پسته

faramarz1000

عضو جدید
درخت پسته اهلی متعلق به تیره سماق است جنس دارای ۱۱ گونه است كه همگی ‌آ‌نها از خود، تربانتین یا سقز ترشح می ‍كنند.درخت پسته دارای برگ‍های مركب شانه ای است و هربرگ یك جوانه جانبی را در برمی‍‍گیرد. اكثر جوانه های جانبی به گل آذین اولیه مبدل می ‍شوند و یك محور اصلی را تشكیل می ‍دهند كه در سال بعد خوشه پسته را تولید می كنند. بنابراین این خوشه های پسته به صورت جانبی بر روی شاخه یكساله می ‍شوند. از نظر گیاه شناسی میوه پسته در ردیف میوه های شفت طبقه ‍بندی می ‍شود میوه های شفت متشكل از سه قسمت : لایه برون خارجی، لایه میان گوشتی و لایه درون برسخت هستند كه درون بر، هسته را می ‍پوشانند. تفاوت میوه های شفت در بخش خوراكی آنها است. در پسته و بادام، هسته (مغز) به صورت خوراكی می ‍رسد، در حالی كه سایر میوه ‍جات شفت (زردآلو، هلو)، هسته سخت دارند و میان برگوشتی بخش خوراكی میوه می باشد. درخت پسته دو پایه است، یعنی برای تولید میوه به وجود هر دو پایه نر و ماده نیاز می باشد و تشخیص درخت نر و ماده از یكدیگر به جز از روی گل آنها (آن هم در فصل بهار و به هنگام گل دادن ) میسر نیست. گل ها فاقد گلبرگ و غده های شهد ‍ساز بوده، بنابراین زنبور عسل را به خود جلب نمی ‍كند و گرده گل توسط باد پراكنده می شوند. درخت پسته برگ ریز است، بدین معنا كه در پاییز خزان نموده و زمستان را در خواب می گذراند. ریشه ‍زائی درخت پسته به ‍صورت محوری و عمودی است و تا عمق بیش از دو متر داخل خاك فرو می‍رود. سیستم ریشه ‍زائی عمقی درخت را قادر می سازد تا به اعماق خاك نفوذ كرده و از آب و مواد موجود در آن به خوبی تغذیه نماید و از این رو درختان پسته قابلیت سازش با دور‍ های طولانی خشكسالی را دارند. قدرت تولید ریشه فرعی در درخت پسته خیلی ضعیف است و هرگاه انتهای ریشه اصلی قطع شود، درخت خشك شده و از بین می رود. مرحله نونهالی طولانی است. تا قبل از پنج سالگی، درختان میوه كمی تولید می كنند و از ۱۰ تا ۱۲ سالگی باردهی اقتصادی درخت آغاز می شود
 

مهدی-S

عضو جدید
کود برای پسته

کود برای پسته

درخت پسته احتیاج به کود فراوان دارد و کود دامی به تنهایی نمی‌تواند رفع احتیاجات درخت پسته را از حیث مواد غذایی برای محصول زیاد بکند. لذا باید علاوه بر کود دامی از کودهای شیمیایی نیز استفاده کرد. کود دامی را پاییز به درخت می‌دهند و کود شیمیایی را در دو دفعه یکی در اسفند ماه و دیگری در خرداد ماه با خاک مخلوط می‌کنند.
همچنين به طريقه محلول پاشی در اواخر بهار (زمانی که ميوه در حال پر شدن می باشد ) می توان کيفيت و کميت مغر را افزايش داد . استفاده از کودهای ريز مغذی توصيه می گردد.
گرده افشاني (pollination ) پسته
گرده افشاني پسته بوسيله باد صورت مي‌گيرد. با توجه به اين كه گل‌ها بدون گلبرگ هستند و جذابيتي براي حشرات مخصوصاً زنبور عسل نداشته، ممكن است زنبور عسل براي جمع آوري گرده،گلهاي نر را لمس كند ولي در گرده افشاني نقشي ندارد.
عدم جريان هوا (باد) و آب و هواي باراني، شرايط نامساعدي را براي پراكندگي دانه‌هاي گرده ايجاد مي‌نمايند. همچنين بادهاي شديد و طوفاني باعث خشك‌شدن سطح كلاله و بارندگي باعث شستشوي سطح كلاله و از بين رفتن چسبندگي آن مي‌شود. دوره پذيرش كلاله مادگي را حدود 3تا 5 روز گزارش كرده‌اندكه در صورت وجود شرايط محيطي مناسب و تامين گرده مناسب و كافي، دانه گره جوانه زده، لوله گرده رشد كرده وارد تخمدان مي‌شود و پس از تركيب با سلول تخم، جنين را به وجود مي‌آورد. درصورتي‌كه گرده افشاني انجام نگيرد ريزش گـــل اتفاق مي‌افتد. ميوه‌ها پاتنوكارپ (پوك) مي‌شوند. ريزش گل‌هاي گرده افشاني نشده معمولا ظرف مدت 4-3 هفته پس از مرحله تمام گل انجام مي‌شود.نسبت مناسب پايه‌هاي نر و ماده در يك باغ مهمترين عوامل موثر در گرده‌افشاني پسته است و رعایت نسبت يك درخت نر به ازاي هر 15-10 درخت ماده مي‌تواند گرده كافي و مورد نياز را تامين نموده و مشكل كمبود گرده را برطرف نمايد. كاشت يك رديف درختان نر عمود بر مسير باد غالب و در حاشيه باغ مي‌تواند علاوه بر توليد گرده مناسب و فراوان به عنوان باد‌شكن نيز عمل نمايد. درمناطقي كه گرده كافي وجود ندارد يا شرايط محيطي مانع از انجام گرده‌افشاني طبيعي مي‌شود گرده‌افشاني مصنوعي به وسيله انسان امكان‌پذير بوده كه بايد از گرده‌هاي مطمئن و سالم تازه استفاه نمود و گرده‌افشاني را 2 تا 3 مرتبه تكرار كرد.

 

سحري

عضو جدید
دستور العمل توليد نهال پسته

دستور العمل توليد نهال پسته

روش‌هاي كاشت و توليد نهال پسته
مقدمه:

گياهان سرمنشا زنجيره غذايي حيات بر روي كره زمين و به عنوان ثروت ملي هر كشور محسوب مي‌شوند. پسته يكي از مهمترين اقلام صادراتي ايران است كه بيش از 23% از ارزش كل صادرات ايران را بخود اختصاص داده است.

پسته يكي از گياهان مهم در تيره پسته سانان (Anacardiaceae) است. تيره پسته سانان با حدود 60 جنس و 600 گونه ،تيره‌اي مهم در بين گياهان مي‌باشد. پسته به صورت خودرو در شمال شرقي ايران و اسياي مركزي و افغانستان وجود دارد.

پسته گياهي دو پايه است بنابراين درختان نر و ماده مجزا از يكديگر هستند و بدين صورت با كاشت بذر و پيوند نزدن آن نيمي از نهال‌ها نر و نيم ديگر ماده خواهند شد و همچنين كاشت بذر به‌علت تفرقه صفات، تنوع ژنتيكي بين درختان بوجود آورده و بعضاً امكان دارد صفاتي نامطلوب در بين جمعبت بروز كند.

بنابراين در تكثير توسط بذر، گاهي مرغوبيت از بين مي‌رودو نيز زمان لازم برا ي بالغ شدن گياه در درختاني كه توسط بذر تكثير مي‌شوند طولاني‌تر مي‌شود. بنابراين براي داشتن درختان يك دست و يكنواخت از يك رقم پر محصول ومرغوب و نيز براي كوتاه‌كردن دوره نونهالي بايد از تكثير غير‌جنسي استفاده كرد. پس پيوند زدن نهال امري ضروري به نظر مي‌رسد.
طرح باغ پسته:
قبل از كاشت پسته ابتدا بايد منطقه موردنظر را براي كاشت از لحاظ آب و هوا و شرايط خاك بررسي نمود . اگر منطقه و زمين مورد نظر براي پسته‌كاري مناسب بود اقدام به تسطيح آن كرد.
براي احداث باغ پسته بهتر است ابتدا نقشه دقيقي با مقياس مناسب از زمين تسطيح شده بر روي كاغذ رسم كرد و روي آن فواصل بين درختان و رديف‌ها (فواصل بين درختان 4-3 متر و بين رديف‌ها 8-7 متر مي‌باشد).محل احداث ساختمان و يا تاسيس مورد نياز احتمالي، مسير جاده و خيابان‌هاي باغ، شبكه آبياري باغ ، وزش بادغالب و شيب زمين را مشخص نمود.
تهيه بذر مطلوب :
بذر در نظر گرفته شده بايد سالم و بدون هيچ گونه آفت يا بيماري و از محصول همان سال باشد. انتخاب بنه به عنوان پايه داراي مزايا و معايبي است، از مزاياي آن مقاومت بيشتر آن در برابر خشكي در مقايسه با پايه پسته اهلي و مقاومت نسبي در برابر آلودگي به نماتد مولد غده ريشه است و از معايب آن رشد بطئي در سال‌هاي اوليه كاشت و حساسيت به گموز و ورتيسليوم بوده كه به علت اين عيوب كمتر مورد توجه باغداران به عنوان پايه قرار مي‌گيرد. معمولاً بذرهاي كه به عنوان پايه اسفاده مي‌شود از ارقام پسه اهلي و عمدتاً بادامي (بادامي ريز)و قزويني است و همچنين از نوعي هيبرد به نام بنه باغي نيز مي‌توان استفاده نمود. بنه باغي فوق العاده به نماتد ريشه حساس مي‌باشد. بنابراين بايد با توجه به معايب و محاسن هريك از پايه‌ها و نيز با توجه به نوع خاك محل كاشت و بيماري‌هاي منطقه به انتخاب پايه مبادرت نمود. از پايه‌هاي ديگر پسته درايران مي‌توان كسور،آتلانتيكا و سرخس را نام برد
1. پسته بادامي2-پسته سرخس3- بنه4-كسور
آماده كردن بذر براي كاشت :
در اواخر اسفند و اوايل بهار بذر‌ها را حدود 24 تا 48 ساعت (ترجيحاً 24 ساعت ) در آب خيس خيسانده، پس از شست‌و‌شوي مجدد با استفاده از سموم قارچ‌كش نظير كاربو‌كسين تيرام، بنوميل به نسبت 5/52 تا 3 در هزار و هيپوكلريد سديم (مايع سفيدكننده)5/0 به مدت 5 الي 10 دقيقه ضدعفوني مي‌شود. پس آن بايد بذرها را در كيسه‌هاي پارچه‌اي كه به طورمنظم به‌مدت 4 تا 5 روز مرطوب نگه داشته‌شوند قرارداد (دماي مناسب براي جوانه‌زني بذرها30-20 درجه سانتي‌گراد مي‌باشد)بعد از جوانه زدن بذرها بايستي آنها را با قارچ‌كش PCNB يا بنوميل 4 در هزار ضدعفوني كرده و در محل مورد نظر كاشت. توانايي جوانه زني در بين بذر گونه‌هاي مختلف پسته متفاوت است. جوانه‌زني بستگي به سختي پوست استخواني (آندوكارپ)دارد.
خراش‌دهي با اسيد سولفوريك به مدت 5/1 ساعت و سپس غوطه‌ور كردن در آب به مدت 24 ساعت، سرعت و درصد جوانه زني (مغز)بنه را افزايش مي‌دهد. استفاده از بذرهاي بدون پوست استخواني براي جوانه زني به دليل سبز شدن يكنواخت مي‌تواند مورد توجه واقع شود.
روش هاي كاشت :
كاشت بذر در زمين اصلي :
در زمين‌هاي با آب وخاك شيرين بذور جوانه زده مورد نظر براي كاشت را پس از گاورو شدن زمين (رسيدن به حد ظرفيت مزرعه ) د رمحل داغ آب زمين اصلي مي‌‌كارند.چنانچه بافت خاك مزرعه سنگين باشد به منظور از سله بستن روي بذور داخل هر گودال را به وسيله ماسه مي‌پوشانند. اين عمل به رشد گياه كمك فراوان مي‌كند، چون نه تنها اكسيژن كافي در دسترس ريشه‌هاي نهال قرار مي‌دهد بلكه موجودات هوازي مفيد خاك را نيز به فعاليت وا مي‌دارد. عمق كاشت بذر بستگي به اندازه بذر دارد (ميزان تقريبي عمق كاشت حدود 2 تا 5 برابر بزرگ ترين قطر بذر است).
كاشت در خزانه :
زمين خزانه پسته مانند خزانه ديگر درختان بايد آماده گردد. فواصل كاشت بذرها بر روي خطوط بين 5 تا 10 سانتي‌متر و بين خطوط 35 تا 40 سانتي‌متر است. پس از كاشت بذر ، روي آن را با استفاده از ماسه بادي همراه باكود دامي پوشانده و آبياري مي‌نمايند. ميزان بذر مصرفي پسته در هكتار خزانه 250 تا 300 كيلوگرم مي‌باشد و حدود 250 هزار نهال در يك هكتار مي‌توان توليد نمود. نهال‌هاي توليدي در فصل خواب (پاييز و زمستان) آماده انتقال به زمين اصلي هستند (نهال يكساله). هرچه سن نهال در خزانه بالا رود به علت گسترش سيستم ريشه و پيچيده شدن ريشه نهال‌ها و عدم دقت درهنگام كندن و جابه جايي نهال به زمين اصلي و قطع ريشه‌ها، يكبار انجام مي‌شود. معمولاً د رخزانه راه روهايي در فواصل 5/1 تا 2 متر تعبيه مي‌شود كه اين عمل به رفت و آمد كارگران براي حذف علف‌هاي هرز و انجام عمليات آبياري و در صورت نياز پيوند زدن نهال‌ها كمك مي‌كند. چنانچه كف خزانه بوسيله سيمان و يا موزائيك فرش شود از رشد عمودي ريشه‌ها جلوگيري مي‌كند. بنابراين جابه‌جايي نهال‌ها آسان‌تر و تلفات آنها نيز كمتر خواهد بود.
كاشت دركيسه‌هاي پلاستيكي :
براي اين منظور از كيسه‌هاي پلاستيكي به ارتفاع 25 تا 30 سانتي‌متر استفاده مي‌شود. البته هر چه ارتفاع كيسه‌ها بيشتر باشد(45 سانتي متر ويا بيشتر ) رشد نهال بهتر است. از آنجايي كه محيط رشد در گياهان گلداني محدود است و اين گياهان مانند گياهاني كه در مزرعه و باغ كشت مي‌شوند نمي‌توانند ريشه‌هاي خود را گسترش داده و به طور طبيعي از منابع غذايي خاك استفاده كنند. لذا برا ي برآورده ساختن احتياجات گياه، خاك درون كيسه‌ها را مخلوطي از يك تا دو قسمت ماسه و يك قسمت خاك زراعي مرغوب (لومي)و يك قسمت كود دامي يا خاك برگ پوسيده انتخاب مي‌شود.
شكل 2- كاشت پسته در كيسه‌هاي پلاستيكي
معمولاً براي تسهيل د رعمليات آبياري، زمين مورد نظر را به ندازه ارتفاع گلدان‌ها خاك‌برداري‌ كرده، سپس گلدان‌ها را طوري مي‌چينند كه در فواصل 2-5/1 متري، راهروهايي براي عبور و مرور كارگران وجود داشته باشد. قسمت بالاي گلدان‌ها معمولاً هم‌سطح زمين بوده، در نتيجه آبياري به طريقه غرقابي امكان پذير مي‌شود. درون هر كيسه معمولاً دو دانه بذر مي‌‌كارند كه پس از سبز شدن و چهار و پنج برگي شدن گياه‌چه‌ها قويترين آنها را انتخاب نموده، ديگري را حذف مي‌كنند. حتماً بايستي در ته كيسه‌ها سوراخ‌هاي كوچكي به‌عنوان زه‌كش ايجاد نمود. گياهان گلداني را در موقعي از سال مي‌توان به زمين اصلي انتقال داد. از كاشت پسته درون كيسه‌ها به منظور واكاري در باغ‌ها نيز استفاده مي‌شود. در موقع انتقال به زمين اصلي، كيسه‌ها را به آهستگي بدون آنكه صدمه‌اي به ريشه‌ها وارد شود و خاك اطراف آن بريزد، پاره كرده، گياه را به زمين اصلي انتقال مي‌دهند.
ساير روش هاي تكثير :
اخيراً موفقيت‌هاي در زمينه تكثير پسته از طريق كشت بافت حاصل شده است. از مزاياي عمده تكثير از طريق كشت بافت، يكنواختي نهال‌ها به علت تكثير غير جنسي (كلون) تكثير سريع در فضاي كم و توليد نهال‌هاي عاري از بيماري و نيز كوتاه نمودن طول دوره نونهالي است. درايران ريز ازديادي پايه‌هاي اهلي (قزويني، بادامي زرند) و وحشي (بنه و آتلانتيكا) و نيز ارقام تجاري از طريق قلمه‌زدن بدون استفاده از هورمون‌هاي گياهي و با غلظت بالا تا‌كنون امكان‌پذير نبوده است. خوابانيدن يكي ديگر از روش‌هاي تكثير مي‌باشد كه با اين روش مي‌توان تعداد معدودي گياه ريشه دار را از گياه مادري بدست آورد.
مراقبت از نهال هاي بذري :
پس از آن كه بذر‌ها درخزانه و يا زمين اصلي و يا كيسه‌هاي پلاستيكي سبز شدند. يك سلسله عمليات باغباني براي مراقبت از آنها لازم است كه عبارتند از :
الف - آبياري :
ميزان دفعات آبياري برحسب آب وهوا و نوع خاك و ميزان آب موجود متفاوت است. بطور‌كلي آبياري نهال‌هاي بذري بايد به آهستگي صورت گيرد.با توجه به اين‌كه در اين مرحله از رشد گياهان داراي ريشه محدودي براي جذب مي‌باشند بايد دقت نمود كه از كمبود آب صدمه نبينند.
ب - وجين :
بذر علف‌هاي هرز تقريباً در خاك وجود داشته و با گياهان اصلي به رقابت مي‌پردازند. بنابراين بايد آنهارا از ميان برد. وجين علف‌هاي هرز بايد با دقت صورت گيرد تا به ريشه گياهان اصلي صدمه‌اي وارد نشود.
ج- محافظت از گرما و تابش مستقيم آفتاب :
در روزهاي گرم، مخصوصاً در روش كاشت پلاستيكي بايد هر چند روز يك بار روي نهال‌ها آب پاشيد و نيز براي جلوگيري از تابش مستقيم آفتاب، مي‌توان پايه‌هاي در زمين به ارتفاع5/1-1 متر قرارداده، با استفاده از حصير يا مواد ديگر روي آن را پوشاند و بدين ترتيب از تابش مستقيم نور خورشيد جلوگيري كرد.
انتقال نهال به زمين اصلي :
محلي كه قرار است نهال در آن كشت شود، بايد گودالي به عمق 60 و به قطر 40 سانتي متر حفر كرد وآن را با خاك سطح الارض همراه با كود دامي پر نمود. نهال‌هاي بذري را بايد به نحوي درگودال كاشت كه طوقه (حدفاصل بين ريشه و ساقه)آن هم سطح زمين قرار گيرد. چنانچه طوقه گياه درخاك فرو رود، ممكن است پوسيده شود و يا مورد حمله قارچ‌هاي عامل پوسيدگي طوقه(گموز)واقع شود. اگر هم بالاتر از خاك قرار گيرد، قسمت‌هاي از ريشه كه در معرض هوا قرار گرفته‌اند از بين مي‌رود.
بعد از قرار دادن نهال درگودال، خاك اطراف نهال را فشار داده تا گياه در آن مستقر شود. نهال‌هاي بذري را بايد بلافاصله پس از انتقال آبياري كرد:)
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
کاشت پسته

کاشت پسته

مقــدمـــه : درخت پسته اهلي ( Pistacia Vera ) متعلق به تيره ( Anacardiaceae ) است . جنس Pistacia داراي 11 گونه است كه همگي آنها از خود تربانتين يا سقز ترشح مي كنند . درخت پسته داراي برگهاي مركب شانه اي بوده و ميوه پسته از نظر گياه شناسي در رديف ميوه هاي شفت طبقه بندي مي شود . درخت پسته دو پايه است و براي توليد ميوه به وجود هردو درخت نر و ماده نياز است . گلهاي درخت پسته فاقد گلبرگ و غده هاي شهد ساز بوده و زنبورهاي عسل را به خود جلب نمي كنند و گرده گل توسط باد پراكنده مي شود . درخت پسته برگ ريز بوده ، د رپائيز خزان نموده و زمستان را در خواب مي گذراند . ريشه زائي درخت پسته محوري و عمودي بوده و قدرت توليد ريشه فرعي در درخت پسته ضعيف است . مرحله نونهالي درخت پسته طولاني بوده و تاقبل از پنج سالگي درختان ميوه كمي توليد مي كنند و از 10 تا 12 سالگي باردهي كامل و اقتصادي درخت آغاز مي شود . مهمترين گونه هاي جنس Pistacia عبارتند از : P.Vera يا پسته معمولي ، P.Khinjuk يا چاتلانقوش يا كسور ، P.mutica يا بنه ، P.atlantica ، P.terebinthus . P.integerrima مهمترين ارقام پسته در ايران عبارتند از : اوحدي ، كله قوچي ، اكبري ، احمد آقائي ، ممتاز ، بادامي زرند ، شاه پسند ، سفيد پسته نوق ، خنجري دامغان و قزويني . نياز سرمايي درخت پسته از 600 ساعت با دماي كمتر از 7 درجه سانتي گراد براي رقم كله قوچي تا 1200 ساعت با دماي كمتر از 7 درجه سانتي گراد براي رقم اكبري متفاوت بوده و مقدار آن بطور متوسط 1000 ساعت زير 7 درجه سانتي گراد در نظر گرفته مي شود . عدم تامين سرماي مورد نياز درخت پسته موجب تاخير در گلدهي ، گلدهي نامنظم ، كاهش تعداد برگچه هاي برگ ، توليد برگهاي غير طبيعي و ساده و ... مي شود . كشت و پرورش پسته از عرض 27 درجه شمالي تا عرض 42 درجه شمالي انجام مي شود . اغلب درختان پسته در ارتفاع 2000-900 متري از سطح دريا قرار گرفته اند . درخت پسته قادر به تحمل دماي 45 درجه سانتي گراد در تابستان و دماي 20- درجه سانتي گراد در زمستان مي باشد . براي داشتن حداكثر محصول ميزان حداكثر رطوبت نسبي بايستي كمتر از 35% باشد .

كاشت پسته :

مناسبترين بافت خاك جهت كاشت پسته بافت شني لوم مي باشد ( 70-60 درصد شن ، 30-20 درصد سيلت يا لاي و 20-10 درصد رس ) . معيارهاي كيفي جهت آب مناسب براي آبياري باغات پسته عبارتند از : حداكثر شوري 4 ميلي موس بر سانتي متر ( بعلت مقاوم بودن درخت پسته به شوري ، آبياري با آبهاي داراي 8 ميلي موس بر سانتي متر شوري نيز براي درختان پسته انجام مي شود . ) ، حداكثر نسبت جذبي سديم 15 ( براي SAR بيشتر از 15 ، Ec آب نيز بايستي بيشتر از 3ميلي موس بر سانتي متر باشد ) ، حداكثر كلر آب آبياري 10 ميلي اكي والان بر ليتر ، حداكثر غلظت بر PPm 2 ، حداكثر بي كربنات ( Hco3 ) 5/8 ميلي اكي والان بر ليتر ، حداكثر سولفات ( So4 ) 10 ميلي اكي والان بر ليتر ، حداكثر ميزان كربنات سديم باقيمانده (RSC) 5/2 ، حداكثر غلظت منيزيم 5 ميلي اكي والان برليتر ( غلظت منيزيم بايستي از غلظت كلسيم آب آبياري كمتر باشد ) ، حداكثر مقدار باقيمانده خشك يا TDS 2000 ميلي گرم در ليتر . درصورت مطبق بودن خاك محل احداث باغ ، بايستي محل رديفهاي كاشت حداقل به عرض 1 متر و به عمق 2 متر با بيل مكانيكي كاملا" مخلوط و يكدست شود . درصورت انتخاب سيستم آبياري غرقابي و سطحي ، شيب نهايي زمين بايستي حدود 2-1 درصد باشد . كاشت نهال و يا بذر نبايد در داغ آب و نوك پشته ها انجام شده و بهتر است محل كاشت كمي پائين تر از محل داغ آب انتخاب شود . در نقشه كاشت بايستي محل رديفهاي كاشت ، محل قرارگرفتن درختان نر ، محل خيابانهاي اصلي و فرعي ، محل قرارگرفتن نوارهاي بادشكن، مسيرهاي اصلي و فرعي انتقال آب و . . . مشخص گردد . جوي پشته ها جهت كاشت بذر يا نهال ، بايستي به عرض 100 – 50 سانتي متر وعمق40-30 سانتي متر احداث گردد . محل كشت بذر از كف جوي بايستي حدود 10 سانتي متر بالاترباشد و هنگام آبياري ، آب حدود 5 سانتي متر روي بذر را بپوشاند . فاصله كاشت درختان در روي رديف حداقل 3-2 متر و فاصله رديفهاي درختان حداقل 6-5 متر در نظر گرفته شود . دور آبياري جهت نهالهاي پسته در سال اول حداكثر 7 روزه و درسال دوم 14 روزه مي باشد . جهت پيوند نهالهاي پسته ، در اسفندماه نهالهاي 3-2 ساله سربرداري شده و پس از رشد جوانه هاي جانبي بر روي پايه سربرداري شده ، حدود 3 شاخه جانبي برروي پايه اصلي نگهداري شده و ساير شاخه ها حذف مي شوند . زمان مناسب جهت پيوند نهالهاي پسته بطور عمده اواخر ارديبهشت تا اوايل خرداد مي باشد . نسبت مناسب درختان نر به درختان ماده نسبت 1 به 9 است . هرس فرم مناسب جهت درختان پسته ، هرس فرم جامي و شلجمي مي باشد .
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
روشهاي كاشت و توليد نهال پسته:
روشهاي كاشت و توليد نهال

ـ كاشت مستقيم بذر در زمين اصلي

پس از آماده سازي زمين به منظور احداث باغ، بايد ابتدا جوي و پشته هايي به عرض 100-50 سانتيمتر و عمق 70-50 سانتيمتر ايجاد گردد. سپس آن را آبياري نموده و در فصل زمستان نسبت به كشت مستقيم بذور پسته رقم بادامي ريز اقدام ميشود. لازم است كه بذور به مدت 12 ساعت قبل از

روشهاي كاشت و توليد نهال پسته:
روشهاي كاشت و توليد نهال

ـ كاشت مستقيم بذر در زمين اصلي

پس از آماده سازي زمين به منظور احداث باغ، بايد ابتدا جوي و پشته هايي به عرض 100-50 سانتيمتر و عمق 70-50 سانتيمتر ايجاد گردد. سپس آن را آبياري نموده و در فصل زمستان نسبت به كشت مستقيم بذور پسته رقم بادامي ريز اقدام ميشود. لازم است كه بذور به مدت 12 ساعت قبل از كاشت خيسانده و با قارچ كچ مناسب ضدعفوني شوند. در يك طرف پشته گودالهايي با عمق 3-2 سانتيمتر و با فاصله 3-2 متر از يكديگر ايجاد و پس از قراردادن بذور در داخل هر گودال روي آن با ماسه پوشانده خواهد شد. در مناطقي كه داراي شرايط شوري خاك و آب هستند، عرض جويهاي كشت 1.5-1 متر و عمق آنها حدود 30-20 سانتيمتر در نظر گرفته و كشت بذور در وسط جوي انجام ميشود. لازم است محل كاشت بذر از سطح جوي حدود 5-10 سانتيمتر بالاتر باشد تا در هنگام آبياري، آب حدود 5 سانتيمتر روي بذر را بپوشاند. طول جويهاي كشت در اين روش بين 50-30 متر و فواصل رديفها حدود 8-6 متر درنظر گرفته ميشود. آبياري بسته به شرايط آب و هوايي و ميزان آب موجود، پس از سبزشدن بذور هر 15-10 روز يك بار انجام ميشود.

كاشت پسته در گلدان

براي اين منظور از كيسه هاي پلاستيكي سياه به قطر 15-10 سانتيمتر و ارتفاع 30-25 سانتيمتر استفاده ميشود.

تركيب در خاك گلدان شامل ماسه شيرين + دو پنجم خاك زراعي + يک پنجم كود حيواني پوسيده (ترجيحا كود گاوي) ميباشد.

در اين روش ممكن است گلدانها به صورت آزاد در كنار يكديگر قرار گيرند يا به صورت كرتي درآيند. پس از خيساندن بذور موردنظر و ضدعفوني آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتيمتر خاك گلدان قرار گرفته و روي آن با ماسه يا خاك اره پوشانيده ميشود. زمان كاشت در گلدان اواخر زمستان و اوايل بهار ميباشد.

در صورت توليد نهال گلداني در شالي يا گلخانه، ميتوان در پاييز يا اوايل زمستان نيز اقدام به كاشت بذر نمود. از مزاياي اين روش بالابودن بازده توليد نهال، سهولت و عدم محدوديت زماني در امر جابجايي گلدان ميباشد.

كاشت پسته در خزانه

در اين روش از يك قطعه زمين به مساحت هاي 20*10 يا 30*20 متر استفاده مي شود. از آماده سازي زمين با افزودن كود حيواني پوسيده (20 تن در هكتار)، ماسه با رس (60 تن) و مقداري كود شيميايي (فسفات آمونوم به ميزان 400 كيلوگرم در هكتار) نسبت به املاح و تقويت زمين اقدام مي گردد. از اواسط اسفند تا اواسط فروردين ماه، بذر پسته ارقام بادامي ريز يا فزوني را به مدت 12 ساعت نيسانيده و ضدخوني ميكنند.

در قطعه مورد نظر رديفهايي به فواصل 30-20 سانتيمتر ايجاد و بذور روسي رديفها به فاصله 15-10 سانتيمتر ي و در عمق 3 سانتيمتر كشت ميشوند. آبياري نهالها ابتدا 10-7 روز يك مرتبه و بعد هر 12-10 روز يك مرتبه انجام ميشود.

نهالهاي توليدي در زمستان سال اول يا دوم به زمين لهبي منتقل ميشوند. در هنگام انتقال نهالها بايد دقت لازم در زمان بيرون آوردن آنها از زمين خزانه صورت گيرد تا از قطع شدن نوك ريشه اصلي و پوشش ريشه جلوگيري شود. در صورت عدم رعايت اين مسئله ممكن است ميزان تلفات به 40-30 درصد برسد.

ـ فاصله كاشت درختان

در اكثر باغهاي پسته به دليل عدم آگاهي باغداران، فواصل كاشت رعايت نشده و باغهايي با شكلهاي نامنظم و متراكم مشاهده ميگردد كه علاوه بر عدم رعايت اصول صحيح باغداري، مشكيات عمليات داشت و برداشت را دارد. به منظور جلوگيري از بروز اين مشكل، فاصله مناسب بين دو رديف 8-6 متر و روي رديف 4-3 متر توصيه ميشود.

ـ كشت مخلوط

كاشت هر نوع گياه اعم از زراعي يا باغي در فاصله بين درختان را كشت مخلوط ميگويند. طول دوره نونهالي درختان پسته نسبتا طولاني ميباشد. بنابراين باغدار اقدام به كاشت گياهان مناسب در فاصله بين درختان پسته ميكند تا علاوه بر تامين بخشي از هزينه هاي توليد، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاك نيز شود. از گياهان زراعي مناسب و متداول در كشت مخلوط ميتوان گندم، جو، يونجه، چغندر، شلغم، ضداب و زعفران را نام برد. از گياهان باغي ميتوان انگور، انار، بادام، زردآلو و سيب را نام برد.
 

dalin

عضو جدید
کاربر ممتاز
درخت پسته احتیاج به کود فراوان دارد و کود دامی به تنهایی نمی‌تواند رفع احتیاجات درخت پسته را از حیث مواد غذایی برای محصول زیاد بکند. لذا باید علاوه بر کود دامی از کودهای شیمیایی نیز استفاده کرد. کود دامی را پاییز به درخت می‌دهند و کود شیمیایی را در دو دفعه یکی در اسفند ماه و دیگری در خرداد ماه با خاک مخلوط می‌کنند.


همچنين به طريقه محلول پاشی در اواخر بهار (زمانی که ميوه در حال پر شدن می باشد ) می توان کيفيت و کميت مغر را افزايش داد . استفاده از کودهای ريز مغذی توصيه می گردد.


گرده افشاني (pollination ) پسته



گرده افشاني پسته بوسيله باد صورت مي‌گيرد. با توجه به اين كه گل‌ها بدون گلبرگ هستند و جذابيتي براي حشرات مخصوصاً زنبور عسل نداشته، ممكن است زنبور عسل براي جمع آوري گرده،گلهاي نر را لمس كند ولي در گرده افشاني نقشي ندارد.
عدم جريان هوا (باد) و آب و هواي باراني، شرايط نامساعدي را براي پراكندگي دانه‌هاي گرده ايجاد مي‌نمايند. همچنين بادهاي شديد و طوفاني باعث خشك‌شدن سطح كلاله و بارندگي باعث شستشوي سطح كلاله و از بين رفتن چسبندگي آن مي‌شود. دوره پذيرش كلاله مادگي را حدود 3تا 5 روز گزارش كرده‌اندكه در صورت وجود شرايط محيطي مناسب و تامين گرده مناسب و كافي، دانه گره جوانه زده، لوله گرده رشد كرده وارد تخمدان مي‌شود و پس از تركيب با سلول تخم، جنين را به وجود مي‌آورد. درصورتي‌كه گرده افشاني انجام نگيرد ريزش گـــل اتفاق مي‌افتد. ميوه‌ها پاتنوكارپ (پوك) مي‌شوند. ريزش گل‌هاي گرده افشاني نشده معمولا ظرف مدت 4-3 هفته پس از مرحله تمام گل انجام مي‌شود.نسبت مناسب پايه‌هاي نر و ماده در يك باغ مهمترين عوامل موثر در گرده‌افشاني پسته است و رعایت نسبت يك درخت نر به ازاي هر 15-10 درخت ماده مي‌تواند گرده كافي و مورد نياز را تامين نموده و مشكل كمبود گرده را برطرف نمايد. كاشت يك رديف درختان نر عمود بر مسير باد غالب و در حاشيه باغ مي‌تواند علاوه بر توليد گرده مناسب و فراوان به عنوان باد‌شكن نيز عمل نمايد. درمناطقي كه گرده كافي وجود ندارد يا شرايط محيطي مانع از انجام گرده‌افشاني طبيعي مي‌شود گرده‌افشاني مصنوعي به وسيله انسان امكان‌پذير بوده كه بايد از گرده‌هاي مطمئن و سالم تازه استفاه نمود و گرده‌افشاني را 2 تا 3 مرتبه تكرار كرد.

درسته دقیقا موقع پر کردن پسته تغذیه بسیار مهمه کودهایی که پتاس بالایی داشته باشن مثل " دفاندر پتاسیم " و یا " سولوپتاس " بسیار مفید خواهد بود .
 

**آگاهدخت**

مدیر تالار اسلام و قرآن
مدیر تالار
سلام در مورد فصل کاشت پسته میشه راهنمایی کنید؟ من کمی پسته جمع کردم و میخواهیم بکاریم. هوای منطقه گرم و خشک هست.

روشهاي كاشت و توليد نهال پسته:
روشهاي كاشت و توليد نهال

ـ كاشت مستقيم بذر در زمين اصلي

پس از آماده سازي زمين به منظور احداث باغ، بايد ابتدا جوي و پشته هايي به عرض 100-50 سانتيمتر و عمق 70-50 سانتيمتر ايجاد گردد. سپس آن را آبياري نموده و در فصل زمستان نسبت به كشت مستقيم بذور پسته رقم بادامي ريز اقدام ميشود. لازم است كه بذور به مدت 12 ساعت قبل از

روشهاي كاشت و توليد نهال پسته:
روشهاي كاشت و توليد نهال

ـ كاشت مستقيم بذر در زمين اصلي

پس از آماده سازي زمين به منظور احداث باغ، بايد ابتدا جوي و پشته هايي به عرض 100-50 سانتيمتر و عمق 70-50 سانتيمتر ايجاد گردد. سپس آن را آبياري نموده و در فصل زمستان نسبت به كشت مستقيم بذور پسته رقم بادامي ريز اقدام ميشود. لازم است كه بذور به مدت 12 ساعت قبل از كاشت خيسانده و با قارچ كچ مناسب ضدعفوني شوند. در يك طرف پشته گودالهايي با عمق 3-2 سانتيمتر و با فاصله 3-2 متر از يكديگر ايجاد و پس از قراردادن بذور در داخل هر گودال روي آن با ماسه پوشانده خواهد شد. در مناطقي كه داراي شرايط شوري خاك و آب هستند، عرض جويهاي كشت 1.5-1 متر و عمق آنها حدود 30-20 سانتيمتر در نظر گرفته و كشت بذور در وسط جوي انجام ميشود. لازم است محل كاشت بذر از سطح جوي حدود 5-10 سانتيمتر بالاتر باشد تا در هنگام آبياري، آب حدود 5 سانتيمتر روي بذر را بپوشاند. طول جويهاي كشت در اين روش بين 50-30 متر و فواصل رديفها حدود 8-6 متر درنظر گرفته ميشود. آبياري بسته به شرايط آب و هوايي و ميزان آب موجود، پس از سبزشدن بذور هر 15-10 روز يك بار انجام ميشود.

كاشت پسته در گلدان

براي اين منظور از كيسه هاي پلاستيكي سياه به قطر 15-10 سانتيمتر و ارتفاع 30-25 سانتيمتر استفاده ميشود.

تركيب در خاك گلدان شامل ماسه شيرين + دو پنجم خاك زراعي + يک پنجم كود حيواني پوسيده (ترجيحا كود گاوي) ميباشد.

در اين روش ممكن است گلدانها به صورت آزاد در كنار يكديگر قرار گيرند يا به صورت كرتي درآيند. پس از خيساندن بذور موردنظر و ضدعفوني آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتيمتر خاك گلدان قرار گرفته و روي آن با ماسه يا خاك اره پوشانيده ميشود. زمان كاشت در گلدان اواخر زمستان و اوايل بهار ميباشد.

در صورت توليد نهال گلداني در شالي يا گلخانه، ميتوان در پاييز يا اوايل زمستان نيز اقدام به كاشت بذر نمود. از مزاياي اين روش بالابودن بازده توليد نهال، سهولت و عدم محدوديت زماني در امر جابجايي گلدان ميباشد.

كاشت پسته در خزانه

در اين روش از يك قطعه زمين به مساحت هاي 20*10 يا 30*20 متر استفاده مي شود. از آماده سازي زمين با افزودن كود حيواني پوسيده (20 تن در هكتار)، ماسه با رس (60 تن) و مقداري كود شيميايي (فسفات آمونوم به ميزان 400 كيلوگرم در هكتار) نسبت به املاح و تقويت زمين اقدام مي گردد. از اواسط اسفند تا اواسط فروردين ماه، بذر پسته ارقام بادامي ريز يا فزوني را به مدت 12 ساعت نيسانيده و ضدخوني ميكنند.

در قطعه مورد نظر رديفهايي به فواصل 30-20 سانتيمتر ايجاد و بذور روسي رديفها به فاصله 15-10 سانتيمتر ي و در عمق 3 سانتيمتر كشت ميشوند. آبياري نهالها ابتدا 10-7 روز يك مرتبه و بعد هر 12-10 روز يك مرتبه انجام ميشود.

نهالهاي توليدي در زمستان سال اول يا دوم به زمين لهبي منتقل ميشوند. در هنگام انتقال نهالها بايد دقت لازم در زمان بيرون آوردن آنها از زمين خزانه صورت گيرد تا از قطع شدن نوك ريشه اصلي و پوشش ريشه جلوگيري شود. در صورت عدم رعايت اين مسئله ممكن است ميزان تلفات به 40-30 درصد برسد.

ـ فاصله كاشت درختان

در اكثر باغهاي پسته به دليل عدم آگاهي باغداران، فواصل كاشت رعايت نشده و باغهايي با شكلهاي نامنظم و متراكم مشاهده ميگردد كه علاوه بر عدم رعايت اصول صحيح باغداري، مشكيات عمليات داشت و برداشت را دارد. به منظور جلوگيري از بروز اين مشكل، فاصله مناسب بين دو رديف 8-6 متر و روي رديف 4-3 متر توصيه ميشود.

ـ كشت مخلوط

كاشت هر نوع گياه اعم از زراعي يا باغي در فاصله بين درختان را كشت مخلوط ميگويند. طول دوره نونهالي درختان پسته نسبتا طولاني ميباشد. بنابراين باغدار اقدام به كاشت گياهان مناسب در فاصله بين درختان پسته ميكند تا علاوه بر تامين بخشي از هزينه هاي توليد، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاك نيز شود. از گياهان زراعي مناسب و متداول در كشت مخلوط ميتوان گندم، جو، يونجه، چغندر، شلغم، ضداب و زعفران را نام برد. از گياهان باغي ميتوان انگور، انار، بادام، زردآلو و سيب را نام برد.

سلام

دوستان پست های قبلی توضیح دادند

و این تاپیک
دستور العمل توليد نهال پسته


موفق باشید
 

mehham

عضو جدید
نیاز غذایی درختان بارور پسته

نیاز غذایی درختان بارور پسته

جهت تولید بیشترین میزان عملکرد در واحد سطح محصولات کشاورزی فراهم نمودن کلیه نیازهای گیاهان ضروری می باشد. مهمترین نیازهای هر گیاه به غیر از مناسب بودن شرایط اقلیمی و استفاده از ارقام مناسب، فراهم کردن آب و مواد غذایی مورد نیاز گیاه می باشد. از آنجا که خاک نمی تواند کلیه عناصر غذایی مورد نیاز گیاه را در اختیارش قرار دهد لذا مصرف کودهای دامی و شیمیایی جهت افزایش عملکرد در واحد سطح باغات توصیه می شود.سه نوع کود شیمیایی که در ایران مصرف زیادی دارند و اصطلاحا به کودهای ماکرو معروف هستند عبارتند از کودهای نیتروژنی ( کودهای سفید یا سرپاش یا کودهای شکری ) کودهای فسفری ( کودهای ریشه یا کودهای کلوخی ) و کودهای پتاسیمی.

کودهای نیتروژنی در خاک متحرک بوده و همراه با آب آبیاری به اعماق پایین خاک حرکت می کنند، بنابراین امکان آبشویی کودهای نیتروژنی زیاد است و مصرف زیاد آنها می تواند موجب خروج این کودها از ناحیه ریشه درخت پسته، گردد. لذا بهتر است مصرف این کودها در چند مرحله انجام شود. توصیه می شود کودهای نیتروژنی در سطح خاک نیز مصرف نگردد زیرا بخشی از کود به صورت گاز هدر می رود.کودهای فسفری در خاک متحرک می باشند و پس از مصرف از حلالیت و قابلیت جذبشان کاسته می شود. لذا بهتر است این کودها نزدیک ریشه و در زمان مورد نیاز مصرف گردند. البته مصرف این کودها همراه با کودهای دامی نظیر کودهای گاوی، گوسفندی و مرغی می تواند قابلیت جذبشان را افزایش دهد. خطر آبشویی کودهای پتاسیمی در خاک های شنی نسبتا زیاد است زیرا تحرک پتاسیم در خاک های شنی بیشتر از خاک های رسی است. با توجه به اینکه تحرک پتاسیم در خاک های رسی کم است لذا امکان حرکت و خروج این کودها از ناحیه ریشه در خاک های رسی کمتر است.صرف نظر از کودهای دامی که عموما در زمستان مصرف شده و میزان مصرف آن به دلیل گران بودن با محدودیت همراه است، همیشه سه سوال عمده در مورد مصرف کودهای شیمیایی در باغ های پسته مطرح می باشد که موضوع مورد بحث در این مقاله نیز می باشند:۱- یک درخت پسته در طول یک سال به چه میزان از عناصر غذایی ( که می توان با مصرف کودهای شیمیایی به خاک اضافه کرد ) نیاز دارد؟۲- آیا همه کودهای شیمیایی را باید در زمستان مصرف کرد یا می توان در سایر فصول سال کودهای شیمیایی را مصرف نمود؟ به عبارت بهتر آیا توانایی درخت پسته در جذب عناصر غذایی ( که با مصرف کودهای شیمیایی به خاک اضافه می شوند ) در فصول مختلف سال مشابه است؟۳- آیا میزان عناصر غذایی که یک درخت پسته در سال پربار از خاک جذب می کند با میزان عناصری که در سال کم بار جذب می کند تفاوتی دارد؟بدیهی است پاسخ به سوالات فوق در درجه اول می تواند زمینه را برای افزایش کمیت و کیفیت محصول فراهم کرده و در ضمن می تواند به باغداران کمک کند تا با مصرف حداقل اما کافی کودهای شیمیایی هزینه های تولید را کاهش دهند و از هدرروی کودهای شیمیایی و تخریب محیط زیست جلوگیری کنند.در این مقاله ابتدا مراحل مختلف رشد یک درخت پسته را بیان می کنیم، زیرا میزان جذب عناصر غذایی از خاک در فصول مختلف سال و در مراحل مختلف رشد گیاه متفاوت است. سپس میزان عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم که در هر یک از این مراحل توسط یک درخت ۲۰ ساله پسته از خاک جذب می شود را توضیح می دهیم. دانستن این مطلب به ما کمک می کند تا کودهای شیمیایی را به مقدار مناسب و در زمان مناسب مصرف کنیم. در نهایت اثر سال آوری بر میزان جذب این عناصر از خاک ارائه می شود.مراحل مختلف رشد گیاه پستهبه طور کلی رشد و نمو گیاهان به شرایط محیطی نظیر دما بستگی داشته و با فصول مختلف سال تغییر می کند. گیاه پسته نیز فعالیت های خود ( نظیر جذب عناصر غذایی ) را با فصول سال هماهنگ می کند.لذا محققین چهار مرحله رشدی ذیل در طول یک سال از عمر گیاه پسته تشخیص داده اند:۱) مرحله خواب گیاه:این مرحله به دلیل سرد شدن هوا با کند شدن بسیاری از فعالیت های زیستی گیاه ( نظیر فتوسنتز، جذب آب و عناصر غذایی ) همراه می باشد.۲) مرحله توسعه شاخه ها و تکامل برگها:هم زمان با گرم شدن هوا در اواخر زمستان شرایط محیطی جهت رشد و نمو بخش هوایی گیاه مساعد شده و فرآیند رشد و نمو گیاه شروع می شود. بیشترین انرژی گیاه در این مرحله جهت رشد رویشی برگ ها و شاخه ها اختصاص می یابد. در این مرحله توانایی ریشه های گیاه در جذب عناصر غذایی از خاک افزایش می یابد.۳) مرحله رشد و تکامل دانه:عمده ترین فعالیت گیاه در این مرحله به ویژه در سال های پرباری تشکیل میوه و پر شدن مغز دانه می باشد. توانایی ریشه گیاه در جذب عناصر غذایی در این مرحله از رشد گیاه افزایش یافته و لذا بخش عمده ای از عناصر غذایی مورد نیاز پسته در این مرحله از خاک جذب می شود.۴) مرحله ریزش برگ ها:با شروع سرد شدن هوا و کامل شدن رشد دانه ها برگ های گیاه شروع به ریزش می نمایند و گیاه کم کم به خواب زمستانی می رود.میزان عناصر غذایی مورد نیاز درختان پستهشاید این سوال در ذهن بسیاری از باغداران باشد که یک درخت پسته در طول یک سال به چه میزان از عناصر غذایی نیاز دارد. بدیهی است که میزان عناصری که درخت پسته از خاک جذب می کند به عوامل زیادی نظیر سن درخت، میزان عملکرد درخت و.. بستگی دارد. لیکن نتایج تحقیقات انجام شده نشان می دهد که یک درخت ۲۰ ساله پسته در سال پربار حدود ۸۰۰ و در سال کم بار حدود ۷۰۰ گرم ازت خالص از خاک جذب می کند.۸۰۰ گرم نیتروژن خالص در ۱۷۰۰ گرم کود اوره وجود دارد و ۱۵۰۰ گرم کود اوره حاوی حدود ۷۰۰ گرم نیتروژن خالص است. اما باید به این نکته اشاره کرد که باغدارانی که کودهای دامی زیادی در باغ های خود مصرف می کنند باید کود شیمیایی کمتری مصرف کنند، زیرا کودهای دامی مقداری نیتروژن به خاک اضافه می کنند.مقدار فسفری که درخت پسته از خاک جذب می کند بسیار کمتر از میزان نیتروژن است. یک درخت ۲۰ ساله پسته در سال پربار حدود ۵۷ (۱۳۰ گرم اکسید فسفر یا ۲۷۰ گرم کود سوپرفسفات تریپل) و در سال کم بار حدود ۷۳ گرم فسفر خالص (۱۶۶ گرم اکسیدفسفر یا ۳۴۵ گرم کود سوپر فسفات تریپل) از خاک جذب می کند.

نتایج تحقیقات انجام شده نشان می دهد که یک درخت ۲۰ ساله پسته در سال پربار حدود ۱۰۸۸ گرم پتاسیم خالص (۱۳۱۱ گرم اکسید پتاسیم یا ۲۶۲۲ گرم سولفات پتاسیم) و در سال کم بار حدود ۴۸۰ گرم پتاسیم خالص ( ۵۷۸ گرم اکسید پتاسیم یا ۱۱۵۶ گرم کود سولفات پتاسیم) از خاک جذب می کند.تاثیر مراحل مختلف رشد درختان پسته بر میزان جذب عناصر غذایی از خاکیکی از نکاتی که عموما باغداران پسته به آن توجه می کنند زمان مصرف کودهای شیمیایی است. زمان مصرف عناصر غذایی زمانی است که ریشه ها بتوانند این عناصر را از خاک جذب کنند. نتایج تحقیقات انجام شده نشان داده است که توانایی گیاه پسته در جذب عناصر غذایی در طول سال متفاوت است. به عنوان مثال بیشترین میزان جذب نیتروژن در زمان پر شدن دانه و بهار اتفاق می افتد. در سال های پربار حدود ۷۰ درصد و در سال های کم بار حدود ۵۶ درصد نیتروژن مورد نیاز پسته در مرحله پر شدن دانه جذب می شود. بقیه نیتروژن مورد نیاز پسته در ابتدای فصل رشد و اوایل بهار جذب می شود. مقدار نیتروژن خالص جذب شده در مراحل رشد بهاره، پر شدن دانه و پس از برداشت هر درخت ۲۰ ساله پربار به ترتیب معادل ۲۴۳، ۵۴۳ و ۳ گرم می باشد. میزان نیتروژن جذب شده هر درخت پسته در مراحل رشد بهاره و پر شدن دانه در سال کم بار به ترتیب معادل ۳۱۷ و ۴۰۳ گرم می باشد.نتایج تحقیقات در مورد جذب فسفر از خاک نشان داده است که در سال های پربار حدود ۹۵ درصد و در سال های کم بار حدود ۶۵ درصد فسفر مورد نیاز پسته در مرحله پر شدن دانه جذب می شود. بقیه فسفر مورد نیاز پسته در ابتدای فصل رشد و اوایل بهار جذب می شود. بقیه فسفر مورد نیاز پسته در ابتدای فصل رشد و اوایل بهار جذب می شود. گیاه پسته قادر به جذب کودهای نیتروژنی و فسفری در فصل زمستان و دوره خواب گیاه نمی باشد. مقدار فسفر خالص جذب شده در مراحل رشد بهاره، پر شدن دانه و پس از برداشت هر درخت ۲۰ ساله پربار به ترتیب معادل ۳، ۵۴ و صفر گرم می باشد. مقدار فسفر جذب شده هر درخت پسته در مراحل رشد بهاره و پر شدن دانه در سال کم بار به ترتیب معادل ۲۶ و ۴۷ گرم می باشد.اما در مورد کودهای پتاسیمی باید گفت که بیشترین میزان پتاسیمی که درخت پسته می تواند از خاک جذب کند در مرحله پر شدن دانه می باشد به نحوی که در سال های پربار حدود ۹۳ درصد و در سال های کم بار حدود ۹۹ درصد پتاسیم مورد نیاز گیاه در این مرحله جذب می شود. بنابراین باغداران محترم باید تلاش کنند تا کودهای نیتروژنی و فسفری را به نحوی مصرف کنند که در بهار و مرحله پر شدن دانه در دسترس ریشه گیاه باشد. همچنین کودهای پتاسه را به نحوی مصرف کنند که در مرحله پر شدن دانه در دسترس درخت باشد. مقدار پتاسیم خالص جذب شده در مراحل رشد بهاره، پر شدن دانه و پس از برداشت هر درخت ۲۰ ساله پربار به ترتیب معادل صفر، ۱۰۱۴ و ۷۴ گرم می باشد. مقدار پتاسیم جذب شده هر درخت پسته در مراحل رشد بهاره و پر شدن دانه در سال کم بار به ترتیب معادل ۳۱۷ و ۴۰۳ گرم می باشد.تاثیر سال آوری بر میزان جذب عناصر غذایی در درختان پستهموضوع دیگری که باغداران به آن توجه می کنند تاثیر سال آوری بر میزان جذب عناصر غذایی و کودهای شیمیایی مصرفی در درختان پسته است. تحقیقات انجام شده بر روی درختان بارور پسته بیانگر تاثیر اندک سال آوری بر میزان کل نیتروژن جذب شده در گیاه پسته در سال های پربار و کم بار می باشد. در حقیقت میزان نیتروژن جذب شده در درختان سال پربار حدود ۱۰ درصد بیش از میزان کل نیتروژن جذب شده در درختان سال بی بار می باشد. بنابراین میزان مصرف کودهای نیتروژنی در سال های کم بار تنها ۱۰ درصد کمتر از سال های پرباری باید باشد.برخلاف کودهای نیتروژنی، توانایی ریشه های درخت پسته در جذب پتاسیم از خاک به شدت به وضعیت سال آوری این گیاه بستگی دارد و جذب پتاسیم در سال های پرباری به شدت افزایش می یابد. نتایج تحقیقات نشان داده است که توانایی ریشه در جذب پتاسیم در درختان سال پرباری ۲/۲ برابر ظرفیت جذب پتاسیم در درختان سال بی باری است. بنابراین میزان کود پتاسیم مصرفی در سال پرباری باید ۲ برابر میزان کود پتاسه مصرفی در سال کم باری باشد.برخلاف عناصر غذایی نیتروژن و پتاسیم که میزان جذب آن ها توسط درخت پسته در سال پربار بیش از سال کم بار است، نتایج تحقیقات نشان می دهد که یک درخت ۲۰ ساله پسته در سال های بربار ۳۰ درصد فسفر کمتری نسبت به سال های کم بار جذب می کند. بنابراین در سال های پربار می توان میزان فسفر مصرفی را به میزان ۳۰ درصد کاهش داد.
منبع: http://www.kharidemajazi.ir/?p=818#ixzz2xlFxxCdF
 

mehham

عضو جدید
معرفی ارقام پسته

معرفی ارقام پسته

مهمترین ارقام پسته در ایران عبارتند از: اکبری، کله قوچی، احمدآقائی، اوحدی، بادامی زرند، ممتاز، خنجری دامغان، شاه پسند، سفید پسته نوق و قزوینی.
پسته رقم اکبری:
یکی از ارقام تجاری پسته است که از نظر اقتصادی دارای بالاترین ارزش می باشد. میوه های آن بادامی شکل، کشیده و درشت هستند. از خصوصیات این رقم رشد رویشی زیاد آن با برگهای متراکم، سطح وسیع برگ، محصول زیاد، دیرگلی و دیر رسی بوده که در دهه سوم شهریور ماه قابل برداشت می باشد.
پسته رقم کله قوچی:
درشتی میوه فندقی شکل و عملکرد خوب این رقم سبب شهرت و گسترش آن شده است. این رقم نسبت به کمبود آب و مواد غذایی حساس بوده و اکثریت برگهای آن مرکب ۵ برگچه ای است و برگچه انتهایی بزرگتر از برگچه های جانبی می باشد. رقمی زود گل بوده به همین دلیل بیشتر در معرض خطر سرمای دیررس بهاره و خسارات ناشی از آن قرار دارد. این رقم در دهه دوم شهریور ماه قابل برداشت است و از این نظر جزء ارقام متوسط رس می باشد.
پسته رقم احمد آقائی:
درشتی میوه بادامی شکل و سفیدی پوست استخوانی این رقم سبب گسترش آن شده است. اکثریت برگهای آن مرکب ۳ برگچه ای هستند. رقمی متوسط گل بوده و در دهه سوم شهریور ماه قابل برداشت است، از این نظر جزء ارقام دیررس می باشد.
پسته رقم اوحدی:
یکی از گسترده ترین ارقام تجاری پسته کشور به شمار می رود. این رقم با اکثر مناطق پسته کاری که در طی ۵۰ سال گذشته احداث شده اند سازگاری بالایی دارد. رقمی متوسط گل بوده و برگهای آن مرکب ۳ برگچه ای است که برگچه انتهایی آن بزرگتر از برگچه های جانبی می باشد. این رقم در دهه اول شهریور ماه قابل برداشت است و جزء ارقام زودرس به شمار می رود.پسته رقم ممتاز:
میوه های این رقم بادامی شکل بوده و مغز آن نسبت به سایر ارقام تجاری خوشمزه تر است. برگهای آن مرکب ۳ برگچه ای است. رقمی زود گل بوده و در دهه سوم شهریور ماه قابل برداشت است و جزء ارقام دیررس به شمار می رود.
پسته رقم سفید پسته نوق:
این رقم از زمانهای گذشته در منطقه رفسنجان وجود داشته بویژه در منطقه نوق که آب و هوای گرمتری نسبت به رفسنجان دارد، گسترش بیشتری یافته است. رقمی زودگل است و میوه بادامی شکل دارد، در دهه سوم شهریور ماه قابل برداشت بوده و جزء ارقام دیررس می باشد.
پسته رقم بادامی زرند:
میوه این رقم بادامی شکل، ریز و خنجر مانند است که رنگ کدری دارد. منشأ آن از باغات قدیمی پسته واقع در منطقه زرند کرمان می باشد. برگهای آن اکثریت ۵ برگچه ای است، رقمی زود گل بوده و در نیمه اول مرداد ماه قابل برداشت است و جزء ارقام خیلی زودرس به شمار می رود.
پسته رقم خنجری دامغان:
این رقم یکی از ارقام تجاری پسته در منطقه دامغان است که میوه آن بادامی شکل می باشد. اکثریت برگهای آن مرکب ۳ برگچه ای است و برگچه انتهایی بزرگتر از برگچه های جانبی می باشد. رقمی دیر گل بوده و در دهه دوم شهریور ماه قابل برداشت است، از این نظر جزء ارقام متوسط رس می باشد.
پسته رقم شاه پسند:
این رقم نیز یکی از ارقام تجاری پسته در منطقه دامغان بوده که میوه آن بادامی شکل است. اکثر برگهای آن مرکب ۳ برگچه ای است رقمی دیر گل بوده و در دهه دوم شهریور ماه قابل برداشت است، از این نظر جزء ارقام متوسط رس می باشد.
پسته رقم قزوینی:
این رقم بومی منطقه قزوین بوده و در آنجا به نام پسته کله بُزی مشهور است. میوه آن بادامی شکل، ریز و دارای مغز نسبتأ سبز رنگ است. تعداد میوه موجود در هر خوشه بسیار زیاد می باشد. اکثریت برگهای آن مرکب ۳ برگچه ای است. رقمی دیر گل بوده و در اواسط مرداد ماه قابل برداشت است و جزء ارقام خیلی زودرس می باشد.
منبع: http://www.kharidemajazi.ir/?p=823#ixzz2xlH3JK6k
 

mehham

عضو جدید
مراحل رشد رویشی و زایشی درخت پسته

مراحل رشد رویشی و زایشی درخت پسته

تورم جوانه ها:
در آغاز فصل رشد، جوانه ها متورم می شوند. تورم جوانه های گل نر بیش از گل ماده است که این اختلاف در انتهای فصل زمستان قابل تشخیص می باشد.
گل انگیزی:
اختصاصی شدن و انگیزش گل در سال قبل از گلدهی رخ داده و بر روی شاخه های ظهور یافته فصل جاری انجام می گیرد. جوانه های گل بزرگتر از جوانه های رویشی اند و نوک آنها دارای تحدب بیشتری است.
رشد میوه:
در این مرحله تخمدان که پوست میوه را تشکیل می دهد به سرعت رشد و نمو کرده تا به حد نهایی خود برسد.
رشد مغز میوه:
پس از تکمیل رشد غشاء خارجی، رشد جنین در بخش داخلی آن آغاز می شود. رشد جنین در قسمت درونی تا اواخر مرداد ماه ادامه دارد.
شروع رسیدگی:
پس از تکمیل رشد مغز میوه، مقداری افزایش در اندازه میوه و حد نهایی آن ایجاد شده و میوه کاملاً می رسد.
تغییر رنگ پوست نرم سطحی:
پوست نرم سطحی دانه ها در حین رشد از رنگ سبز به رنگهای صورتی، زرد و بنفش کمرنگ تغییر کرده و با تشکیل لایه جدا شونده از پوست استخوانی جدا می شود.
رسیدگی:
در پایان تغییر رنگ پوست نرم سطحی، سهولت در خندان شدن پوست استخوانی از علائم ظاهری رسیدگی پسته به شمار می رود.
برداشت:
هنگامی که ۷۰ – ۸۰ درصد میوه های یک درخت علائم رسیدگی را از خودشان نشان دادند، زمان تقریبی برداشت فرا می رسد.
منبع: http://www.kharidemajazi.ir/?p=828#ixzz2xlI0pnZp
 

mehham

عضو جدید
بررسی علائم کمبود عناصر غذایی در درخت پسته

بررسی علائم کمبود عناصر غذایی در درخت پسته

علائم کمبود عناصر غذایی در پسته در مورد بیشتر عناصر غذایی با دیگر گیاهان متفاوت است چرا که پسته یک گیاه غیر معمول بوده و تمام فاکتورهای آن با سایر گیاهان تفاوت دارد لذا علائم کمبود و حدود بحرانی ذکر شده برای دیگر گیاهان را نمی توان در مورد گیاه پسته مبنا قرار داد.
الف) علائم کمبود عناصر غذایی پر مصرف در درختان پسته:
ازت (N)
علائم کمبود ازت بیشتر به صورت زردی برگ های پیر و مجاور خوشه خود را نشان می دهد. در برخی مواقع حاشیه برگها ارغوانی کمرنگ می شود. پوست درختانی که مبتلا به کمبود ازت هستند قرمز رنگ می شود. در شرایط کمبود شدید ازت قبل از پاییز و خصوصاً زمان رسیدگی محصول در درختان پر محصول، ریزش برگ ها به صورت توأم یا مستقل مشاهده می شود.
فسفر (P)
فسفر یکی از عناصری است که نه تنها کمبود آن در باغات پسته مشاهده نمی شود بلکه با مشکلات بیش بود فسفر در خاک مواجه هستیم. در صورت کمبود فسفر علائمی از قبیل، پیدایش نقطه های سوخته با اشکال غیر یکنواخت در نزدیکی لبه برگ های مسن بروز می کند که در طول فصل گسترش یافته تا اینکه تمامی پهنک را فرا گرفته و در نهایت برگ خشک شده و به زمین می ریزد.
پتاسیم (K)
در شرایط کمبود پتاسیم حاشیه سوختگی برگ پسته مشاهده می شود که این علائم را هیچگاه در ابتدای فصل نمی بینیم. مهمترین علائم کمبود پتاسیم افزایش حساسیت دانه پسته به آفتاب سوختگی و کاهش درجه خندانی میوه رسیده پسته است.
کلسیم (Ca)
علائم کمبود کلسیم گرد و مدور شدن برگچه ها همراه با قاشقی شدن آنها می باشد و در شرایط کمبود کلسیم، عارضه لکه پوست استخوانی نیز بروز می کند.

ب) علائم کمبود عناصر غذایی کم مصرف در درختان پسته:
روی (Zn)
در ابتدای فصل به دلیل تأخیر در باز شدن جوانه های رویشی و زایشی، درختان دیرتر از بقیه از خواب بیدار شده و سپس علائم ریز برگی، کچلی، کوتاهی فاصله میانگره و پدیده جارویی شدن رخ می دهد.
آهن (Fe)
در شرایط کمبود آهن برگها بخصوص برگهای جوان به صورت یکدست زرد شده و ضخامت برگ ناز کتر از حد معمول می شود. به دنبال آن شرایط سوختگی برگ در اثر تابش نور خورشید فراهم می گردد. معمولاً محصول شاخه های دارای کمبود به طور کامل رشد نکرده یا پوک می شود.
منگنز (Mn)
علائم کمبود منگنز مشابه آهن است با این تفاوت که قسمتی از حاشیه برگ سبز باقی می ماند. در مواردی نیز رگبرگ های اصلی قرمز شده و علائم ریز برگی مشاهده می شود.
مس (Cu)
کمبود مس بیشتر در خاک های شنی که با آب شیرین آبیاری می شوند به وجود می آید. در شرایط کمبود مس سرشاخه ها حالت عصایی پیدا کرده و رنگ پوست آنها تیره می شود. کمبود مس بیش از سایر عناصر کم مصرف درخت را دچار سرخشکیدگی می کند.
بُر (B)
عموماً در باغات پسته بیش بود بُر مشاهده می شود تا کمبود آن با این حال در شرایط کمبود بُر، خوشه ها تنک و کم دانه می شوند و کاهش رشد سر شاخه های اصلی و جارویی شدن آنها ظهور می نماید.
منبع: http://www.kharidemajazi.ir/?p=833#ixzz2xlIrfOtq
 

a.sepehri

عضو جدید
سلام اگر میخوای مستقیما توی زمین بکاری یعنی خود پسته رو بکاری اواخر پاییز یا ماه اول زمستان بکار ولی اگه منظورت اینه نهالشو پرورش بدی بعد اونوبکاری که باید قبل عید یا ایام عید بکاری و نهالشو اواخرفروردین یا اوایل اردیبهشت بکار توی زمین .زمانهایی که اعلام کردم بهترین موقع هستش ولی بازم میشه توی زمان دیگری کاشت اکه خواستی بهت میگم
 
Similar threads
Thread starter عنوان تالار پاسخ ها تاریخ
Agro تقويم زراعي باغات پسته میوه کاری 0
Phyto دستور العمل توليد نهال پسته میوه کاری 19

Similar threads

بالا