آلودگی هوا با پایان تولید بنزین پتروشیمی به پایان می رسد؟
جامعه > محیط زیست - اکنون دولت در کمال آرامش و بی توجه به انتقادات، تولید بنزین پتروشیمی ها را متوقف می کند و از سوی دیگر، همه ادعاهای تکرار شده را تلویحی می پذیرد.
امید کریمی: بنزین، بخواهد و نخواهد حداقل برای تهران نشین ها، از نان سنگک هزار تومانی هم مهمتر و واجب تر است. روزهایی بود که وقتی بحث معتادان به بوی بنزین می شد، انگار که حرف از آدم ها مریخی به میان می آمد، اما اکنون بنزین، یعنی اکسیژن، یعنی کرایه 500 تومانی کورس اول تاکسی ها، یعنی سرطان ریه. انگار که ریه های تهرانی ها دستگاه تصفیه هواست، هر دم ذرات معلق فلان قدر میکرون پایین می رود و هر بازدم، هوای تازه تر و بی غبارتر، بیرون می آید. همین می شود که از نان شب هم مهمتر است.
اما کشمکش های دولت و مسوولان شهری و کارشناسان مستقل سر بنزین که این روزها مثل همه دعواهای دیگر مدیران، عادی شده است، هرچند که شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در اطلاعیه ای آلودگی بنزین ها را تکذیب می کند. اما اکنون دولت در کمال آرامش و بی توجه به انتقادات، تولید بنزین پتروشیمی ها را متوقف می کند و از سوی دیگر، همه ادعاهای تکرار شده را تلویحی می پذیرد؛ مدیران وزارت بهداشت قبول می کنند بنزن بنزین بالاست، مسوولان وزارت نفت خبر می دهند اکتان بنزین 87 است و استاندارد سوخت تولیدی پالایشگاه ها (بنزین و گازوئیل) تا خرداد 90 به یورو 5 می رسد و دیگر خبری از بنزین پتروشیمی نیست و به همین دلیل هوا کمتر آلوده می شود. البته خبر می رسد که بنزین وارداتی از آمریکای جنوبی به باک ها روان می شود. هرچند که انتقادات مدیر شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، همچنان با واکنش شرکت تولید و پخش فرآورده های نفتی مواجه می شود. به هر حال، این بنزینی که تهرانی ها و چند کلان شهر دیگر مصرف می کنند و فعلا به پایشان نوشته شده است، همچنان هست؛ تا سال آینده چه شود و چه بهاری در پیش باشد.
