خود خوردگی-مبانی
خود خوردگی چگونه عمل می کند؟زمان کنترل استرس،سلول های ما مانند ماشین های کارآمد عمل می کنند،به سرعت موقعیت را بررسی کرده و راه هایی برای سازگاری پیدا می کنند.خود خوری که به لحاظ لغتی معنای خوردن خود را می دهد روشی است که سلول هابرای کنار آمدن با استرس روزمره (پروتئین های بدشکل ، سلول های اندام ناقص یا پیر) و بلایای غیر منتظره (شرایط هایپوکسیک،گرسنگی سرم،عفونت های جدی)از آن استفاده می کنند.این دستگاه سلولی حتی مولکول های آسیب دیده یا عفونی را هضم می کند و مواد استرس زدایی را از بین می برد که سلامت سلول را تهدید می کنند،در مورد هایپوکسیا و گرسنگی سرم،نیز پروتئینها و سلول های اندامی موجود را می بلعد تا مواد غذایی مورد نیاز برای سلول های باقی مانده را تهیه کند. هنوزاطلاعات زیادی در مورد خود خوری وجود ندارد.از جمله نقش این فرآیند در بیماری هایی چون سرطان و فساد عصب است.ابزارهای تصویر برداری فلوروسنس در به تصویر کشیدن این فرایند میان سلولی مهم به ما کمک می کنند.
فرایند
فرایند خود خوری به واسطه شکل گیری و ادامه جداسازی غش های سلولی و فاگوفورها به وجود می آید. محموله سیتوپلاسمی جدا افتاده و اتوفاگوزوم دو غشایی با لیزوزوم ترکیب می شود تا اتولیزوزوم تشکیل دهد. در آخر فرسودگی به واسطه عملکرد آنزیم های هیدرولیتیک در میان اتولیزوزوم به وجود می آید.
تحقیقات پیوسته در مورد خودخوری
خود خوری اولین بار در سال 1963مطرح شد اما تنها در دهه گذشته بود که موضوع تحقیقات جدی قرار گرفت و محققان در پی دستیابی به دیدگاههای بیشتر در مورد نقش خودخوری در هموستیس و توسعه سلولی هستند و همچنین توضیح نقش کاهش خودخوری در واکنش سلول به استرس،عفونت میکروبی و فرایندهای بیماری مانند فساد اعصاب،سرطان و دیگر بیماری ها هستند.