آلوارو سیزا Alvaro Siza

Pleiades.Arch

عضو جدید
کاربر ممتاز


زندگینامه :
آلوارو یواخیم ملو سیزا ویرا در سال 1933 در متوزینو در نزدیکی پورتو در پرتغال به دنیا آمد. هنگامی که او در سال های 1949 تا 1955 درمدرسه هنرهای زیبای پورتو به تحصیل می پرداخت؛ اولین طرحش در سال 1954 ساخته شد. سیزا از سال 1955 تا 1958 با معماری به نام فرناندو تاوورا همکاری کرد. او در سال های 1966 تا 1969 در مدرسه معماری پورتو تدریس می کرد و در سال 1976 به عنوان استادیار سازه منصوب شد.
سیزا به عنوان استاد مدعو در موسسه فدرال تکنولوژی سوئیس، دانشگاه پنسیلوانیا، مدرسه لوس آندس بوگوتا و مدرسه عالی طراحی دانشگاه هاروارد (به عنوان دستیار کنزو تانگه) فعالیت کرد. او تدریس را در مدرسه معماری پورتو ادامه داد.
کارهای آلوارو سیزا در کوپنهاگ (1975)، آرهوس و بارسلونا (1976)، نمایشگاه هنری ونیز (1978)، میلان (1979)، موزه معماری در هلسینکی و موزه آلوارو آلتو در فندلاند (1982)، مرکز ژورژ پومپیدوی پاریس (1982)، موسسه هنر های معاصر لندن و بنیاد زندگی بهتر در آمستردام (1983)، دانشگاه صنعتی دلفت، مدرسه معماری پورتو و گالری آلمادا نگریه ی لیسبون (1984)، نمایشگاه جهانی ساختمان در برلین (1984 و 1987)، نمایشگاه هنری پاریس و موسسه تکنولوژی ماساچوست کمبریج (1985)، گالری H9 لندن (1986)، دانشگاه کلمبیای نیویورک (1987)، مدرسه عالی طراحی هاروارد در کمبریج (1988)، مرکز ژورژ پومپیدوی پاریس و گالری وزارت کار و امور اجتماعی در مادرید (1990)، بنیاد سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در لندن (1991)، بنیاد معماری سویا (1991)، گالری دسینگل در انت ورپ (1992)، گالری روی آلبرتو در پورتو، گالری وزارت کار و امور اجتماعی در مادرید ، گالری DESSA در اسلوونی (1993)، بنیاد معماری در گراندا و سویا، تالار ریسکو در لیسبون (1994) در معرض نمایش قرار گرفت.
همچنین سیزا در کنفرانس ها و سمینار های مختلف در پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، فرانسه، نروژ، هلند، سوئیس، اتریش، انگلیس، کلمبیا، آرژانتین، برزیل، ژاپن، کانادا و ایالات متحده شرکت کرد.
بخش کشور پرتغال در انجمن بین المللی هنر در سال 1982 جایزه معماری اش را به سیزا اهدا کرد. او همچنین جایزه ای از انجمن معماران پرتغال در سال 1987 دریافت کرد.
سیزا در سال 1988 مدال طلای معماری مدرسه معماری اسپانیا، مدال طلای بنیاد آلوارو آلتو، جایزه ی شاهزاده ولز در طراحی شهری از دانشگاه هاروارد، و جایزه ی معماری اروپا از بنیاد میس ون دروهه در بارسلونا را دریافت کرد. او در سال 1992 جایزه پریتزکر را از بنیاد هیات در شیکاگو، برای موفقیت هایش در طول زندگی دریافت کرد. همچنین در سال 1993 جایزه ی ملی معماری را از انجمن معماران پرتغال دریافت کرد.

منبع: www.alvarosizavieira.com
ترجمه: خودم:w16:
 
آخرین ویرایش:

Pleiades.Arch

عضو جدید
کاربر ممتاز
آثار از1989-1952

آثار از1989-1952

Gateway for his uncle's house, Matosinhos - 1952;
Kitchen for his grandmother's house, Matosinhos - 1953;
Four houses, Matosinhos - 1954-57;
Parish centre, Matosinhos - 1956-59;
Carneiro de Melo house, Oporto - 1957-59;
Boa Nova tea-house/restaurant, Leca da Palmeira
- 1958-63;
Quinta da Conceicao swimming pool, Matosinhos - 1958-65;
Monument to caulkers, Matosinhos
- 1959;


Rocha Ribeiro house, Maia - 1960-62;
Lordelo Co-operative, Oporto - 1960-63;
Leca da Palmeira swimming pool, Leca da Palmeira - 1961-66;
Ferreira da Costa house, Matosinhos - 1962-65;
Alves Costa house, Moledo do Moinho - 1964-68;
Alves Santos house, Povoa de Varzim - 1964-69;
Cotton warehouse, Matosinhos - 1966;
Sacor Housing Association, Povoa de Varzim - 1966;
Motel, Coimbra (design) - 1967;
Manuel
Magalhaes house, Oporto - 1967-70;
Carlos
Guimaraes house, Aveiro (design) - 1968;
Office block, Oporto (design) - 1969;



Domus co-operative interior, Oporto -1970;
Service station, Matosinhos (design) - 1970;
Housing, Vila do
Conde - 1970-72;
Alcino Cardoso house, Moledo do Minho - 1971;
Pinto e Sotto Mayor bank, Oliveira de
Azemeis - 1971-74;
Domus co-operative supermarket, Oporto - 1972;
Marques Pinto house, Oporto (design) -1972;
Barbara de Sousa estate, Ovar (design) - 1972;
Mobil housing, Matosinhos (design) -1972;
Pinto e Sotto Mayor bank,
Lamego - 1972-73;
House in
Azeitao, Setubal (design) - 1973;
Art gallery, Oporto (modified) -1973;
Beires house, Povoa de Varzim - 1973-76;
Marginal de Leca and
Zona da Boa Nova Master Plan (design) - 1974;
Recuperation of Sao Victor quarter, Oporto - 1974-77;
Staircase at "
Calem House", Foz do Douro, Oporto - 1975;
Paula
Frassineti school, Oporto (design) - 1975;
Pico do
Areeiro restaurant, Madeira (design) - 1975;
Housing Estate,
Bouca, Oporto - 1975-77;
Largo da
Lada and recuperation of Barredo quarter, Oporto (design) -1976;
Antonio Carlos
Siza house, Santo Tirso - 1976-78;
Quinta da
Malagueira housing estate, Evora - 1977;
Hotel in Monte Pico, Braga (design) - 1978;
Borges e
Irmao bank, Vila do Conde - 1978-86;
Maria Margarida house,
Arcozelo - 1979-87;
Goerlitzer Bad swimming pool, Berlin (design) - 1979;
Housing in
Fraenkelufer, Berlin (design) - 1979;

House in Francelos, Vila Nova de Gaia (design) - 1980;
Caixa Geral de Depositos, Matosinhos (design) - 1980;
Monument to Antonio
Nobre, Leca da Palmeira - 1980;
Housing,
Charlottenburg, West Berlin (design) - 1980;
Teixeira apartment,
Povoa de Varzim - 1980-84;
Teixeira house,
Tapias, Guimaraes - 1980-88;
Dom Co. Head office, Cologne (design) - 1980;
Block of flats,
KottbusserDamm, West Berlin (design) - 1980;
Branch of the
CreditoPredial savings bank, Montalegre (design) - 1980;
Avelino Duarte house, Ovar - 1980-84;
Block of flats, Bonjour
Tristesse, West Berlin (with Peter Brinkert) - 1980-84;
Fernando Machado house, Oporto (design) - 1981;
Housing estate, Vila
Vicosa (design) - 1981;
Housing estate,
Aviz (design) - 1981;
Trucking depot, Braga (design) - 1982;
Cultural centre,
Sines (design) - 1982;
Urban plan,
Pombais, Guimaraes - 1982;
AnibalGuimaraes da Costa house, Trofa (design) - 1982;
Phase Two,
Pombais, Guimaraes (housing, commerce, offices) - 1982-;
Maria Bahia house, Gondomar - 1983-;
Nina Boutique, Oporto - 1983;
Macau City Expansion Plan (with Fernando
Tavora) - 1983-;
Kulturforum, West Berlin (design) - 1983;
Prinz Albrecht Palais, West Berlin (design) - 1983;
Motel, Quinta da
Malagueira, Evora - 1983-;
Extension to the
InstitutFrancais, Oporto (design) - 1983;
Urban plan and housing estate , Schilderswijk, The Hague - 1983-88;
Proposals for Caserta, Napoli (design) - 1984;
David Vieira de Castro house, Famalicao - 1984-;
Erhard Josef
Pascher house, Sintra - 1984;
Luis
Figueiredo house, Gondomar - 1988-;
"Joao de Deus" kindergarten,
Penafiel - 1984-91;
Two houses and shops, Schilderswijk-West, The Hague - 1984-88;


Giudecca area restoration, Venice (design) - 1985;
J. Oliveira e
Filho housing estate, Agueda (design) - 1985;
Restoration of houses and annexes, Quinta da
Povoa, Faculty of Architecture, Oporto - 1985-86;
Faculty of Architecture pavilion, Oporto - 1985-86;
Town park,
Salemi (design) - 1986;
Hydrographic Institute, Lisbon (design) - 1986;
Extension to
WInkler casino and restaurant, Salzburg (design) - 1986;
Expo '92 master plan, Seville (design) - 1986;
College Of Education, Setubal – 1986- 93;
Faculty Of Architecture, University Of Oporto – 1987- 93;
Cesar
Rodrigues house, Oporto - 1987-;
La
Defensa cultural centre, Madrid (designo) - 1988;
"Um
Progetto per Siena" competition (design) - 1988;
Water tower, University of Aveiro - 1988-89;
University of Aveiro library - 1988-;
Galician museum of modern art, Santiago de
Compostela - 1988-93;
Sports complex,
Vilanova de Arousa (design) - 1988;
Guardiola house, Seville (design);
CarvalhoAraujo gallery, Lisbon - 1988-89;
Remodelling of Miranda Santos house, Matosinhos - 1988-93;
Plan for the reconstruction of the
Chiado fire-damaged zone, Lisbon - 1989-;
Portal de
Riquer, Alcoi-Valencia - 1989-;
Housing in Concepcion
Arenal, Cadiz - 1989-;
Contest for the
Bibliotheque da France, Paris (design) - 1989;
Bonaval garden, Santiago de Compostela - 1989-94;
Doedijnstraat plan, housing estate, Schilderswijk, The Hague - 1989-;
Paraca de Espanha master plan and traffic signals, Lisbon - 1989-;
Church and
paroquial centre, Malagueira, Evora (design) - 1989;
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

Pleiades.Arch

عضو جدید
کاربر ممتاز
اگرچه کارهای سیزا با مینیمالسیم پیوند یافته؛ به نظر می رسد که ریشه در اکسپرسیونیسم دارد. این ریشه ها در سازه های فرمال طرح های او دیده می شود؛ که این، به عقیده ی اوریول بوهیگاس "همیشه مبنی بر پیوستگی فضا و حجم است." و " وابستگی کامل عملکرد و فرم" را داراست. این خصوصیات پیش از این در پروژه بوا نووا مشهود است. این پروژه در مسابقه ای که شورای شهر متوزینو در سال 1958 برگزار کرد، انتخاب شد. محل چشمگیر پروژه بر یک خط ساحلی سنگلاخی از طرح تماشایی سیزا جدایی ناپذیر است. پروژه ی تکمیل شده که در سال 1992 تعمیر شد، ملهم شده از شعر " رستوران آلوارو سیزا در بوا نووا " از اوگانیو د آندراد است: " سبک موسیقایی فضا / درک ساده ی سنگ / زیبایی بتن / از صعود کردن زمین به مراحل نهایی / در بر داشته شده/ و خط صاف و پیوسته / در بر گیرنده ریتم فضا / معماری سفید / برهنه / نمایش استخوان هایش / جایی که دریا وارد می شود."

در سال 1966، سیزا به دانشکده معماری پورتو دعوت شد، و در سال 1976 به عنوان استادیار سازه منصوب شد. سیزا در طول دهه 60 و اوایل دهه 70، به طراحی خانه های شخصی و ساختمان های تجاری در نزدیکی پورتو ادامه داد. دومین استخر شنای او برای لکا د پالمیرا استفاده روشن او از فضا را نمایش داد. طرح از آرایش صخره ای طبیعی برای تکمیل ضلع مصنوعی استخر بزرگ استفاده می کند مثل این که از سنگ ها و صخره های خط ساحلی تراشیده شده است. طرح یک استخر شنای کوچک تر برای بچه ها و یک کافه را نیز شامل می شود. ساختمان برای میسر کردن دید پیوسته از اقیانوس زیر سطح دسترسی قرار گرفته است. خوزه پائولو دو سانتو در کتاب " آلوارو سیزا: کارها و پروژه ها 1992-1954" می نویسد که طرح شامل ارجاعات فرمی به آلوار آلتو معمار فنلاندی و معماری نئو پلاستیکیسم است.


قهوه خانه بوا نووا برای مسابقه ای که توسط شورای شهر در سال 1956 برگزار شده بود، طراحی شد و معمار پرتغالی آن، فرناندو تاوورا، برنده آن مسابقه شد. بعد از انتخاب ساحل دریا، تاوورا پروژه را به همکارش، آلوارو سیزا، تحویل داد. یکی از اولین پروژه های ساخته شده ی آلورارو سیزا از آن جهت مهم است که رستوران از شهر متوزینو، جایی که سیزا بزرگ شده است، دور نیست و در منظره ای قرار دارد که او صمیمانه با آن آشناست. در پرتغال سال های دهه ی 60 هنوز معماری کردن در رابطه نزدیک با سایت امکان پذیر بود، و این کار درست مانند استخر های شنای سال 1966، در مورد "ساختن لنداسکیپ" این منطقه ی حاشیه ای از اقیانوس اطلس از طریق تحلیل دقیق آب و هوا و جزر و مد، زندگی گیاهی و آرایش صخره ای موجود، و رابطه با خیابان و شهر پشت آن بود.




با وجود فاصله ی 300 متری از راه اصلی، دسترسی ساختمان از یک پارکینگ با سیستمی از سطوح و پله ها است، که افراد را سرانجام به یک ورودی پناه گرفته با سقفی خیلی کوتاه و تخته سنگ های عظیم هدایت می کند. این گردشگاه معمارانه،یک گذرگاه پیچ در پیچ مزین به سنگ های سفید و خطوطی که با دیوارهای بتنی نقاشی شده اند است، که مناظر چشمگیر متعددی مانند پدیدار و پنهان شدن دریا و خط افق را ارائه می دهد.











اتاق غذاخوری رو به غرب رستوران و قهوه خانه درست بالای صخره ها قرار دارند، و به وسیله ی آتریوم مرتفع و پله به ورودی سطح بالاتر متصل شده اند. آشپزخانه، انبار و اتاق های مستخدمان تا نیمه در پشت ساختمان فرو رفته اند، و تنها با یک پنجره نواری و یک دودکش دکل مانند مزین با کاشی رنگی مشخص اند. با شکل دادن یک پروانه در پلان، دو فضای ابتدایی به آرامی به پیرامون خلیج کوچک دریا باز می شوند. دیوار های خارجی آن ها از توپوگرافی طبیعی زمین پیروی می کنند. قهوه خانه پنجره ی بزرگی بالای یک شالوده بتنی نمایان دارد در حالی که اتاق غذاخوری به سمت زمین مسطح بیرون تماماً شیشه ای است. در هر دو اتاق، چهارچوب پنجره ها می توانند زیر سقف بلغزند، و با پوشش داخلی سقف پیش آمده پیوسته شوند. این ویژگی در تابستان یک تأثیر شگفت انگیز می آفریند، یعنی هنگامی که قدم زدن بیرون از اتاق غذاخوری مستقیماً به سمت دریا امکان پذیر است، به طوری که به نظر می رسد ساختمان ناپدید شده است.

منبع هم سایت آلوارو سیزا

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

Pleiades.Arch

عضو جدید
کاربر ممتاز
1998-portugal-pavilion

1998-portugal-pavilion

















 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

Pleiades.Arch

عضو جدید
کاربر ممتاز
1994-aveiro-library

1994-aveiro-library




























 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

Pleiades.Arch

عضو جدید
کاربر ممتاز
2006 Anyang Pavilion

2006 Anyang Pavilion


































 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

F A R Z A N E

عضو جدید
کاربر ممتاز
موزه می مِسس؛ حجم سیال بتنی آلوارو سیزا

موزه می مِسس؛ حجم سیال بتنی آلوارو سیزا





فرناندو گورا Fernando Guerra عکاس پرتغالی،تصاویری از موزه ی هنر مدرن مایمسیس Mimesis museum که در کره ی جنوبی قرار دارد فرستاده است.



طراحی این موزه توسط چند معمار،آلوارو سیزا Alvaro Siza ،کارلوس کاستانهیرا Carlos Castanheira و جان سونگ کیم Jun Sung Kim انجام پذیرفته است.



موزه ی مایمسیسMimesis فرم بتنی سیالی دارد که پیرامون حیاط مرکزی آنجا می پیچد و از طرح گربه ای الهام گرفته که سیزا Siza به محض ورودش به سایت آنجا کشید.




این ساختمان 3 طبقه بخش خدماتش را درطبقه ی زیر زمین جای داده،فضاهای موزه و پذیرش در طبقه همکف قرار داشته و به نیم طبقه ای مشرف می شود که در آن رستوران و فضای کارکنان قرار دارد و در نهایت طبقه ی اول کاملا متعلق به فضای موزه است.




فضای داخلی این موزه در طبقات همکف و اول دارای دیوارها و سقف های کاملا سفید و کف های چوبی و مرمری ست.بدنه ی بیرونی ساختمان از بتن خاکستری خیلی روشن بوده که گویی با پنجره های قاب فلزی روی این بدنه نقطه گذاری شده است.



موزه

موزه

نمای بیرونی

نمای بیرونی

نمای داخلی

نمای داخلی

نمای بیرونی

نمای بیرونی

نمای داخلی

نمای داخلی

نمای داخلی

نمای داخلی

نمای بیرونی

نمای داخلی

نمای خارجی


منبع:اتود



 

F A R Z A N E

عضو جدید
کاربر ممتاز
خانه ای در مایورکای اسپانیا؛اصالت حجم

خانه ای در مایورکای اسپانیا؛اصالت حجم




این مکان با اشراف به دریا توصیف می شود.راه دسترسی از سمت شمال غربی مهیا و بالاترین نقطه ی آن،حدود 26متر از سطح دریا مرتفع است.



چشم انداز صخره ای اطراف ،الهام بخش شده تا این پروژه ایده ی ترکیب بندی احجام قطعه قطعه را دنبال کند؛که از بالای تپه به سمت دریا کشیده می شود.ای حجم شامل سه عدد بلوک بزرگ می باشد،که خود به چند قطعه کوچکتر تقسیم شده اند.



بنا دو طبقه زیرزمین را شامل می شود،که هر قطعه،بخشی از توپوگرافی موجود بواسطه ی یک پلت فرم 22متزی است.



نحوه ی ارتباط بین احجام جدا از هم،با شکاف های عبوری از بین آنها میسر می شود.بلوک شرقی،ورودی اصلی،اتاق خواب اصلی،اتاق مهمان و پلکان را شامل می شود.



ورودی اصلی این خانه،در نقطه ی مشترک پلت فرم و مرکز حجم است.

بلوک غربی؛این حجم به عنوان پیکره ی میانی ایفای نقش می کند،و بسط افقی آن باعث ارتباط بلوک های غربی وشمالی در طبقه همکف می شود.



بلوک مذکور دارای سه اتاق در طبقه ی فوقانی ست،که این اتاق ها نزدیک یکدیگرند و یک کانون نور را در یک حرکت عمودی به سمت حیاط پایین ایجاد می کنند.در این بلوک شما میتوانید یک سالن استراحت را در مجاورت حیاط بیابید،با پنجره هایی به سمت آن،که هر نوع ارتباط بصری را با دریا انکار می کند.





بدون در نظر گرفتن همسایگی دریا،اتاق نشیمن یک جو درونگرا خواهد داشت.با تاکید بر مناظر دریا ونیز دیگر چشم اندازهای این خانه،کنتراستی زیبا ایجاد شده است.




بلوک شمالی نقشی "خانه به خانه" دارد و از دو اتاق ونیز یک اتاق دیگر تشکیل شده.علیرغم این عملکرد ساده انگارانه،این حجم نقشی مهم را به مصابه ی مولفه برتر در تمام پیکره ی این بسته بازی می کند. طراح:آلوار سیزا(Álvaro Siza)


خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

خانه ای در مایورکای اسپانیا

Álvaro Siza


منبع:اتود



 

F A R Z A N E

عضو جدید
کاربر ممتاز
چایخانه بوآ نوآ ـ آلوارو سیزا

چایخانه بوآ نوآ ـ آلوارو سیزا





چایخانه بوآ نوآ به دنبال یک مسابقه در ۱۹۵۶ که توسط شورای شهر برگزار شده و معمار پرتغالی فرناندو تاوورا برنده آن بود، طراحی شد.

پس از انتخاب سایت بر روی صخره های ساحل دریا، وی پروژه را به همکار خود آلوارو سیزا ارجاع داد.



به عنوان یکی از اولین پروژه های سیزا شایان ذکر است که رستوران از شهر متوسینوس زیاد دور نیست، جایی که معمار در آن بزرگ شده و با مناظر آن منطقه از نزدیک آشنا بوده است. در ده های ۱۹۶۰ در پرتغال امکان معماری با ارتباط تنگاتنگ با سایت وجود داشت، همانند استخر شنای لیکا در ۱۹۶۶ که در مورد ساخت منظره ای از منطقه حاشیه ای بر روی اقیانوس از طریق تجزیه و تحلیل دقیق آب و هوا و جزر و مد، پوشش گیاهی موجود و فرم های صخره ها و ارتباط با خیابان و شهر پشت سر، بود.



در حدود ۳۰۰ متری جاده اصلی، ساختمان از پارکینگ و از طریق دستگاه پله دسترسی دارد که در نهایت منجر به ورودی مسقف شده با ارتفاعی پایین، که با تخته سنگ های بزرگ (از مشخصه های سایت) شاخص شده است.



معماری این تفرجگاه، مسیری غیر مستقیم، ملبس به سنگهای سفید و دیوار های بتنی رنگ شده، دیدهای دراماتیک متعددی از مناظر بیرون به عنوان استعاره ای از محیط پیرامون به نمایش می گذارد، و به خط افق دریا کماکان تاکید می کند.




جبهه غربی قسمت غدا خوری و قسمت چایخانه، دقیقا بالای صخره ها هستند و توسط دو دهلیز با ارتفاع دو برابر و پله و ورودی که در سطحی بالاتر تعبیه شده، به هم ارتباط دارند. آشپزخانه، انبار و قسمت کارکنان در سطحی پایین تر، در پشت ساختمان قرار دارند و تنها با پنجره های باریک و دودکش دکل مانند و رنگ سده نمایان است.



تشکیل یک پروانه در پلان، دو فضای اصلی باز اطراف در دامنه ساحل دریا، دیوار های خارجی، همگی توپوگرافی طبیعت سایت را دنبال می کنند. چایخانه، پنجره های بزرگ بالای پایه های بتنی نمایان دارد، در حالی که قسمت غذا خوری تماما شیشه ای است، با نمایی به فضای بیرون. همچنین در هر دو قسمت فریم پنجره ها را می توان پایین، تا روی کف آورد.




اجازه داده شده که کل سقف پروژه به صورت پیش آمدگی به طور پی در پی، همراه با تیرپوش های بیرون زده سقف که در تابستان تاثیر شگفتی دارد، پیش روی کند، در حالی که امکان قدم زدن بیرون از غذاخوری مستقیما به سمت دریا کماکانی که ساختمان از دیده محو می شود، وجود دارد.





همان طور که در دیگر کارهای اولیه معمار، گوناگونی از مصالح را به بازی در آمده اند، می توان به موارد زیر اشاره کرد: دیوارهای بنایی با وپلاستر سفید، بتن نمایان در جبهه غربی و استفاده زیاد از چوب قرمز آفریقایی افزلیا در دیوارها، تیرها، قاب ها و مبلمان. در بیرون پیش آمدگی های سقف پروژه، از چوب های بلند قطعه شده و تسمه های مسی ساخته شده است. سقف یک دال بتنی پوشیده شده با تایل های قرمز-قهوه ای رومی و تیر های معلق چوبی است.
گفته شده، چند سال پیش در طی توفانی سنگین، دریا هر دو قسمت چایخانه و غذاخوری را خراب کرده و مبلمان و اجزای داخلی را از بین برده بود. بوآ نوآ در سال ۱۹۹۱ به طور کامل و با حفظ تمام ویژگی های اصلی اش بازسازی شده است

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)

چایخانه بوآ نوآ (Boa Noa)


منبع:اتود



 

F A R Z A N E

عضو جدید
کاربر ممتاز
موزه ی الوارو سیزا در برزیل ؛درامی از بتن برصفحه ای مثلث و بافتی صخره ای

موزه ی الوارو سیزا در برزیل ؛درامی از بتن برصفحه ای مثلث و بافتی صخره ای





موزه ی الواروسیزادربرزیل؛ درام بتن بر صفحه ایی مثلث و بافتی صخره ای،وقتی که مسابقه ی بین المللی برای ساختن موزه ایی که کارهای نقاش برزیلی ایبره کامارگو ـ متوفی به سال 1994ـ شروع شد،


طرح از حمایت حکومت محلی و خانواده ی نقاش برخوردار بود ، انها مکانی در نزدیک جاده ی پادرِه کاسیکه در پورتو الِگره را به این طرح اختصاص دادند،


شهری با بیش از 1میلیون نفر جمعیت درجنوب برزیل. کار برروی زمینی که درغالب مثلث کوچکی شکل گرفته بود و با صخره هایی با ارتفاع 25متر احاطه شده بود مشکل می نمود.


با این حال زمین منظره ی خوبی به رودخانه ی گوایبا داشت. الوارو سیزا ویریا، درپروژه ی موزه مکان های نمایشگاهی، انبار، کتابخانه، فیلم خانه ،کافه ، تالارکوچک وهمچنین فضاهای اداری وکارگاه هایی برای هنرمندان قرار داده است.



بنابراین ساختمان به صورت عمودی توسعه یافته وحجم اصلی درپس زمینه ایی صخره ایی جانمایی شده است، فرم ساختمان از روی شیب کناری الگو برداری شده است، طراح با کمک گرفتن از استراتژی توزیع منسجم فضا مشکل پارکینگ مجموعه را حل کرده است مشکلی که گریبان گیر مکان های تنگ وشلوغ نزدیک شاهراه هااست.



نمای نزدیک تری ازموزهالواروسیزادربرزیل

موزه ی الواروسیزادربرزیل

معماری داخلی موزه

موزه ی الواروسیزادربرزیل

موزه ی الواروسیزادربرزیل


منبع:اتود



 

F A R Z A N E

عضو جدید
کاربر ممتاز
آلوارو سیزا در دو سالانه ونیز؛ مینیمالیسم در پرداخت و پیچیدگی در سیرکولاسیون

آلوارو سیزا در دو سالانه ونیز؛ مینیمالیسم در پرداخت و پیچیدگی در سیرکولاسیون





لوارو سیزا برنده سیزدهمین دو سالانه ونیز،این ساختار را درست در کنار سازه طراحی شده توسط ادواردو سوتو دمورا در باغهای ارسنال ساخته است.این کار نتیجه همکاری طولانی مدت دو معمار پرتغالیست.



ساختار آلوارو سیزا باعث ایجاد رابطه بین جنبه های مختلف ونیز و محیط متراکم شهری آن می شود.



سه دیوار مفصلی فضایی خصوصی را در میان باغی که در دوازدهمین دو سالانه ونیز توسط پیت اودولف ساخته شده بود ایجاد می کنند که این کار احترامی به بافت متراکم شهری ونیز بوده و ایجاد کننده چشم اندازهای بخصوصی از محیط بیرونی آرسنال می باشد.


آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز

آلوارو سیزا؛دو سالانه ونیز


منبع:اتود



 
  • Like
واکنش ها: mpb

hadi1525

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
اولین پروژه آلوارو سیزا در چین

اولین پروژه آلوارو سیزا در چین





مترجم: مهرداد نجیب زاده
اولین پروژه آلوارو سیزا در کشور چین به اجرا رسید. فرناندو گوئرو چند تصویر از اولین پروژه این معمار پرتغالی که بر روی آب ساخته شده به نمایش گذاشته است. احضار رنگ های ساده و زیبا از یک اژدهایی که بر روی آب دراز کشیده، از عناصر ظریف و بخصوص طرح های سیزا به شمار می رود. به کار بردن از ننمادهاو خصوصیات سنتی یک کشور، از ویژگی های معماری سیزا حساب می شود. طرح این کنوانسیون به عنوان یک نهاد مستقل به حساب می آید که در تضاد با کارخانه های صنعتی نزدیک خود اجرا شده است. هندسه ظریف خطوط منحنی در اتصال به پل و محل عبور عابر پیاده با عرصه های مختلف، از نمونه های قابل توجه معماری متمایز سیزا به شمار میرود.

وی از طریق فام های مختلف، بازتاب و ترکیب بی دلیل نور و سایه در پروژه خود، فرمی شاعرانه و بی نظیر خلق کرده است. با توجه به عکس های فوق العاده هنری و حرفه ای فرناندو گوئرو، می توانیم نتیجه خلوص و زیبایی یک پروژه معماری را در طول روز و شب، در ادغام با آب را مشاهده کنیم.












































منبع: Archdaily.com
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
بالا