مقدمه ای در علم نانو تکنولوژی

nabeghe

عضو جدید
نانوتیوب های کربنی

نانوتیوب های کربنی


نانو تیوب های کربنی و روشهای ساخت آنها
يك ششم وزن فولاد است. اين امتياز باعث شده است كه آنها اولين انتخاب براي ساختن پلها، هواپيماها وحتي سفينه هاي فضايي باشند. تنها مشكل اين است كه بزرگترين نانو تيوبي كه در آزمايشگاه ساخته مي شود تنها چند ميلينتر است. اما اين مسئله باعث شده كه درمورد ماشينهاي كوچك ، نانو تيوب ها ي كربني ايده آل باشند. يكي از مشكلاتي كه بر كيفيت ابزار MEMSتاثير منفي مي گذارد ساييدگي قسمتهاي بسيار كوچك آنهاست كه در هر ثانيه هزاران بار اتفاق مي افتد. اما در ياتاقانهاي ساخته شده از نانو تيوبها تقريبا هيچ گونه اصطحكاكي وجود ندارد.وامتيازمهم اين است كه نانو تيوبها در هر دو حالت رسانا ونارسانا وجود دارند واين ويژگي موجب استفاده آنها در وسايل مختلف الكتريكي شده است.
روشهاي توليد نانو تيوب كربني:
در سال 1991 توسط پژوهشگر ژاپني به نام سوميو ايجيما كه متخصص ميكروسكوپ آزمايشگاه NEC
بود ،آزمايشي به وقوع پيوست كه تا به حال سهم به سرتئي در توسعه نانو تكنولوژي داشته است. وي كه به دستكاري وتغيير روش هاي ارائه شده توسط محققين موسسه ي فيزيك هسته اي ماكس پلانگ جهت توليد فولرين مشغول بود، دو الكترد گرافيت را به جاي اتصال در فاصله كمي از يكديگر قرار داد وبين آنها قوس الكتريكي برقرار كرد. اين آزمايش سبب شد كه وي به طور كاملا اتفاقي نانو تيوب هاي كربني را كشف كند. اهميت روز افزون اين مواد در صنعت به دليل خواص مكانيكي والكتريكي جالب ومتنوع آنها ست .پيش بيني مي شود كه اين مواد بتوانند در بسياري از ساختار هاي نانو متري آينده به كار روند. دو نوع ساختار متفاوت نانو تيوب كربن وجود دارد،كه از بقيه اشكال آن تا حدودي متمايز است:
1- نانو لوله تك جداره Single Wall

2- نانو لوله چند جداره
Multi Wall
اين دو مورد وخصوصا نوع تك جداره آن صرفا به دليل سادگي توجه پژوهشگران بيشتري را به خود جلب كرده است.نانو لوله تك جداره از يك ورقه ي گرافيت پيچيده به صورت استوانه به وجود آمده كه دو سر آن به حالت كروي مسدود است.تفاوت نوع چند جداره به وجود آمده كه درون هم قرار دارند. در ميان انواع روشهاي توليد نانو تيوب كربني تك جداره ،سه روش از اهميت وارزش بالاتري بر خوردار دارند. اين روشها عبارتند از :
1- قوس الكتريكي
Arc Discharge
2- رسوب گذاري بخار شيميايي :
(
Chemical Vapor Deposition or CVD)
3- تبخير ليزري (
Laser Vaporization)
روش قوس الكتريكي:
روش قوس الكتريكي همان روشي است كه توسط سوميو ايجميا براي اولين بار به كار برده شد،بااين وجود مقدار محصول به وجود آمده در اين روش بسيار پايين است.ولي در روش رسوب گذاري بخار شيميايي مي توان محصول بيشتري را به دست آورد.و به همين دليل پيش بيني ميشود كه در آـينده براي توليد انبوه نانو لوله ها در مقياس صنعتي به كار رود.در روش قوس الكتريكي از دو الكترد گرافيت استفاده ميشود وآنها را درفاصله كمي از يكديگر قرار مي دهند به خاطر اينكه خلوص بدست آمده در روش ايجيميا بسيار پاييين بود Journet وهمكار انش در سال 1997 به دستكاري متد بكار رفته توسط ايجما پرداختند وبا بهينه كردن پارامتر هاي توليد توانستند نانو لوله هاي تك ديواره با خلوص وراندمان بالا بدست آورند .آنها از آند گرافيتي با قطر 16 وطول 40 ميلي متر وهمچنين الكترود ديگري با قطر 16 وطول 100 ميل متر به عنوان كاتد استفاده كردند ونيز براي بدست آوردن نانو لوله Single Wall ميان اند كاتاليست Ni,Y
پرگرديد. عمود بودن يا در امتداد هم قرار داشتن كاتد وآند تاثير چنداني در سنتز ندارد.
براي اجراي قوس الكتريكي بايد محيط اطراف دستگاه را ابتدا خلا كرده وسپس در فشاري پايين (معمولا بين 260 تا 360 torr) از هليوم ويا آرگون كه گازهاي بي اثر هستند پر كنيم .يكي از عوامل مهم در سنتز نانو لوله ها به روش قوس الكتريكي پايداري قوس الكتريكي اعمال شده ونيز مقدار شدت جريان وولتاژ است كه مي تواند در مقدار محصول بدست آمده موثر باشد.در صورتي كه محصول مورد نظر نانو تيوب هاي Multi Wall
باشد ديگر اجباري در استفاده از كاتاليزگرها نداريم با اينكه محصول به دست آمده توسط روس قوس الكتريكي به خاطر محدود بودن وسايل آزمايش بسيار كم است، اين روش توسط بسياري از پژوهشگران اجرا مي شودف زيرا مقدارمحصول براي يك كار تحقيقي روي نانو لوله اهميت خاصي ندارد بلكه آنچه مهم است خلوص محصول وكامل بودن ساختار آن است .كه روش قوس الكتريكي تا حد زيادي اين مشكل را بر طرف ميكند واما مشكل ديگردر روش قوس الكتريكي تكنيك خلا است كه در بسياري از آزمايشگاههاي سطح پايين امكان آن وجود ندارد ونيز استفاده از هليم وآرگون كه هر دو گازهاي گراني هستند، هر چند در بعضي از روشها از گاز هيدروژن استفاده شده است ولي اين مورد تالثير چنداني نداشته ومشكل بوجود آمده ديگر امكان انفجار وخطرات جانبي هيدروژن است.
پايداري قوس الكتريكي عامل مهمي در سنتز به شمار مي آيد با اين وجود استفاده از يك منبع تغذيه ي DC
ميتواند تاثير خوبي در سنتز داشته باشد وآزمايشات نشان داده است هر چند اندازه ي شدت جريان نسبت به اختلاف پتانسيل بيشتر باشد شرائط بهتر است ولي رسيدن به چنين جريان هائي بسيار مشكل است.


روش
Magnetic Field:
يكي از موضوعات وپارامترهاي مهم براي پژوهشگراني كه مي خواهند از نانو لوله ها استفاده كنند خلوص محصول است وهمچنين اينكه در سطح مقدار بيشتري نانو لوله قرار گرفته باشد، تا بتوانند آزمايشهاي كيفي خود را با دقت بالاتري انجام دهند. در روش قوس الكتريكي هنگاه ايجاد قوس در اطراف كاتد وآند به دليل اختلاف پتانسيل وجريان، دما تا حد قابل توجهي بالا مي رود ،اين مقدار به اندازه اي است كه گرافيت (در حالت كلي كربن ) رو ي آند بخار شده وسپس روي كاتد مي نشيند.از آنجا كه در اطراف كاتد وآند گاز قرار دارد در نتيجه اين افزايش دما بر گاز نيز اثر گذاشته ودماي آنرا افزايش مي دهد . ودر نتيجه در اطراف محيطي نه به شكل گاز بلكه به شكل حالت چهارم ماده پلاسما به وجود آمده است .
دليل ليمكه پلاسما را حالت جديدي از ماده مي ناميم اين است كه از تركيب ين هاي مثبت ومنفي اتم هاي خنثي بوجود آمده است .با افزايش دما تعداد اتمهاي خنثي كاهش يافته در حقيقت ميزان بارهاي آزاد دما تعداد اتمهاي خنثي كاهش يافته در حقيقت ميزان بارهاي آزاد افزايش مي يابد .اما نكته مهم در پلاسما اثرات ميدان مغناطيسي بر آنهاست .به وسيله ميدان مغناطيسي مي توان پلاسما را در يك منطقه محصور كرد.اين جلوگيري از برخورد پلاسما با ديواره طرف كه در راكتور كه در راكتور گداخت گرمائي از آن استفاده ميشود مي تواند در سنتز نانو لوله ها بسيار موثر واقع شود. فرض كنيد اطراف الكترود هاي گرافيتي را با يك ميدان مغناطيسي حاصل از چها رآهن ربا احاطه كنيم ،در اين صورت وجود ميدان سبب مي شود پلاسما ي وجود آمده به ديوارها برخورد نكند وفقط در محدوده ي گرافيتها دما افزايش مي يابد كه اين امر باعث كمك به تبخير بهتر وسريعتر آند مي شود ودر كل سنتز حالت بهتري به خود مي گيرد.در اين مورد ديگر جنس طرف اهميت خاصي ندارد.


روش
Under de-ionized Water:
برخي از محققان در جهت تلاش براي حذف تكنيك خلا وهم چنين گازهاي گران قيمت هليوم وآرگون به روشهاي جديدي دست يافته اند، از اين موارد مي توان به قرار دادن الكترودها در نيتروژن ما يع اشاره كرد، كه خود پر خطر است. آب چون يكي از موادي است كه به فور در طبيعت يافت ميشود ،مي تواند به راحتي مورد استفاده قرار گيرد. البته آبي كه در ساخت نانو لوله ها استفاده ميشود،از نوع de- ionized يا يون زدوده است كه از عبور جريان به مقدار زيادي جلوگيري مي كند .اين آب كه معمولا در صنعت ميكرو الكترونيك كاربرد زيادي دارد را مي توان به راحتي با استفاده از دستگاههاي (رزين)در آزمايشگاههاي شيمي بدست آورد ومعمولا نيروگاهها از اين آب استفاده مي كنند. خصوصيت جالب در مورد آب يون زدوده اين است كه خاصيت عبور ندادن جريان در آن براحتي از دست نمي رود . سنتز در آب مي تواند هزينه ي آزمايش را تا حد قابل توجهي كاهش دهد، ولي مقدار ودرجه خلوص نانو تيوب هاي بوجود آمده د راين آزمايش بسيار پايين است خصوصا اينكه مقداري از نانو لوله ها ممكن است در آب به صورت مخلوط وارد شود، كه البته مي توان با يك روكش گرافيتي از آن جلوگيري كرد. شكل الكترود ها وحالت قرار گرفتن آنها در سنتز قوس الكتريكي بسيار انعطاف پذير است .تا كنون با آزمايشهائي كه به وسيله اين روش صورت گرفته حتي در زمانهايي كه از كاتاليز گرها استفاده شده است ، محصول از نوع چند جداره بوده واين خاصيت آب در تشكيل نانو لوله هاي MWNTs است.
دارو رساني به وسيله نانو تيوبهاي كربني:
پژوهشگران به تازگي در يافته اند كه شكل خاصي از مولكولهاي كربن مي توانند به خوبي وارد هسته سلولها شوند ومي توان در آِينده اي نزديك از آنها درسيستم دارسازي وواكسيناسيون استفاده كردامروزه از اين مولكولهاي كربن كه (نانو تيوبهاي كربنCarbon nano tubes) ناميده مي شوند تنها جهت حمل پپتيدهاي كوچك به هسته هاي سلولهاي فيبروپلاستي استفاده مي شود ولي پژوهشگران اميدوارند كه بتوانند از آنها در درمان سرطان ،ژن درماني وواكسيناسيون نيز استفاده نمايند. آلبرتوبيانكو از موسسه CNRSدر استراسبوك فرانسه مي كويد كه پژوهشگران در مراحل اوليه تحقيقات مي باشند واز آنجا كه به نظر مي آيد نانو تيوبها مي توانند وارد هسته شوند، از اين خاصيت جهت حمل ژنها ي ساخته شده ورساندن داروها به بخش خاصي از سلول مي توان استفاده كرد. تيم تحقيقاتي بيانكو ،نانو تيوبها را چند روز در دي متيل فرماميد حرارت دادند وبه دنبال آن اتصالات كوتاهتري (اتيلن گيكول TEG) ايجاد شد وسپس پپتيدهاي كوچك به مولكولهاي TEGمتصل شدند وهنگامي كه اين نانو تيوبها با سلولهاي فيبروپلاست انساني كشف شده مخلوط شدند،به سرعت به سمت هسته حركت كردند. اصولا طيف وسيعي از مولكولها مي توانند به نانو تيوبها متصل شوند وبه راحتي به سمت سلولها حركت كنند وبه طور كلي نانو تيوبها سميت بالايي ندارند ودر دوزهاي پايين براي سلولها بي ضررند ولي در غلضتهاي بالا باعث از بين رفتن سلولها مي شوند وبايد اثرات آن در بدن مورد مطالعه قرار گيرد. روت دوتكان پژوهشگر دانشگاه كاريف انگلستان مي گويد:دلايل بسياري وجود دارد كه نشان مي دهد كه ذرات بسيار ريز مي توانند در سيستم دارو سازي مفيد باشند.اما مكانيسم وارد شدن نانو تيوبها به داخل سلولها مشخص نمي باشد.همچنين او مي گويد تحقيات نا موفقي جهت استفاده از bucky balls (نانو تيوبهاي كربني كروي) جهت رساندن داروهاي ضد سرطان ونوكلوتيدهاي پرتو زا به داخل سلول انجام شده است.
 

nabeghe

عضو جدید
نانوتیوب های کربنی

نانوتیوب های کربنی

و اما آخرين خبر درباره تعمير لوله هاي کربني:
رفتار ميکروسکپي يک نانوتيوب کربني(لوله نانويي از جنس کربن) که پاره است ، همانند حرکت يک کفش دوزک بنظر مي رسد. شکاف موجود در بافت نانو تيوب ناشي از تنشهاي حرارتي وارد شده به آن بوده و در حين فرآيند گذر از ساختارپنج جهي به هفت وجهي کربن در طول لوله دوخته مي شود.
نانو تيوپهاي كربني:
نانو تيوب كربني بهترين گزينه است كه تقريبا به طور اتفاقي توسط يك محقق ژاپني در سال 1991كشف شد.نانو تيوبها صفحاتي از اتمهاي كربن هستند كه درون قسمتي غلطك مانند حركت مي كنند ودر ظاهر شبيه توريهاي سيمي هستند كه بر روي يك سمت آنها پوششي قرار گرفته باشد.اين نانو تيوبها فوق العاده محكم هستند.
آنها 10 برابر از فولاد محكمتر ند در حاليكه وزنشان...



در پست قبلی یک رابطه معرفی کردم که تعداد اتم­های یک ذره کروی را به شعاع ذره مربوط می­کرد. در این رابطه مقدار ثابتی وجود داره (a) که در این پست می­خوام این مقدار را محاسبه کنم. قبل از محاسبه کمی باید در مورد چیدمان اتم­ها در ماده توضیح بدم.


نخست اینکه همونطور که همه می­دونیم در فیزیک کلاسیک اتم­ها را به صورت کره فرض می­کنند. بنابراین وقتی اتم­ها کنار هم قرار می­گیرند حتمن فضای خالی بین آنها وجود خواهد داشت. به عبارت دیگر، کره یه حجم فضاپرکن نیست. (به این ترتیب چگالی مواد علاوه بر جرم اتم­های سازنده­اش به مقدار فضای خالی بین اتم­ها هم بستگی داره.)


دوم اینکه طبق محاسبات براووه نقاط هندسی تنها به 14 صورت می­توانند تشکیل یه ساختار فضایی تکرارپذیر بدهندکه به آنها "شبکه براووه" میگن. معروفترین آنها سه شبکه مکعبی (cubic) و یک شبکه شش گوشه (hexagonal) هستند که اغلب عناصر خالص در این شبکه ها به صورت جامد هستند. "شبکه واحد" هم کوچکترین واحد ممکنه که به عنوان معرف شبکه نشان داده میشه.



با استفاده از این دو نکته برای هر شبکه براووه یه عدد به دست میاد که "چگالی شبکه"(A) هست (مستقل از نوع ماده). این عدد مشخص می­کنه که فشردگی ساختار چقدره. این عدد برابر است با حجم کل اتم­های موجود در یک شبکه واحد به حجم کل شبکه واحد.



بنابراین رابطه بین حجم کل یه جسم (در اینجا ذره کره) و حجم یک اتم به شکل زیر به هم مربوط میشن:



چگالی شبکه* تعداد اتم­ها *حجم یک اتم = حجم کل جسم کروی



یا




(4/3π) r^3 = (4/3π) r0^3 * n * A


که r0 شعاع اتم هست. اگه این رابطه را با رابطه­ ای که در پست قبلی هست مقایسه کنیم مقدار ثابت a برابر است با:



a = r0^3 * A




بنابراین این ثابت برای مواد مختلف متفاوت خواهد بود. مقدار A در بسیاری از منابع بلورشناسی ذکر شده و مقدار آن حداکثر 0.741 هست. این مقدار مربوط به وقتی هست که اتم­ها در کنار هم به راحتی قرار بگیرند. مثل توپ­های حوض پر از توپ که توی پارک­ها برای بازی بچه ها هست. برای آهن من با فرض اینکه r برحسب نانومتر باشه a را به دست آوردم: 0.00136025568 . آهن در دماهای متفاوت در دو شبکه متفاوت شکل می گیره. که من این عدد را برای شبکه مکعبی مرکزدار به دست آوردم. کسی می دونه مقدار چگالی شبکه برای مکعبی مرکز دار چقدره؟





چندتا اتم میشه یک نانومتر؟ قطر اتم­های آهن 2.52 آنگسترومه، پس 4 تا اتم آهن پشت سر هم که باشن یه خط بلندتر از یک نانومتر درست میشه. خوب حالا به نظرتون چندتا اتم لازمه تا یک کره 100 نانومتری شکل بگیره؟ ... یه تخمین بزنین... 200 تا؟ 400 تا؟ 1000تا؟
محاسبه این عدد آسونه. برای ساختن این کره کوچک بیش از 5300000 اتم آهن لازمه! این عدد بزرگ به خاطر رابطه توان سوم شعاع و تعداد ذرات هست:

r^3=a.n

که r شعاع ذره و n تعداد اتم هاست و a یه ثابته.
این افزایش جادویی راز بزرگ دنیای نانو هستش. وقتی با اندازه های کوچک سروکار داریم نسبت اتم­های سطحی به کل اتم­ها به طور فزاینده ای افزایش پیدا می­کنه. این چیز عجیبی نیست اما توجه کنید که نرخ این تغییر خطی نیست.
خوب حالا کسی میدونه که ثابت a مقدارش چقدره؟





نانوتیوب های کربنی از نظر خواص الکتریکی میتونن رسانا (metallic) یا نیمه رسانا (semiconductor) باشن. ایده ساختن مدارهای مجتمع کوچکتر و سریعتر هم با کشف نانوتیوب ها (هم کربنی و هم انواع دیگه) قوت گرفته. یکی از مشکلاتی که این ایده داره اینه که هنوز روش جداسازی مناسبی برای جدا کردن نانوتیوب های رسانا و نیمه رسانا پیدا نشده. اخیرا Hongjie Dai دردانشگاه استنفورد یه روشی جالبی واسه جداسازی به دست آورده. توی این روش اول یه سرینانوتیوب مخلوط روی زمینه سیلیکونی درست می کنن و بعد با استفاده از پلاسما-متاننانوتیوب های رسانا را می سوزونن. چیزی که باقی میمونه را با یک فرایند حرارتی سادهدیگه تمیز میکنن (آثار پلاسمای قبلی رو از بین می برن) و در نهایت نانوتیوب هاینیمه رسانا با خلوص بالا باقی میمونه. اینجا بهتر در این مورد توضیح داده. در ضمن بیشتر مقالات Dai وگروهش رایگاناین جا هست.


اینم یه عکس خوشگل از یک نانوتیوب دوسر (Y shaped) که با میکروسکوپ الکترونی عبوری گرفته شده. میگن میشه از این محصول به عنوان ترانزیستور استفاده کرد. زیاد در این مورد چیزی نمیدونم اما اینجا یه چیزایی نوشته.




+ نوشته شده در Thu 14 Dec 2006ساعت توسط روزبه | آرشیو نظرات





من می خوام در مورد مکانیزم رشد کربن نانو تیوب ها در روش CVD صحبت کنم. فرض کنیم یک ذره فلز آهن به اندازه قطر 20 نانومتر داشته باشیم. که گاز استیلن در دمای 1023 درجه کلوین از روی آن می گذرد. گاز استیلن در تماس با آهن تجزیه میشه:



C2H2 = H2 + 2C Fecatalyst



در این واکنش دو اتم کربن از یک مولکول استیلن جدا می شن. اتم های کربن به تدرج داخل ذره آهن نفوذ می کنند و آن را اشباع می کنند. پس از آنکه ذره اشباع شد. اتم های کربن از داخل ذره خارج می شوند و کربن نانوتیوب به تدریج تشکیل میشه. حالا چرا کربن اول وارد کاتالیست میشه و بعد تیوب را تشکیل میده؟ این چندان مشخص نیست. اما چون شروع رشد تیوب با تاخیر هستش، گفته میشه که


اول ذره اشباع میشه (درشکل سطح مقطع ذره آهن و کربن نانوتیوب روی آن را می بینیم):




ما اینجا میتونیم با استفاده از قانون اول فیک در مورد نفوذ، سرعت نفوذ کربن در ذره آهن را حساب کنیم. واز روی اون سرعت رشد نانوتیوب را به سادگی حساب کنیم:



مقدار کربنی که وارد ذره آهن می شود = مقدار کربنی که از ذره خارج می شود



حالا اگر فرض کنیم سرعت نفوذ مقدار کربن وارد شونده را محدود میکنه، پس می تونیم رابطه زیر را بنویسیم:



سرعت نفوذ(گرم بر ثانیه)×زمان فرایند(ثانیه) = مقدار کربن ورودی(گرم)



مقدار کربن خروجی هم که مقدار نانوتیوب هستش:



جرم نانوتیوب (سانتیمتر مکعب)×چگالی کربن(گرم بر سانتیمتر مکعب) = مقدار کربن نانوتیوب(گرم)



با حل دو معادله بالا زمان فرایند به دست می آد.


پس سرعت رشد نانو تیوب که میشه: (طول نانوتیوب تقسیم بر زمان فرایند ) به دست می آید. البته اینجا فرض شده که سرعت رشد ثابت هست. من برای دمای 1023 کلوین سرعت رشد نانوتیوب را به دست آوردم که در حدود 0.5 میکرومتر بر ثانیه بود. البته این یک شرایط ایده آله و قابل استناد نیست. اما این مقدار به مقدار تجربی نزدیکه. کربن نانوتیوب ها اغلب در همون لحظات اول واکنش تشکیل میشن و رشد اون ها عقیم می مونه. خیلی ها سعی کردند که رشد آنها بهینه بشه. و این کار هنوز هم ادامه داره. اما هزینه این کارها خیلی بالاست و به صرفه نیست. بزرگترین کربن نانوتیوب های ساخته شده در حد چند میلیمتر هستند که برای آزمایش خواص الکتریکی کربن نانوتیوب ها مورد استفاده اند.



پی نوشت: چیزی که من اینجا توضیح دادم خیلی ساده شده بود. اگه سوالی هست جواب میدم.





نانو تیوبهای کربنی لوله هایی به قطر ۰.۷ تا چند ۱۰ نانومتر و طول چند نانو متر تا چندمیکرومتر هستند که در آنها ساختار گرافیتی کربن به شکل یک ورقه لوله شده در آمدهاست. این لوله ها می توانند یک لایه، single-wall یا چند لایه، multi-wall باشند. روش های تولید این مواد متنوع است.
یکی از اینروش ها روش رسوب دهی بخار شیمیایی CVD است که در این روش یک گاز حاوی کربن مثلاستیلن C2H2 را از روی یک بستر حاوی کاتالیزور به آهستگی و معمولا در دمای ۶۰۰-۱۰۰۰درجه سانتیگراد عبور می دهند. گاز در کنار کاتالیزور و در دمای بالا واکنش می دهد وکربن آزاد می کند. در حضور ذرات ریز کاتالیزور (مثل آهن، کبالت و ...) لوله هایکربنی رشد می کنند. البته روش های تهیه دیگری هم وجود دارد.
برای این مواد هنوز روش تولید مقرون به صرفهای پیدا نشده و تحقیقات بر روی آن ادامه دارد. از این مواد در ساخت کامپوزیت ها بهعنوان استحکام دهنده، در داروسازی به عنوان حامل دارو، در بعضی مدارهای الکتریکی وچند جای دیگر به صورت محدود استفاده می شود. صنعت امید زیادی به این محصول داشتهاما با قیمت بالایی این محصول نمی توان آینده ای درخشانی برای این مواد تصور کردمگر اینکه راه چاره ای پیدا شود!
در مورد مکانیزم رشد این مواد در یک پست دیگرصحبت خواهم کرد.



 
بالا