نتایح جستجو

ای موافق صورت و معنی که تا چشم من است از تو زیباتر ندیدم روی و خوشتر خوی را

هدیه هدیه . این هدیه را اگر نپذیری کجا برم جان است جان! اگر تو نگیری کجا برم یار عزیز! یوسف من کم تحمل است این برده را برای اسیری کجا برم بخت مرا سیاه چو گیسوی خود مخواه موی سفید را سر پیری کجا برم ای قلب زخم خورده ی بیمار، من تو را گر پیش پای دوست نمیری کجا برم جان هدیه ای است پیشکش...

تخت زمرد زده است گل به چمن راح چون لعل آتشین دریاب در میخانه بسته‌اند دگر افتتح یا مفتح الابواب حافظ

آب مث خواب نیس که آدم از این سرش فرو بره از اون سرش بیرون بیاد تو چار راهاش وقت خطر صدای سوت سوتک پابون بیاد شکر خدا پات رو زمین محکمه کور و کچل نیسی علی ، چی چیت کمه ؟ میتونی بری شابدوالعظیم ماشین دودی سوار بشی قد بکشی ، خال بکوبی ، جاهل پامنار بشی حیفه آدم اینهمه چیزای...

در ده آن صهبای جان پرورد را خوش به آبی بر نشان، این گرد را

تا خط تو بر صفحهٔ رخسار ندیدم واقف نشدم فتنهٔ دور قمری را گر پای نهی از سر رحمت به گلستان درهم شکنی رونق گل‌برگ طری را فروغی بسطامی

شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز نمی‌کنی به ترحم نطاق سلسله سست

یکی شکسته نوازی کن ای نسیم عنایت که در هوای تو لرزنده تر ز شاخه بیدم ز آب دیده چنان آتشم کشید زبانه که خاک غم به سرافشان چو گرد باد دویدم شهریار

آن چنان سخت نیاید سر من گر برود نازنینا که پریشانی مویی ز سرت

دیوار سرایت را نقاش نمی‌باید تو زینت ایوانی نه صورت ایوانت هر چند نمی‌سوزد بر من دل سنگینت گویی دل من سنگیست در چاه زنخدانت

یکی به سمع رضا گوش دل به سعدی دار که سوز عشق سخن‌های دلنواز آرد :)

سلام سخن اینجا ز جنتلمن مجید است که اشعارش برای ما مفید است نگردد کهنه این تالار اشعار که در دلهای ما نور امید است :heart::gol:

مبادا چشم کس بر خوبی خویش که زخم چشم خوبی را کند ریش نظامی

من مهندس گشته ام راه دلت پیدا کنم ورنه با یک شغل ساده،میشود خورد و نمرد :gol:

این غم انگیز ترین شعر جهان خواهد شد... شاعری هدیه به ما دارد ومعشوقی، نه...!

مرحبا بر کاربرانی که در این جستار خوب بیت شعری همچو فاطیما و اینها گفته اند

تو اگر دردی به درمان احتیاجی نیست نه! کاش آدم تا ابد احساس بیماری کند!! جواد منفرد

تو دوری از برم... دل در برم نیست... هوای دیگری اندر سرم نیست..❤️ چاووشی

من دلبخواه خویش نجستم ولی خدا با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است شهریار

تنها نه حسرتم غم هجران یار بود از روزگار سفله دو چندان کشیده ام بس در خیال هدیه فرستاده ام به تو بی خوان و خانه حسرت مهمان کشیده ام