چکيده:
با توجه به اهميت اقتصادي انگور به عنوان يكي از محصولات مهم باغي كشور، اصلاح اين ميوه در جهت بهبود صفات نامطلوب مد نظر قرار گرفته است. امروزه استفاده از روشهاي مولكولي براي اصلاح گياهان اهميت خاصي پيدا كرده است. لازمه انجام برنامه هاي انتقال ژن وجود امكانات و بافتهاي مناسب گياهي مي باشد كه به عنوان مثال مي توان به پينه رويان زا اشاره نمود. در اين پژوهش انگيزش پينه رويان زا با كشت ريز نمونه هاي بساك و گل كامل چهار رقم انگور بيدانه قرمز، فليم سيدلس، شاهرودي و پرلت مورد بررسي قرار گرفت. اين ريز نمونه ها حدود 12-10 روز قبل از باز شدن گلها از باغ جمع آوري شده و در دو محيط كشتPIV و Harst كشت شدند. نتايج نشان داد كه ريزنمونه گل كامل در رقم فليم سيدلس در محيط كشت PIV توانايي بيشتري در توليد پينه داشت. بعد از مرحله انگيزش، پينه ها به منظور رويان زايي به محيط كشتGS1CA منتقل شدند. در اين محيط رقم شاهرودي نسبت به سه رقم ديگر در توليد پينه هاي رويان زا موفق تر عمل كرد و فقط ريزنمونه بساك توانايي توليد پينه هاي رويان زا را داشت.
چکيده:
آسيب هاي ناشي از يخ زدگي مي تواند در نتيجه اختلاف در فرايندهاي سلولي از جمله وجود تغييراتي در ويژگي هاي غشاء، اثرات متقابل بين ماكرومولكول ها و واكنش هاي آنزيمي ايجاد شود. در اين آزمايش مقدار كربوهيدرات هاي محلول و رطوبت نسبي جوانه هاي زايشي ارقام هلوي جي اچ هيل، البرتا، ردهون، سرخ و سفيد مشهد و آمسدن و ارقام شليل اينديپندنس، كيوتا، نكتارد6 و استارگلد، در ماه هاي آبان، آذر، دي، بهمن و اسفند سال 1388 تحت شرايط طبيعي باغ همچنين ميزان نشت الكتروليت ها، مقدار LT50 (دماي كشته شدن 50 درصد از نمونه ها) وكل كربوهيدرات هاي محلول ارقام تحت شرايط كنترل شده در بهمن ماه سال 1388 محاسبه شد. نتايج نشان داد در شرايط طبيعي، ميزان كل كربوهيدرات هاي جوانه زايشي ارقام هلو و شليل، در بهمن ماه بيشتر از ساير زمان هاي مورد مطالعه بود و ميزان رطوبت نسبي جوانه در همه ارقام هلو و شليل با نزديك شدن به زمان باز شدن جوانه ها افزايش يافت و در اسفند ماه به حداكثر رسيد. در شرايط كنترل شده، با كاهش دما مقدار نشت يوني افزايش و مقدار كل قند هاي محلول كاهش يافت. همچنين، ميزان مقاومت در ارقام هلو و شليل با يكديگر متفاوت بود به طوري كه ارقام هلوي سرخ و سفيد مشهد، ردهون و آمسدن و ارقام شليل استارگلد و نكتارد شش، مقاوم ترين ارقام به يخ زدگي زمستانه در بهمن ماه بودند.
چکيده:
اين آزمايش به منظور افزايش عملكرد و كيفيت رز شاخه بريده گلخانه اي طراحي شد. آزمايش در قالب طرح فاكتوريل با پايه كاملاً تصادفي در سه تكرار تحت شرايط هيدروپونيك اجرا گرديد. تحقيق با هدف بررسي اثر نوع رقم (‘Bull''s Eye’- ‘Cherry Brandy’)، حجم گلدان (5 و 8 ليتر) و شيوه مديريت تاج پوشش (خمش – هرس) طراحي و طي مدت 6 ماه در گلخانه اي واقع در شمال شرق تهران، اجرا شد. بر اساس نتايج، رقم ‘Bull''s Eye’ تنها از لحاظ ميزان توليد نسبت به رقم ‘Cherry Brandy’برتري نشان داد وليكن صفات كيفي مرتبط با گل كه موجب رضايت مشتري و بازاريابي بهتر مي شود؛ در رقم‘Cherry Brandy’ از مقبوليت بالاتري برخوردار بود. اثر حجم گلدان بر تعداد شاخه گل دهنده و وزن تر و خشك ريشه معني دار بود؛ به طوري كه در حجم بستر 8 ليتر، نتايج بهتري حاصل شد. خمش در مقايسه با هرس، باعث افت عملكرد شد اما در رابطه با ساير صفات، روش خمش اثرات مثبت و معني داري را نشان داد.
چکيده:
نرم شدن بافت و به دنبال آن شيوع پوسيدگي خاكستري، مهم ترين عامل محدود كننده عمر انباري ميوه كيوي است. در اين پژوهش اثر غوطه وري ميوه در غلظت هاي مختلف كلريدكلسيم (0، 1، 2، 4 و 8 درصد) و به مدت 2، 4 و 8 دقيقه در بهبود خصوصيات فيزيكوشيميايي و افزايش عمر انبارداري ميوه ي كيوي مورد بررسي قرار گرفت. پس از تيماردهي، ميوه ها در دماي 5/0 درجه سانتي گراد و رطوبت نسبي 90-85 درصد به مدت 18 هفته انبار شدند. خصوصياتي چون ميزان كاهش وزن، سفتي بافت ميوه، TSS، TA، TSS/TA، pH عصاره، اسيدآسكوربيك و شاخص L* سطح پوست و گوشت ميوه، شاخص a* گوشت ميوه با فاصله ي 6 هفته يكبار و به مدت 18 هفته انبارداري اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد كه ميوه هاي غوطه ور شده به مدت 4 و 8 دقيقه در محلول كلريدكلسيم با غلظت 4 و 8 درصد بيشترين سفتي (4/3 كيلوگرم) را داشتند. هم چنين ميزان كاهش وزن در شاهد نسبت به كليه تيمارهاي كلريدكلسيم حداكثر (3/0 كيلوگرم) بود. كلريدكلسيم با جلوگيري از افزايش TSS باعث كاهش نسبت TSS/TA شد. شاخص L* با سفتي ميوه رابطه مثبتي داشت، بطوري كه تيمارهاي 2، 4 و 8 درصد كلريدكلسيم ، از ميزان درخشندگي بيشتري (متوسط 47) برخوردار بودند. اسيدآسكوربيك در طول دوره انبارماني افزايش يافت و بالاترين ميزان آن در شاهد مشاهده شد. مقادير pH و TA روند نسبتاً ثابتي در طول انبارداري داشتند. در نهايت، كلريدكلسيم با جلوگيري از افزايش TSS و حفظ سفتي ميوه سبب افزايش عمر انباري و كيفيت ميوه كيوي شد.
کليدواژگان:
پس از برداشت ، كيوي ، كلريدكلسيم ، انبار ، رنگ
چکيده:
در اين تحقيق تنوع ژنتيكي 19 پايه اصلاح شده سيب در انگلستان و روسيه كه از مناطق مختلف ايران جمع آوري شده همراه با 12 ژنوتيپ و پنج نمونه حاصل از كشت بافت به كمك نشانگرDNA (RAPD) مورد بررسي قرار گرفت. تعداد 100 آغازگر تصادفي در انجام واكنش PCR روي نمونه ها ارزيابي شد كه 10 آغازگر تكثير DNA الگو را به خوبي انجام داده و بين نمونه ها چند شكلي قابل ملاحظه اي نشان دادند. اين 10 آغاز گر در مجموع 160 باند در كل نمونه ها تكثير كردند كه 136 باند چند شكل بودند. تجزيه كلاستر نمونه ها بر اساس باندهاي چند شكل با استفاده از ضريب تشابه دايس و به روش UPGMA انجام گرفت. بيشترين تشابه ژنتيكي (90%) بين پايه پاكوتاه كننده B.9a و B.9b بدست آمد. در تجزيه كلاستر، نمونه ها در حد تشابه 60/0 در چهار گروه مجزا جاي گرفتند. گروه بندي پايه هاي پاكوتاه كننده سيب در اغلب موارد با مناطق جمع آوري آنها مطابقت خوبي نشان داد كه نشان دهنده زمينه ژنتيكي نزديك و يا داشتن والد مشترك مي باشد. ضريب كوفنتيكي بين ماتريس تشابه و دندروگرام در حد 89/0 r= بدست آمد كه برازش مناسب دندروگرام با ماتريس تشابه را نشان داد. به علاوه، اين آزمايش نشان داد كه نشانگر RAPD براي گروه بندي نمونه هاي سيب پايه پاكوتاه كننده يك تكنيك موثر و مفيد است.
چکيده:
از مشكلات اصلي كشت متراكم گلابي در كشور عدم وجود پايه هاي پاكوتاه يا نيمه پاكوتاه كننده سازگار با ارقام و شرايط خاك هاي آهكي بوده و لذا احداث باغ هاي پاكوتاه در اين گونه با مشكل همراه است. اين تحقيق با هدف ارزيابي مقايسه اي و بررسي امكان استفاده از پايه بذري زالزالك ((Crataegus sp. بعنوان پايه پاكوتاه كننده و پايه همگروه كوئينس A بعنوان پايه نيمه پاكوتاه كننده در كنار پايه معمول گلابي بذري، روي پاكوتاه كنندگي و خصوصيات رشدي چند رقم گلابي تجارتي و متحمل به آتشك طي سال هاي 1384 تا 1389 انجام شد. ارقام پيوندي مورد استفاده شامل ارقام متحمل اسپادونا (Spadona)، درگزي و هاروسوئيت (Harrow Sweet)، در كنار دو شاهد حساس تر شاه ميوه و بارتلت (Bartlett) بودند. نتايج بيانگر كاهش قابل توجه اندازه درخت با استفاده از پايه زالزالك و سپس با پايه رويشي كوئينس A بود. كاهش رشد ارقام پيوندي گلابي روي پايه هاي پاكوتاه كننده به صورت كاهش ارتفاع و كاهش گسترش تاج در اثر افت رشد رويشي ساليانه درختان پيوندي بود و نوع پايه تاثيري بر طول ميانگره ارقام نداشت. مقايسه قطر پايه و پيوندك در هيچيك از تركيبات پيوندي تفاوت رشد محسوسي كه نشانه اي از ناسازگاري تركيب پيوندي باشد نشان نداد. با توجه به رشد بسيار كم القاء شده در ارقام گلابي توسط پايه زالزالك و توليد ريشه بسيار كم آن كه سبب سختي جابجايي آن مي شود به نظر مي رسد اين پايه پتانسيل كاربرد تجاري بعنوان پايه پاكوتاه كننده براي احداث باغ هاي متراكم گلابي را ندارد.
چکيده:
گل شيپوري يكي از گياهان زينتي پيازي متعلق به تيره آراسه ( (Araceaمي باشد كه شامل هفت گونه با گل آذين اسپاديكس است و به عنوان گل بريده و گياه گلداني استفاده مي شوند. به منظور ارزيابي اثر مدت زمان و دماي انبار نيساگ ها پيش از كشت و دو تنظيم كننده رشد جيبرلين و بنزيل آدنين بر مشخصات كمي و كيفي گياه گلداني شيپوري، آزمايشي گلخانه اي به صورت فاكتوريل در طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه تهران اجرا گرديد. تيمارهاي به كار رفته شامل جيبرلين و بنزيل آدنين هر يك در سه سطح (صفر، 100 و 200 ميلي گرم در ليتر) و دو سطح دماي انبار نگهداري نيساگ (10 و 20 درجه سانتي گراد) در دو مدت زمان (4 و 8 هفته) بود. نتايج اين آزمايش نشان داد كه تاثير طول مدت زمان نگهداري نيساگ پيش از كشت، بر تعداد روزها از كشت نيساگ تا زمان رويش معني دار بود. دماي انبار نگهداري نيساگ ها نيز در سطح احتمال 1% بر اين صفت اثر معني داري داشت. دماي 10 درجه سانتي گراد، تعداد روز از كشت تا رويش را به تاخير انداخت. نتيجه آزمايش به طور كلي نشان داد كه اثر متقابل بين مدت زمان چهار هفته انبار × دماي 20 درجه سانتي گراد انبار × محلول جيبرلين 200 پي پي ام × محلول بنزيل آدنين 200 پي پي ام، بالاترين تعداد شاخه (67/7 شاخه از هر نيساگ) و در تيمار هشت هفته انبار × دماي 10 درجه انبار × غوطه وري نيساگ ها در آب مقطر، كمترين تعداد شاخه (يك شاخه در هر گلدان) توليد كرد. مقايسه ميانگين ها در بررسي اثرات متقابل چهار عامل مورد بررسي، بيانگر آن بود كه گياهاني كه نيساگ آنها پيش از كشت در محلول 200 ميلي گرم در ليتر جيبرلين غوطه ور گرديده، با بنزيل آدنين تيمار نشده و به مدت چهار هفته در دماي 20 درجه سانتي گراد نگهداري شده بودند، برگ آنها بيشترين سطح را داشت. همچنين كاربرد تنظيم كننده رشد جيبرلين در اين آزمايش باعث شد كه افزايش قطر نيساگ پس از پايان دوره رشد، نسبت به گياهان شاهد كمتر باشد، به گونه اي كه در تيمار شاهد، بالاترين مقدار افزايش قطر نيساگ مشاهده شد.
چکيده:
اين آزمايش در دانشكده كشاورزي دانشگاه گيلان بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي در سه تكرار در ارقام سوسن به نام هاي Navona و Fangio با هورمون اكسينIBA در غلظت هاي 500 ، 750 و 1000 پي پي ام و نيترات كلسيم در غلظت هاي 0 ، 1 ، 5/1 و 2 ميلي مول انجام گرفت. نتايج نشان داد كه توزيع كلسيم در اندامهاي مختلف گياه اهميت دارد و مقايسه ميانگين هاي حاصله نشان داد كه اختلافي در بين آنها مشاهده مي شود كه از نظر آماري اين اختلاف فقط در مورد ريشه هاي ساقه اي بالاي پياز معني دار نبود. در غلظت 2 ميلي مول نيترات كلسيم و 1000 پي پي ام IBA ، بيشترين مساحت برگ و وزن تر و خشك گياه و تعداد ريشه هاي نابجا مشاهده گرديد و همينطور كمترين سطح سوختگي برگ و كمترين اتيلن توليدي در گل و نيز كمترين ريزش گلچه در پايان عمر گلداني (روز دهم) و كمترين نفوذپذيري سلول در اندامهاي برگ، ساقه و گل در اين غلظت كلسيم بدست آمد. برهمكنش بين كلسيم و ارقام، نشان داد كه آستانه مطلوب تغذيه با نيترات كلسيم در رقم Navona غلظت 5/1 ميلي مول و در رقم Fangio در غلظت 2 ميلي مول مي باشد. مجموع نتايج نشان داد كه يكي از روشهاي كاهش سوختگي برگ و افزايش عمر گلداني در سوسن، استفاده از منابع نيترات كلسيم همراه با تحريك توليد ريشه هاي ساقه اي مي باشد.
کليدواژگان:
عمر گلداني (ماندگاري) ، كلسيم ، گل سوسن ، هورمونIBA
چکيده:
گياه كاهو با توجه به نوع مصرف و وزن تازه آن از پتانسيل مطلوب به عنوان يك بيوراكتور جهت توليد پروتئين هاي نوتركيب و واكسن هاي خوراكي برخوردار است. پيش نياز نيل به اين هدف، بهينه سازي مسير كشت بافت و انتقال ژن به اين گياه است. براي بهينه سازي انتقال ژن با كمك اگروباكتري (Agrobacterium tumefaciens) به كاهو از ناقل دو تايي pBI121 كه داراي ژن گزارشگر gus تحت كنترل پيشبرنده CaMV 35S و ژن گزينشگر npt II با پيشبرنده NOS استفاده شد. در آزمايش اول دو رقم گياه كاهو (TN-96-41، TN-96-39) و دو سويه اگروباكتري (LBA4404 و C58) با تراكم هاي (OD600nM) 4/0 و 6/0 و سه سطح 0، 100 و 150 μM/L استوسرنگان و سه زمان تلقيح 2، 4 و 7 دقيقه و با سه تكرار در قالب طرح فاكتوريل به كار گرفته شد. نتايج نشان داد كه رقم TN-96-39 و سويه باكتري LBA4404 براي عمل تراريختي مناسب تر بودند. در تيمار غلظت هاي مختلف اگروباكتري و سطوح مختلف استوسيرنگان تفاوت معني داري مشاهده نشد. زمان تلقيح 2 دقيقه نسبت به دو سطح ديگرتلقيح، نتايج بهتري را نشان داد. با توجه به نتايج بدست آمده از آزمايشات فوق، آزمايش ديگري با رقم TN-96-39 و سويه باكتري LBA4404 و تلقيح به مدت 2 دقيقه بر روي لپه هاي سه روزه و برگ هاي يك ماهه و جوانه هاي برگي جدا شده از سطح جنين هاي سوماتيكي در قالب يك طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. نتايج نشان داد كه جوانه هاي برگي و لپه ها براي عمل انتقال ژن مناسب مي باشند كه به ترتيب 23% و 19% ريزنمونه ها بر روي محيط انتخابي قادر به رشد بودند. ارزيابي حضور ژن هاي gus و npt II در گياهان تراريخته در نسل هاي T0 و T1 از طريق PCR و آزمون بيان ژن gus نشان داد كه حداقل يك نسخه از ژن gus در ژنوم گياه جا گرفته و بيان يافته است.
چکيده:
انگور يكي از محصولات مهم باغباني دنيا و ايران بوده و از لحاظ تنوع مصرف كم نظير است. ميوه نارس (غوره) تا كاملاً رسيده و حتي پير به صورت هاي مختلف تازه خوري و خشكباري مثل مويز و كشمش و نيز برگ آن قابل استفاده مي باشد. اين طرح بمنظور بهبود كيفيت و كميت توليد انگور در كشور و با هدف بكارگيري تنظيم كننده رشد اسيد فنيل فتالاميك در جهت افزايش تشكيل ميوه و كيفيت حبه هاي انگور به اجرا درآمد. اين آزمايش در قالب طرح فاكتوريل بر پايه طرح كاملا تصادفي با 3 تكرار با عوامل رقم در چهار سطح (رازقي، عسگري، سفيدالي و ريش بابا) و تشديدكننده اكسين در 3 سطح (صفر، 500 ميلي گرم در ليتر و 1000 ميلي گرم در ليتر اسيد فنيل فتالاميك) پس از باز شدن 50 درصد گل ها انجام شد. كاربرد سطوح مختلف فنيل فتالاميك اسيد، اثر معني داري در سطح يك درصد بر صفات خوشه (وزن، طول و تعداد) و حبه ( تعداد، وزن، طول و قطر) نشان داد. شاخص تشكيل ميوه (تعداد حبه در خوشه) در رقم سفيدالي با تعداد11/263 حبه بيشترين مقدار معني داري را به خود اختصاص داد و پس از آن ارقام عسگري و رازقي و ريش بابا به ترتيب داراي 113، 89/109 و 11/76 حبه بودند. در اين صفت واكنش عسگري و رازقي مشابه و اختلاف آنها معني دار نبود ولي با ريش بابا اختلاف معني داري داشتند. نتايج اين بررسي نشان داد بر همكنش فنيل فتالاميك اسيد و ارقام مختلف انگور به جز در مورد صفت تعداد حبه، در مورد ساير صفات خوشه، حبه و دانه در سطح يك درصد معني دار بود. بنابر نتايج حاصله، صفات مربوط به خوشه بيشترين تاثير پذيري مثبت را از تيمار 1000 ميلي گرم در ليتر فنيل فتالاميك داشته اند، بطوريكه اين تيمار در كل ارقام (غير از عسگري) منجربه افزايش معني دار تشكيل ميوه به ميزان 2/26 درصد نسبت به شاهد گرديد. در مورد صفات حبه، تيمار 500 ميلي گرم در ليتر اسيد فنيل فتالاميك اثر بيشتري داشته و با تيمار 1000 ميلي گرم در ليتر اختلاف معني داري نداشت.
چکيده:
حساسيت ميوه هاي گوجه فرنگي به دماي پايين و خسارت سرمازدگي، انبارماني، بازاررساني و قابليت فروش ميوه ها را محدود مي كند. در اين تحقيق اثر تيمار آب گرم به عنوان يك تيمار پس از برداشت توصيه شده، بر كاهش بروز خسارت سرمازدگي و تغيير خصوصيات كيفي ميوه گوجه فرنگي طي دوره انبارماني بررسي شد. ميوه هاي گوجه فرنگي در مرحله رسيده سبز برداشت و با آب گرم ˚C 45 به مدت 15 دقيقه تيمار گرديدند. سپس ميوه ها به سه شرايط دمايي مختلف نگهداري شامل ˚C 5، ˚C 13 و شرايط دمايي شبيه سازي شده (SC) در محدوده زماني بين برداشت و مصرف گوجه فرنگي توسط مصرف كننده، منتقل شدند. مدت نگهداري براي ميوه ها 43 روز در نظر گرفته شد. رنگ ميوه، رنگيزه ليكوپن، درصد كاهش وزن، سفتي، فعاليت آنزيم پلي گالاكتوروناز، ميزان اسيد آسكوربيك و خسارت سرمازدگي (CI) در مدت نگهداري، اندازه گيري و ارزيابي شد. در حاليكه ميوه هاي گوجه فرنگي انبار شده در دماي ˚C 13 بصورت تقريباً طبيعي رسيدند، انبارداري در دماي ˚C 5 و شرايط دمايي شبيه سازي شده (SC) در رسيدن طبيعي ميوه ها اختلال ايجاد كرد. تيمار گرمايي باعث تاخير نسبي در توسعه رنگ ميوه، كم شدن درصد كاهش وزن، افزايش اسيد آسكوربيك و ليكوپن، همچنين كاهش فعاليت آنزيم پلي گالاكتوروناز شد. تيمار گرمايي همچنين اثر تعيين كننده مهمي بر كاهش بروز خسارت سرمازدگي در ميوه هاي رسيده سبز داشت. نتايج نشان داد كه در گوجه فرنگي به عنوان يك ميوه فرازگرا، تيمار آب گرم و دماي نگهداري اثر مهمي بر عمر انباري و عمر قفسه اي آن داشت. اين مطالعه تاييد كرد كه 13 درجه سانتي گراد يك دماي بهينه براي نگهداري و تيمار آب گرم يك تيمار پس از برداشت مناسب براي گوجه فرنگي است.
چکيده:
استهبان با دو ميليون اصله درخت انجير، مهمترين منطقه توليد انجير ديم در ايران است كه با مشكل كم آبي روبرو ست. تحقيق حاضر اثرات سطوح مختلف تنش آبياري را بر واكنش روزنه و سلول نگهبان در آزمايشي به صورت فاكتوريل 4*4 در قالب طرح كاملا تصادفي مورد بررسي قرار داده است. تيمارها شامل چهار رقم انجير خوراكي (سبز، سياه، شاه انجير و متي) و چهار سطح آبياري شامل شاهد (100% ظرفيت زراعي)، تنش ملايم (75% ظرفيت زراعي)، تنش متوسط (50% ظرفيت زراعي) و تنش شديد (25% ظرفيت زراعي) بودند. نتايج نشان داد كه طول، عرض و اندازه روزنه همچنين طول، عرض و اندازه سلول هاي محافظ روزنه در سطوح مختلف از تنش خشكي متفاوت بوده و همگي در تنش شديد كاهش يافته است. نتايج همچنين نشان داد كه تغييرات آناتوميكي كه به وسيله خشكي متناوب ايجاد مي شود نمي تواند به تنهايي تفاوت بين ارقام را تعيين كند.
چکيده:
هدف از انجام اين تحقيق بررسي اثر بنزيل آدنين و شرايط دماي انبار بر تشكيل سوخيزه، درصد جوانه زني و رشد آن در تره ايراني (Allium ampeloprasum ssp.persicum) بود. به منظور تشكيل سوخيزه، گل آذين هاي نابالغ با غلظت هاي مختلفي از بنزيل آدنين (0، 10، 50 و 100 ميلي گرم در ليتر) تيمار شدند. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان اصفهان انجام شد. نتايج نشان داد كه همه غلظت هاي بنزيل آدنين به جز تيمار شاهد در بيشتر از 90 درصد بوته ها سوخيزه تشكيل دادند. سپس سوخيزه هاي حاصل در دو شرايط دمايي (31 و 9 درجه سانتي گراد) انبار شدند تا درصد جوانه زني و رشد رويشي آن ها ارزيابي شود. غلظت هاي مختلف بنزيل آدنين و شرايط دماي انبار اثري بر درصد جوانه زني سوخيزه ها نداشتند اما سوخيزه هاي درشت (قطر بيشتر از 3 ميلي متر) درصد جوانه زني بالاتري از سوخيزه هاي ريز (قطر كمتر از 3 ميلي متر) را نشان دادند. تيمار دمايي اثري بر صفات رويشي نداشت اما تيمارهاي مختلف بنزيل آدنين در سطح 5 درصد داراي تفاوت معني دار بود و همه سوخيزه هاي حاصل گياهان طبيعي توليد كردند.
چکيده:
در اين تحقيق وضعيت جوانه زني دانه گرده در شرايط درون شيشه اي و همچنين چگونگي رشد لوله گرده در گرده افشاني با گرده هاي مختلف (گرده خودي و گرده سه ژنوتيپ شاخص زردآلو با شماره هاي «269»، «416» و «464») تحت شرايط كنترل شده از لحاظ دما، رطوبت و نور در چهار رقم زردآلو به نام هاي «شصتمي دو»، «ابراهيم كلجاه»، «سفيد رضائيه» و «رضي»، مورد مطالعه قرار گرفت . در زمان هاي مختلف (24، 48 و 72 ساعت) پس از گرده افشاني كنترل شده، مادگي گل ها در محلول FAA نگهداري شده و پس از طي مراحل آماده سازي نمونه ها، روند رشد لوله گرده با استفاده از ميكروسكوپ فلورسنت مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ارقام مورد مطالعه، از نظر تمامي ويژگي هاي مورد بررسي با يكديگر اختلاف معني دار داشتند. بيشترين درصد جوانه زني دانه گرده در شرايط درون شيشه اي در رقم سفيد رضائيه و كمترين آن در رقم رضي مشاهده شد. از نظر تعداد دانه گرده جوانه زده در سطح كلاله نتايج حاصله بيانگر معني دار بودن اثر متقابل رقم با نوع گرده بود. كاهش قابل ملاحظه در تعداد لوله گرده در بخشهاي پاييني خامه در طي رشد اتفاق افتاد بطوريكه كمترين درصد لوله هاي گرده موجود در بخش تحتاني خامه در گرده افشاني با گرده خودي مشاهده شد. با توجه به وجود و يا عدم وجود لوله گرده در تخمدان در صورت استفاده از گرده خودي، خودسازگاري رقم شصتمي دو و همچنين خودناسازگا ري ساير ارقام مورد مطالعه مشخص گرديد.
کليدواژگان:
زردآلو ، رشد لوله گرده ، گرده افشاني كنترل شده ، خود (نا)سازگاري
چکيده:
مرزنجوش (Origanum vulgare L.) گياهي از خانواده نعناع و بومي ايران مي باشد. اين گياه علاوه بر استفاده در طب سنتي به عنوان داروي مسكن، مدر، معرق و ضد عفوني كننده، در درمان بيماري هاي مربوط به معده و روده و همچنين يبوست كاربرد فراواني دارد. گونه هاي جنس مرزنجوش به طور گسترده اي در صنعت ادويه مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين مطالعه، پيكره ي رويشي يك زيرگونه از اين گياه (Origanum vulgare ssp. vulgare) پس از جمع آوري از منطقه جنوب چالوس در دو مرحله ي نموي گل و بذر به روش تقطير با آب اسانس گيري شد. اسانس هاي استخراج شده بوسيله دستگاههاي GC و GC/MS آناليز شدند. 19 تركيب در مرحله ي گلدهي شناسايي گرديد كه 99 درصد از تركيبات اسانس را تشكيل دادند. تركيبات غالب اسانس مربوط به اين مرحله از گياه عبارت بودند از: ليناليل استات (2/27%)، گاما-ترپينن (5/16%)، 3-اكتانون (9/10%)، بتا-پينن (4/8%) و كارواكرول (4/6%). در مرحله ي بذردهي نيز 6/98 درصد از تركيبات شناسايي شده ي اسانس شامل 22 تركيب بودند كه كارواكرول (2/23%)، آلفا-پينن (8/15%)، بتا-پينن (7/10%) و ترانس-كاريوفيلن (3/5%) به عنوان غالب ترين تركيبات شناسايي شدند. بر طبق نتايج GC/MS مونوترپن ها به عنوان مهمترين اجزاي اسانس در هر دو مرحله تشخيص داده شدند. درصد تركيبات ديگر اسانس براي مراحل نموي گل و بذر به ترتيب برابر با 8/16 و 7/5 بود.
چکيده:
تيوردوكسين ها (Trxs) پروتئين هايي كوچك و مقاوم در برابر حرارت هستند كه در حفظ تعادل شرايط اكسيداسيون- احياء (Redox) سلولي دخالت داشته و در تمام موجودات زنده از پروكاريوت ها تا يوكاريوت هاي عالي وجود دارند. در گياهان عالي، تيوردوكسين ها به شش گروه مختلف، شامل تيوردوكسين هاي كلروپلاستي f، m ، x و y، تيوردوكسين ميتوكندريايي o و تيوردوكسين هاي h تقسيم بندي مي شوند. تيوردوكسين هاي h با داشتن يك خانواده چند ژني كوچك در فرآيندهاي متعددي از جمله محافظت سلولي در برابر تنش اكسنده دخالت مي كنند. cDNA كدكننده ژن تيوردوكسين h (VvTrxh3) از بافت برگ گياه انگور بيدانه سفيد (Vitis vinifera L. Bidaneh Sefid)، با استفاده از تكنيك واكنش زنجيره اي پلي مراز نسخه برداري معكوس (RT-PCR) جداسازي و همسانه سازي شده و خصوصيات بيوشيميايي، ساختاري و روند تكامل ژنتيكي آن مورد بررسي قرار گرفت. بررسي توالي نوكلئوتيدي نشان داد كه چارچوب باز خواندني ژن همسانه سازي شده VvTrxh3 به طول bp345 بوده و يك پروتئين با 114 اسيدآمينه را كد مي كند. همچنين بررسي توالي پروتئيني اين ژن نشان داد كه جايگاه فعال آن به صورت WCGPC بوده و وزن مولكولي محاسبه شده و نقطه آيزوالكتريك پيش بيني شده آن به ترتيب برابر 79/12 كيلودالتون و 06/5 و داراي ساختار سه بعدي مختص پروتئين هاي تيوردوكسين، تحت عنوان Thioredoxin Fold مي باشد. بررسي هاي فيلوژنتيكي و همرديف سازي چندگانه نشان داد كه اين ژن، تيوردوكسين نوع h و متعلق به زيركلاس IA از زيرگروه I بوده و شباهت زيادي با تيوردوكسين هاي h گياهان ديگر دارد.
کليدواژگان:
تنش اكسنده ، ساختار سه بعدي. ، تيوردوكسين ، شاخص آب گريزي ، تيوردوكسين ردوكتاز
چکيده:
زردآلو از جايگاه مطلوبي در اقتصاد صنعت ميوه برخوردار است. محدود بودن دامنه سازگاري اكولوژيكي يكي از عوامل محصول دهي نامنظم در اين گونه است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر دماي محيط در مرحله پيش از گلدهي روي برخي از خصوصيات گل در چهار رقم زردآلوي تجاري با نام هاي نصيري، نوري، شاهرودي و جهانگيري مي باشد. بر اساس نتايج به دست آمده مشخص شد دماي محيط از طريق تاثير بر اندام هاي زايشي گل از جمله سلامت دانه گرده و مادگي نقش مهمي در ميزان باروري ارقام ايفا مي نمايد، به طوري كه در سال اول، جوانه زني دانه گرده به علت سرماي طولاني و شديد زمستان به ميزان زيادي كاهش پيدا نمود و در سال دوم احتمالا به علت وجود زمستان گرم مرحله نهايي نمو مادگي با مشكل مواجه شد و مادگي هاي با خامه كوتاه و تخمدان غير متورم در بعضي ارقام از جمله جهانگيري و نوري مشاهده شد. دو رقم ديگر در سال دوم مادگي هاي طبيعي تري توليد نمودند. علت وجود تفاوت در بين ارقام را مي توان به مسئله تناوب باردهي و ذخيره كربوهيدراتي آنها و حساسيت رقم جهانگيري به زمستان هاي گرم نسبت داد. در رقم نصيري درصد چند تخمكي در سال 88-87 كاهش يافت. از طرف ديگر در اين سال به علت تامين زودتر سرماي تجمعي، گلدهي ارقام زودتر اتفاق افتاد و دچار مشكل سرمازدگي بهاره شدند. طبق نتايج، نوسانات دمايي در هر دو سال به نحوي كيفيت گل را تحت تاثير قرار داد. در كل زمستان سرد و يكنواخت در سال 87-86 شرايط مناسب تري براي نمو اعضاء گل و تشكيل ميوه زردآلو فراهم كرد. جوانه زني دانه گرده در اين سال كاهش يافت اما به علت عدم وقوع سرمازدگي بهاره باردهي ارقام به صورت مطلوب انجام گرفت.
چکيده:
عدم امكان كنترل صحيح دما و شدت نور، عامل اصلي محدوده كننده پرورش گياهان در گلخانه هاي پلاستيكي است. كيفيت و عمر گلجايي گل هاي بريده بيشتر تحت تاثير دماي گلخانه قرار مي گيرند. آلسترومريا براي رشد و گلدهي به دماي خنك نياز دارد. در اين پژوهش، تغييرات در ماندگاري و كيفيت گل ها از جمله طول ساقه، تعداد گلچه در هر گل آذين و رنگ گيري گل ها در ارتباط با غلظت آنتوسيانين و فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيالياز (PAL) در سه رقم آلسترومريا، ‘سوكاري’، ‘بوردو’ و ‘مدنا’ طي ماه هاي تابستان و پاييز در گلخانه پلاستيكي بررسي شد. نتايج نشان داد كه بالا رفتن دما در ماه هاي تابستان بطور معني داري باعث كاهش كيفيت و ماندگاري گل ها شده است، اما خنك شدن دما در آخر تابستان و پاييز سنتز آنتوسيانين و رنگ گيري گل ها را بهبود بخشيد. همچنين معلوم شد كه حساسيت ارقام مختلف آلسترومريا نسبت به دماي بالاي فصل تابستان بطور معني داري با يكديگر متفاوت مي باشند. در اين پژوهش، افزايش دما منجر به افزايش فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيالياز (PAL) در گلبرگ ها شده است، بنابراين آنزيم فنيل آلانين آمونيالياز (PAL) ممكن است به عنوان آنزيم كليدي سنتز كننده آنتوسيانين در گل هاي آلسترومريا نباشد. افزايش دما در رقم ‘بوردو’ باعث كاهش تعداد گلچه در گل آذين شد.
کليدواژگان:
نور ، گل شاخه بريده ، تابستان ، آنتوسيانين ، دما ، پاييز
چکيده:
امروزه آلو يكي از درختان ميوه مهم در بسياري از كشورهاي جهان مي باشد. آگاهي از تنوع ژنتيكي ژرم پلاسم هاي موجود امكان انتخاب والدين در بهبود برنامه هاي اصلاحي را فراهم مي كند. جهت ارزيابي تنوع ژنتيكي و مشخص نمودن روابط ژنتيكي بين ژنوتيپ هاي آلوي ايران (رامسر، كرج و مشهد) و ژنوتيپ هاي تجاري موجود در مركز تحقيقات گروه علوم باغباني دانشگاه تهران و همچنين نمونه ميروبالان از هشت نشانگر ريزماهواره استفاده شد. اين نشانگرها تعداد 68 آلل در مجموع هشت جايگاه ريزماهواره در ژنوتيپ هاي مورد بررسي توليد كردند. مكان هاي ريزماهواره UDA-005 و UDP98410 با 12 آلل بيشترين و مكان ريزماهواره CPSCT026 با چهار آلل كمترين تعداد آلل را در بين نشانگرها توليد كردند. ميانگين تعداد آلل هاي موثر (ne) 1/4 با حداكثر 6/6 آلل در مكان ريزماهواره UDA-005 و حداقل 7/2 درASSR71 بود. ميانگين هتروزيگوتي مورد انتظار در بين مكان ها 73/0 بود كه از 58/0 در ASSR71 تا 86/0 در مكان ريزماهواره UDA-005 متفاوت بود. ميانگين هتروزيگوتي مشاهده شده 49/0 بود كه از 34/0 در UDP98410 تا 71/0 در مكان ASSR72 متغير بود. ميانگين شاخص جريان ژني (Nm) در بين همه مكان ها 22/1 بود كه نشان مي دهد مبادله مواد ژنتيكي (بذر، گرده و غيره) بين محل هاي جغرافيايي مورد نظر انجام شده است. محتواي اطلاعات چندشكلي در بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي از 52/0 تا 80/0 با ميانگين 69/0 ارزيابي شد كه هتروزيگوتي بالا را در بين ژنوتيپ هاي آلو نشان داد. گروه بندي نمونه ها از روش تجزيه خوشه اي بر اساس ضريب تشابه SMC انجام شد و دندروگرام با استفاده از روش Unweighted Paired Group Method of Arithmetic Means رسم گرديد. گروه بندي ژنوتيپ ها با مناطق جغرافيايي مطابقت نداشت به طوريكه آلوهاي مناطق متفاوت در گروه هاي ژنتيكي مجاور هم قرار گرفتند ولي تفاوت مشخصي بين ژنوتيپ هاي هگزاپلوئيد و ديپلوئيد مشاهده شد به گونه اي كه ژنوتيپ هاي هگزاپلوئيد در فاصله 66/0 از بقيه ژنوتيپ ها جدا شدند و در يك گروه قرار گرفتند. بر اساس نتايج حاصل از ماتريس تشابه كمترين تشابه ژنتيكي (506/0) و بيشترين آن (92/0) و متوسط تشابه بين كل ژنوتيپ ها 77/0 بود كه با متوسط تشابه گزارشات قبلي در ژنوتيپ هاي مشابه با استفاده از ديگر نشانگرها (71/0) مطابقت نشان داد.
چکيده:
در اين مطالعه اثر سطوح مختلف ساليسيليك اسيد بر القاي مقاومت به سرمازدگي و كيفيت ميوه ليموشيرين مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور ميوه ليموشيرين در غلظت هاي صفر (آب مقطر)، 200، 400 و 600 ميلي گرم در ليتر ساليسيليك اسيد به صورت غوطه وري به مدت 5 دقيقه تيمار و پس از بسته بندي در كيسه پلاستيكي بصورت تكي به انبار سرد ( 1±4درجه سانتي گراد) منتقل و مدت دو ماه نگه داري شدند. يك گروه ميوه نيز بدون اعمال هيچ تيماري به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پس از پايان مدت آزمايش، ميوه ها به مدت 5 روز به دماي 25 درجه سانتي گراد منتقل و اثر تيمارها بر درصد ميوه هاي سرمازده، كل مواد جامد محلول، درصد نشت يوني، ويتامين ث و درصد ميوه هاي پوسيده بررسي شد. بر اساس نتايج ساليسيليك اسيد باعث كاهش سرمازدگي، حفظ كيفيت ظاهري و جلوگيري از آب از دست دهي ميوه گرديد، بدون آنكه اثر نامطلوب بر كيفيت محصول داشته باشد. بيشترين درصد ميوه سرمازده در تيمار شاهد و آب مقطر و كمترين آن در تيمار 400 ميلي گرم در ليتر ساليسيليك اسيد وجود داشت. از لحاظ ميزان كاهش وزن، ويتامين ث و اسيد كل، تفاوت معني داري بين ميوه هاي تيمار شده با ساليسيليك اسيد و شاهد وجود داشت اما هيچگونه اختلاف معني داري بين آنها از لحاظ ميزان مواد جامد محلول و pH عصاره ديده نشد. در مجموع، تيمار 400 ميلي گرم درليتر ساليسيليك اسيد، ميوه هاي با بالاترين كيفيت ظاهري و بيشترين اثر بازدارندگي بر سرمازدگي داشت.
کليدواژگان:
پس از برداشت ، انبار سرد ، سرمازدگي ، پوسيدگي ، مركبات
چکيده:
در اين تحقيق به منظور افزايش عمر گلجا و حفظ كيفيت گل هاي شاخه بريده آلسترومريا رقم هاي ‘Odessa’ و ‘Sacramento’ اثرات تيمار كوتاه مدت تنظيم كننده هاي رشد گياهي جيبرلين و سيتوكينين مورد بررسي قرار گرفت. گل ها در غلظت هاي مختلفي از اسيدجيبرليك و تي ديازورون براي مدت 24 ساعت قرار گرفتند. سپس گل هاي شاخه بريده در محلول نگهدارنده حاوي ساكاروز 2 % و نانوسيد ppm 2 قرار گرفتند و عمر گلجا و صفات كيفي آنها در روزهاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه، در رقم ‘Odessa’ تيمار اسيد جيبرليك 300 ميكرومولار باعث افزايش طول عمر گل و تيمارهاي اسيد جيبرليك با غلظت هاي 150 و300 ميكرومولار باعث افزايش طول عمر برگ شدند. در رقم ‘Sacramento’ تيمار اسيد جيبرليك 300 ميكرومولار در افزايش طول عمر برگ بسيار موثر بود ولي در افزايش طول عمر گل در اين رقم محلول نگهدارنده موثرتر بود. همچنين وجود ماده آنتي باكتريال نانوسيد باعث كاهش شديد رشد ميكروارگانيسم ها در محلول نگهدارنده در مقايسه با شاهد (آب مقطر) و وجود ساكاروز 2% نيز باعث رفع كمبود كربوهيدرات هاي مصرف شده در فرايند تنفسي گل هاي شاخه بريده شدند. در همه تيمارها به جز تيمار شاهد، وزن تر نسبي و مواد جامد محلول در ساقه افزايش يافتند. همچنين در روز دوازدهم آزمايش، تيمار اسيد جيبرليك 50 و 150 ميكرومولار در رقم ‘Odessa’ و تيمار اسيد جيبرليك 300 ميكرومولار در رقم ‘Sacramento’ ، بيشترين ميزان كلروفيل كل در برگ را داشتند. در نهايت تيمار اسيد جيبرليك 300 ميكرومولار در رقم هاي ‘Odessa’ و ‘Sacramento’جهت افزايش عمر گلجا و كيفيت گل ها توصيه مي شود. ‘Odessa’ به عنوان رقم برتر نسبت به ‘Sacramento’ در نظر گرفته شد و نانوسيد نيز در محلول نگهدارنده به عنوان ماده آنتي باكتريال مناسبي معرفي شد.
کليدواژگان:
آلسترومريا ، اسيد جيبرليك و تي ديازورون ، نانوسيد
چکيده:
رقم برحي از مهمترين ارقام خرما به شمار مي رود كه ميوه آن به علت برخورداري از تانن كم و گسي اندك، در مرحله خلال (خارك) به مصرف مي رسد. ميوه خرما در مرحله خارك به دليل داشتن بافتي پرآب و فعاليت شديد تنفسي، فسادپذير بوده و عمر نگهداري كوتاهي دارد. با توجه به عوامل محدود كننده عرضه و فروش، استفاده از روش هاي نوين بسته بندي مي تواند در توسعه بازارهاي مصرف اين محصول مورد توجه قرار گيرد. پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير تيمارهاي مختلف بسته بندي (اتمسفر تغييريافته (مپ) غيرفعال، بسته بندي مپ حاوي بالشتك هاي جاذب اتيلن و شاهد) و نيز دماي نگهداري (5 و 15 درجه سانتي گراد) بر ماندگاري ميوه خرماي رقم برحي برداشت شده در مرحله خارك انجام پذيرفت. طي 27 روز نگهداري، ميوه ها به فاصله زماني هر سه روز يكبار آناليز كيفي شده و از نظر فاكتورهاي مختلفي مثل سفتي بافت، درصد كاهش وزن، اسيديته قابل تيتراسيون، مواد جامد محلول، pH، نسبت TSS/TA، درصد تبديل به رطب، رنگ ظاهري پوست ميوه، نشت الكتروليت، ظرفيت آنتي اكسيداني و غلظت مواد فنولي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد ميوه ها در تيمار مپ حاوي بالشتك جاذب اتيلن از كمترين درصد كاهش وزن (42/0%)، كمترين درصد تبديل به رطب (35%) و بيشترين سفتي بافت برخوردار بودند و از نظر ديگر صفات كيفي نيز كمترين كاهش را نشان دادند. همچنين دماي 5 درجه سانتي گراد نسبت به 15 درجه سانتي گراد در حفظ خصوصيات كيفي ميوه اثر بهتري داشته است.
کليدواژگان:
پرمنگنات پتاسيم ، پس از برداشت ، خرما ، مرحله خارك
اثر شرايط كشت و روشهاي مختلف خشك كردن، بر مدت زمان خشك شدن، ميزان اسانس، خصوصيات رنگ و بار ميكروبي گياه دارويي بادرشبي
اثر شرايط كشت و روشهاي مختلف خشك كردن، بر مدت زمان خشك شدن، ميزان اسانس، خصوصيات رنگ و بار ميكروبي گياه دارويي بادرشبي
عنوان:
اثر شرايط كشت و روشهاي مختلف خشك كردن، بر مدت زمان خشك شدن، ميزان اسانس، خصوصيات رنگ و بار ميكروبي گياه دارويي بادرشبي (Dracocephalum moldavica L.)
چکيده:
خشك كردن يكي از مراحل مهم پس از برداشت گياهان دارويي مي باشد كه نقش مهمي در كميت و كيفيت محصول دارد. به منظور بررسي تاثير روشهاي مختلف خشك كردن بر سرعت خشك شدن، ميزان اسانس، خصوصيات رنگ و بار ميكروبي گياه بادرشبي، آزمايشي بصورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با دو فاكتور روش خشك كردن (5 روش) و شرايط كشت (2 شرايط) با سه تكرار اجرا گرديد. فاكتور اول و دوم به ترتيب عبارت بودند از: روشهاي خشك كردن (1- آفتاب 2- سايه 3- آون با دماي 30 درجه سانتي گراد 4- آون با دماي 40 درجه سانتي گراد 5- آون با دماي 50 درجه سانتي گراد ) و شرايط كشت ( 1- كشت در شرايط گلخانه و خارج از فصل 2- كشت در مزرعه ). خشك كردن نمونه ها تا زماني كه وزن آنها به محتواي رطوبتي 10 درصد بر پايه وزن تر يا 1/0 بر پايه وزن خشك رسيد ادامه داشت. نتايج نشان دهنده تاثير معني دار تيمارها بر تمامي فاكتورهاي اندازه گيري شده بود. به طوري كه در هر دو شرايط مزرعه و گلخانه كمترين زمان خشك شدن (11 و 14 ساعت) در روش آون با دماي 50 درجه سانتي گراد و بيشترين آن (55 و 73 ساعت) مربوط به تيمار سايه بود. بالاترين درصد اسانس (وزني- وزني) در هر دو شرايط مربوط به تيمار سايه و كمترين آن مربوط به آون دماي 40 و 50 درجه سانتي گراد بود. همچنين تيمار هاي آون با دماي 50 درجه و آفتاب به طور موثري توانستند بار ميكروبي را كاهش دهند.
کليدواژگان:
پس از برداشت ، اسانس ، خشك كردن ، دما ، بادرشبي
چکيده:
استفاده از تركيبات طبيعي نظير اسانس ها و عصاره هاي گياهي راهبرد مناسبي در كنترل پوسيدگي هاي پس از برداشت و به تاخير انداختن پيري بافت هاي گياهي معرفي شده است. اين مطالعه با هدف بررسي اثرات اسانس (به روش تدخيني) و عصاره ي ميخك (به روش غوطه وري) روي كنترل پوسيدگي و برخي ويژگي هاي كيفي انگور بي دانه سفيد طي انبارداري انجام شد. خوشه هاي انگور پس از تيمار با غلظت هاي مختلف اسانس (0، 50، 100، 150، 300 و 450 ميكروليتر در ليتر) و عصاره ميخك (0، 150، 300، 450 و 600 ميكروليتر در ليتر) به مدت 40 روز در دماي 1 درجه سانتي گراد نگهداري شدند. اسانس ميخك در غلظت هاي مختلف، پوسيدگي، تلفات آب، تجمع مواد جامد محلول، چروكيدگي و قهوه اي شدن چوب خوشه، قهوه اي شدن و ريزش حبه را طي مدت انبارداري كاهش داد. همچنين سرعت كاهش محتواي فنل كل، كاهش اسيديته و نرم شدن حبه ها را به تاخير انداخت و نهايتاً موجب افزايش مدت نگهداري ميوه ها شدند. غلظت هاي كم تردر افزايش عمر انباري مفيدتر ارزيابي شدند. كاربرد عصاره ميخك با توجه به كنترل ضعيف تر پوسيدگي و نيز وقوع كاهش آب و قهوه اي شدن چوب خوشه در تمامي غلظت هاي به كار رفته، علي رغم ويژگي هاي مفيد آن طي مدت انبارداري به عنوان راه كاري تجاري براي افزايش انبارماني انگور قابل توصيه نيست.
کليدواژگان:
انگور بي دانه سفيد ، عمر پس از برداشت ، تركيبات طبيعي
چکيده:
امروزه مصرف كنندگان انگورهاي بيدانه را به منظور مصرف به صورت تازه خوري و تهيه كشمش ترجيح مي دهند. به اين منظور يكي از اهداف مهم در اصلاح انگورهاي تازه خوري توليد ارقام بيدانه جديد مي باشد. يكي از روش هاي اصلاح ارقام بيدانه جديد استفاده از تكنيك نجات جنين است. در اين پژوهش، تاثير محلول پاشي گل ها قبل از شكوفايي با مواد تنظيم كننده رشد بنزيل آدنين (50 پي پي ام) و سايكوسل (200 پي پي ام) در ارقام فليم سيدلس، پرلت و عسكري در شرايط باغ انجام گرفت. 50 روز بعد از گرده افشاني تخمك ها از حبه ها خارج شده و در محيط نيچ و نيچ كشت گرديدند. پس از گذشت 10 هفته از زمان كشت تخمك ها، جنين هاي آنها خارج گرديد و در محيط نيچ و نيچ كشت شدند. سپس جنين هاي بازيابي شده و جوانه زده ارزيابي شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه تيمارهاي سايكوسل و بنزيل آدنين به ترتيب با 94/32% و 05/32% بر ميزان جنين هاي بازيابي شده و با 76/26% و 05/27% بر ميزان جنين هاي جوانه زده در مقايسه با شاهد اثر مثبت و معني داري داشتند. مقايسه ميانگين ها نشان داد كه تاثير تيمارهاي سايكوسل و بنزيل آدنين بر تعداد جنين هاي بازيابي شده و جوانه زده در هر سه رقم يكسان بود، با اين حال اختلاف آن ها با شاهد كاملا معني دار بود.
چکيده:
به منظور بررسي تاثير غلظت هاي مختلف تيوسولفات نقره (25/0 ، 5/0، 1 و 2 ميلي مولار)، ساكارز (5/2، 5، 5/7 و 10 درصد) ، هوميك اسيد (100، 500، 1000، 5000 و10000 ميلي گرم بر ليتر) و بنزيل آدنين (5، 10، 20 و 40 ميلي گرم بر ليتر) بر طول عمـر گل هاي شاخه بريده ميخك رقم «تمپو» آزمايشي در قالب طرح كامل تصادفي انجام شد. نتايج مقايسه ميانگين تيمارهاي مختلف نشان داد كه غلظت هاي 25/0 و 5/0 ميلي مــولار تيو سولفات نقره، بر صفات عمر گلجائي، مقدار جذب محلول، ميزان وزن تر نسبي، تفـاوت معني داري را در مقايسه با گل هاي شاهد (آب مقطر) نشان دادند، به طوريكه تيمار 25/0 ميلي مولار تيو سولفات نقره با 7/24 روز برترين تيمار از نظر عمر گلجائي بوده و در سطح 5% تفاوت معني داري را نسبت به ساير تيمارها نشان داد. با كاربرد بنزيل آدنين و هوميك اسيد نه تنها افزايشي در طول عمر گل ها نسبت به شاهد مشاهده نشد بلكه طول عمر آنها بخصوص در غلظتهاي بالا (10000-500 ميلي گرم بر ليتر هوميك اسيد و 40-10 ميلي گرم بر ليتر بنزيل آدنين) اندكي نيز كاهش يافت. ساكارز و ساير تيمارها تفاوت معني داري را با شاهد در صفات مختلف نشان ندادند.
کليدواژگان:
بنزيل آدنين ، ميخك ، طول عمر ، هوميك اسيد
چکيده:
عملكرد بالا و همچنين كيفيت مناسب از پيش شرط هاي لازم جهت دست يافتن به توليد سود آور خيار گلخانه اي مي باشد. از طرف ديگر با توجه به بحران كمبود آب در جهان و بالاخص در ايران لازم است كه در مصرف اين سرمايه بزرگ صرفه جويي بعمل آيد. به منظور بهينه سازي مصرف آب در كشت خاكي خيار گلخانه اي و تحت شرايط سيستم آبياري قطره اي، با استفاده از تانسيومتر، آزمايشي در يكي از گلخانه هاي سبزيكاري پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران صورت گرفت. هدف از انجام اين آزمايش تعيين نقطه ي بهينه پتانسيل آب موجود در خاك به منظور دستيابي به حداكثر رشد و عملكرد خيار گلخانه اي است. سه آستانه پتانسيل 25 ، 45 و 65 سانتي بار جهت شروع آبياري مورد مقايسه قرار گرفتند. ميزان حجم آب مصرفي در نقطه پتانسيلي 25 سانتي بار، 24/1 برابر بيشتر از نقطه پتانسيلي 45 سانتي بار و 03/2 برابر بيشتر از نقطه پتانسيلي 65 سانتي بار بود. تغيير در پتانسيل آب موجود در خاك سبب تغيير در كارايي مصرف آب گرديد و با كاهش ميزان حجم آب مصرفي كارايي مصرف آب افزايش يافت به طوريكه ميزان كارايي مصرف آب در نقطه پتانسيلي 65 سانتي بار 48 درصد بيشتر از نقطه پتانسيلي 25 سانتي بار و 46 درصد بيشتر از نقطه پتانسيلي 45 سانتي بار بود. پتانسيل بيشتر آب در خاك سبب افزايش رشد رويشي گرديد. كيفيت محصول رضايت بخش بود و تحت تاثير سطوح مختلف رطوبتي خاك قرار نگرفت. در تيمار نقطه پتانسيلي 65 سانتي بار چون ميزان كارايي مصرف آب نسبت به دو تيمار ديگر 48 درصد بيشتر بود و از طرفي ديگر چون كاهش كيفيت ميوه رخ نداد در نتيجه نقطه پتانسيلي 65 سانتي بار نقطه اي بهينه جهت آبياري خيار گلخانه اي قابل توصيه است.
کليدواژگان:
پتانسيل آب خاك ، آبياري قطره اي ، گلخانه ، خيار ، تانسيومتر
چکيده:
خربزه يك گياه اقتصادي و مهم است و ايران از مراكز مهم تنوع براي اين محصول به شمار مي رود. به منظور بررسي چگونگي عمل ژن ها، وراثت پذيري و برآورد تعداد عوامل موثر در كنترل ژنتيكي عملكرد و برخي از صفات مرتبط با آن در خربزه، نسل هاي 1P، 2P، 1F، 2F، 1BC و 2BC حاصل از تلاقي هاي ميرپنجي × تاشكندي و ميرپنجي × عباسعلي تهيه و در شرايط مزرعه و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار كاشته شدند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تفاوت معني داري بين نسل ها از نظر صفات مطالعه شده وجود دارد. در تلاقي تاشكندي × ميرپنجي، براي صفات عملكرد و عملكرد قابل قبول هتروزيس مثبت و معني دار نسبت به والد برتر مشاهده گرديد (76/13 درصد و34/27 درصد). تجزيه ميانگين نسل ها براي صفات با استفاده از مدل شش پارامتري نشان داد كه در تلاقي تاشكندي × ميرپنجي مدل ساده افزايشي – غالبيت در توجيه نحوه عمل ژنها در همه صفات بررسي شده، به غير از روز تا رسيدگي و طول ميوه كفايت مي كند. با استفاده از 6 نسل اين تلاقي مشخص شد كه در كنترل صفات عملكرد و عملكرد قابل قبول هر دو اثرات افزايشي و غالبيت نقش دارند، ولي اثرات اپيستازي نقشي نداشتند. در تلاقي ميرپنجي × عباسعلي آماره كاي اسكور و نيز آزمونهاي مقياس بيانگر عدم كفايت مدل ساده افزايشي- غالبيت در كنترل صفات بررسي شده بود.
چکيده:
در اين تحقيق اثر محلول پاشي با غلظت هاي مختلف اسيد جيبرليك1 (GA3) بر روي برخي شاخص هاي گلدهي در سال دوم گلدهي سيكلمن مورد بررسي قرار گرفت. غلظت هاي مورد استفاده GA3، پنج غلظت صفر، 20، 30، 40 و 50 ميلي گرم در ليتر بودند. اين آزمايش در قالب يك طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام گرفت. شاخص هاي تعداد كلِ گل در يك دوره گلدهي، تعداد گل در اوج گلدهي، تعداد روز از محلول پاشي تا اوج گلدهي، طول گلبرگ ، قطر دهانه گل و طول دمگل در اين تحقيق مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه غلظت هاي مختلف GA3، تاثير معني داري بر روي تعداد كل گل در يك دوره گلدهي نداشته است. تيمار 40 ميلي گرم در ليتر GA3، باعث توليد حداكثر تعداد گل در اوج گلدهي شده و نماي گلي2 را به طرز قابل توجهي افزايش داد. با افزايش غلظت GA3، تعداد روز از زمان محلول پاشي تا اوج گلدهي بتدريج كاهش يافت. حداقل تعداد روز از زمان محلول پاشي تا اوج گلدهي با استفاده از غلظت 50 ميلي گرم در ليتر GA3 حاصل گرديد. از طرف ديگر اين تيمار با افزايش بيش از حد طول دمگل، باعث افزايش درصد دمگل هاي خوابيده گرديد و نماي گلي را كاهش داد. در اين آزمايش، اندازه گلبرگ ها و قطر دهانه گل، تحت تاثير غلظت هاي مختلف GA3 قرار نگرفت.
