vahm

سلام ميزونه ميزونم ممنون
حالا شما كشف نكردين اين خلاقيت شايان ذكريو كي از خودش بروز داده:دي نكنه مردمان ديار شهيد پرور انجيراب راجع به اين پروژه نظرشونو ابراز فرمودنيا دكتر كپليمون نظر داده

سلام خوبي چه خبرا از ترم جديد يو فلسفه اون باغچه ها جلو ورودي فهميدي چيه؟!!!!

همیشه یک چیزی کم می آوریم !

همواره قدمی برای گذاشتن باقی می ماند

که قدمی بر داریم ...

همیشه کاملا نمی رسیم ...

فقط فکر می کنیم که رسیده ایم !

همیشه یک نفر هست

که خواهد آمد ...

که نمی شناسیم کیست !

فقط حسش می کنیم ...

در دلمان ...

همیشه جای خالی کسی

اذیتمان می کند ...!

معبودم ...

گاهی آنقدر واقعیت داری

که سرم به یک تکه ابر سجده می برد

و توقع دارم از سنگ

مهربانی را !

...

امروز خواستم از خودم بنویسم

اما نشد !

خواستم از تو بنویسم

که ناگهان اشک ریختم و دستانم لرزید !

تو خوب می دانی که آسمان من بارانیست ...

تو خوبتر می دانی که نیازم به تو ابدیست ...

تو می دانی، خوب می دانی

که ایمان از دست رفته باز خواهد گشت ...

باز خواهد گشت ...!

خدایا...

مردمانی را دیدم که تسبیح به دست گرفته و دانه دانه ذکر تو را می شمردند به عادت آنگونه با شتاب و متصل نام تو را می خواندند که گویی در معامله ای از تو چیزی ستانده اند و اکنون بهای آن را می پردازند!
و اندیشیدم که آیا در هر بار خواندن نامت ، بزرگی و لطفت را نیز در ذهن تداعی می کنند؟!
مردمانی را دیدم که کاغذی دعا به بهایی می خریدندو چون نسخه ای از فروشنده چند بار و چگونه خواندنش را برای رفع حاجت طلب می کردند!
و اندیشیدم که آیا ترا می خوانیم تا بستانیم یا ترا می خوانیم چون دوستت داریم؟!

مهربانترین...

به ما بیاموز
که دل آدمی عصاره وجود اوست ،حرمت دل ها را از یاد نبریم

به ما بیاموز
که دوست داشتن را فراموش نکنیم و آنانکه دوستمان دارند را از خاطر نبریم

به ما بیاموز
که سوگند راست بودن دروغمان را نام تو نسازیم

به ما بیاموز
که به ناحق کردن حق دیگری عادت نکنیم

و به من بیاموز
که دوستی ام را بندی به پای دوستان نسازم و در همه حال دوستشان بدارم. حتی اگر فراموشم کنند ...

حوصله ام سر می رود ... می رود ... می رود ... تا باز به آغاز می رسم !

می میرم ، دوباره زنده ام می کند ...

ایمان می آورم ، می جنگم ، می میرم !

می نویسم ، خط می زنم ...

خط خوردگی هایم را حفظم ، می نویسم !

فریاد می زنم ، می گریزم ، می گریزانم ...

ضجه می زنم که بازگرد، باز طغیان می کنم !

خدا می سازم ، توبه می کنم ، سجده می کنم ...

در سجده به مامنم کافر می شوم ، بی خدا می شوم ...

.

.

.

از این همه تکرار حوصله ام سر می رود ... می رود ... می رود تا به آغاز می رسم ...!


ستاره

سلام عزیزم. مسافرت بودم...

خدايا، ما را ببخش، اين‌ تعريف‌ انسان‌ نيست. ما ديگر ايوب‌ نيستيم...

.

.

.

خدايا اما به‌ ما برگردان، آن‌ معجون‌ تلخ، آن‌ اكسير مقدس، آن‌ صبر قشنگ‌ را ...

طعمش‌ تلخ‌ بود. تلخي‌اش‌ را دوست‌ نداشتيم...نمي‌دانستيم‌ كه‌ دواست. دواي‌ تلخ‌ترين‌ دردها...نمي‌دانستيم‌ معجون‌ است! معجونِ‌ انسان‌ شدن...گمش‌ كرديم. شيطان‌ از دستمان‌ دزديد! بي‌طاقت‌ شديم‌ و ناآرام. دهانمان‌ بوي‌ شكايت‌ گرفت‌ و گلايه...‌

و تازه‌ فهميديم‌ نام‌ آن‌ اكسير مقدس، نام‌ آنچه‌ از دستش‌ داديم، «صبر» بود...

ديگر عزم‌ آهني‌ و طاقت‌ فولادي‌ نداريم، ديگر پاي‌ ماندن‌ و شانه‌ سنگي‌ نداريم. انگار ما را از شيشه‌ و مه‌ ساخته‌اند. براي‌ شكستن‌مان‌ توفان‌ لازم‌ نيست. ما با هر نسيمي‌ هزار تكه‌ مي‌شويم. ترك‌ مي‌خوريم. مي‌افتيم، مي‌شكنيم، مي‌ريزيم‌ و شيطان‌ همين‌ را مي‌خواست!

خدايا، ما را ببخش، اين‌ تعريف‌ انسان‌ نيست. ما ديگر ايوب‌ نيستيم...

از اينجا تا تو هزار راه‌ فاصله‌ است. ما اما چقدر بي‌حوصله‌ايم. ما پيش‌ از آنكه‌ راه‌ بيفتيم، خسته‌ايم. از ناهموار مي‌ترسيم، از پست‌ و بلند مي‌هراسيم، از هر چه‌ ناموافق‌ مي‌گريزيم...
شانه‌هايمان‌ درد مي‌كند، اندوه‌هاي‌ كوچكمان‌ را نمي‌توانيم‌ بر دوش‌ كشيم،ما زير هر غصه‌اي‌ آوار مي‌شويم، توي‌ سينه‌ ما جا براي‌ هيچ‌ غمي‌ نيست...

اره عزیزم این منم

سلام ترگل عزیز
خوبی؟اوضاع احوال خوبه؟
خیلی ممنون از لطفت ترگل جان.مرسی

عمر آن بود که در صحبت دلدار گذشت
حیف و صد حیف که ان دولت بیدار گذشت
آفتابی زدو ویرانه دل روشن کرد
لیک افسوس که زود از سر دیوار گذشت

نقطه ای در دوردست فقط یک نقطه است ...

نزدیک تر که بیاید شکل می گیرد ...

او یک انسان است !

به تو که می رسد ... قلب طپشی عاشقانه دارد !

دوباره می رود بسوی نقطه شدن ...

او یک خاطره است ...!

قدم هایی که نزدیک می شوند ...

فاصله هایی که کم می شوند ...

دست هایی که دیگر تنها نیستند ...

فاصله هایی که زیاد می شوند ...

قدم هایی که دور می شوند ...

و نگاهی که حسرت را تجربه می کند ...

این است تعریف تنهایی !!!

عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید
کوزه ای دادمت ای تشنه مگر یادت نیست؟
تو که خود سوزی هر شب پره را می فهمی
باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست؟
تو به دلریختگان چشم نداری، بی دل
آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست؟
یادم هست ، یادت نیست؟

سلام سلام
مبارک مبارک
چی؟
خب معلومه برو اینجا
اونجا نه اینجا

[IMG]

عيدت مبارك...

سلام عزيزم.... تولدت مبارك... ان شالله عمري مفيد و با عزت داشته باشي ترگلم......

علیک سلام بانو
خوبم بانوی جوون
خواهش میکنم
وظیفه س
محمدرضا هستم و معروف به پسر شاد

تولدت هم مبارک عزیزم

حالا یواشکی جشن می گیری دیگه!!!! آره؟؟؟؟ [IMG]

چوخی کردم بابا [IMG]

تقدیم شما باد گلکم

[IMG]

سلام
تولدت مبارك باشه..

تولدت مبارک.....

خداوندا بندگانت شکر نعمت تو کنند ...

و من ...

شکر بودن تو ...

چرا که نعمت ؛ بودن تو ست ...!

وقتی حسرت ها حتی جای دل تنگی ها را هم می گیرد ...

وقتی روزگار سرد است ...

وقتی روز به آفتاب التماس می کند ...

وقتی شب به مهتاب وعده ای جز تاریکی نمی دهد، نمی تواند که بدهد !

وقتی همه چیز به هم ریخته است !

وقتی روزگار هیچ وقت آن طور که می خواهی پیش نمی رود ...

وقتی آواز گنجشک ها هم این جا شنیده نمی شود ...

وقتی ما در آنیم (لحظه) ولی برگ های طلایی پاییز به سرعت ثانیه های عمرمان یکی یکی از خاطرات درخت پاک می شوند ...

.

.

.

آن قدر برای رسیدن می رویم که در آخر می بینیم او در همین نزدیکی هاست ......

طعمش تلخ بود ... تلخی اش را دوست نداشتیم !

بی طاقت شدیم و نا آرام . دهانمان بوی شکایت گرفت و گلایه. نام آنچه از دستش دادیم ... چه بود ؟!

دیگر عزم آهنی و طاقت فولادی نداریم ؛ دیگر پای ماندن و رفتن نداریم . انگار ما را از شیشه و مه ساخته اند . دیگر برای شکستن مان طوفان لازم نیست ؛ ما با هر نسیمی هزار تکه می شویم ، ترک می خوریم ، می افتیم ، می شکنیم ، می ریزیم . و همین را می خواستند ...

از اینجا تا تو هزار راه حوصله است ، ما اما چقدر بی حوصله ایم . ما پیش از آنکه راه بیفتیم ، خسته ایم . از نا هموار می ترسیم . از پست و بلند می هراسیم ؛ از هرچه نا موافق می گریزیم !

شانه هایمان درد می کند ، اندوه های کوچکمان را نمی توانیم بر دوش کشیم . ما زیر هر غصه ای آوار می شویم و در سینه ی ما دیگر جا برای هیچ غمی نیست !

.

.

.

" ما اهل ماندن نیستیم خوب من ؛ این را زخمهایمان شهادت می دهند ..."