آنها که پاییز را فصل غم میدانند سخت در اشتباهند. میدانی چیست؟
حقیقت این جاست که آنها پاییز را نمیفهمند.
آنها هیچ وقت تکهای از پاییز را توی جیبشان نداشتهاند.
آنها شاید حتی ترجیح میدهند همیشه غم و غصههایشان را بریزند توی جیبشان و توی خیابانهای پاییز قدم بزنند…
آدم باید وقتی توی خیابانهای پاییز پا میگذارد سبک باشد.
باید نفسهای عمیق بکشد.
باید بفهمد که پاییز چقدر حرف دارد برای گفتن…
اما وقتی جیبهایت را پر کرده باشی از غم و غصه باید بدانی که پاییز چقدر مجبور است سکوت کند، پنهان شود و شاید حتی، از ته دل آه بکشد.
کافی است کمی جیب هایت را خالی کنی تا بفهمی پاییز چه شوقی دارد برای عاشقی.