کامنت هاتون رو در مورد نماز دیدم. به نظرم سیر طبیعی دنیا گلچین کردن ادما ست حالا یکی زود و دیگری دیرتر. تسلیت میگم بهتون
اما در مورد نماز دیدم دو سه نفر با ایجاد شک میخوان یک سری حرف ها رو بهتون تحمیل کنن. با خوندن چند صفحه قبل و کامنت های این افراد ببینین من درست برداشت کردم یا نه؟ اون ها بیخودی و یا متعصبانه نماز و دین رو میکوبند یا نه؟ ولی یک بخشی از وجود ادمی به نظر من فطرتش هست و احساس ارامش در برابر خدا. آیه الا بذکر الله تطمین القلوب رو داریم الیس الله بکاف علی عبده یعنی ایا خدا برای بنده اش کافی نیست؟ یا من اسمه دوا و ذکره شفا رو داریم یعنی کسی که اسمش دوا و ذکر و یاد او شفای درد هاست. این ها در قرآن و احادیث هست. به نظرم یکجا ادمی باید به خدا اطمینان کنه این همه در خونه غیر خدا رو زدیم و به شیوه های مختلف ما رو پس زدند باید از خودمون بپرسیم نباید در خونه خدا رو بزنیم؟ خیلی ها در خونه خدا رو میزنن و خواسته خودشون رو میخوان که به صلاحشون نیست وقتی بهش نمیرسند میگن جوابمون رو نداد ولی بهتره از خدا بخوایم بهمون ارامش بده و هر چی به صلاحمون هست