از کجا آمدم و آمدنم بهر چه بود...
- شروع کننده موضوع Soofia
- تاریخ شروع
alborz_3000
اخراجی موقت
والا من فکر میکنم هدف خدا از افرینش من این بوده که به نادر شاه کمک کنم ، یا حداقل به هیتلر، فقط یه اشتباهی شده من در زمان و مکان اشتباه به دنیا اومدم. شایدم به دنیا اومد تا پسری تربیت کنم که پا بزاره جا پایه نادر شاه
ایشالا.........
paeeizan
اخراجی موقت
زيگورات
عضو جدید
خواهر گلم با سلام
سالهاست كه فكر انسان درگير اينه
اولا من نيامده‌ام ، مرا آورده‌اند لذا از هموني كه مرا آورده است بايد سئوال كني (البته ايشان كلي فرمودند كه مرا براي جانشيني خودش در روي زمين آورده)
اما من متوجه شده‌ام چرا مرا آورده‌اند:
آورده‌اند تا يك كوه از مشكلات را پشت سر بذارم و برم
آورده‌اند تا حسابي دهنم سرويس بشه
آورده‌اند تا شايد عاشق بشم و يه سري تو سرا داشته باشم (ولي فكر كنم موفق نشم)
راستي شما فهميديد براي چي اومدهايم؟
من خودم فکر میکنم اومدم که فیلسوف و جامعه شناس بشم...جدی میگم!
ولی خوب اول اینکه کلی مشکل سر راهمه که تنهایی نمیتونم حلشون کنم
و دوم اینکه از بس که فیلسوف خوش بینی هستم! بیشتر اوقات دچار پوچی و بی هدفی میشم و هیچ انگیزه ای برای تلاش کردن در این راه ندارم
با بعضی از حرفای زیگورات هم موافقم....
ولی خوب اول اینکه کلی مشکل سر راهمه که تنهایی نمیتونم حلشون کنم
و دوم اینکه از بس که فیلسوف خوش بینی هستم! بیشتر اوقات دچار پوچی و بی هدفی میشم و هیچ انگیزه ای برای تلاش کردن در این راه ندارم
با بعضی از حرفای زیگورات هم موافقم....
من اومدم تا با خدا شمشیر بازی کنم
عاشق شد و خدا شمشیری به او داد، که عشق شمشیربازی است. شمشیری نه برای آن که بزند و نه برای آن که بکشد و نه برای آن که زخم بگذارد و خون بریزد. شمشیری تنها برای آن که بداند عشق، بازی است. بازی ای بسیار سخت و بسیار ظریف و بسیار خطیر.
خدا شمشیری به او داد تا بداند دیگر نه نشستن جایز است و نه خوابیدن و نه آسودن. زیرا آن که شمشیری دارد باید در معرکه باشد؛ هشیار در میانه میدان.
اما آن شمشیر که خدا در آغاز به عاشقان می دهد، شمشیر چوبین است. زیرا که عشق در ابتدا به این و آن است و به کسان و ناکسان است. اما نه زخم شمشیرهای چوبی، چندان کاری است و نه درد شمشیرهای چوبی، چندان عمیق و نه مرگ با شمشیرهای چوبی، چندان مرگ. جهان اما میدان شمشیربازان چوبینی است. و بسیاری به زخم شمشیرهای چوبی از پا می نشینند. بسیاری به شکستن شمشیرهای چوبی شان دست از بازی می کشند. و بعضی چنان فریفته این بازی اند و چنان سرگرم، که گمان نمی برند بازی ای بزرگ تر نیز هست و حریفی قَدرتر و شمشیری بُراتر.
و این زمین آکنده است از شمشیرهای چوبی شکسته و شمشیرهای موریانه خورده و شمشیرهای زینتی بی کار آویخته بر دیوار.
هرچند بازی با شمشیرهای چوبی را هم لذتی است و شوری و شادی ای؛ اما چه شکوه ناچیزی دارد این بازی که شمشیرش چوبی است و حریفش این و آن میدانش به این کوچکی.
اما گریزی نیست که عاشقان، بازی را به شمشیری چوبی آزموده می شوند و آماده.
و آن کس که به نیکویی از عهده بازی با شمشیرهای چوبی برآید، کم کم سزاوار آن می شود که خدا شمشیری راستین به او بدهد؛ بُرنده و برهنه. و آن گاه است که خدا خود به میدان می آید تا حریف، عاشق شود و همبازی اش. و آن که با خدا شمشیربازی می کند، می داند که هرگز نخواهد برد. او برای باختن آمده است. اما چه لذتی دارد این بازی؛ بازی با خداوند. و چه شورانگیز است زخم این شمشیر و چه شیرین است درد این شمشیر و چه خوش است مرگ، زیر چکاچک رقص این شمشیر.
و عاشقان می دانند که زندگی چیزی نیست جز فرصت شمشیربازی با خدا.
* برداشتی از این بیت مثنوی
عشقی که بر انسان بُوَد، شمشیر چوبین آن بُوَد
آن عشق با رحمان شود چون آخر آید ابتلا
عاشق شد و خدا شمشیری به او داد، که عشق شمشیربازی است. شمشیری نه برای آن که بزند و نه برای آن که بکشد و نه برای آن که زخم بگذارد و خون بریزد. شمشیری تنها برای آن که بداند عشق، بازی است. بازی ای بسیار سخت و بسیار ظریف و بسیار خطیر.
خدا شمشیری به او داد تا بداند دیگر نه نشستن جایز است و نه خوابیدن و نه آسودن. زیرا آن که شمشیری دارد باید در معرکه باشد؛ هشیار در میانه میدان.
اما آن شمشیر که خدا در آغاز به عاشقان می دهد، شمشیر چوبین است. زیرا که عشق در ابتدا به این و آن است و به کسان و ناکسان است. اما نه زخم شمشیرهای چوبی، چندان کاری است و نه درد شمشیرهای چوبی، چندان عمیق و نه مرگ با شمشیرهای چوبی، چندان مرگ. جهان اما میدان شمشیربازان چوبینی است. و بسیاری به زخم شمشیرهای چوبی از پا می نشینند. بسیاری به شکستن شمشیرهای چوبی شان دست از بازی می کشند. و بعضی چنان فریفته این بازی اند و چنان سرگرم، که گمان نمی برند بازی ای بزرگ تر نیز هست و حریفی قَدرتر و شمشیری بُراتر.
و این زمین آکنده است از شمشیرهای چوبی شکسته و شمشیرهای موریانه خورده و شمشیرهای زینتی بی کار آویخته بر دیوار.
هرچند بازی با شمشیرهای چوبی را هم لذتی است و شوری و شادی ای؛ اما چه شکوه ناچیزی دارد این بازی که شمشیرش چوبی است و حریفش این و آن میدانش به این کوچکی.
اما گریزی نیست که عاشقان، بازی را به شمشیری چوبی آزموده می شوند و آماده.
و آن کس که به نیکویی از عهده بازی با شمشیرهای چوبی برآید، کم کم سزاوار آن می شود که خدا شمشیری راستین به او بدهد؛ بُرنده و برهنه. و آن گاه است که خدا خود به میدان می آید تا حریف، عاشق شود و همبازی اش. و آن که با خدا شمشیربازی می کند، می داند که هرگز نخواهد برد. او برای باختن آمده است. اما چه لذتی دارد این بازی؛ بازی با خداوند. و چه شورانگیز است زخم این شمشیر و چه شیرین است درد این شمشیر و چه خوش است مرگ، زیر چکاچک رقص این شمشیر.
و عاشقان می دانند که زندگی چیزی نیست جز فرصت شمشیربازی با خدا.
* برداشتی از این بیت مثنوی
عشقی که بر انسان بُوَد، شمشیر چوبین آن بُوَد
آن عشق با رحمان شود چون آخر آید ابتلا
این قضیه جانشینی واقعا رو اعصابه
بشر 4 میلیارد ساله رو کره زمینه روز به روز داره بیشتر دنیا رو به گند میکشه.....تعداد آدمای خوب هم که در برابر جمعیت زمین حدود 1%,یعنی اگه خدا خودشم بود همین کارو میکرد که الان جانشیناش دارن میکنن؟؟!!!
یه جایی خوندم خدا به حضرت محمد گفته کل دنیا رو فقط به خاطر تو خلق کردم!!!
مرسی....جالب بودمن اومدم تا با خدا شمشیر بازی کنم
عاشق شد و خدا شمشیری به او داد، که عشق شمشیربازی است. شمشیری نه برای آن که بزند و نه برای آن که بکشد و نه برای آن که زخم بگذارد و خون بریزد. شمشیری تنها برای آن که بداند عشق، بازی است. بازی ای بسیار سخت و بسیار ظریف و بسیار خطیر.
خدا شمشیری به او داد تا بداند دیگر نه نشستن جایز است و نه خوابیدن و نه آسودن. زیرا آن که شمشیری دارد باید در معرکه باشد؛ هشیار در میانه میدان.
اما آن شمشیر که خدا در آغاز به عاشقان می دهد، شمشیر چوبین است. زیرا که عشق در ابتدا به این و آن است و به کسان و ناکسان است. اما نه زخم شمشیرهای چوبی، چندان کاری است و نه درد شمشیرهای چوبی، چندان عمیق و نه مرگ با شمشیرهای چوبی، چندان مرگ. جهان اما میدان شمشیربازان چوبینی است. و بسیاری به زخم شمشیرهای چوبی از پا می نشینند. بسیاری به شکستن شمشیرهای چوبی شان دست از بازی می کشند. و بعضی چنان فریفته این بازی اند و چنان سرگرم، که گمان نمی برند بازی ای بزرگ تر نیز هست و حریفی قَدرتر و شمشیری بُراتر.
و این زمین آکنده است از شمشیرهای چوبی شکسته و شمشیرهای موریانه خورده و شمشیرهای زینتی بی کار آویخته بر دیوار.
هرچند بازی با شمشیرهای چوبی را هم لذتی است و شوری و شادی ای؛ اما چه شکوه ناچیزی دارد این بازی که شمشیرش چوبی است و حریفش این و آن میدانش به این کوچکی.
اما گریزی نیست که عاشقان، بازی را به شمشیری چوبی آزموده می شوند و آماده.
و آن کس که به نیکویی از عهده بازی با شمشیرهای چوبی برآید، کم کم سزاوار آن می شود که خدا شمشیری راستین به او بدهد؛ بُرنده و برهنه. و آن گاه است که خدا خود به میدان می آید تا حریف، عاشق شود و همبازی اش. و آن که با خدا شمشیربازی می کند، می داند که هرگز نخواهد برد. او برای باختن آمده است. اما چه لذتی دارد این بازی؛ بازی با خداوند. و چه شورانگیز است زخم این شمشیر و چه شیرین است درد این شمشیر و چه خوش است مرگ، زیر چکاچک رقص این شمشیر.
و عاشقان می دانند که زندگی چیزی نیست جز فرصت شمشیربازی با خدا.
* برداشتی از این بیت مثنوی
عشقی که بر انسان بُوَد، شمشیر چوبین آن بُوَد
آن عشق با رحمان شود چون آخر آید ابتلا
آره منم خوندم...ب خاطر 5تن آل عبا
دم خدا گرم.....پس ما کلا سر کاریم!!!!
اون حدیث لولاک هست که خداوند به پیامبر میفرماید
اگر به خاطر وجود تو نبود عالم هستی را به وجود نمی آوردم، و اگر علی نبود تو را نمی آفریدم، و اگر فاطمه نبود هیچکدام از شما دو نفر را خلق نمی کردم.
JavadMessi
مدیر بازنشسته
اصل این حدیث مال خود پیامبره ولی این حدیثی که شما میگین یادم میاد سندش ضعیف بود
من فکرمیکنم هرکسی برای هدفی افریده شده وهدف ازخلقت ماهم گام برداشتن ورفتن سمت این مسیرورسیدن به اون هدف هستش.امااولش لازمه که اون هدفوپیداکنیم وبشناسیمش.
Similar threads
Similar threads
-
-
مرد سه زنه پاسخ می دهد : اشتباه کردم آمدم تلویزیون! / خلاف شرع که نکردم / برخورد فامیل و آشنا خیلی بد بود!- شروع شده توسط magnet
- پاسخ ها: 182
-
-
