شکل، رنگ، ارتفاع، جهت گیری و اندازه ها همگی ابزاری برای ایجاد تنوع در حجم ها، نورگیرها، سقف های گنبدی، قوس ها، دکوراسیون داخلی، ستون ها و .. هستند. تنوعی که از طریق یک تغییر ماهرانه در کیفیات بصری به وجود می آید و بدین ترتیب در جهت تداعی خاطره ی ویلاهای مصر، ازمعماری سنتی مصری و سبک های بومی استفاده شده است.
ساخت واحدهای کوچک با تنوع بسیار زیاد علاوه بر ایجاد حس تفرج و هویت بخشی منحصر به فرد باعث می شود تا هتل میرامار (Miramar Hotel) با مساحتی بیش از 150 هزار متر مربع، سیمایی از یک ویلای کوچک به خود بگیرد و این گونه مفهوم هتل با توده های عظیم و دیوارهای صلب و عناصر تکرارشونده و ویدهای بزرگ، به مجموعه ای از فرم ها و کیفیات بسیار متنوع و غیر متداول متحول می گردد. مایکل گریوز (Michael Graves) در این طرح ابتکاری مجموعه ای اقامتگاه های اختصاصی و در عین حال یگانه را خلق می کند و با یک سلسله از المان های طراحی کوچک مقیاس، موفق به ایجاد حسی از صمیمیت و حضور در فضایی تفریحی می گردد. مایکل گریوز، به همراه پیتر آیزنمن، ریچارد مه یر، چارلز گواتمی و جان هجداک، به عنوان یکی ازمعماران سبک پست مدرن سفید یا همان نئو مدرن محسوب می شود. معمارانی که الگوی آن ها، ساختمان های مدرن دهه 20 – 30 و خصوصا ساختمان های مدرن سفید لکوربوزیه، بود. هتل میرامار، در شهرال گونا مصر (El Gouna – Egypt)، واقع در سایتی در ساحل دریای سرخ است. نوار ساحلی به طول 500 متر از شمال تا جنوب امتداد دارد و عرض پروژه 300 متر طول دارد. آب، سایت را از همه طرف احاطه کرده است. دریای سرخ در شرق و مرداب در غرب واقعند و کانال هایی مرداب را به دریا متصل می کنند. این هتل پنج ستاره دارای 284 اتاق بوده و اتاق ها در ترکیب بندی خوشه ای توسط کریدوری در مرکز ساختمان ها سرویس دهی می شوند. این شیوه برخورد، احساس انتخاب های گوناگون و گزینه های بسیار از منظره را خلق می کند. حیاط های دلپذیر، مناظر مهیج، محل های استراحت، امکانات تفریحی و ورزشی از سایر ویژگی های این هتل هستند. لازم به ذکر است که؛ طرح این هتل جایزه انیستیتوی آمریکای معماران(AIA) را دریافت کرد.
منبع:arthut.co
