احادیث كتاب جهاد النفس وسائل الشيعه

[Persia1]

حديث:

114 - عن الهيثم بن واقد قال: سمعت اباعبدالله عليه السلام يقول: من خاف الله اخاف الله منه كل شى ء و من لم يخف الله اخافه الله من كل شى ء.

ترجمه:

114 - هيثم بن واقد گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود: كسى كه خدا ترس باشد خداوند خوف و هيبت او را در همه چيز مى افكند و كسى كه از خدا نترسد خداوند او را از همه چيز مى ترساند.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]115 - عن جعفر بن محمد عليه السلام عن آبائه عليه السلام فى وصيه النبى صلّى الله عليه وآله لعلى عليه السلام مثله و زاد: يا على ثلاث منجيات خوف الله فى السر و العلانيه و القصد فى الغنى و الفقر و كلمه العدل فى الرضا و السخط.

[h=2]ترجمه:[/h]115 - از امام صادق عليه السلام و ايشان از پدران بزرگوارش عليه السلام شبيه حديث گذشته در ضمن وصاياى پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله به على عليه السلام روايت شده است با اضافه اى كه عبارت است از: اى على! سه چيز نجات بخش است: ترس از خداوند در نهان و آشكار، و ميانه روى در هنگام ثروت و تنگدستى، و سخن عادلانه در هنگام خوشنودى و خشم.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
116 - قال ابوعبدالله عليه السلام: يا اسحاق خف الله كانك تراه و ان كنت لا تراه فانه يراك و ان كنت ترى انه لايراك فقد كفرت و ان كنت تعلم انه يراك ثم برزت له بالمعصيه فقد جهلته من اهون الناظرين عليك.
[h=2]ترجمه:[/h]
116 - امام صادق عليه السلام فرمود: اى اسحاق! از خدا چنان بترس كه گوئيا او را مىبينى و اگر تو را نمى بينى او به طور حتم تو را مىبيند، و اگر معتقدى كه او تو را نمى بيند پس كافر گشته اى و اگر مىدانى كه تو را مىبيند ولى با اين وجود باز آشكارا معصيتش را مرتكب مىشوى پس او را حقيرترين و سبك ترين بيننده بر خود انگاشته اى.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
117 - قال ابو عبدالله عليه السلام: من عرف الله خاف الله و من خاف الله سخت نفسه عن الدنيا.

[h=2]ترجمه:[/h]
117 - امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه خدا را بشناسد ترس او در دلش مىافتد و هر كه از خدا ترسان باشد نفسش از دنياطلبى باز مىماند.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
118 - قال ابوعبدالله عليه السلام ان من العباده شده الخوف من الله عزوجل يقول الله عزوجل: (انما يخشى الله من عباده العلماء) و قال جل ثناوه: (فلا تخشوا الناس و اخشون) و قال تبارك و تعالى (و من يتق الله يجعل له مخرجا) قال: و قال ابو عبدالله عليه السلام: ان حب الشرف و الذكر لايكونان فى قلب الخائف الراهب.
[h=2]ترجمه:[/h]
118 - امام صادق عليه السلام فرمود: همانا ترس شديد از خداى عزوجل از عبادت شمرده مىشود، خداى عزوجل گويد: «به راستى كه از بندگان خدا تنها دانشمندان از خدا خوف و خشيت دارند» (62) و همچنين مىگويد: «از مردمان نترسيد و از من بيم داشته باشيد» (63) و نيز مىگويد: «هر كه تقواى الهى را پيشه كند خداوند براى او راه خروج (از دشواريها را) قرار مىدهد» (64) - راوى گويد: - امام صادق عليه السلام فرمود: همانا حب و دوستى بلند پايگى و فخر در قلب شخص ترسان بيمناك راه ندارد.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
119 - عن محمد به على بن الحسين عليه السلام قال: من الفاظ رسول الله صلّى الله عليه وآله: راس الحكمه مخافه الله عزوجل.

[h=2]ترجمه:[/h]
119 - امام باقر عليه السلام فرمود: يكى از سخنان پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله اين است كه فرمود: ترس از خداى عزوجل سر حكمت و دانايى است.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
120 - قال الصادق جعفر بن محمد عليه السلام: من خلا بذنب فراقب الله تعالى فيه و استحيا من الحفظه غفرالله عزوجل له جميع ذنوبه و ان كانت مثل ذنوب الثقلين.
[h=2]ترجمه:[/h]
120 - امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه در پنهانى مرتكب گناهى شود پس از خداى تعالى بترسد و از فرشتگان نگهبان و ثبت كننده اعمال شرم كند خداوند عزوجل تمامى گناهانش را مىبخشايد اگر چه به اندازه گناهان جن و انس باشد.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
121 - عن ابى عبدالله عليه السلام قال: سمعته يقول: الخائف من لم تدع له الرهبه لسانا ينطق به.

[h=2]ترجمه:[/h]
121 - راوى مىگويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مىفرمود: ترسان كسى است كه ترس براى او زبانى كه با آن سخن گويد وانگذارده است.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
122 - عن ابى جعفر عليه السلام فى حديث قال: و اما المنجيات فخوف الله فى السر و العلانيه و القصد فى الغنى و الفقر و كلمه العدل فى الرضا و السخط.

[h=2]ترجمه:[/h]
122 - امام باقر عليه السلام در ضمن حديثى فرمود: و اما چيزهايى كه مايه نجات و رستگارى اند: ترس از خدا در نهان و آشكار، و ميانه روى در هنگام ثروت و تنگدستى و عادلانه رفتار نمودن در هنگام خوشنودى و خشم.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
123 - عن ابى عبدالله عليه السلام قال: ان قوما اصابوا ذنوبا فخافوا منها و اشفقوا فجاءهم قوم آخرون فقالوا: ما لكم فقالوا: انا اصبنا ذنوبا فخفنا منها و اشفقنا فقالوا لهم: نحن نحملها عنكم فقال الله تعالى: يخافون تجترءون على فانزل الله عليهم العذاب.

[h=2]ترجمه:[/h]
123 - امام صادق عليه السلام فرمود: همانا گروهى مرتكب گناهانى شدند سپس از گناه خويش ترسيدند و بيمناك شدند پس از آن گروهى ديگر بر آنان وارد شدند و گفتند: شما را چه شده است كه چنين بيمناكيد؟ گفتند: ما مرتكب گناهانى شديم و از گناه خويش ترسانيم. گفتند: ما گناه شما را از شما بر مىداريم و به دوش مىگيريم. پس خداى تعالى فرمود: آيا مىترسند كه شما بر من دلير گرديد؟! پس عذاب را بر آنان فرستاد.

 

[Persia1]

حديث:


124 - عن اميرالمؤمنين عليه السلام قال: ان المومن لايصبح الاخائفا و ان كان محسنا و لايمسى الا خائفا و ان كان محسنا لانه بين امرين بين وقت قد مضى لايدرى ما الله صانع به و بين اجل قد اقترب لا يدرى ما يصيبه من الهلكات الا و قولوا خيرا تعرفوا به و اعملوا به تكونوا من اهله صلوا ارحامكم و ان قطعوكم و عودوا بالفضل على من حرمكم و ادوا الامانه الى من ائتمنكم و اوفوا بعهد من عاهدتم و اذا حكمتم فاعدلوا.

ترجمه:

124 - اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: مومن صبح نمى كند مگر با ترس و بيم اگر چه نيكوكار باشد و شب نمى كند مگر با ترس و بيم اگر چه نيكوكار باشد زيرا او همواره بين دو چيز است: بين زمانى كه سپرى شده و او نمى داند كه خدا با او چه مىكند و بين مرگى كه نزديك است و نمى داند كه چه خطراتى (پس از مرگ) متوجه او مىشود، آگاه باشيد و سخن خير گوييد تا به خير گويى شناخته شويد و كردار نيكو داشته باشيد تا از اهل خير شويد، با خويشاوندانتان پيوند برقرار كنيد اگر چه آنان از شما ببرند، با كسى كه شما را محروم ساخته با فضل و بزرگوارى رفتار كنيد و درباره كسى كه شما را امين شمرده امانتدار باشيد و به پيمان كسى كه با شما پيمان بسته پايبند باشيد و هرگاه حكم مىكنيد عادلانه قضاوت كنيد.

 

[Persia1]

15 - باب استحباب كثره البكا من خشيه الله

15 - باب استحباب زياد گريستن از خوف خدا
​

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
125 - عن الصادق عن آبائه عن النبى صلّى الله عليه وآله فى حديث المناهى قال: و من ذرفت عيناه من خشيه الله كان له بكل قطره قطرت من دموعه قصر فى الجنه مكلل بالدر و الجوهر فيه ما لا عين رات و لا اذن سمعت و لاخطر على قلب بشر.

[h=2]ترجمه:[/h]
125 - امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوارش و آنان از پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله در حديثى كه مشتمل بر ذكر امور مورد نهى است روايت فرمود: و كسى كه اشك چشمانش از ترس خدا روان گردد در برابر هر قطره از قطرات اشكش قصرى در بهشت نصيبش مىگردد كه با در و گوهر پوشانده شده است و در آن چيزهايى است كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه بر قلب بشرى خطور كرده.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
126 - عن ابى عبدالله الصادق جعفر بن محمد عليه السلام قال: كان فيما وعظ الله به عيسى ابن مريم عليه السلام ان قال: يا عيسى انا ربك و رب آبائك الاولين - الى ان قال - يا عيسى بن البكر البتول ابك على نفسك بكاء من قد ودع الاهل قلى الدنيا و تركها لاهلها و صارت رغبته فيما عندالله.

[h=2]ترجمه:[/h]
126 - امام صادق عليه السلام فرمود: در رازگويى خداوند با عيسى بن مريم عليه السلام آمده است كه فرمود: اى عيسى! من پروردگار تو و پروردگار پيشينيان تو ام. اى عيسى! اى فرزند آن بانويى كه باكره بود و ميل و حاجتش را از مردان بريده بود، بر نفس خود گريان باش چونان كسى كه با خانواده خود در حال وداع است و بى مهرى دنيا را در دل دارد و آن را براى اهل دنيا واگذارده است و ميل و رغبتش تنها به چيزى است كه در نزد خداست.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]

127 - عن ابى عبدالله عليه السلام قال: كان اسم نوح عليه السلام عبد الغفار و انما سمى نوحا لانه كان ينوح على نفسه.

[h=2]ترجمه:[/h]
127 - امام صادق عليه السلام فرمود: نام حضرت نوح عليه السلام عبدالغفار بود ولى چون بسيار بر نفس خود نوحه و زارى داشت نوح ناميده شد.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
128 - ابى عبدالله عليه السلام قال: اسم نوح عبدالملك و انما سمى نوحا لانه بكى خمسمائه سنه.


[h=2]ترجمه:[/h]
128 - امام صادق عليه السلام فرمود: نام نوح عليه السلام عبدالملك بود ولى چون پانصد سال را به نوحه و زارى گذراند نوح ناميده شد.

 

[Persia1]

حديث:


129 - عن ابى عبدالله عليه السلام قال: كان اسم نوح عبد الاعلى و انما سمى نوحا لانه بكى خمسمائه عام.

ترجمه:


129 - امام صادق عليه السلام فرمود: نام حضرت نوح عليه السلام عبدالاعلى بود ولى چون پانصد سال را به نوحه و زارى گذراند نوح ناميده شد. (65)

 

[Persia1]

حديث:


130 - عن ابى جعفر عليه السلام قال: قال رسول الله صلّى الله عليه وآله: ليس شى ء الاوله شى ء يعدله الا الله فانه لا يعدله شى ء و لا اله الا الله لا يعدله شى ء و دمعه من خوف الله فانه ليس لها مثقال فان سالت على وجهه لم يرهقه قتر و لاذله بعدها ابدا.

ترجمه:


130 - امام باقر عليه السلام از رسول خدا صلّى الله عليه وآله روايت كند: هيچ چيزى نيست جز اينكه معادلى دارد مگر خداوند كه هيچ چيز معادل او نيست، و هيچ سخنى معادل و برابر لا اله الا الله نيست، و اشكى كه از خوف خدا ريخته شود هم وزنى ندارد پس اگر بر چهره شخص جارى گردد پس از آن هرگز آن روى را گرفتگى و تيرگى فرا نمى گيرد.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
131 - عن جعفر بن محمد عن ابيه عليه السلام قال: قال رسول الله صلّى الله عليه وآله طوبى لصوره نظر الله اليها تبكى على ذنب من خشيه الله لم يطلع على ذلك الذنب غيره.[h=2]ترجمه:[/h]
131 - امام صادق عليه السلام از پدر بزرگوارش روايت كند كه فرمود: رسول خدا صلّى الله عليه وآله فرمود: خوشا به حال چهره اى كه خداوند به او نظر دارد، آن چهره اى كه بر گناهى كه هيچكس جز خدا بر آن اطلاعى ندارد از خوف خدا مىگريد.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
132 - قال رسول الله صلّى الله عليه وآله: كل عين باكيه يوم القيامه الا ثلاثه اعين: عين بكت من خشيه الله و عين غضت عن محارم الله و عين باتت ساهره فى سبيل الله.[h=2]ترجمه:[/h]
132 - رسول خدا صلّى الله عليه وآله فرمود: هر چشمى كه در روز قيامت گريان است مگر سه چشم: چشمى كه از خوف خدا بگريد و چشمی كه (از ديدن) حرامهاى الهى فرو بسته شود و چشمى كه در راه خدا شب زنده دارى كند.

 

[Persia1]

حديث:

133 - عن الرضا عليه السلام قال: كان فيما ناجى الله به موسى عليه السلام: انه ما تقرب الى المتقربون بمثل البكاء من خشيتى و ما تعبد لى المتعبدون بمثل الورع عن محارمى و لاتزين لى المتزينون بمثل الزهد فى الدنيا عما يهم الغنى عنه. فقال موسى: يا اكرم الاكرمين فما اثبتهم على ذلك فقال: يا موسى اما المتقربون لى بالبكاء من خشيتى فهم فى الرفيق الاعلى لايشركهم فيه احد و اما المتعبدون لى بالورع عن محارمى فانى افتش الناس عن اعمالهم و لاافتشهم حياء منهم و اما المتزينون لى بالزهد فى الدنيا فانى ابيحهم الجنه بحذافيرها يتبوءون منها حيث يشاءون.


ترجمه:

133 - امام رضا عليه السلام فرمود: در ضمن رازگويى خداوند با حضرت موسى عليه السلام چنين آمده است: كسانى كه به من نزديك گشته اند به واسطه هيچ عملى همانند گريستن از خوف من به من نزديك نشده اند و آنانكه طوق بندگى مرا در گردن دارند به واسطه هيچ عملى همانند باز ايستادن از ارتكاب حرامهاى من مرا بندگى ننموده اند و آنانكه خود را آراسته اند به واسطه هيچ عملى همانند پيشه نمودن زهد و بى رغبتى نسبت به آنچه كه بى نيازى از آن در دنيا مورد اهميت است، خود را براى من نياراسته اند. حضرت موسى عليه السلام عرض كرد: اى گرامى ترين گراميان! چه چيزى آنان را در اين راه ثابت قدم و پابرجا نموده خداوند فرمود: اى موسى! اما آنانكه به واسطه گريستن از خوف من به من نزديك گشته اند آنان در مرتبه همجوارى با رفيق اعلى (معشوق و دوست برتر) هستند و هيچكس در اين مقام با آنان شريك نيست و اما آنانكه به واسطه باز ايستادن از ارتكاب حرامهاى من مرا بندگى نموده اند من در قيامت از آن شرم دارم كه در مورد اعمالشان كنجكاوى و دقت به خرج دهم در حالى كه اعمال همه مردمان را به دقت وارسى خواهم كرد و اما آنانكه خود را به واسطه بى رغبتى به دنيا برايم آراسته اند تمامى بهشت را براى آنان مباح و روا مىسازم كه در هر جاى بهشت خواستند جاى گيرند.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
134 - قال الصادق عليه السلام: ان الرجل ليكون بينه و بين الجنه اكثرمما بين الثرى الى العرش لكثره ذنوبه فما هو الا ان يبكى من خشيه الله عزوجل ندما عليها حتى يصير بينه و بينها اقرب من جفنه الى مقلته.

[h=2]ترجمه:[/h]
134 - امام صادق عليه السلام فرمود: به درستى كه (گاه باشد) بين آدمى و بهشت به خاطر گناهان زيادش فاصله اى بيش از فاصله زمين تا عرش باشد پس چنين كسى را چاره اى نيست جز اينكه از خوف خداى عزوجل بگريد و بر گناهان خويش اشك ندامت بريزد تا فاصله او و بهشت نزديكتر از فاصله پلك چشم تا مردمك چشم شود.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
135 - عن ابى عبدالله عليه السلام قال: ما من شى ء الا و له كيل وزن الا الدموع فان القطره تطفى بحارا من نار فاذا اغرورقت العين بمائها لم يرهق وجهه قتر و لا ذله فاذا فاضت حرمها الله على النار و لو ان باكيا بكى فى امه لرحموا.

[h=2]ترجمه:[/h]
135 - امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ چيزى نيست جز اينكه پيمانه و وزنى دارد مگر اشكها زيرا يك قطره اشك درياهايى از آتش را خاموش مىكند پس هرگاه چشم پر آب شد و در اشك خود غرق گشت چنين چهره اى را كدورت و تيرگى فرا نمى گيرد و هرگاه اشك آن جارى شود خداوند آن ديده را بر آتش حرام مىگرداند و اگر در بين يك امت يك نفر (با اخلاص و از خوف خدا) بگريد آن امت همگى مورد رحمت الهى واقع مىشوند.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
136 - عن ابى عبدالله عليه السلام نحوه و زاد فى اوله: ما من عين الا و هى باكيه يوم القيامه الا علينا بكت من خوف الله و ما اغرورقت عين بمائها من خشيه الله عزوجل الا حرم الله سائر جسده على النار.

[h=2]ترجمه:[/h]
136 - از امام صادق عليه السلام مانند حيث گذشته روايت شده است با اين تفاوت كه در آغاز آن آمده است: هيچ چشمى نيست مگر اينكه در روز قيامت گريان است به جز چشمى كه از خوف خدا گريسته است و هيچ چشمى از خوف خداى عزوجل پر آب نشده است مگر اينكه خداوند ساير بدن او را بر آتش حرام مىگرداند.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
137 - عن ابى جعفر عليه السلام قال: ما من قطره احب الى الله عزوجل من قطره دموع فى سواد الليل مخافه من الله لايراد بها غيره.


[h=2]ترجمه:[/h]
137 - امام باقر عليه السلام فرمود: هيچ قطره اى در نزد خداوند عزوجل دوست داشتنى تر و محبوب تر از قطره اشك هايى كه در تاريكى شب و از خوف خدا با اخلاص كامل ريخته مىشود نيست.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
138 - عن ابى عبدالله عليه السلام قال: كل عين باكيه يوم القيامه الا ثلاثه عين غضت عن محارم الله و عين سهرت فى طاعه الله و عين بكت فى جوف الليل من خشيه الله.


[h=2]ترجمه:[/h]
138 - امام صادق عليه السلام فرمود: هر چشمى در روز قيامت گريان است مگر سه چشم: يكى چشمى كه از ديدن آنچه خداوند ديدنش را بر او حرام نموده فرو بسته شود و ديگرى چشمى كه در طاعت خدا بيدار بماند و ديگرى چشمى كه در دل شب از خوف خدا بگريد.

 

[Persia1]

حديث:


139 - قال ابو عبدالله عليه السلام اوحى الله الى موسى عليه السلام ان عبادى لم يتقربوا الى بشى ء احب الى من ثلاث خصال قال موسى: يا رب و ما هى قال: يا موسى! الزهد فى الدنيا و الورع عن معاصى و البكاء من خشيتى قال موسى يا رب فما لمن صنع ذا؟ فاوحى الله اليه يا موسى اما الزاهدون فى الدنيا ففى الجنه و اما البكاءون من خشيتى ففى الرفيع الاعلى لايشاركهم فيه احد و اما الورعون عن معاصى فانى افتش الناس و لاافتشهم.


ترجمه:


139 - امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند به موسى عليه السلام وحى فرستاد كه بندگان من به سوى من تقرب نمى يابند به چيزى كه در نزد من محبوبتر باشد از سه خصلت، حضرت موسى عليه السلام عرض كرد: اى پروردگار من آن سه چيست فرمود: اى موسى! يكى بى رغبتى به دنيا و ديگرى پرهيز از نافرمانى من و ديگرى گريستن از خوف من. موسى عرض كرد: اى پروردگار من! كسى كه چنين باشد چه چيزى نصيبش خواهد شد؟ خداوند وحى فرستاد كه: اى موسى! اما بى رغبتان به دنيا در بهشت جاى خواهند گرفت و اما آنانكه از خوف من گريانند در مقامى رفيع و برترند كه هيچ كس با آنان در آن مقام شريك نيست و اما آنانكه از نافرمانى من پروا دارند من نيز مردمان را سخت بازرسى خواهم كرد ولى در كار آنان موشكافى به خرج نمى دهم.

 

[Persia1]

16 - باب وجوب حسن الظن بالله و تحريم سوء الظن به

16 - باب وجوب حسن ظن به خداوند و ترحيم بدگمانى نسبت به خدا
​

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
140 - عن ابى الحسن الرضا عليه السلام قال: احسن الظن بالله فان الله عزوجل يقول: انا عند ظن عبدى بى ان خيرا فخيرا و ان شرا فشرا.

[h=2]ترجمه:[/h]
140 - امام رضا عليه السلام فرمود: به خداوند گمان نيكو داشته باش زيرا خداوند عزوجل گويد: من در نزد گمانى كه بنده ام به من دارد حاضرم اگر گمان خير به به من دارد پس پاداش خير مىبيند و اگر گمان بد به من دارد پس كيفرى بد در انتظار اوست.

 

[Persia1]

[h=2]حديث:[/h]
141 - عن ابى الحسن الرضا فى حديث قال: فاحسن الظن بالله فان اباعبدالله عليه السلام كان يقول: من حسن ظنه بالله كان الله عند ظنه به و من رضى بالقليل من الرزق قبل منه اليسير من العمل.

[h=2]ترجمه:[/h]
141 - امام رضا عليه السلام فرمود: به خدا گمان نيك داشته باش زيرا امام صادق عليه السلام مىفرمود: كسى كه به خداوند گمان نيكو داشته باشد خداوند در نزد گمان او حاضر است و كسى كه به روزى كم قانع و خوشنود باشد خداوند نيز عمل كم را از او مىپذيرد.