Esmaeilpoor

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِينٍ ﴿۱۲﴾


ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ ﴿۱۳﴾

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ ﴿۱۴﴾


ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ ﴿۱۵﴾

ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ(16)





... انا الّذی اسات
(من آنم که بد کردم)
انا الّذی اخطات
(من آنم که خطا کردم)
انا الّذی هممت
(من آنم که اهتمام به عصیان کردم)
انا الّذی جهلت
(من آنم که نادانی کردم)
انا الّذی غفلت
(من آنم که غفلت ورزیدم)
انا الّذی سهوت
(من آنم که اشتباه کردم)
انا الّذی اعتمدت
(من آنم که به خود اعتماد کردم)
انا الّذی تعمّدت
(من آنم که خود خواسته رفتار کردم)
انا الّذی وعدت
(من آنم که وعده کردم)
انا الّذی اخلفت
(من آنم که مخالفت کردم)
انا الّذی نکثت
(من آنم که عهد خویش را شکستم)
انا الّذی اقررت
(من آنم که به خطای خود اقرار کردم)
انا الّذی اعترفت بنعمتک علی و عندی و ابوء بذنوبی ...
(من آنم که به نعمت و عطایت بر خود اعتراف کردم و باز به گناه آلوده شدم ) ...