اینها خیلیاشون اجداد ما انسانها (انسانهای خردمند) هستند.
هومینین ها : نخستین پیشاهنگان انسان
استخوان هایی که از دوره پلیستوسن ( 1 میلیون سال پیش ) پیدا شده است به جانورانی بسیار شبیه انسان تعلق دارد . این میمون های آدم نما در جنوب و شرق آفریقا پراکنده بودند و آسترالوپیتکوس ( میمون های جنوب ) نامیده می شوند . این سنگواره ها به 600 هزار سال پیش مربوط می شود .
جمجمه ای که از این گروه میمون ها به دست آمد ،نشان می دهد که حجم جمجمه آنها بین 600 تا 700 سانتیمتر مکعب بوده است . این رقم با حجم جمجمه انسان که بالغ بر 1900 سانتیمتر مکعب است کوچک به نظر می رسد ولی با توجه به جثه کوچک و وزن بدن میمون ، نتیجه می گیریم که " میمون جنوب " در بین جانورانی که پیش از او می زیسته اند ، بزرگترین ظرفیت مغزی را داشت .
بقایای جانورانی مانند بابون در کنار این میمون آدم نما یافت شده است . دانشمندان حدس می زنند که آسترالوپیتکوس بر روی دوپا راه می رفت و با چوب و سنگ ، جانوران کوچک را شکار می کرد .
· ساحلانتروپوس : یکی از انسان سایانی که در 7 میلیون سال پیش میزیست ، انسان ساحل چاد ( ساحلانتروپوس ) است که بنظر میرسد نیای مشترک انسان و شمپانزه است .
· اورورین orrorin نیز گونه ای منقرض گشته از دودمان انسان است . فسیل این هومینین در کنیا بدست امده و متعلق به 2/6 تا 5/5 میلیون سال پیش است .
· آردیپیتکوس ( 5/5 تا 4/4 میلیون سال پیش ) : حجم مغز 300 تا 350 سانتیمترمکعب بود و فسیلش در دره ای در اتیوپی یافت شد . گونه ای از این هومینین از نیای مشترک انسان و شمپانزه به انسان نزدیکتر بود و روی دوپا راه میرفت .
· اوسترالوپیتکوس ( 4 تا 1/8 میلیون سال پیش ) : حجم مغزش 400 تا 550 سانتیمترمکعب بود و روی دوپا راه میرفت . نخست در شرق آفریقا پیدایش یافت و 2 میلیون سال پیش در آفریقا به سرده انسان تکامل یافت . گونه ای از این هومینین بنام اوسترالوپیتکوس آفریکانوس نیای هومو ارکتوس ( انسان راست قامت ) میباشد .
· کنیانتروپوس ( 3 تا 2/7 میلیون سال پیش ) : که فسیلش در کنیا یافت شد و روی دو پا راه میرفت . گاهی آنرا گونه ای استرالوپیتکوس میدانند .
· پارانتروپوس ( 3 تا 1/2 میلیون سال پیش ) : مغز این هومینین 40 درصد مغز انسان بود و همزمان با گونه های سرده انسان ( مانند هومو ارگاستر) میزیست . تمام گونه های پارانتروپوس روی دوپا راه میرفتند . این هومینین بیشتر در مناطق جنگلی زندگی میکرد و حداکثر 4/1 متر طول داشت .
· هومو : سرده انسان
1 – انسان ماهر ( هومو هابیلیس ) : نزدیک به 2/4 میلیون تا 1/4 سال پیش در شرق و جنوب آفریقا زندگی میکرد ، از استرالوپیتکوس جدا شده بود و ابزارهایی از سنگ میساخت . انسان ماهر بیشتر با زندگی بر درختان سازگاری داشت تا راه رفتن روی دو پا .
2 – انسان رودلفی ( هومو رودلفونسیس ) : 1/9 میلیون سال پیش در کنیای کنونی میزیست . گمان میرود که این انسان به نیای مشترک انسان و پارانتروپوس نزدیکتر باشد .
3 – انسان کارگر ( هومو ارگاستر ) : بین 1/9 تا 1/3 میلیون سال پیش در شرق آفریقا میزیست .
4 – انسان گرجی : حدود 1/8 میلیون سال پیش میزیست .
5 – انسان راست قامت ( هومو ارکتوس ) : ( 1/9 میلیون سال پیش تا 27000 سال پیش ) : این انسان در افریقا تکامل یافت و سپس به بیرون افریقا مهاجرت کرد . فسیلهای او در شرق آسیا بدست امده . گاهی این انسان را گونه تکامل یافته انسان کارگر میدانند که از افریقا به اسیا امده بود . برخی بر این اند که گونه انسان هوشمند از انسان راست قامت تکامل یافته .
6 – انسان هایدلبرگ ( پیش از 400 هزار سال پیش ) : در افریقا تکامل یافت و نیای نئاندرتالها بشمار میرود .
7 – انسان رودزیا
8 – انسان نئاندرتال ( 350 هزار تا 50 هزار سال پیش ) : در اروپا و بخشهایی از غرب اسیا و اسیای مرکزی سکونت داشتند . اولین نشانه ها از آنها به 350 هزار سال پیش در اروپا برمیگردد . 130 هزار سال پیش مشخصه های کامل نئاندرتالها ظاهر شدند و در 50 هزار سال پیش دیگر در اسیا دیده نشدند ، با این وجود نسل آنها در اروپا تا 24 هزار سال پیش هم نابود نشده بود و شاید 15 هزار سال پیش یعنی پس از مهاجرت انسنا امروزی به ار.پا ، نسل این انسانهای اولیه منقرض شده باشد . گمان میرود نئاندرتالها و نیاکان انسان مدرن هنگام مهاجرت از آفریقا با یکدیگر آمیزش داشتند . بدن نئاندرتالها برای زندگی در آب و هوای سرد سازگاری یافته بود ، آنها کاسه سر بزرگ داشتند ، کوتاه قامت اما بسیار قوی بودند و دارای بینی بزرگی بودند . وزن متوسط آنها 65/1 متر بود و از نظر وزنی سنگین و بدلیل فعالیت بدنی زیاد دارای استخوانبندی قوی بوده اند . فرهنگ موستری منسوب به نئاندرتالها است . بنظر میرسد آنها پیوسته در معرض شکستگی بویژه شکستگی دنده ها ، استخوان ران ، ساق پا ، ستون مهره ها و جمجمه قرار داشتند ؛ این امر و نیز فقدان سلاحهای پرتابی حکایت از این دارد که نئاندرتالها با پریدن روی شکار خود ، آنرا صید میکردند . با پیدایش انسانهای کرومانیون در اروپا ، نئاندرتالها بتدریج حدود 45 هزار سال پیش توسط انسان عصر جدید ( انسان هوشمند یا هوموساپینس ) از مکانهای خود بیرون رانده شدند . علیرغم آن ، جمعیت نئاندرتال برای هزاران سال در بخشهایی از اروپا به زندگی خود ادامه دادند .
منبع : یولیوس لیپس / تاریخ مختصر جامعه
هومینین ها : نخستین پیشاهنگان انسان
استخوان هایی که از دوره پلیستوسن ( 1 میلیون سال پیش ) پیدا شده است به جانورانی بسیار شبیه انسان تعلق دارد . این میمون های آدم نما در جنوب و شرق آفریقا پراکنده بودند و آسترالوپیتکوس ( میمون های جنوب ) نامیده می شوند . این سنگواره ها به 600 هزار سال پیش مربوط می شود .
جمجمه ای که از این گروه میمون ها به دست آمد ،نشان می دهد که حجم جمجمه آنها بین 600 تا 700 سانتیمتر مکعب بوده است . این رقم با حجم جمجمه انسان که بالغ بر 1900 سانتیمتر مکعب است کوچک به نظر می رسد ولی با توجه به جثه کوچک و وزن بدن میمون ، نتیجه می گیریم که " میمون جنوب " در بین جانورانی که پیش از او می زیسته اند ، بزرگترین ظرفیت مغزی را داشت .
بقایای جانورانی مانند بابون در کنار این میمون آدم نما یافت شده است . دانشمندان حدس می زنند که آسترالوپیتکوس بر روی دوپا راه می رفت و با چوب و سنگ ، جانوران کوچک را شکار می کرد .
· ساحلانتروپوس : یکی از انسان سایانی که در 7 میلیون سال پیش میزیست ، انسان ساحل چاد ( ساحلانتروپوس ) است که بنظر میرسد نیای مشترک انسان و شمپانزه است .
· اورورین orrorin نیز گونه ای منقرض گشته از دودمان انسان است . فسیل این هومینین در کنیا بدست امده و متعلق به 2/6 تا 5/5 میلیون سال پیش است .
· آردیپیتکوس ( 5/5 تا 4/4 میلیون سال پیش ) : حجم مغز 300 تا 350 سانتیمترمکعب بود و فسیلش در دره ای در اتیوپی یافت شد . گونه ای از این هومینین از نیای مشترک انسان و شمپانزه به انسان نزدیکتر بود و روی دوپا راه میرفت .
· اوسترالوپیتکوس ( 4 تا 1/8 میلیون سال پیش ) : حجم مغزش 400 تا 550 سانتیمترمکعب بود و روی دوپا راه میرفت . نخست در شرق آفریقا پیدایش یافت و 2 میلیون سال پیش در آفریقا به سرده انسان تکامل یافت . گونه ای از این هومینین بنام اوسترالوپیتکوس آفریکانوس نیای هومو ارکتوس ( انسان راست قامت ) میباشد .
· کنیانتروپوس ( 3 تا 2/7 میلیون سال پیش ) : که فسیلش در کنیا یافت شد و روی دو پا راه میرفت . گاهی آنرا گونه ای استرالوپیتکوس میدانند .
· پارانتروپوس ( 3 تا 1/2 میلیون سال پیش ) : مغز این هومینین 40 درصد مغز انسان بود و همزمان با گونه های سرده انسان ( مانند هومو ارگاستر) میزیست . تمام گونه های پارانتروپوس روی دوپا راه میرفتند . این هومینین بیشتر در مناطق جنگلی زندگی میکرد و حداکثر 4/1 متر طول داشت .
· هومو : سرده انسان
1 – انسان ماهر ( هومو هابیلیس ) : نزدیک به 2/4 میلیون تا 1/4 سال پیش در شرق و جنوب آفریقا زندگی میکرد ، از استرالوپیتکوس جدا شده بود و ابزارهایی از سنگ میساخت . انسان ماهر بیشتر با زندگی بر درختان سازگاری داشت تا راه رفتن روی دو پا .
2 – انسان رودلفی ( هومو رودلفونسیس ) : 1/9 میلیون سال پیش در کنیای کنونی میزیست . گمان میرود که این انسان به نیای مشترک انسان و پارانتروپوس نزدیکتر باشد .
3 – انسان کارگر ( هومو ارگاستر ) : بین 1/9 تا 1/3 میلیون سال پیش در شرق آفریقا میزیست .
4 – انسان گرجی : حدود 1/8 میلیون سال پیش میزیست .
5 – انسان راست قامت ( هومو ارکتوس ) : ( 1/9 میلیون سال پیش تا 27000 سال پیش ) : این انسان در افریقا تکامل یافت و سپس به بیرون افریقا مهاجرت کرد . فسیلهای او در شرق آسیا بدست امده . گاهی این انسان را گونه تکامل یافته انسان کارگر میدانند که از افریقا به اسیا امده بود . برخی بر این اند که گونه انسان هوشمند از انسان راست قامت تکامل یافته .
6 – انسان هایدلبرگ ( پیش از 400 هزار سال پیش ) : در افریقا تکامل یافت و نیای نئاندرتالها بشمار میرود .
7 – انسان رودزیا
8 – انسان نئاندرتال ( 350 هزار تا 50 هزار سال پیش ) : در اروپا و بخشهایی از غرب اسیا و اسیای مرکزی سکونت داشتند . اولین نشانه ها از آنها به 350 هزار سال پیش در اروپا برمیگردد . 130 هزار سال پیش مشخصه های کامل نئاندرتالها ظاهر شدند و در 50 هزار سال پیش دیگر در اسیا دیده نشدند ، با این وجود نسل آنها در اروپا تا 24 هزار سال پیش هم نابود نشده بود و شاید 15 هزار سال پیش یعنی پس از مهاجرت انسنا امروزی به ار.پا ، نسل این انسانهای اولیه منقرض شده باشد . گمان میرود نئاندرتالها و نیاکان انسان مدرن هنگام مهاجرت از آفریقا با یکدیگر آمیزش داشتند . بدن نئاندرتالها برای زندگی در آب و هوای سرد سازگاری یافته بود ، آنها کاسه سر بزرگ داشتند ، کوتاه قامت اما بسیار قوی بودند و دارای بینی بزرگی بودند . وزن متوسط آنها 65/1 متر بود و از نظر وزنی سنگین و بدلیل فعالیت بدنی زیاد دارای استخوانبندی قوی بوده اند . فرهنگ موستری منسوب به نئاندرتالها است . بنظر میرسد آنها پیوسته در معرض شکستگی بویژه شکستگی دنده ها ، استخوان ران ، ساق پا ، ستون مهره ها و جمجمه قرار داشتند ؛ این امر و نیز فقدان سلاحهای پرتابی حکایت از این دارد که نئاندرتالها با پریدن روی شکار خود ، آنرا صید میکردند . با پیدایش انسانهای کرومانیون در اروپا ، نئاندرتالها بتدریج حدود 45 هزار سال پیش توسط انسان عصر جدید ( انسان هوشمند یا هوموساپینس ) از مکانهای خود بیرون رانده شدند . علیرغم آن ، جمعیت نئاندرتال برای هزاران سال در بخشهایی از اروپا به زندگی خود ادامه دادند .
منبع : یولیوس لیپس / تاریخ مختصر جامعه
در نیاکان اخیر نئاندرتال با ساپینس متفاوتن دیگه درسته؟؟؟
