زنگ تفریح ... گپ و گفت های خودمونی!
- شروع کننده موضوع Phyto
- تاریخ شروع
مطمئنی؟!
پس چرا من همش فکر می کنم چیزی شده ؟!
چی کی میگه ؟!
الهه تو با تشکر سلام می کنی ؟!
سلام...
به همه
آرزوی موفقیت رو دارم برای تمامی دوستانی که ارشد شرکت کردن
reyhaneh919
کاربر بیش فعال
eliiiiiiiiii
عضو جدید
سلام عرض می شود
reyhaneh919
کاربر بیش فعال
سلام
مسابقس؟ هرکی شکلکش بهتر باشه برنده می شه؟
مسابقس؟ هرکی شکلکش بهتر باشه برنده می شه؟
سلام
مسابقس؟ هرکی شکلکش بهتر باشه برنده می شه؟
عنوان جدید مبارک !
reyhaneh919
کاربر بیش فعال
وااااااااااااای آخه چراااااااااااا
رضا رفته مرخصی ! ... تالار رو سپرده دست من ! ... شیطونی نکنید !
reyhaneh919
کاربر بیش فعال
رضا رفته مرخصی ! ... تالار رو سپرده دست من ! ... شیطونی نکنید !
عزیزم کاملاً درکت می کنم. ولی شلوغ می کنن
Taimi
عضو جدید
ماشالله روحیه ایول
:-D
reyhaneh919
کاربر بیش فعال
"Pejman"
دستیار مدیر مهندسی کشاورزی گیاهان دارویی
سلامممممممم
باشگاه خنگ شده فکر کنم.... هرچی بهش میگم فلان کارو انجام بده همونجا وایمیسته بر -و برر نگام میکنه !!!!
سلام به همگی ! ... الان که خوب شده !
سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد
وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
تنها مدت کمی به اواخر بهمن ماه و اواسط ماه فوریه باقی مانده که روز عشق
فرنگی (ولنتاین) و روز عشق ایران باستان (سپندارمذگان) به فاصله ی چهار
روز از هم قرار دارند
۲۵ بهمن ماه (ولنتاین) را به عشقمان تبریک بگوییم یا ۲۹بهمن ماه
(سپندارمذگان) را؟
مرغ همسایه دوباره هیبت غاز به خود گرفته است
چند سالی است که ۲۵بهمن (۱۴فوریه) روز ولنتاین و خرید گل و عروسک ، شکلات
و … در کشورمان باب شده است . اکثر جوان ها بدون اطلاع از اینکه اصلا این
ولنتاین خوردنی یا پوشیدنی است، فقط می دانند که در این روز باید برای
کسانی که دوست دارند هدیه بخرند.
ولنتاین چیست؟
در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراطوری ساسانی در ایران،
در روم باستان فرمانروایی بوده است به نام کلودیوس دوم . کلودیوس ، عقاید
عجیبی داشت، از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد؛ از این
رو ازدواج را برای سربازان امپراطوری روم قدغن می کند. کلودیوس به قدری
بی رحم و فرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج
سربازان نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس (ولنتاین)، مخفیانه عقد
سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد. کلودیوس دوم از این
جریان خبر دار می شود و دستور می دهد که ولنتاین را به زندان
بیاندازند. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق با قلبی عاشق اعدام
می شود. بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می دانند و از آن
زمان نهاد و سمبلی می شود برای عشق.
اما متاسفانه و با کمال تعجب، ایرانیان ِ امروز، با بیش از چهارهزارو
پانصد سال تمدن، برگزاری جشنها و مناسبتهای بیگانه را نشانه ی تمدن و فخر
می دانند! همه اسم "ولنتاین" را شنیده اند و مراسم آن را مانند سایر
بیگانگان بجا می آورند، ولی تا به حال اسم "سپندارمذگان" به گوششان هم
نخورده است .
"سپندارمذگان" چیست؟
در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن
پیش از میلاد، یعنی حدودا دوهزار سال پیش از تولد ولنتاین، میان آریائیان
روزی موسوم به روز عشق (سپندارمذگان یا اسفندارمذگان) بوده است. این روز
در تقویم زرتشتی مصادف است با پنجم اسفند ماه و در تقویم جدید ایرانی، که
شش ماه اول سال سی و یک روز حساب میشود، شش روز به جلو آمده و دقیقا
مصادف میشود با ۲۹ بهمن، یعنی چهار روز پس از روز ولنتاین فرنگی. زرتشیان
جشن سپندارمذ (سپندارمذگان – روز زن و روز زمین) را هرساله در پنجم اسفند
ماه برگزار میکنند.
در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌‌کردند و علاوه بر اینکه ماه
ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به‌عنوان مثال روز
اول «روز اهورامزدا»، روز دوم، روز بهمن (سلامت، اندیشه) که نخستین صفت
خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات
خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص
خداوند است و روز پنجم «سپندارمذ» بوده است.
"سپندارمذ" لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد
عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌‌ورزد. زشت و زیبا را
به یک چشم می‌‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان
می‌‌دهد. به همین دلیل در فرهنگ ایران باستان "سپندارمذ" را به‌عنوان
نماد عشق می‌‌پنداشتند. پسوند "گان" هم به معنی "جشن" است، و در نتیجه
"سپندارمذگان" به معنی "جشن سپندارمذ" (جشن روز زن و زمین) است.
در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌‌شده است که در همان روز که
نامش با نام ماه مقارن می‌‌شد، جشنی ترتیب می‌‌دادند متناسب با نام آن
روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه "مهر" نام داشت که در ماه مهر،
«مهرگان» لقب می‌‌گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه "سپندارمذ" یا
"اسفندارمذ" نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم "اسفندارمذ" نام
داشت، جشنی با همین عنوان می‌‌گرفتند.
"سپندارمذگان" جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا
پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند.
مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از
آنها اطاعت می‌‌کردند. جشن "سپندارمذگان" یا "اسفندگان"، روز گرامیداشت
زنان در ایران باستان بوده است.
در باور ایرانى مرد داراى قدرت مردانگى و تفکر و خردورزى بیشترى است، در
برابر آن زن نیز داراى مهر ورزى، عشق پاک، پاکدامنى و از خودگذشتگى
فراوان ترى است که هر یک از این دو به تنهایى راه به جایى نبرده و حتى
روند پویایى گیتى را هم به ایستایى مى کشانند. اگر مردان بدنه هواپیماى
خوشبختى اند، زنان موتور آن اند که پیکره بى موتور و موتور بى بدنه هیچ
کدام به تنهایى به اوج سعادت نمى رسند بلکه ذره اى حرکت و جنبش هم
برایشان ناممکن است. اشوزرتشت خوشبختى بشر را وابسته به میزان دانش و خرد
انسان مى داند نه جنسیت و قومیت و رنگ و نژاد و از دیدگاه وى همه
انسان ها _ همه زنان و مردان _ داراى حقوق برابرند. او دختران را در
گزینش همسر آزاد شمرده و عشق پاک و دانش نیک را دو معیار اصلى مى داند و
خوشبختى همسران جوان را در زندگى زناشویى در این مى داند که هر یک بکوشند
تا در راستى از دیگرى پیشى جویند.
ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند
فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می‌‌گرفتند و با سرور و
شادمانی روزگار می‌‌گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه
زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و کلاً جهان‌بینی ایرانیان باستان است.
شاید هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از25 بهمن (ولنتاین)
به 29 بهمن (سپندارمذگان ایرانیان باستان) منتقل کنیم
وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
تنها مدت کمی به اواخر بهمن ماه و اواسط ماه فوریه باقی مانده که روز عشق
فرنگی (ولنتاین) و روز عشق ایران باستان (سپندارمذگان) به فاصله ی چهار
روز از هم قرار دارند
۲۵ بهمن ماه (ولنتاین) را به عشقمان تبریک بگوییم یا ۲۹بهمن ماه
(سپندارمذگان) را؟
مرغ همسایه دوباره هیبت غاز به خود گرفته است
چند سالی است که ۲۵بهمن (۱۴فوریه) روز ولنتاین و خرید گل و عروسک ، شکلات
و … در کشورمان باب شده است . اکثر جوان ها بدون اطلاع از اینکه اصلا این
ولنتاین خوردنی یا پوشیدنی است، فقط می دانند که در این روز باید برای
کسانی که دوست دارند هدیه بخرند.
ولنتاین چیست؟
در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراطوری ساسانی در ایران،
در روم باستان فرمانروایی بوده است به نام کلودیوس دوم . کلودیوس ، عقاید
عجیبی داشت، از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد؛ از این
رو ازدواج را برای سربازان امپراطوری روم قدغن می کند. کلودیوس به قدری
بی رحم و فرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج
سربازان نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس (ولنتاین)، مخفیانه عقد
سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد. کلودیوس دوم از این
جریان خبر دار می شود و دستور می دهد که ولنتاین را به زندان
بیاندازند. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق با قلبی عاشق اعدام
می شود. بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می دانند و از آن
زمان نهاد و سمبلی می شود برای عشق.
اما متاسفانه و با کمال تعجب، ایرانیان ِ امروز، با بیش از چهارهزارو
پانصد سال تمدن، برگزاری جشنها و مناسبتهای بیگانه را نشانه ی تمدن و فخر
می دانند! همه اسم "ولنتاین" را شنیده اند و مراسم آن را مانند سایر
بیگانگان بجا می آورند، ولی تا به حال اسم "سپندارمذگان" به گوششان هم
نخورده است .
"سپندارمذگان" چیست؟
در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن
پیش از میلاد، یعنی حدودا دوهزار سال پیش از تولد ولنتاین، میان آریائیان
روزی موسوم به روز عشق (سپندارمذگان یا اسفندارمذگان) بوده است. این روز
در تقویم زرتشتی مصادف است با پنجم اسفند ماه و در تقویم جدید ایرانی، که
شش ماه اول سال سی و یک روز حساب میشود، شش روز به جلو آمده و دقیقا
مصادف میشود با ۲۹ بهمن، یعنی چهار روز پس از روز ولنتاین فرنگی. زرتشیان
جشن سپندارمذ (سپندارمذگان – روز زن و روز زمین) را هرساله در پنجم اسفند
ماه برگزار میکنند.
در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌‌کردند و علاوه بر اینکه ماه
ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به‌عنوان مثال روز
اول «روز اهورامزدا»، روز دوم، روز بهمن (سلامت، اندیشه) که نخستین صفت
خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات
خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص
خداوند است و روز پنجم «سپندارمذ» بوده است.
"سپندارمذ" لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد
عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌‌ورزد. زشت و زیبا را
به یک چشم می‌‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان
می‌‌دهد. به همین دلیل در فرهنگ ایران باستان "سپندارمذ" را به‌عنوان
نماد عشق می‌‌پنداشتند. پسوند "گان" هم به معنی "جشن" است، و در نتیجه
"سپندارمذگان" به معنی "جشن سپندارمذ" (جشن روز زن و زمین) است.
در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌‌شده است که در همان روز که
نامش با نام ماه مقارن می‌‌شد، جشنی ترتیب می‌‌دادند متناسب با نام آن
روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه "مهر" نام داشت که در ماه مهر،
«مهرگان» لقب می‌‌گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه "سپندارمذ" یا
"اسفندارمذ" نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم "اسفندارمذ" نام
داشت، جشنی با همین عنوان می‌‌گرفتند.
"سپندارمذگان" جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا
پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند.
مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از
آنها اطاعت می‌‌کردند. جشن "سپندارمذگان" یا "اسفندگان"، روز گرامیداشت
زنان در ایران باستان بوده است.
در باور ایرانى مرد داراى قدرت مردانگى و تفکر و خردورزى بیشترى است، در
برابر آن زن نیز داراى مهر ورزى، عشق پاک، پاکدامنى و از خودگذشتگى
فراوان ترى است که هر یک از این دو به تنهایى راه به جایى نبرده و حتى
روند پویایى گیتى را هم به ایستایى مى کشانند. اگر مردان بدنه هواپیماى
خوشبختى اند، زنان موتور آن اند که پیکره بى موتور و موتور بى بدنه هیچ
کدام به تنهایى به اوج سعادت نمى رسند بلکه ذره اى حرکت و جنبش هم
برایشان ناممکن است. اشوزرتشت خوشبختى بشر را وابسته به میزان دانش و خرد
انسان مى داند نه جنسیت و قومیت و رنگ و نژاد و از دیدگاه وى همه
انسان ها _ همه زنان و مردان _ داراى حقوق برابرند. او دختران را در
گزینش همسر آزاد شمرده و عشق پاک و دانش نیک را دو معیار اصلى مى داند و
خوشبختى همسران جوان را در زندگى زناشویى در این مى داند که هر یک بکوشند
تا در راستى از دیگرى پیشى جویند.
ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند
فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می‌‌گرفتند و با سرور و
شادمانی روزگار می‌‌گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه
زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و کلاً جهان‌بینی ایرانیان باستان است.
شاید هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از25 بهمن (ولنتاین)
به 29 بهمن (سپندارمذگان ایرانیان باستان) منتقل کنیم