ازگيل معجزه می کند!

[h=2]ازگيل، معجزه پاييز[/h]درخت ازگيل كه در گويش گيلكي به آن كونوس يا كنوس و در گويش مازندراني كنهس و كندس مي‌‌گويند همخانواده با سيب و گلابي است.
ازگيل رسيده داراى لعاب نباتى فراوان و تانن بوده و از قند گلوكز، فروكتوز، سوربيتول و بعضى اسيدها و همچنين سلولز و گروه ويتامين هاى B و C، املاح معدنى و كمى پروتئين برخوردار است.
ازگيل در اواخر پاييز و اوايل زمستان مى‌رسد.
ازگيل سرشار از ويتامين هاى گروه B است به همين دليل اعصاب را تقويت مى كند.
ازگيل داراى مقدار زيادى كربوهيدرات است كه موجب توليد انرژى در بدن مي‌شود.
ازگيل حاوي ماده اى به نام تانن است كه بهترين دارو براى درمان عفونت‌هاى روده بزرگ به شمار مي‌رود و به عنوان قابض و رفع التهاب معده توصيه و تجويز شده است.

ازگيل به دليل داشتن ويتامين C براي كم خوني ناشي از فقر آهن مفيد است زيرا اين ويتامين جذب آهن را افزايش مي‌دهد.
مصرف ازگيل چه به صورت خام و چه به صورت كنسرو شده براي معالجه اسهال ساده اثر قطعى دارد.
ازگيل در معالجه ورم روده به كار مى‌رود؛ بدين منظور بايد 230 گرم ازگيل را پس از جدا كردن پوست و دانه‌ كمى در شير حل نموده و مصرف كرد.
ازگيل ادرارآور است.
ازگيل به دليل داشتن لعاب، سينه را نرم مي‌كند، عطش را فرو مي‌نشاند و ضد صفرا است.
ضماد ازگيل جوش‌هاي بدن را از بين مي‌برد.
براي معالجه اسهال خوني مي‌توان مقدار‌مشخصي از آن را بدون پوست خورد.

درخت ازگیل با نام علمی Mespilus germanica که در گویش گیلکی به آن کونوس یا کُنوس می‌ گویند و در گویش مازندرانی کنهس و کندس می ‌گویند، میوه ‌ای است از خانواده ی گل سرخیان از سرده ازگیل ‌ها(Mespilus) هم خانواده با سیب و گلابی.
ازگیل، درختچه اى است خاردار که به حالت وحشى در جنگل هاى اروپاى مرکزى و نواحى معتدل آسیا مى روید و در اواخر پاییز و اوایل زمستان می رسد. ازگیل در تمام جنگل هاى شمال ایران و همه ارتفاعات سواحل دریا و در دامنه هاى البرز، دره کرج و ... نیز به طور خودرو عمل مى آید و با نام محلى هر منطقه شناخته مى شود. تکثیر آن غالبا از طریق پیوند روى درختان دیگر از جمله پیوند روى پایه ی زالزالک ولیک صورت مى گیرد. گاهى هم روى پایه ی گلابى و به ندرت روى پایه ی بِه پدید مى آید و نوع پیوند، شکمى است که در تابستان انجام مى شود.
ازگیل رسیده داراى لعاب نباتى فراوان و تانن بوده و از قند گلوکز، فروکتوز، سوربیتول و بعضى اسیدها و همچنین سلولز و گروه ویتامین هاى B و C، املاح معدنى و کمى پروتئین برخوردار مى باشد.

ازگیل در اواخر پاییز و اوایل زمستان مى رسد.
گل هاى درخت آن سفید و میوه اش شبیه زالزالک است؛ با این تفاوت که میوه ی ازگیل درشت تر و قهوه اى رنگ و طعمش شیرین و کمى گس است. هسته ی آن را مى کارند و درخت ازگیل را به درخت به و گلابى هم پیوند مى زنند.
بخش هاى مورد استفاده درخت ازگیل برگ و میوه ی آن است. اسامى فارسى قدیم ازگیل، " اردف " و " گیل " بوده است.

خواص ازگیل


* ازگیل سرشار از ویتامین هاى گروه B است به همین دلیل اعصاب را تقویت مى کند. * ازگیل داراى مقدار زیادى کربوهیدرات است که موجب تولید انرژى در بدن می شود.
* ازگیل حاوی ماده اى به نام " تانن " است که بهترین دارو براى درمان عفونت هاى روده ی بزرگ به شمار می رود و به عنوان قابض و رفع التهاب معده توصیه و تجویز شده است.
* ازگیل به دلیل داشتن ویتامین C برای کم خونی ناشی از فقر آهن مفید است زیرا این ویتامین جذب آهن را افزایش می دهد.
* مصرف ازگیل چه به صورت خام و چه به صورت کنسرو شده برای معالجه ی اسهال ساده اثر قطعى دارد.
* خوردن ازگیل خام و خصوصا نارس که تانن بیشترى دارد در معالجه ی خونریزى هاى داخلى مانند بواسیر، خونریزى رحمى و غیره تأثیر شفابخش دارد.

* ازگیل در معالجه ی ورم روده به کار مى رود؛ بدین منظور باید 230 گرم ازگیل را پس از جدا کردن پوست و دانه در کمى شیر حل نموده و مصرف کرد.
* در معالجه ی زخم دهان و تورم مخاط گلو مؤثر است؛ بدین منظور باید 50 گرم از برگ درخت ازگیل را در یک لیتر آب بجوشانند و با کمى از آن در شبانه روز چند مرتبه دهان را بشویند و غرغره کنند.
* ازگیل ادرارآور است.
* میوه ی تازه و رسیده ی ازگیل یا کنسرو آن براى درمان اختلال قاعدگى خانم ها مفید است.
* جوشانده ی نیم گرم برگ ازگیل پوست هاى ظریف را تقویت مى کند و معالج برفک است.
* اگر هر روز سه بار با جوشانده ی برگ ازگیل غرغره شود، آنژین را معالجه مى نماید.
* ازگیل به دلیل داشتن لعاب، سینه را نرم می کند، عطش را فرو می نشاند و ضد صفرا است.
* ضماد ازگیل جوش‌های بدن را ازبین می برد.
* برای معالجه ی اسهال خونی می توان مقدار دوز مشخصی از آن را بدون پوست خورد.
ازگیل در قدیم:


خواص دارویی ازگیل از روزگاران بسیار دور مورد توجه بوده است. بقراط ازگیل را برای مبتلایان به ترشی معده و مدفوع سوزان و عوارض تب نافع می‌ پنداشت. ازگیل از نظر طب سنتی سرد و خشک است.
در قدیم برای درمان آبسه ی دهان و گلو، آنژین، برفک، سالک، اسهال بچه‌ ها، منظم کردن کار روده‌ ها، ورم گلو و ناراحتی های حلق از جوشانده ی برگ ازگیل استفاده می کردند.
ترکیبات شیمیایی ازگیل:


آب، قند، اسیدهای آلی(اسید مالیک، اسید سیتریک و اسید تارتاریک)، تانن، لعاب و اسید بوریک از اجزای عمده ی تشکیل دهنده ی ازگیل می باشند.

ازگیل میوه ی سه هزار ساله ی شمال ایران


ازگیل از حدود سه هزار سال پیش در جنوب دریای خزر و در مناطق گیلان و مازندران كشت می شد. 700 سال پیش از میلاد به یونان و در 200 سال پیش از میلاد به روم رسید. کاشت این میوه از طریق رومی ها در بقیه ی اروپا گسترش یافت.
میوه ی ازگیل بسیار سخت و اسیدی است و تا خوب رسیده نشود قابل خوردن نیست ضمن این كه برای جلوگیری از پوسیده شدن آن بر روی درخت معمولا میوه ها را زودتر برداشت می كنند.
ازگیل را به صورت خام به عنوان میوه ای لذیذ، مطبوع و تقویت كننده مصرف می كنند و از آن شربت و كنسرو ازگیل تهیه می كنند.

دقت کنید


هسته ی ازگیل به علت داشتن اسید سیانیدریک، عنصری سمی است و خوردن آن خطرناک است.
منابع:
سایت حوزه
خبرگزاری کشاورزی ایران
سلامت نیوز
ویکی پدیا

http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/307716-ازگیل-و-خواص-آن

آب کونوس

میوه های ازگیل را موقعی كه هنوز سفت و نارس اند می چینند و مانند خیارشور درون ظرف های بزرگ یا کوچک می ریزند و سپس ظرف را از آب و اندكی نمك پر می كنند و آن را در جایی خنك نگه می دارند. این فرآورده كه «آب كنوس » نامیده می شود به همراه نمک و گلپر با لذت فراوان در زمستان خورده می شود. از آب ترش "آب کونوس" نیز برای تهیه ی کاهو سکنجبین استفاده می کنند



سایر فراورده ها ی ازگیل

در گذشته برخی از گیلانیان از میوه ازگیل برای پختن مربا استفاده می کردند و که البته امروزه دیگر رایج نیست اما در برخی نقاط دیگر دنیا همچنان از ازگیل مربا و ژله فراهم می سازند

طبق آخرين تجربه علمى كه از ازگيل كرده اند معلوم شده است ازگيل داراى مواد زير است :

آب : 10/47 درصد. مواد آزوت دار 30 درصد. مواد چربى : 44 درصد مواد استخراجى : 47/11 درصد. قند: 1/9 درصد. سلولوز: 20/13 درصد. بقايا: 044/0 درصد. تانن : 5/2 درصد.
مقدار تانن در ازگيل خشك به 33/12 درصد افزايش مى يابد.
بعلاوه ، لعاب ، اسيدهاى سيتريك ، ماليك ، تارتريك و ويتامينهاى ((ب )) و ((ث )).

مصارف دارویی ازگیل

از نظر طبیعت سرد و خشک است
میوه ازگیل علاوه بر مصارف خوراكی دارای كاربردهای دارویی نیز هست. خواص دارویی ازگیل از روزگاران بسیار دور مورد توجه بوده بقراط ازگیل را برای مبتلایان به ترشی معده و مدفوع سوزان و عوارض تب نافع می‌پنداشت .

-1گوشت آن مسهل و برگ هایش بندآورنده خون اند.

-2آبسه دهان و گلو و آنژین را نیز میتوان با جوشانده ی برگ ازگیل درمان کرد.
از گذشته های دور در گیلان از آب "آب کونوس" برای درمان دهان درد استفاده می شده است
دانه های ازگیل حاوی اسید هیدروسیانیك سمی اند.

-3 از پوست تنه آن نیز به جای گنه گنه در درمان مالاریا استفاده می شود اما چندان تایید شده نیست.

خواص دیگر ازگیل :

-1در تقویت خون بدن مؤثر است

-2ویتامین ب ازگیل اعصاب را تقویت می کند و خوردن نارس آن بر تانن بیشتری دارد

-3در معالجه خونریزیهای داخلی مانند بواسیر ، خونریزی رحمی و غیره اثر شفا بخش دارد.

-4در معالجه زخم دهان و تورم مخاط گلو مؤثر است .

-5ادرار آور است و بسیار مقوی است

-6 قدرت اسمزی خون را بالا می برد و به علت داشتن املاح سیتریک ، رمالیک و تارتریک ، ترشی خون را از بین می برد .

-7 برای درمان اختلال قاعدگی خانم ها کاملاً مفید است.

- 8 جوشانده نیم گرم برگ ازگیل ، سالک را درمان می کند.

-9 غرغره کردن با جوشانده برگ ازگیل ، آبسه دهان و گلو را درمان می کند

http://forum.persiandown.com/thread67694-4.html