آرزو !

[naghmeirani]

با تشکّز از همراهیِ همۀ خوبانم ....موضوعِ "آرزو "





بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر
کان چهره مشعشع تابانم آرزوست

بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز
باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست

گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو
آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست
وان ناز و باز و تندی دربانم آرزوست

در دست هر کی هست ز خوبی قراضه‌هاست
آن معدن ملاحت و آن کانم آرزوست

این نان و آب چرخ چو سیل‌ست بی‌وفا
من ماهیم نهنگم عمانم آرزوست

یعقوب وار وااسفاها همی‌زنم
دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست

والله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
آن نور روی موسی عمرانم آرزوست

زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول
آن‌های هوی و نعره مستانم آرزوست

گویاترم ز بلبل اما ز رشک عام
مهرست بر دهانم و افغانم آرزوست

دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما
گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست

هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خرد
کی آن عقیق نادر ارزانم آرزوست

پنهان ز دیده‌ها و همه دیده‌ها از اوست
آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست

خود کار من گذشت ز هر آرزو و آز
از کان و از مکان پی ارکانم آرزوست

گوشم شنید قصه ایمان و مست شد
کو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست

یک دست جام باده و یک دست جعد یار
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

می‌گوید آن رباب که مردم ز انتظار
دست و کنار و زخمه عثمانم آرزوست

من هم رباب عشقم و عشقم ربابی‌ست
وان لطف‌های زخمه رحمانم آرزوست

باقی این غزل را ای مطرب ظریف
زین سان همی‌شمار که زین سانم آرزوست

بنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرق
من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست

 

[sheida244]

سوالي بود كه امروز ازم پرسيده شد!!!!
من هيچ جوابي نداشتم كه بدم!!!!!
راستي چرا من هيچ آرزويي ندارم!!!؟
هر چي فكر كردم ديدم كه آرزويي ندارم
نمي‌دونم چرا هميشه اين واژه منو ياد چيزايي مي‌ندازه كه دست نيافتني هستن!!
ولي خوب من خواسته دارم نه آرزو!
به نظرتون اينا با هم فرق دارن!!؟؟

 

[Qomri]

سوالي بود كه امروز ازم پرسيده شد!!!!
من هيچ جوابي نداشتم كه بدم!!!!!
راستي چرا من هيچ آرزويي ندارم!!!؟
هر چي فكر كردم ديدم كه آرزويي ندارم
نمي‌دونم چرا هميشه اين واژه منو ياد چيزايي مي‌ندازه كه دست نيافتني هستن!!
ولي خوب من خواسته دارم نه آرزو!
به نظرتون اينا با هم فرق دارن!!؟؟

فکر می کنم آرزو اونه که تو احساساتی بشی در موردش و همون طور که خودت گفتی البته نه صد در صد دستنیافتنی و خواسته اونه که راه بیافتی بری سمتش و بهش برسی ، اونو تو دستت بگیری.
اما آرزو ها هستند که بعد این نیرو رو در ما بوجود میارن که ما بخوایم بهشون برسیم!

 

[محـسن ز]

حافظ

حافظ

در آرزوی بوس و کنارت مردم
وز حسرت لعل آبدارت مردم
قصه نکنم دراز کوتاه کنم
بازآ بازآ کز انتظارت مردم

 

[naghmeirani]

سعدی

سعدی

شمعی به پیش روی تو گفتم که برکنم

حاجت به شمع نیست که مهتاب خوشترست

دوش آرزوی خواب خوشم بود یک زمان

امشب نظر به روی تو از خواب خوشترست

 

[محـسن ز]

خواجوی کرمانی

خواجوی کرمانی

گفتم که چرا صورتت از دیده نهانست
گفتا که پری را چکنم رسم چنانست
گفتم که نقاب از رخ دلخواه برافکن
گفتا مگرت آرزوی دیدن جانست
گفتم همه هیچست امیدم ز کنارت
گفتا که ترا نیز مگر میل میانست
گفتم که جهان بر من دلتنک چه تنگست
گفتا که مرا همچو دلت تنک دهانست
گفتم که بگو تا بدهم جان گرامی
گفتا که ترا خود ز جهان نقد همانست
گفتم که بیا تا که روان بر تو فشانم
گفتا که گدا بین که چه فرمانش روانست
گفتم که چنانم که مپرس از غم عشقت
گفتا که مرا با تو ارادت نه چنانست
گفتم که ره کعبه بمیخانه کدامست
گفتا خمش این کوی خرابات مغانست
گفتم که چو خواجو نبرم جان ز فراقت
گفتا برو ای خام هنوزت غم آنست

 

[naghmeirani]

ابو سعید ابوالخیر

ابو سعید ابوالخیر

آنی که ز جانم آرزوی تو نرفت

از دل هوس روی نکوی تو نرفت

از کوی تو هر که رفت دل را بگذاشت

کس با دل خویشتن ز کوی تو نرفت

 

[maryam_22]

تـــو کـیـسـتـی کـه مـن اینگـونـه بی‌تو بـی‌تـابـم
شــب از هــجــوم خیــالــت نـمــی‌بــرد خــوابــم
تـــو کــیـسـتـی کـه مـن از مـوج هـر تبسـم تــو
بـــســان قــایــق ســرگــشــتــه روی گـــردابــم
مــــن از کــــجـــا ســر راه تـــــو آمـــدم نـــاگــاه
چـــه کـــرد بــا مــن آن نـــگـــاه شــیــــریـــن آه
تــو دوردســت امیــدی و پــای مـن خسته است
چـراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است
تـــو آرزوی بـــلـــنـــدی و دســـت مـــن کــــوتــاه
مــدام پــیـش نـگـــاهــی مـــدام پــیــش نــگــاه
چــــه آرزوی مــحــالـی‌اسـت زیــســتــن بــا تــو
مـــرا هـمـیــن بـگـذارنـــد یــک ســخـــن بــا تــو


فریدون مشیری

 

[naghmeirani]

ابو سعید ابوالخیر

ابو سعید ابوالخیر

گر با غم عشق سازگار آید دل

بر مرکب آرزو سوار آید دل

گر دل نبود کجا وطن سازد عشق

ور عشق نباشد به چه کار آید دل

 

[maryam_22]

در اوج آرزو

بگذار تا ازین شب دشوار بگذریم
رود رونده سینه و سر می زند به سنگ
یعنی بیا که ره بگشاییم و بگذریم
لعلی چکیده از دل ما بود و یاوه گشت
خون می خوریم باز که بازش بپروریم
ای روشن از جمال تو ایینه ی خیال
بنمای رخ که در نظرت نیز بنگریم
دریاب بال خسته ی جویندگان که ما
در اوج آرزو به هوای تو می پریم
پیمان شکن به راه ضلالت سپرده به
ما جز طریق عهد و وفای تو نسپریم
آن روز خوش کجاست که از طالع بلند
بر هر کرانه پرتو مهرش بگستریم
بی روشنی پدید نیاید بهای در
در ظلمت زمانه که داند چه گوهریم
آن لعل را که خاتم خورشید نقش اوست
دستی به خون دل ببریم و بر آوریم
ماییم سایه کز تک این دره ی کبود
خورشید را به قله ی زرفام می بریم


ابتهاج

 

[naghmeirani]

ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست
بدمستی ز نرگس خمارم آرزوست
هندوی طره‌ات چه رسن باز لولییست
لولی گری طره طرارم آرزوست
اندر دلم ز غمزه غماز فتنه‌هاست
فتنه نشان جادوی بیمارم آرزوست
زان رو که غدرها و دغاهاش بس خوش‌ست
غدرش مرا بسوزد غدارم آرزوست
زان شمع بی‌نظیر که در لامکان بتافت
پروانه وار سوخته هموارم آرزوست
گلزار حسن رو بگشا زانک از رخت
مه شرمسار گشته و گلزارم آرزوست
بعد از چهار سال نشستیم دو به دو
یک ره به کوی وصل تو دوچارم آرزوست
انکار کرد عقل تو وین کار کرده عشق
انکار سود نیست چو این کارم آرزوست
رانیم بالش شه و رانی به زخم مار
با مصطفای حسن در آن غارم آرزوست
تاتار هجر کرد سیاهی و عنبری
زان مشک‌های آهوی تاتارم آرزوست
باریست بر دلم که مرا هیچ بار نیست
ای شاه بار ده که یکی بارم آرزوست
عارست ای خفاش تو را ناز آفتاب
صد سجده من بکرده بر آن عارم آرزوست
با داردار وعده وصلت رسید صبر
هجران دو چشم بسته و بر دارم آرزوست
هست این سپاه عشق تو جان سوز و دلفروز
و اندر سپاه عشق تو سالارم آرزوست
دجال هجر بر سرم از غم قیامتیست
لابد فسون عیسی و تیمارم آرزوست
مکری بکرد بنده و مکری بکرد وصل
از مکر توبه کردم مکارم آرزوست
تا سوی گلشن طرب آیم خراب و مست
از گلشن وصال تو یک خارم آرزوست
زان طره‌های زلف کمرساز بنده را
کز شهر دررمیدم کهسارم آرزوست
موسی جان بدید درختی ز نور نار
آن شعله درخت و از آن نارم آرزوست
تبریز چون بهشت ز دیدار شمس دین
اندر بهشت رفته و دیدارم آرزوست

 

[amir ut]

سیـــر نمــــــی شود دلم ، هرچه نظر به تو کنم
دور مشــــو ز منظـــــرم ، جز تو چه آرزو کنم
روی تو را چو دیده ام ، بوی خوشت شنیده ام
از همـــه دل بــریــده ام، جـــز تو چه آرزو کنم
گرچه زمن گسسته ای،عهد و وفا شکسته ای
عشق مرا زدل برون ،دل به خسان تو بسته ای
تیــــغ جفـــا بر دل من ، پشت مـرا تو خسته ی
بــا تـــن زار و خستــه ام، جز تو چه آرزو کنم
در طلبت چـــه شادمان ، بی سر و پا شدم دوان
سینـــه سپــر مقــــابـــــل تیـــر و کمان دشمنان
آه چـــرا تــــو بسته ای ، راه بــه یارخسته جان
از تــــــو نشان ندیده ام ، جــز تـو چه آرزو کنم
ای مــــه بــــا وفای من ، دلبـــر خوش ادای من
خود تو بگو چه کرده ام ،چیست گنه خطای من
گـــر گنهم شــــد عاشقی ، ایـــن نبود سزای من
از تـــــــو به جان رسیده ام جز تو چه آرزو کنم
دیـر تـــــو را گـــزیده ام همچـو کمان خمیده ام
گوش کشـــــان بــه راه تو در شب تار و تیره ام
هرچه نشـــانـــه شد مرا گــــم شده بی نشانه ام
نــــور دو چشـــم و دیده ام ، جز تو چه آرزو کنم
شمس الدین عراقی​

 

[maryam_22]

روزهایـی کـه بـی تـو می گـذرد


گـرچه بـا یـاد تـوست ثـانـیه هـاش


آرزو بـاز می کـشد فـریـاد:


در کـنار تـو می گـذشت٬ ای کـاش!


مشيري​

 

[naghmeirani]

با رنگ و بویت ای گل گل رنگ و بو ندارد
با لعلت آب حیوان آبی به جو ندارد

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی است
من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

دارد متاع عفت از چار سو خریدار
بازار خودفروشی این چار سو ندارد

جز وصف پیش رویت در پشت سر نگویم
رو کن به هر که خواهی گل پشت و رو ندارد

گر آرزوی وصلش پیرم کند مکن عیب
عیب است از جوانی کاین آرزو ندارد

خورشید روی من چون رخساره برفروزد
رخ برفروختن را خورشید رو ندارد

سوزن ز تیر مژگان وز تار زلف نخ کن
هر چند رخنهٔ دل تاب رفو ندارد

او صبر خواهد از من بختی که من ندارم
من وصل خواهم از وی قصدی که او ندارد

با شهریار بی دل ساقی به سرگرانی است
چشمش مگر حریفان می در سبو ندارد

 

[amir ut]

فروغ عزیز

فروغ عزیز

دیوان دیوار

آرزو
کاش بر ساحل رودی خاموش
عطر مرموز گیاهی بودم
چو بر آنجا گذرت می افتاد
به سراپای تو لب می سودم

کاش چون نای شبان می خواندم
به نوای دل دیوانه ی تو
خفته بر هودج مواج نسیم
می گذشتم ز در خانه ی تو

کاش چون پرتو خورشید بهار
سحر از پنجره می تابیدم
از پس پرده ی لرزان حریر
رنگ چشمان تو را می دیدم

کاش در بزم فروزنده تو
خنده ی جام شرابی بودم
کاش در نیمه شبی درد آلود
سستی و مستی خوابی بودم

کاش چون آینه روشن می شد
دلم از نقش تو و خنده تو
صبحگاهان به تنم می لغزید
گرمی دست نوازنده تو

کاش چون برگ خزان رقص مرا
نیمه شب ماه تماشا می کرد
در دل باغچه ی خانه ی تو
شور من … ولوله برپا می کرد

کاش چون یاد دل انگیز زنی
می خزیدم به دلت پر تشویش
ناگهان چشم تو را می دیدم
خیره بر جلوه ی زیبایی خویش

کاش در بستر تنهایی تو
پیکرم شمع گنه می افروخت
زین گنه کاری شیرین می سوخت
ریشه زهد تو و حسرت من

کاش از شاخه ی سرسبز حیات
گل اندوه مرا می چیدی
کاش در شعر من ای مایه ی عمر
شعله ی راز مرا می دیدی

 

[naghmeirani]

ابو سعید ابوالخیر

ابو سعید ابوالخیر

شادم به دمی کز آرزویت گذرد

خوشدل به حدیثی که ز رویت گذرد

نازم به دو چشمی که به سویت نگرد

بوسم کف پایی که به کویت گذرد

 

[maryam_22]

كيم من؟ آرزو گم كرده اي تنها و سرگردان
نه آرامي نه اميدي نه همدردي نه همراهي

رهي معيّري
​

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

از بیم رقیب طوف کویت نکنم

وز طعنهٔ خلق گفتگویت نکنم

لب بستم و از پای نشستم اما

این نتوانم که آرزویت نکنم

 

[naghmeirani]

باباطاهر

باباطاهر

به جز این مو ندارم آرزویی

که باشد همدم مو لاله‌رویی

اگر درد دلم واجم به کوهان

دگر در کوهساران گل نرویی

 

[naghmeirani]

صائب

صائب

از شکست آرزو هر لحظه دل را ماتمی است

عشق کو، کاین شیشه‌ها را جمله یکجا بشکند؟

کشتی ما چون صدف در دامن ساحل شکست

وقت موجی خوش که در آغوش دریا بکشند

همت مردانه می‌خواهد، گذشتن از جهان

یوسفی باید که بازار زلیخا بشکند

 

[naghmeirani]

صائب

صائب

آرزو در طبع پیران از جوانان است بیش

در خزان، هر برگ، چندین رنگ پیدا می‌کند

 

[maryam_22]

شبي در عالم مستي همين قـــدر آرزو دارم
كه مست از جاي برخيزي و بنشيني به دامانم

فروغي بسطامي
​

 

[Comet1986]

چون عشق و آرزو به دلم مرد شهريار
جز مردنم به ماتم عشق آرزو نبود

شهریار

 

[Comet1986]

شهریار

شهریار

گر آرزوي وصلش پيرم کند مکن عيب
عيب است از جواني کاين آرزو ندارد

 

[sahar-architect]

ارزودارم دلت از غصه ها خالی شود
سهم تو از زندگی یک عمر خوشحالی شود

 

[naghmeirani]

صائب

صائب

در دل ما آرزوی دولت بیدار نیست

چشم ما بسیار ازین خواب پریشان دیده است

 

[naghmeirani]

عراقی

عراقی

دلا، چون عاشق یاری، به درد او گرفتاری

همی کن ناله و زاری، که عاشق زار اولی‌تر

هر آنچه آرزو داری برو از درگه او خواه

ز هر در، کان زند مفلس، در دلدار اولی‌تر

 

[naghmeirani]

دولت دوست

دولت دوست

روی را بُگشا که باغم آرزوست
درشب تیره چراغم آرزوست
از حجاب ابر بیرون شو بتاب
چهرهء چون آفتابم آرزوست
لب به خنده باز کن ای ماه روی
خنده‌ای از آن لبانم آرزوست
شمه‌ای واگوی از دوران هجر
صحبت شیرین زبانم آرزوست
عندلیبم خسته از جور خزان
نغمه‌ای در بوستانم آرزوست
مست ما را کی کند هر باده‌ای
جُرعه‌ای از دست آنم ارزوست
دولت هر کس زپی دارد زوال
دولت صاحب زمانم آرزوست
شهد شیرین است سینایی ولیک
بوسه از شیرین دهانم آرزوست


**رحیم سینایی**

 

[maryam_22]

خسته ام از آرزو ها، آرزوهای شعاری​

شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری​

حظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن​

خاطرات بایگانی، زندگی های اداری​

آفتاب زرد و غمگین، پله های رو به پایین​

سقف های سرد و سنگین، آسمانهای اجاری​

با نگاهی سر شکسته، چشمهایی پینه بسته​

خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری​

صندلی های خمیده، میزهای صف کشیده​

خنده های لب پریده، گریه های اختیاری​

عصر جدول های خالی، پارکهای این حوالی​

پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری​

رو نوشت روزها را، روی هم سنجاق کردم:​

شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری​

عاقبت پرونده ام را، با غبار آرزو ها​

خاک خواهد بست روزی، باد خواهد برد باری​

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث​

در ستون تسلیت ها، نامی از ما یادگاری​

​

​

قيصر امين پور​

 

[naghmeirani]

شهر آرزو

شهر آرزو

اگر شبی زراه مهر
تو از دیار آرزو
بیامدی سرای من
مرا دمی بخود ببر
به سر زمین آرزو
به روزهای کودکی
به روزهای بی‌غمی
به آن زمان که در دلم
فروغ مهر بود ونور
وانفجار خواهشم
به یک ریال پول خُرد
به یک انار از حیاط خانه‌مان
به قاچ هندوانه ای
که توی آب حوض بود
می‌شکست
اگر چه گاه مادرم
به جُرم شیطنت
به چوب بادبیزنی
مرا به خَشم می‌نواخت
ولی چه زود
سرم به سینه می‌گذاشت
تمام درد ضربه را
به یک نگاه مادرانه‌ای
به بوسه‌ای ، نوازشی
ز ذهن وجان کودکانه‌ام
چه ساده می‌زدود
در آن دیار آرزو
غُبار خشم
چه زود با فروغ مهر می‌پرید
مرا به شهر آرزو ببر
که خشم ها لحظه‌ای
نیازها ساده‌اند
ومهر جاودانه است
ویاد مادرم در آن
مرا بهین بهانه است.

**رحیم سینایي **