پفرورن (Pefrorene) تولید شده توسط شرکت لاکهید مارتین، از یک اتم 100 نانومتری به صورت یک ورق ضخیم گرافنی ساخته شده است که 500 بار نازک‌تر از بهترین تکنولوژی‌های اسمز معکوس آب شیرین‌کن‌های موجود امروزی است و هزینه‌های انرژی در فرآیند را 99 درصد کاهش می‌دهد.
گرافن (graphene) از اتم‌های کربن خالص ساخته شده است که در یک ساختار شبکه لانه زنبوری در سطح اتمی مرتب شده‌اند. ورق‌های گرافن و نانو تیوب‌های کربنی را می‌توان به عنوان مواد فوق العاده قوی و نانوفیلتر (nanofilters) استفاده کرد.
آب شیرین‌کن‌های کارآمدتر
شیرین‌سازی (desalination) فرآیندی است که برای حذف نمک‌ها و دیگر مواد معدنی از آب شیرین و قابل شرب انجام می‌شود. شیرین‌سازی به طور سنتی در کشتی‌های دریایی و زیر دریایی‌ها انجام می‌شود.
تا همین اواخر، فرآیند اصلی آب شیرین‌کن به صورت تقطیر فلش چند مرحله‌ای (multistage flash distillation) یا MFD بود که از حرارت برای تبخیر آب و باقی ماندن نمک استفاده می‌کند. تا دهه 1990 این روش 80 درصد از تاسیسات شیرین‌سازی را به خود اختصاص داده بود.
در حال حاضر روش جدیدتر آب شیرین‌کن اسمز معکوس (reverse osmosis desalination) به تکنولوژی اصلی آب شیرین‌کن تبدیل شده است. در این روش آب از میان فیلترهای ممبرانی (filtration membranes) پمپ می‌شود تا خالص شود. ممبران ذرات بزرگ‌تر را به دام می‌اندازد ولی به آب و ذرات کوچک‌تر اجازه عبور از منافذ به طرف دیگر را می‌دهد.
شیرین‌سازی ارزان
در سال 2011 شورای منابع ملی ایالات متحده گزارش داد که هزینه تولید منابع سنتی آب به ازای هر 1000 گالن از 0.90 دلار تا 2.50 دلار می‌باشد. از سوی دیگر هزینه شیرین‌سازی همان مقدار آب در محدوده از 1.50 تا 8.00 دلار متغیر است. این هزینه‌های بالا باعث می‌شوند که برخی از تاسیسات از نتوانند شیرین‌سازی آب را در مقیاس بزرگ انجام دهند.
با تکنولوژی جدید گرافن، هزینه‌های نمک‌زدایی می‌تواند با منابع سنتی آب قابل مقایسه شود. لاکهید مارتین در حال برنامه‌ریزی برای افزایش تولید فیلترهای گرافی و مقابله با برخی مشکلات مانند تشکیل فیلم نازک کامپوزیت بر روی ورق می‌باشد.
گرافن (graphene) از اتم‌های کربن خالص ساخته شده است که در یک ساختار شبکه لانه زنبوری در سطح اتمی مرتب شده‌اند. ورق‌های گرافن و نانو تیوب‌های کربنی را می‌توان به عنوان مواد فوق العاده قوی و نانوفیلتر (nanofilters) استفاده کرد.
شیرین‌سازی (desalination) فرآیندی است که برای حذف نمک‌ها و دیگر مواد معدنی از آب شیرین و قابل شرب انجام می‌شود. شیرین‌سازی به طور سنتی در کشتی‌های دریایی و زیر دریایی‌ها انجام می‌شود.
تا همین اواخر، فرآیند اصلی آب شیرین‌کن به صورت تقطیر فلش چند مرحله‌ای (multistage flash distillation) یا MFD بود که از حرارت برای تبخیر آب و باقی ماندن نمک استفاده می‌کند. تا دهه 1990 این روش 80 درصد از تاسیسات شیرین‌سازی را به خود اختصاص داده بود.
در حال حاضر روش جدیدتر آب شیرین‌کن اسمز معکوس (reverse osmosis desalination) به تکنولوژی اصلی آب شیرین‌کن تبدیل شده است. در این روش آب از میان فیلترهای ممبرانی (filtration membranes) پمپ می‌شود تا خالص شود. ممبران ذرات بزرگ‌تر را به دام می‌اندازد ولی به آب و ذرات کوچک‌تر اجازه عبور از منافذ به طرف دیگر را می‌دهد.
شیرین‌سازی ارزان
در سال 2011 شورای منابع ملی ایالات متحده گزارش داد که هزینه تولید منابع سنتی آب به ازای هر 1000 گالن از 0.90 دلار تا 2.50 دلار می‌باشد. از سوی دیگر هزینه شیرین‌سازی همان مقدار آب در محدوده از 1.50 تا 8.00 دلار متغیر است. این هزینه‌های بالا باعث می‌شوند که برخی از تاسیسات از نتوانند شیرین‌سازی آب را در مقیاس بزرگ انجام دهند.
با تکنولوژی جدید گرافن، هزینه‌های نمک‌زدایی می‌تواند با منابع سنتی آب قابل مقایسه شود. لاکهید مارتین در حال برنامه‌ریزی برای افزایش تولید فیلترهای گرافی و مقابله با برخی مشکلات مانند تشکیل فیلم نازک کامپوزیت بر روی ورق می‌باشد.
