[ابنیه سنتی ایران] مسجد

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
مسجد جامع دزفول نماد عظمت و شکوه معماری ایرانی و اسلامی

مسجد جامع دزفول نماد عظمت و شکوه معماری ایرانی و اسلامی

مسجد جامع دزفول قدیمی ترین و مهمترین مسجد شهر دزفول است که در مرکز فعلی شهر دزفول قرار داشته و قدمت زیاد مسجد به خوبی از شبستان اصلی مسجد و ستون های آن نمایان است.

برخی کاوشگران ساخت این بنا را در قرن سوم و یا اوایل قرن چهارم هجری دانسته اند و برخی دیگر از جغرافیدانان معتقدند که این مسجد در آغاز ورود اسلام به ایران و در قرن اول هجری ساخته شده است که برخی محققان و نشریات نظیر نشریه تاریخی و باستانی با استناد به منابعی در مورد مسجد جامع، قدمت آن را قرن اول هجری می دانند.
مسجد جامع دزفول بعد از پل قدیم ، مهمترین اثر تاریخی شهر دزفول است که با توجه به حفظ حالت اولیه خود و ویژگی های معماری و تاثیری که در طول تاریخ بر شهر دزفول داشته ، به تازگی پرونده ثبت جهانی آن توسط سازمان میراث فرهنگی برای ارائه به سازمان یونسکو در حال تدوین است.

مسجد جامع در گذر زمان از ابتدای احداث همواره در کانون توجهات بوده و به دلیل اهمیتی که داشته در دوره های مختلف بازسازی و مرمت شده است. از روی سنگ نوشته هایی که در مسجد موجود است آخرین مرمت های این مسجد در دوره های صفویه و قاجاریه بوده، از جمله بر روی یکی از سنگ ها، تاریخ تعمیر ، مقارن با پادشاهی شاه سلطان حسین صفوی است و به همین خاطر رنگ های آبی و فیروزه و کاشی های آبی که شاخصه معماری آن دوران است در بخش هایی از مسجد دیده می شود. و یا بر روی یکی از کاشی ها تاریخ ۱۲۵۳ یعنی در زمان محمد شاه قاجار ذکر شده است.
اما اصل مسجد مانند تمام مساجد کهن اسلامی به نشانه عبودیت و بندگی رنگی از خاک دارد که نمایانگر شکوه، و زیبایی خاصی است.
از دیگر دلایل قدمت بالای مسجد ، سبک معماری آن است که الگو گرفته از معماری کاخ ایوان کرخه و معماری دوره ساسانی است که با گشتی در این مسجد زیبا و تاریخی خود را به رخ بیننده کشانده و میهمان سفری به قرن ها پیش می کند.

سید محمد علی امام در صفحه ی ۲۷ کتاب جغرافیائی دزفول ، ساختمان اطاق شرقی این مسجد را قدیمی ترین ساختمان مسجد جامع عنوان کرده که این بخش از مسجد به غریب خانه معروف است.
بنای مسجد در یک طبقه ساخته شده و دارای صحنی بزرگ است. کالبد اصلی بنا در جبهه جنوبی آن، که هسته اولیه مسجد است، سنگی می باشد.
دیوارهای مسجد جامع بسیار قطور و شبستان آن ایستادگی خود را از ۲۰ ستون سنگی می گیرد که در وسط شبستان مسجد قرار داشته و جای شمعدان در آن تعبیه شده است. مصالح به کار رفته در دیوارها عمدتاً آجر و در ستون ها ، سنگ های چهار تراش است و از ملات ماسه و آهک جهت ساخت دیوارهای و ستون های باربر استفاده شده است.
محراب مسجد در وسط شبستان واقع است که دارای گچبری های زیبایی است. در مجاورت محراب منبری سنگی با ده پله قرار دارد که در دو طرف آن گلدسته های کوچک و سفید رنگی قامت افراشته اند .
ایوان مسجد که در وسط واقع شده، در دو طرف خود، گلدسته هایی به ارتفاع ۱۵ متر دارد که شکوه معماری اسلامی و ایرانی آن را به رخ می کشد و با کاشیکاری های زیبایی مزین شده است. در گذشته بانگ موذن مسجد از این گلدسته ها نمازگزاران را به به راز و نیاز با معبود فرا می خوانده است.

نوع سقف های مسجد سنتی و تلفیقی از طاق، تویزها، کلمبوها و طاق گهواره ای است و سقف ایوان اصلی بنا با کاربندی و آجرهای رنگی جدا و ۴ تیپ متنوع دارد . سقف ایوان های مسجد نیز گنبدی شکل و از آجر هستند.
ایرج افشار در کتاب یادگارهای خوزستان باستان در خصوص مسجد جامع دزفول آورده است : این مسجد در سده های ۷ و ۱۲ هجری قمری بازسازی و گسترش یافته و ایوان شرقی آن از بناهای دوران صفویه است که در سال ۱۱۱۰ هجری قمری بنا شده است و سر در و گلدسته های آن از سده ی ۱۲ هجری قمری است.


از دیگر بخش های مسجد جامع دزفول ، شوادانی عمیق با مساحت ۲۰۰ متر است که دارای ۲۵ پله و اتاق های کوچکی در وسط پلکان است که درب نداشته و در اصلاح به آنها کت گفته می شود. برای تهویه هوای شوادان مسجد دو روزنه وجود دارد که از ویژگی های معماری دزفول در بناهای تاریخی و بافت قدیم دزفول می باشد که در دزفولی آنها را “دریزه” می نامند.
درب ورودی شوادان مسجد در صحن اصلی آن قرار داشته و از قدیم برای استراحت نمازگزاران در تابستان های گرم خوزستان مورد استفاده قرارمی گرفته است.
مسجد جامع در سال های انقلاب و نیز بعد از آن به عنوان های یکی از پایگاه های مهم شهر دزفول فعالیت داشته و در حال حاضر در ایام سال و مناسبت های مختلف مراسم مذهبی در آن برگزار می شود.
مسجد جامع دزفول به شماره ۲۸۷ درفهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
تهیه مطلب و عکس : محمد آذرکیش


منبع:tourism.dezfulfarda
 

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
فضا در مسجد جامع ساری

فضا در مسجد جامع ساری

بررسی فضاهای موجود در مسجد جامع ساری



در مقابل درب ورودی شمالی مسجد جامع که احتمالا با توجه به تزیینات و نوع اجرا، ورودی اصلی بنا نیز محسوب می گردد در حالی که رو به شمال ایستاده ایم سردری ساده تاکیدی است بر ورودی مسجد جامع.



در ارتفاعی پایین تر از سطح کوچه و با گذر از راهرویی با شیب ملایم، به فضای هشتی می رسیم. فضای هشتی کوچک و تاکید بر حرکت دارد تا مکث. در هر هشت ضلع هشتی طاقنماها و ورودی هایی به چشم می خورد که در ضلعهای فرعی فضاهای خدماتی کوچک مانند انبار و ... قرار گرفته و ارتباط به شبستان های شرقی و غربی هشتی از طریق چند پله رو به بالا و ورودی ها میسر می گردد. ادامه راه ما را به حیاط مرکزی هدایت می کند. فضایی که شبستانهایی با ورودیهای فراوان آن را احاطه کرده و محصور ساخته اند. طرح حیاط مرکزی به خصوص وقتی حیاط پایین تر از فضاهای اطراف باشد راهکاری برای ادامه عملکرد مناسب بنای مساجد جامع می باشد. در سمت شمالی حیاط حوضی چهارگوش قرار گرفته که بی شک در زمان پیش از مداخله نمای ویژه ای ارایه می نموده است.



در میانه ضلع غربی حیاط، ورودی دیگری بنا شده که با توجه به شیوه های اجرا و قوس های بکاررفته در آن به طور احتمال در دوره قاجار به اقتضای زمان و با توجه به عملکرد بنا و جمعیت استفاده کننده به بنا الحاق گشته است.



در ضلع جنوبی بنا ایوان اصلی قرار گرفته که مرتفع ترین بخش مسجد را تشکیل می دهد و افراد را به سمت خود می خواند تا با گذر از آن وارد شبستان اصلی و محل قرارگیری محراب شوند. معماری این فضا و شبستان های طرفین آن تفاوت فاحشی با دیگر فضاهای بنا داشته و شیوه اجرا به همراه مصالح به کار رفته و نوع پوشش ها سبقت این فضاها را از لحاظ زمان و دوره شکل گیری نسبت به دیگر فضاها فریاد می زنند.



آنچه مشخص و واضح است این می باشد که این بنا در ابتدا به روش مساجد شبستانی برپا شده و در دوره های بعد به ویژه در دوره قاجار فضاهای دیگر را به خود پذیرفته تا با توجه به افزایش جمعیت بیش از پیش عملکرد خود را به نحو احسن به نمایش گذارد.



فضای داخلی ایوان جنوبی با سه طاق و تویزه که بر پایه قوس های تیزه دار و باربر اجرا گردیده پوشانده شده است. شبستان های طرفین نیز با استفاده از طاق و چشمه و از نوع طاقهای عرقچین، چهاربخشی و ... پوشانده شده است با این تفاوت که ارتفاع فضای میانی (ایوان اصلی) از فضاهای طرفین بسیار بلندتر است. گویا فضاهای غربی و شرقی علاوه بر خصوصیات عملکردی و معنوی، جهت تحلیل نیروها و فشار بارهای مرده و زنده ایوان اصلی ایجاد شده اند.



در میان پایه های قطور ایوان جنوبی، فضاهای استوانه ای شکلی احداث شده اند و با پله های مارپیچی که در دل خود جای داده اند، آرام آرام هدایت رو به بالا را بر عهده گرفته اند، تا با فضایی کوچک، روحانی و آسمانی با شکلی چهارگوش مرتبط شوند. فضایی که گویا زمان در آن سکون یافته و مکان را در خود منجمد میکند تا با نیم نگاهی به افق های دوردست شهر از بازشوهای چهار طرف فضا و سردادن ندای آسمانی الله اکبر، زمینیان مخلص را به بنایی رهنمون سازد که جز خدای عزوجل را برای آن صاحبی نیست.



شبستانهای شرقی و غربی که در دوره های بعد به بنا الحاق گشته اند از لحاظ زیبایی شناسی در سطح پایین تری نسبت به بقیه فضاهای بنا قرار می گیرند و به گونه ای از اصالت بنا مجزا بوده و معمار آن دوره آنچنان که باید و شاید نتوانسته فضاها را با یکدیگر ترکیب کند. ناهمگونی فضاها در کلیت مسجد جامع به خوبی خود را نشان می دهد.



ورودی تعبیه شده در میانه شبستان غربی و تقسیم شدن فضا در دو سمت ورودی باعث تعدیل سنگینی فضا شده و نیاز بصری ضلع غربی را تا حد قابل قبولی تامین کرده است ولی در نقطه عکس آن (شبستان شرقی) یکنواختی فضا و ابعاد نامتناسب آن (طول بسیار زیاد با عرض کم) همخوانی خوبی با تمامیت بنا ندارد. شاید اگر در همین ضلع نیز ایوانی شبیه به ایوان غربی تکرار می شد، با تقسیم شدن طولی فضا تناسبات نیز بهتر رعایت می گردید. هرچند اگر بگوییم در میانه ضلع شرقی هم ایوانی وجود داشته است گزاف نگفته و دور از واقعیت نیست زیرا در این صورت مصداق روشن مسجد چهار ایوانی در این بنا نمود پیدا می کند.



البته گفتن این نکته حائز اهمیت است که وجود بازشوها دورتادور حیاط مرکزی و همچنین با تعبیه پنجره ها با فواصل مناسب در ضلع خارجی تمام فضاهای موجود در بنا، ارتباط بصری با بیرون میسر شده و با ترکیب دو فضای کنترل شده (داخلی) و کنترل نشده (خارجی)، فضاها از حالت خفگی به نوعی سرزندگی و سبکی رسیده اند.



فضاهای دیگری در سمت شمال غربی بنا و در ترازی پایین تر از حیاط مرکزی (زیرزمین) شکل گرفته که به عنوان فضاهای خدماتی مانند انبار، وضوخانه خانمها و آبدارخانه مورد استفاده قرار می گیرد. به احتمال فراوان این فضاها نیز الحاقی می باشند و برای خدمات دهی بهتر به نمازگزاران ایجاد شده است.



نکته قابل توجه در مباحث مربوط به مباني فقه در مسجد، جای ندادن فضایی به عنوان سرویس های بهداشتی در کالبد مسجد جامع می باشد شاید معمار بنا با این روش برای ما این مطلب را روشن می سازد که مسجد پاک و مطهر است و جای هیچ گونه آلاینده ای در آن نیست.













منبع:

kalaftaban.blogfa.com
 

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
واکاوی معماری مساجد

واکاوی معماری مساجد


پیش گفتار


در تاريخ هنر، هيچ هنري به اندازه‏ي هنر اسلامي بحث‌بر انگيز و در عين حال متعالي و حيرت‌انگيز نبوده است. از يک سو نگاه عارفانه و شهودي هنرمندان اسلامي با تأسي به مباني قرآني و عرفاني و نيز مبتني بر هندسه و رياضيات، آثاري پديد آورده است که شگفت‌انگيز و بس زيبا و متعالي است و از سوي ديگر، نگاه فقهي و کلامي. هنر اسلامي، روايت زيبايي توسط راويان و حکايت‏گراني است که در متن عالم در پي رد پاي يار جان، هرچه زيبايي است را کاويده‌اند تا گوهر مرواريد کمال را به چنگ آورند و آن‏گاه به عنوان تجلي حق، چراغ فروزان راه کساني کنند که به دنبال حقیقتند و وصل به عرش يار.

اين هنر، روايت شيدايي است، حکايت کشف و شهود است. تصوير و تجلي «اعيان ثابته» و حقايق نازله در عالم ماده. هنري که از « الحمرا» تا «تاج‏محل»، بستر بي‌نظيري از دريافت کاشفانه‏ي هنرمندان مذهب، در منظر چشم حيرت‌فزاي جهانيان قرار داده است. يکي از هنرهاي اسلامي، هنر معماري مسجد است.


نخستین خانه ای که برای مردم (ونیایش خداوند) قرار داده شد، همان خانه کعبه است که درآن برکت وهدايت خلايق است.
(آل عمران،96)


اولین پدیده های معماری اسلامی که با ظهور اسلام ظهور یافتند، مساجد بودند. برای ادای فریضه واجب نماز که انجام آن به طور گروهی و اجتماعی توصیه شده است، بهترین محل، همان جایگاههایی بودند که مردم قبل از اسلام در آن جمع می شدند، این مکانها عمدتاً، معابد، آتشکده ها، پرستشگاهها کلیساها بودند که با تغییر شکل مختصری، تبدیل به مساجد شدند از آنجا که در ایران پیش از اسلام، مهر پرستی و دین زرتشت رواج داشت، بناهای باقی مانده از این آیین، تبدیل به مساجد شدند.

اولین مسجد، در زمان پیامبر اکرم9در شهر مدینه و به دست انصار ساخته شد.این مسجد که به شکل مربع و مصالح آن از خشت و سنگ لاشه بود. ابتدا شکل سرپناهی با ستونهایی از درخت نخل و پوششی از نی و بوریا برای جلوگیری از تابش شدید نور آفتاب داشت که بعدها همین سرپناه به شبستان تبدیل شد. اطراف مسجد نیز صفه هایی به نام صحابه پیغمبر9 از جمله ابوذر به وجود آمد.




پلان مسجد النبی در سال هفتم هجری



به طور کلی ، مساجد ایران را به چهار گروه شبستانی، چهار طاقی، ایوانی و چهار ایوانی تقسیم می کنند.

1) شبستانی

مسجد فهرج یکی از اولین مساجد شبستانی است و از بخش سرپوشیده در جانب قبله و حیاط مرکزی و ایوان جلوی آن و صفه هایی در اطراف




تشکیل یافته است. به اعتقاد اکثر محققان و پژوهشگران و با توجه به بررسی های به عمل آمده، مسجد فهرج جزو اولین مساجد قرن اولیه هجری است.


دومین مسجد شبستانی را تاریخانه دامغان می دانند. که نقشه مستطیل شکل با حیاط مرکزی مربع و شبستانی در جهت قبله و رواقهایی در اطراف دارد.


2) مساجدچهارطاقی

طرح این مساجد، همانطور که از نام آنها پیداست، شامل چهار ستون در چهار گوشه مربع شکل می باشد که بوسیله چهار قوس در چهار جهت اصلی نمایان شده است و چون از چهار طرف باز بوده به چهار طاقی شهرت یافته است. این طرح ساده دارای چهار گوشواره به منظور ایجاد زمینه ای دایره شکل برای گنبد است. این فضا که بر روی آن گنبد مدوری با خیز کم و بدون ساقه قرار گرفته است و به وسیله چهار درگاه به فضای خارج خارج ارتباط می یابد. بناهای چهار طاقی عمدتاً به عنوان آتشکده و یا آتشگاه مورد استفاده قرار می گرفته اند مانند چهار طاقی نیاسر و خرم دشت در کاشان و چهار طاقی برزو در اراک و چهار طاقی فراشبند در فارس.



3) مساجد ایوانی


بسیاری از کارشناسان عقیده دارند که شرق ایران به ویژه خراسان، جایگاه ایوانهاست و ما ایوانهای بزرگ را از دوره اشکانی که قلمرو آنها در شرق ایران بوده، در اختیار داریم. اولین ایوانهای اسلامی در جنوب و مقابل گنبد خانه شکل گرفتند و سپس، ابتدا ایوان شمالی در جهت قرینه سازی با ایوان جنوبی و بعضاً برای استفاده از آفتاب زمستان، ساخته شد. بدیهی ست که یکی از کاربردهای ایوان جنوبی دوری از گرمای تابستان است. چون ایوان جنوبی پشت به آفتاب و در سایه قرار گرفته است،


نمازگزاران به مقتضای فصل از دو ایوان شمالی و جنوبی استفاده می کنند. از مساجد تک ایوانی می توان از مسجد نیریز که بنایی ساده با یک ایوان دارد و همچنین از مسجد جامع رجبعلی واقع در محله درخونگاه تهران و مسجد جامع یزد و نیز مسجد جامع سمنان نام برد.

مساجد دو ایوانی

مساجد زوزن در فریومد سر راه جاده خراسان و مسجد ساوه از نمونه های مساجد دو ایوانی هستند. مسجد دو ایوانی ساوه که از مسجد سلجوقی ست ویژگی خاصی دارد که ایوان شمالی و جنوبی آن مقابل هم نیستند.

مسجد ساوه
4 ) مساجد چهار ایوانی

می دانیم که سلجوقیان در کنار احداث بناهای متعدد، به ساختن مسجد رغبت بیشتری نشان داده اند و از این روی تعداد بسیاری مسجد از عصر خود به یادگار گذاشته اند. در عصر سلجوقی کسی که به احداث و عمران و آبادانی مساجد و متعلقات مربوطه به آنها دارالضیافه و مدرسه و کتابخانه و دارلایتام و رباط و آب انبار، سعی و اهتمام داشت خواجه نظام الملک وزیر ملکشاه سلجوقی بود. از این روی آثار زیادی از دوره سلجوقی در ایران و فلات ایران داریم که تا این زمان به خوبی بر جای مانده اند. به نظر آندره گدار فرانسوی اولین مسجد چهار ایوانی در ایران مدرسه خوارگرد یا خوارجرد خواف است و بعد از آن مسجد جامع اصفهان و مسجد جامع زواره و اردستان را جزو مساجد اولیه چهار ایوانی ایران می دانند.

مسجدجامع اردستان


عناصر مشترک در معماری مساجد

به طور کلی مساجد دارای عناصر مشترکی هستند که آنها را از سایر بناها متمایز می سازد. این عناصر مشترک عبارتند از: صحن، ایوان، رواق، مناره، گنبد، شبستان و محراب. ولی باید توجه داشت که بعضی از مساجد فاقد صحن و مناره هستند. مانند مسجد شیخ لطف الله اصفهان و تعدادی از مساجد اولیه اسلامی نیز ایوان و گنبد ندارند. مانند تاریخانه دامغان، اما هیچ مسجدی نمی تواندمحراب نداشته باشد. بنابراین کلیه عناصر ذکر شده به نوعی کم و زیاد در ساختمان مساجد اسلامی به کار رفته شده اند. مثلاً بعضی از مساجد دارای چندین محراب هستند. مانند مسجد جامع اصفهان که 9 محراب دارد ولی اکثر مساجد دارای یک محراب در جنوب مسجد اند. در ساختار بعضی از مساجد طاق نماها نقش اساسی و کاربردی دارند در صورتی که در برخی دیگر منحصراً دارای جنبه زیبایی شناختی و تزئینی و ایجاد تقارن و خارج کردن دیوارها از شکل یکنواختی می باشد.

صحن و حیاط

یکی از عناصر مهم معماری مساجد اسلامی، صحن و حیاط است که به دلیل پیروی از طرح و و نقشه اولین مسجد جهان (مسجد النبی) طرح مربع و یا مربع مستطیل دارد و فضای آزاد و روحانی را برای واردین به مسجد ایجاد می کند. در واقع شکل و فرم و عناصر تزیینی ابتدا در همین صحنها به نمایش در می آیند و شما هنگام ورود به مسجد بسیاری از عناصر معماری و تزیینات وابسته به معماری را یک جا مشاهده می کنید.


صحن مسجد جامع زنجان
رواق

رواق ها فضاهای سرپوشیده ستون دار اطراف صحن و حیاط مساجد هستند که معمولاً در پشت آنها دیوارهای انتهایی مسجد قرار دارند. ما در تاریخانه دامغان شاهد این رواقها هستیم. همچنین در مسجد حضرت آیت الله بروجردی در قم در کنار صحن قدیمی آستانه حضرت معصومه، دوطرف ایوان جنوبی رواق دارد، اما رواقها بیشتر در کشورهای اسلامی حوزه مدیترانه و هند و پاکستان به کار گرفته شده اند.

ایوان

بدون تردید زباترین و عالی ترین ایوانها در مساجد و بناهای اسلامی ایران مشاهده می شود. ایوانهای مساجد ایران از نظر ارتفاع و تناسبات فنی و عناصر تزیینی در بین سایر بناها و مساجد اسلامی کشورهای جهان نمونه و منحصر به فرد هستند. تنوع و زیبایی بعضی از ایوانها به قدری زیاد است که نمی توان آنها را با یکدیگر مقایسه نمود. هر ایوانی زیبایی خاص مجموعه خود را دارد. ایوانهای ایرانی، اغلب بلند و متناسب با بنا ساخته شده اند.


ایوان ورودی مسجد شیخ لطف الله اصفهان

مناره ها:

مناره ها بناهایی هستند در قالب برج بلند و باریک که معمولاً در کنار مساجد و بقاع متبرکه برای گفتن اذان ساخته می شوند. در گذشته مناره ها، نقش میل راهنما در کنار جاده ها و ابتدای شهرها و در کنار مساجد و کاروان سراها و یا مدارس و دارالضیافه ها، (مهمان پذیرها) را ایفا می کردند.

این بناها به دلیل روشن کردن چراغ و یا آتش، بر فراز آنها برای راهنمایی مسافرانی که شب هنگام از راههای دور به طرف شهر می آمدند به «مناره» یا محل نور مرعوف می شدند و برخی از منابع به آن هم گفته اند. کلمه منار یا مناره، به معنی جای نور و نار (آتش) است و در فرهنگهای لغت نیز، به همین معنی آمده است. پلکانهای مناره ها از داخل به صورت مارپیچ است و هر چه به طرف رأس منار پیش می رود پهنای پله ها کمتر و باریک تر می شود. از آثار و علایم مناره های قبل از اسلام که تعداد کمی از آنها برجای مانده اند. معلوم می شود که مناره ها با هدف کاربری علایم راهنمایی در دوران قبل از اسلام ساخته می شده اند. قدیم ترین منار یا برج راهنمای موجود در ایران، میل اژدها مربوط به دوره اشکانی ست که در غرب نورآباد ممسنی قرار دارد. این میل هفت متر بلندی دارد و مصالح آن از سنگهای سفید با تراش منظم است. پلکانهای میل اژدها از داخل است و در بالای آن آتشدان سنگی وجود دارد.

زیباترین منارهای زوجی ایران در زمان صفویه احداث شدند که نمونه های زیبای آن مناره های مسجد امام خمینی(مسجد شاه اصفهان)و مناره های مدرسه چهارباغ(مادر شاه)در چهار باغ اصفهان است. منارسازی در ایران از دوره قاجاریه روبه سقوط و افول نهاد هم چنان که اکثر بناهای سنتی ایران از دوره قاجاریه به بعد شکلهای سنتی خود را از دست دادند.

مناره مسجد و مدرسه چهارباغ

مناره ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

1)میل یا منارهای راهنما که پیشتر شرح آن ارائه شد.

2)منارها یا گلدسته هایی که برای گفتن اذان و خبررسانی کاربرد داشته و دارند. از این رو در دوران اسلامی نام «مأذنه» نیز به خود گرفتند که قبل از وجود بلندگو بر بالای آنها اذان می گفتند. شکل مأذنه ها متفاوت است اما در ایران تقریباً تمامی گلدسته ها یا مأذنه ها شبیه هم هستند. بدنه یا ساق همه آنها در ایران مدور است

در کشورهای عربی بیشتر از طرحهای چهارضلعی و شش و هشت ضلعی استفاده کرده اند بدنه مأذنه ها در این کشورها باریکتر از مأذنه های ایران است.

گنبد

گنبدها یکی از علایم معماری اسلامی هستند که متنوع ترین آنها درایران به کار گرفته شده اند. این گنبد ها از خشت خام با اندود کاهگل تا آجر و سنگ در سرتاسر ایران اسلامی خودنمایی می کنند. انتخاب رنگ آبی که رنگی است آرام بخش و متعادل و روحانی برای خود مزیتی ست برای گنبدهای ایرانی، هنگامی که از بلندای شهر یا روستایی، منظره آن را مشاهده می کنیم گنبدها همانند نگین فیروزه ای در میان بافتهای شهری و روستایی می درخشند.


گنبد مسجد چهار باغ

نورگیرها

اگر به دقت گنبد خانه های بناهای اسلامی را ملاحظه کنید، اطراف گنبد و یا در ساق یا ساقه آن نورگیرهای زیبایی را خواهید دید که به علت شدت و ضعف نور، طرحهای بدیعی را به وجود آورده و بر زیبایی مسجد یا آرامگاه و یا زیارتگاه افزوده اند. این پنجره ها که معمولاً در بغل ایوانها نیز به وجود آمده اند و اصطلاحاً به آن چنگ می گویند. در اکثر مساجد قدیمی جزو عناصر همراه مسجد هستند. نورگیرها از مصالح کاشی، معرق، سنگ، آجر، کاشی و چوب ساخته می شوند و دارای نقوش اسلیمی یا هندسی هستند. جنس پنجره های نورگیر در کشورهای هند و پاکستان از سنگ مرمر است.

کاشی کاری

به طور کلی نقش کاشی در ایران بسیار مهم و اساسی بوده است. زیرا تقریباً غالب بناهایی که از شاهکارهای معماری ایران محسوب می شوند بخش عمده زیبایی و شکوه خود را از کاشی کاریهای زیبای خود را دارند که با هماهنگی رنگها و طرحها در گوشه و کنار بنای مساجد و زیارتگاهها جای گرفته اند. این کاشی کاریها به صورت خشت و معرق کار شده و یکی از ویژگی های تزئینات معماری ایران، کاشی کاری است که در نهایت استادی و تلفیق رنگها با هم در دیواره های جانبی و ایوانها خودنمایی می کند.




متن کتیبه مسجد جامع اصفهان:



چون نامه جرم ما به هم پیچیدند بردند و به میزان عمل سنجیدند
بیش از همه کس گناه ما بود ولی ما را به محبت علی بخشیــدند

مقرنس کاری

یکی از عناصر تزیینی معماری که در زیبا ساختن بناهای ایرانی بخصوص مساجد و نقش مهمی دارد مقرنس کاری است. مقرنس ها که شباهت زیادی به لانه زنبور دارند، در بناها به شکل طبقاتی که روی هم ساخته شده برای آرایش دادن ساختمانها و یا برای آنکه به تدریج از یک شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل شود، به کار می روند. این مقرنس ها را می توان ازجمله وسایل موثر ساختن گنبد ها دانست، که بعدها محتوای نظری اولیه را از دست داده و بیشتر برای تزیین به کار رفت.

برخی معماران ایرانی نیز که این مقرنسها را در جبهه ساختمانها به کار می برده اند، در ساختن آن مهارت را به حدی رسانده اند که نمی گذاردند موجب سنگینی ساختمان شود و بر اصل و پایه فشار آورد.

با مشاهده شکلهای طبیعی قندیلهای یخی و آهکی درون غارها در می یابیم که به احتمال زیاد هنرمندان نخستین این فن از همان قندیلها برداشتی هنرمندانه کرده اند و عینا آن را در سطوح داخلی و خارجی بناها با استفاده از آجر، گچ و یا سیمان به کار گرفته اند. مقرنسها معمولا در سطوح فرو رفته گوشه های زیر سقف ایجاد می شود.اما محل قرار گیری این عنصر تزیینی میتواند در بالای دیوارها،سقفها،گوشه ها، سردرها و ... باشد.

مقرنس کاری ایوان مسجد جامع یزد

کاربندی ( رسمی بندی )

کاربندی مجموعه باریکه طاق های موربی است که از تقاطع آنها جهت زدن طاق، به منظور ایجاد پوشش استفاده می کنند.

قالب این باریکه طاق ها با استفاده از نی و گچ به دست می آید ( این باریکه ها را تویزه یا لنگه می نامند).

طرز کار به این ترتیب است که ابتدا دو یا چهار طاق کامل به عنوان تویزه اصلی و باربر با مصالح بنایی اجرا کرده، بقیه باریکه طاق ها را به آن متصل می کنند. پس از اینکه همه تویزه ها را در فضا به همین ترتیب واداشتند، روی آنها طاق می زنند.

اگر کاربندی به صورت پوشش دوم مطرح باشد، جهت اتصال بین پوشش کاربندی با سقف اصلی در دهانه های بزرگ، اکثر اوقات از سازو( طنابی است از الیاف خرما و نی) استفاده می کنند که کار کابل را انجام می دهد.

کاربندی ها معمولاً به دو بخش عمده قالب شاقولی و سرسفت تقسیم می شوند.


نمونه ای از اجرای کاربندی

تعیین اضلاع کاربندی

برای تعیین اضلاع کاربندی از فرمول زیر استفاده می کنیم:

تعداد اضلاع کاربندی = (a+b-2) 2
در اینجا a طول مستطیل کاربندی و b عرض آن می باشد.

نحوه رسم :

ابتدا دایره محیطی مستطیل زمینه را رسم می کنیم.

چون کاربندی ما 10 ضلعی است، دایره را به 10 قسمت تقسیم می کنیم.




چون طول مستطیل در مقابل سه قسمت از تقسیمات دایره قرار می گیرد، بقیه نقاط را سه به سه به هم وصل می کنیم.





عرقچین روی کاربندی در این شکل به صورت سروی است.

از نمونه های کاربندی 10 ضلعی، حجره های پایین مدرسه خان شیراز و قیصریه ابراهیم خان کرمان و حمام وکیل کرمان را می توان نام برد.


منابع :


1)محمد کریم پیر نیا، معماری اسلامی ایران

2)محمد یوسف کیانی، معماری ایران در دوره اسلامی

3)پپ آبراهام ، مترجم صدری افشار غلامحسین، معماری ایران

4)لویی واندنبرگ، مترجم عیسی بهنام باستان، باستان شناسی ایران

5) شعرباف، اصغر، 1385، گره و کاربندی، انتشارات سازمان میراث فرهنگی کشور.

6) بزرگمهری، زهره، 1385، هندسه در معماری، انتشارات سازمان میراث فرهنگی کشور.
 
آخرین ویرایش:

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
مسجد جامع کبیر قزوین

مسجد جامع کبیر قزوین

[h=1]مسجد جامع قزوین یا مسجد جامع کبیر از بزرگ ‌ترین مساجد ایران و به سبک چهار ایوانی است.آثار معماری چند دوره در این بنا مشاهده می‌گردد و قدیمی‌ترین بخش آن متعلق به قرون اولیه اسلامی است. ایوان‌ها در دوره صفویه ساخته شده اما ایوان شرقی در دوره قاجار بازسازی گردید.[/h]



















عکس / امین رحمانی
 
  • Like
واکنش ها: mpb

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
مسجد جامع بروجرد، قدیمی‌ترین مسجد غرب کشور

مسجد جامع بروجرد، قدیمی‌ترین مسجد غرب کشور

مسجد جامع بروجرد، قدیمی‌ترین مسجد تاریخی غرب کشور و از جمله مساجد قرون اولیه اسلام در ایران است.




منطقه لرستان‌، کهن‌ترین بخشی که از کاوشهای علمی در اين مشجد شناسايی شده به اواسط قرن سوم هجری قمری می‌رسد و احتمال وجود لایه‌های قدیمی‌تر در آن نیز متصور است.



مردم این شهرستان بر این باور هستند که جامع شهر بر روی آتشکده‌ای کهن بنا شده، اما تا کنون شواهد قابل دفاعی در کاوشهای باستانی شناختی صورت گرفته، یافت نشده است.


به طور کلی به لحاظ زمان، احداث مسجد را می‌توان به چند دوره قابل شناسایی تقسیم کرد که اولین آن مربوط اواسط قرن سوم بوده و استمراری مملو از فراز و نشیب تا دهه 50 هجری شمسی یعنی زمانی قریب بر 1200 سال با احداث گنبد کاشی کاری و چند تغییر جزيی دیگر.


به لحاظ گون‌شناسی مسجد از نوع مساجد تک ایوانی بوده و شامل بخشهای اصلی گنبدخانه، شبستان غربی و شرقی زمستانی، ایوان و دو مناره و یک آبریزگاه مجزا و خارج از فضای اصلی است.


رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد در این رابطه به خبرنگار ایسنا، گفت: اين مسجد در قلب بافت تاريخي و در مركز قديمي‌ترين محله و هسته اوليه شكل‌گيري شهر در كنار بازار تاريخي واقع شده است.


حجت‌الله یارمحمدی افزود: اين بنا با سابقه بيش از 1000 سال يكي از مساجد شاخص اوليه اسلامي در ايران است كه در طول تاريخ حيات خود دستخوش تغييرات و تحولاتي نيز واقع شده است.


وی اظهار کرد: بنا در گذشته به صورت يك مجموعه شامل مسجد،‌ حمام،‌ آب انبار،‌ غريب خانه(آبريزگاه كنوني)،‌ ميدان و ساير متعلقات بوده كه امروزه بعضي از اين آثار از بين رفته‌اند.


رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد تصریح کرد: بسياري از مردم بر اين باورند كه مسجد بر روي آتشكده‌اي پيش از اسلام ساخته شده، ولي براساس پژوهشها و بررسي‌هاي كه تاكنون صورت پذيرفته اين موضوع مسجل نشده و تأييد و رد اين مطلب نياز به مطالعه بيشتري دارد.



یارمحمدی ادامه داد: قديمي‌ترين آثار يافت شده تاكنون در آن مربوط به اواسط قرن چهارم هجري يعني دوره آل بويه بوده،‌ البته نشانه‌هايي از وجود مسجدي قديمي‌تر از نوع مساجد اوليه ستوندار(احتمالاً‌ قرن سوم هجري همانند مسجد جامع اصفهان) يافت شده كه اين مهم نيز نياز به بررسي و مطالعه بيشتري دارد.


وی خاطرنشان کرد: بناي موجود مسجد از نظر فرم از نوع مساجد تك ايواني بوده كه داراي دو درب ورودي در جهات شرق و غرب بوده و شامل يك حياط مركزي مستطيل،‌ ايوان،‌ فضاي گنبد خانه و شبستانهاي اطراف آن و يك شبستان وسيع زمستاني در طرف شمال حياط مركزي است.


رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد افزود: قديمي‌ترين بخش به دست آمده از پژوهشهاي صورت گرفته تاكنون فضاي زير گنبد خانه بوده كه مربوط به اواسط قرن 4 هجري است و شواهد آن در عمق 180 سانتيمتري از كف فعلي مسجد به صورت سالم يافت شده است.


یارمحمدی اضافه کرد: اين فضا احتمال اً‌به صورت منفرد و در خارج از مسجد ستون دار اوليه(مانند گنبد نظام الملك در مسجد جامع اصفهان)‌ ساخته شده است.


وی گفت: در دوره بعد يعني زمان سلجوقيان اين بنا آباد شده و از اعتبار كافي برخوردار بوده و تزئيناتي به آن افزوده شده كه كتيبه آجري باقيمانده به خط كوفي در ديوار جنوبي گنبد خانه و بالاي محراب، گواه اين مطلب است.


رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد افزود: متن كتيبه فوق «بسم الله اللهم اغفر امر هذه القبه الصدر الاجل مجدالدين جمال الاسلام عزالملك ابوالعز محمد بن طاهر بن سعيد اطااله بقائه» است.

یارمحمدی اظهارکرد:‌ بعد از آن يعني در زمان ايلخاني بنا داراي يك دوره ركود و فترت مي‌شود كه دليل آن شايد مربوط به حملات ويرانگر مغول و زمين لرزه‌اي است كه در سال 715 ه . ق در منطقه به وقوع پيوسته و باعث ويراني بخش عمده‌ شهر و بخشهايي از مسجد مي‌شود.



وی تصریح کرد: بنا در دوره بعد يعني زمان جانشينان تيمور دوباره احياء شده و بخشهايي به آن افزوده مي‌شود اين دوره شامل تعمير گنبد ريخته شده دوره قبل و احداث ايوان و شبستانهاي شرقي،‌غربي و شمالي است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بروجرد ادامه داد: طبق كتيبه‌هاي سنگي موجود در قسمتهاي مختلف بنا در زمان صفويه در سالهاي 1022،1023 و 1091 ه . ق مرمت شده است.

یارمحمدی افزود: سرانجام در دروه‌هاي زنديه و قاجاريه نيز تعميرات و الحاقاتي ازجمله اضافه کردن دو مناره در طرفين ايوان كه تاريخ ساخت آن 1209 بوده،‌ صورت پذيرفته است.
وی اضافه کرد: اين بنا از جمله مهمترين يادگارهاي معماري بر جاي مانده از گذشته اين شهر كهن و شناسنامه‌ و شاهدي معتبر از دوران پيشين است كه نيازمند بررسي و مطالعه و توجهات همه جانبه‌اي است.
گزارش از : زهره گودرزی، خبرنگار ايسنا، منطقه لرستان
 
  • Like
واکنش ها: mpb

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
مسجد جامع اصفهان؛ دایرة‌المعارف معماری ایران

مسجد جامع اصفهان؛ دایرة‌المعارف معماری ایران

معاون مرکز اصفهان‌شناسی و خانه ملل گفت: هنر و معماری در مسجد جامع اصفهان به هم آمیخته است و در واقع این مسجد دایرة‌المعارفی از معماری ایرانی است.



علیرضا مساح در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در اصفهان اظهار داشت: مسجد جامع اصفهان به دلیل معماری خاص ایرانی اسلامی خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هست به طوری که گاه توریست‌های خارجی ممکن است از مسجد امام دیدن نکنند اما از مسجد جامع به طور حتم دیدن خواهند کرد.


وی افزود: در واقع مسجد جامع اصفهان دایرة‌‌المعارفی از معماری ایرانی هست زیرا در این مسجد آثاری از معماری ایرانی اسلامی از دوره ساخت آن در دوره آل‌بویه تا زمان قاجاریه موجود هست.


معاون مرکز اصفهان‌شناسی و خانه ملل با بیان اینکه ساختمان مسجد جامع زیبایی‌های معماری نابی دارد، وی ادامه داد: طاق‌هایی که در بخش شرقی گنبد خواجه نظام‌الملک موجود است با وجود نمای آجری هر کدام طرح خاص خود را دارند و گنبدی با طرح تکراری در میان آنها دیده نمی‌‌شود.

وی تصریح کرد: این موضوع تعامل هنر و معماری را به خوبی نشان می‌دهد به این معنا که معمار نهایت هنرمندی را در این ساختمان این مسجد به کار برده هست.



مساح تاکید کرد: شاید مسجد جامع رنگ‌آمیزی زیبای معماری‌های دوره صفویه را نداشته باشد اما افراد مطلع می‌دانند که مسجد جامع با توجه به تنوع معماری خاص به کار رفته در بنای آن از نقاط تاریخی مهم اصفهان هست.​


وی اضافه کرد: به دلیل اهمیت این مسجد تاریخی قرار هست جلوی این مسجد در طرح میدان امام علی (ع) آزادسازی شده و از چنبره بازار گرداگرد آن که نمای زشتی به آن داده رها می‌شود.


معاون مرکز اصفهان‌شناسی با اشاره به اینکه بخشی از ساختمان مسجد در ضلع شرقی گنبد خواجه نظام‌الملک در دوران جنگ تخریب شد است، گفت: این بخش بار دیگر به زیبایی مرمت شده و هر ساله نیز گروهی متشکل از کارشناسان میراث فرهنگی به منظور حفظ این مسجد تاریخی آن مورد بررسی‌های کارشناسانه قرار می‌دهند


معاون مرکز اصفهان‌شناسی با اشاره به برگزاری همایش تقابل هنر و معماری در مسجد جامع اصفهان اشاره کرد: در جلسات اصفهان‌شناسی ماهانه این مرکز هر بار موضوعی به صورت علمی مورد بررسی و آموزش عمومی قرار می‌گیرد که در جلسه این ماه هنرمندی‌های سازه‌ای مسجد جامع بررسی می گردد.

وی اضافه کرد: سخنران این مراسم دکتر مهرداد حجاری استاد دانشگاه اصفهان است که در این‌ باره تحقیق کرده و پایان‌نامه دکترای وی در این زمینه بوده هست.

به گزارش فارس، همایش تقابل هنر و معمار در مسجد جامع اصفهان روز پنج‌شنبه 27 بهمن‌ماه از ساعت 16 در سالن همایش‌های کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان واقع در خیابان باغ‌ گلدسته برگزار می‌گردد.
منبع : memaran.ir
 

mpb

مدیر تالار مهندسی معماری
مدیر تالار
مساجد

مساجد


مسجد گوهرشاد



مسجد جامع عتیق قزوین



مسجد جامع یزد
نخستين مسجدى که به‌دست پيامبر گرامى اسلام بنا شد، الگوى مساجد بى‌شمار و گوناگونى است که به‌دست هنرمندان ايرانى در سراسر سرزمين ايران بنا شده است.

مسجد فهرج يزد يکى از اولين نمونه‌هاى مساجد ايرانى است که از ابتدا براى مسجد ساخته شده است. اما بناهاى ديگرى که بعداً تبديل به مسجد شده‌اند. در شهرهاى ديگر ايران به وفور يافت مى‌شوند. مانند مسجد جامع بروجرد، مسجد نيريز و ... .

با آغاز سده سوم هجرى و با گسترش شهرها و روستاها مسجدهاى باشکوه و بزرگى در بيشتر شهرها بنياد گرديد. در آغاز اين سده که ابومسلم در خراسان بپا خاست و به براندازى امويان کمر بست، مسجد باشکوه و بسيار بزرگى در پايگاه خود نيشابور بنا کرد که مى‌گويند شش هزار تن مى‌توانسته‌اند در زير سر پوشيده‌هاى آن نماز گزارند و نزديک به هشتاد هزار گز زير ساختمان آن بوده است. در آن روزگار نه تنها در نيشابور که در بيشتر شهرها و شهرک‌ها در روستاهاى نام‌آور ايران مسجدهايى چون مسجد ابومسلم با اندازه‌هاى کوچکتر بنياد شد ک نشان آنها را در جامع ساوه، ابرقو، يزد، نائين و ميبد مى‌بينيم و تهرنگ بعضى از آنها پس از کاوش‌هاى باستان‌شناسى در اصفهان و اردستان و شهرهاى ديگر نيز بدست آمده است.

از سدهٔ سوم تا چهارم و آغاز سدهٔ پنجم هجرى بيشتر مسجدهاى ايران به همين شيوه بنياد مى‌شد. اما هر روز بر زيبايى و نغزى آن مى‌افزوده‌اند تا روزگار آن کاکويه که نغزکارى به والاترين پايهٔ خود مى‌رسد. (شبستان‌هاى جامع اصفهان به روزگار آل‌بويه و آل‌کاکويه). و هرگز ديگر هنر ما بدان پايگاه والا دست نيافت. در همان روزگار در برخى شهرها و روستاها مسجدهاى کوشکى نيز بنياد مى‌شد، که نام‌آورترين آنها جامع بروجرد است.

از سدهٔ پنجم هجرى کم‌کم گنبدخانه در کنار مسجد شبستانى بنياد مى‌شود که گاه گسيخته و گاه پيوسته است.

نشان مسجد دو ايوانى از سدهٔ هفتم درست است و هنوز دو ايوان مسجد زوزن هنوز برپا است. پس از آن مسجد فريومد را مى‌بينيم که دو ايوانى ساخته شده. اين‌گونه مسجدها تنها در استان خراسان ديده مى‌شود و اگر در استان‌هاى ديگر هم باشد در آغاز چنين نبوده و در پى دستکارى‌ها و افزوده‌هاى تازه چنين چهره‌اى يافته است. چنانکه بيشتر مسجدهاى چهار ايوانى امروز هم مانند جامع اصفهان، مسجد نوشيراز از آغاز شبستانى بود، که چند دهانه از شبستان‌هاى چهاربر آنرا برداشته و بجاى آن ايوان ساخته‌اند. به همين شکل در مسجد جامع ساوه در ايوان پديد آمده که روبروى هم نيستند. مسجد جامع سمنان يک ايوان در پيش گنبدخانه دارد که پيش از سده هفتم روبروى شبستان کهن‌تر ساخته شده است؛ اما مسجد جامع يزد هم باز يک ايوانى است. با اين‌که بيشتر مسجدهاى هم‌زمان آن چون مسجد جامع ورامين چهارايوانى است.

مسجد يک‌ايوانى تا يکى دو سده پيش ساخته مى‌شد. چنانکه مسجد جامع رجبعلى در خونگاه و مسجد جامع تهران نيز چنين است.

از سدهٔ نهم هم مسجد يک ايوانى داريم که در نگاه اول چهار ايوانى به نظر مى‌رسد (مسجد جامع نو و يا مسجد امير چخماق يزد).

پس از سده هفتم بيشتر مسجدها چهار ايوانى است. از اين پس ديگر مسجد چهار ايوانى چنان به‌چشم آشنا شده بود که اگر مسجدى چنين نبود گونه‌اى کاستى براى آن به‌شمار مى‌آمد.

در ايران زمين از روزگار ديرين در پيش نيايشگاه و بيرون از آن، جايى براى شست‌وشو در نظر گرفته مى‌شد که نيايشگر و نمازگزار پيش از ورود به نيايشگاه، پليد‌ى‌ها را از خود دور کند و آماده نيايش شود. در ميان اديان آسمانى و آيين‌هاى يکتاپرستي، اسلام پيش از همه و همه جا بر پاکيزگى پاى فشرده است.

در نيايشگاه‌هاى کهن پادياد (وضوخانه) را در پيش درگاه اما در ژرفا مى‌ساختند. تا چندى پيش اين پاديادها يا گودال باغچه‌ها هنوز ديده مى‌شد.

اين گونه‌ گودال باغچه‌‌ها در يزد، نائين، اردستان، زوراه، کاشان و بسيارى ديگر از شهرها ديده مى‌شود.

پيرامون مسجد نيز هميشه گذر و بازار و کوچه سرپوشيده (ساباط) بود تا آلوده‌اى نتواند در کنار آن درنگ کند.

در بازارچه‌هايى که به باروى مسجد مى‌پيوست دکان‌ها را به بارو نمى‌چسباندند و بجاى رده دکان‌ها طاقنمايى مى‌ساختند که پاسخگوى دهانه دکان‌هاى آن سوى بازارچه باشد.

همچنين اگر مدرسه‌اى در کنار مسجد بنا مى‌شد، پيوسته، با بارو و ديوار مسجد بجاى اتاق راهرو مى‌ساختند.

يکى از اندام‌هاى وابسته به مسجد، روغن‌گرى و روغن‌کشى بود که روغن چراغ‌هاى آن را فراهم مى‌کرد.

ميان‌سرا و پيشگاه درونى مسجد با استخر بزرگ و پرآب و گهگاه جوى آب روان و باغچه‌هايى با درختان سايه‌افکن، نمازگزاران و مسجديان را به ياد بهشت مى‌انداخت.

در بيرون مسجد و در پيشگاه آن نيز دربندى بنام پيشخان يا جلوخان جاى داشت که بيشتر ساختمان‌هاى وابسته به آن مى‌پيوست. (جامع يزد، مسجد مظفرى کرمان و مسجد امام قزوين، بروجرد و ...) گاهى در پيش درگاهِ مسجد نيز آب‌نما مى‌ساختند. در برخى مساجد ميانسراى سرگشاده و پيشگاه درونى ندارد ولى پيرامون آنها را باغ و چمن فرا گرفته و با بارويى با کوچه و گذر از ديگر ساختمان‌ها جدا مى‌شود. (مسجد کبود تبريز، مسجد ملارستمِ مراغه و ...). يا در کنار آن ميدان و ”واشدگاهي“ است که آنرا از داشتن ميانسرا بى‌نياز مى‌کند. (مسجدشيخ‌لطف‌الله).


مسجد کبود تبریز

مسجدشيخ‌لطف‌الله
چند مسجد انگشت‌شمار هم هست که جز برف‌انداز سرگشاده‌اى در ميان يا کنار خود ندارد. (مسجد ملاعبدالخالق يزد، مسجد قنبر عليخان تهران) در اين‌گونه مسجدها بام‌ جاى سرگشاده را مى‌گيرد. اما هر مسجدى ناگزير از دشاتن برف‌انداز است.

در شهرهاى سردسير و روستاهاى کوهستاني، بيشتر مسجدها با ستون‌ها و ديرک‌هاى چوبين و پوشش تخت بنياد شده که زيباترين و بااندام‌ترين آنها مسجد ”پر ذلر“ (ميان ده) ابيانه، مسجد طرزجان و بنادک يزد (که ويران و نوسازى شده) و مسچدهاى ملارستم، معزالدين مراغه و مسجد مهرآباد و گزارش و گنبد بناب و همچنين مسجد مياندوآب و مسجد خوانسار است.
منبع:aftabir
 

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
مسجد شاه (امام)اصفهان

مسجد شاه (امام)اصفهان




مسجد امام یا مسجد شاه یکی از مساجد میدان نقش جهان اصفهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمارمی‌رود. این بنا شاهکاری جاویدان از معماری، کاشی‌کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است.مسجد شاه (امام) مربوط به دوره صفوی است و در اصفهان، جنوب میدان نقش جهان واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

این مسجد که در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار دارد در سال ۱۰۲۰ هجری به فرمان شاه‏ عباس اول در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع شده و تزئینات و الحاقات آن در دوره جانشینان او به اتمام رسیده است.

معمار آن استاد علی‌اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب‌علی بیک الله بوده‌اند. و خوشنویسانی چون علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، محمد صالح امامی در آن کتیبهنگاری کرده‌اند.



موقعیت: ضلع جنوبی میدان نقش جهان

سال تأسیس: ۱۰۲۰ (قمری) (دوره شاه عباس اول)

معمار: استاد علی اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب علی بیک الله

خطاطان: علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، محمد صالح امامی

ویژگی های معماری

يكى از مهم‌ترين بناهاي عصر صفويّه است كه پيش تر به نام هاي مسجد شاه، مسجد سلطانى جديد و جامع عبّاسى شهرت داشت. اين بنا نمایانگر اوج یک هزار سال مسجد سازی در ایران است. سنّت های شکل‌دهی، آرمان‌ها، شعایر و مفاهیم دینی، نقشه که از انواع قدیمی تر و ساده‌تر به‌آرامی کمال یافته، عناصر بزرگ ساختمانی و تزیینات همه در مسجد شاه با عظمت و شکوهی، که آن را در شمار بزرگ ترین بناهای جهان قرار داده، تحقّق و یگانگی یافته استبناي كنوني در ضلع جنوبى ميدان نقش جهان واقع گرديده و از نظر ويژگي هاي معماري، تزيينات غنيّ و آثار نفيس ديگر از برجسته ترين آثار معماري ايران است. (دايره المعارف بناهاي تاريخي در دورة اسلامي/2، ص 52) و چنان كه از مآخذ برمي آيد، بناي آن در سوّمين مرحله از اجراي طرح ميدان نقش جهان به فرمان شاه عبّاس بزرگ (سال 996- 1038ق/ 1588-1629م) آغاز گرديده و در دورة شاه‌صفى (سال 1038-1052ق/ 1629-1642م) به پايان رسيده است

سنّت های شکل‌دهی، آرمان‌ها، شعایر و مفاهیم دینی، نقشه که از انواع قدیمی تر و ساده‌تر به‌آرامی کمال یافته، عناصر بزرگ ساختمانی و تزیینات همه در مسجد شاه با عظمت و شکوهی، که آن را در شمار عظیم ترین بناهای جهان قرار داده، تحقّق و یافته است.

تمام مسجد دارای تناسبی شاهانه بوده و بر شالوده‌ای وسیع بنا گردیده است. قوس نیم گنبد سردر خارجی در میدان ۲۷ متر بلندی دارد و بلندی مناره‌ها در حدود ۳۳ متر است. مناره‌های بالای شبستان از آن هم بلند تر است، در حالی که گنبد روی آن بلندتر از همه قرار واقع گردیده است. جلوخان، که خود تقریباً ساختمانی است، حالتی دعوت کننده دارد که جمعیّت بیرو ن را به پناه، امنیّت و تجدید قوا در مسجد فرا می خواند.


نمای حیاط به دالان‌ها، طاقچه‌ها، توده‌های مقرنسهای روشن و نوارهای درازی از کتیبه‌های سفید درخشان آراسته است و سراسر آن از کاشی‌های هفت رنگ الوان پوشیده شده که مایه‌های آبی بر بالای پوشش زیرین مرمر با مایه‌های طلایی مستولی است.

دوقابی که در دو طرف مدخل واقع شده طرح سجاده را دارد که نمازگزار بر آن نماز می خواند. در فاصله‌ای بیشتر حجم جالب توجه این نما، که گاه بر اثر رنگ آبی درخشانش حالتی تقریباً اثیری پیدا می‌کند، کاملاً بر میدان مسلط است و در تضاد با کاخ برازنده شاهی، برتری خیره‌کننده دین را بر قدرت دنیوی و اهمیت اساسی دین را در زندگی شهر نشان می‌دهد.

جلوخان رو به شمال است، همچنانکه ضرورت میدان بوده، ولی از آنجا که محراب می باید رو به قبله باشد (یعنی شمال شرقی به جنوب غربی) برای جلوگیری از قناس شدن سلیقه و دقت زیادی لازم بود. این مشکل با موفقیت حل شده. شخص از جلوخان وارد دهلیزی عالی می‌شود که از ویژگیهای بناهای تاریخی ایران از زمانها قدیم بوده است. این دهلیز مدور است و از این رو هیچ جهتی ندارد و می‌تواند مانند پاشنه‌ای باشد که محور بنا بر روی آن بچرخد. دهلیز رو به طاق بلند ایوان شمالی باز می‌شود و از عمق تاریک آن انسان ناگهانم حیاط روشن از آفتاب را می‌بیند. در آن سوی حیاط سر در وسیع شبستان قرار دارد، دروازه‌ای به جهان دیگری از شکوه و قدرت متمرکز.








اگر شکوه رنگ و عظمت صحنه سر در و گنبد قبلاً خیره کننده بود، تکرار خیره کننده بود، تکرار خوش آهنگ عناصر ساختمانی، طاقنماهای متقارن، ایوانهای متعادل، آرامش حوض بزرگ وضو و اثر یکدست کننده رنگی فراگیر که بر همه جا گسترده، گنبد حالتی برازنده و گیرا و اندکی پیازی شکل، بر ساقه بلندی قرار گرفته، ساده و دارای طرحی بسیار روشن و گویاست، بی آنکه هیچگونه پشتبند یا حمال داشته باشد.

نقشه پی و ساختمان بنا هر دو نشان دهنده اعتقاد به سادگی در اسلام است و مفهومی بنیادی را نمایان و بیان می‌کند، که همانا برادری و برابری مومنان را که همگی از دسترسی بی‌واسطه به رحمت خداوندی برخوردار شده‌اند. حرکت و ارتباط در همه جا تسهیل شده و در هیج جا مانعی وجود ندارد. کف مسجد هیچ پله، نرده یا صفه‌ای ندارد. هیچ در بسته‌ای دیده نمی‌شود، هیچ دالان تونل مانند، جایگاه همسرایان، غلام گردشی، هیچ ساختار جداگانه‌ای مانند مذبح، هیچ فضای اختصاصی، هیچ جایگاه ممتاز وجود ندارد، درست همان طور که هیچ مراسم اختصاصی، هیچ شی مقدس و هیچ سلسله مقامات دینی موجود نیست.

دیوارها در میان نقش گل و بوته‌های باغ مانندشان گم می‌شوند، یا به باغهای واقعی و طبیعی باز می‌شوند. به خاطر تمرکز بار روی ستون‌ها هشت گوش چشم اندازهای وسیعی پدید می‌آید و فضای خالی به حداکثر می‌رسد.

طاقهای بلند و وسیع و تقاطعهای عالی و خوش آهنگ انحناهای تند فضاهایی را نشان می‌دهد که آزادانه تا محراب، همچون موج هایی در یکدیگر فرو می‌روند. نمازگزاران، وقتی که به نماز جماعت ایستاده‌اند و یا به تنهایی در فضای ارتباطی پدید آمده شرکت جسته‌اند، یکدیگر را می‌بینند. آگاهی متقابل و عبادت مشترک هسته اصلی اسلام است و در اینجا ساختمان در خدمت دین در آمده است.

سازندگان بنا

کتیبه سر در مسجد به خط ثلث علیرضای عباسی و مورخ به سال ۱۰۲۵ حاکی از آن است که شاه عباس این مسجد را از مال خالص خود بنا کرده و ثواب آن را به روح جد اعظم خود شاه طهماسب اهدا نموده است. در ذیل این کتیبه به خط ثلث محمد رضا امامی، کتیبه دیگری نصب شده که به موجب آن مقام معماری و مهندسی معمار مسجد شاه، استاد علی اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب علی بیک‌الله تجلیل شده است.

مسجد شاه یکی از شاهکارهای معماری و کاشیکاری و حجاری ایران در قرن یازدهم هجری است و آخرین سال تاریخی که در مسجد دیده می‌شود سال ۱۰۷۷ هجری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و ۱۰۷۸ هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان است و معلوم می‌دارد که اتمام تزیینات مسجد در دوره جانشینان شاه عباس کبیر یعنی شاه صفی و شاه عباس دوم و شاه سلیمان صورت گرفته است.

محاسبه جهت قبله برای این بنا توسط شیخ بهائی انجام شده است. این قبله یابی که با استفاده از ابزارهای آن زمان صورت پذیرفته تنها هفت درجه با جهت واقعی قبله اختلاف دارد

مشخصات بنا


ارتفاع گنبد عظیم مسجد شاه ۵۲ متر و ارتفاع مناره‏های داخل آن ۴۸ متر و ارتفاه مناره‌های سردر آن در میدان نقش جهان ۴۲ متر است. از نکات جالب در مسجد انعکاس صوت در مرکز گنبد بزرگ جنوبی است. قطعات بزرگ سنگ‌های مرمر یکپارچه و سنگابهای نفیس، از دیگر دیدنیهای جالب این مسجد است.



این مسجد عظیم دارای دو شبستان قرینه در اضلاع شرقی و غربی صحن است. یکی از این شبستانها (شبستان شرقی) بزرگتر اما ساده و بی‌تزیین است و دیگری (شبستان غربی) کوچکتر است اما تزییناتی با کاشیهای خشت هفت رنگ دارد و محراب آن نیز از زیباترین محرابهای مساجد اصفهان است.

در دو زاویه جنوب غربی و جنوب شرقی دو مدرسه به طور قرینه قرار دارد که مدرسه زاویه جنوب شرقی را که حجره‌هایی نیز برای سکونت طلاب دارد، مدرسه ناصری و مدرسه زاویه جنوب غربی را سلیمانیه می‌نامند.

ارتفاع ایوان بزرگ جنوبی مسجد ۳۳ متر است و دو مناره در طرفین آن قرار گرفته‌اند که ارتفاع هر یک از آنها ۴۸ متر است. این دو مناره با کاشی تزیین شده‌اند و نامهای محمد و علی به طور تکراری به خط بنایی بر بدنه آنها نقش بسته است. گنبد بزرگ مسجد تزئینات جالبی از کاشیکاری دارد و نیز داری کتیبه‌ای به خط ثلث سفید بر زمینه کاشی خشت لاجوردی است.

سبک معماری این بنا به شیوه اصفهانی است.

تزتینات بنا


تزیینات عمده این مسجد از کاشی های خشت هفت رنگ است. در مدرسه جنوب غربی مسجد، قطعه سنگ ساده‌ای به شکل شاخص در محلّ معیّنی تعبیه شده است که ظهر حقیقی اصفهان را در چهار فصل سال نشان می‌دهد و محاسبه آن را شیخ بهائی دانشمند، فقیه و ریاضیدان معروف عهد شاه عبّاس انجام داده است.

کتیبه‏های این مسجد شاهکار خوشنویسان معروف عهد صفویّه مانند علی رضا عباسی و عبدالباقی تبریزی و محمد رضا امامی است. کتیبه سردر باشکوه مسجد به خطّ علیرضا عباسی خوش نویس نامدار عصر صفویّه است که تاریخ آن سال ۱۰۲۵ ذکر شده است.

اسپرهای طرفین در ورودی ۸ لوحه با نوشته‌هایی مشکی بر زمینه فیزوه‌ای دارند که در هر یک از این اسپرها، ۴ لوحه کار گذاشته شده. در جلو خان سردر مسجد نیز کتیبه‌هایی با عبارات و اشعاری وجود دارد.



تخت سنگ بزرگی نیز در ضلع غربی جلوخان هست که از نوشته ‏های آن تنها بسم الله الرحمن الرحیم به جا مانده است. کتیبه نمای خارجی سردر، خط ثلث سفید بر زمینه کاشی خشت وجود دارد. اشعاری به خط نستعلیق در اصلی مسجد را که پوشش نقره و طلا دارد زینت بخشیده است؛ در این اشعار سال اتمام و نصب در ۱۰۳۸ تا ۱۰۵۲ ذکر شده است؛ اشعار فوق‌الذکر ۱۶ بیت است که هشت بیت آن بر یک لنگه و هشت بیت دیگر بر لنگه دیگر آن به طور برجسته نقش بسته است. این در، در ضلع جنوبی واقع است

سنگاب‌ها

مجموعاً هفت سنگاب در مسجد شاه وجود دارد.۱

1- سنگاب در ورودی:

این سنگاب بر روی پایه‌ای هشت‌ضلعب در برابر درِ ورودی مسجد قراردارد، و از سنگ یشم ساخته‌شده‌است. کتیبه‌ای بر روی این سنگاب وجود ندارد، و بر سطح خارجی آن، با فاصله‌ای از لبه، نقشهای برجسته گل و بته کنده‌کاری شده‌است. از اواخر دهه ۱۳۷۰ حفاظی چوبی برای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی دور سنگاب نصب شده‌بود که در سال ۱۳۸۹ با حفاظی شیشه‌ای تعویض شد. با وجود حفاظ امکان لمس سنگاب وجود ندارد.

2- سنگاب چهلستون غربی:

این سنگاب هم از سنگ یشم ساخته‌شده و بر پایه‌ای هشت ضلعی در میان دو مربع سنگی پاشویه‌دار قرارگرفته‌است. علاوه بر نقش‌های گل و بته در سطح خارجی سنگاب، در اطراف لبه آن اشعاری به خط نستعلیق بصورت برجسته کنده‌کاری شده‌است، و در بین بیت‌های شعر اصلی، جملات شعرگونه دیگری در وصف علی نگاشته‌شده‌اند. متن اشعار به این قرار است

چون به فرمان سلیمان شاه جهان آنکه باشد فلکش از مه نو حلقه به گوش
علی حبه جنه
شاه جم‌جاه کز آوازه آب تیغش شد به کانون جهان آتش بیدار خموش
قسیم النار و الجنه
گشت در مسجد شاه این قدح آب تمام که ز هم چشمی او جام بیامد به خروش
وصی المصطفی حقاً
نیست بر ساغر زرین فلک چشمک‌زن بسکه موجش شده چون آب گهربار ز نوش
امام‌الانس و الجنه
گرچه سرپوش به دریا نتوان پوشیدن لیک بر شهرت بحرست حبابش سرپوش
یا قاهرالعدوّ
حضر چون وصف روان‌بخشی این آب شنید گفت با آب بقا آب رخ خود مفروش
یا والی‌الولی
چون به یاد شهدا آبخوری می‌گوید لب باز قدح او که به جان بادت نوش
یا مظهرالعجایب
فکر سامی پی تاریخ به هر سو می‌گشت گفتمش زمزمی از کعبه ثانی زده جوش
یا مرتضی علی ۱۰۹۵

بر اساس این شعر، سنگاب در زمان شاه سلیمان و در تاریخ ۱۰۹۵ (قمری) برابر با ۱۰۶۳ (خورشیدی) ساخته‌شده‌است. با استفاده از حساب ابجد، جمله «زمزمی از کعبه ثانی زده جوش» هم همین تاریخ را بدست می‌دهد.

3- سنگاب چهلستون شرقی:

این سنگاب از جنس سنگ آهک است و به این دلیل دارای نقش و رگه‌های طبیعی است. پایه آن هشت‌گوش است و در میان دو پاشویه چهارگوش قراردارد.

4- سنگاب گنبد غربی:

این سنگاب از جنس سنگ مرمر است و پایه‌ای چهارگوش دارد که در میان دو پاشویه قرار گرفته‌است. آب اضافی که از سنگاب بیرون می‌ریخته در پاشویه‌ها جمع می‌شده‌است. به علت نرم بودن جنس سنگ مرمر، در طول زمان مردم یادگاریهایی بر روی این سنگاب نوشته‌اند.

5- سنگاب گنبد شرقی:

این سنگاب قرینه سنگاب گنبد غربی است، و دارای همان جنس، شکل، و خصوصیات نصب است.

6- در دالان مشرف به حیاط در گوشه جنوب غربی مسجد سنگابی وجوددارد که این جملات بر روی آن حک شده‌اند: «وقف حضرت امام حسین کرد این حوض را هرکه طمع کند به لعنت خدا گرفتار شود. سنه ۱۹۰۱». به نظر

میرسد که سنگتراش تاریخ را اشتباه حکاکی کرده‌باشد و تاریخ درست احتمالاً سال ۱۰۹۱ (قمری) است که برابر سال ۱۰۵۹ (خورشیدی) و مصادف با حکومت شاه سلیمان خواهدبود.

۷- در انتهای شرقی مدخل اصلی مسجد سنگاب دیگری قرار دارد که شبیه به سنگاب دالان جنوب غربی است، و دارای چند نقش ساده و ناقص بر بدنه و برجستگی جای کاسه آب است. این سنگاب بر روی پایه گردی قراردارد.

















برگرفته از morarchitect.blogfa.com
arthut.co
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
معماری مسجد

معماری مسجد

چکیده
مکانهای مذهبی، مساجد، مصلا و.... هموار ه نقش تعیین کننده ای در اعتلای فرهنگ، سیاست، علم و سایر شئونات تمدن ایفا نموده اند. این تحقیق معماری، بدنبال خلق فضایی بمنظور ارائه و انجام فعالیتهای مذهبی و در کنار آن ارائه فعالیتهای خدماتی و فرهنگی تحت عنوان مصلا بزرگ فردیس کرج، می باشد. در بخش شناخت با طرح مباحث مختلف مرتبط با موضوع به بازشناسی عوامل تأثیرگذار در فرآیند طراحی پرداخته شده.
در بخش دوم( کاربرد) ازنتایج حاصل در بخش اول بمنظور خلق فضای معماری بهره گرفته می شود. در این تحقیق سعی برآن شده است تا فرآیند شناخت و کاربرد آن در طراحی معماری رعایت شده و مسیر رسیدن از سئوال به جواب بدرستی طی گردد.
در بخش اول مباحث و موضوعات مطرح شده در سه عرصه دانش معماری یعنی شکل، معنا، و عملکرد می باشند و در بخش دوم پس از تدوین مبانی نظری، اهداف، اصول ومعیارهای طراحی بمنظور شکل گیری ایده اولیه طرح حرکتی از کل به جز طی می گردد و پس از شکل گیری ایده اولیه بمنظور تکمیل فرآیند حرکتی از جزء به کل داشته وایده اولیه در پرتو تأثیرات نظامهای برنامه ریزی فیزیکی و سازماندهی فضایی و نیز نظام نمادین، نظام هندسی، نظام زیبائی شناسی و نظام سازه، به طرح نهای ختم می گردد.



بخش

اول

«شناخت»











فصل اول

«چهارچوب پژوهش»










پیشگفتار
بی شک بناهای مذهبی در طول زمان همواره مورد توجه و احترام ملل و اقوام مختلف بوده است و بدین جهت پیوسته کاملترین تجربه های هنری هنرمندان برجسته هر دوره تاریخی در خدمت معماری و تزئین نقوش بکارفته در احداث چنین اماکنی بوده است. این علاقه و توجه و بذل سرمایه های مادی و معنوی نه از باب منافع اقتصادی و مقاصد مادی، بلکه بر مبنای کشش و علاقه ای قلبی براساس گرایش فطری مردم به مکاتب الهی بروز کرده است. چه بسا مردمی که با مشکلات اقتصادی دست به گریبان بوده، اما در سرمایه گذاری بر مظاهر معنوی از جمله بناهای وابسته به مقدسات مذهبی از هیچگونه تلاشی فروگذار نکرده اند بناهای رفیع و باشکوهی که در طول تاریخ برمعابد، مساجد سربرافراشته اند همواره با یک پشتوانه قلبی و عشق حقیقی همراه بوده است. در تاریخ اسلام مکانهای مذهبی همواره در رأس توجه مردم، بویژه هنرمندان معتقد به مبانی دینی قرار داشته است. در دوره هایی که اثری از پیشرفت های علمی در هیچ کجای عالم دیده نمی شود برجسته ترین آثار معماری جهان، از میان مکانهای بزرگ مذهبی اسلام در جای جای سرزمین های اسلام بجای مانده است. اگرچه به علل گوناگون بویژه هجوم نیروهای متجاوز بیگانه به کشورهای اسلامی بسیاری از این ابنیه مهم و تاریخی دچار تخریب و ویرانی شده و آثار مهم مکتوب و میراث فرهنگی مسلمین که دستخوش غارت و آتش سوزی در کتابخانه های مهم جهان اسلام شده است، ما را از گنجینه های مهمی محروم کرده است با این حال آنچه برجای مانده، خود دریچه ای است برای شناخت عظمت معماری بکاررفته در بناهای مذهبی بزرگ اسلامی، بویژه آنکه درمعماری و کاشیکاری بناها مظاهر معنوی و مفاهیم والای مذهبی چه در انتخاب رنگ و چه در انتخاب شکل وفرم بسیار ماهرانه تلفیق شده اند، و فضای بوجود آورنده که انسان شیفته معنویت را بسوی خود می کشاند.
اگرچه متأسفانه بعلت افول قدرت سیاسی جهان اسلام پس از آنکه حاکمیت سیاسی در دست افراد نااهل و فرصت طلبی قرار گرفت، نقش بناهای مذهبی را در سرنوشت اجتماعی و سیاسی و معنوی مردم کمرنگ ساخته، ولی امید می رود در زمان حاکمیت جمهوری اسلامی، مکانهای مذهبی جایگاه ویژه خود را پس از قرنها بازیابد و مجد و عظمت معنوی و حقیقی جهان اسلام بار دیگر احیاء گردد.







طرح مسئله: ضرورت وجود یک مرکز منسجم مذهبی که برخواسته از رشد فرهنگ مذهبی منطقه باشد را در هر شهری می توان احساس کرد .
ضعف چنین عناصری در امروز مانع از آن می گردد که شهر بتواند نقشی در تعامل فرهنگ مذهبی جوامع شهری و منطقه ایفا نماید. بعبارت دیگر نبود چنین هسته ای منجر به تضعیف فرهنگ مذهبی شهر گشته و از آن ره پیامد های مخربی را در الگوهای رفتاری ساکنان شهر و منطقه در پی خواهد داشت.
مصلا یک نمونه از بناهای معماری اسلامی است که در طول زمان می تواند مهمترین الهامات هنری بناهای جهان اسلام را بصورت آشکارا نشان دهد. این اثر می بایست در میان بافت و بناهای درون هر شهر جای ویژه خود را داشته باشد و از اندام های دیگر نمایان تر و چشم گیرتر باشد و در بعد معنوی هم تواناییارتباط و پیوند بین عابد و معبود عالم را بنحوی داشته باشد و در حقیقت صورت مسئله این پژوهش همان چگونگی رابه خوبی داشته باشد و در حقیقت صورت مسئله این پژوهش همان چگونگی پاسخ به این ویژگیهاست.
فرضیات
برپایه ماهیت دانش معماری و ابعاد مورد نظر در قالب پرسش های تحقیق فرضیات تحقیق عبارتند از:
- ارتباط بسیار نزدیکی مابین هر فعالیت با محیط خود و فعالیت با فعالیت وجود دارد.
- رابطه تنگاتنگ و معناداری بین موقعیت فضایی و مکانی در پژوهش با مقیاس عملکردی آن وجود دارد.
- سطح و نوع عملکردهای فضا و نظام یابی و نظام دهی عناصر هر فضا با مقیاس و گروههای سنی و جنسی جمعیت استفاده کننده و الگوهای رفتاری آنان، در رابطه می باشد.
- نسبت متقابلی بین عناصر با گروههای سنی و جنسی از یک سو و شرایط زمانی و مکانی از دگر سو وجود دارد.
مبانی نظری:
در این پژوهش با دو موضوع اصلی رو به رو هستیم اولین موضوع مفهوم مصلا و نوع ساختار و عملکرد آن و موضوع دوم مقوله هنر و جنبه زیبا شناسی آن می باشد. در این بین مقوله هنر بعنوان یکی از اساسی ترین موضوعاتی که همواره مورد توجه اندیشمندان و صاحب نظران بوده است از اهمیت خاصی بویژه در مباحثه نظری برخوردار است و نیز به دلیل جنبه مشترک دانش معماری و هنر، (از لحاظ شکل و محتوی) بدین جهت معماری را نیز در زمره هنرها بر شمردند براهمیت موضوع هنر (که در این پژوهش هدف هنر اسلامی می باشد) و مباحثه اساسی مطرح در ان از جمله زیبایی، شکل و محتوی، موضوع و زمینه و ... می افزاید.


موقعیت فضایی – مکانی پروژه همراه با نقشه های سایت
کرج از شهرهای غربی استان تهران بوده و در 35 کیلومتری تهران، پایتخت و مرکز ایران قرار دارد. این منطقه از لحاظ تقسیمات اقلیمی جزء مناطق نیمه گرم و خشک بوده ولی در مجموع بواسطه قرار گیری در دشتهای متصل به فلات مرکزی ایران و همجواری نزدیک با رشته کوه البرز دارای اب و هوای نسبتا معتدل بوده و نیز ار رطوبت مناسب برخوردار می باشد.
سایت انتخابی دراراضی مرکزی شهر قرار دارد و از همجواری های مهم این سایت می توان به یک مجموعه فرهنگی که در قسمت جنوب شرقی سایت واقع است و می تواند تاثیر گذار بر طراحی مورد نظر باشد را نام برد مساحت سایت حدود چهار هکتار بوده و از سطحی تقریبا مسطح و بدون شیب برخوردار است.
ماهیت و مقیاس پروژه
مصلا یکی از ان دسته مکان های مذهبی است که مجموعه هایشان بخاطر ارزش های معنوی و عملکردهای اعتقادی تشکیل و ارائه شده اند. آنچه امروز از یک مصلا بعنوان یک مرکزمذهبی که در ارتباط مستقیم با افراد جامعه است،انتظار می رود بسیار بیشتر از آن چیزی است که از مکان های مذهبی دیگر وجود دارد. از این رو مصلاها به برنامه های پیچیده تمایل بیشتری نشان می دهند. با توجه به مطالبی که عنوان شد می توان گفت که مصلا مرکزی با ماهیت فرهنگی و مذهبی بوده و از جایگاه ویژه ای در میان ابنیه عمومی برخوردار است.
بدلیل موقعیت ویژه شهر کرج و همچنین تاثیرات مهمی که همجواری این شهر با پایتخت ومرکز کشور بر فعالیت های این شهر خواهد داشت می توان موضوع را در مقیاس ملی – منطقه ای مطرح کرد که با توجه به خصوصیات ماهیتی و مکانی طرح مقیاس مناسب برای آن محسوب می شود.
سوابق انجام پروژه در قالب زمان و مکان:
واژه مصلا در فرهنگ لغات فارسی به معنای عیدگاه ترجمه شده و محل برگزاری مراسم اعیاد اسلامی و خواندن نمازهای مربوطه می باشد . محلی باز و دلگشا و و مفرح که در ان ساختمانی نیست و فقط بنایی که محل ایستادن امام و جهت قبله را نشان می دهد. در ابتدای ظهور اسلام، حضرت محمد (ص) نیز با اینکه منزل خود را تبدیل به مسجد نمود و نمازهای عادی را در آنجابرگزار می نمود . اما نمازهای غیرعادی همانند نماز باران و نماز اعیاد و ... را در خارج از شهر که بیشتر زمین های زراعتی و یا زمینهای زراعتی و یا شبیه به محل خرمنکوبی، صاف و هموار بود، برگزار می شد. اگر بخواهیم مقایسه ای بین مسجد و مصلا را داشته باشیم می توان فهمید که در گذشته اولا فضای مورد استفاده بعنوان مصلا هیچگاه همانند مساجد از معماری سنگین و حجیمی برخوردار نبوده است. ثانیا نیم توان تغییر و تحول عمده و مهمی را در طر مصلا همانند تحولاتی که در طرح مساجد اتفاق افتاده است منظور کرد.
در حال حاضر مصلای خارج از شهر با کیفیت فوق الذکر، وجود ندارد اما مصلاهای طراحی شده از شهرهای بزرگ نظیر تهران ایجاد گردیده اند. طرح این مصلاها گرچه ممکن است تمامی کیفیت معماری مورد انتظار را نداشته باشند و یا از بعد عملکردی دارای تواقص باشند، اما بهر حال قدمی است برای لمس کردن نیازهای مربوطه به این فضاها و تجربه عملی از ایجاد طرحهایی از این است، گرچه از مصلاهای ایرانی با همان سادگی که ذکر گردیده هیچ اثری باقی نمانده و نمی توان به شکل و ریخت معماری آنها استفاده نمود و سیر تحول وتکامل را در آنها مورد بررسی قرار داد.
ضرورت انجام پروژه و کاربرد نتایج آن
بدیهی است که یکی از عوامل موثر در توسعه اجتماعی و فرهنگی هر منطقه احداثمراکز مذهبی او اسلامی می باشد. مصلاها نیز از جمله مکان های مذهبی هستند که احداث آنها تاثیر بسزایی در ارتقاء رشد و توسعه فرهنگی را بدنبال خواهد داشت علاوه بر این، موارد دیگری نیز قابل ذکر می باشد:
- عدم وجود یک مرکز جهت برپایی نمازهای جمعه و تجمعات بزرگ مذهبی دیگر.
- فقدان آثار معماری هویت بخش در شهر فردیس
- ضعف کالبدی و عملکردی مراکز مذهبی موجود در شهر .
- فقدان بنای شاخص که مرکز فعالیت های مذهبی و فرهنگی در سطح شهر و منطقه بوده و زمینه مشارکت های مردمی را در این زمینه، ارتباط با اندیشمندان و علما دینی و ایجاد کانون های فرهنگی – علمی – مذهبی را فراهم آورد.

اهداف پروژه
- ایجاد یک مرکز مذهبی زیبا و کارآمد با توجه به اصول معماری اسلامی.
- ایجاد مجموعه ه مذهبی و فرهنگی قابل استفاده برای عموم و نیز متخصصین .
- هویت بخشی به شهر از طریق خلق فضاهای معماری معنا دار.
- برقراری ارتباط مستقیم میان اندیشمندان و علما دینی و مردم و نیز ارتقاء سطح آگاهی و معلومات مذهبی در بین عموم جامعه.

فرآیند پژوهش
نوع اطلاعات مورد نیاز
با توجه به هر بخش از پژوهش دو گروه از اطلاعات مورد نیاز می باشد. گروه اول اطلاعات مورد نیاز در زمینه مذهب و آثار و بناهای مذهبی و هم چنین مباحث نظری مرتبط با این موضوع و گروه دوم اطلاعات معماری و کاربردی ودر جهت مداخله در فضاها.
روش گرد آوری اطلاعات
بهره گیری از نظر اساتید و حضور در فضاهای مشابه و مرتبط با موضوع از روش های گردآوری اطلاعات در عرصه میدانی بوده و هم چنین بررسی و مطالعه کتب، مجلات و مراجعه به سایت های اینترنتی از فنون جمع آوری اطلاعات در عرصه کتابخانه ای می باشد.
روش بکار گیری و تجزیه و تحلیل اطلاعات.
در این مرحله نیز ابتدا کلیات دیدگاه های مداخله ای در نظر و عمل مورد بررسی قرار می گیرد. سپس معیارهائی از چارچوب مبانی فلسفی اخذ و دیدگاه ها، مورد بررسی و نقد قرار می گیرند.
فرآیند این امر منجر به تدوین اهداف، اصول و معیارهای برنامه ریزی و طراحی در نسبت با مجموع مورد مداخله می وشد. سپس الگوی طراحی در مقیاس کلان فضا، طرح فضا بر مبنای ابعاد نظری فوق الذکر تدوین می گردد که این الگوها به لحاظ معنائی ، تصویر تصورات محسوب شده و مبنای نظام بخشی به فضاهای مورد مداخله به حساب می آید. تطبیق این تصویر با واقعیت منجر به ارائه راه حل ها و ارزیابی آنها و در نهایت گزینش گزینۀ بهینه گرویده که با توسل بر گزینه بهینه طراحی مجموعه تحقق خواهد یافت.


فصل دوم

«مفاهیم مرتبط با موضوع»











مقدمه:
اسلام اندکی پس از ظهور، در تمامی کشورهای پیرامون شبه جزیره عربستان و حتی کشورهای دور دست پذیرفته شد و تمامی عرصه های زندگی خصوصی و اجتماعی آنان را تحت تأثیر قرار داد. همراه با گسترش اسلام مکانهای مذهبی اسلامی به عنوان مهمترین عامل فیزیکی و پایگاه اسلامی در تمام کشورهای متأثر از فرهنگ اسلامی بنا گردید. مکانهای عبادی اسلام تا حدود زیادی مرکز فعالیتهای فرهنگی می باشد ارتباط مکانهای مذهبی اسلامی با مسئولان حکومتی و افراد قدرتمند جامعه و اشخاص مؤمن و سرشناس باعث می شود که چنین مکانهایی همانند مراکز ارتباطی نهادهای اجتماعی عمل کنند. مراسم مذهبی سنتی اهمیت خاص خودشان را دارند و آن اینست که ما را در تجربه جمعی پرستش سهیم می کند اما هرگز نباید فراموش کرد که تجربه مذهبی در درجه اول یک تجربه عملی عشق است. ما می توانیم از کتابها پیروی کنیم، بر قلبها حاکم شویم و نحوه رفتاری خاصی را برگزینیم ولی هیچکدام فایده ای ندارد. این دل است که تصمیم می گیرد و تصمیم دل قانون است.




گذری بر اهمیت مکانهای مذهبی
بناهای مذهبی همواره مورد احترام و توجه ملل و اقوام مختلف در طول تاریخ بوده است و به لحاظ همین اهمیت پیوسته کاملترین تجربه های هنری هنرمندان برجسته هر دوره تاریخی در خدمت معماری و تزئین نقوش بکار رفته و در احداث چنین اماکنی بوده است. ایرانیان در همه آثار هنر و معماری خویش، نوعی هنر و معماری متکی بر تجربیات فنی و مستقل از هنر و معماری شیوه های بیگانه را دارا بوده اند و به وسیله آنها انواع ارزشهای فضایی را در دوران خود شکل داده اند.
تاریخچه مکانهای مذهبی قبل از اسلام در ایران :
گوهر معماری ایرانی؛ منطق ریاضی و عرفانی آن است. درون گرایی و کشش معماران ایرانی بسوی حیاط ها و پادیاوها و گودال باغچه ها و هشتی ها و کلاه فرتگی ها که شبستان ها را گرداگرد خود گرفته و محیط های دلکش و خودمانی بوجود آورده که از دیرباز جزء منطق معماری ایرانی بوده است. همچنانکه در کاخهای تخت جمشید می بینیم که پیرامون حیاطی، اتاقها، تالارها، و ایوانها جای دارد، یا فضاهای کاخ ساسانی سروستان و خانقاه و سراهای قبل از اسلام دیده می شود. در دوره هخامنشیان
یکسری آتشکده در شوش وتخت جمشید ساخته شده که با سبک معماری هخامنشی با پوشش مسطح و تیرچوبی است و این ادامه داشته است تا زمان اشکانیان: معابدی با سبک چهارطاقی و چهار ایوانی با سبک معماری پارتی و خراسانی برای عبادت مغ ها و زرتشتیان ساخته شد.
در زمان ساسانیان معابد چهار طاقی رشد ویژه ای پیدا کرد از جمله می توان آتشکده نیاسر را مربوط به باین دوره دانست و ا زجمله طرح تزئینی این دوران طرحهای ارسیک و اسلیمی، شیار تزئینی، گوشواره را که از رومیان و یونانیان اخذ کرده بودند و او از عناصر مهم معماری ساسانی شد.
تاریخچه مکانهای مذهبی بعد از اسلام در ایران:
با ورود مسلمانان به ایران و واردشدن تمام ارزشهای راستین الهی به این مرزوبوم تاروپود جامعه طبقاتی ساسانی یکباره فروریخت و طرحی نو برای زندگی وحیات آدمیان پی ریزی شد. جامعه متفرق ایرانی که نتیجه منطقی اختلافات ادیان جاهلی بوده است با پیام جدیدی که ارتش اسلاام از سرزمین رسولخدا(ص) برای آنها به ارمغان آورد به ندای فطرت خداپرستانه انسانی خویش گوش فرا می دهد و پس از مدت کمی جامعه ایرانی به دین جدیدی روی آورد، با همه این احوال معماران ایرانی و مسلمان از زمان ورود اسلام به ایران در ایجاد فضاهای معمارانه با اسلوب ایرانی و با هدف الهی دچار وقفه شده اند. این وقفه شامل مدت زمانی است که آنها بمنظور آشنایی با خواست و هدفهای اسلام از فضاهای معماری صرف کرده اند آثار این دوره فقط تقلیدی بود از سبک و شیوه ساخت معماری اسلامی مسلمانان عرب، که نمود بیشتر آن در خطه خراسان( تمام نواحی مشرق چون کشور ترکمنستان، افغانستان و ...) دیده می شود. سبک معماری مذهبی تقلیدی این زمانی به این نحو بود که مسجد محوطه ای را با دیوار خشتی محصور کرده و سایبانی برروی این محصوره به وسیله چوب و حصیر می ساختند. مسجد، کوچه میرنطنز، مسجد سراور گلپایگان و مسجد حاجتگاه ابیانه ازاین نوع اند.
بعد از این مرحله شبستان یا چهلستون با ردیف پوشش ضربی متداول شد مانند مسجد جامع فهرچ یزد – مسجد شوش و تاریخانه دامغان و مسجد جامع نائین. در این دوران از معماری قبل از اسلام وشیوه های مستقلانه و برخاسته از خلاقیت و نوآوری خود معماران خویش ذوق ایرانی بهره فراوان گرفته شد.
از تزئینات مهم این دوران در بناهای مذهبی می توان طرح ارسیک و اسلیمی دوران ساسانی شیار تزئینی که برگرفته از قبل از اسلام بود ولی در دوران بعد از اسلام کاربرد فراوان و متنوعی پیدا کرد و انواع مختلفی از آن پدید آمد. از دیگر موارد تزئین در دوره اسلامی گوشواره ای است که از پلان مربع قبل از اسلام به پلان دایره ای با سقف مدور تبدیل شد. از دیگر موارد تاریخی تزئین بناهای مذهبی ایران بعد از اسلام، پیچ تزئینی بوده که از قدیم الایام در ایران کاربرد داشته است. و خیلی از موارد دیگر چون طاق نما و گچبری و کاشیکاری و .... را نام برده و روند کاربرد تاریخی آنها را بررسی کرد.[1]
« مصلا، تعریف و مشخصه های آن»
مصلا یکی از بناهای مذهبی اصلی در اسلام بشمار می آید و اقامه نمازهای عیدین و جمعه نیز از مهمترین عملکردهای آن است اما تفاوت عمده ای بین آن و مسجد نمی توان قائل شد همانگونه که از قول پیامبر اکرم(ص) نقل شده:« هرکجا نماز برپا دارید همانجا مسجد است». بنابراین می توان گفت که در اسلام مسجد لزوماً نشان از ساختمانهای مشخص با ویژگی های مشخصی ندارد. و تنها مشخصه اصلی آن مکانی جهت اقامه نماز می باشد.
واژه مصلا در فرهنگ لغت فارسی به معنای«عیدگاه» ترجمه شده است، محلی برای برگزاری مراسم اعیاد اسلامی و خواندن نمازهای مربوطه، محلی باز و دلگشا و مفرح که در آن ساختمانی نیست و فقط بنایی که محل ایستادن امام و جهت قبله را نشان می دهد می باشد. درمصلا تأکید بیشتری نسبت به بی سقف بودن آن شده است لذا از این جهت تعریف مصلا: مکانی روباز جهت اقامه نمازهای عید قربان، عیدفطر و همچنین نماز استسقاء درنظر گرفته می شود.
در ابتدای ظهور اسلام، حضرت محمد(ص) با اینکه منزل خود را تبدیل به مسجد نموده و نمازهای عادی را در آنجا برگزار می کردند، نمازهای غیرعادی همانند نماز اعیاد و باران و... در خارج از شهر که بیشتر زمینهای زراعتی و یا زمینهای بیشتر شبیه به محل خرمن کوبی که صاف و هموار بود برگزار می کردند. پیروی از سنت پیامبر ایجاب می کند تا مرزامکان مصلا را همچون مصلای آن حضرت بسازیم بویژه آنکه روایات فراوانی از پیامبر اکر(ص) و اهل بیت گویای آن است که نماز عیدفطر و قربان در صحرا و یا مکانی روباز برگزار شود.
در روایات آمده است پیامبر اکرم(ص) فرموده اند:« دوست دارم نماز عیدفطر و قربان را زیر آسمان بجای آورم». پیامبر حتی کف مصلای خود را با حصیر و بوریا فرش نمی کرد، زیرا دوست داشت در نمازهای عیدین پیشانی را برزمین عریان بگذارد بطورکلی با بررسی نمونه ای از طرح های مصلا می توان فهمید که اولاً فضای مورد استفاده بعنوان مصلا هیچگاه همانند مسجد ازمعماری سنگین و حجیمی برخوردار نبوده است ثانیاً نمی توان تغییر و تحول عمده و مهمی را در طرح مصلا همانند تحولاتی که در طرح مساجد اتفاق افتاده منظور کرد. اما با توجه به گسترش جوامع و فرهنگ اجتماعی می توان فضاهایی متناسب با نیازهای فرهنگی و اجتماعی جامعه در کنار آن در نظر داشت که در طرح ارائه شده در این رساله تا حدود زیادی به این مطلب توجه شده است.
مسجد: معرفی و سیر تحول آن
« ان بیوتی فی الارض المساجد» مساجد خانه های من در زمین است. اسلام به معنی تسلیم بودن به خواست و اراده خداوند است و خداوند تمام ادیان آسمان خود را به نوعی زیر مجموعه این دین کامل می داند. قبل از دین اسلام و ساخت مساجد خانه کعبه که طراح آن خداوند و مجری آن پیامبران بودند اولین خانه ای بود برای پذیرش توبه آدم و محل عبادت و قیام او، جدار آن فقط یک پوسته است با دری به درون وحجم آن یک مکعب( یعنی منظم ترین حجم با سطوح مشابه و یکنواخت برای آرامش وسکون انسان) چون چها رضلعش بر چهار وجه انسان منطبق است و در او ایجاد سکون می کند. پلانش مربع است و پوسته داخلی آن بدون روزن که حریمی مناسب است که نگاه انسان را از افق برگیرد. ابتدا سقف نداشته و بعداً سقف گذاشته اند.[2]
بعد از ظهور دین مبین اسلام، بناهای مذهبی یکی از اساسی ترین عناصر بافت وساخت و شکل شهرها بوده و هستند، دربین بناهای مذهبی درون شهر و روستا، مسجد جایگاه ویژه ای دارد، مسجد به مثابه برجسته ترین عنصر معمارانه منبعث از دین اسلاام از اولین ازمنه حضور مدنی این دین، با جامعه همراه بوده است. مساجد هم یکی از مخلوقات الهی است و هم بیت الله لذا نباید عظمتی از جنس عظمت دیگر بناها داشته باشد.( مساجد یذکر فیها اسم الله کثیراً) مساجد چنین است که خدا در آنها زیاد یاد می شود. مسجد در واقع محلی برای اجتماع سیاسی- مذهبی اقتصادی و فرهنگی جامعه است. مساجد خانه های خدا در زمین است. همانطوری که ستارگان برای اهل زمین می درخشند مساجد نیز برای ملکوتیان نورافشانی می کنند.مسجد یک فضا و بنای عمومی و یک عنصر شاخص معمارانه است که عمیقاً یک عرصه فرهنگی- مذهبی در تصویر ذهنی شهروندان و شهرسازان متبادر می شود، مسجد را می توان محوری ترین، کانونی ترین، عنصر کالبدی متبلورکننده مدیریت جامعه اسلامی دانست. مسجد کانون عبادتی، اجتماعی و فرهنگی و پویایی است که هرگز نمی تواند از ساختار اجتماعی، و شهری آن جدا شود واژه مسجد در قرآن کریم، با تأکید واضح به خانه کعبه در مکه معظمه چنین آمده است:
« قدندی تقلب وجهک فی السماء فلند لینک قبله ترضیها فول وجهک شطر المسجد الحرام و حیث کنتم فولوا وجوهکم شطره بقره آیه 144» ما توجه تو را به آسمان به انتظار وحی و تغییر قبله بنگریم و روی تو را به قبله ای که به آن خشنود شوی بگردانیم پس روی کن بطرف مسجد الحرام و شما مسلمین هرکجا هستید در نماز روی به جانب آن بیاورید.
مسجد تنها واحد نمونه در معماری اسلامی است که همان اوان طلوع دین مبین ایجاد شد و مسلمانان در طول تاریخ برپایه فرهنگ و تمدنهای بومی و ملی خود، سلیقه ها و شیوه های هنری متفاوتی را در ساخت وساز مساجد بکار برده اند. آنان برترین سبکهای معماری و پدیده های هنری را در مساجد آفریده اند تا جائیک یکی از راههای شناخت فرهنگ و تمدن مسلمانان درهر عصری کاوش در آفرینش های هنری است که در ساخت وساز مساجد بکاررفته است.
مسلمانان بخاطر عظمت و قداستی که برای مساجد قائلند و آن را منسوب به پروردگار می دانند تلاش می کنند خانه خدا را هرچه بهتر و با عظمت تر بسازند. البته معماری بطورعام و معماری مساجد بطور خاص در هر عصر و زمانی از تحولاتی که در عرصه های سیاسی اجتماعی، فرهنگی و ... رخ داده تأثیر پذیرفته است. مثلاً معماری دوره هخامنشی مفاهیم قدرت و ابهت و عظمت حاکمان و یا معماری دوران صفویه مفهوم دولت را بنوعی نشان می داده است یا معماری مساجد دوران انقلاب اسلامی یادآور هنر مکتبی است.
تردیدی نیست که اسلام چگونگی بنای مسجد را همچون هر بنای دیگری تا حدود زیادی تابع شرایط زمان و مکان و سلیقه ای افراد قرار داده است زیرا هر زمان و مکان، نوع خاصی از معماری را می طلبید.
مسجد در میان اندامهای دورن هر شهر و روستا و نیایشگاه های همجوار همواره جای ویژه خود را داشته و دارد و از اندامهای دیگر نمایان تر و چشمگیرتر است، مسجد بر دیگر نیایشگاهها همان برتری را داشته که اسلام بر دیگر کیشها دارد. [3]
اولین مسجد:
نخستین مسجد بدست پیامبر با همکاری یاران گرامیش در مدینه ساخته شد که همواره در برگیرنده و الگوی مسجدهای بیشمار و گوناگون بوده است که بدست هنرمندان ما بنا شده است این مسجد که به مسجد نبوی معروف است در مرکز اولین پایتخت اسلامی( یثرب) قرار دارد مشرف به شهر است، این مسجد در ابتدا بعنوان مسجد منذل، بلافاصله پس از هجرت حضرت رسول ساخته شد. ترکیب این مسجد به خانه های حیاط دار آن ناحیه است. این مسجد در ساده ترین حالت ممکن با مصالحی چون سنگ و تنه درخت نخل، نی و پوست حیوانات ساخته شد و با مردم داری کامل نیایشگاهی را بنیان نهاد که تا سالیان دراز الگوی معماری نو مسلمانانی شد که اگرچه با مصالح متفاوت تر از آن مساجدی را پایه گذاری کردند اما سادگی طرح و بی پیرایگی آن را موخر برروح و نیایش وارتباط با معبود قرار دادند تا هنگامیکه در دوره های بعد نهایت ذوق و هنر هنرمندان در خدمت حکام برای ساخت و تزئین مساجد برای افزایش شهرت و قدرت آنها بکار گرفته شد.
در مسجد پیامبر پس از مدتی و بنا به درخواست صحابه، بخشی از مساحت سمت قبله حیاط پوشیده شد و عنصر شبستان به این صورت بوجود آمد. با رشد و بلوغ دولت نبوی، مسجدالنبی در همان زمان پیامبر توسعه یافت و این نشان از کارکرد متنوعی بود که مسجدالنبی بعنوان مهمترین عنصر شهری در یثرب ایفا می کرد. بعد از پیامبر این توسعه و گسترش چنان بود که چیزی از ساختمان اصلی باقی نگذاشت دراین دوره تا اواخر دوره امام علی(ع) مساجد شهر فضای چندکاربردی داشتند. در زمان عثمان به علت آتش سوزی بزرگی که در مسجد روی داد تغییرات اساسی برای تعمیر مسجد انجام شد (در سال 168) تا به شکل امروزی درآمد مناره و گنبد به سبک ترکان عثمانی ساخته شد.[4]
طبقه بندی طرح مسجدها:
پنج طبقه بندی اساسی از طرح مسجد، در هفت سبک منطقه ای متمایز محقق می شود. در سرزمین اعراب، تا اسپانیا، شمال افریقا، یک سالن ستون دار و یک حیاط باز وجود دارد. در افریقای غربی، سالن ستون دار از یک ساخت آجری، گلی برخوردار است. ایران وآسیای مرکزی دارای یک سبک دومحوری چهار ایوانی است. در شبه قاره هند گنبدهای سه گانه و یک حیاط گسترده وجود دارد و در آناتولی همیشه یک گنبد مرکزی، سبک چینی دارای عمارت هایی در داخل یک محوطه باغی دیوارکشی شده است. آسیای جنوب شرقی از یک ساختار سقفی هرمی مرکزی برخوردار است.
پس از قرن 4 شاهد تحولی در فرم فضای مساجد هستیم، مساجد چهارایوانه، ماندگارترین فرم در بستر سلوک تحول معماری ایرانی است که اکنون پس از هزارسال فرم مسلط در بیشتر مساجد ایرانی است گرچه خاستگاه مساجد چهارایوانی را عصر سلجوقی اصفهان می دانند اما نباید از تأثیر معماری خراسان در این تحول غافل شد. معماری مدارس خراسانی از جمله غاثیه ومساجدی چون مسجد گوهرشاد در خراسان بزرگ مهمترین نمونه بجا مانده از دوران تیموری و قرن نهم است که درواقع اوج شکوفای این نوع مساجد است.
پس از آن شاهد مساجد عصر صفویه هستیم که اساساً با پوست اندازی نوینی در تزئین و در جامعه شناسی کاربرد شهر، مساجد از دیگر دورانها متفاوت است. مصداق مساجد صفوی بیش ازهمه در اصفهان بویژه در مسجد شیخ لطف ا... و مسجد امام متجلی است.
در سده هفتم هجری ایوانها در چهار محوراصلی حیاط مسجد پدیدار گشتند وگویی با این چهار ایوان طرح مسجد کامل گردیده است و اگر مسجدی چنین نبود بگونه ای کاستی در آن بشمار می آمد در پیشگاه آن نیز، دربندی بنام پیشخوان و جلوخان جای داشت که بیشتر ساختمانهای وابسته به آن می پیوست( مسجد جامع یزد، مسجد مظفری کرمان مسجد امام قزوین مسجد امام سمنان و بروجرد) گاهی در پیش درگاه مسجد نیز همانند حیاط و صحن آن آبنما می ساختند( مسجد جامع ورامین [5] ).
با آغاز سده سوم هجری و با گسترش بلاد اسلامی و توسعه شهرها و قریه ها مساجد با شکوه بزرگی در شهرها بنیاد گردید، مدارش علمیه بصورت یکی از کاربردهای عمده مذهبی از درون مسجد به بیرون انتقال یافت و شبستانهای چهل ستون کم کم جای خود را در مسجدهای ایرانی پیدا کردند تا سرانجام در زمان آل کاکویه، گبندخانه ها و چهارطاقی ها بازمینه چهارگوش مربع شکل و گوشه راست ایجاد شد. پیشان ایوان را در ابتدای شبستان اصلی و در میان شبستانهای طرفین طرح نمودند که سه طرف آن بسته و فقط یک طرف آن روبه حیاط باز بود( شبستانهای مسجد جامع اصفهان درزمان آل صفویه و آل کاکویه)

تیپ بندی مساجد ایران:
1- مساجد یک ایوانه:
در آن ایوان تالار مستطیل شکلی است که در کنار یکی از اضلاع حیاط و عمود بر آن ساخته می شود.منشأ آن مساکن قبایل بین دریاچه های آرال و خزر است که دارای سقفهای نیم گهواره ای از نی و شاخه درختان ساخته می شد، و برای حفاظت از برف، باران روی این سقفها را با پوست حیوانات می پوشاندند. نمونه مساجد یک ایوانه: مساجد بامیان افغانستان.و مسجد جامع نی ریز در فارس است.
2- مساجد با ایوان و چهار طاقی:
که هرکدام از آنها جداگانه در مسجد بکار گرفته می شوند مزیت این نوع مسجد این است که در تابستان دارای سایه ایوان و هوای آزاد و در زمستان در تالار مربع، نمازگزاراان رااز سرمای طاقت فرسا در امان نگه می دارد. مانند مسجد جمعه اردبیل.


3- مساجد دوایوانه:
در این نوع مساجد عنصر اصلی ایوان است یعنی فضایی با نقشه مستطیل و طاق گهواره ای. استفاده از سایه و هوای آزاد در تابستان علت وجود ایوان جنوبی، و استفاده از آفتاب و هوای آزاد در زمستان علت وجود ایوان شمالی می باشد. دوایوان روبروی هم و با یک محور متقارن به سمت حیاط نگاه می کنند و رواقهایی در طرفین صحن بصورت کلافی این دوا یوان را بهم می بندد. انواع مساجد دوایوانه: مساجد جامع فریومد، ملک زوزن، و گناباد در خطه خراسان.


4- مساجد چهارایوانه:
در وزارت خواجه نظام الملک وزیر ملکشاه سلجوقی این بناها معمول بوده و قدیمی ترین بنای چهارایوانه مربوط به مدرسه بزرگی در خراسان است که به دستور ملک شاه سلجوقی و تدبیر خواجه نظام الملک ساخته شد. اولین مسجد که اساساً در ابتدا با طرح چهار ایوانه ساخته شد مسجد جامع زواره است در شمالغربی نائین و مربوط به قرن ششم و عصر سلجوقی.
5- چهار طاقی:
بناهایی هستند با پلان مربع شکل و با سقفی از خشت، اساس بناهای آتشکده ای ساسانی چهارطاقی هستند. این سبک در مساجدی از جمله مسجد جامع تبریز و مسجد جامع ملک زوزن کاربرد داشته است.[6]
سیر تحول مساجد در ایران:
با ورود اسلام به ایران وواردشدن تمامی ارزشهای راستین الهی به این مرزوبوم تاروپود جامعه طبقاتی ساسانی یکباره بهم ریخت و طرحی نو برای زندگی در حیات آدمیان پی ریزی شد. جامعه متفرق ایرانی که نتیجه منطقی اختلافات ادیان جاهلی بوده است با پیام جدیدی که ارتش اسلام از سرزمین رسول خدا(ص) برای آنها به ارمغان آورد به ندای فطرت خداپرستانه انسانی خویش گوش فرا می دهد و پس از مدت کمی جامعه ایرانی به دین جدیدی روی آورد. از همین رو نیاز به فضایی عبادی، سیاسی، جماعت مسلمین را واداشت تا به ساختن اولین مسجد در ایران اسلامی اقدام کنند.از این تاریخ مساجد ایرانی سه طریق نیز را طی می کنند.
1- ساخت مسجد به سبک و اسلوب و شیوه مساجد اولیه مسلمانان در سرزمین عربستان
2- تبدیل وتغییر مکان مذهبی جاهلی و بازسازی آنها بصورت معماری مساجد اسلامی
3- شروع حرکت مستقلانه معماری اسلامی

ساخت مسجد به سبک و اسلوب وشیوه مساجد اولیه مسلمانان در سرزمین عربستان:
اولین و مهمترین آثار مربوط به مسجدسازی در ایران از خطه خراسان شروع شد و منظور از خراسان تمامی نواحی شرقی( افغانستان، ترکمنستان و ...) است. خصوصیات این مساجد عبارتند از:
1) سادگی و بی پیرایگی و دوری از هرگونه تزئین وزینت مادی و معنوی
2) پرهیز از ارتفاع بنا
3) استفاده از مصالح بومی یعنی مصالح خود منطقه
ابتدا شکل سرپناهی با ستونهایی از درخت نخل و پوششی از نی و بوریا برای جلوگیری از تابش شدید نور آفتاب است که بعدها همین سرپناه به شبستان تبدیل شد.
شبستان بدون در بود که در جلوی آن حیاط یا فضای باز نیمه محصوری وجود داشت ک بتدریج با گذر زمان و روی کار آمدن حکومتهای سلطنتی به عظمت و شکوه معماری مسجدها افزوده شد، البته در این سبک در ایران ایوان بصورت عنصری از معماری بومی در فضای کالبدی مسجد مورد استفاده قرار گرفت. مساجدی که به تقلید از مسجد مدینه ساخته شده اند عبارتند از: الف: مسجد کوفه میزنطنز( 6هـ.ق) ب: مسجد سراور گلپایگان ج: مسجد حاجتگاه ابیانه [7]
تبدیل و تغییر امکان مذهبی قبل از اسلام و بازسازی آنها بصورت معماری مساجد اسلامی
در ایران پیش از اسلام مهرپرستی ودین زرتشت رواج داشت. از آنجا که مسلمانان برحسب طریق عقل وشرع از آنچه مفید باشد بهره می گرفتند و هرگز مجوز اعمال تعصبات جاهلانه و مغرضانه را نداشتند از ساختمان آتشکده ها تا آنجا که ممکن بود برای ایجاد مساجد و محل اجتماع مسلمین بهره برداری می کردند منتها از لحاظ کیفی و ماهری فضای آن را کاملاً براساس اعتقادات توحیدی خود منقلب و دگرگون ساختند. درواقع با کمترین تغییرات فیزیکی بزرگ ترین تغییرات کیفی را در جهت هماهنگی با اعتقادات توحیدی خود به شرح ذیل بوجود آوردند:
1) آتش و آتشدان را از مرکز و کانوه فضای داخلی برداشتند و فضا برای حضور جمعی انسانها خالی شد.
2) مردمی که در خارج از فضا، نقش نظاره گر داشتند خود قهرمان داستان و حماسه ساز حادثه شدند، فضا کاملاً متعلق به آنها شد.
3) ضلعی را که به سمت قبله قرار گرفت با دیوار و نماد قبله پوشاندند تا چشم ها از داخل به خارج سیر نکند و آرامش و توجه نمازگزار برای سیر باطنی مهیاترشود.
4) از آنجا که لازم بود بین فضای پاک و آرامش بخش داخلی و مسیر نسبتاً آلوده و پرهیاهوی خارجی کاملاً ازهم تفکیک شود به ایجاد درگاهها، ایوانها، حیاطهای داخلی، درها و دیوارهای خارجی پرداختند. دیوارهای کاملاً پوشاننده درها و درگاهها، پس راهروها و حیاطهای داخلی ایوانها را بوجود آوردند.
5) از آنجا که فضای داخلی چون گذشته فقط سن تئاتر برای اجرای نمایش توسط آتش بانان نبود و اسلام استقبال و هجوم توده مردم را به مراکز می طلبید به سرعت چهار طاقی از هر سمت که ممکن بود توسعه یافتند و به شبستان و تالارهای بزرگ اجتماعی تبدیل شدند که تا آن زمان بی سابقه بود زیرا ساختمانهای بزرگ به سلاطین تعلق داشت نه به مردم عادی.
6) بعدها که شهرها توسعه یافت، این آتشکده که در خارج بافت شهر و بلندی بودند بداخل شهر آمده و از ارتفاع سطح ورودی و همکف آن نسبت به گذرگاه ها و فضای اطراف کاسته شد تا هرچه بیشتر حالت جذب کنندگی داشته باشد.
7) و به ورودی ها رنگ و لعاب تازه ای داده اند که حالت دعوت کنندگی بیشتری داشته باشد.[8]
بناهای باقیمانده از این آئین تبدیل به مساجد شده اند نظیر مسجد یزد، که برروی آتشکده بنا شده است و یا مسجد جامع بروجرد که بررسی ها نشان می دهد برروی آتشکده ای نیمه ویران احداث شده است.

شروع حرکت مستقلانه معماری اسلامی:
بطورکلی مساجد ایرانی به چهار گروه شبستانی، چهارطاقی، ایوانی و چهار ایوانی تقسیم می کنند.
1) اولین مسجد شبستانی: مسجد فهرج یزد که به اعتقاد اکثر محققان جزء: اولین مساجد قرون اولیه هجری است.
2) مساجد چهارطاقی: همانطور که از نام آنها پیداست شامل چهار ستون در چهار گوشه مربع شکل می باشد که بوسیله چهار قوس در چهار جهت اصلی نمایان شده است وچون از چهارطرف باز بوده، به چهار طاقی شهرت یافته است. بناهای چهار طاقی عمدتاً بعنوان آتشکده مورد استفاده قرار می گرفتند. مانند چهار طاقی نیاسر و خرم دشت در کاشان : بعقیده اغلب کارشناسان، شرق ایران بویژه خراساان جایگاه ایوانهاست و ما ایوانهای بزرگ را از دوره اشکانی که قلمرو آنها در شرق ایران بوده در اختیار داریم، و دلیل استفاده از ایوانهای جنوبی دوری از آفتاب تابستانی و استفاده از گرمای زمستان است.

انواع مساجد از نظر دامنه تنوع و حوزه های کارکردهای آن:
به چهار گروه تقسیم می شود:
1) مسجدهای جامع و مسجدهای بزرگی که توسط سلاطین، و زراء و حکام ساخته شدند اداره امور این مساجد توسط بانی و با مأموران دولتی صورت می گرفت و آنان در اغلبی موارد به هر کسی اجازه پیش نمازی و یا تدریس در این مکان را نمی دادند. بلکه تنها اشخاصی که مورد تأئید بانی قرار می گرفتند به منصب پیش نمازی یا تدریس برگزیده می شدند.
2) شامل مسجدهای متوسطی می شد که توسط بزرگان محلی، علما و با مشارکت عمومی مردم ساخته می شد. در بسیاری از این مسجدها برای پیش نماز و دیگر افراد مسجد شرط خاصی وجود نداشت و از محدودیتهایی در مسجد نوع اول خبری نبود هرچند باید توجه داشت که بعضی اوقات پیروان هر مذهب برای خود مسجد جداگانه ای می ساختند که پیش نماز و مؤسسان آن از پیروان شاخه های مذهب بودند.
3) شامل مسجد – مدرسه بودند با وجود آنکه تعداد اینگونه بناء کم بود اما اهمیت آن از آنجا بود که دو عملکرد عبادی و آموزشی را همزمان و به موازات یکدیگر ایجاد کرده اند مانند مسجد آقابزرگ درکاشان و مدرسه سید در اصفهان
4) مسجد بسیار کوچکی می شود که عمده ترین و شاید تنها عملکرد آن جنبه عبادی آنها بوده است و تنها در آنجا نماز بجا آورده می شود. مثلاً در نائین مسجدهای کوچکی هستند که مساحتی حدود 10 متر مربع دارند.ا ین مسجدها توسط افراد خیرخواه در محله و یا در امتداد بدنه بازار و مراکز اقتصادی ساخته می شدند.


















فصل سوم

معرفی اجزاء و عناصر









مقدمه
در میان اندامهای درون شهری هر شهر و روستا مسجد همیشه جای ویژه خود را داشته است و از اندامهای دیگر نمایانتر و چشم گیرتر است، نیایشگاه چون بزرگترین ساختمان آبادی بود در آغاز نیازی بدان نداشتند که نشانی ویژه داشته باشد چرا که خودبخود نگاه هر گذرنده ای را بسوی خود می کشد اما پس از گسترش آبادی، نخست با افراشتن درگاههاو نهادن ماهرخ و توق بر بلندترین جای آن و سپس با احداث میل و برج در کنار و نزدیک آن باشندگان آبادی و گذریان بیگانه را به نیایشگاه راهنمایی می کردند.
مسجد مجموعه ای از هنرهای گوناگون است که برروی هم فضا و مکان خاصی را پدید آورده است. فضا و مکانی که برای ایجاد رابطه میان خدا و خلق متناسب باشد فضا و مکانی که درحین شکوه و جلال، آراستگی و تزئین آن ذهن انسان را به جای توجه به خداوند به خود مشغول ندارد و از آنجائیکه در سرزمینهای اسلامی مسجد پایگاه اجتماعی مسلمانان وپناهگاهی برای زندگی پرآشوب بشمار می آمد، به تزئین آن توجهی خاص شده است و می توان گفت اولین جایگاه تجلی هنر اسلامی مسجد بوده است.[9]
طراحی مسجد با توجه به طبیعت و ذات آن مستلزم رعایت آداب و اصول و مفاهیم خاص و بویژه ایجاد فضای با روحیه خاص می باشد. باورها و دستورهای دین تحت عنوان مبانی فرهنگی فضا باید بطور همزمان در فرآیند شکل گیری معماری مشارکت داشته باشند. مساجد ایرانی در کنار مهمترین فضای عبور و مرور و زندگی روزمره مردم، بازارها، میدانها و میدانچه ها و... واقع اند که حکایت از آن دارد که زندگی دنیوی مردم با زندگی اخرویشان درهم آمیخته است.
وعبادت و سلوک در بطن زندگی اجتماعی مردم جاری است و این عبادت که هدف خلقت انس و جن ذکر شده( وما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون) در ظاهر و باطن جاری است.
لذا عمران و ساخت وساز و مرمت مساجد به تعبیر قرآنی کسی را سزد که نماز برپا دارد و زکات دهد یعنی سهیم و شریک در زندگی اقتصادی و اجتماعی جامعه باشد( انما یعمر مساجدالله من آمن باالله و الیوم الاخر و اقام الصلوه و آتی الزکوه و لم یخش فعنی اولیک ان یکوفو من المهتدین) مسجدهای خدا را تنها کسی تعمیر می کند که به خدا و روز جزا ایمان داشته باشد و نماز برپا دارد و زکات دهد و جز از خدا نترسد. ایشانند که ا مید است از راه یافتگان باشد.
پس طبق استنباط از این آیه شریفه از نمودهای اخلاص ورزی در بنای مسجد آن است که معمار و هنرمند خود درونی به زلالی آب داشته باشند و با آفرینش اثر هنری خود در جستجوی کمال و جمال حقیقی باشد نه درصدد نشان دادن خود باشد.
با توجه به شرحی که در باب بنای مسجد رفت اکنون به شرح اجزاء و عناصر مسجد می پردازیم که هرکدام مکان و هویت خاص خود را دارد و هرکدام از آنها بنوعی خدمات و اطلاعات مورد نیاز را در اختیار نمازگزاران قرارداده و رعایت سلسله مراتب در سازماندهی و ارتباط بین این فضا اعم از درونی و بیرونی کمک شایانی به پالایش ذهن و آمادگی انسان برای عبادت می کند.
اکنون به شرح اجزاء و عناصر مسجد می پردازیم:
جلوخان، ورودی، هشتی، دالان، حیاط، حوض( آب نما)، رواق ها، ایوان ها، گنبدخانه، شبستان، محراب، منبر، دکه یا سکو، مناره، مقصوره، بخش زنانه و مردانه، وضوخانه، سرویس های بهداشتی

جلوخان:
از آنجا که استقرار در یک مکان مجهول برای انسان خوشایند نیست و او را از برقراری ارتباط با مکان ناتوان می سازد. آگاهی از حضور در یک مکان و تشخیص نشانه های آن شرط لازم برای حس مکان است. انتقال تدریجی فرد ازبیرون از طریق سازماندهای مدبرانه فضای درون و آرام مسجد آماده می سازد.
فضای قبل از رسیدن به ورودی اصلی جلوخان نام دارد درواقع جلوخان فضایی است که مکان تغییر مسیر حرکت برای ورود به یک بنا و محل توقف و انتظار در جلوی بنا است و این فضا رابط است که توسط آن می توان از بیرون به درون یا بالعکس حرکت کرد. جلوخان جزء فضای شهری است و انواعی دار که از لحاظ سلسله مراتب کارکردی جنبه ای عمومی و یا نیمه عمومی دارد. از بعد اجتماعی، معمولاً فضای جلوخان، در ایام و مناسبت های گوناگون محل تجمع گروههایی از مردم و تبادل نظر و گفت و گوی بین آنها بوده است از بعد اقتصادی گاهی محل بساط دست فروشان یا دکان و دکه با مصالح سبک و موقت بوده مانند جلوخان مسجد سلطانی تهران و جلوخان مسجد امام قزوین[10]در کل خصوصیات کالبدی جلوخان باید فضایی گشوده و دعوت کننده باشد.
ورودی : ورودی مسجد آغاز یک دعوت است، مسجد محل تسلیم و سجود است، ورودی مسجد با هویت خاص خود را مطرح می کند و طراحی ورودی اگر بنحوی صورت گیرد که علاوه بر جاذبه بسیار فضایی تعریف شده را تشکیل دهد و محلهایی بر ای نشستن داشته باشد توقف افراد و برقراری ارتباط میان آنها را تسهیل می کند. سردر ورودی بنا بوسیله تزئیناتی نظیر کاشی کاری و مقرنس کاری بیشتر خود را نمایان می سازد، علاوه بر ووردی اصلی که اکثراً در ضلع شمالی می باشد چند ووردی فرعی نیز وجود دارد ورودی اصلی معمولاً فضای طراحی شده بود که رابط بین فضای درون و بیرون( فعالیت اقتصادی و اجتماعی) بوده مانند مسجد امام قزوین.
درب ورودی در بلندای کامل و با کارهای هنری زیبا و شکوهمند اسلامی طراحی شود. همچنین در ورودی باید چند پله از کف خیابان یا گذر، بالاتر باشد تا عابرین را به موقعیت و اهمیت مسجد متوجه سازد . قابل ذکر می باشد که برخی از فضاهای مسجد دارای دربهای دیگری نیز می باشد که در طراحی به ارتباط آنها باید توجه شود.
هشتی:
هشتی مسجد( فضای بسته) بعد از ورودی( فضای نیمه باز) قرار می گیرد. این قسمت به لحاظ عملکردی قاعدتاً باید دارای شکلی دایره مانند باشد زیرا چنین شکلی قادر به ایجاد تمرکز در محیط خواهد بود ولی دایره به دلیل اینکه نمی تواند پاسخگوی سایر نیازهای طراحی از قبیل اضلاعی تعریف شده ومشخص برای انشعاب سایر عملکردها مانند ورودیها، راه پله ، پلان، و... باشد لذا بهتر است به چند ضلعی تبدیل شود وچندضلعی در بهترین نمونه خود هشت ضلعی خواهد بود که از دوران دو مربع مساوی برروی هم و بصورت 45 در جه حاصل می شود چرا که در موضوع خط تعادل محیط معماری و انسان وجودخط مستقیم با زاویه قائمه جای بحثی ندارد، اما هنگامیکه زوایا تغییر کند و به سمت حاده و یا منفرجه میل می کند بصورت اشکالی پویا درمی آیند که تنها حالت سکون و آرامش برای آنها استفاده از اجزا و زاویه 45 درجه خواهد بود. بهرحال هشتی به نوعی طراحی می شود که هر یک از اجزای آن دارای شخصیتی تعریف شده باشد و در ضمن امکاناتی را هم برای برخوردهای معمارانه فراهم می سازد.[11]

دالان:
از داخل هشتی نمی توان مستقیماً به سمت حیاط( صحن) راه یافت شاید علت اصلی اینکه انسان مستقیماً نمی تواند به صحن راه یابد یکی فقط حفظ سلسله مراتب و احترام و دیگری عدم سهل الوصول بودن محیطهای مختلف می باشد چرا که سهل الوصول بودن یک محیط هیچ اثری بر ذهن عابر نخواهد داشت به همین خاطر در معماری مسجد که همواره باید یک رابطه تأثیر و تأثری متقابل بین فضا و انسان برقرار باشد، بعد از ادامه یک منظر یا دید از صحن دسترسی مستقیم عابر به صحن را تا حدی منحرف کرده پس او را بوسیله دالان هایی که در دوطرف هشتی قرار دارد به سمت حیاط هدایت می کند.[12]

حیاط یا صحن:
یکی از عناصر مهم معماری مساجد اسلامی صحن است و بدلیل پیروی از طرح اولین مسجد جهان( مسجدالنبی) طرح مربع یا مستطیل است بعنوان فضایی محصور تعریف شده و قابل ادارک با شکل منظم هندسی خود بر تباین میان فضایی کاملاً سازمان یافته با فضای نامنظم اطراف بمنظور دستیابی به تعادل فضایی تأکید داشته است صحن مسجد فضایی باز است اما متفاوت با فضای بیرون از مسجد که در درون و مرکز بنا قرار می گیرد شکل آن مستطیل و یا مربع و در محور اصلی اضلاع آن ایوانها قرار دارند که بصورت نیمه باز و متصل کننده حیاط به فضای بسته می باشند. حیاط ارتباط دهنده فضاهای مختلف است چشم انداز فضاهای مختلف به حیاط می باشد که کشیدگی و فرم حیاط در محور قبله می باشد. شکل و تناسبات حیات عامل مهمی در ایجاد عظمت و شکوه برای این مکان مقدس است.
حیاط خلوت:
بمنظور ایجاد فضاهای بهداشتی و آبریزها باید فضایی را طراحی کنیم تا:
الف: براحتی بتوان از آبریزها با توجه به شرایط تراکم رفت و آمد استفاده کنیم.
ب: بعنوان فضای جنبی مورد استفاده قرار گیرد.
ج: استفاده از آبریزهای زنانه و مردانه بطور جداگانه و با رعایت موازین شرعی و ترجیحاً در دو قسمت جداگانه از طریق حیاط خلوت انجام گیرد.
د: در مواردی که سطح آبهای زیرزمینی بالا باشد هدایت فاضلاب به مادرچاه در حیاط خلوت اجرا می شود، تا در مواقع تخلیه و تعمیرات در چشم انداز عام نباشد.
ه: ورودی زنانه و پارکینگ مسجد می تواند از حیاط خلوت( یا مسیر دیگری) صورت گیرد. بطوریکه هر مراجعه کننده بتواند بآسانی قبل از ورود به شبستان وضو بگیرد و خود را مطهر سازد.
برای دادن سرویس و خدمات به مراسم می توان در حیاط خلوت یک مطبخ نیز طراحی کرد. مطبخ می تواند در طبقه زیرین نیز طراحی و اجرا شود.



حوض یا آب نما:
هنگام ورود به حیاط علاوه بر همه عناصر معماری اطراف آن، در وسط و نقطه عطف یک حوض ویا آب نما خواهیم دید این کار هم کاربرد فیزیکی و مادی دارد و هم برای تذکر و تجدید خاطر و پیوند با اعتقادات ناب و زلال است آب نماهای مساجد نه در ارتفاع قرار می گیرد که نتواند آنچه را در خویش دارند به نمایش گذارند و نه غالباً منضمایی چون فواره دارند که برهم زننده سطح آرامش باشد بلکه آنچه مهم است القاء و تشدید آرامش است. در بعضی از مساجد چون مسجد عتیق شیراز برروی حوض یک سکو یا تختگاهی بنام خدای خانه ساخته اند که پایه های آن در حوض بوده و جهت تلاوت قرآن مؤمنین به دوراز مردم عادی.

رواقها:
فضای آرام و خلوت را برای فرد یا افرادی که بخواهند در تنهایی به عبادت بپردازند فراهم می آورد. رواق فضای نیمه باز و حجم پشت آن فضای بسته است. رواقها بیشتر در کشورهای اسلامی حوزه مدیترانه، هند، و پاکستان بکار گرفته می شوند.



ایوانها:
ایوانها عناصر مشخصه ای هستند که در حیاط با تناسب و کشیدگی خاص خود در آکس ها مطزح می شوند. ایوانها محل اتصال بین فضای باز حیاط وفضای بسته شبستان می باشند در اکثر موارد به دلیل اهمیت آکس و محور قبله ایوانهای شمالی و جنوبی از ارتفاع بیشتری برخوردارند. عناصری مانند گلدسته، مناره، و برج ساعت برروی ایوانهای شمالی و جنوبی قرار می گیرند که این نیز به دلیل اهمیت بیشتر این دو ایوان است. از ایوانهای شرقی و غربی بیشتر بعنوان فضای مدرسی استفاده می شود.سقف ایوانهای(کم عمق) عموماً نیم کره و نیم گنبد هستند و در ایوانهای عمیق نیز سقف بصورت گهواره ای یا طاق آهنگی ساخته می شدند مانند ایوان درویشی در مسجد جامع اصفهان.

گنبدخانه:
مربع شکل است که گویی خانه کعبه را بعنوان الگوی خود انتخاب کرده وقتی وارد گنبدخانه می شویم به آرامش و عدم حرکت بصری نیازمندیم نقشه گنبدخانه نمی تواند به شکل مثلث یا دایره و یا چندضلعی باشد زیرا این اشکال هر یک دارای خصوصیات ذاتی هستند که نمی توانند با عملکرد و محتویات نماز انطباق لازم را داشته باشند. مثلاً بدلیل گوشه های شکسته و زوایای حاده خود، یک فرم دینامیک و متحرک است که هیچ نقطه آن آرامش و سکون ندارد. دایره نیز شکلی است که انسان را به سمت مرکز یا برروی محیط خود به چرخش واداشته است و ایستایی یا سکون لازم را ندارد در حالیکه برای نماز به آرامش و سکون نیاز داریم و تنها شکل مورد احتیاج مربع است زیرا هم آرامش و سکون را برای حضور قلب فراهم می آورد و مضافاً اینکه شکل متعادلی است که هیچ نقطه جهت دهنده خاصی نیز در خود ندارد سابقه احداث گنبد به پیش از اسلام برمی گردد، بنای گنبد یک روش سازه ای وفنی بوده است. گنبد سنبل آسمان است و اصولاً به دلیل انحنایش، نشانه روح و عالم مجردات تلقی می شود و تصور مجردات بصورت خطوط راست و زاویه دار به ذهن هیچکس خطور نمی کند. قوس و گنبد هم چنین تاق ها را می توان تمثیلی از انسان نمازگذار و در حالت اساسی که ارکان نمازند( رکوع و سجود) مطرح کرد، قوس نمادی از حالت نمازگزار و رکوع و سجده است. دورگردن بلند گنبدها نورگیرها تعبیه شده اند که هم سنگینی بنا را متعادل می کند و هم نورکافی و غیر مستقیم را بداخل هدایت می کند. گنبد با انحنای نرم و ملایم خود به طرف بالا گرائیده و از کثیر تنوع به واحد یکتا منتهی می شود که اشاره به یگانگی خدا دارد. نمادی است از آسمان بی انتها که آدمی در دیده خود به نامحدود می نگرد.
شبستان:
بیشترین سطح فضای بسته در مساجد به شبستانها اختصاص یافته که در سمت جنوبی مسجد و طرفین گنبدخانه قرار دارند. از شبستان برای عبادت و ادای نماز تجمع و تدریس نیز استفاده می شود تدریس بیشتر در شبستانهای شرقی و غربی انجام می گیرد. دید شبستانها عمدتاً بداخل صحن( حیاط) اصلی بوده و روزنه هایی که در بدن طراحی گردیده فقط امکان نورگیری را ممکن می سازد. اندازه سالن نماز براساس مقیاس file:///C:/Users/IRANCO~1/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.gifm 85/0 فضا برای هر فرد نمازگزار است شبستان تجلیگاه وحدت مسلمانان است که وورد افراد به آنجا همه امتیازات دنیوی آنها را ازمیان می برد.

محراب:
محراب قلب مسجد است و همچون چراغی است که با نور خود جهت کعبه و سمت خدا را می نمایاند.محراب یک فضای مستقل نیست، یک منشاء و یک جهت است به مفهوم یکی بودن هدف و یکی بودن مسیر تعالی انسانها.
مسجد پیامبر تا زمان خلفا فاقد محلی بنام محراب بوده است. عمربن عبدالعزیز اولین کسی است که در مسجد، محراب ساخته است. از قرآن مجید استفاده می شود که محراب در ادیان پیشین وجود داشته است(محراب حضرت سلیمان – زکریا- و مریم(ع)). البته محراب داخل نهی شده است( محراب داخل محرابی است که زیاد در دیوار مسجد فرو رفته باشد و بگونه ای که دیوار محراب باعث شود میان امام با مؤمنینی که در صف اول در دو طرف او قرار گرفته اند، فاصله ایجاد شود. محراب در لغت از ریشه حرب است ضمن آنکه جهت قبله را القا می کند محل نبرد با شیطان است. مقررات مسلیمن برای اعمالشان و از جمله نماز جماعت عجیب است، امام در محل حرب می ایستد و مامومین در پشت سر او البته امام باید پائین تر و حداکثر هم سطح مامومین قرار گیرد که خود نشانه ای است از رهبری وی نه پنهان شده در پشت جامعه.
ویژگی محراب فرورفتگی است که جهت حرکت و عبور معنوی را نشان می دهد و ثانیاً غالباً از قوس و تاقی در رأس خود بهره می گیرد که مشابهتی به گنبد و کلیت مسجد دارد و ثالثاً محراب کلاً محاط شده در آیات قرآنی به خط خوش و فرم و رنگهای عناصر محراب، فرم های انتزاعی هندسی و آبی و ... هستند که القاءکننده آرامش و سکوتند و نه محرک و مهیج و کاذب.[13]

منبر:
در اسلام منبر برای پیامبر ساخته شد که یا محل نشستن سه پله داشت بلندای آن در ذراع طول وعرض آن یک زراع بوده است که در سال هفتم یا هشتم هـ.ق ساخته شد. و تا سال 654 ه.ق موجود بوده که بر اثر آتش سوزی مسجد پیامبر از بین می رود. منبر نمادین و سمبلیک است و نوعی سنت و بزرگداشت راه و روش یاد پیامبر می دانند. جاسازی منبر در جهت قبله مسجد ترجیح دارد واین کار سبب می شود تا شنوندگان هنگام گوش دادن به وعظ و سخنرانی و آمین گفتن روبه قبله باشد زیرا ضمن نشستن روبه قبله بویژه در مسجد و در دعاکردن مستحب است و از طرفی هرگاه مجال سخنرانی بین دو نماز باشد نیازی به آرایش مجدد دوباره مجلس نیست، محل قرارگیری منبر همیشه در کنار محراب است.
دکه یا سکو:
در مساجد جامع بزرگ و نیز در مصلاها با توجه به اینکه امام جماعت در جلوی صفوف نمازگزاران و در بعضی موارد حتی در حد یک پله پائین تر از آنان می ایستد.توسط نمازگزاران صفوف عقب دیده نمی شود و بنابراین حرکات جمعی نمازگزاران صفوف عقب به صفوف جلو وابسته بوده و ممکن است بصورت یکپارچه انجام نگردیده و چند لحظه پس وپیش باشد برای رفع این اشکال این سکوها تعبیه می شود.

مناره:
در لغت بمعنای جایگاه نور است نام دیگر آن مأذنه (عساس ، صومعه، محل اذان گفتن و یا گلدسته) مسجد پیامبر مناره نداشت بلال هنگام اذان گفتن برروی دیوار بالای مسجد رفته و اذان می گفت. اصل مناره مربوط به آتش پرستان است زیرا در بالای مناره آتش می افروختند تا مردم نظاره کنند و بپرستند، د رگذشته مناره ها که نقش میل راهنما در کنار جاده ها و ابتدای شهر و در کنار مساجد، کاروانسرا و مدارس و... قرار داشتند و به دلیل روشن کردن آتش برفراز آن برای راهنمایی مسافران که شب هنگام از راههای دور به طرف شهر می آمدند به مناره یا محل نور معروف شد مسلمه بن مخلد انصاری فرماندار معاویه در مصر اولین کسی بود که به فرمان معاویه برای مسجد مناره ساخته است. مناره عنصر دعوت کننده نشانه عروج و عضو مسلط بر کالبد شهر است مناره هم نمادی هنری و هم متذکری شنیداری و هم تمثیلی کالبدی از حرکت و عروج و اشاره به آسمان، مناره را می توان سمبل اساسی ترین و اولیه ترین حالت نمازگزار ( قیام) دانست. پلکان های مناره از داخل بصورت مارپیچ است وهرچه به طرف رأس مناره پیش می رود پهنای پله کمتر و با ریکتر باشد. قدیمی ترین مناره با برج راهنمایی موجود در ایران میل اژدها مربوط به دوره اشکانی در غرب نورآباد ممسنی است که بطول هفت متر است. مناره واضح ترین عنصر معمارانه ای است که روایتگر مکان تقدس در فضاست. ریشه لغت کلمه مناراز نار و نور است که معنایش روشنایی را تداعی می کند. مناره در حال حاضر با توجه به وجود رادیو و بلندگو و ... یک بخش ضروری برای مسجد نیست اما معمولاً هم آنرا حذف نمی کنند زیرا معتبرترین و مشخص ترین بنای هر شهر و روستا یا محله می تواند باشد.
مناره بصورتها ی چهار، هفت، هشت، و یا دوازده گوشه یا گرد ساخته می شود.زیباترین مناره های زوجی ایران در زمان صفویه احداث شدند که نمونه ای زیبایی آن مناره های مسجد امام خمینی( ره) اصفهان و یا مسجد( مدرسه) چهارباغ اصفهان است.[14]
مناره :
بطورکلی از چهار جزء تشکیل شده: 1) پایه 2) ساقه 3) سرپوش یا تاج 4) رأس
پایه: در جایی ساخته می شود که آنقدر حفر شده باشد که به زمین سخت برسد و بتواند ساقه و پیکر بنا را نگه دارد.
ساقه مناره: برروی چنین پایه ای که بصورت مربع یا هشت گوشه است به شکل استوانه ای یا مخروطی ساخته می شود. نورگیری قسمت پلکان توسط حفره هایی که در دیوار ساقه ساخته می شود تأمین می شود.
سرپوش یا تاج: جایگاهی برای مؤذن است و شکل آن مطابق ساختمان بدنه و ساقه است.
رأس: بر بالای تاج مناره سایبانی قرار می گیرد که عموماً حامل گلدسته ای بر بالای خود می باشد. گاهی برای یک مأذنه دو رأس مزدوج ساخته می شود.

مقصوره:
اتاق کوچکی است که مخصوص امام جماعت و دارای یک دریچه کوچک که مردم تنها از طریق آن امام جماعت را می دیدند. درباره تاریخ پیدایش مقصوره به عثمان خلیفه سوم برمی گردد و علت این کار ترسی بود که پس از کشته شدن خلیفه دوم برای عثمان پیدا شده بود.گروهی مروان بن حکم را اولین سازنده آن می دانند و گروهی معاویه را پس از آنکه یکی از خوارج بنام برک بن عبدالله در نماز به او حمله کرد و او همواره بیم ترور داشت. البته تفکیک گروه بندی در اجتماع نماز خلاف تعالیم علیه اسلام و سنت پیامبر بوده است لذا وجود چنین مکانی امروزه مردود است.

قسمت زنانه:
در طراحی این قسمت باید شرایط زیررا در نظر داشت:
ورودی شبستان زنانه ازحیاط خلوتی یا از مسیر مناسب دیگری و با رعایت موازین محرمیت طرح شود. 2) از طریق پنجره های کاشی معرق و مشبک سازی و کم کردن نور قسمت زنانه شرایط بوجود آوریم که ضمن نداشتن دید از فضای مردانه، ارتباط لازم جهت استماع سخنان خطیب و اقامه نماز جماعت برای زنان فراهم شود.
3) در این قسمت ترجیحاً لازم است آبدارخانه ای مجزا طرح شود تا سرویس های لازم قسمت زنانه با رعایت مسائل شرعی صورت گیرد و اگر قرار باشد که شبستان زنانه در بالکن و برروی شبستان اصلی طرح شود طرح و اجرای آبدارخانه زنانه برروی آبدارخانه اصلی نیز پیش بینی گردد.
در مواردی که شبستان زنان در بالکن ساخته شود و طرح می شود برای رعایت نداشتن دید از قسمت مردانه باید اندازه ارتفاع مشبک سازیها و یا پنجره معرق حدود 80/1 متر قد فرد ایستاده در بالکن باشد.



بخش مردانه:
در مسجد پیامبر دری بنام باب النساء بوده صفوف نمازگزاران زن و مرد باید در امتداد و موازی هم باشد و برای اینکه جایگاه خواهران توسط برادران قابل رؤیت نباشد که می توان به این منظوراز پرده، دیوار و اختلاف ارتفاع و .... استفاده کرد.

وضوخانه:
آب وضو باید پاک باشد و نباید اسرافی در آن صورت گیرد و نباید به چاه ها و مجاری عبور نجاست جاری شود. فضای وضوخانه یا در حیاط مسجد و یا در کنار در ورودی است. دستشویی های مورد استفاده باید بصورت آخوره ایی باشد و جمع آوری آب و فاضلاب آن بوسیله لوله های مناسب و با شیب زیاد، انجام و به مادر چاه هدایت شود. دیواره بیرونی دستشوی با شیب مناسب بطرف داخل اجرا شود تا شخص براحتی وضو بگیرد.

پاشویی:
در وضوگاه بایستی قسمتهای جدا از آخورهای دستشویی باشد تا مراجعین بتوانند پس از شستشوی پاهای خود در این قسمت پاک و پاکیزه وارد مسجد شوند. متأسفانه اکثر مساجد این مسئله رعایت نمی شود و این موضوع باعث ایجاد بوهای ناخوشایند در فرش شبستان می شود.
کفش کنی:
کفش کنی در ابتدای ورودی که در چشم انداز عمومی نباشد، طرح میشود، شرایط زیر را باید در ایجاد کفش کن در نظر گرفت:
1) کفش کن درمقیاس مناسبی باشد تا پاسخگوی نیازهای لازم باشد.
2) دارای قفسه بندی مناسب و شماره و .... باشد.
3) محلی بعنوان نگهداری امانات در این قسمت طراحی شود تا مراجعین عبوری اشیاء خود را به این قسمت بسپارند.

سرویس های بهداشتی:
توالت باید گود وهرمی شکل ساخته شود تا به لباس افراد نجاستی ترشخ نشود و مسئله طهارت بنحو مطلوب انجام گیرد. این توالت ها به دلیل ارتفاع زیاد وشیب تندی که دارند باعث می شوند که نجاست بطرف بالا ترشح نشود. باید محلی برای آویزان کردن لباس یا قبا و عبا در توالت وجود داشته باشد. مسیر ورودی سرویسهای باید هم از کوچه و خیابان و هم از صحن مسجد طراحی شود تا از هر دو جانب امکان دسترسی آسان به آن وجود داشته باشد، محل بصورت سکو و یا طاقچه در توالت طرح شود تا افراد عبوری خیابان و گذر در صورت مراجعه بتوانند اشیاء و لوازم خود را آنجا قرار دهند، باید در توالت ها طوری طرح شود که روبروی هم واقع نگردد و مسئله حجب و حیای انسانی و اسلامی رعایت گردد، توالت باید بنحو مطلوب از وضوگاه جدا باشد( حداقل با یک دیوار پارتی شن) حتی المقدور سرویسها باید در خارج از مسجد باشد چنانکه حضرت رسول(ص) در حدیثی فرموده اند:« واجعلو مظاهر کم علی ابواب مساجدکم» دستشویی را درکنار مسجد قرار دهید.
ساختن دستشویی در جایی که عنوان مسجد را پیدا کرده حرام است و آن قسمت را نمی توان از مسجدبودن خارج کرد.

نورگیرها:
اگر بدقت گنبدخانه های بناهای اسلامی را ملاحظه کنیم اطراف و یا در ساق یا ساقه آن نورگیرهای زیبایی را خواهیم دید که به علت شدت و ضعف نور، طرح های بدیعی را بوجود آورده و بر زیبایی مسجد افزوده اند. این پنجره ها که معمولاٌ در بغل ایوان ها بوجود آمده اند و اصطلاحاً به آن« باچنگ» می گویند در اکثر مساجد قدیمی جزء عناصر همراه مسجد هستند که از مصالح کاشی معرق، سنگ، آجر، کاشی و چوب ساخته می شوند و دارای نقوش اسلیمی هستند. در فضای شبستان تهویه و نور از مسائل مهم است و بمنظور ایجاد نور می توان از آویز چهلچراغ استفاده کرد که به معنویت مسجد هم جذابیت خاصی می دهد.

آمفی تئاتر:
وجود یک سالن آمفی تئاتر و اجتماعات در قسمت مناسبی از مجموعه مسجد لازم است چون نه تنها اشکالی ندارد بلکه می توان از این قسمت در بسیاری از مراسم اسلامی بطور چشمگیری استفاده کرد. می توان سالنی شیب دار با صندلی راحتی سن و محل نمایش سرویس های پذیرایی و بهداشتی و ... طراحی شود.

کتابخانه و مراکز فرهنگی:
ایجاد کتابخانه و قسمتهای آموزشی و فرهنگی در مجموعه مساجد از این نظر که جاذبه آن جمع کثیری از نسل جوان و باور جامعه را بسوی مسجد و فرهنگ اسلامی جلب می کند، کار بسیار پسندیده و با اهمیتی است. بنابراین بهتر است در طرح و اجرای ساختمان آ« شرایط زیر را رعایت کرد:
1) دفتر مجموعه 2) دفتر کتابداری 3) مخزن کتاب 4) محل مطالعه جداگانه برای برادران وخواهران 5) دفتر امور آموزشی و فرهنگی 6) کلاسهای آموزشی جداگانه برای خواهران و برادران 7) آبریزیهای جداگانه برای خواهران و برادران


آبدارخانه:
در جوار شبستان است و باید طوری ساخته شود تا ضمن ایجاد شرایط برای یک بهره دهی سرویس مناسب برای کل شبستان، در چشم انداز عمومی نباشد و جلب توجه نکند. این محل باید به حیاط خلوت راه داشته باشد تا در پذیرایی مفصل و مراسم نذرهای گسترده بتوان غذا را در حیاط خلوت( طبخ) و تهیه کرد و از طریق آبدارخانه خدمات لازم را انجام داد.


پارکینگ :
پارکینگ با توجه به سیستم زندگی اجتماعی امروز و گستردگی استفاده از وسائل نقلیه و نظر به اینکه مسجد محل اجتماعات مختلف و برگزاری مراسم است و جایگاه ویژه ای در مناسبات اسلامی دارد و در آن، اجتماعاتی از مردم ساکن دور و نزدیک تشکیل می شود، طراحی و ساخت یک پارکینگ مناسب با ظرفیت مسجد لازم و ضروری است. وسایل نقلیه ای که مربوط به اهل مسجد است، نباید باعث ایجاد رکود در عبور ومرور مردم شود. لذا یک پارکینگ جامع و زیبنده مسجد حتماً باید شرایط ذیل را داشته باشد:
1) فضابندی کامل و مطلوب بطوریکه اتومبیلهای پارک شده بتوانند براحتی از پارک خارج شوند و یا مراجعین دیگر براحتی بتوانند وسیله نقلیه خود را پارک کنند.
2) محوطه سازی، جدول گذاری مناسب در طراحی جهت پارک کردن منظور گردد.
3) پارکینگ بوسیله درخروجی و ورودی و فنس گذاری و یا نرده گذاری و دیوارچه سازی زیبا محصور شود.
4) در پارکینگ، محلی برای سرویس های ضروری و مقدماتی نقلیه از قبیل: آپاراتی، و تنظیم چرخها و تعویض روغن و .... در نظر گرفته شود تا رد ضمن برآوردن نیازهای مراجعین مسجد منبع درآمدی برای مسجد نیز باشد.
5) اتاقی برای نگهبانی، کنترل ورود و خروج وسایل نقلیه منظور شود.
6) در پارکینگ، آبریزگاه مورد نیاز باید طراحی شود، همچنین از داخل پارکینگ از مسیر مناسبی به صحن و محوطه مسجد راه باشد تا عبور و مرور مراجعین آسانتر صورت گیرد.

خانه امام جماعت:
ساختن خانه امام جماعت در کنار مسجد که خود اولاً الگویی از سنت پیامبر است و ثانیاً باعث منظم بودن حضور امام جماعت در مسجد چه در روستاهای محروم و چه در شهرهای شلوغ و پرترافیک
ب) ایجاد فضای سبز برای جذاب کردن فضای مسجد

مستغلات مسجد:
در طرح مسجد احتمال بوجودآمدن خرابیها و ایجاد هزینه ای پیش بینی نشده وجود دارد بنابراین برای ایجاد چنین هزینه ای باید منابعی در نظر گرفت که درآمد آن صرف این امور شود که بهترین منبع تأمین این هزینه ها استفاده از درآمد مستغلات مسجد است. معمولاً مستغلات مسجد متصل به مسجد است. و با وجود این نباید ساختمان مستغلات چشم انداز سطوح خارجی و کل مسجد را تحت الشعاع خود قرار دهد. مستغلات مسجد می تواند شامل دکاکین، پاساژ، یک یا چند وا حد یک طبقه یا دو طبقه بمنظور ایجاد کارهای مختلف ایجاد شود.

سیستم حرارت مرکزی:
وجود سیستمی مناسب برای گرم کردن فضا در زمستان و خنک کردن آن در تابستان در یک مسجد امری بدیهی است. چنین سیستمی را می توان پس از بررسی های لازم، همآهنگ با شرایط محیطی و اقلیمی بوجود آورد.

انبار مسجد:
انبار مسجد را می توان در بخشی از حیاط خلوت یا در قسمتهای زیرین مسجد بوجود آورد تا از آن بمنظور نگهداری وسایل مستعمل و ... استفاده کرد.
تزئینات در مسجد:
تزئینات در قالب کاشیکاریها با طرحهای هندسی و طرحهای اسلیمی و کتیبه ها با خطوط زیبا و
با کاشی کاریها، رنگها و گچ بریها و ... به سطوح مسجد جان می بخشد و همچون پوستی زنده مسجد را دربرمی گیرد. با معماری آنچنان بصورت همگن آمیخته می شود که جزئی از آن محسوب می شود نه تحمیل شده و زائد برآن.
هنرمندان مسلمان در تزئین آثار خود از هرچه که به زیبایی و جذابیت اثر بیفزاید استفاده می کردند. مثلاً گیاهان و شاخ و برگها و میوه ها و ساقه های گیاهان سهم عمده ای در تزئین آثارهنری داشت و جهان گیاهان یک منبع الهام به حساب می آمد. گاه این تزئینات در طرح هندسی دایره، هشت ضلعی، مربعها و ... ظاهر می شوند. اندیشه های دینی هنرمند مسلمان در خلق نقشها و اثرها تأثیر می گذارند و سبک هنر او از اعتقادات مذهبی اش الهام گرفته است. خداوند بزرگ در ذهن هنرمند مسلمان جای دارد. این باعث می شود که در نقوش ترسیمی خود به شکلهای انتزاعی روی آورد تا در قالب نقش و نگاره یک مطلق را به شکل هرچند ناقص- البته غیرممکن ابراز کند زیرا به قول سنائی:
« نتوان وصف تو گفتن که تو در وصف نگنجی نتوان شبه تو جستن که تو در وهم نیایی»
نقشهای اسلامی واجد داستان دینی یا ادبی نیستند و صورتشان بالنسبه مجرد از آن صورتهایی است که پیرامون ها را گرفته است. اما براستی سرشار ازمعانی و مفاهیم اند. نقش، دنیای پیچیده و گونه گونی را به نمایش می گذارد که در آن همه چیز به نیکویی در جای خود قرار گرفته است.
خط از مهمترین عناصر هنر شکل گراست و نمایشگر نوعی حرکت و رونق است. مهمترین عامل وحدت بخش میان مسلمانان خط عربی است که از دنیای عرب به سراسر سرزمین های دیگر اسلامی وارد شده و تأثیر شگرفی بر مسائل فرهنگی و هنری مختلف نهاده است.« تیتوس بورکهات هنرمند سوئیسی درباره کتیبه های مساجد می گوید: تکرار کتیبه های مأخوذ از آیات قرآن کریم برروی دیوارهای مساجد و دیگر بناها انسان را یادآور این حقیقت می سازد که تاروپود حیات اسلامی از آیات قرآن تنیده شده و از لحاظ معنوی متکی بر قرائت قرآن و نیز نماز است. اگر بتوان فیضی را که از قرآن کریم سرچشمه می گیرد یک ارتعاش معنوی بخوانیم کلامی بهتر از این تفسیر نخواهیم کرد و نداریم.» از آنجا که این نقوش قرآنی هم معنوی و هم مسموع است باید بگوئیم که تمام هنر اسلامی باید ضرورتاً این ارتعاش را داشته باشد. تنوع در حجم بازی با نور، سلسله مراتب آیات قرآنی حک شده همه، همه القاءکننده وحدت می باشند و درمساجد دست به دست هم داده مکانی مقدس و متعالی برای پرستش خداوند یکتا بوجود آورده است. کار پرنقوش و خطوط در زمینه آیات قرآنی بصورت غیرمستقیم عبادتگاه را به یک کانون تبلیغ وذکر تبدیل می کند لطف این قضیه این است که بوسیله این هنر ساده قرآن و یاد خدا در متن زندگی و عبادت مردم مسلمان همواره مطرح می شود و پیوندی استوار میان مذهب و زندگی را بوجود می آورد.
رنگ در مساجد :
رنگهای استفاده شده در مسجد نیز رنگهای خاصی هستند، رنگهایی که در مساجد دنیا مورد استفاده قرار گرفته اند، هرچند در میان ملتهای گوناگون و با سلیقه های متفاوت و علایق مختلف، همسان است. رنگهایی از قبیل آبی، فیروزه ای، لاجوردی، کبود، سبزو زرین می باشد که در نگارگریها و تذهیبهای زمینه های تصاویر مسجد به استخدام درآمده اند که آسمان بلند ژرف، دریا و آب، افق دور سرسبزی را تداعی می کنند و آرامش را سبب می شوند.
طرح« ارسبک و اسلیمی»: ارسبک کلمه ای فرنگی و اسلیمی کلمه ای عربی است که معنی اولی عربی« منسوب به عرب» و معنی دوم اسلامی« منسوب به اسلام» می باشد. بنابراین طرح ارسبک و اسلیمی یعنی طرحی که منسوب به اعراب و مسلمانان یا اختراع آنان و یا در مورد استفاده آنان است. این طرح تزئینی که در ترسیم آن از شکل گل و شاخه و برگ گیاهان استفاده شده تقریباً درهمه آثار اسلامی بکار رفته و می تواند یک عامل اشتراک، اتحاد هنری در عالم اسلام شمرده شود. در عین حال این طرح یک موضوع تزئینی صرفاً عربی یا اسلامی نیست بلکه قبل از ظهور اسلام نیز در کشورهای مختلف معمول بوده است. ارسبک یک موضوع اصلی تزئین یا ساقه میانی است که در طول آن خطوط فهیمده با همآهنگی به هم می پیچید. ارسبک غالباً برای تزئین حاشیه های باریک و بلند بکار می رود. ارسبک بعنوان یک طرح نباتی است که آنچنان غلبه می کند که بصورت مفرد، به شکل پیچک یا بته، برگ شبدر، یا گل سرخ در یک تکرار پایان ناپذیر ادامه می یابد. سرستونها نیز با ارسبک ترئین می شوند نوشته های حواشی بر زمینه ای پوشیده از طرحهای اسلیمی ایجاد می گردد. بعضی از نویسندگان ا زجمله دکتر سیمین دانشور طرح ارسبک را به دوره ساسانی نسبت داده اند. کاربرد طرح ارسبک در چند نمونه تاریخی: مسجد جامع شیراز، مسجد جامع نائین، مقبره سلطانیه، مسجد گوهرشاد، مسجد کبود تبریز در ایران ومسجد قبه الصخره در بیت المقدس، مسجد سلطان حسن در قاهره.
شیار از دیگر موارد تزئین است که مورد توجه به هنرمندان ایرانی و سایر کشورها بوده که برای ایجاد سایه روشن سطوح استفاده می شده است. قدیمی ترین شیار در غار مادلن فرانسه که( 17 ق م) است. و قدیمی ترین شیار ایران مربوط به گرازی است که در تپه سراب کرمانشاه است( 6 ق.م)
و در دوران اسلامی انواع مختلف شیار تزئینی کاربرد داشته است چون شیار دنده ای(خیاری) در مقبره علی آباد کشمار- شیار قاشقی در مسجد سپهسالار تهران( قاجاریه)، شیار با زاویه در مقبرس قابوس بن وشمگیر، شیار شعاعی، شیار حلزونی، در مسجد وکیل شیراز، مقرنس و قرنیز هم موارد دیگر تزئین است که کاربردهای بسیاری د راکثر بناهای اسلامی داشته اند از دیگر انواع تزئینات، کاربندی و رسمی بندی است. زمان پیدایش کاربندی قرن سوم است
.نوع ابتدایی آن در گوشه سازی طاق مسجد جامع شیراز موجود است. در قرن چهارم ه. رونق گرفت و در آثار بسیاری چون مسجد جامع نائین و مسجد جامع اصفهان در انواع مختلف بکاررفته است. زیباترین انواع کاربندی در شهرهای کاشان و کرمان است. کاربندی در دهانه های مختلف مثلا
(3 file:///C:/Users/IRANCO~1/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image004.gif 2) متر با ختم شش ضلعی در ناحیه تیزه و در ابعاد و دهانه های بزرگتر تا فضاهای(8file:///C:/Users/IRANCO~1/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image004.gif6) متر تا 24 ضلعی و حتی ابعادی چون(10file:///C:/Users/IRANCO~1/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image004.gif10) متر با ختم خورشیدی و یا بیشتر از 24 ضلعی و یا در شمه ای ترکین در تیزه بوجود می آید که دارای باربری و ایستایی کامل بوده و شگرفی خاصی به اجرای پوششهای طاقی در معماری ایران بخشیده است.
قوس نیز بعنوان یک مهارت فنی د رخدمت زیبایی بناهای اسلامی بکار گرفته شده است.[15]

نماسازی در مسجد:
زیبایی کلی از جلوه های حضرت احدیت است و این جلوه برای بشریت، قابل توجه است بطوریکه خداوند رحمان جلوه جمالش را درجهان هستی قرار داده است. انسانها به همین جهت زیبایی را دوست می دارند. مسئله زیبایی در طراحی و ساخت بناها و عمارت از اعصار و قرون گذشته مورد توجه بوده است. نماسازی مسجد باید با رعایت تمام زمینه ها و جوانب انجام گیرد، بطوریکه اصالت و فرهنگ مسجد در نماسازی جلوه گر شود. بطورمثال باید نسبت به نکاتی چون: شکوه و عظمت، صفا و معنویت، توحید و وحدانیت و سایر عقاید دینی در جلوه هنر و ... توجه کافی شود.
ورودی مسجد باید با رسمی بندیهای متنوع، قرینه سازی وکتیبه سازی تزئین می گردد. تزئین درب ورودی با هنر متنوع نجاری و یا منبت کاری برروی کارهای درسازی می تواند زیبایی خاصی به این منطقه بدهد، در قسمت هشتی می توان با استفاده از هنرهای طاسه سازی، آونگ سازی،( مقرنس) و مورب سازی و کارهای معرق و کاشی و آجری زیبا نماسازی کرد.
برای نمای صحن می توان با پشت بغل سازی، قرینه سازی، کتیبه سازیهای افقی وعمودی کارهای گلچین آجری و کاشیکاری، گره و معلق، معرق سازی با کاشی و نماسازیهای بسیار دلنشین در حیاط مسجد انجام داد.
برای نماسازی در شبستان می توان با اجرای کتیبه سازی، محراب سازی، نورگیری های گبندی وسرسرا انجام دا که می تواند به شکل گنبدی و یا چند ترک بسیار زیبا و با طاسه سازی، گچبریهای مطلوب در طراحی اسلیمی خطوط بسیار زیبای گچی و گچبری همراه باشد. در شبستان از پنجره های مشبک و گره هندسی اسلامی، شِیشه های رنگی و طراحی اسماء جلاله، انواع خطاطهای زیبای معماری، مقرنس کاریهای متنوع و آئینه کاری به شکل زیبا استفاده می شود. ضمناً وجود گلدسته و گنبد در شکلهای بسیار مطلوب می تواند زیبایی خاصی به کل بنای مسجد بدهد. بطورکلی اصل نماسازی فلسفه معنویت زیباسازی نماهای داخلی و بخصوص خارجی مسجد می باشد که به حق جذب کننده است. هنرهای کاشیکاری شاامل معرق سازی، کاشی هفت رنگ، کاشی زیررنگی، کاشی و آجر و گلچینهای بسیار زیبای آجر و کاشی است. آئینه کاری، اکثراً در قسمتهای داخلی بنا در قسمت هایی چون شبستان و محراب یا ایوان خارجی و درو ... با استفاده از طرحهای گره هندسی منظم به شکل مقعر و محدب، حتی درایجاد طرحهای گل و گیاه سازی در اشکال خاصی قابل اجرا است.
برای سنگ فرش کف هم می تواند از کفپوشهای بسیار جالب مثل انواع سنگهای مقاوم مرمر، با رگه های جالب حتی ترکیبهای گوش ماهی و دون دار در حالت شفاف و بسیار صیقلی استفاده می شود. سنگ فرشها از ورودی به پیشخوان، هشتی، حیاط، سرسرا، شبستان، شروع و ختم می شود.[16]










فصل چهارم

شناخت اجزاء فضایی










طبقه بندی اجزاء فضایی:
حوزه عبادی: شامال صحن اصلی جهت اقامه نماز جمعه و یا فضاهای دیگر جهت انجا م مراسم مذهبی
حوزه آموزشی و پژوهشی: شامل کتابخانه، و سالن مرجع، آمفی تئاتر و سالنهای چندمنظوره جهت انجام فعالیتهای خاص همچون سخنرانیها، کنفرانسها، و کلاسهای آموزشی و کارگاهها و...
حوزه اداری: شامل بخشهای اداری و مدیریتی و ....
حوزه درمانی: شامل بخشهای پزشک عمومی، دندانپزشکی، تخصصی، و زنان
حوزه تجاری: شامل فروشگاه های عرضه محصولات فرهنگی
حوزه خدمات جنبی: شامل بخش پذیرایی، فضاهای سبز و پارکینگ و ...







معرفی عملکرها و فضاها:
حوزه عبادی
اسلام و معماری مکانهای عبادی:
هنر اسلامی جوهره خود را از جهان بینی اسلامی کسب می کند و در پی معنویت بخشیدن به زندگی انسان است که این مهم در معماری بویژه معماری مکانهای عبادی به نحو احسن فراهم می آید. چون بناهای دیگر درباره مسائل مادی است در حالیکه بنای مکانهای مذهبی ماده و فضای ماده را در خدمت می گیرد که به خلق فضای روحانی بپردازد و در این معادله تبدیل فضای مادی به فضای روحانی، تنها اکسیر مؤثر ایمان و خلوص سازندگان این فضاست که خلق چنین فضایی مکانهای مذهبی را محل سجده در پیشگاه عظمت خداوند می داند و بر ارزش و منزلت آن بعنوان عبادتگاهی که متضمن رشد و تکامل انسان است، واقف می باشد.
نیایشگاه ها برترین نوع معماری بشر در طول تاریخ بوده اند که براساس معیارها و مفاهیم جهان خلقت ساخته شده اند و تجلی گاه تفکرات و احساسات ناب انسانی بوده اند و در آن به اصلی ترین نیازهای معنوی انسان پرداخته اند. هنرمند مسلمان نیز با اساس قراردادن هنر خود در اصل توحید می کوشد تا این حقیقت متعالی را در آثار خود جلوه گر سازد. چنانکه درمعماری بویژه معماری مصلا همآهنگی کل بنا و یگانگی آن در میان اجزای ساختمان و فضای ایجادشده از بارزترین نمونه های آن است. همچنین تجلی اصل وحدت در کثرت و کثرت در وحدت، بصورت عاملی در تزئینات اسلامی نمودار شده است، در نتیجه معماری اسلامی علاوه بر دادن زیبایی و استحکام به بنا جلوه گاه بزرگترین تفکر فلسفی- الهی است که در نوع خود بی نظیر است. تجلی اصل وحدت، حتی در پیدایش مکانهای مذهبی نخستین نیز بر فضای مصلا حاکم بوده است. بطوریکه ایده اولیه مصلا قطعه ای کوچک یا بزرگ از زمین پاک است که سمت قبله( مرکزیت و یگانگی) در آن مشخص می شود وبه نماز اختصاص می یابد. مصلا درواقع محلی برای اجتماع سیاسی، مذهبی، اقتصادی و فرهنگی جامعه است و برای تبادل آراء که نشانگر درهم آمیختگی دین و دنیا، معاش و معاد می باشد. در اسلام دین و دنیا از هم جدا نیستند بلکه امری واحدند و این یگانگی و وحدت در همآهنگی بنای مصلا در کل مجموعه متجلی است. درمعماری اسلامی شکلها و فرم ها فراتر از دنیای مادی و صوری اند، مربع، هشت ضلعی و دایره فقط اشکال هندسی نیستند، بلکه هر یک از نمود ارزشها و اعتقادات هنرمند مسلمانی است که آنها را تجلی پاکترین احساساتش برای خلق عبادتگاهی بکار می گیرد.
چهارگوش، یادآور صورت ساده کعبه است، تمثیلی از دنیای خاکی و... تجلی چهار گوشه بهشت در وجه خاکی آن است. هشت وجهی اشارتی به عرش الهی است که براساس حدیثی بردوش هشت فرشته حمل می شوند پس برای گنبد مساجد که تمثیلی از آسمان است، پایه ای متناسب می تواند باشد. دایره نماد و آسمان و کنایه ای از دنیای فرازمینی است، دنیایی که متعلق به روح است وبرای رسیدن به آن باید جسم را وانهاد.
تلاش هنرمند در این مسیر گذر ازمربع و رسیدن به دایره است و هشت وجهی از نظر فنی و از جنبه ای نمادین این گذر را ممکن می سازد. مشکل کلی بنای مکانهای مذهبی که شامل گنبد رفیع، گلدسته های بلند، شبستان ساده، و بی آلایش، و ایوانهای بزرگ، تجلیگاه ظریف ترین و پرمعناترین معتقدات معمار مسلمان و در نهایت هنر اسلامی است.

حوزه آموزشی:
الف: کتابخانه و مرکز اسناد: کتابخانه ها همواره بعنوان بخش جدانشدنی از مراکز پژوهشی و آموزشی مطرح بوده اند و شاید اصلی ترین وظایف آموزشی و پژوهشی برعهده کتابخانه مرکز اسناد آن مجموعه باشد. مصلا نیز در راستای وظایف خود نیازمند کتابخانه ای مجهز و متناسب با ماهیت خود و اهداف اش می باشد. بگونه ای که این کتابخانه نیازهای تحقیقاتی کارشناسان، متخصصان، پژوهشگران و حتی بازدیدکنندگان عادی مصلا را برآورده سازد. کتابخانه مصلا نیز مانند سایر بخشهای آن می بایست به تناسب توسعه های آتی مجموعه طراحی گردد و خدمات خود را مطابق پیشرفتها وتحولات زمانی ایجاد شده و در امراطلاع رسانی افزایش دهد. بمنظور شناخت ویژگیهای کتابخانه مصلا نیز می بایست کتابخانه مصلا را در بین انواع کتابخانه ها مشخص نمائیم:
تعریف کتابخانه و انواع آن: کتابخانه در معنی عام عبارت است از مجموعه کتابهایی که برای مطالعه، تحقیق یا مراجعه، گردآوری شده است. کتابخانه از واژه لاتینی«Libber »« کتاب» مشتق شده و دارای تاریخچه ای طولانی می باشد. هدف بنیادی کلیه کتابخانه ها حفظ کتب از طریق گردآوری آنهاست.[17] حال انواع کتابخانه:
1) کتابخانه ملی: د ر اکثر کشورها وجود دارد و تلاش عمده آن گردآوری و حفظ کتابهای منتشرشده در سطح یک کشور است.
2) کتابخانه عمومی: بیشترین ارتباط را با مردم عادی دارند و مراکزی برای مراجعه و تأمین اطلاعات هستند.
3) کتابخانهای آموزشگاهی: که در سطح آموزشگاه ها و مدارس فعالیت داشته و بیشتر منابع آنها کتب درسی، کمک درسی وکتابهایی که در راستای اهداف آموزش و پرورش منتشر شده اند.
4)کتابخانه شخصی: بوسیله بودجه بخش خصوصی ایجاد شده و در گردآوری آن تفکرات، علائق گردآورنده تأثیر دارد. و میزان دسترسی مردم به این کتابخانه ها متفاوت است.
5) کتابخانه دانشگاهی: درجهت کمک به برنامه های درسی دانشجویان و انجام تحقیقات آنها در سطحی عالی است. و معمولاً آخرین پیشرفت کتاب وکتابخانه ای را ارائه می دهند.[18]
6) کتابخانه های تخصصی: که اغلب وابسته به مؤسسات رسمی چون بیمارستان و وزارتخانه ها و ... بوده و بودجه آن توسط همان مؤسسات تأمین می شود.
مکان کتابخانه: بهتر است محلی آرام و بدور از آلودگی های صوتی بوده و از نظر دسترسی در اختیار مراجعین عادی، کادر اداری و متخصصان قرار گیرد.
بخشهای مختلف کتابخانه:
بخشهای زیر را بعنوان فضاهای اصلی کتابخانه می توان عنوان کرد:
1) بخش امانت
2) بخش کتب مراجعی و سالن مطالعه: نشریات و مجلات ادواری اعم از لاتین و فارسی و نیز منابع اصلی کتابخانه در این بخش قرار دارد.
3) بخش مرکز اسناد: شامل محل ویژه نگهداری اسناد و مدارک، اتاقهای ویژه اسلاید، عکس ومیکروفیلم، پایگاه های رایانه و اینترنت دفتر مسئول بخش
4) بخش اداری: شامل بایگانی، چاپ و تکثیر، سرویسهای بهداشتی، دفاتر کار و مسئول کتابخانه و ...
5) انبار کتاب: شامل مخزن کتب بخش ویژه کتابهایی که هنوز فهرست نویسی نشده اند و تازه خریداری شده اند.
ب) آمفی تئاتر و سالنهای چندمنظوره: برحسب وسعت، میزان فعالیت و همچنین ماهیت مجموعه ها واهداف مصلا این بخش می تواند شامل یک سالن اجتماعات برای استفاده های مختلف نظیر: نمایش فیلم، کنفرانس، همایش های هنری، مذهبی، تخصصی، و... باشد و یا می توان برای مصلا یک آمفی تئاتر مرکزی بمنظور برگزاری جشنواره ها وهمایش ها و نیز اجتماعات مردمی ونیز یک سالن بمنظور نمایش فیلم، اسلاید و برگزاری سخنرانها و ... و فعالیتهایی که در راستای اهداف آموزشی مجموعه باشد درنظر گرفت.
ج) مرکز اطلاع رسانی: این مرکز شامل پایگاه های مختلف رایانه ای و ارتباطات اینترنتی، آرشیو، عکس، اسلاید، میکروفیلم و سایر امکانات سمی و بصری لازم بمنظور معرفی خدمات مصلا، اهداف و مجموعه و ... می باشد این مرکز می تواند هم بصورت مستقل و جداگانه در نظر گرفته شود و هم می توان آن را با بخش ویژه آرشیو و خدمات اطلاع رسانی کتابخانه مرکزی انجام نموده و یا در ارتباط مستقیم قرار داد.
د) تبلیغات و روابط عمومی: این بخش نیز به معرفی فعالیت های مصلا و نیز انتشارات مصلا از قبیل پوستر، عکس، نشریات ادواری، و فصلنامه ها، ویژه نامه، کتب تخصصی و ... پرداخته و در تدارک برنامه هایی نظیر برگزاری همایش ها و مسابقات عمومی و ... بمنظور جلب هرچه بیشتر بازدیدکننده وایجاد زمینه برقراری هرچه بیشتر ارتباط مردم با مصلاء ومسائل مذهبی فعالیت دارد.
ه) بخش آموزشی: یکی از اهداف ایجاد مجموعه ای در کنار مصلا، اهداف آموزشی بود که می توان کلاسهای آموزشی در سطوح مختلف برای پذیرش دانش آموزان و افراد عادی و حتی طلاب دینی برگزار نمود. ماهیت این کلاسها در ارتباط مستقیم با ماهیت مصلا و مجموعه های آن می باشد. و این دوره های آموزشی باید بیشتر معطوف زمینه های مذهبی و فرهنگی باشد. وسعت و میزان پذیرش این بخش نیز با توجه به میزان فعالیت مصلا متفاوت می باشد لیکن می بایست توسعه های آینده برای این بخش در نظر گرفته شود.
حوزه درمان: ارائه خدمات درمانی به بیماران را می توان به صور مختلف تقیسم بندی کرد. لیکن آنچه از حیث معماری و برنامه ریزی فیزیکی حائز اهمیت است تقسیم بندی فضا( مکانی) خدمات درمانی است. برای این منظور طیف خدمات درمانی را بطورکلی می توان در سه مقوله متمایز گنجاند: یکی ارائه خدمات درمانی از طریق بستری کردن بیمار، دوم ارائه خدمات درمانی به شکل سرپائی و سوم ارائه خدمات درمانی در خانه یا محل سکونت بیمار.
نوع سوم بیشتر در ممالک پیشرفته که از حیث امکانات درمانی در سطح بالایی قرار دارند معمول است و در کشورهای عقب مانده و کمتر توسعه یافته دامنه ای بسیار محدود دارد. لیکن دونوع اول از ارائه خدمات درمانی رایج ترین شکل ارائه این خدمات در اینگونه ممالک است.
ارائه خدمات درمانی به بیماران بستری معمولاً در بیمارستان صورت می گیرد و ارائه خدمات درمانی سرپائی نیز معمولاً در مکانی که اصطلاحاً درمانگاه یا کلینیک خوانده می شود پس کلیه خدمات درمانی که نیازی به بستری شدن نداشته باشد می توان در درمانگاه انجام شود. درمانگاه می تواند یا در بیمارستان قرار گیرد و یا بصورت مستقل عمل کند. ارائه خدمات سرپائی طیف وسیعی از جمعیت را دربرمی گیرد و قابل رؤیت وجه سیستم درمانی و بهداشتی یک کشور است.

حوزه اداری و مدیریت:
فضایی که برای دفاتر مدیریت و ا داری اختصاص می یابد وبرحسب اندازه مصلا، گسترش فعالیهای مذهبی و فرهنگی و تعداد افراد آن مختلف است حداقل یک اتاق برای مدیر، یکی برای منشی و یکی برای خدمات اداری. چنانچه ضرورت ایجاب می نماید ساختمان برای این کد در نظر گرفته می شود.
مصلاها بزرگتر که اداره های مستقل دارند یا توسط هیأت مدیره یا هیأت امناء اداره می شوند باید اتاقی برای نشستهای هیأت، یک اتاق کوچک انتظار یک دفتر برای مدیر هیأت مدیره، اختصاص دهند. بخش اداری با مجموعه مصلا باید در ارتباط باشد از طریق سالنهای ورودی اصلی که تنها کانال ارتباطی با مردم است اما می تواند یک درب ورودی مجزا برای خود داشته باشد.[19]


حوزه تجاری:
این موزه به لحاظ ارائه خدمات عمومی برای عموم و همینطور به لحاظ عوایدی که برای مصلا به همراه دارد مهم است. چون به علت حوادث غیرمترقبه، خرابیها و بازسازی نیاز به بودجه هایی است که می تواند از این طریق حاصل شود که می تواند بصورت فروشگاههای کوچک و بزرگ و زنجیره ای و با توجه به نیاز منطقه ایجاد شود. ابعاد مرکز ستونهای فروشگاه ها، طرح کلی لوازم و اثاثیه آن را تعیین می کند شبکه سازه ای پیشنهادی برای واحدهای بزرگ دارای عرض 7300 و mm 900 و عمق mm 9150 می باشد. نمای جلویی با فرانتاژ فروشگاههای کوچک میان 5300 و عمق آنها 18 تا 36 متر( فاصله از نمای جلویی تا دیوار پشت فروشگاه) است. حداقل عرض پیشنهادی برای گذرگاه اصلی عبارت از mm 1980 و برای گذرگاه های فرعی mm 990 است ارتفاع پیشخوان عموماً mm 930 است، مدول یا ضریب سیستم برحسب نوع قفسه بندی فروشگاه متغیر است این مراکز جدید بهتر است به پیاده روها و یا مسیرهای رابطه( سرپوشیده جهت محافظت در مقابل نور آفتاب و باران) نواحی پارکینگ و مغازه ها محدود شوند.



حوزه خدمات جنبی:
این بخش شامل تأسیسات حرارت و برودت و تهویه، تابلوهای برق ایستگاه های امنیتی و تجهیزات مقابله با دزدی، سیستم های اطفاء حریق، تجهیزات نظافتی، آسانسورها و بالابرها و .... می گردد.
تأسیسات حرارت و برودت و تهویه:
همواره بین میزان دمای فضاها و رطوبت نسبی و تهویه ارتباط مستقیمی برقرار است. انتخاب سیستم حرارتی و برودتی برای این طرح براساس عوامل مختلفی نظیر منابع مالی، میزان مصرف انرژی شرایط اقلیمی، نوع مجموعه ها، وسعت و میزان عملکرد و ... صورت می پذیرد. بمنظور تأمین میزان دمای مناسب سیستمهای مختلفی وجود دارد. در صورتیکه منابع مالی اجازه بدهد سیستم تهویه مطبوع بهترین انتخاب می باشد. زیرا علاوه بر تأمین دمای مناسب رطوبت نسبی فضاها را نیز تأمین می نماید. در غیر این صورت معمولاً برای تأمین حرارت از سیستمها ی مرکزی استفاده می شود و برای تأمین برودت و خنک ساختن فضاها در ماه های گرم از دستگاههای دمنده که هوای خنک را به داخل فضاها انتقال می دهند استفاده می شود. روش دیگر برای تأمین حرارت سیستم حرارت از کف است از مزایای این روش سرعت افزایش دما در فضا پنهان بودن دستگاه های حرارتی و عدم تماس مستقیم با منابع حرارتی می باشد و در حال حاضر ترجیح داده می شود که دستگاههای ناقل گرما در فضاهای بین اتاقها، یا در بالای دیواره ها نصب گردد.
سیستم تهویه نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در طراحی و انتخاب سیستم تهویه حداکثر استفاده از تهویه طبیعی نیز باید بعمل آید. یکی از این روشها تعبیه پاسیو و استفاده از حیاطهای مختلف در بین فضاهاست. همچنین می توان با تعبیه دریچه ای مختلف و با استفاده از فن جریانی از هوای تازه را وارد فضا نموده. می توان با درنظر گرفتن دریچه هایی در قسمت پائین دیوارهای بیرون که دهانه های آن بوسیله تیغه های قابل تنظیم پوشیده شده همچنین تعبیه دریچه های داخلی در بالای دیوارهای داخلی، امکان برقراری جریان هوای ملایمی که با گرم شدن طبیعی ساختمان پدید می آید و باعث خروج هوا از دریچه ها می گردد، فراهم نمود.[20]

سیستم برق:
نکته قابل توجه درباره برق مجموعه در نظر گرفتن توسعه های آتی است تا در صورت گسترش مجموعه ها مشکلاتی در امر ارائه نگهداری و... پیش نیاید.
کنترل اصلی و فیوزهای مختلف باید همواره در مکانی محفوظ و دور از دسترس مراجعه کنندگان باشد و همچنین شبها باید سیستم انتقال به اتاق سرنگهبان متصل گردد. علاوه بر سیستم برق اصلی، تعبیه یک سیستم برق اضطراری نیز ضروری است. برق اضطراری باید دارای ولتاژ پائین باشد و توسط مولد جداگانه ای تولید شود. این سیستم کمکی جهت ایمنی است و در هنگام بروز حوادث غیرمترقبه، سودمند و ضروری است.[21]

سیستم های امنیتی، تجهیزات اعلام خطر و دزدگیر:
این بخش می تواند شامل چند اطاق مختلف بخصوص پرسنل نگهبانی و محلی برای استراحت آنها، همچنین کنترل بخشهای مختلف شود. این اتاقها می توانند در قسمتهای مختلف قرار گیرند ولی می بایست با یکدیگر در ارتباط مستقیم بوده و از وضعیت یکدیگر بصورت دائمی مطلع باشند. تجهیزات مقابله با دزدی و سیستمهای اعلام خطر نیز در این اتاقها قرار می گیرد و سایر تجهیزات مانند دوربین های مداربسته، چراغها، زنگهای اعلام خطر و .... درون فضاها تعبیه می گردند. نکته قابل توجه دیگر اینکه تمامی سیستمها و تجهیزات می بایست به تمامی اتاقهای نگهبانی متصل شود و کل سیستم با نزدیکترین مرکز انتظامی در ارتباط باشد. و علاوه بر تجهیزات باید در معماری مجموعه مسائل خاص رعایت شود تا امکان نفوذ بداخل مجموعه، به حداقل برسد.

















فصل پنجم

«نمونه ها»













فصل ششم

بررسی فضاهای مورد مداخله












21- زمرشیدی، حسین، مسجد در معماری ایران، نشر کیهان، 1374، چاپ اول، ص 251

1- نقره که ر، عبدالحمید، معماری مساجد( مجموعه مقالات) چاپ دانشگاه هنر تهران، 1380 – جلد دوم، ص 225

2- نوبهار، مرضیه، معماری مساجد( مجموعه مقالات) چاپ دانشگاه، هنر تهران، 1380- جلد دوم ص 241

3-پیرنیا، محمدکریم، معماری اسلامی ایران چاپ هفتم، انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران 1382 ص 203

4-پیرنیا، محمدکریم، مماری اسلامی ایران چاپ هفتم، انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، 1382 صص3-2

5-زمرشیدی، حسین، مسجد ومعماری ایران، نشر کیهان، 1374، چاپ اول ص 38

6- عرفان، محمدهادی، مماری مساجد مجموعه مقالات، چاپ اول، دانشگاه هنر تهران، 1380، جلد اول ، ص 562

7- نقره کار، عبدالحمید، معماری مساجد( مجموعه مقالات) چاپ دانشگاه هنر، 1380 جلد دوم، ص 227

8-ستاری، ساربانقلی، حسن مجموعه مقالات(معماری اسلامی)، چاپ دانشگاه تهران 1376، ، جلد دوم ص 441

9 – بهزادفر، مصطفی، مجموعه مقالات معماری مسجد، چاپ دانشگاه هنر تهران، 1376 ، جلد دوم ،ص 4

10- زیارانی، سعیدنجفی، مجموعه مقالات معماری اسلامی، چاپ دانشگاه هنر تهران، 1376 جلد دوم، ص 15

11- زرکش، افسانه، مجموعه مقالات(معماری مساجد)، چاپ دانشگاه هنر تهران، 1376، جلد دوم، ص 437

12- زیارانی، سعید نجفی،مجموعه مقالات(معماری اسلامی)، چاپ دانشگاه هنر تهران، 1376، جلد دوم، ص 266

13- زیاراانی، سعید نجفی، مجموعه مقالات(معماری اسلامی) چاپ دانشگاه هنر تهران، 1376، جلد دوم ص 441

14- زمر شیدی، حسن، مسجد درمعماری ایران، 1374 نشر کیهان، چاپ اول ص 67

15- زمرشیدی، حسین، مسجد در معماری ایران، نشر کیهان، 1374، چاپ اول ص 108

16- قاسم تهرانچی، مینا وحدتی، مهرداد: کتابخانه سازمان میراث فرهنگی کشور اداره کل کتابخانه ها ص 1

17-همان، ص 3

18- مولا، جولی، معماری موزه ترجمه عبدالرحمن اعتصامی صدری، اداره کل موزه ها گروه پژوهش و برنامه ریزی صص، 107 و 108

19- مولاجولی، برونو، معماری موزه ترجمه عبدالرحمان اعتصامی صدری، اداره کل موزه ها، گروه پژوهش و برنامه ریزی صص 115-114

20- نفیسی، نوشین دخت، موزه داری، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی(سمت)، سازمان میراث فرهنگی کشور، صص 55، 56
 
  • Like
واکنش ها: mpb

hadi1525

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
مسجد صورتی؛ نماد شکوه، عظمت و ستایش معماری ایرانی

مسجد صورتی؛ نماد شکوه، عظمت و ستایش معماری ایرانی



"حتی اگر شما فردی با حداقل اعتقادات دینی در این دنیا باشید، شاید با دیدن نبوغ نور آرایی این مسجد، حس کنید که دست‌هایتان برای عبادت به هم نزدیک می‌شوند."
روزگاری رنگ، نور، شور، زیبایی، مفهوم و هوش جزئی از بناهای ایرانی بود. ولی ظاهرا دیگر از آن ذوق و استعداد در معماری ایرانی خبری نیست.
ساختمان‌ها به گونه‌ای زشت، بی‌روح و بی‌هویت شده‌اند.آیا این استعداد معماری ایرانیان است که تنزل پیدا کرده است یا اینکه ریشه و نمادهای فرهنگی‌مان که
روزگاری چشمان بیشماری را به آرامشِ نظم و زیبایی خود دعوت می‌کرد، رو به فراموشی گذاشته است.

معماران را چه شده است؟! دیگر از آن دنیای پرشور رنگ‌های گرم به کار رفته در کاشی‌ها و شیشه‌ها، تنوع بسیار در خلاقیت بناها خبری نیست!
در حالی که چشم دنیا به این آثار زیبا، باشکوه و قابل ستایش دوخته شده است و سعی در الگوبرداری از آن‌ها در زمینه‌های مختلف دارند.




آشنایی با مسجد
هافینگتون پست دریکی از گزارش‌های تصویری‌ خود باستایش تمام به تکریم یکی از بناهای زیبای ایرانی پرداخته است.
این گزارش در خصوص مسجد نصیرالملک شیراز که حاصل نبوغ دو ذهن خلاق و بی‌نظیر استاد محمدحسن معمار و استاد محمدرضا کاشی‌پز شیرازی است.

مسجد نصیرالملک یکی از مساجد قدیمی شیراز است که به سبب رنگ صورتی به کار رفته در آن به مسجد صورتی هم معروف است.
این مسجد در محله گود عربان و در جنوب خیابان لطفعلی خان زند شیراز واقع شده و از نظر رنگ، طرح و نقش در ایران بی نظیر است.
این مسجد به دستور میرزا حسن علی، ملقب به نصیرالملک در دوره قاجار ساخته شده است و ساخت آن حدود 12 سال از سال 1293 تا 1305 خورشیدی طول کشیده است.



عکاس ژاپنی این گزارش می‌گوید: " شیشه‌های رنگی به‌کار رفته در درها و پنچره‌های زیبای این مسجد، بازی نور و رنگ شورانگیزی اندرون مسجد به راه انداخته است.
و شما این رنگ‌های ایجادشده توسط شیشه‌های رنگی را تنها در صبح‌گاه می‌بینید. مسجد چنان ساخته شده که نور آفتاب صبح‌گاهی را ببیند، پس اگر ظهر به دیدن آن جا بروید، برای گرفتن این نور دیگر دیر شده است.

دیدن نور آفتاب صبحگاهی که از شیشه‌های رنگی می‌گذرد و سپس روی طرح فرش‌های ایرانی می‌افتد، چنان جادویی است که گویی متعلق به جهانی دیگر است.



حتی اگر شما فردی با حداقل اعتقادات دینی در این دنیا باشید، شاید با دیدن نبوغ نور آرایی این مسجد، حس کنید که دست‌هایتان برای عبادت به هم نزدیک می‌شوند.
نمی‌دانم، شاید سازندگان مسجد خواسته‌اند ایمان خود را در نور صبح‌گاهی که از شیشه‌های رنگی عبور می‌کند، نشان دهند!



زیبایی نقاشی‌های پیچیده بر قوس‌ها و طاق‌ها هم دیدنی است. بر خلاف مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان که رنگ‌های غالب در آن آبی و کرِم است، این مسجد به مسجد صورتی معروف است.
چرا که از این رنگ استفاده‌ی بسیاری در کاشی‌های داخلی مسجد شده است. اگر چه با وجود تنوع رنگی بسیار، دور از انصاف است که تنها از این رنگ یاد شود.
شیشه‌های رنگی در ساختار مسجد لطف و شکوه خاصی به بنا داده است. از طرفی نادر بودن چنین معماری‌ای بر ارزش زیبایی و عظمت این مسجد افزوده است."


 

hossein00104

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
[ مذهبی ] بقعه متبرکه حضرت امامزاده بی ‌بی حکیمه خاتون (س) خواهر تنی شاهچراغ(ع)

[ مذهبی ] بقعه متبرکه حضرت امامزاده بی ‌بی حکیمه خاتون (س) خواهر تنی شاهچراغ(ع)

بقعه متبرکه حضرت بی بی حکیمه(س) که طبق اسناد وروایات مختلف، از دختران حضرت امام موسی بن جعفر(ع) است در فاصله ۸۰ کیلومتری جنوب شهرستان گچساران در موقعیت خاص جغرافیایی در میان کوههایی صعب العبور و درکنار چشمه ای جوشان قرار دارد.سالانه بالغ بر یک میلیون نفر از سراسر کشور و کشورهای حوزه خلیج فارس به زیارت بارگاه بی بی حکیمه (س) خواهر تنی شاهچراغ(ع) در این شهرستان مشرف می شوند.آنها به عشق اهل بیت راه پر پیچ و خم و ناهموار زیارتگاه بی بی حکیمه را از میان تپه ماهورهای بلند گچساران می پیمایند تا از این چشمه گوارای معرفت و حقیقت جرعه ای بنوشند.این بقعه متبرکه در حدفاصل گچساران و بندر گناوه، همانند مرواریدی در میان تنگه ای عظیم و طویل می درخشد و زائران و عاشقان اهل بیت را به سوی خود می خواند.در زمان حکومت بنی عباس که ظلم به سادات فزونی گرفت، گروه هایی از اهل بیت در چند دوره متوالی از مرزهای عراق خارج شدند و خود را به ایران رساندند.یکی از این گروهها کاروانی به سرپرستی احمد بن موسی شاهچراغ(ع) بود که به قصد عزیمت به دیار خراسان وارد خوزستان شدند اما در بین راه لشکریان مأمون به این کاروان حمله کردند و هرکدام از این کاروانیان به سمتی رفتند.حضرت بی بی حکیمه(س) پس از شهادت غلام خود، به همراه کنیزش در تنگه ای در این منطقه پناه می برد و در درون غاری مخفی می شود و در همانجا بر اثر بیماری جان می سپارد.در پایان قرن سوم و اوایل قرن چهارم بقعه این امامزاده به دست ابو محمد حسن حاکم ارجان ساخته شد و در دوره های مختلف این کار ادامه یافت .
مرقد مطهر بی ‌بی حکیمه (سلام الله علیها) یکی از پرآوازه ‌ترین و امامزاده‌ های جنوب کشور بوده که همه ساله پذیرای زائران بسیار زیادی از جنوب کشور و کشورهای حوزه خلیج فارس و شیعه ‌نشین از جمله کویت، بحرین، امارات، قطر و دیگر کشورهای عربی از جمله لبنان، عراق، عربستان و سوریه است.












 

پیوست ها

  • bi bi hakimeh.rar
    659.1 کیلوبایت · بازدیدها: 0

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع خرمشهر خوزستان+عکس

مسجد جامع خرمشهر خوزستان+عکس

مسجد جامع خرمشهر از قدیم یکی از مراکز اصلی شهر خرمشهر بوده، به طوری که هنوز نیز این مرکزیت را پس از پایان جنگ تحمیلی و تخریب کامل شهر خرمشهر و بازسازی دوباره آن حفظ نموده‌است.

در مقابل این مسجد بازارچه بزرگی وجود دارد که اصناف گوناگون در آن به کسب و کار مشغول هستند.
پس از آغاز جنگ تحمیلی شهر خرمشهر به دلیل نزدیک بودن به مرز شلمچه، یکی از اولین نقاطی بود که مورد حمله ارتش بعثی عراق قرار گرفت.
مدافعان این شهر که اغلب از مردم بومی و تعدادی دانشجو بودند، توانستند با حداقل امکانات نظامی به فرماندهی محمد جهان آرا که در آن زمان فرماندهی سپاه پاسداران خرمشهر را بر عهده داشت با سلاح‌های سبک خود و با استفاده از موقعیت آشنایی با منطقه، مدت ۳۵ روز در مقابل ارتش عراق مقاومت کنند و سرانجام در تاریخ ۴ آبان ۱۳۵۹ آخرین مدافعان شهر نیز به خاطر فشار زیاد ارتش بعثی عراق و کمبود سلاح و تجهیزات مجبور به عقب نشینی از شهر گردیدند.

خرمشهر پس از ۵۷۸ روز (۱۹ ماه) اشغال توسط ارتش بعثی عراق، در تاریخ۳ خرداد ۱۳۶۱ با حمله نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروی مقاومت بسیج، طی چهار مرحله عملیات نظامی با عنوان عملیات بیت المقدس پس از محاصره خرمشهر، بازپس‌گیری شد.
مسجد جامع خرمشهر یکی از تنها ساختمانهایی بود که در این شهر، پس از بازپس‌گیری به صورت نیمه سالم باقی مانده بود و همچنین چون این مسجد در زمان مقاومت [قبل از اشغال] مرکز فرماندهی و تدارکات و گردهمایی مدافعان شهر بود، لقب نماد مقاومت را به خود گرفت که در حال حاضر نیز بین بازماندگان جنگ و علاقمندان به تاریخ جنگ ایران و عراق به همین عنوان شناخته می‌شود.
مسجدجامع خرمشهر سی‌هزارمین اثر تاریخی ایران است که در سال ۱۳۹۰، در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
دو گلدسته و دو گنبد کوچک و بزرگ با ۱۲۰ سال قدمت را در دل خود جای داده است، شاید ۷۷۰ مترمربع کاشی‌کاری معرق نیز شاخصه‌ی خاصی برای هر بنای تاریخی باشد، اما وقتی قرار باشد، یک اثر بخشی از هویت، تاریخ،‌ تمدن و مقاومت یک کشور محسوب شود، هر بنایی نمی‌تواند جای «مسجدجامع خرمشهر» را بگیرد.
این مسجد قدیمی که با نمای آجری‌اش که حالا جزیی از تاریخ این شهر است، از قدیم یکی از مراکز اصلی شهر خرمشهر بود، در آن زمان، در ورودی بازار بزرگ اصناف قرار داشت و محل تردد مردم از صحن مسجد بود. به همین دلیل، بعدها تغییری در ساخت‌وساز آن رخ داد و در سال ۱۳۴۸، قطعه زمینی از ضلع غربی به مسجد اضافه و به‌صورت کنونی تجدید بنا شد.
مسجدجامع خرمشهر یکی از تنها ساختمان‌هایی بود که پس از بازپس‌گیری شهر از عراقی‌ها به‌صورت نیمه‌سالم باقی مانده بود. این بنای تاریخی چون در زمان مقاومت و قبل از اشغال شهر، جایی برای فرمان‌دهی،‌ تدارکات و گردهمایی مدافعان شهر بود، لقب نماد مقاومت را به خود گرفت، حتی حالا نیز بین بازماندگان جنگ به همین نام شناخته می‌شود.
این مسجد که حالا سمبل مقاومت در «خرمشهر» است، در مدت ۳۵ روز مقاومت مردم، ستاد مردمی، مرکز تبادل اخبار، اورژانس مجروحان و محل نگهداری موقت شهدا بوده است. این بنای تاریخی یادآور شهدایی مانند «محمد جهان‌آرا»، «بهروز مرادی»، «بهنام محمدی» و «محمد دشتی» است.
بنایی مشابه این مسجد تاریخی، در باغ – موزه دفاع مقدس در تهران، اتوبان حقانی، جنب پارک طالقانی ساخته شده است.




لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7586/مسجد-جامع-خرمشهر-خوزستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع یزد+عکس

مسجد جامع یزد+عکس

مسجد جامع یزد، بنایی تاریخی با بیش از ۹۰۰ سال قدمت از زیباترین مساجد جامع کشور و یکی از شاهکارهای معماری و تاریخی ایران به شمار می رود.

این مسجد بزرگ با ۲ مناره بلند و منحصر به فرد هر سال گردشگران بسیار زیادی را از نقاط مختلف دنیا به سوی خود جذب می کند. از امتیازات هنری و معماری این مسجد می‌توان به قدرت و استواری کاشیکاری‌های نفیس و زیبای لاجوردی آن اشاره کرد.
در زیر گنبد این مسجد بخشی قرار دارد که به آن تابستانه می‌گویند، این سردخانه دارای پنجره های آجری مشبک و در داخل این تابستانه محرابی قرار دارد که دارای کاشیکاری زیبایی است.
نکته جالب توجه اینکه مردم معتقدند خاک کاشی و خاک همه مصالح آن از کربلاست و برای ساختن آن به جای استفاده از آب از گلاب استفاده شده است.
شبستان مسجد دارای ۲ قسمت است که یکی در زمستان و دیگری در بهار و پاییز مورد استفاده قرار می گیرد. درهای مشبک شبستان پاییزی با شیشه های رنگی مزین شده است.
سردر رفیع و زیبای آن با ۲۴ متر ارتفاع از دیگر ویژگی منحصر به فرد مسجد است. سبک معماری در ساخت این ایوان نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کند و وجود طاق نماهای کم عرض در ۲ طرف طاق یا دهانه قوسی و وجود ۲ مناره زیبا بر بالای ایوان از دیگر ویژگی‌های مسجد جامع کبیر یزد است.
اصیل‌ترین بخش‌های هنر معماری بی نظیر ایرانی در گچکاری‌، شبستان، صحن، گنبد، کاشی کاری و مناره های برافراشته آن جلوه گر است. زیباترین بخش این بنا را می توان مجموعه ایوان و گنبدخانه و فضای پیرامون آن نام برد.
نمای ایوان بلند با مجموعه‌ای از زیباترین تزئینات کاشی معرق و نقوش اسلیمی و گیاهی همچنین گره چینی پوشانده شده است.
این تزئینات با آجرهای ضربی و نقوش معلقی و کتیبه های کاشی معرق و کوفی بنایی، مجموعه ای بدیع و خیره کننده آفریده که تحسین هر بیننده ای را برمی انگیزد.

محراب اصلی یا محراب واقع در گنبدخانه،‌ مزین به انواع کاشی معرق و کتیبه و آجر ضربی است و بر ۲ کاشی ستاره ای شکل منصوب در آن، نام استادکار و تاریخ ساخت محراب نقش بسته است.
مسجد جامع یزد به شیوه یک ایوان در دل کویر و در طی حدود ۱۰۰ سال و در سه دوره ساخته شده است. پایه‌های اصلی مسجد را ساسانیان و بنای فعلی مسجد، از لحاظ شیوه معماری متعلق به دو دوره موسوم به آذری دانسته‌اند.
بنای گنبد خانه متعلق به دوره ایلخانی و سر در رفیع مسجد را متعلق به زمان شاهرخ و دوره تیموری دانسته‌اند. این بنا از لحاظ خوابیدگی گنبد، سردر رفیع و بلند و همچنین کاشیکاری زیبا و منحصربفرد، شهرت دارد.
گنبد زیبای مسجد از نوع دو پوستهِ پیوسته بوده و بر آن نقش گل صابونکی معقلی با ظرافت اجرا شده است و بر ساقه آن کلمه “الملک لله” به خط کوفی تکرار شده است.
مسجد جامع قدیم در قرن ششم هجری قمری و به دستور گرشاسب از نوادگان علاء الدوله کالنجار ساخته شد و بنای اصلی مسجد کنونی از آثار سید رکن الدین محمد قاضی است.
دو مناره مسجد که ارتقاع تقریبی آن از کف تا نوک به بیش از ۵۲ متر می رسد، دارای قطری در حدود هشت متر است که در دوره صفوی به بنا افزوده شده اما در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی فرو ریخت و دوباره تجدید بنا شد.
بلندای این مناره ها و اینکه کاشی کاری منحصر به فردی حتی در اوج مناره ها انجام شده، تعجب همگان را بر می انگیزد زیرا این مناره‌ها هرچه به سمت بالا رفته باریکتر شده و تنها یکی از آنها نیز دارای پلکان است از اینرو ظرافت کاشی کاری در این ارتفاع به واقع قابل تحسین است.
مسجد جامع یزد در سال ۱۳۱۳ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۲۰۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7595/مسجد-جامع-یزد/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع تاریخی نیمور مرکزی+عکس

مسجد جامع تاریخی نیمور مرکزی+عکس

مسجد جامع تاریخی نیمور یا مسجد حاج عبدالمحمد نیم‌وری که به مسجد جمعه نیز معروف است، در کنار میدان پاچنار که میدان مرکزی بافت قدیم این شهر است واقع شده و قبلا یک آب انبار و حمام قدیمی نیز در نزدیکی آن قرار داشته است.

شهر تاریخی نیموَر یا نیمه‌ور در جنوب‌شرقی استان مرکزی و در بخش مرکزی شهرستان محلات قرار دارد.
نیمور در ۲۵۰ کیلومتری جنوب تهران و مابین راه مواصلاتی شهرهای دلیجان و محلات قرار گرفته و قدمت آن به دوران ساسانیان و اشکانیان باز می‌گردد.
مسجد جامع تاریخی شهر نیمور ثروت گران‌بهای به جا مانده از قرون گذشته است، که گواه بارز تداوم، حفظ اصول کلی، جوهره معماری دوره‌های گذشته و جان‌مایه آن حکمت و فلسفه الهی اسلام است.
مسجد جامع نیمور یکی از زیباترین آثار مذهبی به جای مانده است که معماران آن با استفاده از مصالح خشت و گل، خوش‌منظره‌‌ترین بناهای تاریخی این شهر را ایجاد کرده‌اند.
این مسجد دارای ستون‌ها و صحن اصلی به شکل مکعب مستطیل است. سقف مسجد نیز دارای ۹ گنبد و ۱۹ گنبدک است و دیواره جنوبی آن دارای ۲ پشت بام به شکل قائم‌الزاویه می‌باشد. گنبدهای نیمکره و بزرگتر روی ستون‌ها قرار گرفته‌اند و گنبدک‌ها روی ستون‌های کناری.

۴ ستون‌ مرکزی و ۲۶ ستون کناری، فضای بسیار دل ‌انگیزی را بوجود آورده که این خود محصول نظم بخشیدن فضاها و هماهنگ کردن عناصری است که در فضای مسجد دیده می‌شود. دور تا دور فضای داخلی مسجد به غیر از ۳ ورودی اصلی، دارای طاق‌نماهایی است.
دو راه پله در انتهای ورودی کناری (شرقی – غربی) تعبیه شده که از آنها می‌توان به طاق‌نماها و پشت بام دسترسی داشت.
این مسجد از طرفین خود و در جوار طاق نماها راهروهایی جدا از هم دارد، که در آن پنجره‌‌هایی ایجاد شده و کار تهویه و نوردهی فضای عمومی مسجد را انجام می‌دهد.
مسجد جامع نیمور، دارای کتیبه‌های قرآنی است که روی دیواره‌ها و ستون‌ها قرار گرفته‌اند. همچنین گچبری‌های زیبایی بر دیوارهای این مسجد نقش بسته ‌است.
قطعه سنگ نوشته‌‌ای در مسجد قرار دارد، که با توجه به آن می‌توان نام اصلی مسجد را از روی آن استخراج کرد. مرحوم میرزا نیموری، نیمدانگ از قریه حسن آباد، مشروب از نهر نخجیروان را وقف نموده که سه سهم صرف تعمیر و فرش مسجد مرحوم حاجی عبدالمحمد بشود.
نام کامل سازنده این بنا در یکی از کتیبه‌های گچی، علی عبدالمحمد نیموری آمده‌ است.
اطلاعات دقیقی از تاریخ ساخت این بنا در دست نیست. همچنین به دلیل تعمیرات مکرر روی بنا، مسجد جامع حالت سنتی و قدیم خود را از دست داده ‌است.
در همین حال سازمان میراث فرهنگی تاریخ ساخت آن را به دوره قاجار مرتبط می‌داند اما بعضی نیز معتقدند ساخت این بنا به دوران صفویه بر می‌گردد.
مسجد جامع تاریخی نیمور در سال ۱۳۸۴ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۳۸۱۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7606/مسجد-جامع-تاریخی-نیمور-مرکزی/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع قدیم روشناوند خراسان رضوی+عکس

مسجد جامع قدیم روشناوند خراسان رضوی+عکس

مسجد جامع قدیم روشناوند در روستای روشناوند در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی شهرستان گناباد قرار دارد.

این روستا در دهستان پسکلوت بخش مرکزی شهرستان گناباد واقع شده و روستای روشناوند بعد از بیلند پرجمعیت‌ترین روستای این شهرستان است.
این مسجد دارای دو شبستان وضو خانه و ابدار خانه اتاقی به عنوان کتابخانه و همچینین چند صوفچه بود یک اثر تاریخی و مذهبی و ارزشمندی بود که تاریخ بنای آن بر اساس کتیبه‌ای که در بالای محراب آن موجود می‌باشد مربوط به ۱۲۲۲ هجری قمری است.
شبستانی که در ضلع جنوبی این مسجد وجود داشت دارای دیوارها و ستون‌های گلی قطور و بزرگی بود به طوری که قطر ستون‌های آن به ۲ متر می‌رسید.
این بنای تاریخی و مذهبی در اثر حوادث طبیعی مانند بارندگی‌های زیاد و زلزله‌های متعدد، فرسایش زیادی یافت و در سقف‌های آن شکاف‌های عمیقی در اثر زلزله به وجود آمد.
پس از آن عده‌ای از مومنین به فکر بازسازی و نوسازی این مکان مذهبی افتادند و تعدادی از اهالی که منازل خود را که در مجاورت مسجد قرار داشت برای توسعه مسجد، واگذار کردند.
ساختمان جدید مسجد جامع روشناوند در دو طبقه با زیر بنای ۶۰۰ متر مربع در سال ۱۳۸۲ به بهره برداری رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7619/مسجد-جامع-قدیم-روشناوند-خراسان-رضوی/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد امام سمنان+عکس

مسجد امام سمنان+عکس

مسجد امام شهرستان سمنان که به نام‌های مسجد شاه یا مسجد سلطانی نیز شهرت دارد در مرکز شهر سمنان قرار دارد و یکی از مهمترین و زیباترین بناهای تاریخی و مهم استان سمنان به شمار می‌آید.

مجموعه مسجد امام در زمان فتحعلی شاه قاجار به همت حاج سید حسن حسنی و استادی صفرعلی معمار ساخته شده است و از جمله بناهای چهار ایوانی به شمار می‌آید.
ایوان اصلی این مسجد در قسمت جنوب قرار دارد و با قوس چهاربخشی در دو طرف گوشواره‌ها، کاشیکاری و تزئین شده است.
مسجد امام همچنین چهار در بزرگ ورودی از شمال، جنوب، شرق و شمال غربی ورودی دارد که سردرهای شمالی و شرقی آن با مقرنس‌های زیبا تزیین شده است.
در شمال غربی به دالان درازی باز می‌شود که در انتهای آن تکیه پهنه‌است. درهای شمال، جنوب و شرق دارای هشتی دالان و دهلیز هستند. بالای درهای شمالی و شرقی تزئینات مقرنس‌کاری گچی زیبا با دو گوشواره دو طبقه در طرفین با پشت بغل‌های کاشیکاری شده دیده می‌شود.
در هشتی‌های شمالی، جنوبی و شرقی تاق‌های آجری گنبددار با تاقنماهای متعدد با لچکی کاشی‌کاری شده وجود دارد.
ایوان غربی به ارتفاع ۱۹٫۵ متر، مفصل‌تر و زیباتر از ایوان‌های دیگر ساخته شده است و کاشیکاری و کتیبه‌های زیبایی دارد. در پشت ایوان غربی، مقصوره زیبا به ارتفاع ۲۱ متر قرار دارد. در بالای این مقصوره گلدسته‌ای وجود دارد که شامل گنبد کوچکی با پوشش کاشی فیروزه‌ای و ساقۀ هشت ضلعی بلند است. در طرفین این ایوان دو منار بنا شده که تا نزدیک بالای ایوان رسیده ولی ناتمام مانده است.

ایوان شرقی مسجد به ارتفاع ۱۸٫۵ متر دارای شکوه کم نظیری است . بر بالای این ایوان ، گلدسته ای زیبا به صورت طرح شش ضلعی، با پوشش هرمی شکل و نرده مشبک و چوبین جالبی خود نمایی می‌کند. صحن وسیع مسجد ، مربع و به طول ۶۲ قدم است.
در طرفین ایوان‌ها و چهار گوشۀ صحن، چهار مهتابی بزرگ با اتاق‌ها و حجره‌هایی چند ، و در زیر آنها شبستان‌هایی با پنجره‌های مشبک آجری لعابدار ساخته شده است.
در پیشانی درب شمالی کتیبه‌ای از کاشی لاجوردی وجود دارد که روی آن نوشته شده: «این بنای رفیع به دست حسین ایلیاء اصفهانی کاشی ساز و استاد فرج ا… معمار سمنانی و به سعی آقای معصومی تعمیر و مرمت شد فی رمضان المبارک ۱۳۶۸ شمسی».
در پایین این کتیبه و زیر مقرنس کاری‌های سردر مسجد، قطعه سنگ مرمری است که در آن نصف قصیده محمد حسین خان کاشانی، متخلص به عندلیب، که در تاریخ بنای مسجد و مدح فتحعلی شاه سروده شده و به خط نستعلیق حجاری گردیده به چشم می‌خورد.
مسجد امام (مسجد سلطانی) سمنان در سال ۱۳۱۵ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۲۵۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7626/مسجد-امام-سمنان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع سمنان+عکس

مسجد جامع سمنان+عکس

مسجد جامع سمنان از جمله کهن‏ترین آثار اسلامی استان سمنان به شمار می‌آید.

این اثر طبق متون تاریخی به قرن سوم هجری قمری تعلق دارد که در دوره سلجوقی، ایلخانی و تیموری گسترش یافته‏‌است. در ضلع شمال شرقی مسجد جامع مناره‏ای وجود دارد که روی بدنه آجری آن کتیبه‌ای به خط کوفی نوشته شده است.مسجد جامع سمنان ازجمله بناهای بسیار کهن و باارزش استان سمنان است. به طوری که در طول تاریخ تغییرات و تحولات زیادی در آن بوجود آمده است و هنوز آثار دوران سلجوقی و تیموری در آن دیده می‌شود.
برخی شواهد نشان می‌دهد این مسجد در قرن نخست هجری و روی خرابه‌های آتشکده‌ا‌ی بنا شده است. مسجد جامع سمنان یکی از کهن‌ترین آثار تاریخی به جامانده از دوران اسلامی این شهر می‌باشد که در واقع نشانگر رشد و نبوغ هنر معماری مردم این شهر به شمار می‌رود.
این مسجد تاریخی شامل چندین فضای معماری است. صحن، ایوان بزرگ، مقصوره غربی و سه شبستان شمالی، جنوبی و شرقی.
ایوان بزرگ این مسجد ۲۱ متر ارتفاع دارد و از آثار خواجه شمس الدین علی بالیچه سمنانی وزیر شاهرخ تیموری است.
مسجد جامع سمنان در طول تاریخ از لحاظ مذهبی، فرهنگی و اجتماعی از ارزش و اعتبار زیادی برخوردار بوده است. مناره مسجد جامع سمنان یکی از منار‌های تاریخی ایران متعلق به دوره سلجوقیان به شمار می‌رود که در گوشه شمال شرقی مسجد جامع قرار دارد.
ارتفاع این منار از سطح زمین ۳۱/۲۰ متر می‌باشد و از روی بام به ارتفاع ۲ متر کتیبه‌ای با طرح و نقش بسیار زیبا از آجر و با خط کوفی تزئین شده ‌است.
صنیع الدوله در کتاب مرآت البلدان در مورد این مسجد نوشته: در زمان خلافت علی بن ابی‌طالب، ایشان فرمودند که از کوفه تا بخارا ۱۰۰۱ مسجد بنا کنند، در حکومت عبدالله بن عمر، ثروتمندان سمنان مسجد کنونی این شهر را ساختند ولی این بنا دارای چندان شکوهی نبود.
در قسمت فوقانی ایوان و بر سه بدنه آن کتیبه‌ای از کاشی وجود دارد که از ضلع شمالی ایوان شروع شده و پس از گذشتن از ضلع غربی تا انتهای ضلع جنوبی ادامه می‌یابد.

شبستان شرقی به وسیله در ورودی جنوب شرقی از شبستان جنوبی و به وسیله در شمالی از شبستان شمالی جدا می‌شود.
در جلو در ورودی شرقی که به نام جلو خان مشهور است، فضای هشت ضلعی بزرگی با پشت بغلهای کاشیکاری وجود دارد.
بر بالای در، ترکیبی از آجر و کاشی های رنگارنگ که کلمات الله، محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین روی آن نوشته شده، به چشم می خورد.
شبستان جنوبی مشتمل بر ۱۶ ستون مدور در وسط و ۸/۵ ستون در اطراف دیوار شرقی می باشد که پایه‌های ۲۷ اتاق شبستان را تشکیل می‌دهند.
این شبستان در زمان ارغون خان و به وسیله وزیرش شیخ علاء الدوله سمنانی احداث شده و در عهد سلطنت فتحعلی شاه قاجار توسط ذوالفقاری خان سمنانی حاکم سمنان، دامغان، شاهرود و بسطام نسبت به تعمیر آن اقدام گردید.
مسجد جامع سمنان با شماره ۱۶۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.




لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7637/مسجد-جامع-سمنان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع شوشتر خوزستان+عکس

مسجد جامع شوشتر خوزستان+عکس

مسجد جامع شوشتر از بناهای تاریخی و اسلامی این شهر و استان خوزستان است.

ساخت این مسجد در شهر باستانی شوشتر بعد از فتح مسلمانان و اسلام آوردن مردم، در سال ۲۵۴ قمری در زمان سیزدهمین خلیفه عباسی «المعتزبالله المتوکل» که در زمان امام حسن عسکری (ع) خلافت می‌کرد، آغاز شد.
هرکدام از خلفای عباسی که در مسجد کارهایی را انجام داده است کتیبه ای از کار خود به یادگار گذاشته است. مسجد در گذشته دارای تعداد بیشتری کتیبه گچی و سنگی بوده اما در تعمیرات دهه ۴۰ و بعد از آن از بین رفته است.
سمت شمال مسجد ۱۲ ردیف ستون و سمت جنوب آن ۸ ستون وجود دارد و بلندی آنها به ۵ متر می‌رسد.
از مشاهده قوس طاق ها و ایوان رفیع و شبستان آن که به شیوه معماری دوره ساسانی ساخته شده است، قدمت بنا و تعلق آن به اوائل اسلام تا حدودی روشن می‌شود.
مسجد دارای حیاط وسیع و ستون‌های قطور و بسیار محکمی می‌باشد به طوری که قطر هر ستون بیش از یک و نیم متر است و بنای آن بیشتر از سنگ و آجر است و دارای منبری قدیمی است که قدمت آن را ۷۰۰ سال نوشته‌اند.
در قسمت راست منبر نوشته‌هایی به خط کوفی از جنس تخته بریده شده است. ساختمان مناره مسجد را به دوران چوپانیان و شیخ اویس بن شیخ حسن چوپانی نسبت می‌دهند. بلندی مناره قبل از فرسایش، ۲۶ متر بوده اما هم اکنون در حدود ۱۸ متر است.
مسجد جامع در گذشته دارای یک حوض بزرگ بوده که توسط قناتی که از نهر داریون آب می‌گرفته پر می‌شد. شکل ستون‌های جلوی مسجد در دهه ۴۰ به بنا الحاق شده‌اند و در گذشته حمامی که در پشت مسجد قرار داشت در وقف مسجد بوده است.
قبل از پوشش کنونی، سقف مسجد به وسیله شاه چوب هندی مسقف شده بود و بر طبق کتیبه موجود در مسجد که دارای تاریخ سال ۱۲۱۳، ۱۱۷۵، ۹۳۳، ۶۸۳ ،۴۴۵ هجری قمری است معلوم می‌شود که مسجد جامع شوشتر در قرون بعد به کرات تعمیر و مرمت شده است.
شبستان اصلی مسجد در طرف جنوب واقع شده، در شبستان منبر چوبی نفیسی قرار دارد که طبق کتیبه، نام (منصور ابو احارث) و تاریخ صفر سال۴۴۵ هجری قمری بر روی آن حک شده است.
همچنین بر دیواره شبستان مسجد کتیبه گچبری با مضمون سوره یاسین حک شده است. مسجد در گذشته دارای تعداد بیشتری کتیبه گچی و سنگی بوده که متاسفانه در تعمیرات دهه۴۰ و بعد از آن از بین رفته است.
مسجد دارای حیاط وسیع و ستون‌های قطور و بسیار محکمی است به طوری که قطر هر ستون بیش از ۵/۱ متر است و بنای آن بیشتر از سنگ و آجر است و دارای منبری قدیمی است که قدمت آن را ۷۰۰ سال نوشته‌اند، در قسمت راست منبر نوشته‌هایی به خط کوفی از جنس تخته بریده شده است.
این منبر قدیمی ۱۷ پله دارد که تعداد این پله‌ها به دلیل تعداد رکعت‌های نمازی است که هر مسلمان در روز اقامه می‌کند. چوب استفاده شده در این منبر از نوع آبنوس هندی است و در سال ۱۲۷۶ هجری قمری ساخته شده است.
مردم به دلیل اعتقاد زیادی که به این منبر داشته اند در روزهای خاصی در سال با روشن کردن شمع و بستن نیاز به این منبر دخیل می بسته اند که در یکی از این سال ها این منبر آتش می گیرد و قسمتی از آن طعمه حریق می‌شود.
مسجد جامع شوشتر دارای دو محراب است که یکی برای اقامه نماز جماعت در فصول سرد سال بوده که در داخل ساختمان مسجد تعبیه شده است و دیگری نیز برای فصول گرم سال در بیرون از ساختمان مسجد ساخته شده است.
این محراب دارای معماری پیش از اسلام بوده است و وجود پایه های پافیلی در کنار این محراب این مهم را تائید می‌کند.
وجود آجر چینی خاص در سقف این محراب باعث شده است که نقش ۱۲ نام علی(ع) در این محراب چشم هر بیننده و اهل نظری را خیره کند. به عبارتی، معماری ویژه این مسجد باعث شده شوشتر در قرون ابتدایی اسلام مرکزیت خاصی داشته باشد.

ساختمان مناره مسجد را به دوران چوپانیان و شیخ اویس بن شیخ حسن چوپانی نسبت می‌دهند. بنای مناره مسجد جامع در سال ۸۲۲ هجری بوده است و چون کج شده بود در قرن دوازدهم قفسه‌اش را از ترس انهدام تا حد مقرنس برداشتند و در سال‌های انقلاب مشروطیت که آن را در جنگ‌های محلی سنگر قرار داده بودند و قسمتی از طرف مشرق آن خراب شد، در وسط آن میلی استوانه شکل از آجر ساخته شده که روی آن با کاشی زیبا مفروش است و بر تمامی آن کلمه «الله اکبر» نوشته شده است.
در مسجد جامع شوشتر دستورات حکومتی و احادیث زیادی در قالب کتیبه‌های خطی و سنگ نوشته بر دیوار حکاکی و یا نصب شده است.
تعداد این کتیبه‌ها به بیش از ۴۰ عدد می‌رسید که در شرایط کنونی تنها ۳۵ کتیبه از این تعداد باقی مانده است. برخی از این فرامین مانند دستور ممنوعیت شرب خمر و کبوتر بازی در شوشتر بوده که توسط خلیفه وقت صادر شده است.
برخی دیگر از این کتیبه ها در مسجد جامع شوشتر به دستوراتی حکومتی درباره قلعه سلاسل بر می گردد که با خط کوفی و زیبا بر سنگ حک شده است که در دهه ۲۰ این کتیبه ها در مسجد جامع قاب گرفته شده است.
این بنای تاریخی در سال ۱۳۱۵ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۲۸۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و مالکیت آن در اختیار اداره اوقاف گذاشته شد.






لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7646/مسجد-جامع-شوشتر-خوزستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع ارومیه آذربایجان غربی+عکس

مسجد جامع ارومیه آذربایجان غربی+عکس

مسجد جامع ارومیه که به مسجد جامع رضائیه نیز معروف است در مرکز شهر ارومیه و در قسمت تجاری آن قرار دارد.

این مسجد که تاریخ ساخت آن به قرن هفتم قمری می رسد، در دوره‌های مختلف تکمیل شده و به صورت امروزی درآمده است.
شبستان گنبددار قدیمی این مسجد، در واقع هسته اولیه بنای آن را تشکیل می‌دهد و در ساختمان آن همه مشخصات یک بنای قدیمی و معماری اسلامی را می‌توان مشاهد کرد.
داخل شبستان گنبددار محراب گچبری نفیس قرار دارد که در سال ۶۷۶ قمری در زمان حکومت ایلخانییان با بهترین اسلوب و در حجمی بسیار بزرگ ساخته شده .
چهلستون قدیمی متصل به شبستان گنبددار که زمان ساخت آن جدیدتر از شبستان اصلی به نظر می‌رسد، خاک‌برداری از کف آن مقداری اشیاء شکسته متعلق به دوره ایلخانی بدست آمد.
حجرات قدیمی اطراف صحن مسجد مربوط به اوایل دوره زندیه است و طبق دست نوشته موجود زمان احداث آن سال ۱۱۸۴ قمری است.
مسجد جامع ارومیه در ضلع جنوبی بازار ارومیه در نزدیکی خیابان اقبال قرار دارد. این مسجد حیاطی مستطیل شکل دارد و با دو ورودی، به راسته سنگ‌فروشان و بازار قدیم ارتباط دارد.

مصالح به کار رفته در اجزای مختلف ساختمان مسجد نیز متفاوت است. از مهم‌ترین عوامل تزیینی مسجد کتیبه های کوفی دور گنبد و گچبری محراب آن است.
سبک تزئینات، گچبری‌ها، ستون‌بندی‌ها و طاق‌های مسجد شبیه به سبک معماری سلجوقیان است. محراب این اثر تاریخی و با شکوه فراوان از نظر گچبری یکی از زیباترین آثار هنر معماری است. شبستان این مسجد شش طاق نما دارد. اطراف این طاق نماها به وسیله اندود گچ کادر بندی شده است.
در داخل حاشیه نسبتا باریکی روی قاب اطراف آنها، کتیبه‌هایی به خط نسخ سفید بر زمینه مشکی نوشته شده، که اکثر آنها جدید است.
در اطراف پنجره‌های نورگیر اطراف شبستان نیز بعد از حاشیه سازی، کتیبه‌هایی به همان صورت نوشته شده است.
در محلی که ساقه مدور گنبد شروع می‌شود، بقایای کتیبه‌ای از جنس گچ به رنگ سفید بر زمینه مشکی دیده می‌شود، که در حاشیه عریضی نوشته شده است.کتیبه مذکور بر اثر عوامل نامساعد به ویژه نفوذ آب به جداره داخلی گنبد و رطوبت حاصله، آسیب زیادی دیده است.
بالای محراب نفیس گچبری شده مسجد، در یک کادر نسبتا عریض، کتیبه کوفی بسیار با ارزشی به صورت برجسته در دو حاشیه باریک که با نقوش گل و بوته ظریفی تزیین شده است، وجود دارد.
این کتیبه از نظر سبک کار و نوع گچبری، بسیار گیراست و می‌توان آن را مکمل محراب مسجد محسوب کرد. مسجد جامع ارومیه با شماره ۲۴۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.​





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7660/مسجد-جامع-ارومیه-آذربایجان-غربی/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع نراق مرکزی+عکس

مسجد جامع نراق مرکزی+عکس

مسجد جامع نراق در سال ۱۲۴۳ قمری و در زمان فتحعلی‌شاه قاجار در شهر نراق؛ از شهرهای استان مرکزی، ساخته شد.

این مسجد توسط حاج علی محمد نراقی یکی از تجار متدین این شهر ساخته شد و در مرکز بافت قدیمی این شهر قرار دارد. سبک معماری این مسجد متعلق به دوران قاجار است و از نظر معماری بسار شبیه به مسجد آقا بزرگ کاشان است.
بر طبق نظر کارشناسان معماری اسلامی، وجود مسجد جامع در هر شهر نشانگر رونق و مرکزیت آن شهر نسبت به اطراف خود است. این موضوع نشان می‌دهد که شهر نراق در روزگاری رونق فراوانی داشته است.

مسجد جامع (جمعه) نراق در نزدیکی حمام قدیمی، آب انبار حاج مهدی و حسینیه این شهر قراردارد. همچنین این مسجد فاصله کمی با بازار قدیمی نراق دارد.
به سبب تحولات و پیشرفت شهر نراق، قسمتی از حیاط مسجد به بافت شهر اضافه شد. طرح مسجد مستطیل شکل و از سه ناو در جهت شمال – جنوب و شش ناو در سمت شرق- غرب تشکیل شده است. مساحت مسجد جامع حدود هزار متر مربع است و گنبد و گلدسته‌های آن زیبایی خاصی دارد.
در ورودی مسجد تماماً از چوب گردوست که روی آن به زیبایی کنده‌کاری شده است. کاشی‌های رنگی و طرح‌های اسلامی از قسمت‌هایی است که با معماری زیبا و هنرمندی خاصی ساخته شده است.
مسجد جامع نراق در سال ۱۳۷۹ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۳۵۳۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7676/مسجد-جامع-نراق-مرکزی/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد سنگى ترک آذربایجان‌شرقی+عکس

مسجد سنگى ترک آذربایجان‌شرقی+عکس

مسجد سنگی ترک در روستای ترک در ۲۹ کیلومتری شمال شرقی میانه و در کنار جاده قدیم میانه به سراب در استان آذربایجان‌شرقی قرار دارد.

مسجد جامع ترک یکی از زیباترین مساجد سنگی آذربایجان شرقی است. تاریخ بنای اولیه آن معلوم نیست ولی با توجه به شیوه معماری شبستان قدیمی می توان آن را به دوره ایلخانان نسبت داد.
بر در و دیوار مسجد تاریخ ۱۰۱۶ ه . ق مقارن با حکومت شاه عباس صفوی دیده می شود. همچنین طبق کتیبه موجود در محل، این مسجد به سال ۱۲۸۲ ه . ق پس از تخریب بر اثر زلزله، در زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار و توسط حاج عباس ترکی باز سازی شده است.
مسجد سنگی دارای صحنی با دو در ورودی، شبستان و مناره ای است که گل دسته و قسمت فوقانین منهدم شده است. کتیبه‌ای در پیشانی دیوار در داخل هفت ترنج نوشته شده و یک کتیبه سنگی در کنار در ورودی به چشم می خورد.
شبستان مسجد مستطیل شکل با ابعاد ۹۰/۱۷ × ۵/۲۱ متر است. یک گنبد بزرگ بر فراز جلوخان محراب و ۱۲ گنبد کوچکتر روی ستون‌های سنگی حجاری شده و جرزهای شبستان استقرار یافته اند.
شبستان مسجد دارای یک محراب اصلی با مقرنس کاری ساده و دو محراب کوچکتر سنگی نقش دار است که در طرفین محراب اصلی قرار دارند.
مسجد سنگی ترک به دفعات مورد مرمت قرار گرفته و آخرین بار در سال ۱۳۶۳ توسط میراث فرهنگى استان نوسازى و مرمت شد.
در کتیبه‌اى بر سنگ‌هاى وسط دو پنجرهٔ مسجد، تاریخ تعمیر آن و عبارتى در معرفى معمار و استاد بنا (عبدالوهاب) و بانى مسجد (حاجى مراد ترکى) نقر گردیده است.

محراب مسجد از اهمیت خاصى برخوردار است و بسیار استادانه ساخته شده است، این محراب از سنگى یک پارچه تراشیده شده و کنده‌کارى‌هاى دیدنى دارد.
شگفتی‌های منحصر به فـرد و شیوه معماری و مصالح ساختمانی که در مسجد سنگی ترک به کار رفته، باستان‌شناسان را به تحیر واداشته و در عین حال تاریخ درخشان هنر معماری اسلامی را در قرون گذشته به تماشای علاقه‌مندان می‌گذارد.
کنده‌کاری‌های باشکوه و کتبیه‌های زیبای آن، که به خط زیبای نستعلیق تزئین شده حکایت از دقت، نبوغ و ظریف‌‌کاری معماران مسلمان آن دوران دارد. ستون‌های این مسجد به گونه‌‌ای زیبا و حیرت‌انگیز با سنگ‌های یک‌پارچه و قرمز، هر بیننده‌ای را به تحیر و تفکر وا می‌دارد.
یکی از ستون‌ها که تفاوت اساسی با ستون‌های دیگر دارد نشان می‌دهد که این ستون‌ بعدها در هنگام تعمیر به جای ستون اصلی به کار رفته است. این مسجد ۱۰ قسمت متمایز دارد که ساختمان اصلی آن تماما از سنگ، بنا شده و شبستا‌ن‌های آن بعدها با آجر ساخته شده است.
در ضلع جنوب غربی مسجد آرامگاهی وجود دارد که منسوب به بانی یا معمار آن است. تاریخ بنای این مسجد معلوم نیست، هیچ کتیبه‌ای نیز در مورد بانی آن وجود ندارد. بعضی آن‌را به حضرت امام حسن(ع) نسبت می‌دهند، برخی دیگر زمان احداث آن را در قرن ششم می‌دانند.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7703/مسجد-سنگى-ترک-آذربایجان‌شرقی/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد جامع سنندج کردستان+عکس

مسجد جامع سنندج کردستان+عکس

مسجد جامع سنندج یا دار الاحسان در دوره قاجار ساخته شده و در قلب این شهر قرار دارد.

این مسجد که شکوه عینی معماری اسلامی دوره قاجار است، توسط والی وقت این شهر بنا شد و به دلیل ویژگی‌های خاص یکی از آثار تاریخی و دیدنی استان کردستان به شمار می‌رود.
مسجد – مدرسه دارالاحسان با حمایت فتحعلی شاه قاجار و توسط امان الله خان اردلان والی وقت کردستان ساخته شد و امروزه مسجد جامع سنندج نام دارد.
این مسجد باشکوهترین و زیباترین مسجد استان کردستان، به لحاظ سبک معماری و تزیینات وابسته به معماری است. مسجد جامع سنندج در بافت قدیم و در مجاورت و نزدیکی قلعه حکومتی قرار داشته است.
از جمله ویژگی‌های بارز این مسجد استفاده از عالی‌ترین مصالح ساختمانی در ساخت و تزیینات آن است، که با کاشیکاری خشتی وسیعی توام با کتیبه و نوشته همراه است و در متن کتیبه‌ها هریک به مضمون خاصی اشاره شده است.
استفاده از آیات قرآنی در سطح وسیعی از نماها، ستون ها و دیوارهای داخلی و خارجی مسجد به وفور دیده می‌شود.
در بنای دارالاحسان شاعرانی همچون میرزا فتح الله کردستانی متخلص به خرّم، میرزا صادق اصفهانی متخلص به ناطق، مجدالممالک متخلص فرهی و جوهری اشعار نغزی سروده اند که در شعرشان تمجید از والی، شکوه و عظمت، وجه تسمیه و کارکرد بنا در دو نقش مدرسه و مسجد مورد توجه است.
بر اساس تاریخ‌های موجود در کتیبه‌ها و اشعار فارسی، مسجد طی سالهای ۱۲۲۶ تا ۱۲۳۲ هجری قمری ساخته شده است.
مسجد جامع دارای یک حیاط، شبستان ستون‌دار و دو ایوان است که یکی رو به شرق و دیگری رو به سمت قبله، حجره ها، مدرسه‌ها، مدخل ورودی، راهروهای جانبی، فضای مرده‌شوی خانه و دو مناره این بنا روی ایوان رو به شرق ضلع غربی حیاط مدرسه ساخته شده است.
ایوان رو به شرق مسجد که در ضلع غربی حیاط مدرسه قرار دارد، علاوه بر عملکرد یک ایوان با شکوه، مدخل ورودی به داخل شبستان مسجد است. در نمای بیرونی ایوان‌های شرقی و جنوبی مسجد، آیات بسیاری به کار برده شده.
این مسجد دارای ۲۴ ستون سنگی با سر ستون‌های مزین به مقرنس کاری است. بدنه این ستون‌های سنگی به طور قابل توجهی با تزیینات طنابی شکل حجاری شده و در روی پایه آن‌ها طرح گل و بوته نقش بسته است و در بخش فوقانی آن ها از آیات و سوره های مختلف ولی متناسب استفاده شده است.
از دیگر تزئینات زیبای این مسجد – مدرسه می توان به آجر های لعاب داده شده این مجموعه اشاره کرد که با تبحر خاصی در کنار کاشی ها قرار داده شده اند و در قسمت حیاط این مجموعه به صورت گره چینی نمونه هایی از تزینات این بنا را می توان به وفور دید همچنین استفاده از چوب های تزیینی در پنجره ها که به صورت فخر و مدین در حجره ها اجرا شده است نمونه‌هایی از تزیینات این مسجد – مدرسه است.
در کاشی کاری‌های ۷ رنگ نمای ایوان‌های مسجد، طرح‌های گل و بوته و اسلیمی به صورت ترنج و نیم ترنج و کاشی‌های با طرح‌های هندسی به صورت ستاره‌های ۸ پر ایرانی و یا گل‌های هندسی کار شده اند.
تزئینات سنگی ستون ها نیز یکی دیگر از شاخص های این بنا می باشد نوع حجاری‌های صورت گرفته بر روی سنگ‌ها و همچنین مقرنس‌های سنگی که بر روی سر ستون اجرا شده است درون مسجد را بسیار زیبا کرده است در کنار این گچبری‌های قوس‌های درونی این بنا نیز یکی دیگر از شاخص های این مسجد – مدرسه است.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7721/مسجد-جامع-سنندج-کردستان/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
مسجد نصیرالملک فارس+عکس

مسجد نصیرالملک فارس+عکس

مسجد نصیرالملک از مساجد معروف شیراز است که در محله گودعربان و خیابان لطفعلی خان زند و در نزدیکی مسجد شاه چراغ قرار دارد.

این مسجد که از جمله بناهای دیدنی دوران قاجار در شهر شیراز و استان فارس است در سال ۱۲۹۳ قمری توسط حسنعلی نصیرالملک ساخته شد.
مدت ساخت آن حدود ۱۲ سال و از سال ۱۲۹۳ تا ۱۳۰۵ شمسی به طول انجامیده است. مرمت، حفظ و نگهداری این بنای باشکوه و ارزشمند با رعایت استانداردهای بین‌المللی مرمت آثار تاریخی از سال‏ها پیش آغاز شده است.
این مسجد دارای حیاط وسیع است که حوض بزرگ در وسط آن می‌باشد. در سمت شمال حیاط طاق مروارید، در سمت شرق شبستان با هفت ستون سنگی، در سمت جنوب دو گلدسته زیبا و در سمت غرب شبستان اصلی قرار دارد که دارای دریچه‌های با شیشه های رنگی است.
مسجد نصیر الملک از نظر کاشیکاری و مقرنس کاری از زیباترین مساجد ایران است. مسجد دارای صحن وسیعی می باشد که در سمت شمال آن قرار دارد. در ورودی دارای طاق نمایی بزرگ است٬ که سقف آن با کاشی‌های رنگارنگ مزین گشته است.
مسجد دارای دو شبستان شرقی و غربی است. شبستان غربی که پوشش آجری دارد و بیشتر روی آن کار شده و زیباتر است٬ طاق این شبستان روی ستون‌ها سنگی و با طرح مارپیچ روی آن در دو ردیف شش‏تایی و به تعداد ۱۲ عدد به نیت ۱۲ امام قرار گرفته است.
این شبستان دارای ۷ درگاه است که آن را با ۷ در چوبی با شیشه‌های رنگارنگ به صحن مسجد مرتبط می‌کند. سنگتراشی و تزیین این شبستان الهام گرفته شده از مسجد وکیل شیراز است. طاق و دیوارهای این شبستان با کاشی کاری‌های زیبا تزیین شده است.

کف آن با کاشی‌های فیروزه‌ای و سقف آن با نقش گل و بوته و آیات قرآنی مزین گشته است. این شبستان در واقع شبستان تابستانه محسوب می‌شود.
مسجد دارای دو ایوان شمالی و جنوبی است که شبیه هم نیستند و ایوان شمالی زیباتر از ایوان جنوبی است. ایوان شمالی دارای ۳ نیم طاق در ۳ طرف است و از سمت چهارم به صحن راه دارد.
این ایوان داری ۴ غرفه است و سقف میانی آن با مقرنس کاری و کاسه سازی پنج کاسه مزین شده است.ایوان جنوبی نیز دارای ۲ گلدسته است و در حیاط آن نیز حوضی مستطیل شکل و سنگی با فواره وجود دارد.
در سمت شمالی مسجد طاق نمایی به نام طاق مروارید وجود دارد که تمام سقف داخل و بیرون آن کاشی کاری رنگارنگ شده است و روی آن آیات قرآنی نوشته شده است. در دو طرف این طاق‌نما ۲ طاق کوچکتر نیز وجود دارد.
در سمت جنوب نیز طاقی وجود دارد که ارتفاعش کمتر از طاق مروارید است و تمام سطح بیرونی و داخلی آن کاشی‏کاری شده و سقف آن نیز مانند طاق شمالی مقرنس‏کاری شده است.
روی آن نیز دو گلدسته وجود دارد که در ورودی این دو گلدسته دو طاق نمای کوچکتر در دو طرف طاق اصلی وجود دارد.
مسجد نصیرالملک در سال ۱۳۵۸ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۳۹۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.





لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/7759/مسجد-نصیرالملک-فارس/
 

Ashkan-kamrani

عضو جدید
معماری مساجد چه معنایی دارد؟

معماری مساجد چه معنایی دارد؟

مسجد مرکز نیایش به درگاه خداوند است از زمان ظهور اسلام اصلی ترین محل تجمع و گروه ها بوده است مسجد یادآور سجده و کرنش است که زیباترین شکل و شیوه ی پرستش و بندگی می باشد.

مساجد بهترین کارگاه ارتباط انسان با خداست. نظام تشکیل دهنده مساجد دو عنصر اصلی گنبد و گلدسته ها یا مناره ها می باشد. و این دو عنصر اصلی در هسته مرکزی به نام محراب خلاصه می شود . محراب همان محلی است که الگوی زبانی مسجد در آن قرار دارد پس تحلیل ما این است که از گنبد و مناره ها شروع و به محراب ختم می شود دراین بحث سه عنصر گنبد، مناره و محراب را شرح می دهیم.
با دیدن گنبد یا مناره متوجه جایی به نام مسجد می شویم شکل آن غالباً کروی شکل است. و نمی توان ابتدا وانتهایی برای آن مشخص کرد. این کروی بودن نمایانگر کلیت یا کلی بودن می باشد بر بالای گنبد نیز میله ای که به نام مقدم الله روی آن قرار دارد مزین می باشد و در کنار مسجد غالباً گلدسته ها قرار دارند که تعداد آنها متغیر می باشد وبعضی از مساجد نه گنبد و نه گلدسته دارند به همین دلیل نتیجه می گیریم این دو عنصر عناصر اصلی مسجد نمی باشند و عنصراصلی دیگری وجود دارد.
در بالای گلدسته ها میله ی بلندی می باشد که کلمه الله روی هر یک قرار دارد غالباً این گلدسته ها القاکننده معانی ضمنی حرکت از زمین به بالا یا الله می باشند . واژه الله در بالای گنبد یا مناره مسجد نیز این ادعا را ثابت می کند. اضافه می کنیم که جهت گیری از پایین به بالا می باشد. مسجد القا کننده افقی هم دارد و آن متمایل شدن نمازگذار به طرف قبله می باشد پس در مسجد دو حرکت افقی (از مسیر حرکت نمازگذار در سطح افق) و عمودی (از پایین به بالا ) می باشد. این دو حرکت القای این می باشد که خداوند در همه جا حضور دارد. در ورودی مسجد را ببینید که با تقسیم کردن گنبد به دو قسمت مساوی ، تصویر هلالی در ورودی که به محراب مسجد نیز شبیه است.
با لایه لایه کردن در ورودی مسجد القای معنی بی پایانی را حس می کنیم. غالباً اطراف در ورودی با کلمات مقدس تزئین شده و اکثراً مساجد با بافت شهری پیوند خورده است. با وارد شدن به مسجد صحنی را می بینیم که دور تا دور آن حجره های کوچکی به شکل محراب را نشان می دهد این حجره ها تکرار شده است که به معانی تکثیر و القای بی پایانی می باشد دراین تکرار علاوه بر القای بی پایانی این ادعا وجود دارد که تمام محراب های کوچک در دل یک هلال قرار گرفته اند و در هلال یا دایره نمی توان آغاز یا انتها را تشخیص داد.
وانگهی باید در ذهن جای دهیم این هلال در دل خود محراب های بی شماری را جای داده است در دل یک چهارچوب مربع شکل قرار گرفته است که آن هم با واژگان مقدس تزئین شده که این امر نشاندهنده حضور معنویت در حد بسیار زیاد در معماری می باشد. در معماری مساجد حرکت از بیرون به داخل را هم می توان مشاهده کرد .
بالاخره محراب قلب و مغز و اصل و اساس مسجد می باشد و اصولاً وقتی وارد مسجد می شویم محراب در جلو قرار دارد و همان محلی می باشد که امام جماعت مقابل آن یا در داخل آن نماز می گذارد درمحراب تناسب بین اجزاء دیده می شود گویی تمام عناصری که در طرف راست قرار دارد در طرف چپ نیز دیده می شود. از منتها علیه چپ و منتها علیه راست به طرف مرکز هدایت می شویم وقبل از رسیدن به محراب در دو ستون راست و چپ نوشته هایی مقدس دیده می شود . کارکرد این نوشته ها وواژگان دادن ساحتی معنوی به این محل و تزئین آن می باشد. این زیبایی در خطوط هم دیده می شود که به تصویر شباهت دارد .
تمام این فضا نوعی انباشتگی و فشردگی مقدس دارد. این نوشته ها را نمی شود گفت از کجا آغاز و به کجا منتهی شده . مسجد تکرار است و آهنگ جاودانگی دارد بالای محراب فضای خالی دیده می شود که آن هم با واژه الله تزئین شده و همه چیز به آن ختم می شود و اوج معنویت را نشان میدهد. و دراین مکان که حرکت افقی نمازگذار به حرکت عمودی تبدیل می شود.در محراب چیز دیگری فرای این معانی وجود دارد و ان معنی مسجد است و همانطوری که قبلا گفتیم ویژگی محراب در این دو عنصر و جهتگیری عنصر کنشگر نماز گزار به طرف کعبه می باشد .
۱-کنشگر نماز گزار ۲-کعبه ۳-جهت گیری نماز گزار به طرف کعبه این ویژگی در هیچ کجای مسجد دیده نمی شود.
** رژیا غفاری متولد ۱۳۴۷ ، دانش آموخته کارشناسی «روان شناسی» دانشگاه تهران، تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در دانشگاه تهران در رشته «معماری داخلی » گذراند. وی هم اکنون در دوره دکترا در همین دانشگاه مشغول به تحصیل می باشد و در عین حال به پژوهش و طراحی در حوزه معماری و دیگر رشته های مرتبط با آن می پردازد. کلاس های درس وی نیز در مجتمع فنی تهران (نمایندگی میرداماد) برگزار می گردد.


لینک منبع: http://www.shahrsazionline.com/16846/معماری-مساجد-چه-معنایی-دارد؟/
 

salarsalarzehi

عضو جدید
بقعه سیدالحرمین - فارس

بقعه سیدالحرمین - فارس


آشنایی با بقعه سیدالحرمین - فارس

بقعه سیدالحرمین یا امامزاده زنجیری از آثار اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی اول است.

این بقعه در استان فارس، شهرستان شیراز، خیابان لطفعلی خان زند، محله گود عربان جنب مسجد نصیر الملک قرار دارد.

فرم داخلی این اثر، چلیپایی است و عمده مصالح به کار رفته در آن، سنگ، آجر، موزائیک، ملات گچ، گل و سیمان است. ترکیب تزئینات این بقعه نیز، شامل کاشی معرق، کاشی معقلی و نقوش گل و بوته است.

گرداگرد ضریح و روی دیوار و همچنین زیر گنبد آن آیات قرآنی و کلمات قصار در تقدیس رب جلیل دیده می‌شود. سقف این بقعه نیز به صورت عرقچین است و بالای آن یک گنبد از نوع سروک جلوه‌گر است.

بقعه این امامزاده توسط نصیرالملک ساخته شده است. گنبد بقعه کاشی‌کاری شده و مرقد آن را معجری از جنس نقره و استیل در برگرفته است.

علت نامیدن این امامزاده، به سید الحرمین و امامزاده زنجیری، به دلیل اعتقاد فراوان میرزا حسن خان نصیرالملک فرزند علی اکبر قوام (حکمران فارس در زمان قاجار)، به این امامزاده است.

برخی حکایت می‌کنند نصیرالملک، افراد متهم را در این امامزاده زنجیر می‌کرده است، اگر زنجیر پاره می‌شد علامت بی‌گناهی شخص متهم بود در غیر این صورت متهم، گناهکار شناخته می‌شد.

این بقعه برای مردم شیراز بسیار مقدس است به طوری که در این شهر مردم شب‌های سه شنبه برای انجام نذر و نیاز و برآوردن حاجات به این امامزاده می‌روند.

بقعه امامزاده زنجیری در سال ۱۳۸۰ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۴۷۲۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.


 

zahra1992te

عضو جدید
مسجد و مدرسه صالحیه

مسجد و مدرسه صالحیه

مسجد و مدرسه صالحیه[/QUOTE] در جانب غربی بازار قزوین و در محله دیمج در غرب خیابان مولوی واقع شده است که از محدوده‌های بسیار ارزشمند بافت تاریخی شهر قزوین به شمار می رود.
این بنا با وسعتی حدود ۴۶۷۰ متر مربع یکی از بزرگترین مدارس علمیه ایران و از عظیم‌ترین مدارس فلسفی شیعه در قرن سیزدهم هجری شمار می رفته است.
مدرسه دارای میانسرا ( حیاط) بزرگی می‌باشد که فضاها در اطراف آن آرایش پیدا کرده اند. این بنا سه اشکوبه بوده و اشکوبه زیرین به صورت گودال باغچه ساخته شده است. در اشکوب میانی و فوقانی، حجره‌ها با یک ایوانچه رو به میانسرا قرار گرفته اند. فضاهای اصلی بنا که در واقع همان مدرس‌ها می باشند در محورهای اصلی بنا جای گرفته اند. از این رو مقدار زیادی در سراسر ایران بی نظیر بود- اشکوب زیرین مشرف بود به حوض و باغچه های چهار گانه اطراف حوض. این حوض سنگی بزرگ به شکل صلیب ساخته شده که آب قنات خمار تاش از جانب غربی آن داخل حوض می شد و از طرف شرقی خارج می گردد.
درآیگاه اصلی مسجد مدرسه صالحیه در جبهه شرقی،خیابان مولوی (رودخانه سابق بازار)واقع بوده است.این درآیگاه دارای سردری فاخر با تزیینات کاشی کاری است که در تمام مدرسه جز سردر فوق تزیین خاصی وجود نداردونداشته است.
این امر بسیار هوشمندانه بوده است زیرا از یک سو با آرایه های مجلل وزیبای کاشی در سر در ورودی اصلی به روی آن به عنوان ورودی اصلی تاکید شده است .از سوی دیگر ورودی اصلی با سردری زیبا روبروی بازار قرار دارد که از لحاظ بصری و دید ناظر و دعوت کنندگی بنا قابل توجه است.
در قزوین گودال باغچه نداریم این تنها گودال باغچه است

منبع:iran-guide.ir
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • Like
واکنش ها: mpb

آوای علم

مدیر تالار مشاوره
مدیر تالار
مسجد شيخ لطف الله

مسجد شيخ لطف الله

به پيوست پست هاي 43 و 50

در كتابي خوندم
//

مسجد شيخ لطف الله در قسمت گنبد همان معماري كه روي سطح زمين مي باشد عينا داخل زمين اجرا شده است و اين مسجد حالت تخم مرغ دارد
ميدانيم يكي از خصوصيات تخم مرغ وقتي در حالت ايستاده قرار گيرد هيچ اسيبي از روي به آن نمي رسد كه در مثال گفتن يك عدد تخم مرغ ايستاده زير پاي شتر هيچ اسيبي نمي بيند

اين مسجد تنها معماري ايست كه به علت حالت تخم مرغي شكل تخريب نمي شود
 

yaldayi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
قدیمی‌ترین مسجد ایران کجاست؟

قدیمی‌ترین مسجد ایران کجاست؟

درباره قدیمی ترین مسجد ایران اختلاف نظر وجود دارد. برخی مسجد «تاریخانه دامغان» را قدیمی ترین مسجد ایران می دانند که متعلق به قرن دوم هجری است. اما مرحوم محمدکریم پیرنیا، معمار و محقق و مورخ معماری که از قضا روزی در مسیر بافق به یزد مسیرش به روستایی به نام «فهرج» در ۲۵ کیلومتری یزد می افتد؛ چشمش به مناره ای گِلی می افتد و کنجکاو می شود که این مسجد را ببیند و درباره آن تحقیق کند. مسجدی ساده و بی پیرایه و بنا شده از خشت و گل بدون گنبد و با یک مناره (به سبک مساجد اهل سنت) که به شکلی عجیب دست نخورده باقی مانده بود.
این محقق ایرانی از نشانه های معماری ساسانی نهفته در معماری این مسجد حدس می زند که قدمت آن باید متعلق به صدر اسلام باشد. پیرنیا اصرار دارد که علائمی در این مسجد وجود دارد که نسبت به مسجد تاریخانه دامغان به معماری ساسانی نزدیک تر است. اما هر دو مسجد شباهت های زیادی به یکدیگر دارند.



ماجرای احداث قدیمی ترین مسجد ایران


مسأله ای که نظر پیرنیا را تقویت می کند وقوع حادثه ای در صدر اسلام در این منطقه یعنی فهرج است. در زمان خلیفه دوم و پس از شکست یزدگرد ساسانی از لشگریان مسلمان، خلیفه دوم عده ای را به فرماندهی «هویط ابن هانی»، خواهرزاده حضرت علی(ع) مأمور می کند برای دستگیری یزدگرد که این افراد راهی طبس می شوند و زمانی که یزدگرد توسط آسیابانی کشته شد در طبس نیز عده ای از آنان شهید می شوند که مقبره آنان در طبس امروز زیارتگاه است.
باقیمانده آنان به این منطقه فهرج می رسند و اهالی زرتشتی این منطقه را دعوت به پذیرش اسلام یا پرداخت جزیه می کنند اما برخی زرتشتیان با یهودیان روستاهای دیگر متحد می شوند و شبانه بر مسلمانان هجوم می برند و آنان را قتل عام می کنند که از جمله شهدای این واقعه در صدر اسلام، هویط ابن هانی، عبدالله سلام، عبدالله ابن رواحه و عبدالله ابن تمیمی هستند و مقبره هویط ابن هانی نیز امروز در این منطقه مبدل به زیارتگاهی بزرگ و زیبا شده است.

ماجرای چاه چهل دختر چیست؟


نقل شده است که زنان و دختران سپاه اسلام برای اینکه به دست قاتلان شوهران و پدران و برادران خود نیفتند خود را به درون چاهی انداختند که به چاه چهل دختر معروف است. جالب اینکه نام چهل دختر در مکان های مختلفی از ایران و حتی افغانستان امروزی وجود دارد و داستان های مشابهی از آن وجود دارد که بیشتر آن را شبیه اسطوره ها می کند تا واقعیت!
به هر حال بعد از واقعه شهدای فهرج خلیفه دوم لشگر مجهزتری به این منطقه گسیل می دارد و مردم آن منطقه تسلیم می شوند. به هر رو اگر مسجد فهرج به این واقعه ارتباطی داشته باشد متعلق به قرن اول هجری است و از مسجد تاریخانه دامغان که مربوط به اواسط قرن دوم است، بیشتر از صد سال قدیمی تر است!

منبع:mehrnews.com
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

M I N A

دستیار مدیر مهندسی معماری
کاربر ممتاز
آرامگاه ملا حسن کاشی در سلطانیه

آرامگاه ملا حسن کاشی در سلطانیه

نام اثر: آرامگاه ملا حسن کاشی در سلطانیه

محمد بن فتحی

سده دهم ه.ق

نام اثر: آرامگاه ملا حسن کاشی در سلطانیه
«مقبره ملا حسن در مغرب سلطانیه و در سه کیلومتری ان قرار دارد که احتمالا در دوران سلطنت سلطان محمد خدابنده، یا بطور کلی در دوران مغول جزو پایتخت یعنی سلطانیه بوده است. (ملاحسن کاشی معروف به شیرازی یکی از علمای معروف در مکتب الهی بوده که در زمان سلطنت شاه اسمعیل اول صفوی می زیسته است)در حال حاضر تک بنای زیبای مقبره در دشت پهناور خودنمایی می کند.


در مورد تاریخ بنای مقبره چند نظریه وجود دارد عده ای آنرا از بناهای زمان صفویه می دانند و عده ای نیز ان را به اواسط قرن هشتم و آغاز دوره صفویه نسبت می دهند مقبره بشکل کثیرالاضلاع هشت ضلعی است که چهار ضلع بزرگ آن بطول 3/8 متر و چهار ضلع کوچک بطول 75/5 متر است. قسمت داخلی مقبره بشکل مربع به ضلع تقریبا 6 متر است که در چهار طرف توسط چهار درگاه بزرگ به ایوان ها ارتباط پیدا می کند در طرفین درگاه ها دو طاقچه مستطیل شکل به چشم می خورد که احتمالا جای روشن کردن شمع بوده است.مقبره ملا حسن دارای گنبدی شلجمی سه پوش است که در معماری قدیم ایران سابقه نداشته است. در دوسوی گنبد در دو ردیف نام معمار و بنای عمارت که پدر و پسر بوده ناد بدین صورت آمده است.بود امیدوار از لطف غفار محب شاه دین فتحی معمار خاک سنگ ره ولی خدا ابن فتحی محمدبنادر جای دیگر فهرست ذکاء حاجی بنا به عنوان معمار مقبره ملاحسن کاشی در سلطانیه 973 ه.ق معرفی شده است.

منبع: کتاب معماران ایران
 

Similar threads

بالا