کاربرد بقاياي گياهان زراعي موجب شناسايي روش هاي طبيعي حفاظت گياهان شده است. يکياز اين راه ها استفاده از دانش آللوپاتي است. بر همين اساس آزمايش مزرعه اي در قالببلوک هاي کامل تصادفي با هفت تيمار و چهار تکرار، با هدف تعيين واکنش ذرت به مقاديرو سنين مختلف بقاياي آفتابگردان در ساري به اجرا در آمد. تيمارها عبارت بودند از:سن بقاياي آفتاب گردان (6، 8 و 10 هفتگي)، مقدار بقايا (8 و 16% وزن خاک) و يکتيمار شاهد (بدون بقايا). صفات مورد اندازه گيري درصد سبز شدن بذور طي دو هفته پساز کاشت، ارتفاع و وزن خشک ذرت، دو، چهار و شش هفته پس از کاشت و ارتفاع و وزن خشکو عملکرد نهايي بوته ذرت بود. نتايج حاصله نشان داد که درصد سبز شدن، ارتفاع و وزنخشک ذرت نسبت به شاهد کاهش يافت. با افزايش سن بقايا بين بقاياي شش و هشت هفتگياختلاف معني داري در اين صفات مشاهده نشد ولي بقاياي ده هفتگي موجب کاهش شديد صفاتمورد اندازه گيري شد. افزايش مقدار بقايا اثر معني داري بر صفات مزبور نداشت. بيشترين کاهش در ارتفاع و وزن خشک نهايي بوته هاي ذرت در تيمارهايي که بقاياي مسنتر (ده هفتگي) با خاک مخلوط شده بود، به ترتيب 22 و 52% مشاهده شد. در اين تحقيقبقاياي مسن تر اثر فيتوتوکسيک بيشتري نسبت به بقاياي جوان تر داشتند