بنويسم..
براي كه؟
براي تو كه خود ميداني؟يا براي آن كه نميفهمد؟يا براي آن كه گوشي براي شنيدن و چشمي براي خواندن ندارد..
مينويسم..
مينويسم و دستانت را طلب ميكنم..
دستاني كه گرمايش به جسمم روح و به روحم آرامش ميدهد..
سالهاست كه گوشم از گفته ها و چشمانم از ديدنها پر است..
اكنون ديگر دستانت را...