آسمان را بنگر،که هنوز،بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست
گرم و آبی و پر از مهر ، به ما میخندد !
یا زمینی را که ، دلش از سردی شب های خزان نه شکست و نه گرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امیّد کشید
و در آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت ،
تا بگوید که هنوز ، پر امنیت...