایانه ای که بتواند مدارات خود را تغییر دهد استفاده شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه نورث وسترن معتقدند که این نانوماده جدید می تواند منجر به ساخت رایانه ای شود که قادر است سیم کشی داخلی خود را نوسازی کند و به دستگاه کاملا متفاوتی تبدیل شود.
از آنجا که دستگاههای الکترونیکی روز به روز درحال کوچک شدن هستند، دانشمندان در تلاشند از موادی برای ساخت مدارات آنها استفاده کنند که تحت تاثیر پدیده های مکانیک کوانتومی قرار داشته باشند.
در این راستا، دانشمندان نورث وسترن مواد الکترونیکی را به روشی نوسازی کردند که بتوانند خود را برای انجام عملکردهای محاسباتی متفاوت در زمانهای مختلف به طور مرتب سازماندهی کنند.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: “این فناوری جدید استفاده از مسیر جریانهای متفاوت مداوم را از طریق یک ماده امکانپذیر می کند. این دقیقاً مشابه این است که بخواهیم مسیر جریان یک رودخانه را برای آبرسانی به مناطق دیگر تغییر دهیم. به این ترتیب، جریان الکترونها می تواند از طریق این نانو ماده در جهتهای مختلف حرکت کند. همچنین می توانیم به طور همزمان جریانهای متعددی را داشته باشیم که در جهتهای مخالف هم حرکت می کنند.”
در این ماده جدید، جنبه های مختلف سیلیکون و چند پلیمر برای ساخت گروه جدید از مواد الکترونیکی ترکیب شده است.
براساس گزارش Nature Nanotechnology، این گروه جدید از مواد، “نانوذرات با پایه الکترونیکی” نام دارد.
این دانشمندان اظهار داشتند: “علاوه بر ساخت یک پل سه بعدی میان فناوریهای موجود، ویژگی برگشت پذیری این ماده جدید می تواند برای ساخت رایانه ای که خود را دوباره سیم کشی کرده و مدارات خود را با عملکردها و نیازهای جدید سازگار می کند بسیار کاربردی باشد.”
این ماده هیبریدی ترکیبی از ذراتی است که به صورت الکتریکی هادی جریان الکتریسیته هستند. هر ۵ نانومتر از طول این ذرات با یک ماده شیمیایی ویژه دارای بار مثبت پوشیده شده است. این ذرات توسط دریایی از اتمهای دارای بار منفی احاطه شده اند که بارهای مثبت روی روکش ذرات را خنثی می کنند. با استفاده از یک بار الکتریکی از طریق این ماده، بارهای منفی می توانند جابجا شوند و خود را دوباره شکل دهند اما ذرات مثبت نمی توانند جابجا شوند. این نانوماده می تواند در ساخت دیودها و یا ترانزیستورهای برپایه مدارات چند بعدی به کار رود.
 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
پلیمری با خواص آهن ربایی

کار روی نانوکامپوزیت های پلیمری با خصلت مغناطیسی بر خلاف سیالات مغناطیسی (Ferrofluid) که قدمتی طولانی تر دارند، از سال 2000به بعد شدت گرفته است. عمده کارهای انجام گرفته در این زمینه به چند کشور محدود می شود: تیمهای تحقیقاتی در انستیتوی کلوئیدها و علوم بین سطحی ماکس پلانک آلمان که روشهای مختلفی برای تهیه این ترکیبات توسعه داده اند، همچنین در دانشگاه سی چوآن چین علاوه بر توسعه روشهای جدید تولید، انواع نانوذرات معدنی و پلیمرهای مختلفی را برای تهیه این ترکیبات آزموده اند. گزارش های دیگری هم از دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی دیگر مانند اسپانیا، امریکا و... درباره سنتز این ترکیبات منتشر شده است.
به عنوان مثال ، گروهی در دانشگاه کیونگبوک کره جنوبی با استفاده از یک پلیمر ویژه به عنوان عامل کنتراست تصاویر ام.آر.آی ، نانوذرات مگنتیت را کپسوله کرده اند.

 

nicenet1369

عضو جدید
روشی جدید برای تولید نانوالیاف متخلخل با کاربردهای مختلف

روشی جدید برای تولید نانوالیاف متخلخل با کاربردهای مختلف

پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به تولید نانوالیاف متخلخل از نوعی کوپلیمر خاص برای اولین بار شدند.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، «نادیا رحیمی تنها» از دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه امیرکبیر و مجری طرح در مورد چگونگی انجام مراحل مختلف آن اظهار کرد: در این تحقیق ابتدا کوپلیمر اکریلونیتریل-اکریلیک اسید سنتز شد و سپس به منظور بررسی تاثیر پارامترهای الکتروریسی بر نانوالیاف حاصل از کوپلیمر فوق، نمونه‌ها به صورت عادی الکتروریسی شدند. در مرحله‌ی بعد، الکتروریسی در محفظه‌ای که رطوبت نسبی آن بالاتر از محیط بود، الکتروریسی شده و تصاویر میکروسکوپ الکترونی آن‌ها تهیه شد. در مرحله‌ای دیگر، تعدادی از نمونه‌ها در سیستم سه‌ جزئی شامل پلیمر/حلال/ضدحلال، الکتروریسی شدند و ساختار دارای تخلخل آن‌ها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند.
وی، بررسی امکان تولید نانوالیاف متخلخل از کوپلیمر اکریلونیتریل-اکریلیک اسید به دو روش ایجاد رطوبت و نیز استفاده از سیستم سه جزئی در الکتروریسی را هدف اجرای این پروژه بر‌شمرد و گفت: الیاف متخلخل یکی از انواع نانوالیاف تولید شده به روش الکتروریسی هستند. این الیاف برای تولید *****ها، غشاهای جاذب و مصارف پزشکی نظیر دارورسانی و مهندسی بافت بر حسب نوع پلیمر مورد استفاده، کاربرد فراوان دارند.
این پژوهشگر تصریح کرد: روزنه‌ها نقش مهمی در تعیین خواص ساختارهای متخلخل دارند و عموماً به سبب افزایش سطح موثر الیاف در ساختارهای متخلخل، کاربرد این محصولات نسبت به نمونه‌های مشابه غیرمتخلخل افزایش می‌یابد. کوپلیمرهای اکریلونیتریل به سبب مقاومت بالایی که در محیط ‌های شیمیایی دارند، برای استفاده به عنوان جاذب‌ها و *****ها بسیار مناسب هستند.
رحیمی تنها در ادامه خاطرنشان کرد: استفاده از محلول نمک کلریدسدیم برای کنترل رطوبت محفظه‌ی الکتروریسی و استفاده از پروپیلن ‌گلایکول به عنوان جزء ضدحلال در سیستم سه‌جزئی شامل پلیمر/ حلال/ ضد حلال از نوآوری‌های این پژوهش است.
وی با بیان این‌که از نتایج این تحقیق می‌توان در صنایع و بخش‌هایی که به نوعی با *****ها و تهیه غشاهای جاذب سر و کار دارد، استفاده کرد، افزود: به طور کلی استفاده از نانوالیاف در کشور ما هنوز به شکل صنعتی در نیامده و در ابعاد وسیع تولید نمی‌شود. اما چنانچه تولید نانوالیاف به شکل صنعتی راه‌اندازی شود، می‌توان گفت استفاده از ساختارهای متخلخل علاوه بر حفظ ماهیت و خاصیت پلیمرهای مورد استفاده، در ازای مصرف برابر از محلول پلیمری برای تولید ساختارهای غیرمتخلخل، در مقایسه با آن‌ها سطح مخصوص بیشتر و در نهایت راندمان بیشتر در کارایی را به دست می‌دهند.
این پژوهشگر تاکید کرد: تا کنون پژوهش‌های محدودی برای تولید نانوالیاف متخلخل در داخل و خارج از کشور انجام شده ‌است و در پژوهش‌هایی هم که از پلی‌اکریلونیتریل (PAN) استفاده شده، عموماً اساس آن‌ها هموپلیمر اکریلونیتریل بوده است.
وی با اشاره به این که نخستین بار است که در این پژوهش از این کوپلیمر خاص (اکریلونیتریل- اکریلیک‌اسید) استفاده شده، تصریح کرد: تا به حال گزارشی مبنی بر روش مورد استفاده در این پژوهش ارائه نشده است، بنابراین می‌توان گفت نخستین بار است که در این پژوهش، الیاف متخلخل در ابعاد نانو، از این کوپلیمر و با این روش به صورت نمونه‌ی آزمایشگاهی تهیه شده است.
به گفته این محقق، تا کنون تعداد یک مقاله در کنفرانس ICONTEX 2011 در کشور ترکیه و یک مقاله در همایش دانشجویی ستاد نانو ارائه شده است. همچنین مقاله‌ای برای کنفرانس AUTEX 2012 در مرحله‌ی داوری بوده و یک مقاله‌ی ISI نیز در دست ویرایش برای ارائه به نشریات است.
بر اساس این گزارش، این پژوهش با عنوان «الکتروریسی کوپلیمراکریلیک و بررسی تاثیر عوامل موثر بر اندازه‌ی تخلخل الیاف نانو حاصل» توسط نادیا رحیمی تنها انجام شده که دکتر سید هژیر بهرامی و دکتر مختار آرامی راهنمایی آن را بر عهده داشته‌اند
 

nicenet1369

عضو جدید
افزایش زیست‌سازگاری نانولوله‌های کربن

افزایش زیست‌سازگاری نانولوله‌های کربن

محققان روش جدیدی برای تهیه فیلم‌های رسانای متشکل از نانولوله‌های کربنی تک دیواره برای کاربردهای زیست‌فناورانه ابداع کرده‌اند.بنابر گفته محققان دانشگاه استنفورد می‌توان با ترسیب نانولوله‌های کربنی روی یک سطح پوشیده شده با پلی-L-لیسین، زیست‌سازگاری آنها را تا حد زیادی افزایش داد. این پژوهشگران روش جدیدی برای تهیه فیلم‌های رسانای متشکل از نانولوله‌های کربنی تک دیواره برای کاربردهای زیست‌فناورانه ابداع کرده‌اند. پلی-L-لیسین، یک پلیمر پلی‌کاتیونی از پپتید طبیعی L-لیسین است که به‌ طور معمول برای روکش‌دهی ظرف‌های کاشت سلولی به‌ کار می‌رود تا چسبندگی سلول‌ها به ظرف افزایش یابد.اخیراً توجه محققان به استفاده از نانولوله‌های کربنی تک‌ دیواره در کاربردهای زیست‌فناورانه جلب شده است؛ دلیل این امر، ویژگی‌های الکترونیکی استثنائی این نانوساختارها و قابلیت عامل‌دار شدن سطح آنها است.با وجودی که برخی مطالعات قبلی حاکی از غیرسمی بودن این نانولوله‌ها برای سلول‌های زیستی است، اما پژوهشگران در این زمینه مطمئن نبوده و ترجیح می‌دهند زیست‌سازگاری این ساختارها را افزایش دهند. برخی تحقیقات حاکی از آن است که نانولوله های با طول کوتاه تر خطرناک تر می باشند، در حالیکه نانولو های بلند و اصلاح شده از خطر کمتری برخوردارند.سطوح هیبریدی رساناگروه تحقیقاتی “ژانگ بائو” کار خود را با خیساندن بسترهایی همچون اسلایدهای شیشه‌ای یا ویفرهای اکسید سیلیکونی در محلولی از پلی-L-لیسین آغاز کردند. سپس با استفاده از روش روکش‌دهی چرخشی، نانولوله‌های کربنی را روی سطح این بسترها نشانده و یک ماده هیبریدی با سطح رسانا تولید کردند. در این روش، امکان تنظیم مقدار نانولوله‌های کربنی نشانده شده روی سطح وجود دارد.
تصویر شماتیک سطح پوشش داده شده با نانولوله های کربنی (چپ)، تصویر میکروسکوپی سلول های روی این سطح (راست)​
“بائو” و همکارانش می‌گویند: این، یک روش موثر برای نشاندن شبکه‌ای از نانولوله‌های کربنی روی سطح است. آنها با مشاهده تغییر شکل سلول‌های زیستی نشانده شده روی این سطح هیبریدی با استفاده از میکروسکوپی نوری و میکروسکوپی الکترونی روبشی، زیست‌سازگاری این سطح را مورد مطالعه قرار دادند. مورفولوژی سلولی یکی از پارامترهای مورد استفاده در این کار است، زیرا روش دقیقی برای بررسی متابولیسم و سلامت سلولی به ‌شمار می‌رود.نانولوله های ایمن تراین سلول‌ها هیچ گونه تغییر شکل عمده و مشخصی از خود نشان نداده و به شکل سالم و کشیده باقی ماندند که نشان می‌دهد نانولوله‌های کربنی اثر سمیت روی آنها نداشته‌اند. بررسی اولیه دیگری که در آن فعالیت میتوکندری در سلول‌ها مورد بررسی قرار گرفته است نیز، نشان می‌دهد نانولوله‌های کربنی در مدت زمان انجام این بررسی برای سلول‌ها بی‌ خطر بوده‌اند.“دبورا لین”، یکی از اعضای این گروه پژوهشی اظهار امیدواری می‌کند که این کار به تولید سطوح متشکل از نانولوله‌های کربنی تک دیواره با زیست‌سازگاری بالاتر کمک کند. وی می‌افزاید: محققان زیادی روی سمیت نانولوله‌های کربنی تک‌ دیواره کار کرده و برخی از آنها برای افزایش زیست‌سازگاری این نانوساختارها از عامل‌دار کردن آنها استفاده کرده‌اند. این کار، دشوار است و در برخی موارد کارایی لازم را ندارد. روش ما ساده‌تر و سریع‌تر بوده و می‌تواند در تولید سطوح رسانا برای کاربردهای زیست‌پزشکی مورد استفاده قرار گیرد
 

nicenet1369

عضو جدید
کامپوزیت های سه بعدی مشابه صدف حلزونی

کامپوزیت های سه بعدی مشابه صدف حلزونی

حققان سوئیسی مواد کامپوزیتی مشابه صدف حلزونی تهیه کرده اند. برای این منظور آنها روشی ارائه کردند که با آن می‌توان عناصر ساختاری بسیار کوچک درون ماتریکس پلیمری را با استفاده از میدان مغناطیسی تراز کرد. با این روش می‌توان یک کامپوزیت پلیمری را در سه بعد تقویت کرد، کاری که با استفاده از روش‌های تقویت کننده رایج امکان پذیر نیست.“آندره استوارت” از موسسه فناوری فدرال سوئیس (ETH) در زوریخ که محقق این پروژه است، می‌گوید: طبیعت در تولید موادی که در سه بعد تقویت شده‌اند، بسیار باهوش است. در صدف‌های حلزونی شکل، پوسته‌ای دولایه وجود دارد؛ پوسته درونی شامل صفحات ریز کربنات کلسیم است که به‌ صورت موازی با سطح تراز شده‌اند، و پوسته بیرونی که دارای کربنات کلسیم به ‌شکل میله است که عمود بر سطح هستند. این کار موجب می‌شود استحکام و مقاومت در برابر خستگی پوسته بیرونی افزایش یافته و همچنین مانع از وارد شدن ترک‌ها از این پوسته به پوسته درونی شود.
سطح مقطع صدف حلزونی. آرایش سه بعدی تقویت کننده کربنات کلسیم به وضوح قابل تشخیص است.​
دستیابی به یک چنین آرایش سه بعدی مشابهی در کامپوزیت های پلیمری دشوار است. با استفاده از الیاف تنها می‌توان به ‌صورت دو بعدی کامپوزیت‌های پلیمری را تقویت کرد، اما این میزان کافی نیست و باید تراز شدن سه بعدی نظیر آنچه که در صدف اتفاق می‌افتد، در اینجا نیز تحقق یابد.در گام اول محققان باید مقادیر بسیار کمی از نانوذرات اکسید آهن را به سطح صفحات میکرونی آلومینیوم اضافه کنند تا با این کار به آلومینیوم قابلیت مغناطیسی شدن اعطا شود. میله‌های سولفات کلسیم نیمه آبدار را نیز با این روش بایستی مغناطیسی نمود. در قدم بعد باید این صفحات یا میله‌ها را درون محلولی حاوی پیش ماده‌های پلیمر نظیر پلی‌یورتان، رزین‌های اپکسی و آکریلات وارد کرد. زمانی که میدان مغناطیسی به این سیستم اعمال می‌شود، ساختارهای موجود در آن به‌ صورت خاصی تراز می‌شوند و به‌ همان صورت باقی می‌مانند تا پلیمریزاسیون انجام ‌شود.برای این که تقویت به ‌صورت سه بعدی انجام شود، ساختار می‌تواند در یک جهت در یک لایه از ماتریکس پلیمری تراز شده و در لایه بعدی در جهتی دیگر تراز شود. همچنین می‌توان دو نوع ذره را درون یک نوع پیش ماده قرار داده، به شکلی که میزان اکسید آهن در ذره اول بیشتر از ذره دوم باشد. در این حالت اگر میدان مغناطیسی قوی اعمال شود، همه ذرات در یک جهت تراز می‌شوند. اگر در ادامه، میدان کمتری در جهت دیگری اعمال شود، ذرات دارای اکسید آهن بیشتر، به این میدان پاسخ می‌دهند.
سطح مقطع یک کامپوزیت دو لایه، نشان دهنده کنترل آرایش صفحات اکسید آلومینیم (سیاه رنگ) در رزین اپوکسی (رنگ روشن)​
آزمایشات نشان می دهد استحکام و مقاومت پارگی کامپوزیت های حاصل نسبت به پلیمر معمولی به مراتب بیشتر است. همچنین میدان مغناطیسی لازم برای آرایش ذرات بسیار پایین بوده و بنابراین به راحتی می توان این روش را در مقیاس های بزرگ به کار برد. نتایج این تحقیقات در مجله Science به چاپ رسیده است.البته طبق نظر یک متخصص کامپوزیت در دانشگاه امپریال کالج لندن، یکی از نقایص این روش استفاده از تقویت کننده های ذره ای است که به طور کلی بهترین نوع تقویت کننده نمی باشند. بنابراین ممکن است مواد خاصی با این روش تهیه شود، اما به طور کلی نمی توان مواد کامپوزیتی با کارایی بالا را توسط این مواد جایگزین نمود.
 

SANAZ K

عضو جدید
[h=2]تولید پلاستیک از CO2[/h]

یک شرکت آمریکایی برای تبدیل دی اکسید کربن به پلاستیک راه جدیدی را گسترش داده است. این شرکت از شش شرکتی است که برای تبدیل ضایعات دی اکسید کربن موجود در جو به محصولات مفید از دولت آمریکا بودجه دریافت می‌کند. شرکت Novomer واقع در ماساچوست، ۱۸٫۴میلیون دلار از بخش انرژی دولت (DOE) دریافت کرده است تا فرایند تبدیل دی اکسید کربن به پلیمرهای پلی کربنات برای تولید بطری های پلاستیکی را توسعه دهد.
به گزارش سایت خبری پپنا، از زمان تاسیس این شرکت، یعنی چهار سال پیش، Novomer روشی را برای واکنش اپوکسید با دی اکسید کربن حاصله از ضایعات بخارات صنعتی، برای تولید پلاستیک های شامل ۴۰-۵۰ درصد دی اکسید کربن، توسعه داده است. این شرکت با استفاده از تکنولوژی کاتالیست کبالت می‌تواند پلیمرهایی با جرم مولکولی بالا برای تولید پلاستیک و پلیمرهایی با جرم مولکولی پایین برای تولید رزین هایی بعنوان روکش و چسب تولید نماید. از این تکنولوژی برای تبدیل مونوکسیدکربن به مواد شیمیایی مختلفی همچون آکریلیک اسید و ۱-۳پروپان دیول نیز استفاده می‌شود.
به گفته‌ی Mahoney، مدیر شرکت Novomer، انعطاف پذیری این سیستم، به دلیل توانایی عملکرد کاتالیست در حضور عامل انتقال است. قرار دادن یک عامل انتقال زنجیر همچون دیال یا تریال در یک واکنش به ما اجازه می‌دهد که به کمک گروه های OH پلیمر را رشد دهیم و با تنظیم مقدار عامل انتقال زنجیر جرم مولکولی پلیمر را کنترل کنیم.
با کمک مالی DOE، Novomer با شرکت شیمیایی Albemarle و شعبه‌ی شیمیایی محصولات فوتوگرافی شرکت Eastman Kodakکار می‌کند تا فرایند ساخت پلیمرهای ترموپلاستیک با جرم مولکولی بالا برای ساخت بطری های پلاستیکی، فیلم ها و روکش های غذا و بسته بندی را توسعه دهد.
 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
بیو پلیمر زانتان با استفاده از ضایعات خرما ساخته شد
بیو پلیمر زانتان با استفاده ازضایعات خرما و برای کاربرد در صنایع نفت و حفاری و همچنین موادغذایی، در گروه بیو تکنولوژی دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر تولید شد.
«ادریس طاهر»، دانش-آموخته-ی کارشناسی-ارشد دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اعلام این مطلب، خاطرنشان کرد: «در حال حاضر این نوع پلیمر، به علت ویژگی های منحصر به فرد، در بسیاری از صنایع دیگر از قبیل سرامیک، نساجی، دفاعی و ... کاربرد دارد و در کشورهای فرانسه، اسپانیا، چین و آمریکا تولید می شود که با اجرای این طرح که با نوآوری هایی نیز در بهینه سازی و افزایش زانتان تولیدی همراه بوده، امکان تبدیل خرمای ضایعاتی به این پلیمر فراهم شده است.»


طاهر تصریح کرد: «20 درصد خرمای جهان در ایران تولید می شود که 30 درصد این محصول کشاورزی به علت آفات و امراض گیاهی از بین می رود و قابلیت عرضه به بازار را با عنوان خرمای تجاری پایین دارد؛ به عنوان محیط کشت صنعتی در اختیار باکتری قرار داده شد که در 24 ساعت اول شاهد تولید توده-ی سلولی هستیم و در 48 ساعت بعدی با متوقف شدن رشد سلولی، تولید محصول آغاز می شود که پس از اتمام فرایند تخمیر، نوبت به جداسازی محصول می رسد.»
دانش آموخته-ی دانشگاه صنعتی امیرکبیر نوآوری پروژه-ی خود را در استفاده از روش های ccd از زیر شاخه های روش rsm برای بهینه-سازی و افزایش زانتان تولیدی برای نخستین بار در سطح دنیا بیان کرد و در ارتباط با خصوصیات منحصر به فرد این پلیمر به حلالیت بالای آن در آب سرد و گرم، سوسپانسیون کنندگی نگهداری و عامل افزایش دهنده-ی ویسکوزیته اشاره کرد.
او در پایان درباره-ی زمینه های کاربرد این بیو پلیمر میکروبی در صنایع غذایی و نفت که عمده ترین بخش های مصرف کننده این محصول هستند، اظهار داشت: «بیو پلیمر زانتان برای بهبود طعم غذا، افزایش ویسکوزیته و همچنین نگهدارندگی آن بدون ایجاد هیچ گونه رنگ و طعم خاص و در صنعت نفت به منظور افزایش بازیافت نفت و نیز در فرمولاسیون گل حفاری کاربرد دارد.
 
آخرین ویرایش:

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
پلیمر هایی که در اثر تابش نور حرکت می کنند

پلیمر هایی که در اثر تابش نور حرکت می کنند

شیمیدانان ژاپنی به تازگی موفق به ابداع فیلم های پلیمری متحرکی در اثر تابش نور شده اند که مانند کرم به راه می افتند و حرکاتی شبیه بازوهای روباتیک (بازوی خودکار) دارند.​
این فیلم توسط Tomiki Ikeda و همکارانش از پلی تکنیک توکیو در یوکوموها تولید شده و شامل پلیمری است که در اثر تابش نور مرئی منقبض و با تاباندن UV دوباره به حالت اول بازگشته، منبسط می شود.​
با کنترل شدت نور تابشی و موقعیت تمرکز نور بر فیلم، محققان پلیمر شبه ربات را به حرکت در جهات مطلوب واداشتند.

این پلیمرها به سبب داشتن گروه های آزوبنزن – شامل بانددوگانه ی N=N- در برابر تابش نور عکس العمل نشان می دهند. در اثر تابش نور مرئی کنفورماسیون باندهای N=N به صورت سیس درآمده که به معنی خم شدن پلیمر است. اما در صورت تغییر منبع نور به تابش UVباندها به فرم ترانس درآمده که منجر به باز شدن پلیمر می شود.​
قرار دادن مولکول پروتئین تحت طول موج های متفاوت نور تابشی باعث ایجاد تغییرات ساختاری شامل تبدیل کنفورماسیون گروههای آزو از ترانس به سیس و بالعکس می شود. در تصویر زیر این تغییر ساختار مشهود است:

جابجایی فیلم پلیمری مانند یک کرم به کمک انتهای نوک تیز (قسمت انتهایی کرم) و سر مسطح آن (قسمت جلویی کرم) صورت می گیرد. با منقبض شدن پلیمر بخش انتهایی به سمت جلو کشیده می شود، سپس با تغییر منبع نور به اشعه ی UV، پلیمر باز شده و بخش جلویی آن پیشروی می کند. این انقباض ها و انبساط های متوالی باعث حرکت رو به جلو پلیمر مانند یک کرم می شود.

(جابجایی فیلم پلیمری در اثر تغییر نور تابشی ازماوراء بنفش به مرئی)​
در یک بازوی روباتیک (بازوی خودکار) نیز بخشهای به هم متصلی وجود دارند که یکی از آنها فیلم پلیمری است، اما در اینجا فیلم پلیمری وصفحات متصل به آن به طورمتناوب عمل کرده و باعث ایجاد یک اتصال لولایی می شوند که منجر به حرکات خمشی منعطف بازو می شود. با کنترل شدت نور تابشی و موقعیت تمرکز نور محققان قادر به ایجاد حرکات مطلوب توسط این بازو خواهند بود.​
ازمزایای این پلیمر – که دارای حداقل قطعات متحرک است – به حداقل رساندن اصطکاک و مشکلات تماس سطحی است. از طرفی به نظر می رسد که این روش کاربردهای دیگری مانند تبدیل مستقیم انرژی تابشی به انرژی مکانیکی، سیستم های ذخیره سازی وکاربرد درتجهیزات microfluidic را داشته باشد.​
Graeme George یکی از کارشناسان پلیمر از پلی تکنیک Queensland معتقد است که مزیت این روش دربکار بردن فرآیندهای نوری بازگشت پذیر است.​
او همچنین افزود: زمان آن رسیده که مطالعات جامع تری بر چنین سیستم هایی برای بررسی رقابت بین پلیمرهای متحرک در اثر تابش نور با پلیمرهای فعال الکتریکی یا electroactive همتا انجام شود.

یکی از زمینه های کاربردی این پلیمرها “ایجاد نیروی محرکه ی موتورهای پلاستیکی بااستفاده از تابش نور” است.​
در این موتور نور UVبه بالای چرخ دنده و نور مرئی به قسمت پایینی آن تابانده شده، باعث حرکت تسمه و در نتیجه موتور می شود.​



 

SANAZ K

عضو جدید
[h=6]هنگ كنگ اسكناس‌هايي از جنس پليمر چاپ كرد
بانك مركزي هنگ كنگ اقدام به انتشار اسكناس‌هاي ۱۰دلاري با جنس پليمر كرد.

به گزارش ايرنا،اسكناس‌هاي جديد از تاريخ نهم جولاي ) ۲۰۰۷هجدهم تيرماه جاري ) بتدريج وارد گردش پولي هنگ كنگ خواهد شد.

... "هنري تنگ" وزير امور مالي هنگ گنگ گفت : تجربه استفاده از اين نوع اسكناس‌ها در كشورهايي كه از آن استفاده كرده‌اند ، نشانگر دوام و امنيت بيشتر اين نوع اسكناس مي‌باشد.

وي ،همچنين مزيت ديگر اين اسكناسها را سازگاري آنها با محيط زيست به لحاظ قابليت بازبافت آنها ذكر كرد.[/h]
 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
استفاده از اتم کربن در الیاف سریع ترین خودروی جهان

استفاده از اتم کربن در الیاف سریع ترین خودروی جهان


بدون شک یکی از جالب‌توجه‌ترین خودروهای به نمایش در آمده در نمایشگاه خودروی ژنو، Agera (اگرا) R 2013 ، تازه‌ترین ساخته کونیخزگ (Koenigsegg) است که به ادعای این شرکت می‌تواند با قدرت ۱۱۱۵ تا ۱۱۴۰ اسب‌بخار و با سرعت ۴۴۰ کیلومتربرساعت به سریع‌ترین خودروی ساخته‌شده در جهان تبدیل شود و این عنوان را از بوگاتی ویرون سوپراسپرت با سرعت ۴۳۱ کیلومتربرساعت پس بگیرد.
صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت این ابرخودرو به ۲٫۹ ثانیه زمان نیاز دارد، پس از ۷٫۵ ثانیه به سرعت ۲۰۰ کیلومتربرساعت، در ۱۴٫۵ ثانیه به ۳۰۰ کیلومتربرساعت و در ۱۷٫۶۸ ثانیه به ۳۲۲ کیلومتربرساعت می‌رسد.این خودرو بخشی از این شتاب فوق‌العاده را مدیون چرخ‌های تازه آن است که به کمک فناوری اختصاصی کونیخزگ با نام Aircore Technology ، توخالی و یکپارچه از جنس الیاف کربن تهیه شده‌اند و در نتیجه این تغییر هر کدام ۵ کیلوگرم سبک‌تر از چرخ‌های قبلی هستند. تنها توسط طراحی هوشمندانه آنها ۲۰ کیلوگرم از وزن نهایی خودرو کاسته شده است.


این شرکت که پیش از این سازنده سریع‌ترین خودروهای جهان بوده، اولین‌بار در سال ۲۰۰۷ / ۱۳۸۶ اولین چرخ‌های الیاف کربنی جهان را تولید کرده که به همراه ترمزهای سرامیکی برای مدل‌های CCX و CCR استفاده ‌شدند و باعث شدند CCX به سبکترین ابرخودروی جهان تبدیل شود.پوشش نانوکامپوزیتی سطح سیلندرهادر میان تغییرات چشمگیری که در آگرا و آگرا R ایجاد شده، می‌توان به فناوری‌های تازه‌ای اشاره کرد که برای اولین‌بار در صنعت خودروسازی جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از آنها پوشش نانوکامپوزیتی برای سطح سیلندرها است که توسط شرکت سوئدی ANS تهیه شده است. این فناوری که اولین‌بار در سال ۲۰۰۶ / ۱۳۸۵توسط محققان دانشگاه اوپسالا معرفی شده، می‌تواند توسط تمامی سازندگان موتورهای درون‌سوز مورد استفاده قرار بگیرد. در نتیجه استفاده از آن در موتورهای ساخت کونیخزگ که به زودی در آگرا و آگرا R به کار گرفته خواهند شد، اصطکاک و مصرف سوخت کمتر خواهد شد یا به عبارت دیگر نیروی بیشتری تولید می‌شود. گفته می شود با استفاده از این پوشش نانوکامپوزیتی، در طول عمر یک کامیون سنگین، حدود ۱۵ هزار یورو در مصرف سوخت صرفه جویی می شود.مطابق اعلام ANS بین ۶ تا ۹ درصد انرژی اولیه موتورهای درون‌سوز به دلیل اصطکاک میان رینگ پیستون و سیلندرها از بین می‌رود. اگر برای پوشش روی سیلندرها از نانوکامپوزیت‌ها استفاده شود، این اصطکاک ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش پیدا خواهد کرد. این پوشش نانوکامپوزینی می‌تواند با کاهش اصطکاک، عملکرد موتور را ۱٫۸ تا ۴٫۵ درصد بهتر از قبل کند.
 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
یخچال های پلیمری، ژله ای حیاتی

به گزارش البرز نیوز
، یخچال، معمول ترین وسیله ای است که تقریباً در هر آشپزخانه ای یافت می‌شود؛ در حالی که ظاهر و نحوه کار کردن آنها از زمانی که ساخته شده اند، تغییر چندانی به خود ندیده است.
اما یک طراح روس به خود جرات داده و یک نمونه متفاوت و جدید برای یخچالهای آینده طراحی کرده است. این یخچال که بیشتر شبیه یک ویترین است، برخلاف یخچالهای معمولی، مواد غذایی را در ژلی سبز رنگ نگهداری می‌کند نه در محفظه ای از هوای سرد.

به نقل از نارنجی ، این طرح در جمع فینالیست‌های ۲۵ طرح برتر مسابقه بهترین طرح‌های مفهومی‌که هر سال شرکت الکترولوکس برگزار می‌کند، قرار گرفته. یوری دیمیتریف در مورد ژل استفاده شده در این یخچال اینگونه توضیح داده: این ژل، پلیمری حیاتی، بی بو و ضد چسبندگی است که قابلیت تازه نگه داشتن مواد غذایی را دارد و شما می‌توانید مواد غذایی را در هر قسمت آن قرار دهید.



این یخچال تقریباً چهار بار کوچکتر از یک یخچال معمولی طراحی شده و همچنین اگر چنین چیزی در آینده ساخته شود بی صدا و کم مصرف خواهد بود.
 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
تولید ارزانترین سیستم انرژی خورشیدی در مقیاس کاربردی با استفاده از فیلمهای جدید نقره-پلیمر

تولید ارزانترین سیستم انرژی خورشیدی در مقیاس کاربردی با استفاده از فیلمهای جدید نقره-پلیمر

استفاده از فیلمهای جدید نقره-پلیمر به میزان ۳۵% قیمت دیشهای سهمی گون را کاهش می دهد.

یک کمپانی در ایالت کلورادو از ایجاد نسل جدید سیستمهای انرژی خورشیدی با کارایی بالا وقیمت تمام شده پایین برای تولید الکتریسیته خبر داد.

Sky Troughکه توسط Sky Fuel ساخته شده قیمت این دیشها را به میزان ۳۵% نسبت به مدلهای مشابه به خاطر استفاده از پلیمرهای بازتاباننده به جای شیشه های سنگین استفاده شده در متمرکز کننده های نوری،کاهش داد.

پس از توسعه پروژه که با مشارکت لابراتوار بین المللی انرژی بازگشت پذیر(National Renewable Energy Laboratory) و دانشگاه نیو مکزیکو انجام شد،Sky Fuel بزرگترین واحد دیش سهمی گون با طول ft375 ارتفاع ۲۰ft را نمایان کرد.این دیش چندین تغییر اساسی و مهم دارد که کارایی آن را بهبود و بطور قابل ملاحظه ای قیمت آن را کاهش می دهد.مهمترین تغییر بکار بردن اختصاصی فیلم نقره-پلیمر است، که دارای قیمت پایین، بازتابندگی بالا و مقاومت در برابر شکستن می باشد.
در این تکنولوژی فیلمهای آینه ای بازتابنده (Reflect Tech Mirror Film) بشکل ورقه های نازک آلومینیوم متورق می شوند تا صفحاتی سبک وزن که همچنان بسیار دقیقند را تشکیل دهند. این عامل باعث می شود در دیشها بخشهای صفحه ای بزرگتر و کمتری نسبت به طرحهای قبل که به شکل شیشه های منحنی واربودند، استفاده شود.استفاده از فیلم به جای شیشه به تنهایی نزدیک به ۵۰% از قیمت دستگاه کم می کند.همچنین این فیلمها به راحتی در مقیاس بالا تولید می شوند بنابراین مشکل سرعت پایین ساخت این دستگاهها حل می شود.
علاوه بر قیمت پایین ساخت به علت سبک وزن بودن فیلم نقره-پلیمر بطور قابل ملاحظه ای قیمت حمل و نقل هم کاهش می یابد. این کمپانی قصد دارد تا سال آینده نصب سیستم Sky Fuel را به عهده بگیرد.
 

nicenet1369

عضو جدید
ماهیچه‌های مصنوعی پلیمری توانایی پلک زدن را باز می‌گردانند

ماهیچه‌های مصنوعی پلیمری توانایی پلک زدن را باز می‌گردانند

جراحان مرکز پزشکی دانشگاه دیویس کالیفرنیا نشان داده اند که ماهیچه‌های مصنوعی قادرند توانایی پلک زدن بیماران مبتلا به فلج صورت را به آنها بازگردانند. این امر می‌تواند برای هزاران نفری که هر ساله بر اثر وجود صدمات، سکته، جراحت عصب صورت و یا عمل جراحی قادر به بستن پلک خود نیستند، مفید باشد. بعلاوه می‌توان از این روش که در آن از ترکیب الکترود و پلیمرهای سیلیکونی استفاده می‌شود، به منظور ساختن ماهیچه‌های مصنوعی برای کنترل سایر نقاط بدن استفاده نمود. این روش‌های جدید بصورت مقاله ای در نشریه جراحی پلاستیک صورت توضیح داده شده است.تراویس جراح پلاستیک صورت دانشگاه دیویس و گروه Otolaryngology (جراحی سر و گردن) می‌گوید: “این اولین گام استفاده از ماهیچه‌های مصنوعی در یک سیستم بیولوژیکی است. اما امکان استفاده از این تکنولوژی در بسیاری از زمینه‌ها وجود دارد.” در مطالعه انجام شده، Tollefson و همکارانش به دنبال گسترش و طراحی دستگاه‌هایی برای استفاده از ماهیچه‌های مصنوعی پلیمری فعال الکتریکی (EPAM) در بدن انسان هستند که به طور تجدید پذیر و ماندگار توانایی پلک زدن را فراهم می‌کند، از چشم محافظت می‌کند و ظاهر صورت را بهبود می‌بخشد. EPAM تکنولوژی نوظهوری است که می تواند برای ترمیم حرکات صورت در بیماران مبتلا به فلج استفاده شود .پلیمرهای فعال الکتریکی مشابه ماهیچه‌های انسان بر اثر تغییر ولتاژ ورودی منبسط و منقبض می‌شوند. برای افراد مبتلا به انواع دیگر فلج، استفاده از ماهیچه‌های مصنوعی می‌تواند توانایی لبخند زدن یا کنترل مثانه را به آنها باز گرداند. صورت‌های احیا شده اولین گام طبیعی در گسترش ماهیچه‌های مصنوعی برای کنترل قسمت‌های دیگر بدن است. Senders می گوید: عضلات صورت به نیروهای نسبتاً کم، بسیار کمتر از نیروی مورد نیاز برای حرکت انگشتان دست و یا خم کردن بازو، نیاز دارند.پلک زدن یک بخش ضروری برای حفظ سلامتی چشم است. پلک سطح چشم را تمیز می‌کند و سبب گسترش اشک در سرتاسر قرنیه می‌شود. بدون این روانکاری، چشم به زودی در خطر ابتلا به زخم قرنیه قرار می‌گیرد که می‌تواند در نهایت موجب کوری شود. پلک زدن غیر ارادی چشم توسط یک عصب جمجمه کنترل می‌شود. در بیشتر بیماران مبتلا به فلج دائم پلک، عصب به علت تصادف، سکته، و یا عمل جراحی برای برداشتن تومور صورت، صدمه می بیند. بسیاری از افراد عصب عامل دیگری در نزدیکی این عصب ندارند که بتواند جایگزین آن شود و به بسته شدن چشم کمک کند. افراد دیگر با سندرم Mobius متولد می‌شوند که مشخصه آن اعصاب رشد نیافته‌ی صورت است. این افراد قادر به پلک زدن و لبخند زدن نیستند. از کار افتادگی پلک در حال حاضر توسط یکی از دو روش درمان می‌شود؛ یکی از آنها انتقال ماهیچه‌های عضلات ساق پا به صورت است. با این حال، این روش به شش تا ده ساعت عمل جراحی نیاز دارد، سبب ایجاد زخم‌های ثانوی می‌شود و اغلب برای افراد مسن و یا بیماران ضعیف نامناسب است. روش‌های درمانی دیگری مانند بخیه وزنه‌های کوچک طلا در داخل پلک وجود دارد. این وزنه به کمک گرانش به بسته شدن چشم کمک می‌کند. این روش در بیش از ۹۰ درصد از بیماران موفقیت آمیز بوده است، با این حال منجر به آهسته‌تر شدن حرکات چشم نسبت به حالت معمول می شود و ممکن است پلک زدن دو چشم با یکدیگر هماهنگ نباشد. همچنین برخی از بیماران هنگام خواب به سختی پلک‌های خود را بسته نگه می‌دارند. هرسال در ایالات متحده، ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر تحت این عمل جراحی قرار می‌گیرند، در نتیجه ممکن است از درمان‌های جایگزین بهره‌مند شوند.در این مطالعه، Senders و Tollefson از روش جدیدی برای درمان توانبخشی پلک‌ها در سکته‌های دایمی صورت استفاده کردند. در این روش یک حلقه (sling) دور پلک قرار می گیرد. این حلقه به وسیله یک ماهیچه مصنوعی تحریک شده و موجب پلک زدن می شود. این حلقه توسط یک پیچ کوچک تیتانیومی به اسکلت کوچک چشم پیچ می شود. حلقه به ماهیچه مصنوعی متصل است. نیرو و تکانه لازم برای بستن پلک‌ها با استفاده از این حلقه در محدوده نیروی ماهیچه های مصنوعی است.
یک حلقه دور پلک چشم چپ قرار دارد که به دستگاه ماهیچه مصنوعی پلیمر فعال الکتریکی (EPAM) متصل شده است. منبع تغذیه و ماهیچه مصنوعی درحفره گیجگاهی قرار دارند. هنگامی که چشم راست پلک می زند یک سنسور الکتریکی، سیگنالی را برای فعال کردن EPAM به سمت باطری می فرستد.​
ماهیچه مصنوعی مورد استفاده از سه لایه تشکیل شده و در دهه ۱۹۹۰ ساخته شده است. لایه داخلی یک تکه از آکریلیک یا سیلیکون نرم است که با گریس کربن پوشیده شده است. با اعمال جریان الکتریکی، جاذبه‌های الکتروستاتیک سبب می‌شود که لایه‌های بیرونی همدیگر را کشیده و سبب فشرده شدن مرکز نرم می‌شود. این حرکت سبب می شود تا ماهیچه مصنوعی منبسط شود. با قطع جریان ماهیچه منقبض شده، حلقه دور پلک صاف شده و چشم پلک می‌زند. هنگامی که دوباره جریان برقرار می شود، ماهیچه استراحت می‌کند و مرکز نرم دوباره به شکل اولیه خود باز می‌گردد.طبق گفته Tollefson مقدار نیرو و حرکات ایجاد شده توسط ماهیچه‌های مصنوعی بسیار شبیه به ماهیچه‌های طبیعی هستند. منبع باطری قرار گرفته در بدن شبیه به ایمپلانت‌های استفاده شده در گوش است.برای بیمارانی که یک چشم آنها فعال است، یک سنسور سیمی به چشم سالم متصل می‌شود و پالس‌های طبیعی پلک زدن را به ماهیچه مصنوعی منتقل می‌کند. برای بیمارانی که کنترل هیچ یک از چشمان خود را ندارند، یک ضربان ساز شبیه به آنچه در تنظیم ضربان قلب بکار می‌رود، چشمان را با سرعت ثابتی وادار به پلک زدن می‌کند.محققان در حال حاضر این تکنیک را بر اجساد و حیوانات بررسی می‌کنند. آنها برآورد کردند که این تکنولوژی ظرف پنج سال آینده در دسترس بیماران قرار خواهد گرفت.
 

nicenet1369

عضو جدید
میکرو ربات های پلاستیکی که با نور حرکت می کنند

میکرو ربات های پلاستیکی که با نور حرکت می کنند

دانشمندان چینی بازوهای روبوتیکی ساخته‌اند که توانشان را از نور مرئی می‌گیرند و هیچ عضو الکترونیکی ندارند. توسعه سریع ربات‌ها در ۵۰ سال اخیر تغییرات زیادی را در صنعت، کشاورزی و بسیاری زمینه‌های مرتبط ایجاد کرده است. اکثر وسیله‌های روبوتیک، از میکرو ماشین‌ها و سیستم‌های متحرک شبیه عضله ساخته شده‌اند و به منبع انرژی الکتریکی و اجزای سازنده فلزی، مثل سیم‌ها و الکترود‌ها نیاز دارند که آنها را غیر قابل انعطاف و زیست ناسازگار می‌کند. Yanla Yu و همکارانش در دانشگاه Fudan در شانگ‌های، یک بازوی پلاستیکی روبوتیک ساخته‌اند که توانایی برداشتن و حرکت دادن اشیا کوچک بدون اتصال فیزیکی یا الکتریکی را دارد. توان همه اعضا از منبع نور مرئی بدست می‌آید و نور، محرک انقباض بازوهای روبات است و هیچ فلزی در آن استفاده نشده است. قسمت‌های فعال ربات، از نوارهای دو لایه از جنس دو ماده پلیمری متفاوت ساخته شده‌اند. یکی از آنها پلیمر شبکه‌ای بلور مایع خاص (CLCP) است و دیگری یک پلی اتان غیر فعال است. CLCP یک نوع خاص از پلیمر فعال الکتریکی است که به ماهیچه‌های مصنوعی مربوط می‌شود. با تابش نور آبی، ماده CLCP بر خلاف تک لایه ساکن پلی اتان غیر فعال، منقبض می‌شود و سبب حرکت خمشی می‌گردد. این خم شدن کاملاً برگشت پذیر بوده و به بازو اجازه می‌دهد از وسط مثل یک زانو خم شود و مثل یک دست در انتها چنگ بزند.این میکروروبات‌ها می‌توانند اشیائی ده برابر وزن کل اجزا بازوها را بلند کنند و نیرو به ازای واحد سطحی که ایجاد می‌کنند (۳۰۰KPa) با مقدار تولید شده آن توسط ماهیچه‌های انسان (۳۲۰KPa) قابل مقایسه است. چون انرژی نورانی، فراوان، بی خطر، تجدید پذیر و پاکیزه است، پتانسیل خوبی برای جایگزین شدن بجای انرژی الکتریکی دارد. Yu می‌گوید: تحقیق ما روی چگونگی تبدیل مستقیم انرژی نورانی به کار مکانیکی تمرکز دارد. او معتقد است که این نوع روبات‌ها می‌توانند در تولیدی‌های کوچک استفاده شود. اکنون روبات هایی وجود دارند که اجزای میکروالکترونیک را جابجا و نصب می‌کنند و به طور گسترده در خطوط مونتاژ به کار برده می‌شوند وYu برای این ربات‌ها چنین آینده‌ای را انتظار دارد. او می‌گوید: شاید روزی با طلوع آفتاب، میکروربات‌های متحرک با نور، به طور منظم کار کنند و به جابجایی قطعات در صنعت و در زندگی روزانه ما مشغول شوند.
بازوی روبوتیک که می تواند اشیا را جابجا کند، بر اساس پلیمرهای فعال الکتریکی ساخته شده است.​
Patrick Mather، متخصص مواد پلیمری عامل دار در انستیتو Syracuse Biomaterials می‌گوید: “این کار هم در طراحی ماده که بجای نور UV توسط نور مرئی فعال می‌شود، و هم در طراحی وسیله با ساختار دوبلوره (bimorph)، منحصر به فرد است. او می‌گوید: “در واقع زمینه پلیمرهای هوشمند در حال دگرگونی و تغییر از فاز مطالعاتی به سمت محصولات متنوع و پژوهش‌های بیشتر بر پایه‌ی دستگاه است و پلت فرم پیش بینی شده توسط Yu سر مشقی برای روبات‌های با کاربرد‌های اینچنین خواهد بود.”
 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=2] پژوهشگران کشور پوششهای رنگی بر پایه پلیمر را برای ضد آب کردن پارچه، کاغذ و هرگونه مصالح ساختمانی تولید کردند[/h]

کمیل حمیدیان- مجری طرح در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه در پروژه تحقیقاتی موفق به تولید پلیمرهای ضد آب شدیم، افزود: این پوششها بر پایه پلیمر است که برای ضد آب کردن هرگونه مصالح ساختمانی مانند گچ، سیمان، گچ، آجر، سفال و بتون به کار می‌روند.

وی با بیان اینکه این پوششها قادر به ضد آب کردن منسوجات است، اظهار داشت: با استفاده از این پوشش می‌توان کاغذ، پارچه و چوب را ضد آب کرد.

حمیدیان با اشاره به اینکه این پوشش در داخل سطح نفوذ می‌کند، توضیح داد: پوشش پلیمری تولید شده در حد یک میکرون در داخل سطح نفوذ می‌کند ضمن آنکه یک لایه نازک نایلونی نیز بر روی سطح بیرونی سطوح می نشیند و کاملا ضد آب می‌شوند.

وی ادامه داد: از آنجایی که این پوشش پلیمری است از این رو در برابر اسید و قلیا و همچنین تغییرات محیطی و جوی مقاومت بالایی دارد ضمن آنکه در برابر سایش و خوردگی و رنگ پریدگی مقاوم است.

مجری طرح با بیان اینکه این لایه پوششی هیچ تغییری در بافت و رنگ سطوح ایجاد نمی کند، اضافه کرد: پوششهای پلیمری تولید شده دارای طیف رنگی از لایه‌های بی رنگ و شفاف تا سایر طیف‌های رنگی تولید شده است از این رو تغییری در رنگ سطوج ایجاد نمی‌کند.

 

Nazi_Elite

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=2] نانوبیوکامپوزیت برای ساخت لنزهای چشمی و LED توسط دانشجوی دکترای دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان ساخته شد[/h]

پژوهشگران دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان به تازگی نانو بیوکامپوزیتی برای تولید لنزهای چشمی و صنایع الکترونیک تولید کردند.

به گزارش خبرنگار مهر، در این پژوهش محققان کشور موفق به تهیه نانوبیوکامپوزیت سلولز باکتریایی/سیلیکا و معرفی آن به عنوان جایگزین مناسب سلولز گیاهی شدند.
استفاده از سلولز باکتریایی به جای سلولز گیاهی در تولید مستقیم نانوبیوکامپوزیت و به دست آوردن سلولز کاملا سفید شده که نیاز به هیچ گونه رنگ بری ندارد، یکی از نوآورانه ترین ویژگیهای این طرح است. از ویژگیهای سلولز گیاهی، می توان به قرار گرفتن سلولز گیاهی در شمار مواد ایزوتروپیک اشاره کرد که به علت درهم تنیدگی، سطح ویژه، استحکام و مدول بالا، این سلولز می تواند به عنوان ماده زمینه (ماتریس) شناخته شود و خواص خود را در نانوبیوکامپوزیت به خوبی نشان دهد.

در این طرح ابتدا باکتری در محیط مایع و شرایط استاتیک برای تولید سلولز باکتریایی کشت و سلولز به دست آمده، شستشو و خالص سازی شد. سپس محلول تترا-اتوکسی سیلان تهیه و قرصهای سلولزی در این محلول غوطه ور شدند و در ادامه پرس کردن و تهیه نانوبیوکامپوزیت ها انجام شد و در انتها تست نهایی صورت گرفت.

نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که سلولز باکتریایی می تواند جایگزینی برای سلولز گیاهی باشد و با استفاده از تترااتوکسی سیلان (نانوسیلیکا) به عنوان تقویت کننده سلولز باکتریایی، می توان به مقاومت بالاتری دست یافت.

با توجه به کمبود شدید منابع سلولزی در کشور، این سلولز می‌تواند جایگزین بسیار خوبی برای بسیاری از محصولات سلولزی باشد. از سوی دیگر به دلیل اینکه باکتری تولید کننده این سلولز، انعطاف ویژه ای نسبت به محیط کشت دارد، می توان از پساب برخی کارخانجات مانند کارخانجات تولید لبنیات، قند و شکر به عنوان محیط کشت این باکتری برای تولید سلولز استفاده و این کمبود را جبران کرد.

سلولز باکتریایی به صورت مستقیم در صنایع سلولزی، صنایع غذایی، صنایع آرایشی بهداشتی و امور پزشکی و داروسازی استفاده می شود و نانوبیوکامپوزیت ها نیز در تهیه و تولید لنزهای چشمی و صنایع الکترونیک در ساخت LED و LCD کاربرد دارند.


 

P O U R I A

مدیر مهندسی شیمی مدیر تالار گفتگوی آزاد
مدیر تالار
بيوپوليمرها جايگزين پوليمرها مي شوند به علت منابع تجديد شونده قيمت پايين و عدم آلودگي :

بيوپوليمرها جايگزين پوليمرها مي شوند به علت منابع تجديد شونده قيمت پايين و عدم آلودگي :

رشد روز افزون كاربرد پلاستيك ها در صنايع مختلف و هزينه هاي بالاي بازيافت و ضايعات فراوان آنها موجب مشكلات متعددي در جامعه مي شود. هر ساله مقدار زيادي پلي اتيلن و پلي استايرن براي صنايع بسته بندي وارد ايران مي شود كه عدم بازيافت آنها مشكلات زيست محيطي و اقتصادي زيادي را در بردارد.
از طرفي پليمرهاي متداول امروزي از نفت خام ساخته مي شوند كه با توجه به محدود بودن منابع نفتي بايد به تدريج جايگزيني براي آنها انتخاب مي شد.
بيوپليمرها كه از منابع تجديد شونده ساخته مي شوند، به عنوان جايگزيني براي پليمرها محسوب مي شوند كه ضمن دارا بودن كيفيت پليمرها، در طبيعت نيز جذب مي شوند و داراي قيمت پايين و عدم آلودگي هم هستند.




بيوپليمر از نظر بيوشيمي دان عبارت است از ماكرومولكول هاي بيولوژي كه از تعداد زيادي واحد كوچك و شبيه به هم كه با اتصال كووالانسي به هم متصل شده اند و يك زنجيره طولاني را ايجاد مي كنند، ساخته شده اند.
در روند طبيعي، بيوپليمرها و يا همان ماكرومولكول ها، تركيبات داخل سلولي هستند كه قابليت زنده ماندن را به ارگانيسم در شرايط سخت محيطي مي دهند. مواد بيوپليمري در شكل هاي گوناگوني توسعه يافته اند؛ بنابراين ظرفيت استفاده در صنايع گوناگون را دارند. توسعه مواد بيوپليمري به چند دليل اهميت دارد. اول اين كه اين مواد برخلاف پليمرهاي امروزي كه از مواد نفتي به دست مي آيند، به محيط زيست برگشت پذير هستند؛ بنابراين مواد آلوده كننده محيط زيست به شمار نمي آيند. در اين خصوص مواد بيوپليمري در ساخت پلاستيك ها به دو صورت استفاده قرار مي شوند.
استفاده از پلاستيك هايي كه در آنها يك ماده تخريب پذير (مانند نشاسته) به يك پلاستيك متداول (مانند پلي اتيلن) اضافه مي شود، در نتيجه اين ماده به افزايش سرعت تخريب پلاستيك كمك مي كند. اين مواد چند سالي هست كه وارد بازار شده اند و با آن كه كمك زيادي به كاهش زباله هاي پلاستيكي كرده اند، اما به دليل اين كه در آنها از همان پلاستيك هاي متداول تخريب ناپذير استفاده مي شود و استفاده از مقدار زيادي مواد تخريب پذير در پلاستيك ويژگي آن را تضعيف مي كند، موقعيت چندان محكمي ندارند.


منابع نامحدود بيوپليمرها
استفاده از پلاستيك هاي تخريب پذير ذاتي است كه به دليل ساختمان شيميايي خاص به وسيله باكتري ها، آب يا آنزيم ها در طبيعت تخريب مي شوند و خيلي سريع تر از نوع اول به محيط زيست بر مي گردند، در درجه دوم اهميت مواد بيوپليمري به وسيله موجودات زنده ساخته مي شوند و در نتيجه در چرخه ساخت و تجزيه مواد بيولوژيك قرار مي گيرند، پس هيچ گاه منابع آن محدود و تمام شدني نيست، در حالي كه مواد پليمري و پلاستيكي امروزي از سوخت هاي فسيلي ساخته مي شود كه منابع آن محدود و تمام شدني است. هر چند اين منابع در حال حاضر و به ويژه در كشور ما به وفور يافت مي شوند، ولي روزي تمام خواهند شد.
سومين مزيت بيوپليمرها، اقتصادي بودن اين مواد است، زيرا توليد بيوپليمر نياز زيادي به كارخانه و صنعت پيشرفته ندارد و با حداقل امكانات مي توان به توليد آن مبادرت ورزيد. همچنين قيمت بالاي نفت خام، كشورها را به سوي استفاده از اين مواد سوق داده است.



هرچند امروزه براي كاربردهاي بسيار خاص مانند نخ بخيه جراحي به كار مي روند، ولي ديري نخواهد پاييد كه استفاده گسترده از اين پليمرها فراگير خواهد شد.
سه گروه از موجودات زنده مي توانند بيوپليمرها را توليد كنند كه عبارتند از: گياهان، جانوران و ميكروارگانيسم ها كه از اين ميان گياهان و ميكروارگانيسم ها اهميت بيشتري دارند.


گياهان توليدكننده
بيشترين تحقيقات بيوپليمري روي مهندسي ژنتيك گياهان توليدكننده فيبر مانند كتان و كنف متمركز شده است. به عبارت ديگر، توسعه واكنش هاي مولكولي درون سلولي گياهان كه به توليد مواد بيوپليمري منجر مي شود، مورد توجه مهندسان ژنتيك و بيوتكنولوژي قرار گرفته است. مواد بيوپليمري كه در سلول هاي گياهي ساخته مي شود، بيشتر از جنس پلي هيدروكسي بوتيرات (PHB) است. اين ماده از نظر خصوصيات فيزيكي و مكانيكي بسيار شبيه پلي پروپلين حاصل از مواد نفتي است. امروزه با همسانه سازي كردن ژن توليدكننده پليمر پلي هيدروكسي بوتيرات در گياهان معمولي كه قابليت توليد بيوپليمر را ندارند، توانسته اند اين محصول پليمري را به طور انبوه توليد كنند. گياهان، نيشكر، يونجه، درخت خردل و ذرت براي توليد اين بيوپليمر از طريق مهندسي ژنتيك انتخاب شده اند كه ژن توليدكننده اين پليمر به داخل ژنوم اين گياهان وارد مي شود و گياه ياد شده را به ساختن بيوپليمر پلي هيدروكسي بوتيرات قادر مي سازد.


ارگانيه هاي توليدكننده بيوپليمرها
در حدود80 سال قبل براي نخستين بار بيوپليمر پلي هيدروكسي بوتيرات از باكتري باسيلوس مگاتريوم جداسازي شد. از آن پس دانشمندان به دنبال يافتن راههايي هستند كه توليدات بيوپليمري باكتريايي را توسعه دهند و به صورت تجاري درآورند.
بيوپليمرهايي كه سلول هاي باكتريايي قادر به توليد آن هستند و از آنها جداسازي شده اند، عبارتند از: پلي هيدروكسي آلكانوات (PHA)، پلي لاكتيك اسيد (PLA) و پلي هيدروكسي بوتيرات (PHA). اين بيوپليمرها از نظر خصوصيات فيزيكي به پليمرهاي پلي استيلن و پلي پروپيلن شبيه هستند. بيوپليمرهاي ميكروبي در طبيعت به عنوان تركيبات داخلي سلولي ميكروب ها يافت مي شوند و بيشتر زماني كه باكتري ها در شرايط نامساعد محيطي قرار مي گيرند، اقدام به توليد اين مواد مي كنند. اين مواد در حالت طبيعي به عنوان يك منبع انرژي راحت و در دسترس عمل مي كنند.
همچنين هنگامي كه محيط اطراف باكتري غني از كربن باشد و از نظر ديگر مواد غذايي مورد استفاده باكتري دچار كمبود باشد، باكتري اقدام به ساخت بيوپليمرهاي ياد شده مي كند. باكتري ها براي ساختن بيوپليمرهاي PHA و PHB از واكنش هاي تخميري استفاده مي كنند كه در اين واكنش ها نيز از مواد خام گوناگوني استفاده مي شود. PHB به وسيله يك باكتري به نام استافيلوكوكوس اپيدرميس ساخته مي شود كه روي تفاله هاي حاصل از واكنش هاي روغن گيري دانه هاي كنجد رشد مي كند و اين بيوپليمر را مي سازد.

توليد بيو پليمير كيتوزان از پوست ميگو


بيوپليمر زانتان از ضايعات خرما


PHB در درون سيتوپلاسم باكتري به صورت دانه هاي ذخيره اي (اينكوژن بادي) ذخيره مي شود كه اين مواد را به وسيله سانتريفيوژ و واكنش هاي شست و شوي چند مرحله اي مي توان استخراج و خالص سازي و از آن استفاده كرد.
توليد بيوپليمر كيتوزان از پوست ميگو و بيوپليمر زانتان با استفاده از ضايعات خرما نمونه هاي مفيد و ارزان قيمتي از بيوپليمرهاي توليد شده در ايران مي باشد.


نتيجه
در يك نتيجه گيري كلي در مورد استفاده از بيوپليمرها به جاي پلاستيك ها و پليمرهاي نفتي مي توان گفت كه با توجه به ماهيت و خصوصيات بيوپليمرها كه مواد تجديد شونده و قابل برگشت به محيط زيست و يا عبارتي دوست محيط زيست هستند، استفاده از آنها كاري معقول و اقتصادي خواهد بود. از سوي ديگر، با توجه به قيمت بالاي نفت خام و محدود بودن منابع آن، استفاده از آن براي توليد مواد پلاستيكي كه هم آلوده كننده محيط زيست است و هم در جامعه ما ارزش چنداني ندارد، كاري غيراقتصادي است.
پس انتظار داريم با توجه به سرعت روز افزون علم در زمينه مواد بيوپليمري در بيشتر كشورها، در كشورما نيز به اين مقوله توجه بيشتري شود و با جانشين كردن مواد بيوپليمري با پليمرهاي نفتي، گام مؤثري در جهت پيشبرد اين رشته علمي كه هم از نظر زيست محيطي و هم از نظر اقتصادي حائز اهميت است برداشته شود.

دانشجوي مهندسي شيمي دانشگاه صنعتي شريف
 

yasaman_mohamadi

عضو جدید
ساخت نوعی پلیمر جدید جهت مقابله با زلزله

ساخت نوعی پلیمر جدید جهت مقابله با زلزله

سرپرست مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی از ساخت نوعی پلیمر مورد استفاده در ساختمان ها جهت ایمن سازی و مقابله با زلزله خبر داد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، دکتر سیدمحمود فاطمی عقدا در نشست خبری چهارمین کنفرانس بین المللی بتن و توسعه با اشاره به اهداف این کنفرانس گفت: تبادل اطلاعات علمی و یافته های تحقیقاتی و ارتقای سطح دانش مهندسی عمران در کشور، آشنایی با فناوری و فرآورده های جدید در زمینه های مرتبط با بتن و سازه های بتنی و صنعتی سازی و توسعه سیستم های سازه های بتنی و ارائه راهکارهای سبک سازی در صنعت ساختمان و ارتقا، ایمنی و ابنیه بتنی در برابر زلزله و سایر بلایای طبیعی از جمله اهداف اصلی این کنفرانس است.
وی افزود: این کنفرانس برای هر چهار سال یک بار برنامه ریزی شده است که با برگزاری موفق سه دوره قبلی و استقبال جدی محققان، استادان ایرانی و خارجی، دانشجویان و مهندسان اجرایی کشور که در عرصه ساخت و ساز فعالیت دارند، رو به رو گشته و اینک برگزاری چهارمین کنفرانس با تکیه بر اهداف مورد نظر برنامه ریزی شده و در دستور کار مرکز قرار گرفته است.
سرپرست مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی اضافه کرد: مباحث علمی کنفرانس شامل 12 مورد است که قرار است بهترین آنها در مجلات علمی به چاپ برسد. در حال حاضر 296 چکیده مقاله به ما رسیده که از این تعداد 219 مورد پذیرش شده و 77 مورد نیز رد شده است. از بین مقالات تشریحی نیز از تعداد 175 مقاله 116 مقاله پذیرش شده که از این تعداد نیز تنها 3 مورد به زبان فارسی است.
دبیر علمی کنفرانس در ادامه این نشست خاطرنشان کرد: مقالات به دلیل بین المللی بودن باید به زبان انگلیسی پرزنت شوند. برای بررسی این مقالات از اساتید دانشگاه به عنوان هیات علمی دعوت شده است همچنین از اساتید دانشگاه کشورهای اتریش، آلمان، ژاپن،آمریکا و مصر نیز دعوت شده است که متاسفانه به دلیل برخی مشکلات تنها سه استاد از کشورهای چین و آلمان و اتریش به ایران می آیند.
دبیر علمی کنفرانس در پاسخ به این سوال که چرا استادهای کشورهای دیگر به ایران نمی آیند گفت: دلیل این امر مشخص نیست ما کاهش ورود متخصصین خارجی داشتیم که برخی به علت هایی خارج از کنفرانس به ایران وارد نمی شوند. به عبارتی ما نسبت به سال های گذشته در حدود 60 الی 70 درصد کاهش ورود استادان خارجی را داریم. البته ارائه کنندگان از کشورهای دیگر مشکلی برای ورود ندارند.
وی افزود: یکی از موارد مورد توجه در این کنفرانس اهمیت امنیت در برابر زلزله و کاهش آسیب های موجود است که به طور جدی در این کنفرانس مورد بررسی قرارخواهد گرفت‎، این كنفرانس در تاریخ 9 تا 12 اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد.
در ادامه این نشست دکتر فاطمی عقدا در پاسخ به سوالاتی در مورد میزان تولید بتن در کشور گفت: میزان تولید بتن در کشور میزان مشخصی نیست ولی می توان گفت بتن تولید شده در کشور طبق استانداردهای موجود در حال ساخت است که حتما باید حداقل 100 سال از آنها استفاده شود.
وی در مورد بتن های مورد استفاده در مسکن های مهر گفت: مطمئن باشید که بتن هایی که در مسکن مهر استفاده می شود کاملا استاندارد است.
فاطمی عقدا در ادامه سخنان خود در پاسخ به سوال خبرنگار ایلنا در باره تحقیقات این مرکز در بخش زلزله گفت: ما در بحث زلزله بازنگری آیین نامه 2800 را داشتیم که گام بسیار مهمی در کشور تلقی می شود. همچنین بحث مقاوم سازی ساختمان‌ها در 7 دستورالعمل تدوین شده است که از امسال باید مورد استفاده قرار گیرد.
وی در ادامه این سوال افزود: ما در بحث مقاوم سازی ساختمان ها روش جدیدی را ارائه کردیم که در این روش جهت مقابله با زلزله ساخت نوعی پلیمر را داشتیم که این نوع پلیمر در مرکز تست های زیادی شده است و نمونه یک دوم ساختمان ها بر روی میز شبیه سازی زلزله مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی آزمایش شده است که نشان داد با کمک این پلیمر می توان در مقابل زلزله مقاوم بود.
سرپرست مرکز تحقیقات در پایان گفت: ما نمایشگاه جنبی در کنار این کنفرانس داریم که خود مرکز هم در آن غرفه ای خواهد داشت و هم آخرین بتن ساخته شده مرکز و هم این پلیمر جدید در معرض نمایش قرار خواهد گرفت.
 

yasaman_mohamadi

عضو جدید
رشته جدید پلیمر از مهر امسال در مراکز فنی و حرفه‌ای

رشته جدید پلیمر از مهر امسال در مراکز فنی و حرفه‌ای

مدیر کل دفتر فنی حرفه‌ای و کارودانش آموزش وپرورش اعلام کرد که تمهیداتی در راستای اضافه کردن رشته جدید انجام شده و با توجه به بازار کار و هماهنگی سازمان پژوهش 23 رشته جدید در شاخه کارودانش در سال آینده اضافه شده است. در شاخه فنی حرفه‌ای برای اول مهرماه به دنبال اضافه کردن رشته پلیمر هستیم.
 

polymer77

عضو جدید
توليد سوخت ضدرطوبت آشپزي از پلاستيك بازيافتي
دانشمندان موفق به طراحي يك آتش‌افروز با استفاده از ترموپلاستیک (گرمانرم‌) بازيافتي شدند.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين آتش‌افروز جديد كه محصول يك شركت آلماني است، Flamestick نام گرفته و از گرمانرم قابل بازيافت ساخته شده است.
فناوري ارائه شده كه شبيه به چوب پلاستيكي است، 8.9 سانتي‌متر طول و 6.4 ميلي‌متر عرض دارد.
در حالي كه استفاده از پلاستيك براي روشن كردن آتش عجيب به نظر مي‌رسد، اين آتش‌افروز مزيت‌هاي فراواني نسبت به مواد معمولي دارد. گرمانرم به كار رفته در آن زود روشن مي‌شود و مي‌سوزد و مي‌توان از آن در روشن كردن اجاق‌ها و آتش‌هاي كمپ استفاده كرد.
يك Flamestick منفرد با دماي 330 درجه سانتي‌گراد مي‌سوزد و درجه حرارت ناشي از سوختن يك جفت از اين چوب‌ها به بالغ بر 426 درجه سانتي‌گراد مي‌رسد. با اين ميزان گرما و مدت زمان پنج دقيقه تضمين شده سوختن، اين فناوري مي‌تواند سوخت آشپزي را دو برابر كند.
ساخت پلاستيكي آن‌ها به اين معناست كه در مقابل خيس شدن آسيب‌پذير نيستند، بنابراين در محيط باراني يا در يك رودخانه نيز مي‌توان از آن استفاده كرد.
اين فناوي آزموده شده و غيرسمي بودن و ايمني آن تاييد شده است.
بهاي يك جعبه از اين فناوري هفت دلار امريكا برآورد شده است
 

polymer77

عضو جدید
[h=2]جلوگیری از ضایعه نخاعی با تزریق نانوکامپوزیت ساخت محقق ایرانی[/h]
~~ محقق البرزی موفق به طراحی و ساخت نانوکامپوزیت نافعی، برای پیشگیری از بروز ضایعات نخاعی در بیماران تصادفی شد.
زهرا زاوری سازنده این کامپوزیت اظهار کرد: این نانوکامپوزیت در ابتدا سنتز و سپس بر روی موش‌هایی که فلج شده بودند، آزمایش شد که پس از تزریق این نانوکامپوزیت به موش‌ها و انجام تستها و مطالعات رفتاری پس از یک ماه بهبود ضایعه نخاعی در موش‌ها مشاهده شد.
وی خاطرنشان کرد: ثبت این طرح در داخل کشور به طور کامل انجام شده، ولی در بخش خارجی هنوز اقدامی برای ثبت صورت نگرفته است.
زاوری افزود: اگر این طرح به تولید انبوه برسد، می‌تواند در آمبولانس‌های مراکز فوریتهای پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.
وی تصریح کرد: با تزریق این نانوکامپوزیت به مصدومان سوانح رانندگی که کمتر از هفت ساعت از قطع نخاع آنها می‌گذرد، می‌توان از فلج شدن آنها جلوگیری کرد.
این محقق البرزی ادامه داد: این دارو باید قبل از هفت ساعت از وقوع ضایعه به نخاع فرد مصدوم تزریق شود.
وی تصریح کرد: بخشی از هزینه‌های این طرح به صورت شخصی و بخش دیگر نیز توسط بخش آزمایشگاهی دانشگاه تهران، مرکز تحقیقات نانو و دانشگاه شهید بهشتی تامین شده است.
زاوری در پایان گفت: با تولید انبوه این دارو، انقلابی در بهبود ضایعات نخاعی صورت می‌گیرد و بسیاری از مصدومان تصادفات رانندگی از ویلچرنشینی تا آخر عمر رهایی می‌یابند.
 

polymer77

عضو جدید
[h=2]مهار ریزگردها در کویر کاشان با یک پلیمر جدید[/h]
~~بسپار می نویسد، پژوهشگران کشور ماده پلیمری زیست تخریب پذیری را عرضه کردند که با پاشش آن در منطقه ریگ بلند کاشان علاوه بر تثبیت خاک موجب افزایش تنوع زیستی در منطقه شده است و محققان در تلاش هستند تا این پلیمر را در پایلوت بزرگتری اجرایی کنند.
پروین برادران قهفرخی، مجری طرح در گفتگو با مهر با بیان اینکه این ماده با عنوان مالچ پلیمر سلولزی نانوسلوفید، تولید شد، گفت: مالچ تولید شده یک نوع مالچ زیست تخریب پذیر پلیمری نانو سلوفید است که برای کنترل کانون‌های بحرانی بیابانی، ماسه‌های روان و ریزگردها استفاده می‌شود و جایگزین مناسبی برای مالچ‌های نفتی به شمار می‌رود.
وی با بیان اینکه این طرح در چهارمین جشنواره علم تا عمل به عنوان طرح ویژه کشوری معرفی شد، اظهار داشت: در جلسه اخیر هیات دولت که با محوریت توجه به محیط زیست و کنترل ریزگردها برگزار شد، این طرح مورد توجه قرار گرفت.
برادران با اشاره به تفاوت مالچ‌ تولیدی با مالچ‌های عرضه شده در شرکت‌های دانش بنیان افزود: مالچ‌های تولید شده در حد پژوهش بوده است ولی مالچی که ما تولید کردیم به صورت میدانی به مدت 4 سال در پایلوت‌ مورد نظر تحت نظارت مرکز تحقیقات بیابان زدایی وابسته به سازمان جنگل‌ها و مراتع و نظارت علمی یکی از دانشگاه‌های کشور پاشیده شد.
مجری طرح، پایلوت این طرح را در منطقه "ریگ بلند" کاشان ذکر کرد و ادامه داد: در پاشش‌های 3، 6، 9 و 12 ماهه که تحت نظارت مرکز تحقیقات بیابان زدایی انجام شد تاییدیه‌های ارزیابی فنی گرفته و موفقیت طرح به صورت مکتوب اعلام شد.
برادران به جزئیات پلیمر زیست تخریب پذیر تولید شده برای مهار ریزگردها اشاره کرد و یادآور شد: مواد این طرح بر خلاف طرح‌های مشابه وارداتی نیست بلکه از مواد سلولزی گرفته شده از طبیعت ساخته شد و این قابلیت را دارد که در محل بیابان تولید تا هزینه‌های حمل و نقل حذف شود.
مجری طرح، با تاکید بر اینکه در این طرح به محض پاشش مالچ‌های پلیمر سلولزی نانو سلوفید می‌توان اقدام به کاشت گیاه کرد، خاطر نشان کرد: با استفاده از این پلیمر میزان آب دهی به گیاهان کاهش می‌یابد و مواد مغذی که در این پلیمر وجود دارد به مرور زمان در اختیار گیاه قرار داده می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه مالچ تولید شده بی رنگ و بی بو است، اضافه کرد: ماده تولید شده مقاومت زیادی در برابر باد دارد به گونه‌ای که در منطقه "ریگ بلند" بادهای 90 کیلومتر بر ساعت و بالاتر وزش دارد که پلیمر تولید شده مقاوم در برابر این بادها بوده است.
این محقق، عدم انتشار و آزاد سازی ترکیبات عالی به محیط زیست به دلیل طبیعی بودن را از دیگر مزایای این ترکیبات نام برد و اضافه کرد: نتایج نشان داد که در زمان پاشش اثری بر روی تنوع زیستی منطقه نداشته است و برای موجودات زنده منطقه چون سوسک‌ها و مارمولک‌ها تغییراتی ایجاد نشد ضمن آنکه دیده شد که پس از پاشش پوشش گیاهی خوبی مناسب و تنوع زیستی افزایش یافت.
برادران مقاومت در برابر نور خوشید را از دیگر مزایای مالچ پلیمری نام برد و گفت: به دلیل مقاومت پلیمر زیست تخریب پذیر تولید شده، این مالچ تنها یک بار برای همیشه در منطقه پاشیده می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه مالچ زیست تخریب جایگزین مناسبی با مالچ‌های نفتی است، توضیح داد: استفاده از مالچ‌های نفتی علاوه بر سیاه بودن رنگ آن که باعث می‌شود دمای خاک به میزان 20 درجه افزایش یابد و همراه با وزش باد فرآورده‌های نفتی موجود در این نوع مالچ‌ها را به سمت شهرها وارد می‌کند در حالی که مالچ‌های زیستی این مشکلات را برطرف کرده است.
مجری طرح از اجرای پاشش این پلیمر در پایلوت‌های بزرگتر 100 هکتاری خبر داد و اظهار داشت: با اجرای این طرح از کشورهای منطقه که کانون ریزگردها هستند دعوت خواهد شد تا از این پایلوت‌ها بازدید کنند و این کشورها نیز با همکاری ایران اقداماتی را در زمینه کاهش ریزگردها اجرایی کنند.
 

polymer77

عضو جدید
محققان آدامس جدیدی ساخته‌اند که به راحتی از سطوح جدا می‌شود و در عین حفظ طعم آشنای نعناع و استحکام، بسیار راحت تر از آدامس‌های قدیمی تخریب می‌شود. در سال ۲۰۰۷، ترنس کاسگراو و همکارانش در دانشگاه بریستول انگلستان و شرکت رِوُلیمر، برای اولین بار آدامس جدیدی اختراع کردند که به راحتی از بیشتر سطوح جدا می‌شد و به راحتی در آب پراکنده می‌شد.
از آن زمان، این تیم روی فرمولاسیون این آدامس کار کرده و آن را به یک محصول تجاری تبدیل کرده است. کاسگراو می‌گوید: “بیشتر تحقیقات ۳ سال گذشته ما، بر روی چگونگی اثر متقابل پلیمرها با سطوح بوده است. انگیزه اصلی ابداع این محصول، رفع مشکل آدامس‌های چسبیده به کف خیابان‌ها بوده است.” در آدامس‌های قدیمی، کوپلیمر (استایرن-بوتادی‌ان) و کوپلیمر (اتیلن-وینیل استات)، به عنوان ماده اصلی آدامس استفاده می‌شود. خواص این مواد باعث چسبیدن آنها به سطوح می‌شود و جدا کردن آنها حتی با مواد پاک کننده دشوار است. آدامس جدید که Rev7 نام دارد، این مشکل را ندارد، زیرا شامل یک کوپلیمر شانه‌ای صابونی (amphiphilic) (دارای یک سر قطبی و یک سر غیر قطبی) هستند که استخوان بندی آن پلی ایزوپرن است و زنجیرهای پلی اتیلن اکسید (PEO) به آن پیوند شده‌است.
استفان بُن شیمی دان دانشگاه وارویک انگلستان می‌گوید: ” این پیوندهای کوپلیمری صابونی نه تنها به طور مشخصی استحکام چسبندگی به سطوح را کاهش می‌دهند، بلکه در بیشتر اجزاء پلیمری محلول در آب تخریب می‌شوند و می‌توانند به راحتی با آب شسته شود. پیدا کردن چنین راه حل دو جانبه‌ای، بسیار هوشمندانه است چون برای ما محیط زیست پاکیزه‌تری را فراهم می‌کند.”

کاسگراو می‌گوید: “بسیاری از مواد سطح فعال با PEO کمپلکس تشکیل می‌دهند، مانند سدیم دُدسیل سولفات (SDS) که از اجزاء معروف صابون‌ها و مواد شوینده است. بنابراین یک ماده شوینده ملایم می‌تواند آدامس را از سطوح بسیاری از جمله لباس‌ها و فرش‌ها جدا کند.” طبیعت آبدوست PEO نیز که به آن اجازه می‌دهد تا آب را در خود نگه دارد و دوباره جذب کند، از مسائل کلیدی در تخریب این آدامس است. بعد از ۶ ماه، آدامس در آب به اجزاء کوچک‌تری تجزیه می‌شود.” این پلیمر از اجزایی تشکیل شده است که به طور گسترده در محصولات مصرفی دیگر از جمله مواد چسبنده و دارویی استفاده می‌شوند، بنابراین هیچ خطر زیست محیطی وجود ندارد و اجزاء باقی مانده مواد بی اثر و طبیعی هستند. آزمایش‌های ایمنی نشان داده است که پلیمر Rev7 برای استفاده انسان به اندازه پلیمر آدامس‌های دیگر، مطمئن و بی اثر است.
 

polymer77

عضو جدید
[h=2]کفشی که جایگزین چوب اسکی می شود![/h]
اغلب اسکی بازان از حمل محموله‌های سنگین به ارتفاعات گله دارند که یک کفش منحصر به فرد می‌تواند این مشکل را تا حد زیادی در آنها برطرف کند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ طراحان با ذوق این‌بار برای دوستداران ورزش اسکی یک وسیله‌ی منحصر به فرد برای پیاده‌روی در میان برف ساخته‌اند.
گفتنی است، این وسیله یک کفش مخصوص پیاده‌روی در میان برف است که از جنس پلاستیک ساخته شده و همانند یک توپ با تلمبه باد می‌شود.
بررسی‌ها نشان می‌دهد، جنس پوشش سطح این کفش به گونه‌ای متفاومت طراحی شده که در اثر عبور از روی یخ و برف و صخره‌های نوک تیز دچار برش و پارگی نمی‌شود.
این کفش که به sniwshoes معروف شده می‌تواند در مواقع غیر ضروری از بادخالی شده سبب سبک شدن بار اسکی بازان در هنگام صعود به قلل مرتفع شود.
این کفش به دلیل هوای فشرده داخل خود حتی می‌تواند در هنگام فرو رفتن در آب حکم یک تیوپ غریق نجات را برای اسکی باز داشته باشد و از فرو رفتن اسکی باز به عمق آب جلوگیری می‌کند.
کارشناسان طراح این کفش امیدوار به فروش بالایی برای آن در سطح جهانی هستند.
 

polymer77

عضو جدید
[h=2]پرورش اندام سفارشی در آزمایشگاه توسط دانشمند ایرانی[/h]
محققان کالج دانشگاه لندن (UCL) به سرپرستی پروفسور «اسکندر سیفعلیان» موفق به تولید اندام مختلف بدن از جمله بینی و گوش با استفاده از سلول‌های بنیادی شده‌اند.
به گزارش ایسنا، آزمایشگاه‌های مختلفی در سراسر جهان بدنبال ساخت اندام سفارشی قابل پیوند با استفاده از سلول‌های بنیادی هستند.
محققان بیمارستان رویال فری (Royal Free) لندن وابسته به دانشگاه UCL به سرپرستی محقق ایرانی، پروفسور «اسکندر سیفعلیان» از جمله مراکز تحقیقاتی هستند که با استفاده از سلول‌های بنیادی موفق به تولید اندام سفارشی از جمله عروق خونی، مجاری اشک، نای، بینی و گوش شده‌اند.
تنها تعداد کمی از بیماران در انگلیس از اندام تولید شده در آزمایشگاه شامل عروق خونی، مجاری اشک، نای استفاده کرده‌اند و بینی آزمایشگاهی نیز که برای یک بیمار مبتلا به سرطان ساخته شده است در انتظار دریافت مجوز پیوند است، اما محققان امیدوارند که در ‌آینده اندام بیشتری را برای پیوند به بدن نیازمند تولید کنند.
به گفته پروفسور «سیفعلیان» سرپرست تیم تحقیقاتی، روش تولید اندام سفارشی مانند پخت کیک است و انواع مختلف اندام با استفاده از سلول‌های بنیادی با قالب‌های متفاوت تولید می‌شوند؛ مواد پلیمری برای ساخت این اندام درون یک دستگاه مخصوص قرار داده می‌شوند.
دستاورد سال گذشته محققان این مرکز تولید یک بینی سفارشی برای بیماری بود که در اثر سرطان بینی خود را از دست داده بود؛ محققان با افزودن ترکیب نمک و شکر به قالب، حالت اسفنجی بافت را ایجاد کردند.
سلول‌های بنیادی از چربی بدن گرفته و در آزمایشگاه بمدت دو هفته کشت داده شدند و سپس برای پوشاندن داربست بینی مورد استفاده قرار گرفتند؛ در نهایت بینی به ساعد بیمار پیوند زده شد تا لایه پوست روی آن را بپوشاند.
محققان در حال تولید اندام دیگری از جمله گوش و عروق کرونری هستند، اما مراحل ساخت گوش بدلیل پیچیدگی این بافت دشوارتر از بینی است.
اواخر سال جاری میلادی آزمایش بالینی گوش‌های آزمایشگاهی بر روی بیماران نیازمند در هند و لندن آغاز خواهد شد و محققان تلاش می‌کنند که با کسب مجوزهای لازم تا سال 2016 بصورت گسترده از عروق آزمایشگاهی بر روی بیماران نیازمند استفاده کنند.
 

polymer77

عضو جدید
[h=2]افزایش ایمنی مواد غذایی با بطری‌های نانوکامپوزیتی محققان ایرانی[/h]
محققان دانشگاه تهران، با تولید بطری‌هایی از جنس نانوکامپوزیت پلیمر/ رس، امکان مهاجرت نانوذرات از این بطری‌های نانوکامپوزیتی را به محصولات غذایی مورد بررسی قرار دادند. به گزارش ایسنا، دکتر مهدی فرهودی، فارغ‌التحصیل رشته علوم و مهندسی صنایع غذایی از دانشگاه تهران و محقق طرح در این باره اظهار کرد: تولیدکنندگان نوشیدنی‌ها، سال‌هاست به دنبال مواد بسته‌بندی‌ هستند که علاوه بر حفظ گاز CO2 برای مدت زمان طولانی، مقاومت آن‌ها را در برابر فرایندهای حرارتی نظیر پاستوریزه کردن و یا پرکردن داغ بهبود دهد. بهره‌گیری از بسته‌بندی‌های نانوکامپوزیتی، به لحاظ خواص مکانیکی و حرارتی بهبودیافته، می‌تواند به عنوان راه حلی نوین به کار رود.
وی افزود: از آنجا که ممکن است در طول دوره نگهداری، نانوذرات به داخل ماده غذایی نفوذ کرده و در معرض تماس با مصرف کننده قرار گیرد؛ لذا یکی از مسائل عمده این طرح پژوهشی بررسی احتمال مهاجرت نانوذرات از مواد بسته‌بندی به ماده غذایی بود.
این پژوهشگر با بیان اینکه هر فناوری جدید زمانی مورد قبول جامعه واقع می‌شود که اثرات آن بر روی سلامتی آزمایش و نتایج آن ارائه شده باشد، گفت: با توجه به اینکه ترکیبات مهاجرت کننده شامل ترکیبات خود ماده بسته‌بندی و نانوذرات افزوده شده، ممکن است از لحاظ زهرشناسی ترکیبات سمی بوده و برای سلامت مصرف کننده مضر باشند، نتایج این تحقیق هم به لحاظ ایمنی و هم به لحاظ کیفی حائز اهمیت است.
وی تصریح کرد: بنابر مطالعات صورت گرفته در این پژوهش، نانوذرات رس به کار رفته در ساخت بطری‌های نانوکامپوزیتی، با گذشت زمان به درون محصولات غذایی وارد می‌شوند. افزایش غلظت نانوذرات در تولید بطری، گذشت زمان و افزایش دما، میزان ماده منتقل شده به ماده غذایی را افزایش می‌دهد. با این حال، با کنترل شرایط ساخت این بطری‌ها و ایجاد ساختارهای مناسب می‌توان از ورود نانوذرات به محصول غذایی جلوگیری به عمل آورد.
این محققان در ادامه این کار به دنبال استفاده از نانوذرات مختلف و تغییر شرایط ساخت بطری هستند تا بتوان بطری‌های نانوکامپوزیتی با ایمنی بیشتر تولید کرد.
فرهودی در ادامه اظهار امیدواری کرد که به کمک بکارگیری روش به کار رفته در این طرح بتوان از ایمن بودن مواد بسته‌بندی نانوکامپوزیتی اطمینان حاصل کرد و پذیرش عمومی این فناوری را از دیدگاه مصرف‌کننده مواد غذایی گسترش داد.
وی با بیان این که عناصر کربن، اکسیژن، سیلیس و آلومینیوم مهمترین اجزای موجود در ساختار نانوذرات رس اصلاح شده هستند، در مورد مراحل انجام این تحقیق گفت: در این بررسی، ابتدا بطری‌های نانوکامپوزیتی با استفاده از روش مخلوط کردن مذاب پلی‌اتیلن ترفتالات (PET) و نانوذرات رس تهیه شدند. سپس ساختار نانوکامپوزیت به کمک دستگاه‌های پراش پرتو ایکس (XRD) و نیز میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) مشخصه‌یابی شد.
فرهودی افزود: همچنین جهت تعیین میزان مهاجرت عناصر سیلیس و آلومینیوم از بطری‌های نانوکامپوزیتی به محلول مدل غذایی اسید استیک از روش طیف‌سنجی پلاسمای جفت شده القایی (ICP) استفاده شد.
محقق طرح خاطرنشان کرد: با توجه به نتایج TEM و AFM، در ساخت این بطری‌ها، دو ساختار لایه لایه و میان افزوده در نانوکامپوزیت‌های رسPET/ تشکیل می‌شود. به نظر می‌رسد شکل میان افزوده، با افزایش برهم‌کنش بین سطح نانوذرات و زنجیرهای پلیمری، منجر به کاهش مهاجرت نانوذرات به محلول در تماس با پلیمر می‌شود. در واقع این ساختار، تحرک زنجیره‌های پلیمری و لایه‌های رس نزدیک به سطح مشترک پلیمر- رس را محدود می‌کند.
وی یادآور شد: با توجه به کاربرد بطری‌های نانوکامپوزیتی در مواد بسته‌بندی، نتایج این کار می‌تواند در صنایع بسیاری نظیر صنایع غذایی، دارویی و شیمیایی قابل استفاده باشد.
نتایج این پژوهش که توسط دکتر مهدی فرهودی و با همکاری دکتر سید محمد موسوی، دکتر رحمت ستوده قره باغ و دکتر زهرا امام جمعه از اعضای هیات علمی دانشگاه تهران و دکتر عبدالرسول ارومیه‌ای عضو هیات علمی پژوهشکده پلیمر و پتروشیمی ایران صورت گرفته، در مجله Packaging Technology Science ‌منتشر شده است.
 

polymer77

عضو جدید
نوآوری در صنعت بسته بندی
بسته بندی هوشمند
محققان دانشگاهی در اسکاتلند یک بسته بندی هوشمند ساخته اند که می تواند زمان شروع به خراب شدن مواد غذایی داخل بسته بندی را نشان دهد.
اساس کار این بسته بندی افزودنی است که وقتی ماده غذایی – دریایی و یا گوشت – شروع به فاسد شدن می کند در یک رنگدانه تغییر رنگ ایجاد می کند. این فن آوری روی بسته بندی های با اتمسفر کنترل شده کار می شود.
به گفته مدیران این طرح پژوهشی، امروزه در دنیا مواد غذایی زیادی دورریز می شود که ما سعی داریم در بسته بندی با اتمسفر کنترل شده فساد ماده غذایی را به تاخیر بیاندازیم، حال اگر بتوان با فن آوری به دقت شروع فساد را نشان داد علاوه بر جلوگیری از مسمومیت مصرف کننده از دورریز غذاهای سالم نیز جلوگیری خواهد شد. آمار نشان می دهد در بریتانیا هر سال ۳/۸ میلیون تن غذا دور ریخته می شود.
 

polymer77

عضو جدید
بطری با عطر هلو
http://www.polymeresabz.com/wp-content/uploads/2014/07/بطری-با-عطر-هلو.jpgشرکت”Poly One” در نمایشگاه آلمان یک بطری آرایشی به نمایش گذاشته بود که ظاهر، حس و بوی یک هلوی رسیده را داشت. این بطری از مواد TPE ساخته این شرکت با مستربچ رنگ و عطر ساخت شرکت در بلژیک ساخته شده است.
به گفته یکی از مدیران این شرکت هزینه پارامتر بسیار مهمی در بسته بندی است ولی وقتی کمک کند که سهم بازار شما بیشتر شود، همیشه توجیه پذیر خواهد بود.
محصول دیگری که این شرکت در نمایشگاه عرضه کرده بود TPE های استایرنی برای دمای بالا بودند که ادعا می شود مانایی فشاری بهتری دارند و در بعضی مصارف می توانند جای لاستیک های پخت شده ، را بگیرند.
 

Similar threads

بالا