آموزش کمک های اولیه

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]کمک های اولیه از نوع پیشرفته[/h]

افراد علاقمند به یادگیری کمک های اولیه، طی گذراندن کلاس های مربوطه، اطلاعات لازم برای کمک رسانی به همنوعان خود را یاد می گیرند. این گونه افراد می توانند برای یادگیری و آموزش کمک های اولیه پیشرفته اقدام کنند. در واقع افرادی که از قبل یک سری آموزش های لازم را دیده باشند، می توانند وارد سطح پیشرفته آن شوند.



اهمیت کمک های اولیه بر کسی پوشیده نیست، اما این اهمیت تنها برای کسانی ملموس است که به دلیل عدم آشنایی با کمک های اولیه، عزیزی را جلوی چشمان خود از دست داده اند و نتوانسته اند کاری برای او انجام دهند. اگر هم بعدها متوجه شوند که مشکل فرد فوت شده بسیار معمولی بوده و می توانسته اند به راحتی با استفاده از کمک های اولیه به او کمک کنند، عمق فاجعه چند برابر خواهد شد.

لذا ضروری است که حداقل یک نفر در هر خانواده به این مهارت ها مسلط باشد تا در صورت بروز مشکل در خانه، محل کار، مسافرت، میهمانی و ... به کمک افراد مصدوم و آسیب دیده بشتابد.

ما نباید فکر کنیم که آموزش کمک های اولیه تنها در زمان زلزله و سیل و بلایای طبیعی لازم است، بلکه در هر لحظه، حادثه در کمین ما است.

اگر اکثر افراد جامعه آگاهی لازم را در این زمینه داشته باشند، دیگر شاهد آن نخواهیم بود که افراد زیادی در جاده و خیابان متنظر تیم امدادی و اورژانس برای کمک رساندن به فرد مصدوم از سانحه تصادف باشند و هیچ کاری از دستشان برنیاید.
امروزه کمتر کسی وجود دارد که از اهمیت کمک های اولیه و تاثیر آن در کمک رسانی سریع به بیماران و مصدومان حوادث مطلع نباشد. معمولا امدادگران و کارکنان اتاق اورژانس وارد سطح پیشرفته می شوند

افراد علاقمند به یادگیری کمک های اولیه، طی گذراندن کلاس های مربوطه، اطلاعات لازم برای کمک رسانی به همنوعان خود را یاد می گیرند.
این گونه افراد می توانند برای یادگیری و آموزش کمک های اولیه پیشرفته اقدام کنند. در واقع افرادی که از قبل یک سری آموزش های لازم را دیده باشند، می توانند وارد سطح پیشرفته آن شوند.

معمولا امدادگران و کارکنان اتاق اورژانس وارد این سطح می شوند. این کلاس ها معمولا شامل دروس و انجام مهارت های علمی می باشد.
در کلاس های پیشرفته، آموزش دروس تخصصی امداد و نجات داده می شود که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :
1- کنترل خونریزی: این نوع مهارت در کلاس های کمک های اولیه در سراسر جهان آموزش داده می شود. این نوع آموزش فراتر از آموزش کنترل خونریزی در کلاس های مقدماتی است.

در کلاس های مقدماتی با استفاده از فشار مستقیم بر روی ناحیه آسیب دیده، سعی در بند آوردن خونریزی می کنند. اما در کلاس های پیشرفته، بند آوردن و یا کنترل خونریزی از طریق تنظیم ارتفاع اعضای بدن مصدوم و کمپرس آب سرد صورت می گیرد.
در کنترل خونریزی از طریق تنظیم ارتفاع بدن، قسمت هایی از بدن که دچار خونریزی شده است را بالاتر از سطح قلب قرار می دهند تا فرد مصدوم خون کمتری از دست بدهد.
در کنترل خونریزی از طریق کمپرس آب سرد، هم زمان با فشار دادن ناحیه آسیب دیده، کمپرس آب سرد نیز بر روی آن قرار می گیرد.
از روش دیگری هم برای کنترل خونریزی استفاده می کنند. به این طریق که از نوار پارچه ای و یا شریان‌بند استفاده می کنند. استفاده از این وسایل برای جلوگیری از جریان خون به اندام مجروح می باشد. این روش به عنوان آخرین راه کنترل خونریزی مطرح می باشد و اگر اشتباه انجام گیرد، آسیب های دائمی را برای فرد مصدوم به همراه دارد. بنابراین مهارت امدادگر در این روش بسیار حائز اهمیت است.

2- کنترل راه تنفسی (هوایی) : منظور از کنترل راه هوایی، باز کردن مسیر هوایی مصدوم برای تنفس راحت‌تر او می باشد. در کلاس های پیشرفته کمک های اولیه، اقدامات بهتری در این زمینه آموزش داده می شود. لوله گذاری تا رسیدن فرد به بخش اورژانس، جزء برنامه های درسی این نوع کلاس ها می باشد. البته لازم به ذکر است که این روش زمانی انجام می گیرد که راه های اصلی تنفس مانند دهان و مجرای بینی، کارکرد خود را برای انجام تنفس از دست داده باشند.


3- ACLS یا حمایت از زندگی فرد مصدوم با استفاده از احیای قلبی :
احیای قلبی ریوی (تصویر روبرو) به فرد امدادگر این امکان را می دهد تا مهارت های لازم برای کمک به افرادی که از ایست قلبی رنج می برند را به دست آورد. امدادگران علایم بیماران قلبی را می شناسند و مهارت لازم برای کمک به آنها را یاد می گیرند. هم چنین آنها می دانند که فرصت کوتاهی برای کمک به بیماران دچار ایست قلبی خواهند داشت.

4- آشنایی با انواع داروها: داروهای مختلفی که در حین انجام عملیات نجات به کار می آیند، به امدادگران آموزش داده می شود و آنها با بهترین زمان مصرف آن آشنا خواهند شد. نحوه مصرف داروها از طریق خوراکی، وریدی و یا انواع دیگر آموزش داده می شود.

5- آشنایی با تجهیزات: امدادگران در طی گذراندن کلاس های پیشرفته کمک های اولیه، با تجهیزات پزشکی و امدادی آشنا می شوند، تجهیزاتی مانند مانیتور قلبی، آنژیوکت و ... .
به سبب گستردگی تجهیزات پزشکی و امدادی، آشنایی کامل با این موارد بسیار لازم و ضروری است.

6- لازم به ذکر است که امدادگران پس از گذراندن کلاس های پیشرفته کمک های اولیه و قبولی در آزمون مربوطه، گواهینامه ای دریافت می کنند که نشان دهنده مهارت کافی برای امداد می باشد.
این افراد می توانند در شرایط حساس و بحرانی، با نشان دادن این کارت، به انجام کارهای امدادی بپردازند و به مصدومان و حادثه دیدگان کمک کنند.
زهره لطیفی
بخش سلامت تبیان

م
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
اگر در طبیعت گم شدید این کار ها را انجام بدین

اگر در طبیعت گم شدید یا احساس کردید که از راه درست منحرف شده اید و یا حتی در وسط بوته زاری گیر افتادید، خود را نبازید! ابتدا سعی کنید بر ترس و اضطراب و احساس دلتنگی و تنهایی خود مسلط شوید و بعد هم یکی یکی این نکات را به یاد آورید و انجام دهید:
۱- از تلاش و تقلا بپرهیزید.
۲- در سایه بمانید و اگر در محل سایه نبود از لباس یا پارچه ای که به همراه دارید استفاده کرده و با درست کردن سایه بان خود را از تابش آفتاب محفوظ نگه دارید.
[SUP][SUP]۳-[/SUP][/SUP] در نظر داشته باشید که شما بدون غذا مدتی طولانی می توانید دوام آورید ولی آنچه به آن نیاز دارید آب است. پس در گوشه ای آرام بنشینید و اگر غذایی با خود دارید کمی بخورید و بعد راه بیفتید و اگر نقشه ای با خود ندارید سعی کنید تا از آنچه که در منطقه پیش رویتان می بینید نقشه ای ترسیم کرده و با استفاده از روش های مخصوص سمت شمال را تعیین کنید.
اکثر آنهایی که در طبیعت گم می شوند چون می ترسند گیج می شوند و فکر می کنند از مسیر خود دور افتاده اند درحالی که این طور نیست و گاهی مه، برف و انعکاس نورهای غیر عادی آنها را نسبت به مکانی که هستند گمراه می کنند


۴- از محلی که شروع به حرکت می کنید سعی کنید دستمال کاغذی و یا تکه پارچه های رنگی و یا هر چیز پارچه ای که دارید به درختان آن منطقه آویزان کنید و علامتی از خود به جای بگذارید و در صورتی که در مسیر انتخاب شده راه بازگشت را پیدا نکردید بتوانید دوباره به همان جایگاه اول خود برگردید. یک راه آسان برای علامت گذاری آویختن نشانه ای در روی بوته ها و یا درختان کم ارتفاع هنگام راه رفتن است. اگر می توانید روی تپه بلندی بروید و یا از درخت بلندی بالا روید و از آن بالا به اطراف خوب نگاه کنید تا شاید محل آشنایی ببینید.

۵- اگر به شناسایی محیط اطراف خود پرداختید ولی راه برگشت را پیدا نکردید دوباره به همان محل اولیه برگردید و مسیرهای بعدی را امتحان کنید. به یاد داشته باشید اگر هوا زیاد روشن باشد و آفتاب از پشت سر بتابد، مسافت کمتر از مقدار حقیقی به نظر می رسد.
۶- اکثر آنهایی که در طبیعت گم می شوند چون می ترسند گیج می شوند و خود را می بازند، حتی فکر می کنند از مسیر خود خیلی دور افتاده اند درحالی که این طور نیست و گاهی مه، برف و انعکاس نورهای غیر عادی آنها را نسبت به مکانی که هستند گمراه می کنند.
۷- در هر سفر طبیعت دوراندیش باشید و آدرسی از محلی که می روید در منزل بگذارید تا در صورت تاخیر در بازگشت بتوانند دنبال شما بگردند.
۸- برای آنکه زود خسته و عصبی نشوید، سعی کنید پناهگاهی در مکانی که در آن دسترسی به آب و غذا آسان تر است درست کنید. بنابراین در صورت تاریک شدن هوا یا بروز طوفان می توانید در پناهگاه خود بمانید. آتشی درست کرده دراز بکشید و منتظر بمانید. در چنین شرایطی یادتان باشد راهپیمایی نکنید و تنها منتظر صبح شوید.
در نیمه اول ماه های قمری قوس خارجی ماه به سمت مغرب و در نیمه دوم ماه، قوس خارجی و بیرونی ماه به سمت مشرق است که با استفاده از این قاعده می توان تعیین جهت کرد


۹- در صورت پیش آمدن صاعقه در پناهگاه خود بمانید زیرا بهترین راه ایمنی است. حتی پناه گرفتن در کنار انبوه بوته ها بهتر از ماندن در فضای باز است به درختان بلند یا هر چیز افراشته دیگری نزدیک نشوید، هرگز فراموش نکنید که صاعقه دارای شارژ بسیار قوی است پس منتظر نمانید طوفان به محل شما برسد تا به دنبال پناهگاه بگردید صاعقه معمولا جذب بلندترین نقطه در یک محدوده می شود.

۱۰- اگر تصمیم دارید راه برگشت را پیدا کنید موقعیت مکانی خود را به خوبی بررسی کرده و یک نقشه درست کنید و راه های مختلفی را که به شما در پیدا کردن مسیر اصلی کمک می کنند، امتحان کنید نقشه شما با انتخاب راه های مختلف بزرگتر می شود.
۱۱- همیشه قبل از اینکه رودخانه ای را دنبال کنید کمی تامل کنید گاهی رودخانه ها کیلومترها شما را به سمت مسیر اشتباه می کشانند و بعضی از رودخانه ها هم پیچ و تاب زیادی دارند و گاهی در قسمتی از مسیر از میان باتلاق ها عبور می کنند و گاهی هم به آبشار خطرناکی منتهی می شوند. اگر به ناحیه صخره ای رسیدید بهترین راه این است که روی یک لبه بلند شوید و آن را با ارتفاع کمتری دنبال کنید و سعی کنید ردپایی از خود بجا بگذارید.
۱۲- برای پیدا کردن جهت درست حرکت خود به آسمان نگاه کنید. طبق قرارداد ۴ جهت اصلی داریم (شمال، جنوب، مشرق، مغرب ) که با پیدا کردن یکی از آنها می توان جهات دیگر را به راحتی مشخص کرد. به این ترتیب که هر گاه رو به شمال بایستید پشت سرشما جنوب و سمت چپ شما مغرب و سمت راست شما مشرق خواهد بود. همچنین یک راه آسان برای پیدا کردن جهت شمال این است که چوبی را به طور عمودی در مرکز ساعت مچی خود قرار دهید و سپس ساعت را بچرخانید تا سایه چوب با عقربه کوچک ساعت شما تطابق پیدا کند در این صورت نقطه بین عقربه و عدد جهت شمال را نشان خواهد داد.
۱۳- یک راه برای تعیین جهت در طول روز این است که چوبی را در زمین فرو کنید و انتهای سایه آن را با سنگی نشانه بگذارید و کمی منتظر شوید و دوباره انتهای سایه آن را با سنگ دیگری نشانه گذاری کنید. مسیر یک خط که از اولین سنگ به دومین سنگ کشیده شود جهت شرق را نشان می دهد. در شب هم با پیدا کردن ستاره قطبی می توان جهت شمال را مشخص کرد. در بالای قطب شمال ستاره ای به نام ستاره قطبی وجود دارد که اگر رو به آن بایستیم رو به شمال ایستاده ایم، ستاره قطبی ستاره کم نوری است (در مطلب دیگری به طور مفصل جهت شناسی از روی ستاره ها را آموزش خواهیم داد).

۱۴- در نیمه اول ماه های قمری یعنی از اول ماه تا شب دوازدهم قوس خارجی ماه به سمت مغرب و در نیمه دوم ماه یعنی از هفدهم تا بیست و هشتم قوس خارجی و بیرونی ماه به سمت مشرق است که با استفاده از این قاعده می توان تعیین جهت کرد. زمانی که ماه به صورت قرص کامل باشد می توان از حرکت ظاهری آن که از مشرق به طرف مغرب است مسیر را مشخص کرد. برای اینکه بدانیم در نیمه اول ماه قرار داریم یا در نیمه دوم می توان به این صورت عمل کرد که وقتی ماه در آسمان نمایان است، خود را در امتداد فرورفتگی ماه قرار داده و خطی فرضی از بالا به طرف پایین ترسیم کنیم. در این حالت اگر شکل بدست آمده شبیه P انگلیسی باشد در نیمه اول ماه و اگر شکل بدست آمده شبیه q باشد در نیمه دوم ماه قرار داریم.
۱۵- با دقت و تیز بینی و با کمک نشانه های آسمانی و حافظه خود می توانید بر ترس و نگرانی خود چیره شوید و با اطمینان در طبیعت به را خود ادامه دهید.


 
بالا