آیا بنده وکیلم؟ (هفت خان رستم برای وکیل شدن)

Elaheh.1

عضو جدید
تا حالا پایتان به دادگاه و دادسرا باز شده؟ لازم نیست با کمال غرور بگویید: «نه خیر!». اگر هم باز نشده، خیال نکنید که خیلی خوش به حالتان است. حداقل یک چهارم عمرتان بر فناست! هر چی که نباشد، دادگاه محل اجرای زنده اکثر فیلم ها و سریال هاست.

راهروهای باریکی را تصور کنید که در آنها همه جور آدمی توی هم می لولند و اکثرشان پرونده به بغل، از این اتاق به آن اتاق می روند. تا اینجا کمی تکراری است، قسمت جالب(!) قضیه جایی است که هر لحظه یک قاتل یا دزد یا قاچاقچی، همراه با مامور جلویت سبز می شود. بعد آن طرف می بینی که ۲ نفر توی سر و کول هم می زنند.
بعد از یک طرف صدای جیغ زنی می آید که «مهرم حلال، جونم آزاد. بچمو بده» و از این جور صحنه ها.

چنین جای اکشنی، قسمتی از محل کار بعضی آدم ها هم هست; آدم هایی که خودشان جرمی نکرده اند ولی می آیند اینجا تا از مردم دفاع کنند و حق آنها را بگیرند. شغلشان مثل معلم ها و پرستار ها خیلی هم شریف است; وکیل ها.



● اول امتحان، بعد پروانه



اگر فکر می کنید که وکیل ها با تمام شدن درسشان سریع می روند و برای خودشان دفتر وکالت می زنند، زهی خیال باطل! آنها هفت خوان رستم و خیلی مخلفات دیگر را می گذرانند تا بالاخره وکیل می شوند. برای وکیل شدن ۲ راه هست که هر کدام امتیاز های خودش را دارد، اما هر کدام را که انتخاب کنی، قبلش باید مدرک کارشناسی «حقوق» یا «فقه و حقوق» داشته باشی.



فرقی هم نمی کند که لیسانست را از فرانسه گرفته باشی یا جای دیگر. فقط باید مدرک داشته باشی. ۲ راهش هم اینهاست:



۱) قبول شدن در امتحان مشاورین و وکلای دادگستری قوه قضائیه: قوه قضائیه هر سال با اعلام قبلی، حداقل یک بار آزمون برگزار می کند که به «آزمون مشاوره » معروف است. فقط کسانی که در این دو رشته درس خوانده باشند می توانند توی این آزمون شرکت کنند و اگر قبول شوند، وکیل رسمی قوه قضائیه به حساب می آیند.
بعد از قبولی باید حدود ۶ ماه کار آموزی کنند; یعنی در این مدت در جلسه های دادگاه حاضر می شوند و از پرونده ها گزارش می نویسند. بعد از گذراندن کارآموزی می توانند هر جور پرونده ای را بگیرند.



۲) قبول شدن در آزمون کانون وکلای دادگستری ایران: کانون وکلای دادگستری ایران، یک موسسه کاملا خصوصی و به شدت معتبر است. هر کشوری معمولا چنین کانونی را دارد. در حقیقت کانون، اتحادیه وکیل هاست.



کانون هر سال یک بار آزمون برگزار می کند که امتحانش از قوه قضائیه سخت تر است و قبول شدنش کار هر کسی نیست. اینجاست که معلوم می شود ۴ سال درس خوانده ای یا نه!



بعد از قبول شدن در این امتحان باید دوره «اختیار» که ۱۸ ماه است را گذراند. در این مدت برای کارآموز، وکیل سرپرست (که خودش باید بیشتر از ۵ سال سابقه کار داشته باشد) مشخص می کنند و با نظارت او در این مدت پرونده های سبک تر را (پرونده هایی که مرجع صدور رای آنها دیوان عالی کشور نباشد) برای وکالت به کارآموز می دهند.
علاوه بر این، کارآموز باید در جلسه های دادگاه حاضر شود و گزارش پرونده ها را هم تقدیم کند. بعد از این ۱۸ماه، تازه باید در آزمون اختیار شرکت کند و اگر قبول شد باید شیرینی بخرد. البته قبلش باید قسم بخورد به تعهد در کارش. بعد برایش پروانه وکالت صادر می کنند و باید شیرینی دوم را بهتر بدهد! وکیل های کانون همیشه یک سنجاق سینه کوچولو که رویش آرم کانون را دارد، توی دادگاه روی لباسشان می زنند. این طوری از وکیل های قوه قضائیه قابل تشخیص اند.



● ساعت اداری


وکیل ها معمولا در ساعت های اداری می روند دادگاه; یعنی در جلسه دادگاهی که برای موکلشان از قبل تعیین شده، حاضر می شوند تا به جای موکلشان جلوی قاضی از او دفاع کنند.

مدت زمان دادگاه هم اصلا مشخص نیست چون هیچ محدودیت زمانی ای ندارد. نمی شود کورنومتر گرفت که تو ۵ دقیقه حق داری از خودت دفاع کنی که! دادگاه ممکن است ۲۰ دقیقه طول بکشد یا ۱۰ ساعت.

وکیل ها اگر دادگاه هم نداشته باشند، گاهی لازم می شود برا ی پیگیری بقیه مسائل اداری پرونده بروند بخش های اداری مرکز قضائی.



● ساعت غیراداری



طبق قانون، دفاتر وکلا باید چند ساعت در روز جوابگوی مراجعه کننده ها باشد; یعنی دفتر وکالت باز باشد و کسی در دفتر حاضر باشد (وکیل می تواند خودش دفتر نیاید و کس دیگری را جایش بگذارد). به همین خاطر وکلا معمولا عصر ها توی دفترشان حاضر می شوند و به مراجعه کننده ها جواب می دهند.
اگر آنجا هم نروند، می افتند دنبال دلیل و مدرک و شاهد برای پرونده موکلشان. تازه اگر هم درگیر کار پرونده نباشند، فکرشان مشغول پیدا کردن راهی برای نجات موکلشان است.



● چند می گیری؟



هر طوری که حساب کنی درآمد وکیل ها بد نیست. بد نیست که چه عرض کنم خوب است! از نظر قانون، رای دادگاه چه به نفع موکل باشد و چه نباشد، او باید حق الوکاله را بدهد، ولی معمولا وکیل های باانصاف قسمتی از قیمت حق الوکاله را با توافق موکل، به عنوان دستمزد می گذارند و قسمت دیگرش را به عنوان پاداش; یعنی اگر توانستند رای دادگاه را به نفع موکل بگیرند از او جایزه می گیرند و اگر نه، به همان دستمزد راضی می شوند.
اما سال ۸۵ قوه قضائیه یک خرده دستمزد وکیل ها را تعدیل کرد و برایش قانون گذاشت.



● برای این که وکیل خوبی بشی:



▪ رو داشتن به اندازه کافی



اگر از این آدم هایی هستید که با دیدن هر موجود جانداری تا بنا گوش سرخ می شوند و کارشان به اورژانس می کشد، باید طرف این شغل نروید. به اندازه زیادی رو داشته باشد.
▪ خوب حرف زدن
وکیل باید استاد سخنوری باشد. بهترین وسیله ای که می شود با استفاده از آن در دادگاه رای گرفت و حق موکل را به او داد، خوب، درست و به موقع حرف زدن است. کلام، وسیله کار وکیل است. ه ر چقدر هم که ماده قانونی بلد باشد تا خوب بیانشان نکند، فایده ندارد.
▪ بی احساس و صبور بودن
محل برخورد و دعوا و رو کم کنی در همه ابعاد ممکن است.
در نتیجه آدم های رمانتیک و پروانه ای اینجا کم می آورند. اگر وکیل مثلا صبح پرونده طلاق داشته باشد و عصر قتل و بخواهد برای هر کدام غصه بخورد، نمی شود. در عین حال باید جلوی قاضی آرامش داشته باشد و زود عصبانی نشود. کمی بی احساس باشد، بهتر جواب می دهد.



▪ پیگیر بودن



شکایت کردن یا احضار شدن به دادگاه و به نتیجه رساندن یک پرونده حداقل توی سیستم قضائی ما آن قدر دنگ و فنگ دارد که صبر ایوب می خواهد; هم پیگیری اداری لازم دارد و هم درآوردن ته و توی ماجرا و تحقیق کردن. وکیل شاید مجبور شود برای یک پرونده هر جایی برود و سرک بکشد یا با هر کسی حرف بزند.



▪ مستدل و قانونی حرف زدن و خوب نوشتن



وکیل باید اهل استدلال باشد و درست و منطقی، حقیقت را به قاضی اثبات کند. برای این کار کتاب های قانون را باید کامل خوانده باشد تا از زیر و بمش خبر داشته باشد. فقط این طوری می تواند استدلال قانونی کند.
وکیل ها بیشتر چیز هایی را که برای دفاع از موکلشان لازم است، می نویسند و به قاضی می دهند تا لای پرونده بماند. به این نوشته، «لایحه» می گویند. پس وکیل باید بتواند استدلال های محکم و قانونی اش را خوب بنویسد.



● آدم زنده هم وکیل وصی می خواد



از دستمزد وکیل ها خیلی نباید ترسید. درصورت آس و پاس بودن هم می شود وکیل گرفت. اگر می بینید کار قضائی تان احتیاج به وکیل دارد، از همان اول کار وکیل بگیرید، نه اینکه کار را که خراب کردید سراغشان بروید. جریان شکایت و دادگاه است.



● مراحل وکیل گرفتن



با مراجعه کردن به دفتر یک وکیل قانونی باید موضوع دعوا را به طور کامل و با همه جزئیات برای او توضیح داد. شاید اصلا کار احتیاج به وکیل نداشته باشد و با یک مشاوره ساده حل شود. این را معمولا وکیل ها به افراد می گویند.



مقررات وکالت و حقوق و تکلیف هایی که وکیل و موکل دارند، در کتاب مجموعه قوانین حقوقی آمده است ولی اگر حوصله خواندن ندارید، خلاصه اش را که پشت برگه وکالتنامه نوشته است، بخوانید تا از حق و حقوقتان سر دربیاورید.



باید سر قیمت با وکیل به توافق برسید و بعد هم قرارداد وکالت ببندید. دانستن تعرفه های وکالت، حق مسلم موکل است ولی اگر پولتان زیادی آمده می توانید بیشتر از آن هم قرارداد ببندید. اما اگر دعوای مالی باشد، حکم به نفع هر کس که صادر شد، طرف مقابلش (محکوم) حق دارد فقط به اندازه تعرفه، پول وکیل را به عنوان خسارت بدهد و اگر بیشتر از آن قرارداد بسته شده باشد، پای خودش است.



موکل اصطلاحا به وکیل «وکالت قضائی» می دهد. برگه های مخصوص چاپی به اسم «وکالتنامه» برای بستن این قرارداد مشخص شده که متن قرارداد در آن هست.
این برگه ۳ نسخه است که یک نسخه اش مال موکل می شود. در کنار این برگه، قرارداد حق الوکاله هم امضا می شود که یک نسخه آن هم پیش موکل می ماند. برگه ها که امضا شدند و قرارداد بسته شد، می توانید با خیال راحت پیگیری و همه کار های پرونده را به وکیل بسپارید و خودتان زیر باد کولر بستنی بخورید.

وکیل در همه جلسه های دادگاه حاضر می شود و به وکالت از شما دفاع کرده یا مسئله حقوقی را پیگیری و عاقبت به خیرش می کند.


● مراحل وکیل گرفتن پول ندارها



اگر موضوع پرونده حقوقی بوده یعنی دعوا سر مال و اموال باشد، باید بعد از شکایت کردن، از دادگاه تقاضای وکیل کنید. دادگاه هم «وکیل معاضدتی» تعیین می کند که کاملا مجانی نیست و با شما قرارداد مالی می بندد ولی کمی ارزان تر حساب می کند.
اگر موضوع پرونده چیزی غیر از مال مثل قتل، حبس ابد و این جور چیز ها باشد، دادگاه برای متهم «وکیل تسخیری» تعیین می کند که حق الوکاله آن، از ردیف بودجه دادگستری تعیین می شود و برای متهم به قتل و... مجانی است.


● ۱۰ فرمان وکیل گرفتن


۱) به آدم ها یی که جلوی دادگاه و دادگستری هستند و ادعای وکالت می کنند، اصلا اعتماد نکنید. اینها معمولا فقط تا «تصمیم کبری» خوانده اند ولی آن قدر که رفته اند دادگاه، کمی قانون بلدند و فقط می توانند برایتان دردسر درست کنند و پرونده را بپیچانند! معمولا هم کلاهبردار از آب درمی آیند.
۲) برای اینکه از معتبر بودن وکیلتان مطمئن شوید، پروانه وکالتش را ببینید و خیالتان را راحت کنید که اصل است.



۳) اسم و مشخصات وکیل هایی را که مال کانون وکلا هستند، در سایت اینترنتی کانون سرچ کنید و مطمئن شوید این وکیل از نظر کانون کارش قانونی است یا نه. آدرس سایت کانون هم این است:«org.irandar».

۴) به وکیلتان اعتماد کنید و از سیر تا پیاز ماجرا را برایش تعریف کنید. خجالت بکشید و پنهان کاری کنید، بعدا برایتان دردسر می شود. وکیل باید همه چیز را در مورد شما و پرونده بداند.



۵) کار وکالت در کشور ما تخصصی نیست; یعنی ما مثلا وکیل متخصص طلاق نداریم اما وکیل ها معمولا بسته به علاقه و رشته تحصیلی شان در بعضی موضوعات تجربه پیدا می کنند. اگر با پرس وجو، وکیل باتجربه ای در مورد موضوع پرونده تان پیدا کنید، حسابی به دردتان می خورد.



۶) وکیل همه تلاشش را می کند که رای دادگاه را به نفع موکلش بگیرد ولی توقع نداشته باشید که حتما این طوری شود. ممکن است واقعا حق با شما نباشد.
۷) تحصیلات و سابقه کاری از نظر قانون در بیشتر شدن حق الوکاله تاثیر دارد. سراغ باسواد ها و باتجربه ها بروید، بهتر است. کمی بیشتر پول خرج کنید، کارتان زودتر راه می افتد.


۸) وکالتنامه و قرارداد حق الوکاله را پیش خودتان نگه دارید. فقط با اینها می توانید ثابت کنید که طرف، وکیل شماست و توافق کرده اید که چقدر به او دستمزد بدهید.
۹) اگر حوصله داشتید، خودتان هم پیگیر کارتان باشید و از وکیل پرس وجو کنید، شاید یادش رفته باشد.
۱۰) اگر هیچ جوری راه ندارد که وکیل بگیرید، کتاب های قانون که در بیشتر کتابفروشی ها پیدا می شود و موضوعی است را بخرید تا کمی از قانون سر در بیاورید.



● راه رفتن روی لبه تیغ


وقتی وکیل می شوی از یک طرف با دادگاه ها و قاضی ها و کارمندهای دفتری سر و کار داری و از طرف دیگر با موکلی که به تو اعتماد کرده و از تو توقع دارد. ولی سخت ترین قسمت کار، همان سر و کله زدن ها و سر دواندن هایی است که مجبوری توی سیستم قضائی تحمل کنی.

توی همچین سیستمی، خیلی وقت ها نتیجه کار طبق آن روالی که پیش بینی می کنی از آب در نمی آید و موکلت هم کلافه می شود، چون آشنایی با روال حقوقی و قضائی ندارد و نمی تواند تحمل کند که پرونده چک برگشتی اش گاهی باید تا یک سال و نیم طول بکشد!
برای زودتر تمام شدن کار پرونده ها، قانون مهلتی را برای قاضی پرونده اعلام کرده تا بعد از اعلام ختم رسیدگی دادگاه موظف باشد رای صادر کند.
دادگاه ها در شهرستان ها مشغله کمتری دارند و خیلی زودتر وقت می کنند به کارت رسیدگی کنند.
بالاخره هر شغلی یک سری بالا و پایین دارد ولی شغل و کالت به راه رفتن روی لبه تیغ می ماند.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
ممنون مطلب خوبی بود:gol:
متاسفانه خیلی ها فکر می کنن وقتی کسی داره رشته حقوق می خونه یعنی وکیله، بهش میگن خانوم وکیل، آقای وکیل و طرف هم کلی قند تو دلش آب میشه
و نمی دونن که برای وکیل شدن باید بعد از لیسانس کلی زحمت کشید، خصوصا که آزمون وکالت سال به سال هم داره سخت تر میشه و رقابتا شدید تر
 
بالا