ساعات شب را برای ورزش انتخاب نکنید زیرا در این ساعات اکسیژن جذب شده توسط درختان در روز به صورت دی‌اکسید کربن از برگ درختان به محیط خارج انتشار می‌یابد.
بسیاری از افراد به ویژه در فصل گرما و تابستان ساعات اولیه شب را برای ورزش در پارک ها انتخاب می‌کنند که این گزینه به دلیل انتشار دی اکسید کربن در ساعات شب مطلوب نیست و محققان توصیه می کنند افراد علاقه مند به ورزش نخستین ساعات روز به ویژه ساعت ۵:۳۰ تا ۷:۳۰ صبح را که هنوز تجمع خودروها در خیابان ها زیاد نشده و هوا از نظر آلودگی همچنان در شرایط مطلوب قرار دارد،برای ورزش برگزینند.
ورزش در ساعات پایانی شب به دلیل پدیده بازدم دی اکسیدکربن برای ریه بسیار خطرناک و مضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده روی در سطح پارک هاست. حتی توصیه می شود افراد در ساعات شب بر نیمکت هایی که در محیط های پر درخت پارک ها قرار دارند ننشینند زیرا خطر بروز خفگی به دلیل انتشار دی اکسیدکربن زیاد از برگ درختان وجود دارد.
انسان و بیشتر موجودات زنده،اکسیژن هوا را جذب کرده و صرف سوخت و سازهای داخلی می کنند و در عوض دی اکسیدکربن به هوا برمی گرداند. این فرایند تولید دی اکسیدکربن،تنفس نام دارد. تنفس در زندگی انسان و موجودات دیگری که مصرف کننده اکسیژن هستند،نقشی اساسی ایفا می کند به گونه ای که اگر برای چند لحظه مانع تنفس شویم،موجود زنده از هستی ساقط می شود.
تنفس فرایندی است در جهت گردش عقربه‌های ساعت. در جنگل،می توان تغییرات مشخص غلظت دی‌اکسید کربن را اندازه گیری کرد. توزیع متوسط دی اکسیدکربن در جو،در حدود۳۲۰ قسمت در میلیون است. با طلوع خورشید،عمل فتوسنتز آغاز می شود و دی اکسیدکربن موجود را درختان مصرف و به ترکیبات آلی تبدیل می کنند و مقدار آن شدیدا کاهش می یابد. در اواسط روز،شدت تنفس بالا می رود و مصرف دی اکسیدکربن کاهش می یابد و به ۱۰ تا ۱۵قسمت در میلیون،کمتر از متوسط روزانه اندازه گیری شده در ناحیه تاج درخت،می‌رسد. با غروب خورشید،عمل فتوسنتز هم متوقف می شود اما تنفس ادامه می یابد و مقدار دی اکسیدکربن در نزدیکی سطح زمین ممکن است به ۴۰0 قسمت در میلیون هم برسد.
فعالیت طبیعی شش ها بدین طریق است که اکسیژن دریافتی از هوای سالم را از طریق دم جذب کرده و پس از آن دی اکسیدکربن را به صورت بازدم از بدن خارج می کنند،بنابراین هنگامی که افراد شب و در محیطی پر درخت ورزش می کنند نه تنها بر اثر این فعالیت اکسیژن بیشتری وارد بدن آنها نمی شود که باعث وارد شدن دی اکسیدکربن به ریه‌ها و دم و باز دم مکرر دی اکسیدکربن و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز برای بدن می شود.
بنابراین بهترین گزینه آن است که افراد ساعات شب را به پیاده روی و نه ورزش سنگین در محیط های پر درخت اختصاص دهند زیرا در نتیجه ورزش سنگین میزان دم و بازدم در هر دقیقه بسیار بالا می رود و افرادی که در ساعات شب در پارک ها می دوند در خطر جذب دی اکسیدکربن بیشتر قرار می گیرند و این مسئله در دراز مدت عوارضی را در ریه آنها پدید می آورد.
بسیاری از افراد به ویژه در فصل گرما و تابستان ساعات اولیه شب را برای ورزش در پارک ها انتخاب می‌کنند که این گزینه به دلیل انتشار دی اکسید کربن در ساعات شب مطلوب نیست و محققان توصیه می کنند افراد علاقه مند به ورزش نخستین ساعات روز به ویژه ساعت ۵:۳۰ تا ۷:۳۰ صبح را که هنوز تجمع خودروها در خیابان ها زیاد نشده و هوا از نظر آلودگی همچنان در شرایط مطلوب قرار دارد،برای ورزش برگزینند.
ورزش در ساعات پایانی شب به دلیل پدیده بازدم دی اکسیدکربن برای ریه بسیار خطرناک و مضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده روی در سطح پارک هاست. حتی توصیه می شود افراد در ساعات شب بر نیمکت هایی که در محیط های پر درخت پارک ها قرار دارند ننشینند زیرا خطر بروز خفگی به دلیل انتشار دی اکسیدکربن زیاد از برگ درختان وجود دارد.
انسان و بیشتر موجودات زنده،اکسیژن هوا را جذب کرده و صرف سوخت و سازهای داخلی می کنند و در عوض دی اکسیدکربن به هوا برمی گرداند. این فرایند تولید دی اکسیدکربن،تنفس نام دارد. تنفس در زندگی انسان و موجودات دیگری که مصرف کننده اکسیژن هستند،نقشی اساسی ایفا می کند به گونه ای که اگر برای چند لحظه مانع تنفس شویم،موجود زنده از هستی ساقط می شود.
تنفس فرایندی است در جهت گردش عقربه‌های ساعت. در جنگل،می توان تغییرات مشخص غلظت دی‌اکسید کربن را اندازه گیری کرد. توزیع متوسط دی اکسیدکربن در جو،در حدود۳۲۰ قسمت در میلیون است. با طلوع خورشید،عمل فتوسنتز آغاز می شود و دی اکسیدکربن موجود را درختان مصرف و به ترکیبات آلی تبدیل می کنند و مقدار آن شدیدا کاهش می یابد. در اواسط روز،شدت تنفس بالا می رود و مصرف دی اکسیدکربن کاهش می یابد و به ۱۰ تا ۱۵قسمت در میلیون،کمتر از متوسط روزانه اندازه گیری شده در ناحیه تاج درخت،می‌رسد. با غروب خورشید،عمل فتوسنتز هم متوقف می شود اما تنفس ادامه می یابد و مقدار دی اکسیدکربن در نزدیکی سطح زمین ممکن است به ۴۰0 قسمت در میلیون هم برسد.
فعالیت طبیعی شش ها بدین طریق است که اکسیژن دریافتی از هوای سالم را از طریق دم جذب کرده و پس از آن دی اکسیدکربن را به صورت بازدم از بدن خارج می کنند،بنابراین هنگامی که افراد شب و در محیطی پر درخت ورزش می کنند نه تنها بر اثر این فعالیت اکسیژن بیشتری وارد بدن آنها نمی شود که باعث وارد شدن دی اکسیدکربن به ریه‌ها و دم و باز دم مکرر دی اکسیدکربن و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز برای بدن می شود.
بنابراین بهترین گزینه آن است که افراد ساعات شب را به پیاده روی و نه ورزش سنگین در محیط های پر درخت اختصاص دهند زیرا در نتیجه ورزش سنگین میزان دم و بازدم در هر دقیقه بسیار بالا می رود و افرادی که در ساعات شب در پارک ها می دوند در خطر جذب دی اکسیدکربن بیشتر قرار می گیرند و این مسئله در دراز مدت عوارضی را در ریه آنها پدید می آورد.
