جمشیدی.مرتضی

همه چیزرا بین خودمان تقسیم می‌کنیم
حیاط را، خانه را
اتاق‌ها را با تمام اشیاءشان
و آفتابی که از پنجره به درون می‌تابد
حتا خودمات را بین خودمان تقسیم می‌کنیم
و چه‌قدر
از این تقسیم عادلانه خرسندیم
همه چیز از آن تو
تو از آن من.

شب
ماه كه می‌تابد
كنارِ پنجره بیاوُ خوب نگاه كن
دلم خوش است
جایی را می‌بینم كه تو – هم نگاه می‌كنی.

گرگ به گله زد
بعد از آنکه
عشق
به چوپان زد....

وقتی از بچگی به زور تشویق و تنبیه و یا تکرار، ما رو وادار می کنن چیزی که هستیم رو از یاد ببریم و تبدیل به چیزی بشیم که دیگران دوست دارن، این طبیعیه که امروز عصبی، مردد و مردم ترس باشیم و از پذیرش حقایق طفره بریم.
جنگ و تضاد بشر با هستی از همین نقطه آغاز می شه، ترک (بودن) و مهاجرتی اجباری به سوی (شدن). تبدیل خود به چیزی که نیستی اما به حکم ارزش ها و هنجارهای جامعه باید باشی!

چاچرم...