| [h=1]تأثیر تمرین دو تکنیک کاراته بر کاهش رفتارهای قالبی سه پسر در خود فرورفتة نهایی، پژوهش مورد منفرد[/h] | |
| نشریه رشد و یادگیری حرکتی |
| نویسندگان |
| [SUP]1[/SUP]فاطمه بهرامی؛ [SUP]2[/SUP]احمدرضا موحدی؛ [SUP]3[/SUP]سیدمحمد مرندی؛ [SUP]2[/SUP]احمد عابدی |
| [SUP]1[/SUP]کارشناس ارشد دانشگاه اصفهان |
| [SUP]2[/SUP]استادیار دانشگاه اصفهان |
| [SUP]3[/SUP]دانشیار دانشگاه اصفهان |
| چکیده |
| هدف اصلی از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین دو تکنیک کاراته بر کاهش رفتارهای قالبی سه پسر 5 سالة درخودفرورفته است. شرکت کنندگان شامل سه پسر 5 سالة مبتلا به اختلال در خودفرورفتگی بودند. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح A-B-A استفاده شد. شرکت کنندگان پژوهش حاضر دو تکنیک کاراته (زوکی و مای گری) را به مدت 12 هفته تمرین کردند. مقدار تغییر در شدت بروز رفتارهای قالبی در طول فرایند مداخله و همچنین در طول یک ماه پس از پایان مداخله در توالی های یک هفته ای از طریق مقیاس رتبه بندی در خودفرورفتگی گیلیام – ویرایش دوم اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که مطابق با تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، مداخلة مورد نظر در مورد هر سه شرکت کننده اثربخش بوده است (با PND100 درصد برای شرکت کنندگان اول و سوم و 50 درصد برای شرکت کنندة دوم) و این کاهش بعد از یک ماه از پایان مداخلة پایدار باقی ماند. نتایج پژوهش حاضر مشخص ساخت که آموزش تکنیک های کاراته به کودکان درخودفرورفته رفتارهای قالبی آنها را به طور پایداری کاهش می دهد. دریافت مقاله : مشاهده پیوست JMLM289881350851400_2.pdf |
